Depressietopic - praat mee!

@Chocoladeballetjes: haha ja, inderdaad ook bij leuke euforische momenten dat je dan niet kan slapen, herkenbaar! Heb jij iets van AD waardoor je 's nachts beter slaapt of misschien incidenteel een slaappilletje? Wat onwijs fijn dat je vandaag een goede dag hebt, daar mogen er meer van komen. Wel balen van je vermoeidheid, vervelend symptoom/nasleep van de depressie -.-

@totallyfree: ja moeilijke keuze he welke AD. Heb je er misschien in het verleden 1 geslikt die toen goed aansloeg? Mijn psychiater zei idd ook dat Paroxetine een zwaarder middel is dan bijv Sertraline. Maar ik zat best wel diep en had het wel nodig, bij Sertraline had ik helaas als bijwerking slapeloosheid, ook na 2 maanden slikken nog steeds.
Ik heb vroeger ook paroxetine gebruikt en was idd een hel om er vanaf te komen, uiteindelijk dmv taperingsstrips gelukt, maar nooit meer helemaal hersteld. Je zou ook kunnen zeggen dat ik de AD gewoon nodig heb. Zo'n 3 jaar niet genomen, wel erg gegroeid qua dingen maar ook veel psychische klachten gehad die steeds terugkeerden. Dus ik heb besloten dat als ik na een jaar mag afbouwen, ik niet minder dan 10 mg wil slikken, zodat ik een buffer heb om met de prikkels om te gaan en niet weer terugglijd in een depressie.
Toch is het wel heel persoonlijk, hoor bijv dat veel mensen het ook goed doen op citalopram, deed bij niks, werd er alleen heel moe van. En van venlafaxine werd ik mega gejaagd, echt eng. Maar de opbouw van paroxetine was ook een hel, voelde me al slecht en toen werd het erger. Ben tijdelijk weer even thuis gaan wonen en nu is mijn lichaam er gelukkig aan gewend. Twijfel alleen om op te bouwen naar 20 mg ivm toename klachten, heb dit een paar dagen geprobeerd maar toen kreeg ik weer toename klachten en niet slapen enzo, zie het eigenlijk niet zitten als dat weer 6 weken aanhoud plus meer bijwerkingen I guess Toch maar even psychiater contacten voor een consult!

@allen,
Bedankt voor de reacties.
Ja een jaar wachtlijst is erg lang dat is zeker niet mijn keuze maar het schijnt wel echt goed bekend te staan en in de wijde omgeving als beste benoemd.
Ik heb al eerder dagbehandeling gehad dmv schematherapie. Deze behandeling is echt gericht op mensen met een ernstige persoonlijkheidsstoornis die in het verleden al (veel) behandeling/therapie gehad hebben.
Het is op basis van dialectische gedragstherapie oorspronkelijk alleen voor borderline persoonlijkheidsstoornis maar toepasbaar op meer. Heb overigens wel kenmerken van borderline dus zal er wel in passen.

In het komende jaar blijf ik begeleid worden door de woonbegeleiding en de FACT. Dit beide mag straks ook naast de therapie als ik dat nodig zou hebben. De FACT gaat zich echt richten op hoe het komt dat ik bepaalde dingen denk en voel. En bespreken voor oppakken van mijn vrijwilligerswerk.
De woonbegeleiding gaat zich meer richten op de dagelijkse gang van zaken. Hoe dingen verlopen zijn, balans vinden, spuien, opruimen, sociale contacten.

Wat betreft jullie gesprek over muziek. Ik heb echt helemaal niets met muziek. Ik ervaar heel veel snel als herrie en te hard. Het enige wat ik wel leuk vind is musical muziek. Wat voor mij wel echt heel erg werkt zijn luisterboeken. Eigenlijk luister ik de afgelopen maanden alleen maar keer op keer naar de harry potter serie. Laatste boek is nog 6 uur en eigenlijk wil ik eens wat anders luisteren maar ben bang dat mijn concentratie daar niet voldoende voor is.

@ava,
Ik wandel eens per week (normaal gesproken) met een vriendin. Enorm fijn voor ons beide. Het is gezellig en beide zijn we bezig met onze gezondheid. Ik ken haar vanuit mijn vrijwilligerswerk. Duurde jaren maar we zijn nu wel echt vriendinnen geworden.
Ik heb heel veel aan mijn signaleringsplan. Mijn huidige plan is gericht op een angstaanval maar we gaan binnenkort er nog 1 opstellen maar dan voor depressies.

