Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
woensdag 22 april 2009 om 13:55
Wat naar voor je Appel. De angst afgewezen te worden is een heel heftig gevoel. En daarnaast de leegte van geen daginvulling hebben, waardoor het enorme moeite kost iets te doen of te ondernemen...terwijl je het gebrek aan druk ondertussen hard nodig hebt om bij te komen van alle heftigheid.
Je weet het goed te verwoorden vind ik. Je hebt nog een lange weg te gaan, dit is niet 1,2,3 over. Aan de ene kant maakt dat dat het onzettend frusterend is, legt het een druk op je relatie wb toekomstplannen. Aan de andere kant geeft het ook duidelijkheid; je weet welke grens je niet meer over moet gaan.
Ik hoop dat het je een beetje tot steun is dat er hier met je meegeleefd wordt. Dat dat niet maakt dat je je verplicht tot dingen voelt, meegesleurd wordt in emoties die je niet aankan of dat je het idee hebt dat je dingen moet delen terwijl je bang bent voor herkenning.
Ieder bekijkt en bepaalt wat zij hier haalt, aankan en geeft.
van Hanke
Je weet het goed te verwoorden vind ik. Je hebt nog een lange weg te gaan, dit is niet 1,2,3 over. Aan de ene kant maakt dat dat het onzettend frusterend is, legt het een druk op je relatie wb toekomstplannen. Aan de andere kant geeft het ook duidelijkheid; je weet welke grens je niet meer over moet gaan.
Ik hoop dat het je een beetje tot steun is dat er hier met je meegeleefd wordt. Dat dat niet maakt dat je je verplicht tot dingen voelt, meegesleurd wordt in emoties die je niet aankan of dat je het idee hebt dat je dingen moet delen terwijl je bang bent voor herkenning.
Ieder bekijkt en bepaalt wat zij hier haalt, aankan en geeft.
van Hanke
woensdag 22 april 2009 om 14:22
woensdag 22 april 2009 om 14:32
Nu eigenlijk even naar aanleiding van de post van Appel (hoi! fijn je weer even te zien!) wat gedachtenspinsels van mij.
Over het te zeer geraakt worden als je hier dingen leest.
Ik denk dan nu ook aan die uitzending waar jullie eerder over schreven, ik heb 'm gisteravond gekeken.
Volgens mij word je alleen geraakt door iets wat je in jezelf herkent. Zo is het bij mij tenminste. Als iets me raakt en ik wil er het liefst weg van, is het iets wat ik nog niet onder ogen kan zien. Waar ik van weg wil vluchten. Maar wat wel degelijk ook iets van mezelf is, iets moeilijks. Ik probeer er dan toch maar voorzichtig wel naar te kijken. Wat kan me tenslotte nu nog shockeren, het ergste van mezelf weet ik al, denk ik dan.
Wat dat tv-programma betreft ook. Het raakte zeker een stukje in mij, wat nog steeds denkt: ik heb er genoeg van, van dit leven, ik zie geen toekomst, ik weet niet wat ik wil gaan doen, heeft het zin dat ik hier ben? Maar verder kijkend naar de uitzending voelde ik óók heel duidelijk dat ik er toch anders tegenaan kijk dan de mensen die ik daarin zag. Dat ik ergens toch steeds nog wél iets van hoop weet op te duikelen, genoeg om door te gaan. Dat ik niet echt dood zou willen, alleen maar verlichting wil hebben, delen met iemand zodat ik niet zo alleen ben (en dat is angst van vroeger, helemaal alleen zijn met moeilijke gevoelens en bij niemand terecht kunnen).
Maar dit is hoe het voor mij is. En ik ben wel bewust aan het doseren, ik reageer op maar weinig topics hier op het forum. Want ik wil niet bij heel veel mensen zo persoonlijk betrokken raken in hun verhalen, en dat is zelfbescherming, en dat mag, vind ik. Zo moet je daar toch voor jezelf de weg in vinden. Wat voelt voor mij goed qua lezen en schrijven? Of meeten?
