Relaties
alle pijlers
Praten = Verwijten, help!!
vrijdag 27 maart 2009 om 20:31
Hoi dames,
Hier zit ik dan achter de compu en manlief op de bank. De spanning moet zelfs voor jullie voelbaar zijn. We zijn al bijna 11 jaar bij elkaar en boven liggen nu twee kindjes (4 en 2) te slapen. We maken elkaar al een hele tijd niet meer gelukkig en hij haalt echt het slechtste in me naar boven en andersom. Ik interesseer me niet meer voor de dingen die hem bezig houden en ik vind dat hij teveel sport en dat hij te weinig tijd in onze relatie stopt. Ik ben erg negatief en hij vindt dat hij nooit iets goed kan doen (slachtofferrol!). Zucht...................
Tuurlijk gaan twee volwassen mensen hieraan werken en gaan ze in gesprek. Zo ook wij. Maarrrrrrrrr, zo gauw we gaan zitten, vliegen de verwijten over tafel. Ja maar jij, wat doe jij..., dat weet ik nou zo onderhand wel, etc.
Wie kan mij vertellen hoe je een goed gesprek voert? Zo erg dat ik dit vraag want in mijn werk, hou ik me dagelijks bezig met gesprekstechnieken maar met m'n vriend krijg ik het niet voor elkaar. Ik probeer het echt liever zelf voordat ik in therapie ga.
Voor mij is het vlammetje al uit maar ik bedenk me soms ook wel dat het ook komt door het feit dat we erg druk zijn met de kinderen die nog erg veel verzorging nodig hebben. Maar ja, dat zal nooit over gaan natuurlijk......
OOOWWWW, hoe krijg ik dit vlammetje weer aan???
Bedankt voor het lezen, alleen m'n hart uitstorten, lucht al op.
Ik ga 's op bed tv kijken........
Hier zit ik dan achter de compu en manlief op de bank. De spanning moet zelfs voor jullie voelbaar zijn. We zijn al bijna 11 jaar bij elkaar en boven liggen nu twee kindjes (4 en 2) te slapen. We maken elkaar al een hele tijd niet meer gelukkig en hij haalt echt het slechtste in me naar boven en andersom. Ik interesseer me niet meer voor de dingen die hem bezig houden en ik vind dat hij teveel sport en dat hij te weinig tijd in onze relatie stopt. Ik ben erg negatief en hij vindt dat hij nooit iets goed kan doen (slachtofferrol!). Zucht...................
Tuurlijk gaan twee volwassen mensen hieraan werken en gaan ze in gesprek. Zo ook wij. Maarrrrrrrrr, zo gauw we gaan zitten, vliegen de verwijten over tafel. Ja maar jij, wat doe jij..., dat weet ik nou zo onderhand wel, etc.
Wie kan mij vertellen hoe je een goed gesprek voert? Zo erg dat ik dit vraag want in mijn werk, hou ik me dagelijks bezig met gesprekstechnieken maar met m'n vriend krijg ik het niet voor elkaar. Ik probeer het echt liever zelf voordat ik in therapie ga.
Voor mij is het vlammetje al uit maar ik bedenk me soms ook wel dat het ook komt door het feit dat we erg druk zijn met de kinderen die nog erg veel verzorging nodig hebben. Maar ja, dat zal nooit over gaan natuurlijk......
OOOWWWW, hoe krijg ik dit vlammetje weer aan???
Bedankt voor het lezen, alleen m'n hart uitstorten, lucht al op.
Ik ga 's op bed tv kijken........
vrijdag 27 maart 2009 om 20:43
quote:EL1978 schreef op 27 maart 2009 @ 20:31:
Hoi dames,
Hier zit ik dan achter de compu en manlief op de bank. De spanning moet zelfs voor jullie voelbaar zijn. We zijn al bijna 11 jaar bij elkaar en boven liggen nu twee kindjes (4 en 2) te slapen. We maken elkaar al een hele tijd niet meer gelukkig en hij haalt echt het slechtste in me naar boven en andersom. Ik interesseer me niet meer voor de dingen die hem bezig houden en ik vind dat hij teveel sport en dat hij te weinig tijd in onze relatie stopt. Ik ben erg negatief en hij vindt dat hij nooit iets goed kan doen (slachtofferrol!). Zucht...................
Tuurlijk gaan twee volwassen mensen hieraan werken en gaan ze in gesprek. Zo ook wij. Maarrrrrrrrr, zo gauw we gaan zitten, vliegen de verwijten over tafel. Ja maar jij, wat doe jij..., dat weet ik nou zo onderhand wel, etc.
Wie kan mij vertellen hoe je een goed gesprek voert? Zo erg dat ik dit vraag want in mijn werk, hou ik me dagelijks bezig met gesprekstechnieken maar met m'n vriend krijg ik het niet voor elkaar. Ik probeer het echt liever zelf voordat ik in therapie ga.
Voor mij is het vlammetje al uit maar ik bedenk me soms ook wel dat het ook komt door het feit dat we erg druk zijn met de kinderen die nog erg veel verzorging nodig hebben. Maar ja, dat zal nooit over gaan natuurlijk......
OOOWWWW, hoe krijg ik dit vlammetje weer aan???
Bedankt voor het lezen, alleen m'n hart uitstorten, lucht al op.
Ik ga 's op bed tv kijken........
