Gezondheid
alle pijlers
Wij leven met chronische pijn - kletstopic vervolg
vrijdag 20 september 2019 om 20:20
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
zondag 13 oktober 2019 om 20:43
zondag 13 oktober 2019 om 23:08
Haar tweelingzus
die heeft trouwens ook ooit bij jullie gewerkt, lang geleden. Net zoals bijna de helft van mijn familie trouwens. Nou ja, beetje overdreven maar denk dat een aardig deel van mijn neefjes en nichtjes er vakantiewerk heeft gedaan. Een van mijn nichtjes werkt er nog steeds (ze is ook trouwambtenaar) en haar vriend volgens mij bij jou op locatie maar dat weet ik niet helemaal zeker.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 13 oktober 2019 om 23:09
zondag 13 oktober 2019 om 23:10
Sorry late reactie maar zo bedoelde ik het helemaal niet! Ik moest gewoon heel veel bijleren. Vooral blijven schrijven hoor lientje! Vooral als het je helpt, maar anders ook gewoon om je hart te luchten.
"After all this time?" "Always."
zondag 13 oktober 2019 om 23:15
Hahaha!
Ze trouwden op het gemeentehuis hier in de stad en daarna gingen we met een oude Engelse bus naar een meer en hadden we daar een rondvaart op een heerlijk warme boot. Duurde nog geen vier uur die hele dag. Daarna kwamen twee broers en zussen van mijn vader met hun gezin bij ons thuis tot het feest ‘s avonds begon. (Ik woonde toen nog een weekje thuis voor ik in mijn eigen huisje ging).
Ach, ik stond al meteen weer te stuiteren en de baby in de draagzak. Ging prima.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 13 oktober 2019 om 23:41
Ik was 18 bij de oudste en heb tot vier weken voor de geboorte nog staan volleyballen. De dag voor ie werd geboren had ik nog gewoon college. (Zegt een docent: hey, ben je zwanger? Wanneer ben je uitgerekend. Ik zei: morgen.
). Bevalling was in zeven uurtjes gepiept, had in zes gekund als ik niet een uur met persweeën ophouden op een gyn had moeten wachten. Ik had nergens last van eigenlijk nadien. Dat kwam pas na een paar weken, toen kreeg ik bekkeninstabiliteit. Na vier weken maakte ik ook gewoon weer tentamens. Heb mijn P toen gewoon in een jaar gehaald. Bij de tweede had ik echt een hele zware zwangerschap met BI, voortijdig weeën Met 30w en dus bedrust en Pfeiffer (bleek achteraf). Maar toen ze was geboren (met 41w in nog geen 2u tijd) zat ik zo vol adrenaline dat we ‘s avonds al een rondje door de wijk zijn gelopen en omdat ze dysmatuur was ben ik de 2e dag op de fiets naar de stad gefietst om prematuurkleertjes te halen. Na een week werd ik doodziek van de Pfeiffer.
Daarna een zwangerschap dat na 17w eindigde, was nogal traumatisch. Heb dat eerst bijna een jaar onbewust weggestopt voor het terugkwam.
Na de derde verloor ik zoveel bloed dat ik echt maanden nodig had om te herstellen, kreeg daardoor ook die postpartumdepressie. Ze was thuis geboren maar moest toen naar het zh met gillende sirenes. De ambu hebben ze nog stil moeten zetten omdat ik wegviel. Dat ik toen na twee weken het tuinpad af kon lopen was een hele mijlpaal. Dat kwam èn door het bloedverlies maar ook omdat de gyn om mijn leven te redden zo hard op mijn buik moest drukken dat mijn onderrug/stuitje/staartbeen ontwricht was en gekneusd.
Bij de vierde ook veel bloed verloren maar wel minder gelukkig dus herstel was sneller en bij de vijfde heb ik 2,5wk kraamzorg gehad en werd ik gedwongen rustig aan te doen. Want ondanks dat vele bloedverlies bij drie en vier zit ik dan steeds zo vol adrenaline dat ik ook gewoon niet kan slapen enzo.