Bij mij trouwens ook een onrustig gevoel vandaag, omdat mijn boekenkast-projectje weer klaar is, en ik na alle tevredenheid van gisteren nu de onrust weer voel van 'wat nu?' En ik heb zo het vermoeden dat dit een heel lang-gekend gevoel is, een leegte is het, die ik probeer op te vullen met activiteiten, of het nu een baan is of een eigen projectje thuis.
Over het te zeer geraakt worden als je hier dingen leest.
Ik denk dan nu ook aan die uitzending waar jullie eerder over schreven, ik heb 'm gisteravond gekeken.
Volgens mij word je alleen geraakt door iets wat je in jezelf herkent. Zo is het bij mij tenminste. Als iets me raakt en ik wil er het liefst weg van, is het iets wat ik nog niet onder ogen kan zien. Waar ik van weg wil vluchten. Maar wat wel degelijk ook iets van mezelf is, iets moeilijks. Ik probeer er dan toch maar voorzichtig wel naar te kijken. Wat kan me tenslotte nu nog shockeren, het ergste van mezelf weet ik al, denk ik dan.
Wat dat tv-programma betreft ook. Het raakte zeker een stukje in mij, wat nog steeds denkt: ik heb er genoeg van, van dit leven, ik zie geen toekomst, ik weet niet wat ik wil gaan doen, heeft het zin dat ik hier ben? Maar verder kijkend naar de uitzending voelde ik óók heel duidelijk dat ik er toch anders tegenaan kijk dan de mensen die ik daarin zag. Dat ik ergens toch steeds nog wél iets van hoop weet op te duikelen, genoeg om door te gaan. Dat ik niet echt dood zou willen, alleen maar verlichting wil hebben, delen met iemand zodat ik niet zo alleen ben (en dat is angst van vroeger, helemaal alleen zijn met moeilijke gevoelens en bij niemand terecht kunnen).
Maar dit is hoe het voor mij is. En ik ben wel bewust aan het doseren, ik reageer op maar weinig topics hier op het forum. Want ik wil niet bij heel veel mensen zo persoonlijk betrokken raken in hun verhalen, en dat is zelfbescherming, en dat mag, vind ik. Zo moet je daar toch voor jezelf de weg in vinden. Wat voelt voor mij goed qua lezen en schrijven? Of meeten?
Bij mij trouwens ook een onrustig gevoel vandaag, omdat mijn boekenkast-projectje weer klaar is, en ik na alle tevredenheid van gisteren nu de onrust weer voel van 'wat nu?' En ik heb zo het vermoeden dat dit een heel lang-gekend gevoel is, een leegte is het, die ik probeer op te vullen met activiteiten, of het nu een baan is of een eigen projectje thuis.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 22 april 2009 om 14:38
Die leegte lijkt soms zo groot en onopvulbaar he.
Heb je qua baan al iets concreets op het oog?
Of heb je er nog niet zo'n behoefte aan om alweer zo snel aan iets te beginnen.
*denkt na over EV's eventuele volgende projectje *
Heb je qua baan al iets concreets op het oog?
Of heb je er nog niet zo'n behoefte aan om alweer zo snel aan iets te beginnen.
*denkt na over EV's eventuele volgende projectje *
anoniem_73098 wijzigde dit bericht op 22-04-2009 14:39
Reden: smiley zat weer niet goed grr
Reden: smiley zat weer niet goed grr
% gewijzigd
woensdag 22 april 2009 om 18:06
Appel, het lijkt me echt heel moeilijk om telkens in je hoofd te zitten met wat je vriend zei.
Je gunt m toch het aller-allerbeste, maar jezelf gun je hem. En dat lijd bij mij weer tot allerlei verwijten en zwarte gevoelens dat ik dus blijkbaar niet de allerbeste ben.
Als je erover wilt praten/schrijven:op de hyves ben je iets anoniemer. Ik denk dat ik namelijk gillend gek zou worden van zoiets.
Als je trouwens mijn mening wilt horen: zoiets kàn je niet aan, je wìlt het aan.
In voor en tegenspoed, for better and worse.
Nu is het voro jullie beiden een zware periode. Maar uiteindelijk zal dat ook weer beter gaan!
