Kinderen
alle pijlers
Mag ik vragen of ze me inleiden met 38 weken??
woensdag 15 april 2009 om 13:35
Hey Mensen,
Ik ben nu 37 weken en 1 dag zwanger van mijn tweede kindje.
Nu is het zo dat ik van mijn eerste zwangerschap echt heb kunnen genieten!
Nu ik zwanger ben van de tweede is het een regel rechte ramp geweest.
De eerste 25 weken constant bloedverlies gehad, en in het ziekenhuis gelegen voor nieuwstuwing.
Heb nu sins een week of 4 ook echt voorweeen en overal last van, buik, benen, rug ( wil nie klagen hoor of zo haha).
Ik ben het echt zoooooooooooo zat!.
Zelfs mijn relatie loopt daardoor slecht wat mijn schuld is,, want ben stront chagerijnig.
Nu moet ik vanmiddag naar de verloskundige en wil ik gaan vragen of ze me a.u.b willen inleiden met 38 weken.
Is dit heel raar als ik dit vraag??
Liefs chifa
Ik ben nu 37 weken en 1 dag zwanger van mijn tweede kindje.
Nu is het zo dat ik van mijn eerste zwangerschap echt heb kunnen genieten!
Nu ik zwanger ben van de tweede is het een regel rechte ramp geweest.
De eerste 25 weken constant bloedverlies gehad, en in het ziekenhuis gelegen voor nieuwstuwing.
Heb nu sins een week of 4 ook echt voorweeen en overal last van, buik, benen, rug ( wil nie klagen hoor of zo haha).
Ik ben het echt zoooooooooooo zat!.
Zelfs mijn relatie loopt daardoor slecht wat mijn schuld is,, want ben stront chagerijnig.
Nu moet ik vanmiddag naar de verloskundige en wil ik gaan vragen of ze me a.u.b willen inleiden met 38 weken.
Is dit heel raar als ik dit vraag??
Liefs chifa
donderdag 16 april 2009 om 21:29
Noodzaak kan zijn een ontsluiting die niet opschiet, placenta die niet meer goed werkt, uitputting bij de moeder, daling hartslag baby of gewoon zo ver overtijd zijn dat men ingrijpt. Dat hebben ze trouwens niet zo heel lang geleden aangepast van 14 dagen naar 16, 17 zelfs. Zal ook wel niet voor niets zijn.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
donderdag 16 april 2009 om 22:44
Erdoorheen zitten komt meestal doordat je geen kant meer op kunt, als je 'hoog' draagt je eten de hele dag in je keel zit ipv in je maag, je zeker in de zomer vocht vast houdt, je hormonen je oren uitknallen etc etc etc..
Dat je lijf niet meer doet en KAN wat je zelf wilt, dát maakt het frustrerend en dus psychisch.
Dat je lijf niet meer doet en KAN wat je zelf wilt, dát maakt het frustrerend en dus psychisch.
donderdag 16 april 2009 om 23:17
[quote]TessTan schreef op 16 april 2009 @ 21:13:
[...]
Waarschijnlijk off topic, maar wat dan als je met 42 weken nog niet bevallen bent? Wachten totdat je alsnog vanzelf 'begint'?
Ik woon hier in een regio waarin ze je inderdaad gewoon laten (lieten? Heb begrepen dat de richtlijnen net WEER veranderd zijn) doorlopen, ook na 42 weken. Wel moet je vanaf die dag elke dag naar het ziekenhuis voor echo en ctg en mag je niet meer thuisbevallen, maar zolang die uitslagen goed zijn en je de 43 nog niet hebt bereikt, mag je fijn afwachten.
[...]
Waarschijnlijk off topic, maar wat dan als je met 42 weken nog niet bevallen bent? Wachten totdat je alsnog vanzelf 'begint'?
