Relaties
alle pijlers
luisterend oor/steun
zaterdag 28 maart 2009 om 23:33
zaterdag 28 maart 2009 om 23:39
Verjaardagen zijn stom. En als je met dekerst niets te doen hebt ben je van harte welkom bij ons. Het is hier dan toch altijd een gezellige zoete inval. (Maar je mag hier dan natuurlijk niet vertellen hoe ik in het echie ben.) Moet helaas weer even verder, kom morgen bij je terug.
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
zaterdag 28 maart 2009 om 23:40
Gelezen.
Wat een verhaal!
Wat naar dat je je zo vervelend voelt. Ik kan hier vandaan niks veranderen aan je gevoelens of de situatie waar je nu inzit - jammer genoeg. Het enige waar ik je bij zou kunnen helpen, is je nu een beetje beter gevoel te geven. We hoeven niet op je problemen in te gaan, daar ben je met de therapeut en zelf al ruimschoots mee aan de slag. Het enige wat ik daarover kan zeggen: het gaat beter. Echt. Het duurt lang en je denkt nu misschien dat het nooit meer goed komt, maar dat is niet zo. Geef het tijd, gun jezelf de mogelijkheid en je komt er. Vertrouw daar maar op!
Maar nu zit je thuis en je voelt je rot en wat ga je dan doen?
Wat een verhaal!
Wat naar dat je je zo vervelend voelt. Ik kan hier vandaan niks veranderen aan je gevoelens of de situatie waar je nu inzit - jammer genoeg. Het enige waar ik je bij zou kunnen helpen, is je nu een beetje beter gevoel te geven. We hoeven niet op je problemen in te gaan, daar ben je met de therapeut en zelf al ruimschoots mee aan de slag. Het enige wat ik daarover kan zeggen: het gaat beter. Echt. Het duurt lang en je denkt nu misschien dat het nooit meer goed komt, maar dat is niet zo. Geef het tijd, gun jezelf de mogelijkheid en je komt er. Vertrouw daar maar op!
Maar nu zit je thuis en je voelt je rot en wat ga je dan doen?
zaterdag 28 maart 2009 om 23:42
Ontzettend lastig voor je zeg, verjaardagen kunnen in moeilijke familieomstandigheden onwijs zwaar zijn. Wel erg fijn om te lezen dat je je beter hebt gevoeld. Als je echt diep zit/hebt gezeten gaat je gevoel meestal niet in een stijgende lijn: soms zijn er periodes dat je weer even terugvalt in je oude gevoel als het ware. Het mooie hieraan is dat je meestal hier weer van leert en dat je je (als het voorbij is) nog beter voelt dan voorheen. Als je weer in je negatieve gevoel zit, lijkt het alsof het nooit meer beter gaat, maar écht, dat gaat het wel!
Veel sterkte met de dingen waar je mee zit. En gebruik het forum mooi om de dingen van je af te schrijven. Het wordt trouwens deze week ontzettend mooi weer, doet dat misschien iets positiefs met je gemoed? Hou je haaks!
Veel sterkte met de dingen waar je mee zit. En gebruik het forum mooi om de dingen van je af te schrijven. Het wordt trouwens deze week ontzettend mooi weer, doet dat misschien iets positiefs met je gemoed? Hou je haaks!
zaterdag 28 maart 2009 om 23:49
Ik snap dat je op dit moment - het is avond, je bent aan het piekeren - een hard hoofd hebt in je nieuwe therapie. Dan zul je mij maar even op mijn woord moeten geloven: het werkt. Echt waar. Dat ligt niet aan je therapeut, maar dat ligt aan jou. Ergens in jezelf heb jij de kracht om jezelf bovenop dit verdriet te helpen. Het klinkt nu waarschijnlijk alsof ik Japans tegen je praat, maar onthou maar wat ik zeg want over een paar weken of een paar maanden komt je dit ineens héél bekend voor. Dan denk je: snert, dat vreemde mens van het forum had gewoon gelijk.
En dan komt nu het volgende moederlijke advies van deze kant van internet: gooi die televisie maar uit. Verschoon je bed. Leg een handdoek op de verwarming. Ga lekker lang onder de douche staan en laat het warme water al die nare gedachten uit je hoofd spoelen. Droog je stevig af en kruip in je frisse bedje. Dan ga je lekker acht uur tukken - of niet, als je niet kunt slapen ga je tijdschriften doorbladeren of gewoon lekker liggen en naar een muziekje luisteren - en morgenochtend ziet de wereld er een beetje beter uit. 's Avonds lijken je problemen altijd veel groter dan ze zijn en de oplossingen zijn in het donker verstopt, zei mijn oma altijd. Ik denk dat ze gelijk heeft.
En dan komt nu het volgende moederlijke advies van deze kant van internet: gooi die televisie maar uit. Verschoon je bed. Leg een handdoek op de verwarming. Ga lekker lang onder de douche staan en laat het warme water al die nare gedachten uit je hoofd spoelen. Droog je stevig af en kruip in je frisse bedje. Dan ga je lekker acht uur tukken - of niet, als je niet kunt slapen ga je tijdschriften doorbladeren of gewoon lekker liggen en naar een muziekje luisteren - en morgenochtend ziet de wereld er een beetje beter uit. 's Avonds lijken je problemen altijd veel groter dan ze zijn en de oplossingen zijn in het donker verstopt, zei mijn oma altijd. Ik denk dat ze gelijk heeft.
zaterdag 28 maart 2009 om 23:59
Ik ben bij met lezen, wat een verhaal!
