Zwanger
alle pijlers
Geen 2e kind vanwege angst voor de bevalling
dinsdag 4 februari 2020 om 14:11
Hoi allemaal,
Nu onze dochter 1,5 is, denken wij na over een tweede kind. Man en ik zijn voor onszelf aan het uitzoeken of we dat willen. Ik merk dat ik het heel graag wil, maar dat het idee van nog een keer bevallen mij tegenhoudt.
De bevalling verliep goed, natuurlijk en zonder pijnbestrijding. Ik heb er fysiek ook niks aan overgehouden. Ik voel me dus een ontzettende aansteller. Want hoe kan een bevalling ‘volgens het boekje’, na zo’n tijd nog zoveel negatieve gevoelens oproepen?
Ik weet niet wat ik hier nu mee kan, maar ik wil wel van die angst af. Ik wil niet dat deze angst mijn keuze bepaald. Hebben jullie tips? of misschien iemand die dit herkent? Ik voel me echt zo dom
Nu onze dochter 1,5 is, denken wij na over een tweede kind. Man en ik zijn voor onszelf aan het uitzoeken of we dat willen. Ik merk dat ik het heel graag wil, maar dat het idee van nog een keer bevallen mij tegenhoudt.
De bevalling verliep goed, natuurlijk en zonder pijnbestrijding. Ik heb er fysiek ook niks aan overgehouden. Ik voel me dus een ontzettende aansteller. Want hoe kan een bevalling ‘volgens het boekje’, na zo’n tijd nog zoveel negatieve gevoelens oproepen?
Ik weet niet wat ik hier nu mee kan, maar ik wil wel van die angst af. Ik wil niet dat deze angst mijn keuze bepaald. Hebben jullie tips? of misschien iemand die dit herkent? Ik voel me echt zo dom
dinsdag 4 februari 2020 om 14:17
Ik herken het wel hoor. Wij hebben nu 2 kinderen (7 en 2 jaar), maar had er bij de eerste na 1,5 jaar ook echt nog niet aan moeten denken, en dan hield idd vooral de bevalling me tegen.
Ik was er pas weer klaar voor toen de oudste een jaar of 3 / 4 was.
Ik vond/vind bevallingen verschrikkelijk, en niks moois aan. Alleen dan het moment dat het kindje er gezond uit kwam, verder alles verschrikkelijk.
Ik heb alle 2 keer geen pijnbestrijding gehad, en dit was alleen omdat het 'te laat' was toen ik in het ziekenhuis kwam, maar dat was zeker geen bewuste keus.
Dus als ik nog een keer zou moeten bevallen zou ik denk ik bij de eerste wee naar het ziekenhuis gaan en gelijk een ruggeprik vragen
Misschien is het nog 'te vroeg' en heb je nog wat meer tijd nodig zodat de eerste bevalling wat op de achtergrond raakt?
Tegelijkertijd blijft het natuurlijk klote, die hele bevalling, hoe lang je ook wacht.
Ik was er pas weer klaar voor toen de oudste een jaar of 3 / 4 was.
Ik vond/vind bevallingen verschrikkelijk, en niks moois aan. Alleen dan het moment dat het kindje er gezond uit kwam, verder alles verschrikkelijk.
Ik heb alle 2 keer geen pijnbestrijding gehad, en dit was alleen omdat het 'te laat' was toen ik in het ziekenhuis kwam, maar dat was zeker geen bewuste keus.
Dus als ik nog een keer zou moeten bevallen zou ik denk ik bij de eerste wee naar het ziekenhuis gaan en gelijk een ruggeprik vragen
Misschien is het nog 'te vroeg' en heb je nog wat meer tijd nodig zodat de eerste bevalling wat op de achtergrond raakt?
Tegelijkertijd blijft het natuurlijk klote, die hele bevalling, hoe lang je ook wacht.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:21
dinsdag 4 februari 2020 om 14:22
Ik snap je erg goed.
Mijn eerste was een super fijne bevalling , op het einde richting persen wel even zwaar gehad, maar geen gekke dingen aan overgehouden. Kon niet beter volgens de VK.