Ik woon hier in een regio waarin ze je inderdaad gewoon laten (lieten? Heb begrepen dat de richtlijnen net WEER veranderd zijn) doorlopen, ook na 42 weken. Wel moet je vanaf die dag elke dag naar het ziekenhuis voor echo en ctg en mag je niet meer thuisbevallen, maar zolang die uitslagen goed zijn en je de 43 nog niet hebt bereikt, mag je fijn afwachten.
vrijdag 17 april 2009 om 15:09
Athena, ik vond het na de 41 weken al spannend worden en ik snap ook eerlijk gezegd niet dat je nog tot 43 weken zou moeten wachten. Dat je elke dag naar het ziekenhuis moet voor een echo en CTG geeft wel aan dat zo ver overtijd lopen niet zonder risico's is. Voor mijn gevoel was mijn dochter echt wel klaar om geboren te worden, waarom dan onnodig risico nemen? Ik ben met 41,6 weken in het ziekenhuis opgenomen om ingeleid te worden, dat was op een vrijdag. Er was nog sprake van dat ik pas op maandag opgenomen zou worden, met 42,2 weken dus. Als het dan ook vijf dagen had geduurd, was mijn dochter ook pas met 43 weken geboren...
Overigens is mijn dochter geboren met nog van die donshaartjes op haar lichaam en had ze helemaal geen lange nageltjes of andere verschijnselen die andere 'overtijd' kindjes wel hebben. Ze was wel behoorlijk op gewicht (4125 gram), maar toch vroeg de kinderarts zich af of we ons hadden vergist in de uitgerekende datum. Nou, echt niet. Bij de eerste echo is de uitgerekende datum wel naar achteren bijgesteld, maar nog later is technisch niet mogelijk, dan had ik positief getest op het moment dat het zaadje het eitje net bereikt had .
Ik vraag me ook af hoe het TO is!
Overigens is mijn dochter geboren met nog van die donshaartjes op haar lichaam en had ze helemaal geen lange nageltjes of andere verschijnselen die andere 'overtijd' kindjes wel hebben. Ze was wel behoorlijk op gewicht (4125 gram), maar toch vroeg de kinderarts zich af of we ons hadden vergist in de uitgerekende datum. Nou, echt niet. Bij de eerste echo is de uitgerekende datum wel naar achteren bijgesteld, maar nog later is technisch niet mogelijk, dan had ik positief getest op het moment dat het zaadje het eitje net bereikt had .
Ik vraag me ook af hoe het TO is!
vrijdag 17 april 2009 om 23:01
quote:TessTan schreef op 17 april 2009 @ 15:09:
Athena, ik vond het na de 41 weken al spannend worden en ik snap ook eerlijk gezegd niet dat je nog tot 43 weken zou moeten wachten. Dat je elke dag naar het ziekenhuis moet voor een echo en CTG geeft wel aan dat zo ver overtijd lopen niet zonder risico's is. Voor mijn gevoel was mijn dochter echt wel klaar om geboren te worden, waarom dan onnodig risico nemen? Ik ben met 41,6 weken in het ziekenhuis opgenomen om ingeleid te worden, dat was op een vrijdag. Er was nog sprake van dat ik pas op maandag opgenomen zou worden, met 42,2 weken dus. Als het dan ook vijf dagen had geduurd, was mijn dochter ook pas met 43 weken geboren...
Overigens is mijn dochter geboren met nog van die donshaartjes op haar lichaam en had ze helemaal geen lange nageltjes of andere verschijnselen die andere 'overtijd' kindjes wel hebben. Ze was wel behoorlijk op gewicht (4125 gram), maar toch vroeg de kinderarts zich af of we ons hadden vergist in de uitgerekende datum. Nou, echt niet. Bij de eerste echo is de uitgerekende datum wel naar achteren bijgesteld, maar nog later is technisch niet mogelijk, dan had ik positief getest op het moment dat het zaadje het eitje net bereikt had .
Ik vraag me ook af hoe het TO is!
Die twee zaken vind ik dan wel weer een beetje met elkaar in tegenspraak. Ik herken het trouwens van mijn kinderen hoor, die waren 16, 9 en 7 dagen 'te laat' en zagen er ook niet naar uit, maar ik ga er dan ook maar gewoon vanuit dat ik een langere draagtijd heb dan gemiddeld. Alles tussen 37 en 42 weken is normaal, en bij mij is dat blijkbaar meer richting 41-42 weken.
Maar dat betekent m.i. ook dat ze er dus niet eerder klaar voor waren, en dat inleiden dan idd. niet slim is.
