Kinderen
alle pijlers
Zwangerschap verloopt niet zoals gehoopt, wie ook?
zaterdag 18 april 2009 om 19:44
Hallo,
Al eerder heb ik een topic geplaatst, toen met de vraag om tips voor het doorkomen van mijn tijd. Ik heb namelijk 2 weken geleden te horen gekregen dat ik rust moet nemen, omdat men bang is dat mijn baarmoedermond het gaat begeven.
Momenteel gebeuren er in die buurt al dingen die je niet wilt. Dus: rust is de remedie en op die manier zo lang mogelijk uitstellen dat de baby geboren wordt of dat ik in het ziekenhuis opgenomen wordt.
Aan de ene kant is dit iets wat je natuurlijk doet voor je kind! Je wil er alles aan doen om het zo lang mogelijk te laten zitten. Des te meer kans heeft het kindje dat het er goed en zonder schade vanaf komt. Hoewel die wetenschap me absoluut op de been houdt, merk ik dat verstand en gevoel toch wel een anders zijn. Juist nu ik niets mag wil ik meer doen dan ooit! Ik ben nogal een druk typje, ren van hot naar her, doe het huishouden het liefste zelf en heb ook nog een zoon van 4 jaar. Kortom, bezig bijtje wat nu niets meer mag. Dat is soms ronduit frustrerend. Ik moet me daar gewoon bij neerleggen en dat gaat op sommige dagen beter dan op andere dagen (zoals vandaag, was niet zo'n fijne dag).
Ik ben wel heel blij dat ik thuis mag rusten en dat het mooi weer is en we dus lekker in de tuin kunnen zitten. Dat maakt alles toch wat aangenamer.
Wat ik wel heel fijn zou vinden is om in contact te komen met vrouwen die in eenzelfde siuatie zitten. Af en toe een beetje klagen, herkenning, steun en manieren verzinnen om de tijd goed door te komen. En niet te vergeten de constante spanning die je voelt iedere keer als er weer een bezoekje aan de gyn aan komt. Want wat zal hij zeggen? Mag je echt niets meer, moet je opgenomen worden in het ziekenhuis of is alles stabiel en kun je gewoon weer naar huis? Al deze dingen spelen door mijn hoofd en zou ik dolgraag delen met mensen die hetzelfde meemaken.
Al eerder heb ik een topic geplaatst, toen met de vraag om tips voor het doorkomen van mijn tijd. Ik heb namelijk 2 weken geleden te horen gekregen dat ik rust moet nemen, omdat men bang is dat mijn baarmoedermond het gaat begeven.
Momenteel gebeuren er in die buurt al dingen die je niet wilt. Dus: rust is de remedie en op die manier zo lang mogelijk uitstellen dat de baby geboren wordt of dat ik in het ziekenhuis opgenomen wordt.
Aan de ene kant is dit iets wat je natuurlijk doet voor je kind! Je wil er alles aan doen om het zo lang mogelijk te laten zitten. Des te meer kans heeft het kindje dat het er goed en zonder schade vanaf komt. Hoewel die wetenschap me absoluut op de been houdt, merk ik dat verstand en gevoel toch wel een anders zijn. Juist nu ik niets mag wil ik meer doen dan ooit! Ik ben nogal een druk typje, ren van hot naar her, doe het huishouden het liefste zelf en heb ook nog een zoon van 4 jaar. Kortom, bezig bijtje wat nu niets meer mag. Dat is soms ronduit frustrerend. Ik moet me daar gewoon bij neerleggen en dat gaat op sommige dagen beter dan op andere dagen (zoals vandaag, was niet zo'n fijne dag).
Ik ben wel heel blij dat ik thuis mag rusten en dat het mooi weer is en we dus lekker in de tuin kunnen zitten. Dat maakt alles toch wat aangenamer.