Van mijn onderkant nooit last gehad, oh wacht, ik lieg. Bij de derde had ik een heel klein scheurtje. Niet van de bevalling maar omdat de gyn er met zijn hele hand in moest om stolsels uit mijn baarmoeder te vissen. Vervolgens ging ie dat minischeurtje hechten. Ik had dus vervolgens last van die hechting en heb na twee dagen de vk gevraagd die er weer uit te halen. Ze vond het gelukkig ook onzin.
Mijn miskramen waren gelukkig allemaal spontaan dus daar geen bijzonder herstel voor nodig gehad.
Oh oeps... een heel verhaal.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 14 oktober 2019 om 00:04
Ik vind zwanger zijn echt heerlijk, de bevalling is ook zo bijzonder, als je dan eindelijk mag ontmoeten wie er steeds in je buik heeft lopen trappelenYellowLemon schreef: ↑13-10-2019 23:47Misschien neem ik toch geen kinderen.Damn, respect Suzy dat je tot 5 bent gegaan.
Gefeliciteerd nog Hemke! Precies op tijd.
En Yfke, misschien snel. Maar beter dan jaren aan iets zinloos getrokken te hebben toch?
. De bedoeling was trouwens vier, de vijfde wilde er alleen ook nog graag bij
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 14 oktober 2019 om 00:52
Nu maak je me nieuwsgierig.
Het lijkt me ook niet handig om naïef een zwangerschap/bevalling in te gaan trouwens. Ik heb altijd gezegd dat ik graag kinderen wil. Maar ik word steeds een beetje ouder natuurlijk. En ik zie het mezelf steeds minder doen. Maar dat is misschien ook wel weer een fase ofzo.
maandag 14 oktober 2019 om 06:53
Jeetje Suzy, je eerste zwangerschappen klinken goed!
Ik vond zwanger zijn bijzonder, maar heb 2x rust moeten houden en was 9 maanden misselijk. Bevallingen waren niet makkelijk, maar ook niet moeilijk. Gewoon bevallingen. Borstvoeding vond ik heel bijzonder, Dat had ik zo nog een keer willen doen
Afijn,
Goedemorgen allen
Weer eens zien wat de week ons brengt
Ik vond zwanger zijn bijzonder, maar heb 2x rust moeten houden en was 9 maanden misselijk. Bevallingen waren niet makkelijk, maar ook niet moeilijk. Gewoon bevallingen. Borstvoeding vond ik heel bijzonder, Dat had ik zo nog een keer willen doen
Afijn,
Goedemorgen allen
Weer eens zien wat de week ons brengt
Later is nu
maandag 14 oktober 2019 om 07:10
Je hebt ze wel in alle soorten en maten gehad dan Suzy die bevallingen.
Ik was, net als Dreamer, 9 maanden lang misselijk.
Gewoon doorwerken. Uiteraard.
En dat resulteerde in na beide bevallingen in zo 10 kilo lichter zijn. Dat was wel apart. Bij meeste vrouwen blijven de kilo's plakken.
Mijn eerste bevalling, 120 uur ( geen typefout ) gebroken vliezen en uiteindelijk opgewekt.
De tweede was wat vlotter en spontaan. Maar echt niet dat ik zo vlot alweer alles deed hoor. Ja het huishouden wel natuurlijk. Maar geen feestjes of lang wandelen.
Ik ben blijkbaar een trage hersteller.
Ik ga dochter naar stage brengen en dan zelf ook werken. Moet invallen. Fijne dag allemaal!
Ik was, net als Dreamer, 9 maanden lang misselijk.
Gewoon doorwerken. Uiteraard.
En dat resulteerde in na beide bevallingen in zo 10 kilo lichter zijn. Dat was wel apart. Bij meeste vrouwen blijven de kilo's plakken.
Mijn eerste bevalling, 120 uur ( geen typefout ) gebroken vliezen en uiteindelijk opgewekt.