Overigens heb ik sinds een paar dagen een elektrische deken. Jeetje ik val als een blok in slaap wat een verschil. Ik ben nogal kouwelijk en dit helpt echt enorm. Zit ook wat beter in mijn vel en lijk wat meer aan te kunnen.

Ava, ik zou zeggen, google eens naar paroxetine. En ik zou zeggen, schrik er niet van. Ik heb zelf hele zware lichamelijke sensaties ervaren met afbouwen en sommige mensne komen er helemaal niet vanaf. Ik zou zeggen, als je wilt stoppen, verdiep je er heel goed in en bespreek het met je psychiater. https://www.ntvg.nl/artikelen/heftige-o ... e/volledig

Pff k wil veel meer vertellen, maar ik ben echt te moe. Blij dat ik niet naar de verjaardag toe ben. Maar als je vragen hebt, stel ze maar. Dan kan ik wat gerichter info geven.

Ava afbouwen paroxetine is heftig.
Ik zou dan eerst over gaan op andere AD Fluoxetine. Die oivergang is niet zo heftig en Fluoxetine is erg makkelijk af te bouwen. Zo is het mij gelukt om van de paroxetine af te komen.

Hier erg slecht.
Hele dagen erg angst gevoel in mijn lijf. Verlammend. Enige wat enigzins helpt is bezig blijven. Wat erg moeilijk is omdat ik me zo slecht voel.

Er is geen gevaar mijn lijf is continue in opperste staat van paraatheid.

@totallyfree, dankjewel voor het linkje, ik heb het weleens gelezen. Idd heel heftig. Toch merk ik aan mezelf dat paroxetine mij wel helpt, maar afbouwen is idd een hel. Dus ik ben blij dat ik iets heb gevonden wat helpt en uiteindelijk met afbouwen blijf ik gewoon de 10 mg nemen voor altijd

Voor nu zit ik op de 20 mg sinds gister, dosering die psych oorspronkelijk had voorgeschreven. En heb hem gemaild voor een afspraak volgende week. Het valt me mee tot nu toe, heb tot nu toe wel een redelijke dag, werd best vrolijk wakker

@mabelle knap van je dat je helemaal van de AD af bent, maar wel onwijs naar dat je zo'n rotdag hebt is dat de laatste tijd vaak zo'n dag? Dikke knuffel voor jou!

@iblopviva: wandelen is echt heerlijk he! En omg ik zoek al een tijd eerlijke recensies over zo'n elektrische deken, wat onwijs fijn zeg dat het je zo helpt goed slapen is zo belangrijk.

mabelle schreef: ↑

05-10-2019 09:35

Hier erg slecht.
Hele dagen erg angst gevoel in mijn lijf. Verlammend. Enige wat enigzins helpt is bezig blijven. Wat erg moeilijk is omdat ik me zo slecht voel.

Er is geen gevaar mijn lijf is continue in opperste staat van paraatheid.

Oh wat naar is dat zeg, hoe komt het?Kun je er iets anders tegen doen? Medicatie? Heb je wel eens een stukje gerend als je dit voelt? Bij sommige mensen helpt het om letterlijk te reageren m het gevoel van gevaar. Het is een oud dingetje, jouw hoofd ziet leeuwen in de achtertuin. Dus ga maar rennen, dan krijgt je lijf wat hij wilt, namelijk vluchten en dan gaat de angst weer omlaag.
Helpt niet altijd, maar proberen kan altijd

Ik voel me belabberd omdat ik gewoon niet kon slapen. Heb de hele nacht liggen dommelen, maar echt diep slapen kon ik vanmorgen om 7 uur pas. En dat heeft invloed op mn hele toestand.

Ava: fijn dat het je wel goed helpt. Uiteindelijk is dat het belangrijkste. Ik gok dat ik komende week aan de ad ga beginnen.

Ava_92 schreef: ↑

05-10-2019 10:24

@iblopviva: wandelen is echt heerlijk he! En omg ik zoek al een tijd eerlijke recensies over zo'n elektrische deken, wat onwijs fijn zeg dat het je zo helpt goed slapen is zo belangrijk.

Ik heb die van de lidl voor 20 euro en ben dus erg tevreden. Zag zojuist dat ze nu ook te koop zijn in de aanbieding bij de action voor 12 euro.

