Kinderen
alle pijlers
Zoon (10) down ivm niet uitblinken in iets
zaterdag 8 februari 2020 om 17:54
Hallo
Ik zit met een situatie waar ik graag advies over wil.
Ik heb een leuke zoon van 10 jaar die down is omdat hij nergens in uitblinkt (vindt hij).
Op school hoort hij niet bij de besten in de klas, maar ook niet bij de slechtsten, gewoon een gemiddelde leerling.
Hij wil zo graag de beste zijn, maar gemiddelde cijfers is het meest haalbare voor hem. Ik geef regelmatig aan dat ik trots ben op zijn cijfers. Toch vergelijkt hij zich continu met de besten van de klas en voelt zich 'minder'.
Met sporten (voetbal) ook weer van dat, dan baalt hij er weer van dat hij niet uitblinkt of opvalt. Als ik hem op het veld zie spelen, zie ik een jongen die inderdaad niet elke wedstrijd de sterren van de hemel speelt, en soms juist weer wel, maar mij gaat het meer om zijn conditie en het spelen in een team. Hij is boos op de trainer dat hij niet op waarde wordt geschat, dat de trainer hem vaak aan de kant zet. Dat terwijl ik het soms logisch vind dat hij eruit moet gezien zijn bijdrage aan de wedstrijd op dat moment. Hij zegt zenuwachtig te worden van de trainer omdat hij bang is tijdens de wedstrijd er elk ogenblik weer uit te worden gezet.
Ik vind het moeilijk om hem hier feedback over te geven en laat dit toch aan de trainer over. Hij rent te langzaam is het vlg de trainer en ik ben het ermee eens. Maar hij is woedend, het ligt niet aan hem, hij krijgt de kans niet om zich te bewijzen, wil een andere club etc. Voetbal blijft zijn lust en zijn leven. Een andere sport is onbespreekbaar. Hij speelt trouwens wel in het beste team van de amateurclub (er is een A en een B team en hij speelt bij de A groep, de betere spelers).
Vandaag was hij weer down terug gekomen van de wedstrijd. Weer een paar keer aan de kant gezet. Het zou weer niet aan hem liggen maar aan de trainer die hem in de verdediging zet, terwijl hij een spits hoort te zijn etc etc. (hij speelt inderdaad veel beter in de spits dan in de verdediging, maar waarschijnlijk niet goed genoeg waardoor hij toch weer in de verdediging wordt gezet, maar ik hou me afzijdig).
Hij denkt dat hij in het voetbal gaat doorbreken en als ik voorzichtig aangeef dat dat maar voor heel weinig is weggelegd reageert hij daar best emotioneel op.
Hoe kan ik hiermee omgaan?
(ps zijn vader woont aan de andere kant van het land en ziet hij nauwelijks)
Ik zit met een situatie waar ik graag advies over wil.
Ik heb een leuke zoon van 10 jaar die down is omdat hij nergens in uitblinkt (vindt hij).
Op school hoort hij niet bij de besten in de klas, maar ook niet bij de slechtsten, gewoon een gemiddelde leerling.
Hij wil zo graag de beste zijn, maar gemiddelde cijfers is het meest haalbare voor hem. Ik geef regelmatig aan dat ik trots ben op zijn cijfers. Toch vergelijkt hij zich continu met de besten van de klas en voelt zich 'minder'.
Met sporten (voetbal) ook weer van dat, dan baalt hij er weer van dat hij niet uitblinkt of opvalt. Als ik hem op het veld zie spelen, zie ik een jongen die inderdaad niet elke wedstrijd de sterren van de hemel speelt, en soms juist weer wel, maar mij gaat het meer om zijn conditie en het spelen in een team. Hij is boos op de trainer dat hij niet op waarde wordt geschat, dat de trainer hem vaak aan de kant zet. Dat terwijl ik het soms logisch vind dat hij eruit moet gezien zijn bijdrage aan de wedstrijd op dat moment. Hij zegt zenuwachtig te worden van de trainer omdat hij bang is tijdens de wedstrijd er elk ogenblik weer uit te worden gezet.
