Kinderen
alle pijlers
bezorgd.....of overbezorgd?
dinsdag 7 april 2009 om 20:59
Hallo,
Onze zoon Melle is vorig jaar 31 maart succesvol aan zijn hart geopereerd, hij was toen 10 maanden oud. Inmiddels is het een vrolijke gezonde jongen die zich prima ontwikkeld.
Wat er als ouder(s) door je heen gaat als je je kindje op de IC ziet liggen, is niet te beschrijven. Melle is een echte bikkel en heeft zich er zo goed onder gehouden. In Juni 2008 zijn wij voor het laatst bij de cardioloog geweest, die hem gezond en genezen heeft verklaard. Pas halverwege Juni 2009 moeten wij weer naar het ziekenhuis met hem.
Nu valt het mij de laatste 3 weken op dat hij soms erg zwaar ademt, en vooral door zijn mond. Ik heb geen verkoudheid bij hem kunnen ontdekken en verder is hij heel vrolijk en zit hij erg goed in zijn vel. Ook ben ik soms verbaasd over zijn lichaamswarmte. Op momenten dat hij bijv. alleen een romper aan heeft voelt hij erg warm aan, geen koorts of gloeien. Ik kan eigenlijk ook geen aanleiding (verwarming hoog, net uit bed, net onder een dekentje gelegen ofzo) bedenken waarom hij dan "opeens" zo warm is. Meestal trekt het na een tijdje weer vanzelf weg.
Sinds Melle's operatie zijn wij vanuit brabant naar Groningen verhuisd en daarmee ook overgegaan van het WKZ in Utrecht naar het UMCG in Groningen, alleen zijn we daar dus nog niet geweest.
Deze symptonen kunnen voortekenen zijn dat er weer "iets" mis is met zn hartje. We zijn door de cardioloog gewaarschuwd dat zijn longen zijn zwakke plek zijn. Dit komt omdat er zuurstofrijkbloed naar zn longen ging, waardoor die minder hard moesten werken en wat "lui" waren geworden. Zijn linker hartkamer daarintegen moest juist harder werken, dus was wat vergroot.
Ik weet even niet zo goed wat en of ik er iets mee "moet" doen. Volgende week donderdag heb ik een afspraak staan bij het CB dus daar zal ik het ook even navragen,maar oooow wat ben ik bang!!! Bang dat er "weer" wat is met mijn kleine boefje! Inmiddels ben ik 18 weken zwanger van de 2de en merk ik dat het absoluut niet vanzelfsprekend is dat alles "goed" is. Bij Melle was het puur toeval dat we ontdekte dat er iets met zijn hartje was (de huisarts hoorde een ruisje en heeft ons toen doorgestuurd..) en verder was hij kerngezond, nooit ziek en ontwikkelde hij zich prima.
Oftewel, na dit compleet onsamenhangend maar wel heel erg opluchtend verhaal, wat moet ik nou doen? Toch de arts bellen? Onze huisarts is fantastisch,maar hebben we pas nadat Melle geopereerd is dus die weet weinig van de voorgeschiedenis.
Liefs D.
Onze zoon Melle is vorig jaar 31 maart succesvol aan zijn hart geopereerd, hij was toen 10 maanden oud. Inmiddels is het een vrolijke gezonde jongen die zich prima ontwikkeld.
Wat er als ouder(s) door je heen gaat als je je kindje op de IC ziet liggen, is niet te beschrijven. Melle is een echte bikkel en heeft zich er zo goed onder gehouden. In Juni 2008 zijn wij voor het laatst bij de cardioloog geweest, die hem gezond en genezen heeft verklaard. Pas halverwege Juni 2009 moeten wij weer naar het ziekenhuis met hem.
Nu valt het mij de laatste 3 weken op dat hij soms erg zwaar ademt, en vooral door zijn mond. Ik heb geen verkoudheid bij hem kunnen ontdekken en verder is hij heel vrolijk en zit hij erg goed in zijn vel. Ook ben ik soms verbaasd over zijn lichaamswarmte. Op momenten dat hij bijv. alleen een romper aan heeft voelt hij erg warm aan, geen koorts of gloeien. Ik kan eigenlijk ook geen aanleiding (verwarming hoog, net uit bed, net onder een dekentje gelegen ofzo) bedenken waarom hij dan "opeens" zo warm is. Meestal trekt het na een tijdje weer vanzelf weg.
