Relaties
alle pijlers
Vriend heeft interesse in escort
maandag 6 april 2009 om 13:46
Deze post schrijf ik onder een anonieme alias. Het ligt zo gevoelig en ik durf het (nog) niet aan bekende mede forummers te vertellen onder mijn eigen naam.
Doordat ik ziek ben geweest en nog herstellende ben, is ons sexleven de afgelopen maanden er een beetje bij ingeschoten. Ik ben mijn werk aan het opbouwen, waardoor ik 's avonds ook extra moe ben en kan dan niet vaak energie opbrengen om met mijn vriend te vrijen. Daar voel ik me ontzettend schuldig over, dat mogen jullie best weten, dat heb ik ook meerdere malen tegen mijn vriend gezegd en hij zegt steeds: het geeft niet, dat komt wel weer, zorg maar dat je eerst beter wordt, het gaat nu even om jou en ik hou toch wel van je. Bij zo'n reactie denk je toch: Wat een topvent! Wat lief en begripvol! Zo zie ik mijn vriend ook.
Afgelopen weekend ben ik erachter gekomen dat mijn vriend op internet heeft gezocht naar escort dames. Ik weet niet of het alleen nieuwsgierigheid is, of hij het serieus overweegt of dat hij misschien zelfs al heeft afgesproken of iets gepland heeft.
Ik zou het erger vinden als hij verliefd zou worden op een ander, maar dit is toch gewoon niet acceptabel? Als hij wil masturberen, prima, als hij dat zelf doet. Porno kijken vind ik ook geen probleem. Maar met een ander? Ik kan er gewoon niet bij.
Ik weet dat ik dit onderwerp het beste bespreekbaar kan maken, maar ik ben er helemaal van op slot gegaan van binnen, ik voel me zo boos, verdrietig en verraden. Ik krijg het gewoon niet uit mijn strot. Mede omdat ik bang ben dat hij het ontkent.
Ik ben ook zo bang dat ik hem nu niet meer kan vertrouwen. Ik ben voor mijn werk vaak een paar dagen per maand weg en nu voel ik geen vertrouwen meer, maar angst dat hij dan een escort inhuurt.
De gedachten die ook door mijn hoofd gaan is: ik gun hem sex, daar houdt hij zo van. Op dit moment kan ik hem niet de spetterende sex geven die we altijd hadden. Het komt wel weer, maar in de tussentijd vind ik het zo naar voor hem. Als hij open zou zijn over hoe hij er echt over denkt, want hij vindt het dus blijkbaar wel erg, anders zou hij niet iets anders opzoeken toch?
Alleen is het zo lastig dat ik dus niet zeker weet wat er nou gebeurd is. Is het nieuwsgierigheid? Wil hij het echt? Is hij al geweest? Hij zal echt niet bekennen dat hij naar een escort is geweest, daar zal hij zich ongetwijfeld voor schamen en bang zijn dat hij mij kwijtraakt. Dus dan denk ik: wat heeft het dan voor zin om er met hem over te praten? Ik wil hem ook niet beschuldigen van iets dat hij niet gedaan heeft.
Kan het dat hij gewoon uit nieuwsgierigheid zoekt en dat er niks aan de hand is? Of als een man daarnaar zoekt, doet hij het dan ook daadwerkelijk?
Ik kom er echt even niet meer alleen uit. Hoop dat iemand (het liefst met ervaring in dezelfde situatie) mij wat advies kan geven hoe ik hiermee om kan gaan.
Doordat ik ziek ben geweest en nog herstellende ben, is ons sexleven de afgelopen maanden er een beetje bij ingeschoten. Ik ben mijn werk aan het opbouwen, waardoor ik 's avonds ook extra moe ben en kan dan niet vaak energie opbrengen om met mijn vriend te vrijen. Daar voel ik me ontzettend schuldig over, dat mogen jullie best weten, dat heb ik ook meerdere malen tegen mijn vriend gezegd en hij zegt steeds: het geeft niet, dat komt wel weer, zorg maar dat je eerst beter wordt, het gaat nu even om jou en ik hou toch wel van je. Bij zo'n reactie denk je toch: Wat een topvent! Wat lief en begripvol! Zo zie ik mijn vriend ook.