En risico lopen, tja. De kans is op een gegeven moment groter op zaken als verkalking en dus minder goed functioneren van de placenta enz, maar bij de een is daar met 38 weken al wat van te zien, en bij mij drie keer helemaal niets, alles functioneerde nog prima. Dus dan lijkt het me ook geen risico om te wachten. Dat ze voor de zekerheid wat extra controles doen is wat anders dan dat je enorme risico's loopt
Inad, inderdaad, baarmoedermond. Hele verweekte baarmoeder lijkt me niet handig
Athena, ik vond het na de 41 weken al spannend worden en ik snap ook eerlijk gezegd niet dat je nog tot 43 weken zou moeten wachten. Dat je elke dag naar het ziekenhuis moet voor een echo en CTG geeft wel aan dat zo ver overtijd lopen niet zonder risico's is. Voor mijn gevoel was mijn dochter echt wel klaar om geboren te worden, waarom dan onnodig risico nemen? Ik ben met 41,6 weken in het ziekenhuis opgenomen om ingeleid te worden, dat was op een vrijdag. Er was nog sprake van dat ik pas op maandag opgenomen zou worden, met 42,2 weken dus. Als het dan ook vijf dagen had geduurd, was mijn dochter ook pas met 43 weken geboren...
Overigens is mijn dochter geboren met nog van die donshaartjes op haar lichaam en had ze helemaal geen lange nageltjes of andere verschijnselen die andere 'overtijd' kindjes wel hebben. Ze was wel behoorlijk op gewicht (4125 gram), maar toch vroeg de kinderarts zich af of we ons hadden vergist in de uitgerekende datum. Nou, echt niet. Bij de eerste echo is de uitgerekende datum wel naar achteren bijgesteld, maar nog later is technisch niet mogelijk, dan had ik positief getest op het moment dat het zaadje het eitje net bereikt had .
Ik vraag me ook af hoe het TO is!
Die twee zaken vind ik dan wel weer een beetje met elkaar in tegenspraak. Ik herken het trouwens van mijn kinderen hoor, die waren 16, 9 en 7 dagen 'te laat' en zagen er ook niet naar uit, maar ik ga er dan ook maar gewoon vanuit dat ik een langere draagtijd heb dan gemiddeld. Alles tussen 37 en 42 weken is normaal, en bij mij is dat blijkbaar meer richting 41-42 weken.
Maar dat betekent m.i. ook dat ze er dus niet eerder klaar voor waren, en dat inleiden dan idd. niet slim is.
En risico lopen, tja. De kans is op een gegeven moment groter op zaken als verkalking en dus minder goed functioneren van de placenta enz, maar bij de een is daar met 38 weken al wat van te zien, en bij mij drie keer helemaal niets, alles functioneerde nog prima. Dus dan lijkt het me ook geen risico om te wachten. Dat ze voor de zekerheid wat extra controles doen is wat anders dan dat je enorme risico's loopt
Inad, inderdaad, baarmoedermond. Hele verweekte baarmoeder lijkt me niet handig
zaterdag 18 april 2009 om 11:44
Nee, dan heb je een probleem denk ik Ik gooi het op verweekte hersenen, wat ook niet handig is
En inderdaad tegenstrijdig. Dochter had dus best langer kunnen blijven zitten waarschijnlijk, Tess Tan. De mijne was 8 dagen te laat en zag er ook niet overtijderig uit. Placenta was ook nog helemaal goed - die raken soms wat wit uitgeslagen toch?
En inderdaad tegenstrijdig. Dochter had dus best langer kunnen blijven zitten waarschijnlijk, Tess Tan. De mijne was 8 dagen te laat en zag er ook niet overtijderig uit. Placenta was ook nog helemaal goed - die raken soms wat wit uitgeslagen toch?
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
zaterdag 18 april 2009 om 16:30
Ik ben zo'n moeder die ingeleid is met ruim 38 weken. Ik trok het niet meer. Écht niet.
Bij mijn eerste zwangerschap heb ik zwangerschapsvergiftiging gehad en was het ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Uiteindelijk ben ik toen met ruim 39 weken gestript en kon ik in het ziekenhuis blijven (direct naar de verloskamers) en is onze zoon daar na een -natuurlijke- bevalling na een uurtje of 8,9 ongeveer geboren.