Wat ik wel heel fijn zou vinden is om in contact te komen met vrouwen die in eenzelfde siuatie zitten. Af en toe een beetje klagen, herkenning, steun en manieren verzinnen om de tijd goed door te komen. En niet te vergeten de constante spanning die je voelt iedere keer als er weer een bezoekje aan de gyn aan komt. Want wat zal hij zeggen? Mag je echt niets meer, moet je opgenomen worden in het ziekenhuis of is alles stabiel en kun je gewoon weer naar huis? Al deze dingen spelen door mijn hoofd en zou ik dolgraag delen met mensen die hetzelfde meemaken.
zaterdag 18 april 2009 om 19:58
Wat vervelend voor je Lampekap26!! Hopelijk blijft frummel nog even binnen. Hoe ver ben je?
Ik heb het ook meegemaakt. Vanaf week 19 erg veel harde buiken (elk half uur) en halve dagen moeten gaan werken. Met 25,5 week opgenomen omdat ze om de 5 min kwamen. Baarmoedermond was voor de helft verstreken en de rest was verweekt en ik had 1 cm ontsluiting in het 'tuutje' (niet door-en-door gelukkig). Moest ook heel veel rusten en maar 1 activiteit per dag plannen en geen seks meer. Ik sliep bijna elke middag wel een uur of 2. Ze hoopten dat hij tot 34 weken bleef zitten. Tot week 32 bleef ik last houden van veel harde buiken, daarna verdwenen ze en met week 34 voelde ik me super. Uiteindelijk ben ik met 41,5 week bevallen en nog wel dmv strippen, kleintje maakte dus wel een valse start maar gewoon nog een hele poos zitten.
Hopelijk loopt het bij jou ook zo goed af als bij mij!!
Ik heb het ook meegemaakt. Vanaf week 19 erg veel harde buiken (elk half uur) en halve dagen moeten gaan werken. Met 25,5 week opgenomen omdat ze om de 5 min kwamen. Baarmoedermond was voor de helft verstreken en de rest was verweekt en ik had 1 cm ontsluiting in het 'tuutje' (niet door-en-door gelukkig). Moest ook heel veel rusten en maar 1 activiteit per dag plannen en geen seks meer. Ik sliep bijna elke middag wel een uur of 2. Ze hoopten dat hij tot 34 weken bleef zitten. Tot week 32 bleef ik last houden van veel harde buiken, daarna verdwenen ze en met week 34 voelde ik me super. Uiteindelijk ben ik met 41,5 week bevallen en nog wel dmv strippen, kleintje maakte dus wel een valse start maar gewoon nog een hele poos zitten.
Hopelijk loopt het bij jou ook zo goed af als bij mij!!
zaterdag 18 april 2009 om 20:03
Maar goed, ik heb bij de eerste vanaf een week of 28 rust moeten houden. Moeten stoppen met studie, 3x opgenomen geweest, bedrust houden, enzovoorts. Niet vanwege vroegtijdige weeen of iets dergelijks, maar hoge bloeddruk en zwangerschapsvergiftiging.
Toen heb ik het tot 38 weken volgehouden.
Bij de tweede werd ik met 27 weken opgenomen en naar een academisch ziekenhuis gebracht met de mededeling dat ik binnen 24 uur ging bevallen. Toen 3 weken bedrust gehouden en het dus toch nog 3 weken volgehouden. Met een kindje van 18 maanden thuis, op ruim een uur rijden afstand.
De tweede keer was veel zwaarder. De eerste keer voelde ik me alleen totaal niet ziek, dus ik had enorm moeite met het rust houden. De tweede keer voelde ik me de eerste tijd ook niet ziek maar de laatste periode enorm ziek.
Ik hoop dat je de tijd een beetje doorkomt. Sterkte in ieder geval. Rust houden is enorm frustrerend, maar je weet waar je het voor doet en je bent gewoon lekker thuis. En in het ergste (of beste) geval duurt het een week of 12.
Succes!
Toen heb ik het tot 38 weken volgehouden.
Bij de tweede werd ik met 27 weken opgenomen en naar een academisch ziekenhuis gebracht met de mededeling dat ik binnen 24 uur ging bevallen. Toen 3 weken bedrust gehouden en het dus toch nog 3 weken volgehouden. Met een kindje van 18 maanden thuis, op ruim een uur rijden afstand.