@mabelle. Getsie wat naar! Hopelijk voel je je snel wat beter al is het maar een klein beetje!

@ava. Wat helpt dat helpt toch. Alles om uit die shit te blijven zeg ik dan altijd. Ik ken paroxitine overigens niet. Fluoxetine heb wel geslikt, maar daar werd ik dan weer manisch van.
Om die reden mag ik geen AD.

Voor slapen slik ik af en toe temazepam. Als ik een erg drukke (vaak leuke) dag heb gehad neem ik het zelfs gelijk. Want dat slaap ik nooit hoe moe ik ook lijk te zijn voor ik naar bed ga.

@ibi. Heet die therapie soms mbt? (Gokje).
Wel goed dat je FACT en woonbegeleiding krijgt. Ik vind dat al enorm schelen. Mijn afdeling is ook een soort FACT team.
Het blijf achterlijk een jaar. Maar wel fijn dat je behandeling gaat krijgen. Want dat geld ook niet voor iedereen.
Wel heel spannend allemaal.

Een electrisch dekentje lijkt mij veeeeel te warm. Daar heb ik mijn knuffeldieren dieren voor!!

Hier gaat het goed. Ben wel erg verkouden en ontzettend moe.

Ik heb in mijn dagboek en heb terug geanalyseerd dat de afgelopen twee maanden ik vaak langs een crisis scheerde. Maar dat het meestal te maken had met onrust in mijn hulpverlening.

Mijn casemanager ze net voor z'n vakantie dat die drie weken weg ging 'oh wist je dat niet, kom ik ga je aan de vervanger voorstellen,'.
Vervolgens ging het helemaal niet met die vrouw, in raakte van haar in de war.

En toen mijn casemanager terugkwam (ik keek enorm naar uit). Zei hij in het eerst gesprek dat hij twee weken later weer vier weken wegging 'oh wist je dat niet'.
En daarna maakte hij het erger door te zeggen dat ik 'het ook prima alleen kon'.

Nu heb deze vier weken dus een vervangster. En haar vind ik fijn. Eigenlijk wil ik aangeven op haar te willen overstappen. Ik ben alleen bang voor de weerstand waar ik eventueel op stuit.
Maar hoe dan ook wil ik dit wel aankaarten.

Het gaat beter dan vorig jaar, maar ik ben ervan overtuigd dat het nog een stuk beter kan/moet.

IBI: Ik heb dat overal tegenop zien ook. Maar meer omdat ik niet weet hoe de dag gaat lopen, niet weten hoe laat ik weer thuis ben. Dat kun je ook lang niet altijd plannen en dat maakt me onrustig.

Fijn he zo'n elektrische deken. Ik heb er al een sinds mijn 14e. Daarvoor een kruik, want meestal koude voeten in bed. Behalve in de zomer dan. En dan duurt het gerust 2 uur dat die opgewarmd zijn, ondanks dikke sokken.

@Ava: Balen dat je relatie uit is. Die dubbele gevoelens zijn normaal denk ik. Verdriet en toch weten dat het de beste keus is. Fijn dat je wel steun van familie, vrienden en houvast hebt aan je geloof.

Ik wandel ook graag en daarom heb ik honden. Buitenlucht heb ik echt nodig om in balans te blijven en word er ook rustig van. Op dit moment sport ik niet. Pas geleden mijn badmintonclub afgezegd. Al vond ik de sport nog wel leuk. Maar heb 's avonds vaak geen zin meer om nog weg te moeten. Ik wil wel weer af en toe gaan zwemmen. Ook in de herfst en winter. Maar dat roep ik al 8 jaar en het is slechts 1 keer gebeurd.

@choco: Wat vervelend dat je zo'n nare ervaring met hulpverlening hebt. Ik moet zeggen dat er ook nooit veel aan heb gehad. Ze konden niet tot me doordringen. Positieve dingen die gezegd zijn, die geloof ik nooit lang. Tot er weer iets misgaat en ik denk: Zie je wel, een ander beweert iets anders over me en dan valt hetgene wat de hulpverlening zei in het niet.