Sinds Melle's operatie zijn wij vanuit brabant naar Groningen verhuisd en daarmee ook overgegaan van het WKZ in Utrecht naar het UMCG in Groningen, alleen zijn we daar dus nog niet geweest.
Deze symptonen kunnen voortekenen zijn dat er weer "iets" mis is met zn hartje. We zijn door de cardioloog gewaarschuwd dat zijn longen zijn zwakke plek zijn. Dit komt omdat er zuurstofrijkbloed naar zn longen ging, waardoor die minder hard moesten werken en wat "lui" waren geworden. Zijn linker hartkamer daarintegen moest juist harder werken, dus was wat vergroot.
Ik weet even niet zo goed wat en of ik er iets mee "moet" doen. Volgende week donderdag heb ik een afspraak staan bij het CB dus daar zal ik het ook even navragen,maar oooow wat ben ik bang!!! Bang dat er "weer" wat is met mijn kleine boefje! Inmiddels ben ik 18 weken zwanger van de 2de en merk ik dat het absoluut niet vanzelfsprekend is dat alles "goed" is. Bij Melle was het puur toeval dat we ontdekte dat er iets met zijn hartje was (de huisarts hoorde een ruisje en heeft ons toen doorgestuurd..) en verder was hij kerngezond, nooit ziek en ontwikkelde hij zich prima.
Oftewel, na dit compleet onsamenhangend maar wel heel erg opluchtend verhaal, wat moet ik nou doen? Toch de arts bellen? Onze huisarts is fantastisch,maar hebben we pas nadat Melle geopereerd is dus die weet weinig van de voorgeschiedenis.
Liefs D.
anoniem_68908 wijzigde dit bericht op 07-04-2009 21:03
Reden: was iets te onduidelijk omschreven.....
Reden: was iets te onduidelijk omschreven.....
% gewijzigd
dinsdag 7 april 2009 om 21:05
Ik zou gewoon bellen. Beter voor niets dan dat je je een dag teveel zorgen maakt. Is het een idee om de arts te bellen die hem heeft geopereerd? Wellicht kan hij je geruststellen en je nieuwe arts informeren? Mijn zoontje heeft ook een hartafwijking, waar hij ooit een keer aan geopereerd moet worden. We moeten nu elk jaar voor controle, maar ik zit er bovenop! Het geeft toch een gevoel van controle (voorzover mogelijk) als je je gevoel volgt en het zo goed mogelijk regelt. En soms is dat met liefde, soms door zoveel mogelijk informatie te vragen.
Gewoon je gevoel volgen en bellen!
Gewoon je gevoel volgen en bellen!
dinsdag 7 april 2009 om 21:10
dinsdag 7 april 2009 om 21:10
absoluut bellen, niet omdat ik dit zorgelijk vind bij voorbaar, maar wel omdat het zorgelijk kan zijn en met zo'n voorgeschiedenis kan je echt beter 10 keer te veel bellen dan 1 keer te weinig (vind ik sowieso bij kleine kinderen). Elke arts zal je serieus nemen en met aandacht naar je kind luisteren en kijken mag ik hopen. Gewoon bellen, en hopelijk word je gewoon gerustgesteld. En dat is ook een telefoontje waard!
dinsdag 7 april 2009 om 21:27
Mijn huisarts heeft tegen mij een keer gezegd dat overbezorgde moeders niet bestaan, wel bezorgde moeders. Dat vond ik zo prettig om te horen, want soms voel je je wel een beetje overbezorgd. Ik dus, niet in zo'n situatie met een voorgeschiedenis als jullie.
Ik zou niet weten of je nu je huisarts moet benaderen of het ziekenhuis, maar ik mag aannemen dat het dossier van Melle is overgedragen naar Groningen. Overigens mag ik ook aannemen dat dat ook geldt voor het dossier van de huisarts. Maar ik zou een van beiden benaderen en niet wachten tot volgende week donderdag. En dat is vooral omdat volgende week donderdag gewoon nog best lang is.