De tweede keer was veel zwaarder. De eerste keer voelde ik me alleen totaal niet ziek, dus ik had enorm moeite met het rust houden. De tweede keer voelde ik me de eerste tijd ook niet ziek maar de laatste periode enorm ziek.
Ik hoop dat je de tijd een beetje doorkomt. Sterkte in ieder geval. Rust houden is enorm frustrerend, maar je weet waar je het voor doet en je bent gewoon lekker thuis. En in het ergste (of beste) geval duurt het een week of 12.
Succes!
zaterdag 18 april 2009 om 21:52
Hee, bedankt voor de reacties.
Ja, ik heb al een soort gelijke topic, maar daarin ging het meer om wat ik zou kunnen doen in die tijd dat ik rust moet houden.
Ik zoek nu eigenlijk meer 'lotgenoten', zodat we een beetje kunnen kletsen over wat ons op dit moment bezig houdt.
Is het een probleem dat ik meerdere topics open over een soortgelijk onderwerp?
Ik ben inmiddels 2 weken rust aan het houden en ben nu 27 weken zwanger. Mijn eerste is ook te vroeg geboren. Had gehoopt dat het dit keer beter zou gaan, maar helaas!
Ja, ik heb al een soort gelijke topic, maar daarin ging het meer om wat ik zou kunnen doen in die tijd dat ik rust moet houden.
Ik zoek nu eigenlijk meer 'lotgenoten', zodat we een beetje kunnen kletsen over wat ons op dit moment bezig houdt.
Is het een probleem dat ik meerdere topics open over een soortgelijk onderwerp?
Ik ben inmiddels 2 weken rust aan het houden en ben nu 27 weken zwanger. Mijn eerste is ook te vroeg geboren. Had gehoopt dat het dit keer beter zou gaan, maar helaas!
zaterdag 18 april 2009 om 22:06
Hoi lampekap,
Helaas ken ik je verhaal in 2 voud.
De zwangerschap van mn oudste was een droom zwangerschap nergens last van en een prima bevalling.
Toen werd ik zwanger van mn jongste en dat liep helaas heel anders.
Vanaf 25 weken begon het bij mij te rommelen met als resultaat dat ik vanaf 25 weken niks meer mocht doen en met 26 weken in het ziekenhuis opgenomen werd omdat er een vroeggeboorte dreigde.
Daar aan de weeen remnmers gelegen en een week later weer naar huis gegaan maar toen was de ellende nog niet over.
Vanaf 27 weken kreeg ik last van bloedingen omdat mn placenta los dreigde te laten dus heb ik vanaf 27 weken tot mijn bevalling ( wonder boven wonder toch nog 37 weken gehaald) bijna continue in het ziekenhuis gelegen met af en toe een paar verlof dagen.
Ik mocht in die tijd niks en had ook een kleine meid rondlopen van net een jaar dus weet wat het is.
Nu ben ik 23 weken zwanger van de 3de en zit al vanaf 21 weken op complete rust met gelukkig nog geen ziekenhuisopname maar ben bang dat dat niet lang op zich zal laten wachten aangezien het ook nu weer aardig begint te rommelen in mn buik met de hoeveelheid harde buiken etc.
En deze keer dus 2 kinderen ( 2,5 en 9 maanden) die de verzorging en aandacht van hun mam nodig hebben.
Erg vervelend maar goed rust is het enige wat helpt en wat is die 5 maanden nou op de rest van je leven.
De gezondheid van je kindje gaat voor alles toch?
Helaas ken ik je verhaal in 2 voud.
De zwangerschap van mn oudste was een droom zwangerschap nergens last van en een prima bevalling.
Toen werd ik zwanger van mn jongste en dat liep helaas heel anders.
Vanaf 25 weken begon het bij mij te rommelen met als resultaat dat ik vanaf 25 weken niks meer mocht doen en met 26 weken in het ziekenhuis opgenomen werd omdat er een vroeggeboorte dreigde.