Jullie zitten duidelijk in een impasse. Even over je opmerking "slachtofferrol" Doel je dan alleen op hem of ook op jezelf (" ik vind dat hij te weinig tijd aan kij besteed" )
Wij hebben het niet zonder relatietherapie gered. Natuurlijk wilden wij het ook zelf proberen maar je moet je dan allebei over je trots heen zetten om niet weer in verwijten te vervallen.
Dat kan heel moeilijk zijn.
Voor mij is het het niet meer waard om zoveel te verwijten. De liefde en de positieve dingen aan hem zijn mij zoveel meer waard dan de -vaak kleine- dingen die ik hem verwijt.
Toen ik besloot weer voor 100% te gaan besloot ik mijn mond een te houden bij al het negatieve en alle verwijten die ik wilde spuwen.
En toen doorbraken we de circel, de negatieve spiraal.
Dan is het nog niet meteen hardjuichende joepie maar in ieder geval ook niet meer de spanningen die we eerder hadden.
Succes!
Hoi dames,
Hier zit ik dan achter de compu en manlief op de bank. De spanning moet zelfs voor jullie voelbaar zijn. We zijn al bijna 11 jaar bij elkaar en boven liggen nu twee kindjes (4 en 2) te slapen. We maken elkaar al een hele tijd niet meer gelukkig en hij haalt echt het slechtste in me naar boven en andersom. Ik interesseer me niet meer voor de dingen die hem bezig houden en ik vind dat hij teveel sport en dat hij te weinig tijd in onze relatie stopt. Ik ben erg negatief en hij vindt dat hij nooit iets goed kan doen (slachtofferrol!). Zucht...................
Tuurlijk gaan twee volwassen mensen hieraan werken en gaan ze in gesprek. Zo ook wij. Maarrrrrrrrr, zo gauw we gaan zitten, vliegen de verwijten over tafel. Ja maar jij, wat doe jij..., dat weet ik nou zo onderhand wel, etc.
Wie kan mij vertellen hoe je een goed gesprek voert? Zo erg dat ik dit vraag want in mijn werk, hou ik me dagelijks bezig met gesprekstechnieken maar met m'n vriend krijg ik het niet voor elkaar. Ik probeer het echt liever zelf voordat ik in therapie ga.
Voor mij is het vlammetje al uit maar ik bedenk me soms ook wel dat het ook komt door het feit dat we erg druk zijn met de kinderen die nog erg veel verzorging nodig hebben. Maar ja, dat zal nooit over gaan natuurlijk......
OOOWWWW, hoe krijg ik dit vlammetje weer aan???
Bedankt voor het lezen, alleen m'n hart uitstorten, lucht al op.
Ik ga 's op bed tv kijken........
Jullie zitten duidelijk in een impasse. Even over je opmerking "slachtofferrol" Doel je dan alleen op hem of ook op jezelf (" ik vind dat hij te weinig tijd aan kij besteed" )
Wij hebben het niet zonder relatietherapie gered. Natuurlijk wilden wij het ook zelf proberen maar je moet je dan allebei over je trots heen zetten om niet weer in verwijten te vervallen.
Dat kan heel moeilijk zijn.
Voor mij is het het niet meer waard om zoveel te verwijten. De liefde en de positieve dingen aan hem zijn mij zoveel meer waard dan de -vaak kleine- dingen die ik hem verwijt.
Toen ik besloot weer voor 100% te gaan besloot ik mijn mond een te houden bij al het negatieve en alle verwijten die ik wilde spuwen.
En toen doorbraken we de circel, de negatieve spiraal.
Dan is het nog niet meteen hardjuichende joepie maar in ieder geval ook niet meer de spanningen die we eerder hadden.
Succes!
\"Float down a river forever and ever, Emily, Emily There is no other day Let\'s try it another way\" see.emily.play1@gmail.com
vrijdag 27 maart 2009 om 20:48
Ai ai ai, heel herkenbaar hoor, voor velen.
En doordat het zo ingesleten is zie je alleen nog maar negatieve dingen
Enige tip die ik je kan geven, richt je op jezelf, minder op hem. Let eens minder op de dingen die fout gaan bij hem en kijk eens naar jezelf. De enige die je kan veranderen in je relatie namelijk ben jij.
Jij bent niet gelukkig. Wat kan jij daaraan doen?
Veel mensen zullen zeggen dat het misschien wel op is bij jullie. Ik geloof dat niet perse. Misschien wel hoor, maar daar kom je achter als je bereid bent in de spiegel te kijken.
Neem verantwoordelijkheid voor je leven, (kinderen noem ik niet eens vanuit gaande dat iedere moeder dat doet ) en voor je huwelijk. Jouw aandeel.
Doe je dat, dan let je minder op alle negatiefs. En ben je beter in staat om je man aan te spreken op vervelende zaken zonder dat je hem aanvalt.
Je kinderen zijn nog klein, logisch dat het allemaal wat moeizamer gaat. Zolang het nog smeult kan die vlam weer helemaal terug komen.
En, ook al vindt je het moeilijk, stel WEL interesse in hem.
Als je dat doet en een gesprek begint waarbij jij belangstellend bent, kan je ook meer vertellen.
Moeilijke gesprekken zo veel mogelijk van te voren aangeven en een max aan tijd aan verbinden.