Sterkte
Ik zou niet weten of je nu je huisarts moet benaderen of het ziekenhuis, maar ik mag aannemen dat het dossier van Melle is overgedragen naar Groningen. Overigens mag ik ook aannemen dat dat ook geldt voor het dossier van de huisarts. Maar ik zou een van beiden benaderen en niet wachten tot volgende week donderdag. En dat is vooral omdat volgende week donderdag gewoon nog best lang is.
Sterkte
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
dinsdag 7 april 2009 om 21:40
Het allerbelangrijkste in deze situatie is je eigen gevoel. Ik heb ook een kind met een hartafwijking en vertrouw ontzettend op mijn gevoel. Ik ben geen bezorgde moeder, maar als ik dan een keer voel dat het niet goed zit, dan onderneem ik gelijk actie. Ik heb dat gevoel namelijk niet vaak, maar de keren dat ik het had, was het wel goed mis. Die ervaringen hebben mij geleerd altijd op mezelf te vertrouwen, en nooit te twijfelen aan mijn eigen onderbuik. Als mijn zoontje "gewoon" ziek is, maak ik me geen zorgen en heb ik ook geen naar onderbuik gevoel. Als er daarentegen iets echt mis is (wat niet altijd direct zichtbaar is), weet ik dat ik gewaarschuwd word door mijn eigen instinct. Mijn advies aan jou is dan ook; als je van binnen voelt dat het niet goed zit, onderneem dan actie. Ik zou zeker niet met een CB gaan overleggen (die zijn er namelijk voor kindjes die de normale lijn volgen) maar gelijk met je huisarts of ziekenhuis. Wij hebben een ontzettend goede en vertrouwde relatie met ons ziekenhuis (ook WKZ!) en ik zou de cardiologen rechtstreeks kunnen bellen, maar heb het ook wel eens via de huisarts gespeeld. Afhankelijk van de situatie.
Maar vertrouw op jezelf en je eigen waarschuwingssysteem, als je echt twijfelt; onderneem actie.
sorry voor de spelfouten, ben erg moe en let niet zo op...
Maar vertrouw op jezelf en je eigen waarschuwingssysteem, als je echt twijfelt; onderneem actie.
sorry voor de spelfouten, ben erg moe en let niet zo op...
dinsdag 7 april 2009 om 21:42
Ik zou zeker bellen. Je klinkt absoluut niet overbezorgd! Jij ziet gewoon dingen bij je zoon die je voorheen niet zag en nu wil je uitsluiten dat er opnieuw iets mis zou zijn!!!
Ik zou contact opnemen óf met de huisarts, of met het zkh waar hij toentertijd behandeld is en daar vervolgens vragen wat je nu het beste kan doen.
Kan me vorstellen dat je er echt nerveus van wordt. Sterkte!
Ik zou contact opnemen óf met de huisarts, of met het zkh waar hij toentertijd behandeld is en daar vervolgens vragen wat je nu het beste kan doen.
Kan me vorstellen dat je er echt nerveus van wordt. Sterkte!
dinsdag 7 april 2009 om 22:41
Wauw! Wat fijn, al zo snel reacties!
Onze huisarts in Groningen is wel helemaal op de hoogte en we voelen ons ook erg gehoord en begrepen door hun (een echtpaar) maar ik weet niet of ze ons kunnen helpen. Ik denk dat ik morgen de cardioloog in het WKZ ga bellen.
ABC123 Wat een geweldige mensen he, in het WKZ. Wij voelden ons erg begrepen, zowel door de cardiologen, chirurgisch team als op de geweldige afdeling leeuw! Het is idd waar dat je als moeder wel goed de vinger op de pols moet houden, en dat je je voorgevoel best mag volgen.
Calvijn ja dat is Melle!! De foto is gemaakt amper 3 week na de operatie, dus hij heeft nog een beetje een "plof" koppie, maar nu een jaar later is het echt de hunk van de buurt en creche (oke...hoezo trotse moeder?!)
Bedtijd! Hou jullie op de hoogte!