Sterkte!!!
Je gunt m toch het aller-allerbeste, maar jezelf gun je hem. En dat lijd bij mij weer tot allerlei verwijten en zwarte gevoelens dat ik dus blijkbaar niet de allerbeste ben.
Als je erover wilt praten/schrijven:op de hyves ben je iets anoniemer. Ik denk dat ik namelijk gillend gek zou worden van zoiets.
Als je trouwens mijn mening wilt horen: zoiets kàn je niet aan, je wìlt het aan.
In voor en tegenspoed, for better and worse.
Nu is het voro jullie beiden een zware periode. Maar uiteindelijk zal dat ook weer beter gaan!
Sterkte!!!
woensdag 22 april 2009 om 18:43
quote:Sterretjee schreef op 22 april 2009 @ 13:43:
Saartje, hoe doe jij dat vandaag. Lief zijn voor jezelf?
Ben daar eigenlijk wel benieuwd naar..
Helpt het negeren een beetje? Of maakt het je eigenlijk nog onrustiger? En kan je het pakken zeg maar, weet je waar het vandaan komt?
Djeez t lijkt wel een kruisverhoor.
Sorrie he.
Geeft niet hoor, ik hou wel van een goed kruisverhoor
Heb alleen niet de juiste antwoorden vrees ik.
Ik had alleen maar bedacht dat ik lief voor mezelf wilde zijn vandaag. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed hoe je dat doet, maar het klinkt zo leuk en leek me precies wat ik nodig had
Heb vandaag minder gedaan dan ik zou moeten doen en daar voel ik me nu weer schuldig over. Dus daar schiet ik niet zoveel mee op.
Heb wel boodschappen gedaan en gezond gekookt. Misschien kan dat onder lief zijn voor jezelf?
Ik weet niet zo goed waar dat onrustige gevoel vandaan komt en wil het ook niet weten. Dat zou in strijd zijn met mijn plan het te negeren Dat lukt redelijk, maar maakt het gespannen gevoel nog niet minder.
Conclusie: ik zit mezelf gewoon een beetje in de weg op het moment.
Volgens mij kan ik beter werken dan thuis zitten, zoals vandaag.
Hoe is het met jou vandaag?
Saartje, hoe doe jij dat vandaag. Lief zijn voor jezelf?
Ben daar eigenlijk wel benieuwd naar..
Helpt het negeren een beetje? Of maakt het je eigenlijk nog onrustiger? En kan je het pakken zeg maar, weet je waar het vandaan komt?
Djeez t lijkt wel een kruisverhoor.
Sorrie he.
Geeft niet hoor, ik hou wel van een goed kruisverhoor
Heb alleen niet de juiste antwoorden vrees ik.
Ik had alleen maar bedacht dat ik lief voor mezelf wilde zijn vandaag. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed hoe je dat doet, maar het klinkt zo leuk en leek me precies wat ik nodig had
Heb vandaag minder gedaan dan ik zou moeten doen en daar voel ik me nu weer schuldig over. Dus daar schiet ik niet zoveel mee op.
Heb wel boodschappen gedaan en gezond gekookt. Misschien kan dat onder lief zijn voor jezelf?
Ik weet niet zo goed waar dat onrustige gevoel vandaan komt en wil het ook niet weten. Dat zou in strijd zijn met mijn plan het te negeren Dat lukt redelijk, maar maakt het gespannen gevoel nog niet minder.
Conclusie: ik zit mezelf gewoon een beetje in de weg op het moment.
Volgens mij kan ik beter werken dan thuis zitten, zoals vandaag.
Hoe is het met jou vandaag?
woensdag 22 april 2009 om 19:53
Bwah.
Vanmiddag ging het best okee.
Gewerkt, therapie gehad, nog wat aan foto's gemorreld.
En nu is alles een grauwige nare uitzichtloze boel.
Ervaring leert dat me vast iets dwars zit, en dat ik waarschijnlijk een boel daarover voel.
Vraag is wat.
Eigenlijk wil ik het helemaal niet weten.
Eigenlijk wil ik me volvreten met Ben en Jerry's en het liefst met mn hoofd onder de dekens en met de poes in een houdgreep. Al huilend. Ofzo.
