Kinderen
alle pijlers
Ik kan het maar niet vergeten!!
vrijdag 10 april 2009 om 18:29
Vorig jaar was mijn zoon niet op het verjaardagsfeestje van een vriendje uitgenodigd. De moeder had er achteraf wel spijt van , maar goed het was al zo.
Sindsdien spelen ze gewoon regelmatig met elkaar en ik heb het er ook nooit meer met haar over gehad , maar het speelt nog steeds in mijn hoofd!
We wonen in een dorp en de klassen zijn niet groot , dus je weet eigenlijk alle verjaardagen wel van de kids uit de klas. En elke keer als er een vriendje jarig is , denk ik steeds "als hij nou niet gevraagd wordt??". Ik weet dat het niks helpt , maar ik blijf er steeds maar aan denken. Hoe kan ik dit loslaten, want ik kan moeilijk tot groep 8 zo blijven denken!!
Sindsdien spelen ze gewoon regelmatig met elkaar en ik heb het er ook nooit meer met haar over gehad , maar het speelt nog steeds in mijn hoofd!
We wonen in een dorp en de klassen zijn niet groot , dus je weet eigenlijk alle verjaardagen wel van de kids uit de klas. En elke keer als er een vriendje jarig is , denk ik steeds "als hij nou niet gevraagd wordt??". Ik weet dat het niks helpt , maar ik blijf er steeds maar aan denken. Hoe kan ik dit loslaten, want ik kan moeilijk tot groep 8 zo blijven denken!!
vrijdag 10 april 2009 om 18:33
We hebben het hier over verjaardagspartijtjes. Het is niet een hele grote ramp als je daar een keertje niet voor uitgenodigd wordt. Ik snap wel dat je je kind liever wél uitgenodigd ziet worden, maar je kunt het niet afdwingen. Dus: maak je niet druk. Het leven is soms oneerlijk en ook een kind moet dat leren. Als hij niet gevraagd wordt en hij vindt dat niet leuk, moet je hem uitleggen dat dat soms kan gebeuren. Mocht het nou stelselmatig gebeuren dat je kind niet uitgenodigd wordt, dan kun je eventueel 'es informeren bij een van de ouders waarom dat zo is.
vrijdag 10 april 2009 om 18:46
Het was alweer vorig jaar, ik neem aan dat het nieuwe partijtje erweer aan komt ? En nooit meer met haar over gehad, ik zou het wel heel erg vinden als moeders mij er op aan gaan spreken dat ik een kind niet heb uitgenodigd. Dat is nou eenmaal een keuze die je moet maken want je kunt niet iedereen uitnodigen. Mijn oudste wordt bijv. op bijna alle partijtjes van zijn vriendjes uitgenodigd en ook nog zijn buurjongen. En dan zit ik ook al met hartkloppingen hoe ik dat straks moet gaan doen met zijn partijtje, maar aan de andere kant laat je het toch ook afhangen met wie ze echt veel spelen. Mijn middelste dochter zit in groep 3 en heeft pas 1 partijtje gehad en ze was zelf in oktober jarig en heeft toen ook een partijtje gegeven maar blijkbaar is ze dus niet veel teruggevraagd, sja ik vind het wel jammer maar het ligt niet aan haar populariteit want de meeste kinderen zijn gek op haar maar ze is erg introvert en springt er dus niet zo bovenuit. Dus ik ga me daar ook maar niet al te druk over maken.
vrijdag 10 april 2009 om 18:48
Ik kom niet uit een dorp dus misschien is dat het verschil ,ik heb geen idee hoe groot je zoon zijn klas is ,maar bij ons zaten er wel 30/32 kinderen in de klas en die mocht ik ook niet allemaal uitnodigen.
Ik hoop eigenlijk dat je jou gevoel niet aan je zoontje hebt laten merken.
Ik vind het wel vervelend voor je dat je er zo mee blijft zitten ,maar kan me het totaal niet voorstellen dat iemand er zo mee blijft zitten,ik vermoed dat de ouders van dat jongetje en het jongetje zelf zich van geen kwaad bewust zijn.
Ik hoop eigenlijk dat je jou gevoel niet aan je zoontje hebt laten merken.