Afgelopen weekend ben ik erachter gekomen dat mijn vriend op internet heeft gezocht naar escort dames. Ik weet niet of het alleen nieuwsgierigheid is, of hij het serieus overweegt of dat hij misschien zelfs al heeft afgesproken of iets gepland heeft.
Ik zou het erger vinden als hij verliefd zou worden op een ander, maar dit is toch gewoon niet acceptabel? Als hij wil masturberen, prima, als hij dat zelf doet. Porno kijken vind ik ook geen probleem. Maar met een ander? Ik kan er gewoon niet bij.
Ik weet dat ik dit onderwerp het beste bespreekbaar kan maken, maar ik ben er helemaal van op slot gegaan van binnen, ik voel me zo boos, verdrietig en verraden. Ik krijg het gewoon niet uit mijn strot. Mede omdat ik bang ben dat hij het ontkent.
Ik ben ook zo bang dat ik hem nu niet meer kan vertrouwen. Ik ben voor mijn werk vaak een paar dagen per maand weg en nu voel ik geen vertrouwen meer, maar angst dat hij dan een escort inhuurt.
De gedachten die ook door mijn hoofd gaan is: ik gun hem sex, daar houdt hij zo van. Op dit moment kan ik hem niet de spetterende sex geven die we altijd hadden. Het komt wel weer, maar in de tussentijd vind ik het zo naar voor hem. Als hij open zou zijn over hoe hij er echt over denkt, want hij vindt het dus blijkbaar wel erg, anders zou hij niet iets anders opzoeken toch?
Alleen is het zo lastig dat ik dus niet zeker weet wat er nou gebeurd is. Is het nieuwsgierigheid? Wil hij het echt? Is hij al geweest? Hij zal echt niet bekennen dat hij naar een escort is geweest, daar zal hij zich ongetwijfeld voor schamen en bang zijn dat hij mij kwijtraakt. Dus dan denk ik: wat heeft het dan voor zin om er met hem over te praten? Ik wil hem ook niet beschuldigen van iets dat hij niet gedaan heeft.
Kan het dat hij gewoon uit nieuwsgierigheid zoekt en dat er niks aan de hand is? Of als een man daarnaar zoekt, doet hij het dan ook daadwerkelijk?
Ik kom er echt even niet meer alleen uit. Hoop dat iemand (het liefst met ervaring in dezelfde situatie) mij wat advies kan geven hoe ik hiermee om kan gaan.
woensdag 8 april 2009 om 16:10
Dat is veranderd vanaf het moment dat ik ziek werd.
Daarvoor had ik ook weleens momenten dat ik zelf niet dacht aan sex, maar als mijn vriend dan aan me begon te frunnikken, dan kwam de zin vanzelf
Wat ik wel weet, is dat het bij mij wel sterk verbonden is met mijn emotionele staat. Nu ben ik even helemaal op slot van de schrik. Dat kost me dan even tijd om me weer open te stellen.
Daarvoor had ik ook weleens momenten dat ik zelf niet dacht aan sex, maar als mijn vriend dan aan me begon te frunnikken, dan kwam de zin vanzelf
Wat ik wel weet, is dat het bij mij wel sterk verbonden is met mijn emotionele staat. Nu ben ik even helemaal op slot van de schrik. Dat kost me dan even tijd om me weer open te stellen.
woensdag 8 april 2009 om 16:19
Dat je emotioneel gezien nu even geen trek hebt snap ik enigzins wel. Je had je van alles in je hoofd gehaald over de site bezoeken van je vriend waardoor je geen trek meer had. Aan de andere kant hij heeft gezegd wat zijn surfgedrag te betekenen heeft en dat zou wat emotionele rust moeten geven (mits tuurlijk dat gekke duiveltje van je zijn kop houdt )
woensdag 8 april 2009 om 16:54
Hij frunnikt dus niet aan me omdat hij zich niet wil opdringen als hij ziet dat ik nog niet beter ben. En moe.
