Relaties
alle pijlers
luisterend oor/steun
zondag 19 april 2009 om 23:42
He wat rot, het is zo'n vervelend gevoel om jezelf in de weg te zitten. (zo ervaarde ik dat dan)
Je schreef eerder dat je op therapie aan het wachten bent, komt daar binnenkort iets concreets uit of nog niet?
Ik vind het moeilijk om met advies te komen maar wat mij altijd hielp is mezelf te dwingen er niet over te piekeren. Ik zette wat muziek op die me blij maakte, nam een warme lange douche of zette voor de tigduizendmiljoenste keer de dvd's van sex and the city op om er maar niet aan te denken. (was voor mij echt de afleiding)
Tegenwoordig vraag ik mezelf ook af wat ik er mee opschiet om er nu op dit moment over te piekeren. Er hebben zich nog nooit oplossingen aangediend na urenlange piekersessies. Als ik daar aan denk, dan gaat het niet a la minuut weg, maar de zenuwen die ik kreeg door het piekeren werden minder.
Je schreef eerder dat je op therapie aan het wachten bent, komt daar binnenkort iets concreets uit of nog niet?
Ik vind het moeilijk om met advies te komen maar wat mij altijd hielp is mezelf te dwingen er niet over te piekeren. Ik zette wat muziek op die me blij maakte, nam een warme lange douche of zette voor de tigduizendmiljoenste keer de dvd's van sex and the city op om er maar niet aan te denken. (was voor mij echt de afleiding)
Tegenwoordig vraag ik mezelf ook af wat ik er mee opschiet om er nu op dit moment over te piekeren. Er hebben zich nog nooit oplossingen aangediend na urenlange piekersessies. Als ik daar aan denk, dan gaat het niet a la minuut weg, maar de zenuwen die ik kreeg door het piekeren werden minder.
zondag 19 april 2009 om 23:53
Nou...over niet al te vrolijke programma's gesproken, op dit moment ben ik aan het kijken naar een documentaire over een man die allerlei vrouwen heeft gemarteld...moet er eigenlijk niet naar kijken maar het is toch een beetje nieuwsgierigheid...
Wat klote dat je zo van het kastje naar de muur gestuurd wordt. Ik las je laatste post nog eens door en zag dat je vorige hulpverlener min of meer aan had gegeven dat het wel goed zat en dat er niet zo veel aan de hand was?
Apart ook dat jij zelf je hulpvraag moet formuleren. Ik dacht altijd dat je bij een intake je verhaal deed en dat de hulpverlening dan een diagnose stelde, de hulpvraag formuleerde en de hulpverlening daarop aanpaste.
Wat klote dat je zo van het kastje naar de muur gestuurd wordt. Ik las je laatste post nog eens door en zag dat je vorige hulpverlener min of meer aan had gegeven dat het wel goed zat en dat er niet zo veel aan de hand was?
Apart ook dat jij zelf je hulpvraag moet formuleren. Ik dacht altijd dat je bij een intake je verhaal deed en dat de hulpverlening dan een diagnose stelde, de hulpvraag formuleerde en de hulpverlening daarop aanpaste.
maandag 20 april 2009 om 00:08
Nee geen therapie. Bij mij kwamen mij rotgevoelens echt door de situatie op dat moment en gebeurtenissen.
Ik zat in een hele foute relatie die me tot wanhoop dreef en er waren wat hele vervelende dingen op mijn werk gebeurd.
Doordat ik wat dingen in de situatie heb aangepakt en veranderd is een groot gedeelte van mijn rotgevoel weggevallen.
Ik denk dat het me wel goed zou doen om in gesprek te gaan met een psycholoog, maar omdat ik denk dat het de goede kant op gaat, wil ik dat nog niet. Ik ben nu echt met hele kleine stapjes bezig in plaats van op grote schokkende keerpunten te wachten en dat scheelt.
Ik dacht ook altijd dat de omstandigheden of andere personen mijn geluk zouden bepalen en heb nu besloten dat ik het in mezelf ga zoeken ( een nobel streven maar wel heeeeel moeilijk)
Toch zit ik er wel over te denken om met een psycholoog in gesprek te gaan, meer om te kijken hoe ik beter met moeilijke situaties om kan gaan in de toekomst, want zoals ik me heb gevoeld was echt niet zo fijn en dat zou ik graag willen voorkomen.