Ik weet eigenlijk niet wat ik wil.
Niet dit.
Dus ik zit hier beetje afleiding te zoeken en boel moeite te doen om allerlei impulsen onder controle te houden.
Zullen we elkaar in de weg gaan zitten Saar?
Vanmiddag ging het best okee.
Gewerkt, therapie gehad, nog wat aan foto's gemorreld.
En nu is alles een grauwige nare uitzichtloze boel.
Ervaring leert dat me vast iets dwars zit, en dat ik waarschijnlijk een boel daarover voel.
Vraag is wat.
Eigenlijk wil ik het helemaal niet weten.
Eigenlijk wil ik me volvreten met Ben en Jerry's en het liefst met mn hoofd onder de dekens en met de poes in een houdgreep. Al huilend. Ofzo.
Ik weet eigenlijk niet wat ik wil.
Niet dit.
Dus ik zit hier beetje afleiding te zoeken en boel moeite te doen om allerlei impulsen onder controle te houden.
Zullen we elkaar in de weg gaan zitten Saar?
woensdag 22 april 2009 om 21:33
woensdag 22 april 2009 om 21:38
quote:Elmervrouw schreef op 22 april 2009 @ 14:32:
Nu eigenlijk even naar aanleiding van de post van Appel (hoi! fijn je weer even te zien!) wat gedachtenspinsels van mij.
Over het te zeer geraakt worden als je hier dingen leest.
Ik denk dan nu ook aan die uitzending waar jullie eerder over schreven, ik heb 'm gisteravond gekeken.
Volgens mij word je alleen geraakt door iets wat je in jezelf herkent. Zo is het bij mij tenminste. Als iets me raakt en ik wil er het liefst weg van, is het iets wat ik nog niet onder ogen kan zien. Waar ik van weg wil vluchten. Maar wat wel degelijk ook iets van mezelf is, iets moeilijks. Ik probeer er dan toch maar voorzichtig wel naar te kijken. Wat kan me tenslotte nu nog shockeren, het ergste van mezelf weet ik al, denk ik dan.
.
Dit is zo ontzettend waar!
Zo voelt het. Iets raakt me als het voelt alsof het van mezelf is. Wat ik idd niet onder ogen wil zien, of waar ik van weg wil lopen.
Nu eigenlijk even naar aanleiding van de post van Appel (hoi! fijn je weer even te zien!) wat gedachtenspinsels van mij.
Over het te zeer geraakt worden als je hier dingen leest.
Ik denk dan nu ook aan die uitzending waar jullie eerder over schreven, ik heb 'm gisteravond gekeken.
Volgens mij word je alleen geraakt door iets wat je in jezelf herkent. Zo is het bij mij tenminste. Als iets me raakt en ik wil er het liefst weg van, is het iets wat ik nog niet onder ogen kan zien. Waar ik van weg wil vluchten. Maar wat wel degelijk ook iets van mezelf is, iets moeilijks. Ik probeer er dan toch maar voorzichtig wel naar te kijken. Wat kan me tenslotte nu nog shockeren, het ergste van mezelf weet ik al, denk ik dan.
.
Dit is zo ontzettend waar!
Zo voelt het. Iets raakt me als het voelt alsof het van mezelf is. Wat ik idd niet onder ogen wil zien, of waar ik van weg wil lopen.
woensdag 22 april 2009 om 21:43
Hanke, bedankt voor je reactie! JIj schrijft wat ik denk en voel!
Alsof je mijn gedachten kunt lezen...
(kom ik zo niet te makkelijk weg... )
Dat er met me meegeleefd word is zeer zeker een grote steun voor me. Maar toch maakt dat dat ik me soms verplicht voel te schrijven of te reageren. Maar dat is een puntje voor me waar ik aan moet gaan werken. Los laten en dingen los kunnen zien..
Alsof je mijn gedachten kunt lezen...