De tweede was wat vlotter en spontaan. Maar echt niet dat ik zo vlot alweer alles deed hoor. Ja het huishouden wel natuurlijk. Maar geen feestjes of lang wandelen.
Ik ben blijkbaar een trage hersteller.
Ik ga dochter naar stage brengen en dan zelf ook werken. Moet invallen. Fijne dag allemaal!
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
maandag 14 oktober 2019 om 08:40
Poef...YellowLemon schreef: ↑14-10-2019 00:52Nu maak je me nieuwsgierig.
Ik heb altijd gezegd dat ik graag kinderen wil. Maar ik word steeds een beetje ouder natuurlijk. En ik zie het mezelf steeds minder doen. Maar dat is misschien ook wel weer een fase ofzo.
anoniem_640b06aa65580 wijzigde dit bericht op 14-10-2019 14:30
54.81% gewijzigd
maandag 14 oktober 2019 om 09:05
https://eva.eo.nl/artikel/2019/07/heb-j ... -je-helpen
Toen ik dit las dacht ik: werkt niet alle revalidatie zo?
Toen ik dit las dacht ik: werkt niet alle revalidatie zo?
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 14 oktober 2019 om 09:07
Zodan Cesium. Heftig!
Lientje, ik moest vanwege de misselijkheid blijven eten, dan had ik er geen last van. Ik begon de dag dan ook met 2 beschuitjes met kaas op bed. (gelijk voor de rest van onze relatie genoeg ontbijt op bed gehad
) Gelukkig kwam ik alsnog niet veel aan, ik geloof een nette 10-12 kg bij beide zwangerschappen.
Ik heb ineens vreselijke last van hooikoorts
Lientje, ik moest vanwege de misselijkheid blijven eten, dan had ik er geen last van. Ik begon de dag dan ook met 2 beschuitjes met kaas op bed. (gelijk voor de rest van onze relatie genoeg ontbijt op bed gehad
) Gelukkig kwam ik alsnog niet veel aan, ik geloof een nette 10-12 kg bij beide zwangerschappen. Ik heb ineens vreselijke last van hooikoorts
Later is nu
maandag 14 oktober 2019 om 09:09
suzyqfive schreef: ↑14-10-2019 09:05https://eva.eo.nl/artikel/2019/07/heb-j ... -je-helpen
Toen ik dit las dacht ik: werkt niet alle revalidatie zo?
Ja, op de facebookpagina van FES (fibromyalgie en samenleving) kwam dit ook al voorbij als dé oplossing en ik las helemaal niets nieuws. Zo bijzonder dat het zo gebracht wordt.
Later is nu
maandag 14 oktober 2019 om 09:32
Dat moet dan een nare cyste geweest zijn cesium dat ze daarvoor je eierstok weg moesten halen.
En Lientje, die 120u, pfff dat ze je zo lang hebben laten ploeteren zeg... niet gek dat je dan even nodig hebt om bij te komen.
Eigenlijk was alleen mijn eerste zwangerschap een zorgeloze hoor. Nou ja, lichamelijk dan want de vader was bij mij weg toen. Maar goed, ik ben iemand die dan denkt van oké, even slikken en weer vrolijk doorgaan. Jouw verlies. Later zijn we wel weer bij elkaar gekomen.
Maar ik vind het wel gewoon fijn om zwanger te zijn want ondanks al het gedoe en ongemak voel ik mij hormonaal dan wel echt fantastisch en speciaal.
Mijn 2e was ik vijf maanden kotsmisselijk, heb toen ook nog in het zh aan het infuus gelegen. En ondertussen gewoon werken en studeren, werk raakte ik toen kwijt want te vaak ziek, wist ik toen veel dat het helemaal niet mocht wegens zwangerschapsredenen... maar goed. BI kwam vrij snel opzetten al. Maar toen kreeg ik met 30wk weeën en kreeg ik 2wk platte bedrust en daarna kon ik niet meer lopen. Rust roest zeker.
alleen nog achteruit kruipen. Ach, ook weer een leuke variatie. Het bleef erg rommelen in mijn buik dus de vk zei: oh reken er maar op dat die vroeger komt. Nou, deze dame bleef zitten tot 41 weken. Haha!