En doordat het zo ingesleten is zie je alleen nog maar negatieve dingen
Enige tip die ik je kan geven, richt je op jezelf, minder op hem. Let eens minder op de dingen die fout gaan bij hem en kijk eens naar jezelf. De enige die je kan veranderen in je relatie namelijk ben jij.
Jij bent niet gelukkig. Wat kan jij daaraan doen?
Veel mensen zullen zeggen dat het misschien wel op is bij jullie. Ik geloof dat niet perse. Misschien wel hoor, maar daar kom je achter als je bereid bent in de spiegel te kijken.
Neem verantwoordelijkheid voor je leven, (kinderen noem ik niet eens vanuit gaande dat iedere moeder dat doet ) en voor je huwelijk. Jouw aandeel.
Doe je dat, dan let je minder op alle negatiefs. En ben je beter in staat om je man aan te spreken op vervelende zaken zonder dat je hem aanvalt.
Je kinderen zijn nog klein, logisch dat het allemaal wat moeizamer gaat. Zolang het nog smeult kan die vlam weer helemaal terug komen.
En, ook al vindt je het moeilijk, stel WEL interesse in hem.
Als je dat doet en een gesprek begint waarbij jij belangstellend bent, kan je ook meer vertellen.
Moeilijke gesprekken zo veel mogelijk van te voren aangeven en een max aan tijd aan verbinden.
vrijdag 27 maart 2009 om 20:56
Bedankt voor jullie snelle reacties!
@ seem: ik vind dat vriend erg in de slachtofferrol kruipt. Hij is ook niet gelukkig heeft ie net toegegeven maar hij denkt dat het wel (I quote) overwaait. Nah... Dat denk ik dus niet. Hij is niet zo'n prater en laat niet merken dat ik 'm pijn doe met mijn woorden. Dus doe ik er nog een dotje bovenop om te kijken of niets hem dan raakt... Slecht....
@domnaief (vind het wel meevallen!): je op jezelf richten zeg je. Denk je niet dat je dan langs elkaar heen gaat leven? Je moet toch juist iets vinden dat je beiden bindt?
Daarover verschillen we trouwens ook van mening. Ik vind dat twee mense die een relatie hebben, iets (naast kinderen) moeten hebben dat ze delen. Een gemeenschappelijke passie. Vriend vindt dat dit niet noodzakelijk is, je kunt je ook interesseren voor de ander. HOe denken jullie hierover?
Ik ga 's over jullie tips nadenken. Blij dat het enigzins herkend wordt, of in ieder geval serieus genomen wordt.
@ seem: ik vind dat vriend erg in de slachtofferrol kruipt. Hij is ook niet gelukkig heeft ie net toegegeven maar hij denkt dat het wel (I quote) overwaait. Nah... Dat denk ik dus niet. Hij is niet zo'n prater en laat niet merken dat ik 'm pijn doe met mijn woorden. Dus doe ik er nog een dotje bovenop om te kijken of niets hem dan raakt... Slecht....
@domnaief (vind het wel meevallen!): je op jezelf richten zeg je. Denk je niet dat je dan langs elkaar heen gaat leven? Je moet toch juist iets vinden dat je beiden bindt?
Daarover verschillen we trouwens ook van mening. Ik vind dat twee mense die een relatie hebben, iets (naast kinderen) moeten hebben dat ze delen. Een gemeenschappelijke passie. Vriend vindt dat dit niet noodzakelijk is, je kunt je ook interesseren voor de ander. HOe denken jullie hierover?
Ik ga 's over jullie tips nadenken. Blij dat het enigzins herkend wordt, of in ieder geval serieus genomen wordt.
vrijdag 27 maart 2009 om 21:03
Ik vind dat je naast je gezamenlijke leven absoluut ook een eigen leven moet hebben. Dus naast je kinderen, elkaar ook tijd voor jezelf. Dat daarin een balans moet zijn is duidelijk natuurlijk. Alle drie evenveel tijd, liefde, passie en energie.
Ik vind niet dat je samen een hobby moet hebben om iets gezamenlijks te doen. Kan ook een gewoon avondje bios zijn, uit eten, of wat dan ook. Als je maar iets doet dat samen is en je tijd met elkaar doorbrengt. Dat je tijdens deze tijd niet de financieen, de kinderen of werk gaat bespreken lijkt me duidelijk. Het is tijd voor jullie, tijd voor jullie liefde voor elkaar en elkaar meer zien dan als kostwinner en ouder van je kinderen.
Ik zou toch met hem bespreken dat je ongelukkig bent met hoe het verloopt tussen jullie, je gezin en dat je dat graag anders zou willen zien en vragen hoe hij erover denkt. En dan samen kijken hoe je het kunt oplossen. Hulp inschakelen van een derde onafhankelijke partij (relatietherapeut bv) kan wonderen doen.
Ik vind niet dat je samen een hobby moet hebben om iets gezamenlijks te doen. Kan ook een gewoon avondje bios zijn, uit eten, of wat dan ook. Als je maar iets doet dat samen is en je tijd met elkaar doorbrengt. Dat je tijdens deze tijd niet de financieen, de kinderen of werk gaat bespreken lijkt me duidelijk. Het is tijd voor jullie, tijd voor jullie liefde voor elkaar en elkaar meer zien dan als kostwinner en ouder van je kinderen.