Ik vind het wel vervelend voor je dat je er zo mee blijft zitten ,maar kan me het totaal niet voorstellen dat iemand er zo mee blijft zitten,ik vermoed dat de ouders van dat jongetje en het jongetje zelf zich van geen kwaad bewust zijn.
vrijdag 10 april 2009 om 19:17
Kan het zo zijn dat je zelf vroeger niet erg populair was en je eigen kind een socialer en geaccepteerder leven gunt? Dat lijkt me een verklaring, dan hebben we het over projectie. Ik zou het iig NIET laten merken aan je kind, hou dit echt jouw eigen probleem. Maar een oplossing.... lastig want ik kan het me echt niet voorstellen... Maar vaak ben je al een eind als je de oorzaak boven tafel hebt.
vrijdag 10 april 2009 om 19:30
En iedere keer dat er een vriendje jarig is en jij je dat afvraagt, wordt hij dan ook niet uitgenodigd? Of is het bij die ene keer gebleven?
Ik kan me je gevoel voorstellen, maar je zult dat echt van je af moeten zetten. Vriendje en jouw kind zijn daarna gewoon doorgegaan met spelen met elkaar, dus zij hebben er geen probleem mee.
Dit is duidelijk jouw probleem, je projecteert je eigen gevoel op je zoon. Of om wat je zelf vroeger hebt gevoeld, of om je gevoel als ouder wiens kind wordt overgeslagen.
Als ouder ben je er om je kind te helpen bij het leren omgaan met problemen, niet om de problemen voor hem te maken. Hij krijgt nog genoeg probleempjes en problemen, waarmee hij wel bij jou terecht moet kunnen. Laat hem zelf uitvogelen wat wel en geen probleem voor hem is.
Ik kan me je gevoel voorstellen, maar je zult dat echt van je af moeten zetten. Vriendje en jouw kind zijn daarna gewoon doorgegaan met spelen met elkaar, dus zij hebben er geen probleem mee.
Dit is duidelijk jouw probleem, je projecteert je eigen gevoel op je zoon. Of om wat je zelf vroeger hebt gevoeld, of om je gevoel als ouder wiens kind wordt overgeslagen.
Als ouder ben je er om je kind te helpen bij het leren omgaan met problemen, niet om de problemen voor hem te maken. Hij krijgt nog genoeg probleempjes en problemen, waarmee hij wel bij jou terecht moet kunnen. Laat hem zelf uitvogelen wat wel en geen probleem voor hem is.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 10 april 2009 om 19:41
Je bent misschien bang dat je zoontje wordt buitengesloten,maar als het maar 1 keertje is gebeurd dan is dat toch niet zo'n ramp? Misschien dat ze net die periode iets minder met elkaar speelden, en dat de moeder daarom hem niet heeft uitgenodigd.
Zeker als je zoontje zich er niet druk om maakt, moet jij dat zeker niet doen.
Zeker als je zoontje zich er niet druk om maakt, moet jij dat zeker niet doen.
vrijdag 10 april 2009 om 19:50
quote:will78 schreef op 10 april 2009 @ 18:29:
Vorig jaar was mijn zoon niet op het verjaardagsfeestje van een vriendje uitgenodigd. De moeder had er achteraf wel spijt van , maar goed het was al zo.
Wat het dan de moeder die de kinderen uitnodigde namens haar zoon?
Voor zover ik weet bepalen kinderen wie er op hun feestje komt. Als ouders geef je aan hoeveel kindjes er mogen komen, en kun je eventueel wat suggesties doen over wie uit te nodigen.
Vorig jaar was mijn zoon niet op het verjaardagsfeestje van een vriendje uitgenodigd. De moeder had er achteraf wel spijt van , maar goed het was al zo.
Wat het dan de moeder die de kinderen uitnodigde namens haar zoon?
Voor zover ik weet bepalen kinderen wie er op hun feestje komt. Als ouders geef je aan hoeveel kindjes er mogen komen, en kun je eventueel wat suggesties doen over wie uit te nodigen.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
vrijdag 10 april 2009 om 21:06
Will je post niet veel maar als je post gaat het altijd over je zoon. Je zit vol met onzekerheid to van je zoon en je bent heel bang dat hij buitengesloten en eenzaam wordt.
Je kunt je zoon niet beschermen voor de vervelende dingen die er zijn en nog komen. Je zoon moet geestelijk groeien en dat kan niet als je hem teveel wilt behoeden voor vervelende dingen.
Probeer je zoon los te laten meis.
En jij moet het ook loslaten dat je je druk maakt of je zoon wel of niet gevraagd wordt. Je zoon zal een eigen leven moeten gaan leiden Will.
Je kunt je zoon niet beschermen voor de vervelende dingen die er zijn en nog komen. Je zoon moet geestelijk groeien en dat kan niet als je hem teveel wilt behoeden voor vervelende dingen.
Probeer je zoon los te laten meis.