Nou, vannacht was een van de meest heftige nachten van mn leven. Vooral omdat ik echt het gevoel had dat ik los kwam van de realiteit. Ik voelde me ook echt losgekoppeld van mijn man, dan weet ik al dat het niet goed is. Ik zat ook echt in de overlevingsmode, e dan zit ik ook een beetje vast en voel ik niet zoveel.
Ik kon niet slapen, ik dacht eerst door het hoesten, maar ik merkte dat ik heel opgefokt was. En toen kon ik in contact komen met mijn gevoel en ging het mis. Ik krijg dan een soort spanningsaanvallen, kan het niet goed uitleggen, maar het is vooral spanning van binnenuit. Door mn hele lijf. Gisteren was dat superextreem, alsof ik een onweersbui in mn hoofd had. Zoveel herrie hoorde ik en ik zag flitsen. Die aanvallen duren echt en paar seconden hooguit en ik roep ze deels zelf op om tot mijn gevoel te komen. En dan komt er veel los, maar normaal waren dat 'oude tranen', met gevoel wat al jaren vast zat en dan is dat gek genoeg niet zo intens om te voelen. Maar gisteren waren het tranen van nu, tranen van diepe droevigheid, het voelde heel heftig. Het werd zo intens dat ik ook weer spanningsaanvallen kreeg, alleen dan nu meer in mijn lijf en daar heb ik nu dus spierpijn van. Mijn man werd gelukkig wakker, en ondersteunt me dan heel goed. Dat vind ik moeilijk omdat ik weet dat wat ik doe heel heftig is voor hem. Het duurde zo'n 10 minuten en dat was echt slopend. Daarna goed gepraat met mijn man en tot rust gekomen. Toen nog wel kunnen slapen, maar ik ben nu echt uitgeput.

Het enge was, is dat ik echt een beetje richting dissociatie ging. Dus maandag echt naar de huisarts voor die medicatie voordat ik in een psychose belandt. Nog nooit gebeurt, maar mijn nichtje wel en dat vind ik toch eng.

Totally fee wat heftig zeg!! Sterkte. Hoe ging het vandaag??

Hier nog steeds heel de dag gespannen en dusdanig dat ik nauwelijks wat door mijn keel krijg. Heel erg vervelend.
Ik hoop zo dat het snel over is die angst...

Hai. Ik kan op het moment dit topic niet bijbenen, dus reageer niet zo veel.
Het gaat op sommige vlakken wat beter, op sommige vlakken ronduit kut.

Mijn spv-er, waar ik afscheid van had genomen, komt weer terug bij mijn instelling werken, waar ik van in de war ben, maar ook wel blij mee ben?

Al gaat het denk ik verrekte moeilijk worden om haar weer te vertrouwen, maar ik heb vrijdag een afspraak met haar (huidige spv-er is met vakantie) en ben van plan eens flink te zeggen wat ik er van vind.

Zo, ik ben er gelukkig weer een beetje. Mijn hoofd draaide echt een beetje door door de oververmoeidheid denk ik.
Vanmorgen uitslag gehad van de schildklier, uiteraard waren de waardes perfect Dus ik vond het een beetje sukkelig dat ik helemaal naar een specialist ben gegaan voor een schildkliertest. Maar goed, dat laat ik ook meteen weer achter me.
Vandaag lekker kalm aan doen, verder herstellen.

Mabelle dikke knuffel. Ik hoop dat je spanning gauw minder wordt.

Kohako, dat lijkt me ook lastig. Maar je had er wel een goede band mee begrijp ik?

Kohaku,
Uh wat bijzonder dat je SPV'er weer terug komt zeg. En ook zo snel! Misschien miste ze haar werk of beviel haar nieuwe baan niet.
Ik snap wel dat het verwarrend is en ik zou zeker bespreken hoe je je voelt hierover. Ik persoonlijk zou de angst hebben dat ze bij het volgende leuke baantje weer weg is en mij stiekem afvragen of ze niet zo weer weg is bij iets beters.
Ik hoop dat het jullie lukt de band weer op te bouwen! Je vond haar fijn dus wellicht komt dat gevoel snel weer.

Mabelle,
Weet je ook waar die spanning vandaan komt? Ikzelf soms echt niet en heb dan dagenlang last van spanning op mijn kaken. Heb er wel wat kaak/mond bewegingen voor mij die lijken vaak niet te helpen. Denk dat die vooral helpen als de oorzaak iets lichamelijks is en niet iets psychisch.
Hopelijk heb je goed geslapen en gaat het vandaag beter.

Free,
Wat heftig! Hoe is het vannacht gegaan?