Toen ik onverwachts zwanger was van de tweede kreeg ik het spaans benauwd, kindje was welkom maar ik werd gelijk bang want als de eerste zo makkelijk was en ik kon het goed aan, wat als de tweede bevalling ook maar iets zwaarder zou zijn? ik heb denk ik tot aan 7 maanden een knoop in mijn maag gehad, veel gepraat met vk! Na 8 maanden was ik het zwanger zijn erg beu , midden in de hittegolf en dacht maar 1 ding ZSM bevallen en het maakt me niet meer uit. Tweede bevalling verliep ook super.
Je hoeft je niet dom te voelen, vooral erover praten en vertellen waar je mee zit.
Mijn eerste was een super fijne bevalling , op het einde richting persen wel even zwaar gehad, maar geen gekke dingen aan overgehouden. Kon niet beter volgens de VK.
Toen ik onverwachts zwanger was van de tweede kreeg ik het spaans benauwd, kindje was welkom maar ik werd gelijk bang want als de eerste zo makkelijk was en ik kon het goed aan, wat als de tweede bevalling ook maar iets zwaarder zou zijn? ik heb denk ik tot aan 7 maanden een knoop in mijn maag gehad, veel gepraat met vk! Na 8 maanden was ik het zwanger zijn erg beu , midden in de hittegolf en dacht maar 1 ding ZSM bevallen en het maakt me niet meer uit. Tweede bevalling verliep ook super.
Je hoeft je niet dom te voelen, vooral erover praten en vertellen waar je mee zit.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:22
Vooral de pijn. Maar pijnstilling heeft weer risico’s en helemaal zonder pijn bevallen, kan daarmee ook niet.
Ook ben ik bang voor complicaties na de bevalling, blijvende schade. Pfff kon mijn man het maar doen
Emdr is zo groot, het was geen traumatische bevalling. Dat het wel zo voelt, voelt zo overdreven en aanstellerig.
Ook ben ik bang voor complicaties na de bevalling, blijvende schade. Pfff kon mijn man het maar doen
Emdr is zo groot, het was geen traumatische bevalling. Dat het wel zo voelt, voelt zo overdreven en aanstellerig.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:26
Een bevalling is een behoorlijk heftige gebeurtenis. Ook als het een hele vlotte bevalling is. Als jij er last van hebt, is EMDR wel een goede keuze.-Janna- schreef: ↑04-02-2020 14:22Vooral de pijn. Maar pijnstilling heeft weer risico’s en helemaal zonder pijn bevallen, kan daarmee ook niet.
Ook ben ik bang voor complicaties na de bevalling, blijvende schade. Pfff kon mijn man het maar doen
Emdr is zo groot, het was geen traumatische bevalling. Dat het wel zo voelt, voelt zo overdreven en aanstellerig.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:28
Ik zou je bevalling eens helemaal opschrijven voor jezelf. Wellicht kom je dan het moment of gevoel tegen waar je je naar over voelt. Als je dat weet, dan kun je wellicht daar iets aan doen qua verwerking of afspreken met je verloskundige dat daar bij een volgende bevalling extra op gelet kan worden. Bijvoorbeeld dat als je erachter komt dat je je heel kwetsbaar hebt gevoeld bij het checken van de ontsluiting, dan kun je wellicht afspreken dat er niet gecheckt wordt voor voortgang, alleen als echt noodzakelijk.
Sowieso kan nadenken over wat je wel en niet wil je een idee geven in welke richting je kunt zoeken om met een positiever gevoel een eventuele volgende bevalling in te gaan?
Of wellicht is een cursus hypnobirthing oid een goed idee. Of met een doula gaan praten over begeleiding?
Sowieso kan nadenken over wat je wel en niet wil je een idee geven in welke richting je kunt zoeken om met een positiever gevoel een eventuele volgende bevalling in te gaan?