(kom ik zo niet te makkelijk weg... )
Dat er met me meegeleefd word is zeer zeker een grote steun voor me. Maar toch maakt dat dat ik me soms verplicht voel te schrijven of te reageren. Maar dat is een puntje voor me waar ik aan moet gaan werken. Los laten en dingen los kunnen zien..
woensdag 22 april 2009 om 21:59
quote:Wurmpje schreef op 22 april 2009 @ 19:53:
Bwah.
Vanmiddag ging het best okee.
Gewerkt, therapie gehad, nog wat aan foto's gemorreld.
En nu is alles een grauwige nare uitzichtloze boel.
Ervaring leert dat me vast iets dwars zit, en dat ik waarschijnlijk een boel daarover voel.
Vraag is wat.
Eigenlijk wil ik het helemaal niet weten.
Eigenlijk wil ik me volvreten met Ben en Jerry's en het liefst met mn hoofd onder de dekens en met de poes in een houdgreep. Al huilend. Ofzo.
Ik weet eigenlijk niet wat ik wil.
Niet dit.
Dus ik zit hier beetje afleiding te zoeken en boel moeite te doen om allerlei impulsen onder controle te houden.
Zullen we elkaar in de weg gaan zitten Saar?
Ahw wurm toch...heel erg herkenbaar.
Samen dekentje delen?
ik wil ook al huilend wegkruipen...en nou zeg, toeeeevallig heb ik twee bakken b&j 's in huis!!
Maar lost niets op he meid,weet jij best. Net zo goed als ik het weet.
Alleen wat dan??
Nou ja,je hebt geen zak aan mijn post eigenlijk,dusse...
Bwah.
Vanmiddag ging het best okee.
Gewerkt, therapie gehad, nog wat aan foto's gemorreld.
En nu is alles een grauwige nare uitzichtloze boel.
Ervaring leert dat me vast iets dwars zit, en dat ik waarschijnlijk een boel daarover voel.
Vraag is wat.
Eigenlijk wil ik het helemaal niet weten.
Eigenlijk wil ik me volvreten met Ben en Jerry's en het liefst met mn hoofd onder de dekens en met de poes in een houdgreep. Al huilend. Ofzo.
Ik weet eigenlijk niet wat ik wil.
Niet dit.
Dus ik zit hier beetje afleiding te zoeken en boel moeite te doen om allerlei impulsen onder controle te houden.
Zullen we elkaar in de weg gaan zitten Saar?
Ahw wurm toch...heel erg herkenbaar.
Samen dekentje delen?
ik wil ook al huilend wegkruipen...en nou zeg, toeeeevallig heb ik twee bakken b&j 's in huis!!
Maar lost niets op he meid,weet jij best. Net zo goed als ik het weet.
Alleen wat dan??
Nou ja,je hebt geen zak aan mijn post eigenlijk,dusse...
woensdag 22 april 2009 om 22:02
Appel lieverd,
Fijn dat ik je gesproken vanmiddag.
Je bent een schat die erg aan het ploeteren is en dat vind ik erg verdrietig.
Ik ken dat verplicht gevoel hier hoor.
Op hyves heben we allemaal wel iets erover geschreven naar aanleiding van philomein haar stukje.Mischien heb je er wat aan om dat eens door te lezen.
Liefs
Fijn dat ik je gesproken vanmiddag.
Je bent een schat die erg aan het ploeteren is en dat vind ik erg verdrietig.
Ik ken dat verplicht gevoel hier hoor.
Op hyves heben we allemaal wel iets erover geschreven naar aanleiding van philomein haar stukje.Mischien heb je er wat aan om dat eens door te lezen.
Liefs
woensdag 22 april 2009 om 23:40
quote:iry schreef op 22 april 2009 @ 21:59:
[...]
Ahw wurm toch...heel erg herkenbaar.
Samen dekentje delen?
ik wil ook al huilend wegkruipen...en nou zeg, toeeeevallig heb ik twee bakken b&j 's in huis!!
Maar lost niets op he meid,weet jij best. Net zo goed als ik het weet.
Alleen wat dan??
Nou ja,je hebt geen zak aan mijn post eigenlijk,dusse...
Heb er wel zeker wat aan. Ff wat herkenning en warmte enzo.
En ja, graag dekentje delen.