Daar aan de weeen remnmers gelegen en een week later weer naar huis gegaan maar toen was de ellende nog niet over.
Vanaf 27 weken kreeg ik last van bloedingen omdat mn placenta los dreigde te laten dus heb ik vanaf 27 weken tot mijn bevalling ( wonder boven wonder toch nog 37 weken gehaald) bijna continue in het ziekenhuis gelegen met af en toe een paar verlof dagen.
Ik mocht in die tijd niks en had ook een kleine meid rondlopen van net een jaar dus weet wat het is.
Nu ben ik 23 weken zwanger van de 3de en zit al vanaf 21 weken op complete rust met gelukkig nog geen ziekenhuisopname maar ben bang dat dat niet lang op zich zal laten wachten aangezien het ook nu weer aardig begint te rommelen in mn buik met de hoeveelheid harde buiken etc.
En deze keer dus 2 kinderen ( 2,5 en 9 maanden) die de verzorging en aandacht van hun mam nodig hebben.
Erg vervelend maar goed rust is het enige wat helpt en wat is die 5 maanden nou op de rest van je leven.
De gezondheid van je kindje gaat voor alles toch?
zondag 19 april 2009 om 21:05
Hey Lee24: Goh, wat heftig zeg! En jij zit nu dus ook al 2 weken thuis. En de harde buiken worden steeds erger? Ik hoop dat het allemaal een beetje meevalt met het rust nemen en dat het de harde buiken een beetje tegen gaat.
Vond je het niet heel moeilijk om voor je derde te kiezen? Hoewel, je hebt natuurlijk ook een 'goede' zwangerschap achter de rug, dus de kans was ook zeker aanwezig dat het nu goed gaat.
Mijn vriend zou dolgraag nog een derde willen, en ik op zich ook wel, maar op dit moment die ik het niet zitten weer een dergelijke zwangerschap en wellicht wel een derde vroeggeboorte te hebben. Maar goed, dat is een beetje op de zaken vooruit lopen hahaha, eerst deze tweede maar eens tot een goed einde brengen!
Ik heb vandaag een nare dag. Ik zit ontzettend te piekeren (bijna naar de gyn en ben heel bang voor wat ik daar allemaal te horen krijg. Het kan alle kanten op gaan, niet veranderde situatie of juist binnen zeer korte tijd een ernstigste verslechtering..... zo spannend!). Daarnaast heb ik vandaag ineens ontzettend veel harde buiken. De afgelopen twee weken had ik juist weinig tot geen harde buiken, dus ik baal heel erg. Ik ben vanmiddag maar m'n bed ingedoken, want ik kon geen vriendelijk woord meer uitbrengen. Mijn zoon voelde dat perfect aan en vond dat genoeg aanleiding om juist helemaal niet meer te luisteren en ineens 2 keer in zijn broek te plassen. Ik werd echt helemaal gek van hem. En dat kwam eigenlijk alleen maar door mijn eigen frustraties..... daar kan ik heel erg van balen. Ik vind het zo erg als ik het geduld niet kan opbrengen voor hem. Hij heeft het al niet makkelijk nu ik niets kan (ondanks dat ik natuurlijk wel veel meer thuis ben dan normaal). Maar goed, ik hou me er maar aan vast dat er morgen weer een dag is en dan beginnen we dus weer opnieuw en wordt het heel gezellig
Vond je het niet heel moeilijk om voor je derde te kiezen? Hoewel, je hebt natuurlijk ook een 'goede' zwangerschap achter de rug, dus de kans was ook zeker aanwezig dat het nu goed gaat.
Mijn vriend zou dolgraag nog een derde willen, en ik op zich ook wel, maar op dit moment die ik het niet zitten weer een dergelijke zwangerschap en wellicht wel een derde vroeggeboorte te hebben. Maar goed, dat is een beetje op de zaken vooruit lopen hahaha, eerst deze tweede maar eens tot een goed einde brengen!