Ik zou toch met hem bespreken dat je ongelukkig bent met hoe het verloopt tussen jullie, je gezin en dat je dat graag anders zou willen zien en vragen hoe hij erover denkt. En dan samen kijken hoe je het kunt oplossen. Hulp inschakelen van een derde onafhankelijke partij (relatietherapeut bv) kan wonderen doen.
vrijdag 27 maart 2009 om 21:10
Op jezelf richten bedoel ik mee dat je jezelf in de spiegel moet aankijken. Jouw aandeel in het geheel gaat inzien en niet alleen richt op de fouten van je man. Jullie zijn ALLEBEI fout. 1 van jullie moet die cirkel doorbreken.
Jullie verschillen van mening. Dat is toch prima? Wat jij vindt kan nu eenmaal anders zijn dan wat hij vindt. En niet iedereen heeft de gemeenschappelijke passie hoor. Je hebt elkaar, de kinderen, het werk, en daarnaast andere bezigheden die niet perse overeen hoeven te komen. Interesse in elkaar is wel belangrijk.
Je man sport veel. Ik durf er veel om te verwedden dat als jij je anders opstelt en interesse stelt in zijn sport dat hij heel anders op je gaat reageren.
Die dotjes er bovenop doen in die ruzies, die maken veel stuk. Slecht zeg je zelf, maar je beseft het je, lijkt wel, niet echt. Je duwt hem alleen maar meer weg. Dat bedoel ik met, richt je eens op jezelf. Kijk eens wat jij aanricht. Wat zou er gebeuren, als jij je verantwoording neemt om dit patroon te doorbreken.
Wat bond jullie in het verleden? Wat was het aan hem wat hem zo aantrekkelijk maakte?
Denk je dat hij het gevoel heeft dat je nog wel iets om hem geeft of voelt hij zich waardeloos in jullie relatie?
Vrouwen verwijten vaak een man, soms terecht en ook in deze situatie heeft hij even grote aandeel, maar een vrouw kan er zo keihard op ingaan dat je een man alleen maar van je af duwt.
Zo komt die connectie nooit. Mannen zijn zo moeilijk niet. Lang niet zo moeilijk als vrouwen. Als jij hem weer het gevoel geeft jouw man te zijn, aantrekkelijk en geliefd met respect behandeld, draait hij echt wel bij.
Jullie verschillen van mening. Dat is toch prima? Wat jij vindt kan nu eenmaal anders zijn dan wat hij vindt. En niet iedereen heeft de gemeenschappelijke passie hoor. Je hebt elkaar, de kinderen, het werk, en daarnaast andere bezigheden die niet perse overeen hoeven te komen. Interesse in elkaar is wel belangrijk.
Je man sport veel. Ik durf er veel om te verwedden dat als jij je anders opstelt en interesse stelt in zijn sport dat hij heel anders op je gaat reageren.
Die dotjes er bovenop doen in die ruzies, die maken veel stuk. Slecht zeg je zelf, maar je beseft het je, lijkt wel, niet echt. Je duwt hem alleen maar meer weg. Dat bedoel ik met, richt je eens op jezelf. Kijk eens wat jij aanricht. Wat zou er gebeuren, als jij je verantwoording neemt om dit patroon te doorbreken.
Wat bond jullie in het verleden? Wat was het aan hem wat hem zo aantrekkelijk maakte?
Denk je dat hij het gevoel heeft dat je nog wel iets om hem geeft of voelt hij zich waardeloos in jullie relatie?
Vrouwen verwijten vaak een man, soms terecht en ook in deze situatie heeft hij even grote aandeel, maar een vrouw kan er zo keihard op ingaan dat je een man alleen maar van je af duwt.
Zo komt die connectie nooit. Mannen zijn zo moeilijk niet. Lang niet zo moeilijk als vrouwen. Als jij hem weer het gevoel geeft jouw man te zijn, aantrekkelijk en geliefd met respect behandeld, draait hij echt wel bij.
zaterdag 28 maart 2009 om 00:52
Jullie nemen dus wel het initiatief om te praten, dus de goede wil is er wel. Maar het gesprek komt dan niet op gang omdat jullie in verwijten verzanden. Het lijkt me dat jullie te veel opgespaard hebben om nog constructief een goed gesprek te voeren.
Lijkt me een prima reden om een keer met een derde erbij te gaan praten. Een relatietherapeut kan als gespreksleider optreden, zodat jullie allebei je verhaal kunnen doen en naar elkaar luisteren, zonder elkaar te interrumperen. Een relatietherapeut kan jullie ook helpen om te leren hoe je dit soort gesprekken met elkaar wel effectief kan voeren, zonder dat je daar iemand anders bij nodig hebt.
Lijkt me een prima reden om een keer met een derde erbij te gaan praten. Een relatietherapeut kan als gespreksleider optreden, zodat jullie allebei je verhaal kunnen doen en naar elkaar luisteren, zonder elkaar te interrumperen. Een relatietherapeut kan jullie ook helpen om te leren hoe je dit soort gesprekken met elkaar wel effectief kan voeren, zonder dat je daar iemand anders bij nodig hebt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 28 maart 2009 om 07:52
Ben het helemaal eens met domnaiefmutsje. Alle negatieve energie die je nu in de relatie steekt kan veel kapot maken.