(Saar, kijk effe de andere kant op)
*zucht*
Nouja, de avond is alweer zo goed als om.
straks maar naar bed. voelt in ieder geval zacht en ergens veilig.
Morgen zal het best weer over zijn.
wil ik.
Jij ook sterkte Iry!
[...]
Ahw wurm toch...heel erg herkenbaar.
Samen dekentje delen?
ik wil ook al huilend wegkruipen...en nou zeg, toeeeevallig heb ik twee bakken b&j 's in huis!!
Maar lost niets op he meid,weet jij best. Net zo goed als ik het weet.
Alleen wat dan??
Nou ja,je hebt geen zak aan mijn post eigenlijk,dusse...
Heb er wel zeker wat aan. Ff wat herkenning en warmte enzo.
En ja, graag dekentje delen.
(Saar, kijk effe de andere kant op)
*zucht*
Nouja, de avond is alweer zo goed als om.
straks maar naar bed. voelt in ieder geval zacht en ergens veilig.
Morgen zal het best weer over zijn.
wil ik.
Jij ook sterkte Iry!
donderdag 23 april 2009 om 13:51
Hoi lieverds!
Hier alles goed. Op weg naar huis van het werk daarnet was ik een zelfverzonnen liedje aan het zingen met als tekst: "Happy, living the life I live". Dat vond ik wel mooi.
Daarna heb ik een recept voor chili con carne gezongen (3x raden waar ik trek in heb). Schuiven jullie virtueel aan?!
http://www.youtube.com/watch?v=Yzv1KS1x ... re=related
Wurm, wat fijn dat je kleren hebt en niet na hoeft te denken wat waar bij hoort. Ik wist helegaar niet dat dat 'uit' was, combi-setjes maar zo zie je maar weer dat ik hopeloos ouderwets ben.
Appel, - toen volgde een diepe zucht- , ik vind het klote voor je dat je zo zwaar zit, dat leven eerder overleven en butsen en schrammen opdoen is voor jou op dit moment. Ik denk dat het beste wat ik voor jou doen kan luisteren is. En je vooral vertellen dat je geen verliezer bent. Je kunt je misschien zo voelen, omdat de wereld om je heen in elkaar dreigt te donderen. Omdat je aan jezelf moet werken en je misschien daardoor het oordeel over jezelf velt dat jij niet goed bent. Dat allemaal is niet zo. Dit is een geval van vette pech én de rotzooi van anderen op moeten ruimen.
Ikzelf ben daar nog het meeste kwaad om geweest. En heb me enorm geschaamd. Over het feit dat ik gepest werd bijvoorbeeld. Maar uberhaupt over het feit dat ik beschadigd en ziek was. Dat er iets mis met me was. Ik was degene die aan zichzelf moest werken. De wereld om mij heen draaide maar door; ik had het ontzettend moeilijk met alle oordelen van anderen om me heen. Voelde de druk dat ik mee moest draaien met de maatschappij en dat lukte me niet. Sommige mensen waren heel hard. Kwamen met van die dooddoeners van "als je het maar hard genoeg wilt, dan lukt het. Je bent lui. Als je in een gewoon ritme gegooid wordt, dan zul je zien dat al dit gedoe van jou snel over is'. Dat heb ik enorm kwetsend gevonden. Ik werd niet alleen voor looser, maar ook voor luie looser uitgemaakt.
Die mensen hadden niet door dat als ik probeerde gewoon mee te doen, dat dat dusdanig ten koste van mij en mijn gezondheid ging, dat dat iets levensbedreigends kon worden. Dat wílden ze ook niet snappen. Op een gegeven moment heb ik geaccepteerd dat ik door hen veroordeeld en verstoten werd. Eerlijk gezegd wílde ik ook niet meer bij ze horen.
Voldoen aan gewoon meedoen, niet opvallen en niet zeuren... dat paste niet bij mij en wat ik aankon/kan. Jammer dan.
Hier alles goed. Op weg naar huis van het werk daarnet was ik een zelfverzonnen liedje aan het zingen met als tekst: "Happy, living the life I live". Dat vond ik wel mooi.