Ik heb al gezegd, je mag best af en toe frunnikken, als je maar niet doordramt als het er echt ff niet inzit. Maar zo zit hij niet in elkaar. Wat dat betreft is hij erg respectvol.
Dat duiveltje is nog erg vers, helaas, kan het moeilijk loslaten, al probeer ik wel steeds tegen mezelf te zeggen: hij doet het niet hij doet et niet hij doet het niet.
Ik heb al gezegd, je mag best af en toe frunnikken, als je maar niet doordramt als het er echt ff niet inzit. Maar zo zit hij niet in elkaar. Wat dat betreft is hij erg respectvol.
Dat duiveltje is nog erg vers, helaas, kan het moeilijk loslaten, al probeer ik wel steeds tegen mezelf te zeggen: hij doet het niet hij doet et niet hij doet het niet.
woensdag 8 april 2009 om 17:09
En als je nu eens met je partner praat, dat jij graag het frunniken start. En hij alleen mag genieten. Maar dat je kapt op het moment dat er meer dan frunniken niet in zit? Als jij er lol in gaat krijgen komt de lust en de zin in sex misschien wel terug?
Kijk voor mij hoeft je zin in sex er niet te zijn hoor. Ik ben jou of je partner niet. Maar als op dit gebied de schoen wringt en je daarin verandering wilt zal er iets moeten gebeuren. Hoe klein ook in het begin.
Kijk voor mij hoeft je zin in sex er niet te zijn hoor. Ik ben jou of je partner niet. Maar als op dit gebied de schoen wringt en je daarin verandering wilt zal er iets moeten gebeuren. Hoe klein ook in het begin.
donderdag 9 april 2009 om 11:31
Dat is nou juist het probleem, ik start het frunnikken niet.
We hebben er ook wel over gepraat, maar nu door dit hele gedoe voelt het zo geforceerd. Iets in mij gelooft hem misschien niet? Dat zit in mijn eigen hoofd en dat maakt het nog frustrerender.
Ik weet even niet meer wat ik met mezelf moet. Ik voel opluchting, maar ook verdriet.
We hebben er ook wel over gepraat, maar nu door dit hele gedoe voelt het zo geforceerd. Iets in mij gelooft hem misschien niet? Dat zit in mijn eigen hoofd en dat maakt het nog frustrerender.
Ik weet even niet meer wat ik met mezelf moet. Ik voel opluchting, maar ook verdriet.
donderdag 9 april 2009 om 11:41
Ik denk dan toch dat het wat tijd nodig heeft...
Wij kunnen je allemaal wel proberen van alles uit je hoofd te praten, maar je zult het zelf uit je hooft moeten zetten...
Aan de ene kant snap ik ook best wel dat je er nog wat verdrietig om bent, maar ik ben wel bang dat als je je relatie niet verder wilt laten versloeberen (is dat een NL woord? Sorry..) dat je dan toch echt even een schop onder je eigen kont moet geven en streng voor jezelf moet zijn wil je het nog een eerlijke kans geven. Jouw vriend is eerlijk geweest (ga daar nu maar gewoon vanuit, anders heeft het helemaal geen zin meer om uberhaupt nog energie in jullie relatie te stoppen). Laat een paar internetplaatjes nou niet alles verpesten. Focus op jezelf om beter te worden, maar vergeet je vriend ondertussen niet. Ik denk anders niet dat je beter uit deze situatie komt als je hem nu het vertrouwen niet geeft. Dan blijft het rare gevoel overheersen en wordt het er tussen jullie samen niet beter op.
Succes meid!
Wij kunnen je allemaal wel proberen van alles uit je hoofd te praten, maar je zult het zelf uit je hooft moeten zetten...