Mijn miskraam met 17wk (nou zo noemen ze het, ik vind het een vroeggeboorte) kwam waarschijnlijk doordat ik nog Pfeiffer had. (Dat was iets meer dan een jaar na de tweede)
Bij de andere drie altijd eerder moeten stoppen met werken ivm harde buiken en bekkeninstabiliteit, bij de vijfde toen zelfs al na 10 weken.
Wel mooi trouwens, mijn vierde is in de vliezen geboren. Wat uiteindelijk maar goed was ook want bij haar bleek de navelstreng niet in de placenta te zitten maar in de vliezen. Als de vliezen tijdens de geboorte waren gebroken hadden we beide dood kunnen bloeden. Maar dat is niet gebeurd dus niks aan de hand. Toen de vijfde werd geboren en we op de placenta aan het wachten waren zei ik nog tegen de verloskundige: “haha! Ik weet nog hoe je keek toen je ineens alleen een navelstreng in je handen had! Ik moet er nog om lachen”. Nog geen minuut later stond ze weer alleen met een navelstreng in haar handen. Echt hilarisch was dat want ze keek weer net zo. Moest ik weer op de baarkruk voor die placenta... deze keer bleek de placenta zo onwijs gaar te zijn dat ie in stukjes uit elkaar viel. En dat bij net 38w zwangerschap. Wel een flink kind trouwens, 4260gr. 54cm
Overigens is na de 4e nog een stukje placenta blijven zitten, ik had na 6wk spiraal laten zetten maar 6mnd later vloeide ik nog en had nog steeds buikpijn. Bij het verwijderen bleef het maar krampen en toen ze gingen kijken zat er gewoon nog een stukje placenta.
Mijn derde was trouwens eerst een tweeling, haar brusje is met tien weken met een miskraam afgekomen.
En Lientje, die 120u, pfff dat ze je zo lang hebben laten ploeteren zeg... niet gek dat je dan even nodig hebt om bij te komen.
Eigenlijk was alleen mijn eerste zwangerschap een zorgeloze hoor. Nou ja, lichamelijk dan want de vader was bij mij weg toen
. Maar goed, ik ben iemand die dan denkt van oké, even slikken en weer vrolijk doorgaan. Jouw verlies. Later zijn we wel weer bij elkaar gekomen. Maar ik vind het wel gewoon fijn om zwanger te zijn want ondanks al het gedoe en ongemak voel ik mij hormonaal dan wel echt fantastisch en speciaal.
Mijn 2e was ik vijf maanden kotsmisselijk, heb toen ook nog in het zh aan het infuus gelegen. En ondertussen gewoon werken en studeren, werk raakte ik toen kwijt want te vaak ziek, wist ik toen veel dat het helemaal niet mocht wegens zwangerschapsredenen... maar goed. BI kwam vrij snel opzetten al. Maar toen kreeg ik met 30wk weeën en kreeg ik 2wk platte bedrust en daarna kon ik niet meer lopen. Rust roest zeker.
alleen nog achteruit kruipen. Ach, ook weer een leuke variatie. Het bleef erg rommelen in mijn buik dus de vk zei: oh reken er maar op dat die vroeger komt. Nou, deze dame bleef zitten tot 41 weken. Haha! Mijn miskraam met 17wk (nou zo noemen ze het, ik vind het een vroeggeboorte) kwam waarschijnlijk doordat ik nog Pfeiffer had. (Dat was iets meer dan een jaar na de tweede)
Bij de andere drie altijd eerder moeten stoppen met werken ivm harde buiken en bekkeninstabiliteit, bij de vijfde toen zelfs al na 10 weken.