Probeer eens die gewoonte van verwijten te doorbreken, ja maar jij dit, jij dat......... In een gesprek met je partner leg je de nadruk op jezelf, leg je uit wat voor gevoel het bij jou veroorzaakt wanneer er dit of dat gebeurt. In een gesprek met je partner moet je leren actief te luisteren, niet onderbreken, hem aanmoedigen om juist te praten, door te knikken (non verbaal heel belangrijk) langere stiltes om hem de gelegenheid te geven te praten. Samenvatten wat hij zegt, om duidelijk te maken dat je hem begrepen hebt. Vraag of hij wil proberen op deze wijze te communiceren.
Probeer je te richten op de positieve dingen. Vertel hem 3x per dag wat je waardeert in hem, begin met iets kleins, b.v. fijn dat je even koffie hebt gezet voor mij, was er echt even aan toe.
Waardering voor elkaar in een relatie is heel belangrijk, juist in een situatie als deze, jezelf herinneren wat leuk is aan hem.
Ook voor je partner is het belangrijk om te weten dat hij nog iets goed doet. Je zal zien dat je partner omdat hij zich beter voelt (gewaardeerd wordt) hij ook bereid is om veel meer in de relatie te steken. Veel begint bij jezelf, jouw houding, woorden en daden.
voorbeeld: Zet jij even koffie, dan doe je ook eens wat!
Schat, ben zo moe, zou jij even koffie willen zetten, dan ben jij mijn superman *kus op hoofd*
Wat denk jij .... koffie zetten met een chagerijnig hoofd of met een glimlach? Het begint echt klein hoor, maar probeer eens bewust te zijn hoe vaak je je negatief opstelt tegenover je man en hoe vaak positief. Ook in non-verbaal gedrag.
Mensen reageren op non-verbale signalen en tekens vaak onbewust meer dan op verbale tekens. Sommige onderzoekers spreken zelfs van een verhouding 60% lichaamstaal, 30% klank van de stem, en 10% daadwerkelijke inhoud.
10% daadwerkelijke inhoud, dus let vooral op wat je dan doet met die 10%.
Probeer eens die gewoonte van verwijten te doorbreken, ja maar jij dit, jij dat......... In een gesprek met je partner leg je de nadruk op jezelf, leg je uit wat voor gevoel het bij jou veroorzaakt wanneer er dit of dat gebeurt. In een gesprek met je partner moet je leren actief te luisteren, niet onderbreken, hem aanmoedigen om juist te praten, door te knikken (non verbaal heel belangrijk) langere stiltes om hem de gelegenheid te geven te praten. Samenvatten wat hij zegt, om duidelijk te maken dat je hem begrepen hebt. Vraag of hij wil proberen op deze wijze te communiceren.
Probeer je te richten op de positieve dingen. Vertel hem 3x per dag wat je waardeert in hem, begin met iets kleins, b.v. fijn dat je even koffie hebt gezet voor mij, was er echt even aan toe.
Waardering voor elkaar in een relatie is heel belangrijk, juist in een situatie als deze, jezelf herinneren wat leuk is aan hem.
Ook voor je partner is het belangrijk om te weten dat hij nog iets goed doet. Je zal zien dat je partner omdat hij zich beter voelt (gewaardeerd wordt) hij ook bereid is om veel meer in de relatie te steken. Veel begint bij jezelf, jouw houding, woorden en daden.
voorbeeld: Zet jij even koffie, dan doe je ook eens wat!
Schat, ben zo moe, zou jij even koffie willen zetten, dan ben jij mijn superman *kus op hoofd*
Wat denk jij .... koffie zetten met een chagerijnig hoofd of met een glimlach? Het begint echt klein hoor, maar probeer eens bewust te zijn hoe vaak je je negatief opstelt tegenover je man en hoe vaak positief. Ook in non-verbaal gedrag.
Mensen reageren op non-verbale signalen en tekens vaak onbewust meer dan op verbale tekens. Sommige onderzoekers spreken zelfs van een verhouding 60% lichaamstaal, 30% klank van de stem, en 10% daadwerkelijke inhoud.
10% daadwerkelijke inhoud, dus let vooral op wat je dan doet met die 10%.
zaterdag 28 maart 2009 om 10:12
Hoi El,
Mijn partner (sinds 17 jaar) en ik zitten in dezelfde situatie.
Wij zijn uiteindelijk in relatietherapie gegaan, en onze therapeut adviseert 'zet verwijten om in wensen': 'ik zou het fijn vinden als je ... doet / zegt'.
Verder communicatietraining in de zin van; elkaar 'interviewen' mét diepgang; de een is aan het woord, de ander gaat dit helemaal uitvragen (zonder eigen input; straks keer je 't om), ook voelen en inleven: 'ik zie dat je verdrietig / boos bent', 'wat betekent dat voor je, hoe voelt dat?'. Vaak is het zo dat nog wel de feiten worden gedeeld, maar niet de beleving...
Een derde persoon kan écht veel meer inzicht en richting geven! Wij hebben er ook heel lang over gedaan om die stap te zetten, en zitten nog steeds midden in het proces, hoor! Het is nog niet gezegd hoe onze relatie afloopt, helaas...
Heel veel sterkte, en DOE het nou maar; in therapie. Informeer bij vrienden of ze iemand kennen; mond tot mond is nog altijd de beste 'reclame' / graadmeter.
Mijn partner (sinds 17 jaar) en ik zitten in dezelfde situatie.