Daarna heb ik een recept voor chili con carne gezongen (3x raden waar ik trek in heb). Schuiven jullie virtueel aan?!
http://www.youtube.com/watch?v=Yzv1KS1x ... re=related
Wurm, wat fijn dat je kleren hebt en niet na hoeft te denken wat waar bij hoort. Ik wist helegaar niet dat dat 'uit' was, combi-setjes maar zo zie je maar weer dat ik hopeloos ouderwets ben.
Appel, - toen volgde een diepe zucht- , ik vind het klote voor je dat je zo zwaar zit, dat leven eerder overleven en butsen en schrammen opdoen is voor jou op dit moment. Ik denk dat het beste wat ik voor jou doen kan luisteren is. En je vooral vertellen dat je geen verliezer bent. Je kunt je misschien zo voelen, omdat de wereld om je heen in elkaar dreigt te donderen. Omdat je aan jezelf moet werken en je misschien daardoor het oordeel over jezelf velt dat jij niet goed bent. Dat allemaal is niet zo. Dit is een geval van vette pech én de rotzooi van anderen op moeten ruimen.
Ikzelf ben daar nog het meeste kwaad om geweest. En heb me enorm geschaamd. Over het feit dat ik gepest werd bijvoorbeeld. Maar uberhaupt over het feit dat ik beschadigd en ziek was. Dat er iets mis met me was. Ik was degene die aan zichzelf moest werken. De wereld om mij heen draaide maar door; ik had het ontzettend moeilijk met alle oordelen van anderen om me heen. Voelde de druk dat ik mee moest draaien met de maatschappij en dat lukte me niet. Sommige mensen waren heel hard. Kwamen met van die dooddoeners van "als je het maar hard genoeg wilt, dan lukt het. Je bent lui. Als je in een gewoon ritme gegooid wordt, dan zul je zien dat al dit gedoe van jou snel over is'. Dat heb ik enorm kwetsend gevonden. Ik werd niet alleen voor looser, maar ook voor luie looser uitgemaakt.
Die mensen hadden niet door dat als ik probeerde gewoon mee te doen, dat dat dusdanig ten koste van mij en mijn gezondheid ging, dat dat iets levensbedreigends kon worden. Dat wílden ze ook niet snappen. Op een gegeven moment heb ik geaccepteerd dat ik door hen veroordeeld en verstoten werd. Eerlijk gezegd wílde ik ook niet meer bij ze horen.
Voldoen aan gewoon meedoen, niet opvallen en niet zeuren... dat paste niet bij mij en wat ik aankon/kan. Jammer dan.
donderdag 23 april 2009 om 13:56
donderdag 23 april 2009 om 16:56
Hai ik kom alleen maar iedereen een fijne dag toewensen!
Ik ga 5 mei als vrijwilliger op het bevrijdingsfestival meewerken.Zie er wel wat tegenop want het is van 10.00 tot 00.30 endat is een hele ruk voor mij om op de been tezijn in die drukte(ik twijfel wel een beetje anders ga ik namelijk gewoon weg als het me tedruk is nu moet ik blijven..ben er dan ook nog niet helemaal over uit..)Ik hoor bij de sevice dat je alles in de gate houdt dat alles goed verloopt,je loopt wel met zijn tweeen en een portofoon.
Ik heb een mail gehad met wat me tedoen staat en wat van me verwcht wordt..Maar eerst eens een paar nachtjes laten bezinken
Ik ga 5 mei als vrijwilliger op het bevrijdingsfestival meewerken.Zie er wel wat tegenop want het is van 10.00 tot 00.30 endat is een hele ruk voor mij om op de been tezijn in die drukte(ik twijfel wel een beetje anders ga ik namelijk gewoon weg als het me tedruk is nu moet ik blijven..ben er dan ook nog niet helemaal over uit..)Ik hoor bij de sevice dat je alles in de gate houdt dat alles goed verloopt,je loopt wel met zijn tweeen en een portofoon.
Ik heb een mail gehad met wat me tedoen staat en wat van me verwcht wordt..Maar eerst eens een paar nachtjes laten bezinken