Die dingen die jou blijven terugkomen? Zijn dat dingen die te accepteren zijn? Hebben sommige hulpverleners je handvaten aangeboden om hoe om te gaan met die dingen die terugkomen?
Ik zat in een hele foute relatie die me tot wanhoop dreef en er waren wat hele vervelende dingen op mijn werk gebeurd.
Doordat ik wat dingen in de situatie heb aangepakt en veranderd is een groot gedeelte van mijn rotgevoel weggevallen.
Ik denk dat het me wel goed zou doen om in gesprek te gaan met een psycholoog, maar omdat ik denk dat het de goede kant op gaat, wil ik dat nog niet. Ik ben nu echt met hele kleine stapjes bezig in plaats van op grote schokkende keerpunten te wachten en dat scheelt.
Ik dacht ook altijd dat de omstandigheden of andere personen mijn geluk zouden bepalen en heb nu besloten dat ik het in mezelf ga zoeken ( een nobel streven maar wel heeeeel moeilijk)
Toch zit ik er wel over te denken om met een psycholoog in gesprek te gaan, meer om te kijken hoe ik beter met moeilijke situaties om kan gaan in de toekomst, want zoals ik me heb gevoeld was echt niet zo fijn en dat zou ik graag willen voorkomen.
Die dingen die jou blijven terugkomen? Zijn dat dingen die te accepteren zijn? Hebben sommige hulpverleners je handvaten aangeboden om hoe om te gaan met die dingen die terugkomen?
maandag 20 april 2009 om 00:36
Tsja je zal er waarschijnlijk veel meer van weten dan ik, maar er moeten toch hulpverleners zijn die daarin gespecialiseerd zijn? Het is inderdaad een specifiek probleem wat je hebt. Ik vind dat helemaal niet vreemd dat je die behoefte hebt.
Het lijkt mij dat een onderdeel van die therapie ook voor een groot gedeelte zal zitten in erkenning en acceptatie.
Het erkennen dat de problemen die jij ervaart en die blijven terugkomen voortkomen uit iets fundamenteels en een acceptatie dat de gevoelens die daarbij gepaard gaan altijd voor een gedeelte bij je zullen blijven.
Maar ja nu ben ik misschien weer te veel aan het doordenken en ik ben geen therapeut
Dat bedoelde ik de laatste keer ook niet met mijn opmerking hoor. Ik schreef iets dat er hier hele goede adviezen werden gegeven, soms nog beter dan hulpverleners, maar daar bedoelde ik niet mee dat je het dan niet nodig zou hebben.
Ja ik heb nu wel vertrouwen in mezelf, maar je had me 2 maanden geleden moeten zien. Ik heb nu het vertrouwen omdat ik die keuze heb durven maken en ik ben verbaasd van het resultaat, ik dacht namelijk dat ik helemaal in de put zou zitten en ik ben juist opgelucht.
Ik zat in een hele andere situatie en heb om eerlijk te zijn geen idee hoe het moet voelen om bijvoorbeeld geadopteerd te zijn.
Wat ik wel weet is hoe het is om in de knoop te zitten...en dat sucks...behoorlijk..
Het is wel eens eerder gevraagd en waarschijnlijk heel erg mosterd, maar bij lotgenoten, in boeken, op internet is er niets te vinden mbt hulpverlening voor geadopteerden?
Het lijkt mij dat een onderdeel van die therapie ook voor een groot gedeelte zal zitten in erkenning en acceptatie.
Het erkennen dat de problemen die jij ervaart en die blijven terugkomen voortkomen uit iets fundamenteels en een acceptatie dat de gevoelens die daarbij gepaard gaan altijd voor een gedeelte bij je zullen blijven.
Maar ja nu ben ik misschien weer te veel aan het doordenken en ik ben geen therapeut
Dat bedoelde ik de laatste keer ook niet met mijn opmerking hoor. Ik schreef iets dat er hier hele goede adviezen werden gegeven, soms nog beter dan hulpverleners, maar daar bedoelde ik niet mee dat je het dan niet nodig zou hebben.
Ja ik heb nu wel vertrouwen in mezelf, maar je had me 2 maanden geleden moeten zien. Ik heb nu het vertrouwen omdat ik die keuze heb durven maken en ik ben verbaasd van het resultaat, ik dacht namelijk dat ik helemaal in de put zou zitten en ik ben juist opgelucht.