Bij mijn tweede zwangerschap ben ik gestopt met het slikken van ad, snel nadat ik wist dat ik zwanger was. Dat is misschien een verkeerde beslissing geweest want de angsten -voornl. dwanggedachten- kwamen op het einde van mijn zwangerschap dubbel en dwars terug. Op een gegeven moment kreeg ik weer een verhoogde bloeddruk (week 35, 36?) en werd het weer ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Ik was vooral geestelijk helemaal op, omdat ik steeds het gevecht met mezelf moest aangaan. Er volgde een korte ziekenhuisopname, urine thuis opvangen om te kijken of er eiwitten inzaten enz. enz.. Ik overleefde, kon niet meer genieten van zwangerschap en mijn zoon. Het was een verschrikking.
Uiteindelijk kwamen mijn man en ik op het spreekuur bij de gynaecoloog en die vroeg of we die datum een mooie datum vonden (de geboortedatum van mijn dochter dus). Ik kon wel janken van geluk. Ik had al meerdere keren gevraagd of ze het niet konden halen, maar ze rekten het steeds; eerst 37 weken zien te halen, dan de 38 enz. enz.. Ik kon haar wel om de nek vliegen.
Ik geloof zeker dat er een verschil is tussen gewoon sacharijnig zijn/ het zat zijn van de zwangerschap en een situatie waarbij de moeder er bijna onderdoor gaat. Dat was in mijn geval dus echt zo. Ik had het niet nog 4 weken getrokken. Echt niet. Beoordeel elkaar niet op afstand. Het is zo moeilijk om te beoordelen of iemand het moeilijk heeft of niet. Ik deed me vaak ook beter voor als ik was, er waren maar een paar mensen die echt wisten wat me bezighield en hoe diep ik zat.
De ingeleide bevalling was heftig overigens. Het infuus ging er 's morgens in en onze dochter was zo'n 3 (4 ?) uur later.
Het was een turbo-bevalling die ik niet zo snel over zou willen doen, liever de bevalling van mijn zoon. Maar ik was dolgelukkig dat ze het wilden doen!
Ik ben benieuwd hoe het met jou is TO!
Bij mijn eerste zwangerschap heb ik zwangerschapsvergiftiging gehad en was het ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Uiteindelijk ben ik toen met ruim 39 weken gestript en kon ik in het ziekenhuis blijven (direct naar de verloskamers) en is onze zoon daar na een -natuurlijke- bevalling na een uurtje of 8,9 ongeveer geboren.
Bij mijn tweede zwangerschap ben ik gestopt met het slikken van ad, snel nadat ik wist dat ik zwanger was. Dat is misschien een verkeerde beslissing geweest want de angsten -voornl. dwanggedachten- kwamen op het einde van mijn zwangerschap dubbel en dwars terug. Op een gegeven moment kreeg ik weer een verhoogde bloeddruk (week 35, 36?) en werd het weer ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Ik was vooral geestelijk helemaal op, omdat ik steeds het gevecht met mezelf moest aangaan. Er volgde een korte ziekenhuisopname, urine thuis opvangen om te kijken of er eiwitten inzaten enz. enz.. Ik overleefde, kon niet meer genieten van zwangerschap en mijn zoon. Het was een verschrikking.
Uiteindelijk kwamen mijn man en ik op het spreekuur bij de gynaecoloog en die vroeg of we die datum een mooie datum vonden (de geboortedatum van mijn dochter dus). Ik kon wel janken van geluk. Ik had al meerdere keren gevraagd of ze het niet konden halen, maar ze rekten het steeds; eerst 37 weken zien te halen, dan de 38 enz. enz.. Ik kon haar wel om de nek vliegen.
Ik geloof zeker dat er een verschil is tussen gewoon sacharijnig zijn/ het zat zijn van de zwangerschap en een situatie waarbij de moeder er bijna onderdoor gaat. Dat was in mijn geval dus echt zo. Ik had het niet nog 4 weken getrokken. Echt niet. Beoordeel elkaar niet op afstand. Het is zo moeilijk om te beoordelen of iemand het moeilijk heeft of niet. Ik deed me vaak ook beter voor als ik was, er waren maar een paar mensen die echt wisten wat me bezighield en hoe diep ik zat.