En jij moet het ook loslaten dat je je druk maakt of je zoon wel of niet gevraagd wordt. Je zoon zal een eigen leven moeten gaan leiden Will.
vrijdag 10 april 2009 om 22:24
Ik vind het best verwonderlijk maar vooral heel knap dat jullie er allemaal zo makkelijk overheen zouden stappen. Ik snap TO namelijk heel erg goed, ik ben ook heel gevoelig voor dit soort dingen. Ik dacht al weken voor de verjaardag van een vriendje 'als zoon maar uitgenodigd wordt', en ik moet mezelf dagelijks bedwingen om niet uitvoerig te vragen met wie hij allemaal gespeeld heeft. Gisteren had hij een beetje ruzie gehad met een vriendje, en nu is 't meteen z'n vriend niet meer (zoon is vier), en daar maak ik me echt druk om.
Ik was zelf niet heel populair, maar had wel een of twee vriendinnen. Ik heb er niet echt onder geleden eigenlijk, ik kan me maar van twee keer herinneren dat ik 't niet leuk vond om niet uitgenodigd te zijn (één meisje zei toen: "Ik had je best willen vragen, maar ik mocht maar twaalf kinderen van mijn ouders" ). Mijn zusje is wel stelselmatig genegeerd op de basisschool, misschien dat bij mij daar m'n angst vandaag komt.
Sorry TO, geen tips hier dus, alleen herkenning.
Ik was zelf niet heel populair, maar had wel een of twee vriendinnen. Ik heb er niet echt onder geleden eigenlijk, ik kan me maar van twee keer herinneren dat ik 't niet leuk vond om niet uitgenodigd te zijn (één meisje zei toen: "Ik had je best willen vragen, maar ik mocht maar twaalf kinderen van mijn ouders" ). Mijn zusje is wel stelselmatig genegeerd op de basisschool, misschien dat bij mij daar m'n angst vandaag komt.
Sorry TO, geen tips hier dus, alleen herkenning.
zaterdag 11 april 2009 om 00:20
zaterdag 11 april 2009 om 09:44
zaterdag 11 april 2009 om 09:51
Misschien moet ik helemaal niet bij dit soort onderwerpen posten, want ik heb geen kinderen, maar zijn de moederes die zich eer druk om maken niet bang een verkeerd signaal uit te zenden naar hun kinderen?
Ik bedoel, als je het zo belangrijk vind dat ze voor feestjes worden uitgenodigd, krijgen ze misschien het idee dat het alleen goed is als je heel populair bent.
Ik bedoel, als je het zo belangrijk vind dat ze voor feestjes worden uitgenodigd, krijgen ze misschien het idee dat het alleen goed is als je heel populair bent.
zaterdag 11 april 2009 om 10:05
quote:will78 schreef op 11 april 2009 @ 09:44:
Het is inderdaad gewoon angst. Tuurlijk kun je niet iedereen uitnodigen , maar ze zijn maar met 7 jongens in de klas.En ja bij mijn zoon kwamen ze wel alle 7.
Het valt echt niet mee om het anders aan te pakken , ik denk liever ook niet zo. Maar ik kom er gewoon niet vanaf!!!Misschien kwamen er bij het vriendje ook nog wel andere kinderen die hij kent? Neefjes of nichtjes, buurkinderen ofzo? Dan is 7 er bij wel veel voor een kind van 4.
Het is inderdaad gewoon angst. Tuurlijk kun je niet iedereen uitnodigen , maar ze zijn maar met 7 jongens in de klas.En ja bij mijn zoon kwamen ze wel alle 7.
Het valt echt niet mee om het anders aan te pakken , ik denk liever ook niet zo. Maar ik kom er gewoon niet vanaf!!!Misschien kwamen er bij het vriendje ook nog wel andere kinderen die hij kent? Neefjes of nichtjes, buurkinderen ofzo? Dan is 7 er bij wel veel voor een kind van 4.
zaterdag 11 april 2009 om 20:06
Tja dat is gewoon jammer, leer je kind dat het niet erg is als hij niet wordt uitgenodigd (tenzij hij echt de enige uit de hele klas is bijvoorbeeld, dat zou lullig zijn)
Vroeger had ik een limiet, ik mocht bijvoorbeeld 8 kinderen uitnodigen. Misschien is dit ook zo'n geval? Ik zou me er niet zo druk om maken hoor...
Vroeger had ik een limiet, ik mocht bijvoorbeeld 8 kinderen uitnodigen. Misschien is dit ook zo'n geval? Ik zou me er niet zo druk om maken hoor...