Of wellicht is een cursus hypnobirthing oid een goed idee. Of met een doula gaan praten over begeleiding?
dinsdag 4 februari 2020 om 14:34
Fijn om herkenning te lezen.glitglam schreef: ↑04-02-2020 14:17Ik herken het wel hoor. Wij hebben nu 2 kinderen (7 en 2 jaar), maar had er bij de eerste na 1,5 jaar ook echt nog niet aan moeten denken, en dan hield idd vooral de bevalling me tegen.
Ik was er pas weer klaar voor toen de oudste een jaar of 3 / 4 was.
Ik vond/vind bevallingen verschrikkelijk, en niks moois aan. Alleen dan het moment dat het kindje er gezond uit kwam, verder alles verschrikkelijk.
Ik heb alle 2 keer geen pijnbestrijding gehad, en dit was alleen omdat het 'te laat' was toen ik in het ziekenhuis kwam, maar dat was zeker geen bewuste keus.
Dus als ik nog een keer zou moeten bevallen zou ik denk ik bij de eerste wee naar het ziekenhuis gaan en gelijk een ruggeprik vragen
Misschien is het nog 'te vroeg' en heb je nog wat meer tijd nodig zodat de eerste bevalling wat op de achtergrond raakt?
Tegelijkertijd blijft het natuurlijk klote, die hele bevalling, hoe lang je ook wacht.
Ik ben al wat ouder en als we een tweede kind willen, wil ik niet te lang wachten met proberen zwanger te worden. De eerste keer hadden we mega mazzel en was ik ongeveer meteen succesvol zwanger. Maar wat als we graag willen en het gaat minder makkelijk of eerst nog een miskraam? Ik zou het vreselijk vinden als we graag willen en het niet meer kan vanwege mijn leeftijd.
Ik heb dus het gevoel dat ik het nu wel ongeveer moet weten.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:37
Maar wat als ik dan de persweeen niet voel en de verdoving eraf moet? Dan voel ik toch alsnog alles?Gatinmijnsok schreef: ↑04-02-2020 14:21Angst voor de bevalling heeft er lang voor gezorgd dat mijn schoonzus zei dat ze geen tweede wilde. Uiteindelijk toch overstag gegaan. Ze heeft gekozen voor een ruggenprik vanaf het eerste moment en geen moment pijn gehad. Een hele andere ervaring dus.
Het verward me ook best erg. De weeen waren pijnlijk, maar kon ik hebben. Het gaat echt om het laatste stukje van de bevalling. Maar dat duurt dan weer zo kort, dat ik niet begrijp dat ik daar de keus voor een tweede vanaf laat hangen.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:39
Precies om die reden (en nog wat dingen) heb ik maar 1 kind. Ik vind het werkelijk verbazingwekkend dat vrijwel alle vrouwen meer dan 1 kind hebben. Hoe dan, vraag ik me af? Het was toch verschrikkelijk? En dan was het van mij nog niet heel verschrikkelijk en van veel anderen wel, en die hebben er toch allemaal meer dan 1.
Ik snap het ook niet. Maar ik heb voor mezelf besloten dat eentje prima is, en dat al die anderen (sorry!) een beetje koekwous zijn.
Ik snap het ook niet. Maar ik heb voor mezelf besloten dat eentje prima is, en dat al die anderen (sorry!) een beetje koekwous zijn.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:40
Dat zelfde had ik ook wel een beetje (leeftijd) maar dat was dan maar zo, ik was er éht nog niet klaar voor toen de jongste 1,5 was.-Janna- schreef: ↑04-02-2020 14:34Fijn om herkenning te lezen.
Ik ben al wat ouder en als we een tweede kind willen, wil ik niet te lang wachten met proberen zwanger te worden. De eerste keer hadden we mega mazzel en was ik ongeveer meteen succesvol zwanger. Maar wat als we graag willen en het gaat minder makkelijk of eerst nog een miskraam? Ik zou het vreselijk vinden als we graag willen en het niet meer kan vanwege mijn leeftijd.
Ik heb dus het gevoel dat ik het nu wel ongeveer moet weten.
Ook mensen die begonnen over het leeftijdsverschil bij een eventuele tweede kindje, etc. Zal me allemaal worst wezen, ik was er niet klaar voor.