De ingeleide bevalling was heftig overigens. Het infuus ging er 's morgens in en onze dochter was zo'n 3 (4 ?) uur later.
Het was een turbo-bevalling die ik niet zo snel over zou willen doen, liever de bevalling van mijn zoon. Maar ik was dolgelukkig dat ze het wilden doen!
Ik ben benieuwd hoe het met jou is TO!
zaterdag 18 april 2009 om 21:53
quote:Mille schreef op 17 april 2009 @ 23:01:
[...]
Die twee zaken vind ik dan wel weer een beetje met elkaar in tegenspraak. Ik herken het trouwens van mijn kinderen hoor, die waren 16, 9 en 7 dagen 'te laat' en zagen er ook niet naar uit, maar ik ga er dan ook maar gewoon vanuit dat ik een langere draagtijd heb dan gemiddeld. Alles tussen 37 en 42 weken is normaal, en bij mij is dat blijkbaar meer richting 41-42 weken.
Maar dat betekent m.i. ook dat ze er dus niet eerder klaar voor waren, en dat inleiden dan idd. niet slim is.
En risico lopen, tja. De kans is op een gegeven moment groter op zaken als verkalking en dus minder goed functioneren van de placenta enz, maar bij de een is daar met 38 weken al wat van te zien, en bij mij drie keer helemaal niets, alles functioneerde nog prima. Dus dan lijkt het me ook geen risico om te wachten. Dat ze voor de zekerheid wat extra controles doen is wat anders dan dat je enorme risico's loopt
Inad, inderdaad, baarmoedermond. Hele verweekte baarmoeder lijkt me niet handig
Het mag er wat tegenstrijdig staan, maar voor mijn gevoel klopt het wel. Mijn dochter was klaar om geboren te worden. Sterker nog, ik denk dat ze te lang hebben gewacht met ingrijpen. Mijn dochter heeft geen al te beste start gehad (heeft nog 4 dagen op de medium care aan de monitor gelegen), ze was helemaal gestuwd (terwijl ik niet heb geperst en maar tot 6 a 7 cm gekomen ben) en had een grote vochtbult op haar hoofd. Bovendien is dochter al 17 dagen 'te laat' geboren middels een keizersnede omdat ze er op een andere manier niet uit te krijgen was, dus ik wil niet weten hoe lang ik had moeten wachten op een volledig natuurlijke bevalling . Wat je zegt over een wat langere draagtijd, daar zit ook wel wat in. Ik meen me te herinneren dat de meeste kindjes met 40+5 geboren worden, dus wat dat betreft is het toch al raar om uit te gaan van precies 40 weken. Maar voor mij ligt de grens dan toch echt wel op 42 weken. Die grens wordt door veel ziekenhuizen nog steeds aangehouden, dus daar ga ik vanuit. Persoonlijk zou ik er denk ik toch niet gerust op zijn als ik elke dag naar het ziekenhuis zou moeten voo controle. Ik denk dat ik daar eerder gestresst van zou worden in plaats van gerustgesteld.
Als ik nog eens zwanger word dan zet ik voor mezelf de uitgerekende datum gelijk maar een week later. Dan kan het alleen maar meevallen .
[...]
Die twee zaken vind ik dan wel weer een beetje met elkaar in tegenspraak. Ik herken het trouwens van mijn kinderen hoor, die waren 16, 9 en 7 dagen 'te laat' en zagen er ook niet naar uit, maar ik ga er dan ook maar gewoon vanuit dat ik een langere draagtijd heb dan gemiddeld. Alles tussen 37 en 42 weken is normaal, en bij mij is dat blijkbaar meer richting 41-42 weken.
Maar dat betekent m.i. ook dat ze er dus niet eerder klaar voor waren, en dat inleiden dan idd. niet slim is.