Ik vind het moeilijk om hem hier feedback over te geven en laat dit toch aan de trainer over. Hij rent te langzaam is het vlg de trainer en ik ben het ermee eens. Maar hij is woedend, het ligt niet aan hem, hij krijgt de kans niet om zich te bewijzen, wil een andere club etc. Voetbal blijft zijn lust en zijn leven. Een andere sport is onbespreekbaar. Hij speelt trouwens wel in het beste team van de amateurclub (er is een A en een B team en hij speelt bij de A groep, de betere spelers).
Vandaag was hij weer down terug gekomen van de wedstrijd. Weer een paar keer aan de kant gezet. Het zou weer niet aan hem liggen maar aan de trainer die hem in de verdediging zet, terwijl hij een spits hoort te zijn etc etc. (hij speelt inderdaad veel beter in de spits dan in de verdediging, maar waarschijnlijk niet goed genoeg waardoor hij toch weer in de verdediging wordt gezet, maar ik hou me afzijdig).
Hij denkt dat hij in het voetbal gaat doorbreken en als ik voorzichtig aangeef dat dat maar voor heel weinig is weggelegd reageert hij daar best emotioneel op.
Hoe kan ik hiermee omgaan?
(ps zijn vader woont aan de andere kant van het land en ziet hij nauwelijks)
anoniem_387991 wijzigde dit bericht op 08-02-2020 18:00
8.44% gewijzigd
zaterdag 8 februari 2020 om 18:00
Mooie levenslessen. Niet iedereen kan overal de beste in zijn. Als hij iets wil , dan komt het hem niet aanwaaien, maar moet hij er zijn best voor doen. En dus meer trainen / leren / werken. heeft ook met de leeftijd te maken, je krijgt niet meer zo snel een directe beloning, maar het duurt langer voor je resultaat / beloning hebt.
Je doet het goed. Aan hem om deze les te leren.
Je doet het goed. Aan hem om deze les te leren.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:04
Ach welnee, mooie oefening voor het leven later.Maartje2016 schreef: ↑08-02-2020 18:02Misschien niet op een andere sport, maar op een hobbyclubje ofzo.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:04
Is onbespreekbaar voor hem. Voetbal is echt zijn lust en zijn leven en hij ziet er echt een toekomst in. Denkt dat hij nog steeds de kansen heeft om ontdekt te worden.Maartje2016 schreef: ↑08-02-2020 18:02Misschien niet op een andere sport, maar op een hobbyclubje ofzo.
Weet niet zo goed hoe ik daar nou op moet reageren zonder hem te kwetsen.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:05
Maar ik bedoel niet in plaats van voetbal, maar erbij.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:06
Laat hem uitrazen, geef hem een knuffel en houdt het daarbij.
Niet vertellen dat het waarschijnlijk nooit gaat gebeuren, daar komt hij echt zelf wel achter.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:06
Ik zou daar niet zo voorzichtig in zijn hoor. De meeste mensen zijn gemiddeld, jij ook, welkom bij de club. Profvoetballer word je alleen door doorzetten en met veel talent, niet door de trainer de schuld te geven als het een keer niet lukt, dus met dit gedrag gaat het hem niet worden. Dus stoppen of bij deze club blijven en niet zo mekkeren. Wil je de beste zijn dan moet je blijkbaar of harder je best doen of accepteren dat je niet de beste bent.
Dan maar emotioneel reageren, daar zou ik niet zo van schrikken
Dan maar emotioneel reageren, daar zou ik niet zo van schrikken
zaterdag 8 februari 2020 om 18:06
De meeste mensen blinken nergens in uit, maar zijn toch belangrijk.
Het is jammer dat ze in zo'n team niet gewoon een vast wisselschema hebben. Nu is iemand anders aan de beurt is voor kinderen makkelijker, dan; Je speelt slecht en moet er dus uit.