Aan de ene kant snap ik ook best wel dat je er nog wat verdrietig om bent, maar ik ben wel bang dat als je je relatie niet verder wilt laten versloeberen (is dat een NL woord? Sorry..) dat je dan toch echt even een schop onder je eigen kont moet geven en streng voor jezelf moet zijn wil je het nog een eerlijke kans geven. Jouw vriend is eerlijk geweest (ga daar nu maar gewoon vanuit, anders heeft het helemaal geen zin meer om uberhaupt nog energie in jullie relatie te stoppen). Laat een paar internetplaatjes nou niet alles verpesten. Focus op jezelf om beter te worden, maar vergeet je vriend ondertussen niet. Ik denk anders niet dat je beter uit deze situatie komt als je hem nu het vertrouwen niet geeft. Dan blijft het rare gevoel overheersen en wordt het er tussen jullie samen niet beter op.
Succes meid!
donderdag 9 april 2009 om 14:22
Ken dat gevoel wel ja. Toch nog even paar dingen helder willen hebben, zodat ik mezelf er weer lekker bij kan voelen...
Als je het op een normale manier brengt en wel even aangeeft dat je het helaas nog niet helemaal los hebt kunnen laten en toch nog graag wat dingen wilt weten, zodat je er beter mee om kunt gaan en dit gesprek op een 'normale' manier kunt voeren, zou ik het gewoon doen. Anders blijft het bij jou toch spoken! Vertel hem dat dus ook en hopelijk heeft hij er dan begrip voor en zal hij je vragen rustig beantwoorden
Als je het op een normale manier brengt en wel even aangeeft dat je het helaas nog niet helemaal los hebt kunnen laten en toch nog graag wat dingen wilt weten, zodat je er beter mee om kunt gaan en dit gesprek op een 'normale' manier kunt voeren, zou ik het gewoon doen. Anders blijft het bij jou toch spoken! Vertel hem dat dus ook en hopelijk heeft hij er dan begrip voor en zal hij je vragen rustig beantwoorden
donderdag 9 april 2009 om 14:37
Haha, bedoel het ook niet negatief hoor.
Wist ook even niet hoe ik het moest verwoorden. Denk dat normaal binnen elke relatie ook net weer een beetje anders zou kunnen zijn.
Bedoel eigenlijk meer dat je het rustig en tactisch brengt en niet meteen er vol op vliegt en dat er meteen een negatieve sfeer hangt. Geen gehuil en hysterisch gedoe. Gewoon (daar is ie weer) de situatie even voorleggen op een rustig moment. Er even voor gaan zitten, zodat hij het gesprek ook serieus neemt en niet boos zal worden.
Maar als het jou dwars zit toch even weer je hart bij hem luchten hoor. Het is nu ook zijn probleem, doordat het jou niet lekker zit. Dus samen er mee bezig om het op te lossen. En als hij daarin zijn steentje kan bijdragen door jouw vragen te beantwoorden lijkt me dat dat moet kunnen.
Heb ik het nu een beetje duidelijk kunnen verwoorden? (doe mijn best)
Wist ook even niet hoe ik het moest verwoorden. Denk dat normaal binnen elke relatie ook net weer een beetje anders zou kunnen zijn.
Bedoel eigenlijk meer dat je het rustig en tactisch brengt en niet meteen er vol op vliegt en dat er meteen een negatieve sfeer hangt. Geen gehuil en hysterisch gedoe. Gewoon (daar is ie weer) de situatie even voorleggen op een rustig moment. Er even voor gaan zitten, zodat hij het gesprek ook serieus neemt en niet boos zal worden.
Maar als het jou dwars zit toch even weer je hart bij hem luchten hoor. Het is nu ook zijn probleem, doordat het jou niet lekker zit. Dus samen er mee bezig om het op te lossen. En als hij daarin zijn steentje kan bijdragen door jouw vragen te beantwoorden lijkt me dat dat moet kunnen.
Heb ik het nu een beetje duidelijk kunnen verwoorden? (doe mijn best)