Vandaar ook dus nu 5 jaar leeftijdsverschil, waar ik alleen maar blij mee ben. (de jongste vergt nogal wat aandacht, dus ook blij dat de oudste al wat ouder was ipv 2 handenbindertjes)
Het heeft ook nog ruim een jaar geduurd voordat ik zwanger werd (zowel bij de eerste als bij de tweede), en was ik 38 toen ik van ons tweede kindje beviel.
Als dat niet was gelukt de tweede keer, of als het écht veel langer zou duren en ik me er te oud voor zou voelen, dan was ik gestopt.
Ik heb het daar ook met mijn man over gehad; mocht ik op mijn 38 nog niet zwanger zijn van de tweede, dan stopt het gewoon.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:41
Ja dat ook idd, wat als de tweede wel een moeilijke bevalling wordt? Met hulpmiddelen, stress, paniek, spoed keizersnee, lang herstel en pijn en verzakkingen waar ik de rest van mijn leven last van houd?Catco schreef: ↑04-02-2020 14:22Ik snap je erg goed.
Mijn eerste was een super fijne bevalling , op het einde richting persen wel even zwaar gehad, maar geen gekke dingen aan overgehouden. Kon niet beter volgens de VK.
Toen ik onverwachts zwanger was van de tweede kreeg ik het spaans benauwd, kindje was welkom maar ik werd gelijk bang want als de eerste zo makkelijk was en ik kon het goed aan, wat als de tweede bevalling ook maar iets zwaarder zou zijn? ik heb denk ik tot aan 7 maanden een knoop in mijn maag gehad, veel gepraat met vk! Na 8 maanden was ik het zwanger zijn erg beu , midden in de hittegolf en dacht maar 1 ding ZSM bevallen en het maakt me niet meer uit. Tweede bevalling verliep ook super.
Je hoeft je niet dom te voelen, vooral erover praten en vertellen waar je mee zit.
Dat niet weten hoe het loopt, vind ik heel eng. Dat vond ik bij de eerste ook.
Ik heb erover gepraat. Met mijn man kan dat heel goed, maar hij weet natuurlijk niet wat ik voelde. Vrouwen in mijn omgeving herkennen dit niet, wat mijn gevoel dat ik niet zo moeilijk moet doen, erg versterkt.
Fijn om hier wel wat herkenning te vinden.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:41
Ik vond pijnstilling heerlijk. Het werkte zelfs zo goed (ruggenprik pas laat uitgezet door artsen) dat ik mijn persweeen niet echt kon voelen en ik het op basis van de monitor en de verpleegkundigen/verloskundigen heb gedaan. Bij de eerste heb ik het eerst zonder pijnstilling geprobeerd, maar op een gegeven moment eraf gestapt en pijnstilling gevraagd. Ik was zóóóó moe.
Ik ben ingeleid twee keer, dus inclusief weeen opwekkers, dus dan dan kan het hard gaan met pijn.
Ik raad zeker een ruggenprik aan. Bij de tweede bevalling ging zelfs mijn ontsluiting heel erg snel daarna. Gelukkig, anders was het een keizersnede geworden (het hartje ging alle kanten op qua ritme, dus om die reden moest kind vrij snel geboren gaan worden).
Ik ben ingeleid twee keer, dus inclusief weeen opwekkers, dus dan dan kan het hard gaan met pijn.
Ik raad zeker een ruggenprik aan. Bij de tweede bevalling ging zelfs mijn ontsluiting heel erg snel daarna. Gelukkig, anders was het een keizersnede geworden (het hartje ging alle kanten op qua ritme, dus om die reden moest kind vrij snel geboren gaan worden).
dinsdag 4 februari 2020 om 14:43
Hier bleef de ruggenprik aan tijdens het persen omdat ik goed de druk (geen pijn!) Voelde. Komt niet vaak voor maar zou er zeker naar vragen. Vond de ruggenprik heel erg fijn, ik zie nu juist tegen de tweede bevalling op omdat ik bang ben te laat te zijn voor pijnbestrijding. Hoe bevallen vrouwen zonder ruggenprik-Janna- schreef: ↑04-02-2020 14:37Maar wat als ik dan de persweeen niet voel en de verdoving eraf moet? Dan voel ik toch alsnog alles?