Wij zijn uiteindelijk in relatietherapie gegaan, en onze therapeut adviseert 'zet verwijten om in wensen': 'ik zou het fijn vinden als je ... doet / zegt'.
Verder communicatietraining in de zin van; elkaar 'interviewen' mét diepgang; de een is aan het woord, de ander gaat dit helemaal uitvragen (zonder eigen input; straks keer je 't om), ook voelen en inleven: 'ik zie dat je verdrietig / boos bent', 'wat betekent dat voor je, hoe voelt dat?'. Vaak is het zo dat nog wel de feiten worden gedeeld, maar niet de beleving...
Een derde persoon kan écht veel meer inzicht en richting geven! Wij hebben er ook heel lang over gedaan om die stap te zetten, en zitten nog steeds midden in het proces, hoor! Het is nog niet gezegd hoe onze relatie afloopt, helaas...
Heel veel sterkte, en DOE het nou maar; in therapie. Informeer bij vrienden of ze iemand kennen; mond tot mond is nog altijd de beste 'reclame' / graadmeter.
zaterdag 28 maart 2009 om 10:32
quote:EL1978 schreef op 27 maart 2009 @ 20:56:
Ik vind dat twee mensen die een relatie hebben, iets (naast kinderen) moeten hebben dat ze delen. Een gemeenschappelijke passie. Het lijkt me juist van levensbelang voor elke relatie dat je iets samen met je partner hebt: een gezamenlijke sport, samen minstens 1 dag/avond in de week met z'n 2-en uit eten of iets ondernemen. Af en toe 'n weekend weg met 2. Als je zoiets niet doet ga je langs elkaar heen leven.
Ik vind dat twee mensen die een relatie hebben, iets (naast kinderen) moeten hebben dat ze delen. Een gemeenschappelijke passie. Het lijkt me juist van levensbelang voor elke relatie dat je iets samen met je partner hebt: een gezamenlijke sport, samen minstens 1 dag/avond in de week met z'n 2-en uit eten of iets ondernemen. Af en toe 'n weekend weg met 2. Als je zoiets niet doet ga je langs elkaar heen leven.
zaterdag 28 maart 2009 om 14:58
Bedankt allemaal voor jullie reacties! Ik zit er al de hele dag aan te denken.
Dushi: je schrijft het volgende:
Dat je tijdens deze tijd niet de financieen, de kinderen of werk gaat bespreken lijkt me duidelijk. Het is tijd voor jullie, tijd voor jullie liefde voor elkaar en elkaar meer zien dan als kostwinner en ouder van je kinderen.
Vind je dat zo vanzelfsprekend? Dat zijn nl ook dingen waar we normaal niet aan toe komen om het over te hebben. Maar ook over andere dingen natuurlijk maar vermijd jij die onderwerpen bewust tijdens zo'n avond? Ik wil niet je woorden op een weegschaal leggen maar ik vraag me af of dat echt 'verboden' onderwerpen zijn.
@dom naief: ik kan niet anders dan je gelijk geven. Er moet er 1 de negatieve spiraal doorbreken en ik geef toe, tot nu toe heb ik me altijd zitten opvreten en heb ik gedacht 'dat bedoel ik nou, zie je wel, het wordt toch niks....'. IK ga die cirkel doorbreken! Tsjakkahhhh
Een paar van jullie hebben het over therapie. Syl, jij hebt het over bij kennissen vragen wie een goeie is. Ik vind persoonlijk die drempel erg hoog om dat te doen. Ik vind het soort van falen dat het niet lukt en hang m'n vuile was liever niet buiten. Wel bij 2 beste vriendinnen maar verder echt niet. Op zich zie ik therapie best zitten. Overal bestaan cursussen voor en je leven met iemand delen is niet niets dus logisch dat het best lastig kan zijn. Maar waar let je op bij een kennismakingsgesprek? Ik denk toch de 'klik'. M/v maak niet veel uit lijkt mij. Iemand ervaring hiermee? (vast andere topic over, nog niet gezocht).
@Hottentot, bedankt voor de onwijs praktische tips!! Daar zat ik echt op te wachten. Het gaat echt om benadering. Ik heb het zelfs al toegepast vandaag en guess what 'het werkt!'.
@Syl: mag ik vragen hoe lang zo'n traject bij jullie duurt? Krijg je daar in het 1e gesprek een indicatie van? Is het niet superintensief? Kun je het naast een nieuwe baan doen bv of gaat al je energie daarnaar toe?
Ik ben nogmaals erg blij met jullie reacties! Ook over het wel of niet een passie delen. Daar verschillen de meningen dus nogal over. Ik heb vandaag een paar keer gedacht 'mss is dit het ook wel, het kan niet alleen maar sex & the city zijn.
Wij gaan hier uitkomen!!
Dushi: je schrijft het volgende:
Dat je tijdens deze tijd niet de financieen, de kinderen of werk gaat bespreken lijkt me duidelijk. Het is tijd voor jullie, tijd voor jullie liefde voor elkaar en elkaar meer zien dan als kostwinner en ouder van je kinderen.
Vind je dat zo vanzelfsprekend? Dat zijn nl ook dingen waar we normaal niet aan toe komen om het over te hebben. Maar ook over andere dingen natuurlijk maar vermijd jij die onderwerpen bewust tijdens zo'n avond? Ik wil niet je woorden op een weegschaal leggen maar ik vraag me af of dat echt 'verboden' onderwerpen zijn.