Ik heb vandaag een nare dag. Ik zit ontzettend te piekeren (bijna naar de gyn en ben heel bang voor wat ik daar allemaal te horen krijg. Het kan alle kanten op gaan, niet veranderde situatie of juist binnen zeer korte tijd een ernstigste verslechtering..... zo spannend!). Daarnaast heb ik vandaag ineens ontzettend veel harde buiken. De afgelopen twee weken had ik juist weinig tot geen harde buiken, dus ik baal heel erg. Ik ben vanmiddag maar m'n bed ingedoken, want ik kon geen vriendelijk woord meer uitbrengen. Mijn zoon voelde dat perfect aan en vond dat genoeg aanleiding om juist helemaal niet meer te luisteren en ineens 2 keer in zijn broek te plassen. Ik werd echt helemaal gek van hem. En dat kwam eigenlijk alleen maar door mijn eigen frustraties..... daar kan ik heel erg van balen. Ik vind het zo erg als ik het geduld niet kan opbrengen voor hem. Hij heeft het al niet makkelijk nu ik niets kan (ondanks dat ik natuurlijk wel veel meer thuis ben dan normaal). Maar goed, ik hou me er maar aan vast dat er morgen weer een dag is en dan beginnen we dus weer opnieuw en wordt het heel gezellig
zondag 19 april 2009 om 23:07
Hoi Lampekap,
Je stress en gepieker is niet raar hoor het is nu eenmaal niet niks als je zwangerschap anders loopt dan je gehoopt had.
Wanneer moet je terug naar de gyn?
Probeer toch wat meer afleiding te zoeken je zegt dat je vandaag meer last van harde buiken hebt en dat kan heel goed komen door je gepieker.
Wat bij mij mn vorige zwangerschap erg geholpen heeft toen de problemen begonnen met 26 weken zwangerschap is de gedachten dat onze frummel in iedergeval levensvatbaar zou zijn mocht het geboren worden.
Helaas ook al doe je nog zo je best kinderen voelen dingen heel snel aan ik merk dat bij mn oudste ook heel erg.
Als ik mn slechte momenten heb word zij juist ontzettend vervelend.
Gelukkig kan mn oudste ook een heel rustig meisje zijn en op die momenten maak ik veel goed met haar door gezellig samen een boekje te lezen of naar haar favoriete tekenfilm te kijken.
Ik denk maar zo dit is een momentopname over een aantal maanden zijn we weer zwanger af en kan alles weer zn normale ritme krijgen ook voor de kinders.
Onze 3de hebben we niet bewust voor gekozen trouwens.
Slikte de cerazette pil maar deze frummel had bedacht dat dat niet genoeg was om haar tegen te houden
Na mijn laatste zware zwangerschap hadden mijn man en ik zoiets van eerst een paar jaar rust dan zien we wel verder maar goed.
Gelukkig is mijn man net zo makkelijk als ik en hadden we beide zoiets van waar er 2 kunnen eten kan een 3de er ook nog wel bij.
Alleen die zwangerschaps problemen zijn weer even een domper.
Overigens volgens mijn gyn kunnen ze aan bepaalde dingen zien hoe groot je kans is op weer een vroeggeboorte bij een volgende zwangerschap dus dat is misschien een overweging waard mocht je later voor een 3de willen gaan.
Ik ben er na deze meid straks echt klaar mee... al die zwangerschaps stress en baby stress voel me 80 in plaats van 26
Je stress en gepieker is niet raar hoor het is nu eenmaal niet niks als je zwangerschap anders loopt dan je gehoopt had.
Wanneer moet je terug naar de gyn?
Probeer toch wat meer afleiding te zoeken je zegt dat je vandaag meer last van harde buiken hebt en dat kan heel goed komen door je gepieker.
Wat bij mij mn vorige zwangerschap erg geholpen heeft toen de problemen begonnen met 26 weken zwangerschap is de gedachten dat onze frummel in iedergeval levensvatbaar zou zijn mocht het geboren worden.