Het verward me ook best erg. De weeen waren pijnlijk, maar kon ik hebben. Het gaat echt om het laatste stukje van de bevalling. Maar dat duurt dan weer zo kort, dat ik niet begrijp dat ik daar de keus voor een tweede vanaf laat hangen.
waarom wil men dat?
dinsdag 4 februari 2020 om 14:45
Volgens mij heeft mijn schoonzus met ruggenprik geperst, je kan ook zonder persweeën persen. Ze heeft echt 0 pijn gehad, heeft ze verteld. Zo wilde ze er nog wel 1.-Janna- schreef: ↑04-02-2020 14:37Maar wat als ik dan de persweeen niet voel en de verdoving eraf moet? Dan voel ik toch alsnog alles?
Het verward me ook best erg. De weeen waren pijnlijk, maar kon ik hebben. Het gaat echt om het laatste stukje van de bevalling. Maar dat duurt dan weer zo kort, dat ik niet begrijp dat ik daar de keus voor een tweede vanaf laat hangen.
En meestal gaat dat persen nou juist bij de tweede vlotter. (bij mijn derde heeft de verloskundige voor de vorm 1 minuut persen opgeschreven, dat ging zo snel)
gatinmijnsok wijzigde dit bericht op 04-02-2020 14:45
5.46% gewijzigd
dinsdag 4 februari 2020 om 14:45
Goed idee, maar ik heb de film al heeeel vaak afgespeeld en er is echt niks vervelends gebeurd. Behalve dan de bevalling, wat een helaikidoka schreef: ↑04-02-2020 14:28Ik zou je bevalling eens helemaal opschrijven voor jezelf. Wellicht kom je dan het moment of gevoel tegen waar je je naar over voelt. Als je dat weet, dan kun je wellicht daar iets aan doen qua verwerking of afspreken met je verloskundige dat daar bij een volgende bevalling extra op gelet kan worden. Bijvoorbeeld dat als je erachter komt dat je je heel kwetsbaar hebt gevoeld bij het checken van de ontsluiting, dan kun je wellicht afspreken dat er niet gecheckt wordt voor voortgang, alleen als echt noodzakelijk.
Sowieso kan nadenken over wat je wel en niet wil je een idee geven in welke richting je kunt zoeken om met een positiever gevoel een eventuele volgende bevalling in te gaan?
Of wellicht is een cursus hypnobirthing oid een goed idee. Of met een doula gaan praten over begeleiding?
dinsdag 4 februari 2020 om 14:46
Trouwens, als ik bij de tweede bevalling van tevoren had geweten dat het wéér een bevalling zonder ruggeprik zou worden was ik er niet eens meer aan begonnen
Ik snap er echt geen zak van dat sommige vrouwen 'natuurlijk' willen bevallen, waarom in godsnaam.. Een grote operatie zeg je toch ook niet; Oh, laat maar zitten hoor, die verdoving/narcose, ik moet het persé 'op eigen kracht' doen
ik heb het dus 2 keer zonder ruggeprik gedaan,maar geheel onvrijwillig, en vond het volledig ruk.
Ik snap er echt geen zak van dat sommige vrouwen 'natuurlijk' willen bevallen, waarom in godsnaam.. Een grote operatie zeg je toch ook niet; Oh, laat maar zitten hoor, die verdoving/narcose, ik moet het persé 'op eigen kracht' doen
ik heb het dus 2 keer zonder ruggeprik gedaan,maar geheel onvrijwillig, en vond het volledig ruk.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:47
Misschien helpt het meer om wat minder te oordelen over jezelf. Dat er geen complicaties waren zegt toch niets over de pijn of misschien onmacht die jij ervaren hebt? Blijkbaar heb jij het als traumatisch ervaren, en dit belemmert jou momenteel in de keuzes die je maakt.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:51
Ik wilde kijken hoe het ging en het ging zo goed, dat het dus zonder lukte.ClaireSophie schreef: ↑04-02-2020 14:43Hier bleef de ruggenprik aan tijdens het persen omdat ik goed de druk (geen pijn!) Voelde. Komt niet vaak voor maar zou er zeker naar vragen. Vond de ruggenprik heel erg fijn, ik zie nu juist tegen de tweede bevalling op omdat ik bang ben te laat te zijn voor pijnbestrijding. Hoe bevallen vrouwen zonder ruggenprik
Ik schrijf dit op en snap niet waarom ik zo op zou zien tegen een tweede bevalling, vermoeiend hoor.