@dom naief: ik kan niet anders dan je gelijk geven. Er moet er 1 de negatieve spiraal doorbreken en ik geef toe, tot nu toe heb ik me altijd zitten opvreten en heb ik gedacht 'dat bedoel ik nou, zie je wel, het wordt toch niks....'. IK ga die cirkel doorbreken! Tsjakkahhhh
Een paar van jullie hebben het over therapie. Syl, jij hebt het over bij kennissen vragen wie een goeie is. Ik vind persoonlijk die drempel erg hoog om dat te doen. Ik vind het soort van falen dat het niet lukt en hang m'n vuile was liever niet buiten. Wel bij 2 beste vriendinnen maar verder echt niet. Op zich zie ik therapie best zitten. Overal bestaan cursussen voor en je leven met iemand delen is niet niets dus logisch dat het best lastig kan zijn. Maar waar let je op bij een kennismakingsgesprek? Ik denk toch de 'klik'. M/v maak niet veel uit lijkt mij. Iemand ervaring hiermee? (vast andere topic over, nog niet gezocht).
@Hottentot, bedankt voor de onwijs praktische tips!! Daar zat ik echt op te wachten. Het gaat echt om benadering. Ik heb het zelfs al toegepast vandaag en guess what 'het werkt!'.
@Syl: mag ik vragen hoe lang zo'n traject bij jullie duurt? Krijg je daar in het 1e gesprek een indicatie van? Is het niet superintensief? Kun je het naast een nieuwe baan doen bv of gaat al je energie daarnaar toe?
Ik ben nogmaals erg blij met jullie reacties! Ook over het wel of niet een passie delen. Daar verschillen de meningen dus nogal over. Ik heb vandaag een paar keer gedacht 'mss is dit het ook wel, het kan niet alleen maar sex & the city zijn.
Wij gaan hier uitkomen!!
zaterdag 28 maart 2009 om 15:03
Of het echt "verboden" onderwerpen moeten zijn moet jij en je partner besluiten EL. Alleen denk ik wel dat als je met zijn 2en er op uit trekt en je echt een avondje voor jullie plant je dan eventjes je niet bezig moet houden met de dagelijkse "beslommeringen" maar tijd voor jullie erin moet stoppen. Voordat je het weet heb je enkel de avond gebruikt om te praten over de kinderen bv of over de financieeen en heb je nog niet echt een avondje voor jullie gehad. En die beslommeringen kun je namelijk ook wel bespreken op het moment dat de kinderen in bed liggen. Begrijp je wat ik bedoel te zeggen?
Als het op zo'n avond echt om jullie draait en je tijd in elkaar steekt je te weten komt wat de ander bezighoudt maar bv ook elkaar complimentjes geeft over wat er zo fijn is aan de ander of iets dergelijks dan krijg je weer oog voor elkaar en versterkt dat de band. Waardoor het op mindere momenten je niet het idee hebt dat je het in je eentje moet doen of dat je het gevoel krijgt dat de ander de boel ontvlucht in sport, activiteit of wat dan ook.
Ik probeer met je mee te denken. Maar misschien kun je er helemaal niets mee.
Als het op zo'n avond echt om jullie draait en je tijd in elkaar steekt je te weten komt wat de ander bezighoudt maar bv ook elkaar complimentjes geeft over wat er zo fijn is aan de ander of iets dergelijks dan krijg je weer oog voor elkaar en versterkt dat de band. Waardoor het op mindere momenten je niet het idee hebt dat je het in je eentje moet doen of dat je het gevoel krijgt dat de ander de boel ontvlucht in sport, activiteit of wat dan ook.
Ik probeer met je mee te denken. Maar misschien kun je er helemaal niets mee.
vrijdag 3 april 2009 om 11:49
Ha El,
Paar dagen offline geweest vanwege drukte, sorry.
De tips van Hottentot zijn idd subliem; zo werkt het echt! Maar het is niet gemakkelijk... zeker als je in een negatieve spiraal zit, zoals wij ook bv.
Zelf blijf ik heel erg hangen in negativiteit en vind ik 't mega moeilijk om het om te keren...
Wij zijn in december begonnen bij deze therapeute. Vanaf mei 2008 zaten we bij een man, maar die hielp ons van de wal in de sloot, dus toen dat een 3-tal keren achter elkaar bleek, zijn we met hem gekapt.
Via via kwamen we aan deze vrouw; psychosociaal werk; google daar maar eens op. Mijn vriendin kent deze vrouw heel goed en schatte al in, dat zij 'goed' voor ons zou zijn en inderdaad gaat het zéker om de klik.
Zij weet in mijn partner ook goed het gevoel op te zoeken en te raken; ik denk zelf toch inmiddels echt wel weer dat daarom een vrouw (in mijn geval iig) het beste werkt. Mannen zijn toch meer praktisch en van het 'geen gezeur'. De diepliggende problemen blijven dan liggen, en ik als vrouw haalde daar geen nieuwe emotionele binding uit met mijn vriend.
Jouw 2 goede vriendinnen zijn dan de bronnen waar ik te rade zou gaan; in mijn omgeving weet ook bijna niemand het, alleen échte vertrouwenspersonen. Dat begrijp ik heel goed.