En risico lopen, tja. De kans is op een gegeven moment groter op zaken als verkalking en dus minder goed functioneren van de placenta enz, maar bij de een is daar met 38 weken al wat van te zien, en bij mij drie keer helemaal niets, alles functioneerde nog prima. Dus dan lijkt het me ook geen risico om te wachten. Dat ze voor de zekerheid wat extra controles doen is wat anders dan dat je enorme risico's loopt
Inad, inderdaad, baarmoedermond. Hele verweekte baarmoeder lijkt me niet handig
Het mag er wat tegenstrijdig staan, maar voor mijn gevoel klopt het wel. Mijn dochter was klaar om geboren te worden. Sterker nog, ik denk dat ze te lang hebben gewacht met ingrijpen. Mijn dochter heeft geen al te beste start gehad (heeft nog 4 dagen op de medium care aan de monitor gelegen), ze was helemaal gestuwd (terwijl ik niet heb geperst en maar tot 6 a 7 cm gekomen ben) en had een grote vochtbult op haar hoofd. Bovendien is dochter al 17 dagen 'te laat' geboren middels een keizersnede omdat ze er op een andere manier niet uit te krijgen was, dus ik wil niet weten hoe lang ik had moeten wachten op een volledig natuurlijke bevalling . Wat je zegt over een wat langere draagtijd, daar zit ook wel wat in. Ik meen me te herinneren dat de meeste kindjes met 40+5 geboren worden, dus wat dat betreft is het toch al raar om uit te gaan van precies 40 weken. Maar voor mij ligt de grens dan toch echt wel op 42 weken. Die grens wordt door veel ziekenhuizen nog steeds aangehouden, dus daar ga ik vanuit. Persoonlijk zou ik er denk ik toch niet gerust op zijn als ik elke dag naar het ziekenhuis zou moeten voo controle. Ik denk dat ik daar eerder gestresst van zou worden in plaats van gerustgesteld.
Als ik nog eens zwanger word dan zet ik voor mezelf de uitgerekende datum gelijk maar een week later. Dan kan het alleen maar meevallen .
zaterdag 18 april 2009 om 21:55
quote:Inad schreef op 18 april 2009 @ 11:44:
En inderdaad tegenstrijdig. Dochter had dus best langer kunnen blijven zitten waarschijnlijk, Tess Tan. De mijne was 8 dagen te laat en zag er ook niet overtijderig uit. Placenta was ook nog helemaal goed - die raken soms wat wit uitgeslagen toch?Nóg langer??? Ze was dus al zeventien dagen overtijd he?
En inderdaad tegenstrijdig. Dochter had dus best langer kunnen blijven zitten waarschijnlijk, Tess Tan. De mijne was 8 dagen te laat en zag er ook niet overtijderig uit. Placenta was ook nog helemaal goed - die raken soms wat wit uitgeslagen toch?Nóg langer??? Ze was dus al zeventien dagen overtijd he?
zaterdag 18 april 2009 om 22:01
Nog even ter aanvulling: ik denk dat het niet eens zozeer de vraag was of dochter er nu wel of niet klaar voor was. Mijn lijf heeft, ook met infuus op de hoogste stand, nooit goede weeen gemaakt. Op het moment dat het infuus uit werd gezet omdat ik een keizersnede zou krijgen heb ik ook geen één wee meer van mezelf gehad. Ik denk dat mijn lijf niet de juiste hormonen maakte om te kunnen bevallen. En dan doet het er ook niet zoveel toe of de baby er wel of niet klaar voor is, dan begint de bevalling gewoon niet.
zaterdag 18 april 2009 om 22:33
Ik ben met 38 weken ingeleid ivm zwangerschapsdiabetes.
Helaas mislukte de inleiding. Kind zat te hoog en had absoluut geen zin om in te dalen, Mijn lichaam en het kind waren er duidelijk nog niet klaar voor. Ontsluiting kwam na 1,5 dag niet verder dan 3cm
's Avonds werd uiteindelijk besloten tot een spoedkeizersnede.
Helaas mislukte de inleiding. Kind zat te hoog en had absoluut geen zin om in te dalen, Mijn lichaam en het kind waren er duidelijk nog niet klaar voor. Ontsluiting kwam na 1,5 dag niet verder dan 3cm
's Avonds werd uiteindelijk besloten tot een spoedkeizersnede.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 18 april 2009 om 22:38
quote:summerbreeze21 schreef op 18 april 2009 @ 22:35:
Calvijn had je ook zo'n $(#)$*(@ hormoondraadje?
Zo'n eng ding in je hand met zo'n druppelzak die iedere keer hoger gezet moest worden?