Misschien eens naar een kindercoach. Met spellen zijn kwaliteiten ontdekken en met teleurstelling om leren gaan.
Het is jammer dat ze in zo'n team niet gewoon een vast wisselschema hebben. Nu is iemand anders aan de beurt is voor kinderen makkelijker, dan; Je speelt slecht en moet er dus uit.
Misschien eens naar een kindercoach. Met spellen zijn kwaliteiten ontdekken en met teleurstelling om leren gaan.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:08
Die kans is klein snoes, maar als je dat wilt moet je minder zeuren en beter voetballen. En reken hem eens voor hoeveel jongens voetballen en hoeveel er in een opleiding mogen of ontdekt worden en hoeveel daarvan uiteindelijk profvoetballer worden. Je hoeft hem niet naar beneden te halen, maar je kind het idee geven dat hij heus profvoetballer wordt als hij geen bijzonder talent heeft is ook niet aardig.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:08
zaterdag 8 februari 2020 om 18:09
Ja leuk, zo’n Loi cursus beunhaas die dan constateert dat zoon een beeldenker of hooggevoelig is.Warrique schreef: ↑08-02-2020 18:06De meeste mensen blinken nergens in uit, maar zijn toch belangrijk.
Het is jammer dat ze in zo'n team niet gewoon een vast wisselschema hebben. Nu is iemand anders aan de beurt is voor kinderen makkelijker, dan; Je speelt slecht en moet er dus uit.
Misschien eens naar een kindercoach. Met spellen zijn kwaliteiten ontdekken en met teleurstelling om leren gaan.
anoniem_395148 wijzigde dit bericht op 08-02-2020 18:10
0.28% gewijzigd
zaterdag 8 februari 2020 om 18:09
Hier hetzelfde.. zelfde leeftijd. Denk dat het komt omdat de verschillen zichtbaarder worden. Bij de sport ging het eerst om het leren van het spelletje en nu gaat het om de winst. Groepjes worden op deze leeftijd gevormd, waardoor verschillen ook worden uitvergroot.
Ook is de maatschappij veel meer gericht op prestatie dan in onze jeugd.
Dochter vraagt hier ook wat beter is mavo of havo etc. Uitgelegd dat geen enkele opleiding beter is, maar moeilijker. Dat een opleidingsniveau bij je moet passen...maar er is toch een concurrentie strijdt gaande in de klas wie naar welk niveau kan.
Ze komt thuis met een 7 voor haar werkstuk. Dan is ze boos omdat ze geen 9 heeft. Tja ...eerder beginnen, instructies opvolgen etc geeft een hoger cijfer, het laten versloeren geeft geen 9.... levenslessen denk ik.
Bijsturen, coachen en fouten laten maken. En laten weten dat hij goed is zoals hij is.
Ook is de maatschappij veel meer gericht op prestatie dan in onze jeugd.
Dochter vraagt hier ook wat beter is mavo of havo etc. Uitgelegd dat geen enkele opleiding beter is, maar moeilijker. Dat een opleidingsniveau bij je moet passen...maar er is toch een concurrentie strijdt gaande in de klas wie naar welk niveau kan.
Ze komt thuis met een 7 voor haar werkstuk. Dan is ze boos omdat ze geen 9 heeft. Tja ...eerder beginnen, instructies opvolgen etc geeft een hoger cijfer, het laten versloeren geeft geen 9.... levenslessen denk ik.
Bijsturen, coachen en fouten laten maken. En laten weten dat hij goed is zoals hij is.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:10
Ik herken het...alsin ik heb het gevoel ook al vanaf kleins af aan (alsin ik zou graag ergens in willen uitblinken...gezien willen worden)
Nu ik alweer wat jaren volwassen ben weet ik ook wel waardoor het komt. (Val ik verder niemand mee lastig)
Is het mogelijk om via de ib-er of centrum voor jeugd en gezin achter rotsvast (of het het ook heet) trainingen aan te gaan?