Helaas ook al doe je nog zo je best kinderen voelen dingen heel snel aan ik merk dat bij mn oudste ook heel erg.
Als ik mn slechte momenten heb word zij juist ontzettend vervelend.
Gelukkig kan mn oudste ook een heel rustig meisje zijn en op die momenten maak ik veel goed met haar door gezellig samen een boekje te lezen of naar haar favoriete tekenfilm te kijken.
Ik denk maar zo dit is een momentopname over een aantal maanden zijn we weer zwanger af en kan alles weer zn normale ritme krijgen ook voor de kinders.
Onze 3de hebben we niet bewust voor gekozen trouwens.
Slikte de cerazette pil maar deze frummel had bedacht dat dat niet genoeg was om haar tegen te houden
Na mijn laatste zware zwangerschap hadden mijn man en ik zoiets van eerst een paar jaar rust dan zien we wel verder maar goed.
Gelukkig is mijn man net zo makkelijk als ik en hadden we beide zoiets van waar er 2 kunnen eten kan een 3de er ook nog wel bij.
Alleen die zwangerschaps problemen zijn weer even een domper.
Overigens volgens mijn gyn kunnen ze aan bepaalde dingen zien hoe groot je kans is op weer een vroeggeboorte bij een volgende zwangerschap dus dat is misschien een overweging waard mocht je later voor een 3de willen gaan.
Ik ben er na deze meid straks echt klaar mee... al die zwangerschaps stress en baby stress voel me 80 in plaats van 26
maandag 20 april 2009 om 08:27
Hey wat grappig ik ben ook 26! En momenteel voel ik me soms ook 80!
Maar, vannacht een nacht goed doorgeslapen (gisternacht had zoon last van bronchites, liep de hele nacht te hoesten). Gisterenmiddag dus ook een paar uurtjes geslapen, dus dat heeft me allemaal wel goed gedaan. Volgens mij is mijn maag ook van streek (en dat kan ik niet altijd goed herkennen nu de baby zoveel schopt), dus misschien dat dat de harde buiken ook een beetje erger maakte.
Morgen moet ik naar de gyn en aangezien ik de afgelopen twee weken maar 1 dag (gisteren) echt last had van harde buiken ga ik er vanuit dat het niet helemaal dramatisch is. Twee weken geleden had mijn bmm ook nog een goede dikte (3,7 cm) en was nog niet verstreken of verweekt. Er zat alleen een soort inham in aan de binnenkant. Dus ik het lijkt me sterk als het direct helemaal slecht is. Maar toch, pas als ik hem dat hoor zeggen geloof ik het ook.
Hoe staan de zaker er nu eigenlijk voor jou voor? Wat doe jij zoal de hele dag . Heb je een beetje een ritme? Hier lukt dat door de weeks wel, maar in het weekend wat minder. Moet je binnenkort nog naar de gyn?
Maar, vannacht een nacht goed doorgeslapen (gisternacht had zoon last van bronchites, liep de hele nacht te hoesten). Gisterenmiddag dus ook een paar uurtjes geslapen, dus dat heeft me allemaal wel goed gedaan. Volgens mij is mijn maag ook van streek (en dat kan ik niet altijd goed herkennen nu de baby zoveel schopt), dus misschien dat dat de harde buiken ook een beetje erger maakte.
Morgen moet ik naar de gyn en aangezien ik de afgelopen twee weken maar 1 dag (gisteren) echt last had van harde buiken ga ik er vanuit dat het niet helemaal dramatisch is. Twee weken geleden had mijn bmm ook nog een goede dikte (3,7 cm) en was nog niet verstreken of verweekt. Er zat alleen een soort inham in aan de binnenkant. Dus ik het lijkt me sterk als het direct helemaal slecht is. Maar toch, pas als ik hem dat hoor zeggen geloof ik het ook.
Hoe staan de zaker er nu eigenlijk voor jou voor? Wat doe jij zoal de hele dag . Heb je een beetje een ritme? Hier lukt dat door de weeks wel, maar in het weekend wat minder. Moet je binnenkort nog naar de gyn?