Ik denk dat dit iets is wat je altijd met je mee zult dragen. Deze situatie, maar ook de gevoelens. De ene keer zul je er meer last van hebben dan de andere keer. Maar dat heb je volgens mij zelf ook al ondervonden. Acceptatie is in deze situatie heel belangrijk, dat is lastig, maar je bent hier al mee bezig, ook d.m.v. de therapie. Je zult een plekje moeten vinden voor je gevoelens.
Daar kan je mee beginnen door te (blijven) praten. Houdt het niet bij jezelf, want dan voel je je alleen maar eenzamer en dat maakt je kapot. Praat met vrienden / vriendinnen (zij vinden je echt niet lastig) en blijf hier posten. Ik weet verder niet zo goed wat ik zeggen moet, zoals de rest zegt.. het wordt beter. Maar daar heb je nu weinig aan, want dat zie je volgens mij niet. Als ik iets voor je kan doen hoor ik het graag!
Ik denk dat dit iets is wat je altijd met je mee zult dragen. Deze situatie, maar ook de gevoelens. De ene keer zul je er meer last van hebben dan de andere keer. Maar dat heb je volgens mij zelf ook al ondervonden. Acceptatie is in deze situatie heel belangrijk, dat is lastig, maar je bent hier al mee bezig, ook d.m.v. de therapie. Je zult een plekje moeten vinden voor je gevoelens.
Daar kan je mee beginnen door te (blijven) praten. Houdt het niet bij jezelf, want dan voel je je alleen maar eenzamer en dat maakt je kapot. Praat met vrienden / vriendinnen (zij vinden je echt niet lastig) en blijf hier posten. Ik weet verder niet zo goed wat ik zeggen moet, zoals de rest zegt.. het wordt beter. Maar daar heb je nu weinig aan, want dat zie je volgens mij niet. Als ik iets voor je kan doen hoor ik het graag!
zaterdag 28 maart 2009 om 23:59
Je hebt gelijk, het is ook erg eng. Je kijkt naar je lege handen en denkt misschien: is dit het. Maar luister naar wat ik zeg: jij kunt veel meer dan je nu denkt. Die leegte gaat weg en je nieuwe therapeut gaat je daarbij helpen.
Ik denk dat je nu iets moet gaan verzinnen om de nacht zonder al te veel piekeren door te komen. Slapen overdag is niet slim, meisje! Dan lig je 's nachts naar je plafond te kijken. Is er iets anders wat je kunt doen om wat tot rust te komen?
Ik denk dat je nu iets moet gaan verzinnen om de nacht zonder al te veel piekeren door te komen. Slapen overdag is niet slim, meisje! Dan lig je 's nachts naar je plafond te kijken. Is er iets anders wat je kunt doen om wat tot rust te komen?
zondag 29 maart 2009 om 00:02
Hee meid!
Ook ik heb je andere topic gelezen;
Ik weet eventjes niet echt inhoudelijk te reageren op je problemen, maar ik snap je gevoel van eenzaamheid. Echter, ik héb gewoon familie en met hen heb ik goed contact..en vrienden heb ik ook meer dan voldoende. Maar soms is er opeens dat kutgevoel, eenzaamheid.
En dan heb ik ook zulke dagen als jij hebt; donkere dagen, waarin ik alleen maar kan huilen en kan piekeren. En weinig toekomstperspectief op dat moment.
Dus herkenbaar is het wel..
Wat ik altijd doe, omdat ik het ook moeilijk kan verwoorden, is een blaadje op tafel leggen met een pen. Een telkens als ik weer woorden kan plaatsen bij mijn gevoel, dan schrijf ik ze op en langzamerhand worden de woorden op papier een geheel.
Meid, geloof mij..'s nachts worden kleine problemen monsters en je hebt al de hele dag geslapen wat ook niet echt bevorderlijk is. Waar je wel voor moet opletten is dat je niet je slaap en waak ritme omgooit..
Het is misschien een warrig verhaal geworden, maar ben een beetje moe. Wilde wel reageren om je een hart onder de riem te steken!
En blijf schrijven!
Ook ik heb je andere topic gelezen;
Ik weet eventjes niet echt inhoudelijk te reageren op je problemen, maar ik snap je gevoel van eenzaamheid. Echter, ik héb gewoon familie en met hen heb ik goed contact..en vrienden heb ik ook meer dan voldoende. Maar soms is er opeens dat kutgevoel, eenzaamheid.
En dan heb ik ook zulke dagen als jij hebt; donkere dagen, waarin ik alleen maar kan huilen en kan piekeren. En weinig toekomstperspectief op dat moment.
Dus herkenbaar is het wel..
Wat ik altijd doe, omdat ik het ook moeilijk kan verwoorden, is een blaadje op tafel leggen met een pen. Een telkens als ik weer woorden kan plaatsen bij mijn gevoel, dan schrijf ik ze op en langzamerhand worden de woorden op papier een geheel.
Meid, geloof mij..'s nachts worden kleine problemen monsters en je hebt al de hele dag geslapen wat ook niet echt bevorderlijk is. Waar je wel voor moet opletten is dat je niet je slaap en waak ritme omgooit..
Het is misschien een warrig verhaal geworden, maar ben een beetje moe. Wilde wel reageren om je een hart onder de riem te steken!
En blijf schrijven!
zondag 29 maart 2009 om 00:27
Ik snap dat je niet zit te wachten op nieuwe teleurstellingen, maar door je terug te trekken kom je niet verder. Blijf in ieder geval hier schrijven en probeer je ritme ('s nachts slapen en overdag wakker) terug te draaien. 'S nachts in je eentje wakker zijn met alleen je gedachten doet je geen goed.
En wat betreft de therapie, je geeft aan bij meerdere te zijn geweest, wat verwacht je van therapie?
En wat betreft de therapie, je geeft aan bij meerdere te zijn geweest, wat verwacht je van therapie?