Onze huisarts in Groningen is wel helemaal op de hoogte en we voelen ons ook erg gehoord en begrepen door hun (een echtpaar) maar ik weet niet of ze ons kunnen helpen. Ik denk dat ik morgen de cardioloog in het WKZ ga bellen.
ABC123 Wat een geweldige mensen he, in het WKZ. Wij voelden ons erg begrepen, zowel door de cardiologen, chirurgisch team als op de geweldige afdeling leeuw! Het is idd waar dat je als moeder wel goed de vinger op de pols moet houden, en dat je je voorgevoel best mag volgen.
Calvijn ja dat is Melle!! De foto is gemaakt amper 3 week na de operatie, dus hij heeft nog een beetje een "plof" koppie, maar nu een jaar later is het echt de hunk van de buurt en creche (oke...hoezo trotse moeder?!)
Bedtijd! Hou jullie op de hoogte!
dinsdag 7 april 2009 om 23:07
Wat het allemaal zo lastig maakt is dat het echt een enorme stap is om weer het ziekenhuis te bellen, juist omdat we het allemaal een beetje "achter" ons hebben gelaten. Tuurlijk nemen we het de rest van ons leven mee,maar we moeten ook door gaan met ons leven. Juist weer die molen instappen (want zo voelt het) is best heel lastig. Het liefst zou ik ook gewoon mn kop in het zand steken,maar natuurlijk doe ik dat niet. En ook nog die heerlijke zwangerschapshorormonen erbij.....
Daarbij hebben we al wel uitgebreid afscheid genomen van het WKZ en gingen we er vanuit dat we "gewoon" in Groningen op controle konden komen...
Ach!! Als het met Melle maar goed gaat!
Daarbij hebben we al wel uitgebreid afscheid genomen van het WKZ en gingen we er vanuit dat we "gewoon" in Groningen op controle konden komen...
Ach!! Als het met Melle maar goed gaat!
woensdag 8 april 2009 om 11:29
Goeiemorgen!
Nou ik heb het ziekenhuis gebeld, en die willen dat we de huisarts eerst nog een keertje naar Melle zn longetjes laten luisteren. Mochten die schoon zijn kan de huisarts contact opnemen met de arts in het WKZ en gaan we bespreken hoe en wat. We hebben er voor gekozen dat mocht er een onderzoek moeten plaatsvinden dat we dan naar utrecht gaan ipv Groningen, gewoon omdat we weten wie we daar tegen komen en natuurlijk omdat ze Melle daar al kennen en de hele voorgeschiedenis enz.
Wel moeilijk hoor allemaal, maar wat ben ik blij dat ik ze gebeld heb!
Nou ik heb het ziekenhuis gebeld, en die willen dat we de huisarts eerst nog een keertje naar Melle zn longetjes laten luisteren. Mochten die schoon zijn kan de huisarts contact opnemen met de arts in het WKZ en gaan we bespreken hoe en wat. We hebben er voor gekozen dat mocht er een onderzoek moeten plaatsvinden dat we dan naar utrecht gaan ipv Groningen, gewoon omdat we weten wie we daar tegen komen en natuurlijk omdat ze Melle daar al kennen en de hele voorgeschiedenis enz.
Wel moeilijk hoor allemaal, maar wat ben ik blij dat ik ze gebeld heb!
woensdag 8 april 2009 om 21:08
Ja ik ben nog steeds heel blij dat we gebeld hebben. Vrijdag ochtend gaan we eerst nog en keer naar de huisarts, en als die geen concrete aanleiding kan vinden voor Melle''s gehijg gaat hij met het WKZ bellen en stappen we daar weer in de molen.
Maar wat juist zo gek is dat Melle echt helemaal nergens last van heeft. Die is vrolijker, actiever en liever als ooit tevoren.
Het was trouwens ook wel heel grappig en fijn om Melle's oude "verpleger" aan de lijn te hebben. Die wist ook nog precies wie we waren en heeft me juist heel erg gerustgesteld. Het kan iets zijn maar ook niets, we wachten het rustig af. Op zich ben ik al lang blij dat het nu speelt, want eind augustus komt kindje nummer 2 bij ons dus nu kunnen we ook echt nog even al onze liefde en aandacht aan Melle geven (of klinkt dat heel stom?)