Ik kreeg op donderdag een ballontje ingebracht en vrijdag de hele dag dat infuus
Calvijn had je ook zo'n $(#)$*(@ hormoondraadje?
Zo'n eng ding in je hand met zo'n druppelzak die iedere keer hoger gezet moest worden?
Ik kreeg op donderdag een ballontje ingebracht en vrijdag de hele dag dat infuus
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 18 april 2009 om 22:47
quote:summerbreeze21 schreef op 18 april 2009 @ 22:41:
Oh nee ik had echt zo'n draadje om mijn baarmoedermond te verweken. Ik reageerde daar best heftig op zeg maar..
Ow, zo'n ding wilde ze (co-assistente) gaan inbrengen als de ontsluiting niet verder zou vorderen.
Dat wilde ze de volgende dag gaan doen.
Gelukkig heeft de hoofd-gynaecoloog daar een stokje voor gestoken en besloten dat ik zo de nacht niet in kon gaan en dus een keizersnede moest plaatsvinden
Oh nee ik had echt zo'n draadje om mijn baarmoedermond te verweken. Ik reageerde daar best heftig op zeg maar..
Ow, zo'n ding wilde ze (co-assistente) gaan inbrengen als de ontsluiting niet verder zou vorderen.
Dat wilde ze de volgende dag gaan doen.
Gelukkig heeft de hoofd-gynaecoloog daar een stokje voor gestoken en besloten dat ik zo de nacht niet in kon gaan en dus een keizersnede moest plaatsvinden
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 19 april 2009 om 12:14
quote:summerbreeze21 schreef op 18 april 2009 @ 22:59:
Maar dat is toch niet zo gek? Bij 3 cm hebben ze dat ook bij mij gedaan hoor!
Had een ruggenprik gekregen de 2e dag, toen schoot het wel op!
Je vliezen door geprikt met 3 cm?
Bij de nacontrole bij de gynaecoloog was haar reactie, maar goed dat ze (co-assistente) dat niet gedaan heeft, want dan had het heel erg mis kunnen gaan.
(Placenta eerst naar buiten met navelstreng, kindje gestikt)
Daar ben ik best van geschrokken.
Maar dat is toch niet zo gek? Bij 3 cm hebben ze dat ook bij mij gedaan hoor!
Had een ruggenprik gekregen de 2e dag, toen schoot het wel op!
Je vliezen door geprikt met 3 cm?
Bij de nacontrole bij de gynaecoloog was haar reactie, maar goed dat ze (co-assistente) dat niet gedaan heeft, want dan had het heel erg mis kunnen gaan.
(Placenta eerst naar buiten met navelstreng, kindje gestikt)
Daar ben ik best van geschrokken.
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 19 april 2009 om 12:21
quote:TessTan schreef op 18 april 2009 @ 22:01:
Nog even ter aanvulling: ik denk dat het niet eens zozeer de vraag was of dochter er nu wel of niet klaar voor was. Mijn lijf heeft, ook met infuus op de hoogste stand, nooit goede weeen gemaakt. Op het moment dat het infuus uit werd gezet omdat ik een keizersnede zou krijgen heb ik ook geen één wee meer van mezelf gehad. Ik denk dat mijn lijf niet de juiste hormonen maakte om te kunnen bevallen. En dan doet het er ook niet zoveel toe of de baby er wel of niet klaar voor is, dan begint de bevalling gewoon niet.
Dat is inderdaad wat anders, maar dan ben je wel een uitzondering denk ik.
In mijn geval was de oudste 16 dagen 'te laat', maar begon de bevalling wel spontaan en zagen kind en placenta er prima uit. Dus dan denk ik dat je als je met precies 42 weken (of eerder) gaat inleiden, wel degelijk ingrijpt terwijl kind en lichaam daar nog niet helemaal klaar voor zijn.
Ik lees hier een aantal verhalen waarvan ik het volkomen logisch en begrijpelijk vind dat er gekozen is voor eerder inleiden. Maar ik denk wel dat je je er van bewust moet zijn dat het inderdaad niet de meest oprimale keuze is, en dat de voordelen dus wel moeten opwegen tegen de mogelijke nadelen.