Ik zat in een hele andere situatie en heb om eerlijk te zijn geen idee hoe het moet voelen om bijvoorbeeld geadopteerd te zijn.
Wat ik wel weet is hoe het is om in de knoop te zitten...en dat sucks...behoorlijk..
Het is wel eens eerder gevraagd en waarschijnlijk heel erg mosterd, maar bij lotgenoten, in boeken, op internet is er niets te vinden mbt hulpverlening voor geadopteerden?
maandag 20 april 2009 om 01:10
Ja dat is ook zo. Ik denk ook dat het heel belangrijk is dat het moet klikken met een hulpverlener en er zijn er nogal wat en ook met verschillende methodieken.
Je schreef ook op het borderline topic, is die diagnose ook bij jou gesteld?
Ik las ook iets over FIOM, zal jou waarschijnlijk ook al bekend zijn denk ik?
Word je soms niet moe van al die mensen die direct met oplossingen proberen te komen?
Ik denk ook niet dat er een panklare oplossing is. Er is geen therapeut die je problemen met therapie allemaal gaat oplossen, er komt geen vriend of vriendin die je in een keer je zorgen laat vergeten of een droombaan die maakt je iedere dag aan het fluiten bent. Er is geen website of boek die je het licht laat zien. Het is waarschijnlijk een combinatie van deze dingen en de kleinere en grotere stappen die door jou en met hulp genomen moeten worden. Lastig maar niet hopeloos...Voorlopig ben je nog steeds aan het vechten en probeer je er het beste van te maken. Je schrijft op dit forum en bent actief op zoek naar hulp. Dat laat wel zien dat je sterk bent en dat de wil er is.
Ik ga zo eens proberen te slapen, mij werkweek zit erop en morgen is het weeken voor mij
Gaat het jou lukken om te slapen denk je?
Je schreef ook op het borderline topic, is die diagnose ook bij jou gesteld?
Ik las ook iets over FIOM, zal jou waarschijnlijk ook al bekend zijn denk ik?
Word je soms niet moe van al die mensen die direct met oplossingen proberen te komen?
Ik denk ook niet dat er een panklare oplossing is. Er is geen therapeut die je problemen met therapie allemaal gaat oplossen, er komt geen vriend of vriendin die je in een keer je zorgen laat vergeten of een droombaan die maakt je iedere dag aan het fluiten bent. Er is geen website of boek die je het licht laat zien. Het is waarschijnlijk een combinatie van deze dingen en de kleinere en grotere stappen die door jou en met hulp genomen moeten worden. Lastig maar niet hopeloos...Voorlopig ben je nog steeds aan het vechten en probeer je er het beste van te maken. Je schrijft op dit forum en bent actief op zoek naar hulp. Dat laat wel zien dat je sterk bent en dat de wil er is.
Ik ga zo eens proberen te slapen, mij werkweek zit erop en morgen is het weeken voor mij
Gaat het jou lukken om te slapen denk je?
maandag 20 april 2009 om 01:16
Ik heb het oproepje nog niet geplaatst. Ik merk dat ik nog heel erg moe ben van wat er is gebeurd. Op mijn vrije dag kan ik soms een hele dag echt niets uitvoeren. Zit alleen maar een beetje te internetten op het balkon in het zonnetje of te zappen en toch vliegt mijn dag voorbij. Ik merk dat alles wat er is gebeurd veel energie heeft gekost en dat moet ik weer opbouwen.
Vanaf woensdag ga ik op een nieuwe afdeling beginnen. Vanaf die dag ga ik het sporten weer oppakken, haha ben begonnen met een cursus steps, best grappig voor een motorisch gestoorde:-). Als ik weer een beetje het ritme te pakken heb ga ik misschien alsnog een oproepje plaatsen, nu zou ik een beetje een saai figuur zijn om mee op stap te gaan denk ik
Vanaf woensdag ga ik op een nieuwe afdeling beginnen. Vanaf die dag ga ik het sporten weer oppakken, haha ben begonnen met een cursus steps, best grappig voor een motorisch gestoorde:-). Als ik weer een beetje het ritme te pakken heb ga ik misschien alsnog een oproepje plaatsen, nu zou ik een beetje een saai figuur zijn om mee op stap te gaan denk ik
maandag 20 april 2009 om 01:33
Nou...ik geniet er gelukkig wel van zo'n vrije dag. Ik vind het best lekker om een hele dag niets uit te voeren. Haha laatst heb ik 2 uur een topic over niet zo flatteuze foto's van celebreties zitten doorbladeren...heerlijk oppervlakkig
Maar ik moet mezelf wel weer een beetje een schop onder mijn kont geven en weer op pad gaan.