Nu ik alweer wat jaren volwassen ben weet ik ook wel waardoor het komt. (Val ik verder niemand mee lastig)
Is het mogelijk om via de ib-er of centrum voor jeugd en gezin achter rotsvast (of het het ook heet) trainingen aan te gaan?
zaterdag 8 februari 2020 om 18:10
Calypso- schreef: ↑08-02-2020 18:08misschien ligt zijn talent niet in het fysieke, maar in zijn innerlijk. Hij blinkt ongetwijfeld uit in iets wat hij goed kan qua persoonlijkheid ; kan hij bijvoorbeeld goed luisteren ? Is hij goed in moppen vertellen , is hij vriendelijk en hulpvaardig naar anderen ?
Het merendeel van de mensen blinkt nergens in uit.
Is dat erg?
zaterdag 8 februari 2020 om 18:10
Hij is misschien wel de snelste tafeldekker thuis?
Degene die hij het meeste hot-dogworstjes binnen 1 minuut naar binnen speelt binnen zijn vriendengroep?
De sociaalste?
En op dat veld hebben ze 11 spelers nodig.
Waarbij ook de 11de belangrijk is en niet alleen degene die het snelst loopt of de meeste goals maakt.
Want zonder die 11 spelers op 't veld kunnen ze gewoon niet starten.
Degene die hij het meeste hot-dogworstjes binnen 1 minuut naar binnen speelt binnen zijn vriendengroep?
De sociaalste?
En op dat veld hebben ze 11 spelers nodig.
Waarbij ook de 11de belangrijk is en niet alleen degene die het snelst loopt of de meeste goals maakt.
Want zonder die 11 spelers op 't veld kunnen ze gewoon niet starten.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:11
Wat betreft school. Vorig jaar deed ik hem extra overhoren, extra oefeningen na school en zijn punten vlogen omhoog. Hij ging zelf extra oefeningen doen. Hij behoorde plotseling het laatste half jaar bij de allerbesten van de klas. Maar dat was zo hard werken dat hij echt uitgeput raakte. Daar werd hij ook niet blij van.
Dit schooljaar heb ik het wat losgelaten en het lukt hem om op eigen houtje bij de gemiddelde leerlingen te horen. Dus hij moet echt extra hard werken om bij de besten te horen, maar voor mij hoeft dat niet. Ik zag vorig jaar dat hij daar zo naar streefde dat hij bijna een burnout kreeg. Maar hij was wel trots.
Ik zag een vermoeide zoon.
Dit schooljaar heb ik het wat losgelaten en het lukt hem om op eigen houtje bij de gemiddelde leerlingen te horen. Dus hij moet echt extra hard werken om bij de besten te horen, maar voor mij hoeft dat niet. Ik zag vorig jaar dat hij daar zo naar streefde dat hij bijna een burnout kreeg. Maar hij was wel trots.
Ik zag een vermoeide zoon.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:11
zaterdag 8 februari 2020 om 18:12
Dat is maar de vraag. Je mag jezelf gewoon kindercoach noemen. En voor zo’n doodnormale levensles stuur je je kind toch niet naar de hulpverlening?Maartje2016 schreef: ↑08-02-2020 18:11Ze hebben bij het CJG ook kindercoaches in dienst hoor. Hier in elk geval wel. Lijkt mij dat die iets meer scholing hebben dan een LOIcursusje.
zaterdag 8 februari 2020 om 18:12
Dan zal hij harder moeten gaan rennen. Anders haalt hij het niet. Hij zal dan de beste van zijn team moeten zijn, gevraagd moeten worden om mee te mogen met hogere teams als reserve. Hij kan niet nu maar wat aanklooien en het talent komt dan vanzelf of zo. Dat mag je hem prima melden. Als hij door wil breken, wat moet je dan in huis hebben? Laat hem dat eens uitzoeken.