Nog even ter aanvulling: ik denk dat het niet eens zozeer de vraag was of dochter er nu wel of niet klaar voor was. Mijn lijf heeft, ook met infuus op de hoogste stand, nooit goede weeen gemaakt. Op het moment dat het infuus uit werd gezet omdat ik een keizersnede zou krijgen heb ik ook geen één wee meer van mezelf gehad. Ik denk dat mijn lijf niet de juiste hormonen maakte om te kunnen bevallen. En dan doet het er ook niet zoveel toe of de baby er wel of niet klaar voor is, dan begint de bevalling gewoon niet.
Dat is inderdaad wat anders, maar dan ben je wel een uitzondering denk ik.
In mijn geval was de oudste 16 dagen 'te laat', maar begon de bevalling wel spontaan en zagen kind en placenta er prima uit. Dus dan denk ik dat je als je met precies 42 weken (of eerder) gaat inleiden, wel degelijk ingrijpt terwijl kind en lichaam daar nog niet helemaal klaar voor zijn.
Ik lees hier een aantal verhalen waarvan ik het volkomen logisch en begrijpelijk vind dat er gekozen is voor eerder inleiden. Maar ik denk wel dat je je er van bewust moet zijn dat het inderdaad niet de meest oprimale keuze is, en dat de voordelen dus wel moeten opwegen tegen de mogelijke nadelen.
zondag 19 april 2009 om 12:40
quote:calvijn1 schreef op 19 april 2009 @ 12:14:
[...]
Je vliezen door geprikt met 3 cm?
Bij de nacontrole bij de gynaecoloog was haar reactie, maar goed dat ze (co-assistente) dat niet gedaan heeft, want dan had het heel erg mis kunnen gaan.
(Placenta eerst naar buiten met navelstreng, kindje gestikt)
Daar ben ik best van geschrokken.Bij mij zijn ook bij beide bevallingen de vliezen doorgeprikt met 3 cm ontsluiting, dus volgens mij is dat een hele normale procedure als de ontsluiting niet opschiet en je vliezen nog niet gebroken zijn. Dat bij jou de placenta voor de ingang lag is denk ik echt toeval.
[...]
Je vliezen door geprikt met 3 cm?
Bij de nacontrole bij de gynaecoloog was haar reactie, maar goed dat ze (co-assistente) dat niet gedaan heeft, want dan had het heel erg mis kunnen gaan.
(Placenta eerst naar buiten met navelstreng, kindje gestikt)
Daar ben ik best van geschrokken.Bij mij zijn ook bij beide bevallingen de vliezen doorgeprikt met 3 cm ontsluiting, dus volgens mij is dat een hele normale procedure als de ontsluiting niet opschiet en je vliezen nog niet gebroken zijn. Dat bij jou de placenta voor de ingang lag is denk ik echt toeval.
zondag 19 april 2009 om 12:47
quote:layla1969 schreef op 19 april 2009 @ 12:40:
[...]
Bij mij zijn ook bij beide bevallingen de vliezen doorgeprikt met 3 cm ontsluiting, dus volgens mij is dat een hele normale procedure als de ontsluiting niet opschiet en je vliezen nog niet gebroken zijn. Dat bij jou de placenta voor de ingang lag is denk ik echt toeval.
Joh, dat wist ik dus niet
Mijn placenta lag overigens niet voor de ingang zo ver ik weet.
Ben eigenlijk wel 'blij' dat ik dit nu weet, want de gyn bracht het alsof we aan een groot drama waren ontsnapt en daar zat/zit ik best nog wel mee.
[...]
Bij mij zijn ook bij beide bevallingen de vliezen doorgeprikt met 3 cm ontsluiting, dus volgens mij is dat een hele normale procedure als de ontsluiting niet opschiet en je vliezen nog niet gebroken zijn. Dat bij jou de placenta voor de ingang lag is denk ik echt toeval.
Joh, dat wist ik dus niet
Mijn placenta lag overigens niet voor de ingang zo ver ik weet.
Ben eigenlijk wel 'blij' dat ik dit nu weet, want de gyn bracht het alsof we aan een groot drama waren ontsnapt en daar zat/zit ik best nog wel mee.
Frankly my dear, I don"t give a damn