In elk geval hebben we heel veel vertrouwen in Melle, die redt het wel!
Maar wat juist zo gek is dat Melle echt helemaal nergens last van heeft. Die is vrolijker, actiever en liever als ooit tevoren.
Het was trouwens ook wel heel grappig en fijn om Melle's oude "verpleger" aan de lijn te hebben. Die wist ook nog precies wie we waren en heeft me juist heel erg gerustgesteld. Het kan iets zijn maar ook niets, we wachten het rustig af. Op zich ben ik al lang blij dat het nu speelt, want eind augustus komt kindje nummer 2 bij ons dus nu kunnen we ook echt nog even al onze liefde en aandacht aan Melle geven (of klinkt dat heel stom?)
In elk geval hebben we heel veel vertrouwen in Melle, die redt het wel!
donderdag 9 april 2009 om 08:36
Hé D,
Goed dat je gebeld hebt. Ben je inmiddels al bij de huisarts geweest? Hopen dat het "gewoon" een onschuldig virus is en verder niks. Er heerst zo veel op het moment! Slim dat jullie wel besproken hebben om, als er dan toch iets is, terug te gaan naar het WKZ. Misschien even een geregel nu vanuit Groningen, maar het lijkt mij echt het allerfijnst. Waar ik ook zal gaan wonen (hoewel ik haast zeker weet dat ik in het midden blijf), wij zullen ook altijd teruggaan naar het WKZ. Zo fijn ziekenhuis, echt in nare tijdens ons tweede thuis. Bedoel je met die verpleger trouwens H? Die is echt fijn (L). Hoe lang heeft je zoontje na de OK in het ziekenhuis gelegen? Is hij snel hersteld?
Liefs,
Abc
ps; lees nu dat je morgen naar de huisarts gaat.. Succes! En spreek je zorgen ook naar de dokter uit he!
Goed dat je gebeld hebt. Ben je inmiddels al bij de huisarts geweest? Hopen dat het "gewoon" een onschuldig virus is en verder niks. Er heerst zo veel op het moment! Slim dat jullie wel besproken hebben om, als er dan toch iets is, terug te gaan naar het WKZ. Misschien even een geregel nu vanuit Groningen, maar het lijkt mij echt het allerfijnst. Waar ik ook zal gaan wonen (hoewel ik haast zeker weet dat ik in het midden blijf), wij zullen ook altijd teruggaan naar het WKZ. Zo fijn ziekenhuis, echt in nare tijdens ons tweede thuis. Bedoel je met die verpleger trouwens H? Die is echt fijn (L). Hoe lang heeft je zoontje na de OK in het ziekenhuis gelegen? Is hij snel hersteld?
Liefs,
Abc
ps; lees nu dat je morgen naar de huisarts gaat.. Succes! En spreek je zorgen ook naar de dokter uit he!
abc123 wijzigde dit bericht op 09-04-2009 08:38
Reden: Lezen ABC! Lezen!
Reden: Lezen ABC! Lezen!
% gewijzigd
maandag 13 april 2009 om 21:03
Hoi hoi,
Ja de huisarts hoorde verder niks raars aan zijn longen, zijn oortjes waren mooi schoon en ze had de indruk dat hij geen verkoudheid of virale infectie onder de leden heeft. Ze gaat morgen met het WKZ overleggen en dan weten we meer.
Melle zelf gaat echt super goed! Dus de ergste zorgen zijn weer wat weg, maar we blijven wel alert en letten goed op hem. Ik laat het maar een beetje op me af komen, hopelijk weten we morgen meer.
Voelt echt heel goed dat er belangstelling is!!
Liefs D
Ja de huisarts hoorde verder niks raars aan zijn longen, zijn oortjes waren mooi schoon en ze had de indruk dat hij geen verkoudheid of virale infectie onder de leden heeft. Ze gaat morgen met het WKZ overleggen en dan weten we meer.
Melle zelf gaat echt super goed! Dus de ergste zorgen zijn weer wat weg, maar we blijven wel alert en letten goed op hem. Ik laat het maar een beetje op me af komen, hopelijk weten we morgen meer.
Voelt echt heel goed dat er belangstelling is!!
Liefs D