Tja, hoe lang duurt zo'n traject; na de intake (die bij haar gratis was) gaf ze wel haar visie op hoe ze het in eerste instantie zag en wat haar plan was (comm.training, de manier waarop je dingen zegt, uitvragen, interesse in elkaar etc.). Wij gaan zo eens in de 3-4 weken een uur. Dus niet heel intensief, want in de tussentijd moet je er ook thuis mee aan de slag.
Dat blijkt nog niet eenvoudig trouwens (iig in onze situatie). Er moeten er wel 2 willen... Je moet er tijd en energie in steken. Nu werk ik lange en fysiek intensieve dagen en ben ik blij als ik om 20.00 uur m'n magnetronprakje (!) op heb. Mijn partner met een zittend beroep heeft er m.n. het afgelopen jaar voor gekozen om 's avonds juist veel weg te zijn, omdat hij 'gezelligheid en activiteit zoekt', terwijl ik 's avonds redelijk óp ben en er niet aan moet denken om nog op pad te gaan, laat staan actief te moeten zijn. Zo delen we dus ook niet veel met elkaar.
Dat loopt dus giga uit elkaar, en ik voel me 'niet gezien'. Dit wordt ook weer gevoed uit mijn verleden, dus dat is deels mijn stuk. Ik zou dan ook graag willen voelen / ervaren (wens ipv verwijt!) dat hij dingen met MIJ wil doen ipv met iedereen anders.
Je ziet, wij zitten echt nog vol in het proces en op het moment gaat het ook écht weer bud...
Paar dagen offline geweest vanwege drukte, sorry.
De tips van Hottentot zijn idd subliem; zo werkt het echt! Maar het is niet gemakkelijk... zeker als je in een negatieve spiraal zit, zoals wij ook bv.
Zelf blijf ik heel erg hangen in negativiteit en vind ik 't mega moeilijk om het om te keren...
Wij zijn in december begonnen bij deze therapeute. Vanaf mei 2008 zaten we bij een man, maar die hielp ons van de wal in de sloot, dus toen dat een 3-tal keren achter elkaar bleek, zijn we met hem gekapt.
Via via kwamen we aan deze vrouw; psychosociaal werk; google daar maar eens op. Mijn vriendin kent deze vrouw heel goed en schatte al in, dat zij 'goed' voor ons zou zijn en inderdaad gaat het zéker om de klik.
Zij weet in mijn partner ook goed het gevoel op te zoeken en te raken; ik denk zelf toch inmiddels echt wel weer dat daarom een vrouw (in mijn geval iig) het beste werkt. Mannen zijn toch meer praktisch en van het 'geen gezeur'. De diepliggende problemen blijven dan liggen, en ik als vrouw haalde daar geen nieuwe emotionele binding uit met mijn vriend.
Jouw 2 goede vriendinnen zijn dan de bronnen waar ik te rade zou gaan; in mijn omgeving weet ook bijna niemand het, alleen échte vertrouwenspersonen. Dat begrijp ik heel goed.
Tja, hoe lang duurt zo'n traject; na de intake (die bij haar gratis was) gaf ze wel haar visie op hoe ze het in eerste instantie zag en wat haar plan was (comm.training, de manier waarop je dingen zegt, uitvragen, interesse in elkaar etc.). Wij gaan zo eens in de 3-4 weken een uur. Dus niet heel intensief, want in de tussentijd moet je er ook thuis mee aan de slag.
Dat blijkt nog niet eenvoudig trouwens (iig in onze situatie). Er moeten er wel 2 willen... Je moet er tijd en energie in steken. Nu werk ik lange en fysiek intensieve dagen en ben ik blij als ik om 20.00 uur m'n magnetronprakje (!) op heb. Mijn partner met een zittend beroep heeft er m.n. het afgelopen jaar voor gekozen om 's avonds juist veel weg te zijn, omdat hij 'gezelligheid en activiteit zoekt', terwijl ik 's avonds redelijk óp ben en er niet aan moet denken om nog op pad te gaan, laat staan actief te moeten zijn. Zo delen we dus ook niet veel met elkaar.
Dat loopt dus giga uit elkaar, en ik voel me 'niet gezien'. Dit wordt ook weer gevoed uit mijn verleden, dus dat is deels mijn stuk. Ik zou dan ook graag willen voelen / ervaren (wens ipv verwijt!) dat hij dingen met MIJ wil doen ipv met iedereen anders.
Je ziet, wij zitten echt nog vol in het proces en op het moment gaat het ook écht weer bud...
vrijdag 3 april 2009 om 13:14
Zit je in een relatie omdat jou dat gelukkig moet maken, of om de ander gelukkig te maken?
Ik weet het hoor, wat er tegenin te brengen is, maar wat zou er gebeuren als je vanaf nu je steeds afvraagt wat je zou kunnen doen om hem gelukkiger te maken, hem een plezier te doen, etc., en dat dan ook doet?
Zou je dan iets verliezen, of iets winnen? En wat dan precies?
Ik weet het hoor, wat er tegenin te brengen is, maar wat zou er gebeuren als je vanaf nu je steeds afvraagt wat je zou kunnen doen om hem gelukkiger te maken, hem een plezier te doen, etc., en dat dan ook doet?
Zou je dan iets verliezen, of iets winnen? En wat dan precies?