Choco,
Ik denk echt dat wisselingen in de hulpverlening te weinig worden gezien als bron van spanning en stress. Ik moet zeggen dat ze daar bij mij goed rekening mee houden daar heb ik het echt mee getroffen.
Het lijkt mij alleen maar goed als je bespreekbaar gaat maken dat je graag wil overstappen. Het uiteindelijke doel is jouw prettiger in je vel/leven laten voelen en als deze mevrouw dat wellicht een stapje makkelijker maakt dan is dat mooi meegenomen. Soms is dat wel lastig omdat mensen soms vol zitten maar je kan het altijd aankaarten.

Ava,
Is het gelukt je vrolijke gevoel vast te houden? Fijn bericht in ieder geval die heb je alvast in je zak!

Allen,
Betere dagen achter de rug. Voor wie het vroeg de behandeling die over een jaar start heet Dialectische gedragstherapie.
Vanmiddag komt mijn woonbegeleidster. Ik heb een vrij grote zak met allerlei sieraden klaargezet. Die wil ik graag samen met haar gaan uitzoeken.
(en inmiddels is ze alweer vertrokken maar niet aan de sieraden toegekomen. Heb het zojuist zelf even gedaan maar geen idee waar ik het nu moet laten hmmm)
Zou vanmorgen 15 km verderop wat gaan ophalen (fietsen) via marktplaats maar heb gisteren afgezegd. Ik heb gisteren met mijn vereniging een zeer lange en intensieve dag gehad. Vanavond weer repetitie, morgen vergadering. Het werd me allemaal een beetje te veel. Balans tussen doen en rust de eeuwige worsteling voor mij.
Woensdag ga ik trouwens met een vriendin naar den haag de hele dag! In de middag gaan we naar een musical en daarvoor willen we graag ergens gaan lunchen en het liefst een strandwandeling maken als het weer dat toe laat. Soms overmand het gevoel van drukte mij maar overwegend heb ik er wel zin in. Had dat cadeau gekregen voor mijn verjaardag althans een uitje en ik mocht zelf kiezen wat. Super leuk!

Ik vertelde laatst aan iemand van de vereniging dat ik kleding aan het wegdoen was en ze vroeg of ik aan haar wilde denken. Had een bescheiden tas klaar staan. Maar vanmorgen had ik de smaak te pakken en ben ik op zolder gaan kijken. Nu staan er 3 flinke tassen klaar. Appje gestuurd dat het vrij veel was dat ik het in delen mee kon nemen bij de repetities maar dat ik het ook een keer bij haar thuis af kon zetten. Ik weet ook niet of ze wel wil dat de anderen weten dat ze kleding van mij krijgt. Goed ik dat appje gestuurd en voelde direct spanning. Bang dat ze me opdringerig vond, ik vind het sowieso vaak al voor iedere persoon zielig dat hij/zij net mij in hun leven treft dus als ik me dan ook nog opdring voel ik dat nogal heftig.
2 tellen later appje terug: lief en of ik het leuk vond om een bakkie te doen bij haar thuis als ik de spullen af gaf! Oef crisis afgewend.
Zo nog even een vuilniszakken met kleding die ons beide te groot zijn en die ik ook niet leuk vind naar een kledingbak brengen. Dan heb ik wel weer ff genoeg gedaan denk ik en plan ik weer even wat rust in. Heb ook niet gegeten in de tussentijd, ik sla vaak nogal door herkenbaar?

Ik heb wel alles gelezen, maar weet niet zo goed hoe ik op alles moet reageren. Een voor degene waarbij het niet zo lekker gaat allemaal.

Ik heb volgende week 2 sollicitatiegesprekken. Bij 1 functie was ik heel verbaasd dat ik werd uitgenodigd omdat ik niet helemaal aan de functie eisen voldeed. Het is een functie voor 16 uur pw. Maar ik moet dus aankaarten dat ik geen twee dagen van acht uur kan. Meestal gooi ik het op een energie probleem, maar mocht ik een terugval krijgen dan moeten hun het ook weten. Hoe kan ik dit het beste aanpakken/verwoorden?

Bij het tweede sollicitatiegesprek is het makkelijker want daar zijn ze al op de hoogte van de situatie. Daar heb ik ook een grote kans dat ik word aangenomen en waarbij ik dan ook een jobcoach krijg. Dit zou een ideale functie zijn want het is gewoon een reguliere baan, maar dan met wat extra ondersteuning voor als het minder gaat en waarbij daar ook de ruimte voor is.