Ik snap dus oprecht niet waarom ik hier nu nog zo mee zit. Gevalletje gevoel vs ratio denk ik.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:53
Ik ben heel blij voor mijn schoonzus dat het de tweede keer een fijne ervaring was, zonder pijn. En dat die pijnstilling beschikbaar was. Ook ben ik heel blij met mijn neefje, zonder pijnbestrijding was hij er vast nooit gekomen!glitglam schreef: ↑04-02-2020 14:46Trouwens, als ik bij de tweede bevalling van tevoren had geweten dat het wéér een bevalling zonder ruggeprik zou worden was ik er niet eens meer aan begonnen
Ik snap er echt geen zak van dat sommige vrouwen 'natuurlijk' willen bevallen, waarom in godsnaam.. Een grote operatie zeg je toch ook niet; Oh, laat maar zitten hoor, die verdoving/narcose, ik moet het persé 'op eigen kracht' doen
ik heb het dus 2 keer zonder ruggeprik gedaan,maar geheel onvrijwillig, en vond het volledig ruk.
Maar voor mezelf vond ik het niet nodig. Ik heb drie kinderen, eerste bevalling was 3 1/2 uur en pijnlijk en heftig, maar 3 1/2 uur is niet zo lang. Tweede bevalling duurde 4 1/2 uur, waarvan 30 minuten echt vervelend pijnlijk. Voor die 30 minuten vond ik een ziekenhuis met pijnbestrijding niet nodig. Derde bevalling was 4 uur en 10 minuten echt heel pijnlijk. Dan lijkt me een ruggenprik zetten nog pijnlijker.
Ik had ook een collega die zei dat ze liever een bevalling had, dan naar de tandarts te moeten. Niet voor iedereen is het dus heel lang, heel veel pijn.
Ondanks dat ik dus drie keer bevallen ben zonder pijnstilling ben ik helemaal voor pijnstilling voor iedereen die dat wil. Ik vind ook dat het altijd, voor iedereen beschikbaar moet zijn.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:53
Dat is natuurlijk heel persoonlijk. In mijn geval (1 keer ruggeprik, 1 keer badbevalling zonder pijnstilling) was de last die ik had van de ruggeprik de eerste keer best groot: de prik zetten ging net niet lekker, ik voelde geen weeën meer, en ik moest op bed bevallen omdat mijn ruggeprik niet op tijd is uitgezet en ik niet kon staan of op de baarkruk kon (wat ik wel wilde). Mede daardoor heb ik bij de tweede voor een badbevalling gekozen, en daar heb ik van de weeën geen enorme last gehad. Alleen de persweeën waren echt even vervelend, maar ik kijk daar stukken beter op terug dan op de eerste met ruggeprik. Dus het hoeft niet per sé op eigen kracht, maar een ruggeprik kan ook flinke nadelen hebben voor je bevalling, of voor je eigen ervaring van de bevalling, en ik snap dus heel goed dat vrouwen daar bewust over nadenken.glitglam schreef: ↑04-02-2020 14:46Trouwens, als ik bij de tweede bevalling van tevoren had geweten dat het wéér een bevalling zonder ruggeprik zou worden was ik er niet eens meer aan begonnen
Ik snap er echt geen zak van dat sommige vrouwen 'natuurlijk' willen bevallen, waarom in godsnaam.. Een grote operatie zeg je toch ook niet; Oh, laat maar zitten hoor, die verdoving/narcose, ik moet het persé 'op eigen kracht' doen
ik heb het dus 2 keer zonder ruggeprik gedaan,maar geheel onvrijwillig, en vond het volledig ruk.