Ik zie er echt heel erg naar uit om op die nieuwe afdeling te beginnen, het is gelukkig een nieuwe afdeling op de plek waar ik al werk dus er zijn geen nieuwe gezichten. Het is voor mij ook een goede mijlpaal om weer een klein stapje vooruit te gaan.
Steps doe ik al een paar weken en ik vind het heerlijk. Ik doe een uur lang ontzettend veel moeite om de stapjes goed te zetten, niet van mijn step te vallen en links en rechts uit elkaar te houden dat ik echt 1 uur me om niets anders druk maak dan dat. Daarna ben ik de hele avond ontspannen.
Sport jij trouwens?
Ik ga nu echt naar mijn bed. Ik hoop dat ik kan slapen. Vond het leuk zo ff met je te kletsen en ik hoop dat jij ook en beetje kan slapen en dat het gepieker en de spoken die 's nachts komen je even met rust laten.
Maar ik moet mezelf wel weer een beetje een schop onder mijn kont geven en weer op pad gaan.
Ik zie er echt heel erg naar uit om op die nieuwe afdeling te beginnen, het is gelukkig een nieuwe afdeling op de plek waar ik al werk dus er zijn geen nieuwe gezichten. Het is voor mij ook een goede mijlpaal om weer een klein stapje vooruit te gaan.
Steps doe ik al een paar weken en ik vind het heerlijk. Ik doe een uur lang ontzettend veel moeite om de stapjes goed te zetten, niet van mijn step te vallen en links en rechts uit elkaar te houden dat ik echt 1 uur me om niets anders druk maak dan dat. Daarna ben ik de hele avond ontspannen.
Sport jij trouwens?
Ik ga nu echt naar mijn bed. Ik hoop dat ik kan slapen. Vond het leuk zo ff met je te kletsen en ik hoop dat jij ook en beetje kan slapen en dat het gepieker en de spoken die 's nachts komen je even met rust laten.
dinsdag 21 april 2009 om 09:00
Heee meid,
Nee hoor, ik vind dat je heel veel verteld hebt de laatste dagen en ik begrijp je nu beter (denk ik). Ik wist niet dat je borderline had. Volgens mij staat er in de criteria ook zoiets als 'moeite hebben met contacten onderhouden' of zo. Klopt dat? Je legt contacten, je bent geïnteresseerd maar ook snel teleurgesteld.
Tijdens onderzoek, zoveel jaar geleden, naar wat er met mij aan de hand was is de term ook eens gevallen maar ik bleek toch geen borderline te hebben. Daarna heb ik me er nooit meer echt in verdiept.
Heb je al eens op het borderline topic gekeken of mee geschreven? Zag ik je dat nou schrijven ergens? Of is dat niet een plek waar je je thuisvoelt? Gewoon belangstelling hoor, ik zo het leuk voor je vinden als je je lekker voelt ergens.
Met mij is het goed. Lief dat je het vroeg!
Nee hoor, ik vind dat je heel veel verteld hebt de laatste dagen en ik begrijp je nu beter (denk ik). Ik wist niet dat je borderline had. Volgens mij staat er in de criteria ook zoiets als 'moeite hebben met contacten onderhouden' of zo. Klopt dat? Je legt contacten, je bent geïnteresseerd maar ook snel teleurgesteld.
Tijdens onderzoek, zoveel jaar geleden, naar wat er met mij aan de hand was is de term ook eens gevallen maar ik bleek toch geen borderline te hebben. Daarna heb ik me er nooit meer echt in verdiept.
Heb je al eens op het borderline topic gekeken of mee geschreven? Zag ik je dat nou schrijven ergens? Of is dat niet een plek waar je je thuisvoelt? Gewoon belangstelling hoor, ik zo het leuk voor je vinden als je je lekker voelt ergens.
Met mij is het goed. Lief dat je het vroeg!
dinsdag 21 april 2009 om 10:02
Hoi!