Wel mooi trouwens, mijn vierde is in de vliezen geboren. Wat uiteindelijk maar goed was ook want bij haar bleek de navelstreng niet in de placenta te zitten maar in de vliezen. Als de vliezen tijdens de geboorte waren gebroken hadden we beide dood kunnen bloeden. Maar dat is niet gebeurd dus niks aan de hand. Toen de vijfde werd geboren en we op de placenta aan het wachten waren zei ik nog tegen de verloskundige: “haha! Ik weet nog hoe je keek toen je ineens alleen een navelstreng in je handen had! Ik moet er nog om lachen”. Nog geen minuut later stond ze weer alleen met een navelstreng in haar handen. Echt hilarisch was dat want ze keek weer net zo. Moest ik weer op de baarkruk voor die placenta... deze keer bleek de placenta zo onwijs gaar te zijn dat ie in stukjes uit elkaar viel. En dat bij net 38w zwangerschap. Wel een flink kind trouwens, 4260gr. 54cm
Overigens is na de 4e nog een stukje placenta blijven zitten, ik had na 6wk spiraal laten zetten maar 6mnd later vloeide ik nog en had nog steeds buikpijn. Bij het verwijderen bleef het maar krampen en toen ze gingen kijken zat er gewoon nog een stukje placenta.
Mijn derde was trouwens eerst een tweeling, haar brusje is met tien weken met een miskraam afgekomen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 14 oktober 2019 om 09:34
Is dat het? Als ik op de verwachtingskalender kijk dan zie ik eigenlijk niets bijzonders. Niet de verwarming voor het eerst aangehad?Dreamer schreef: ↑14-10-2019 09:07Zodan Cesium. Heftig!
Lientje, ik moest vanwege de misselijkheid blijven eten, dan had ik er geen last van. Ik begon de dag dan ook met 2 beschuitjes met kaas op bed. (gelijk voor de rest van onze relatie genoeg ontbijt op bed gehad
Ik heb ineens vreselijke last van hooikoorts
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 14 oktober 2019 om 09:43
Nee, echt hooikoorts. Verwarming is al even aan. Nouja, allergie. Gisterenavond werd ik helemaal gek van het gesnotter, had zaterdag eens geëxperimenteerd en geen pil genomen. Gisteren dus weer wel. Nu weer aan de snotter, maar gelukkig helpt een nat doekje.
Later is nu
maandag 14 oktober 2019 om 09:46
Het is denk ik vooral een mindset in de beleving van je klachten. Op tijd stoppen is gewoon lastig als je geleerd hebt dat je gewoon nog even door moet zetten. Zo heb ik jaren met pijn gevolleybald. Vier keer in de week trainen en vier keer in de week met pijn in bed liggen. Knettergek ben je dan eigenlijk. Elke keer teveel van je lichaam vragen. Ik heb het trouwens niet eens geleerd, dat doorzetten. Ik ga gewoon. Mijn ouders konden mij als dreumes al gewoon ergens neerzetten met een wehkampgids en dan konden ze het hele huis poetsen en boodschappen doen zonder dat ik ook maar van mijn plek kwam voordat het boek helemaal bekeken was. En ik bedacht toen ik nog maar een paar weken oud was dat ik mij wel kon omdraaien en oefende net zo lang tot ik het kon. Mijn ouders konden er dan telkens uit omdat ik snachts zonder deken lag. Slaapzakje gekocht. Deed ik het nog. Slaapzakje dan maar vast aan het matras. Nou dan draaide ik me maar met matras en al om.
ik was toen nog geen twee maanden oud Maar lopen? Ik was bijna eerder zindelijk dan dat ik kon lopen. Bijna twee was ik toen ik ging lopen en een week later was ik helemaal zindelijk.
Nou ja, als ik het in mijn hoofd had, moest het ook gebeuren. Mijn vader moest het ook niet wagen om ineens een andere route te fietsen dan ik op dat moment had bedacht. Is helemaal goed gekomen hoor. Ik vind het heerlijk om zomaar rond te zwerven.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