Bedankt dat je het vraagt. Ik heb best goed geslapen vannacht, gelukkig maar. Wel merk ik dat mijn hoofd constant aan de repeteer gaat en echt niet op een leuke manier. Normaal als ik wat onrustig ben in mijn hoofd, dan doe ik ontspanningsoefeningen en focus ik als eerste op mijn ademhaling. Nu deed ik dat ook, maar ik kreeg allemaal rare beelden in mn hoofd van een groot kasteel met allerlei ruimtes enzo. En dat danste door mijn hoofd met allerlei kleuren en gekke ruimtes. En dan kreeg ik weer andere beelden, en weer, en opnieuw. Terug focussen op mn ademhaling had hetzelfde effect, elke keer kreeg ik rare beelden. Het duurde echt even voordat ik dat eindelijk kon uitschakelen en kon slapen. Maar het is zo bizar dat je lijf zo uitgeput is maar dat je hoofd nog steeds zeg WAKKER BLIJVEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Maar ik maak me dus wel zorgen om mijn hoofd, daarom ook maar even lorazepam nog aangevraagd en even kijken of mijn hoofd vanavond wat normaler doet. Maar ik vind het een beetje eng dat ik mijn hoofd zo kwijt raak. Iemand daar ervaring mee? En ik ben normaal echt handig met ontspanningsoefeningen en meditatie enzo, dus dat doe ik al

IBI niet zo negatief over jezelf denken, iedereen heeft at te bieden. Ook jij Ik denk dat je de situatie met haar goed hebt aangepakt Zoals een normaal mens zou doen En dat uitje, de musical is het belangrijkst. Als het lukt wat eten, en als je dan nog zin hebt, even een wandeling maken. Even rangeren, dan komt het wel goed qua drukte toch? Er zijn genoeg leuke restaurants aan zee en je zit er zo met de tram

Shiverrr schreef: ↑

07-10-2019 14:53

Ik heb wel alles gelezen, maar weet niet zo goed hoe ik op alles moet reageren. Een voor degene waarbij het niet zo lekker gaat allemaal.

Ik heb volgende week 2 sollicitatiegesprekken. Bij 1 functie was ik heel verbaasd dat ik werd uitgenodigd omdat ik niet helemaal aan de functie eisen voldeed. Het is een functie voor 16 uur pw. Maar ik moet dus aankaarten dat ik geen twee dagen van acht uur kan. Meestal gooi ik het op een energie probleem, maar mocht ik een terugval krijgen dan moeten hun het ook weten. Hoe kan ik dit het beste aanpakken/verwoorden?

Bij het tweede sollicitatiegesprek is het makkelijker want daar zijn ze al op de hoogte van de situatie. Daar heb ik ook een grote kans dat ik word aangenomen en waarbij ik dan ook een jobcoach krijg. Dit zou een ideale functie zijn want het is gewoon een reguliere baan, maar dan met wat extra ondersteuning voor als het minder gaat en waarbij daar ook de ruimte voor is.

Ik zou bij de eerste wel gewoon eerlijk zijn. Niet te eerlijk, maar idd zeggen joh, ik prefereer die 16 uur over een paar dagen te verspreiden, want dan kan ik mijn energie beter managen en kan ik mijn werk beter uitvoeren. Maak er meteen een positieve wending van

@totallyfree: Dat lijkt me heel eng, wat je die nacht hebt doorgemaakt. Gelukkig dat je man je dan goed ondersteunt. Stel je voor dat je alleen thuis was geweest.

@fade: Heerlijk, een boswandeling. Ik knap daar meestal wel van op.

@mabelle: Heel akelig die angst. Als ik erg gestrest ben kan ik ook heel slecht eten. Dan voelt mijn keel continue droog aan. Als kind heb een periode slikangst gehad waarbij ik alleen vloeibaar en hele zachte dingen kon eten. Mijn maag had wel honger en het dan toch niet wegkrijgen. Echt niet fijn.

@kohaku: Fijn dat je spv-er terugkomt, maar begrijpelijk dat je nu moeite hebt haar weer te vertrouwen. Ik zou er zeker ook wat van zeggen tegen haar.