Je hebt mij ook niet weggejaagd, was zelf een paar daagjes weg. Ik vond je post van de 17e (jeetje om drie uur 's nachts, dat zie ik nu pas) heel goed, je kijkt daar ook meer naar jezelf.
Ik wist ook niet dat je borderline had. Weet er niet heel veel van, maar ik denk dat daar wel een deel van je problemen vandaan komen. Dat je daardoor zo wisselt in je stemming, zo snel teleurgesteld bent en het jezelf zo moeilijk maakt.
Jeetje, moet je daar ook nog mee om gaan. Je hebt het ook niet makkelijk mee gekregen in het leven zeg!
Met mij is het iets beter. Niet zozeer dat ik meer energie heb, maar dat ik beter accepteer dat ik niet zo veel kan. Maak er nu het beste van en probeer wat meer te genieten van lekker op de bank tv kijken, in plaats van steeds te denken: eigenlijk zou ik iets moeten doen.
Weetje trouwens wat ik wel eens doe als ik opgevrolijkt wil worden? Zo'n topic lezen op overige zoals: 'domme vragen bestaan wel' of 'blunders' of 'peuterhumor' (al staat niet misschien op kinderen)
Mensen kunnen daar zo grappig vertellen! Dan zit ik hardop te lachen achter de pc. Lost je problemen niet op, maar je voelt je wel beter
Hoe is het vandaag met jou? Het weer blijft goed he, dat helpt mij wel!
Je hebt mij ook niet weggejaagd, was zelf een paar daagjes weg. Ik vond je post van de 17e (jeetje om drie uur 's nachts, dat zie ik nu pas) heel goed, je kijkt daar ook meer naar jezelf.
Ik wist ook niet dat je borderline had. Weet er niet heel veel van, maar ik denk dat daar wel een deel van je problemen vandaan komen. Dat je daardoor zo wisselt in je stemming, zo snel teleurgesteld bent en het jezelf zo moeilijk maakt.
Jeetje, moet je daar ook nog mee om gaan. Je hebt het ook niet makkelijk mee gekregen in het leven zeg!
Met mij is het iets beter. Niet zozeer dat ik meer energie heb, maar dat ik beter accepteer dat ik niet zo veel kan. Maak er nu het beste van en probeer wat meer te genieten van lekker op de bank tv kijken, in plaats van steeds te denken: eigenlijk zou ik iets moeten doen.
Weetje trouwens wat ik wel eens doe als ik opgevrolijkt wil worden? Zo'n topic lezen op overige zoals: 'domme vragen bestaan wel' of 'blunders' of 'peuterhumor' (al staat niet misschien op kinderen)
Mensen kunnen daar zo grappig vertellen! Dan zit ik hardop te lachen achter de pc. Lost je problemen niet op, maar je voelt je wel beter
Hoe is het vandaag met jou? Het weer blijft goed he, dat helpt mij wel!
Het is zoals het is
vrijdag 24 april 2009 om 10:46
Hai Newstylista,
Dat is ook best lasti, wat te schrijven, maar dat geeft niks. Een topic ligt wel vaker even stil en dan gaat het ineens weer door. Ik schrijf al jaren op het 'ongelijkwaardige relaties' topic en dat ligt wel eens weken stil en dan hups, is er weer een hoop te doen. Dat er even niet veel gepost wordt hoeft niet altijd te betekenen dat het doodbloed. Kan wel, hoeft niet.
Hoe ben je de afgelopen dagen gevaren? Heb je leuke dingen gedaan, ben je druk geweest enzovoort?
Hier is het hectisch met 11 katten en een kind dat bijna vakantie heeft.
Nog reacties op je oproep gehad?
Dat is ook best lasti, wat te schrijven, maar dat geeft niks. Een topic ligt wel vaker even stil en dan gaat het ineens weer door. Ik schrijf al jaren op het 'ongelijkwaardige relaties' topic en dat ligt wel eens weken stil en dan hups, is er weer een hoop te doen. Dat er even niet veel gepost wordt hoeft niet altijd te betekenen dat het doodbloed. Kan wel, hoeft niet.
Hoe ben je de afgelopen dagen gevaren? Heb je leuke dingen gedaan, ben je druk geweest enzovoort?
Hier is het hectisch met 11 katten en een kind dat bijna vakantie heeft.
Nog reacties op je oproep gehad?