IBI: Leuk dat je een dagje naar Den Haag gaat. Heb ik ook eens gedaan met mijn moeder en een vriendin erbij. Al een tijd geleden hoor, in 2007. Wij gingen toen naar de musical Beauty and the Beast. En daarna over de boulevard lopen. Het was wel slecht weer toen.

Allen: Ik zit weer over iets te malen. Al ruim 3 jaar heb ik vermoedelijk aambeien. Nooit laten onderzoeken. Hoewel het soms flink kan bloeden bij poepen, heb ik een zalfje wat wel helpt. Soms heb ik er weken geen last van en dan ineens een paar dagen weer wel. Dit weekend ontdekte ik bij het smeren van die zalf aan de binnenkant een bobbel. Ik vermoed dat hij er al langer zit. Het 1e wat in me opkomt is een inwendige aambei. Aangezien ik heel mijn leven al vaak harde ontlasting heb en daarbij flink moet persen. Maar weet het niet zeker. Eigenlijk moet ik naar de HA. Maar vind het genant. Van de zomer ook al een keer daar geweest i.v.m. plasklachten en ook met mijn billen bloot moest. Dat moet voor aambeien waarschijnlijk ook. Zit nu ook te denken: Wat als het kanker is? Want dat heeft mijn moeder ook gehad. Ik kan pas Woensdag de HA bellen. Want dat moet 's morgens en dat is de enige ochtend dat ik thuis ben. De onzekerheid wat me te wachten staat (of niet) maakt me gek. Steeds dingen afvragen: Wat als ik een darmonderzoek moet? Dat vieze spul drinken en leeglopen, helemaal slap voelen. Kan ik nog wel verhuizen of is dat niet meer nodig? Ik ben echt een angsthaas.

hondenmens: ik snap je. even je onzekerheid los zien van de zekerheid. ik ben geen arts en geen idee of het een aambei is. dus laten we van het positieve uitgaan en blij zijn met een bei. genant is het zeker. ik heb ook ooit een inwendig onderzoek moeten laten doen en je wordt er niet vrolijk van. bij een daromonderzoek daarvoor moet je eerst naar een specialist. dus dat kan je even parkeren. Niet verder denken dan de dag van morgen. Ik snap dat je jezelf horendol maakt. zou ik namelijk ook doen. maak voor jezelf een "centimeter "op een stuk papier waar je langs kan "lopen" voor elk uur een stukje met een kleurtje elk uur kan je een stukje afknippen, dus elk uur komt het tijdstip dat je kan bellen (en dus van je onzekerheid af kan komen) dichterbij. als het uur te groot is, kan je ook voor blokjes van een paar uur kiezen. door er bewust bij stil te staan kan je misschien je hoofd tot bedaren brengen. is dat wat?

Meiroosje schreef: ↑

07-10-2019 17:32

hondenmens: ik snap je. even je onzekerheid los zien van de zekerheid. ik ben geen arts en geen idee of het een aambei is. dus laten we van het positieve uitgaan en blij zijn met een bei. genant is het zeker. ik heb ook ooit een inwendig onderzoek moeten laten doen en je wordt er niet vrolijk van. bij een daromonderzoek daarvoor moet je eerst naar een specialist. dus dat kan je even parkeren. Niet verder denken dan de dag van morgen. Ik snap dat je jezelf horendol maakt. zou ik namelijk ook doen. maak voor jezelf een "centimeter "op een stuk papier waar je langs kan "lopen" voor elk uur een stukje met een kleurtje elk uur kan je een stukje afknippen, dus elk uur komt het tijdstip dat je kan bellen (en dus van je onzekerheid af kan komen) dichterbij. als het uur te groot is, kan je ook voor blokjes van een paar uur kiezen. door er bewust bij stil te staan kan je misschien je hoofd tot bedaren brengen. is dat wat?

Is wel een idee. Daar had ik nog niet aan gedacht. Moet zeggen dat mijn lichamelijke angst ietsjes naar de achtergrond gezakt is vandaag. Vanmorgen weer gesmeerd en voelde ik de bobbel ineens niet meer. Wil niet zeggen dat hij weg is. Ik ga toch maar even bellen morgen. Want een onregelmatige stoelgang. Ik vermoed dat ik ook een te gespannen bekkenbodem heb. Dat kan er ook aan meehelpen. Want ook moeite met goed uitplassen en had met mijn toenmalige vriend altijd pijn bij vrijen. Dat schijnt allemaal op dezelfde spier te werken.