Relaties
alle pijlers
goede vriendin zakt steeds dieper weg in de ellende...
zaterdag 25 april 2009 om 20:00
Het is niet echt netjes om dit verhaal te posten, maar toch heb ik jullie advies nodig. Een hele goede vriendin zit op het moment al een lange periode werkloos/overspannen thuis, ze kan moeilijk een baan vinden (wie wel, in deze periode?), zit enorm met zichzelf in de knoop (psychisch), is verschrikkelijk rusteloos en heeft een huisbaas die steeds met haar een schikking wil treffen zodat ze haar huis verlaat.
Ze heeft een flinke spaarrekening met het geld dat ze aan een eerder ontslag overhield, veel dingen doen, bijvoorbeeld een wereldreis maken van een jaar.
Echter, ze komt nergens aan toe en is bang dat ze haar geld straks eerst zal moeten opmaken voordat ze een bijstandsuitkering krijgt.
Waar ik het heel moeilijk mee heb, is dat ze steeds verder wegzakt in de shit en op het moment niks meer kan hebben. Iedere dag hangt ze een uur aan de telefoon om alle mogelijke opties door te nemen over wat ze kan gaan doen (baan zoeken, wereldreis maken, vrijwilligersproject in een ver land, etc.), maar er gebeurt nooit iets. Ik hoor het nu al acht maanden aan en er is altijd een eeuwige "ja, maar..." En ik kan er niet meer tegen, vooral niet omdat ik zelf het probleem niet zie. Ga dan die wereldreis maken. Je hebt geld, tijd, vrijheid, iets wat veel mensen niet hebben. "Ja, maar ik denk dat ik dat pas echt kan doen als ik weet dat ik weer woonruimte heb wanneer ik terugkom." Oke, ga dan woonruimte zoeken. "Ja, maar ik word al gestresst bij de gedachte dat ik dat weer moet gaan onderverhuren." Oke, ga dan niet weg. "Ja, maar ik heb altijd al naar het buitenland willen gaan."
Vriendin kan op het moment niks hebben, maar ik weet niet meer hoe ik deze negatieve spiraal kan doorbreken en eigenlijk heb ik er na acht maanden ook schoon genoeg van. Ik wil haar graag helpen en naar haar luisteren en er voor haar zijn, maar ik wil geen klaagmuur zijn. Heeft iemand ideeën, tips, ervaringen, etc. die me kunnen helpen haar er bovenop te krijgen en weer een beetje proactief in het leven te laten staan?
Ze heeft een flinke spaarrekening met het geld dat ze aan een eerder ontslag overhield, veel dingen doen, bijvoorbeeld een wereldreis maken van een jaar.
Echter, ze komt nergens aan toe en is bang dat ze haar geld straks eerst zal moeten opmaken voordat ze een bijstandsuitkering krijgt.
Waar ik het heel moeilijk mee heb, is dat ze steeds verder wegzakt in de shit en op het moment niks meer kan hebben. Iedere dag hangt ze een uur aan de telefoon om alle mogelijke opties door te nemen over wat ze kan gaan doen (baan zoeken, wereldreis maken, vrijwilligersproject in een ver land, etc.), maar er gebeurt nooit iets. Ik hoor het nu al acht maanden aan en er is altijd een eeuwige "ja, maar..." En ik kan er niet meer tegen, vooral niet omdat ik zelf het probleem niet zie. Ga dan die wereldreis maken. Je hebt geld, tijd, vrijheid, iets wat veel mensen niet hebben. "Ja, maar ik denk dat ik dat pas echt kan doen als ik weet dat ik weer woonruimte heb wanneer ik terugkom." Oke, ga dan woonruimte zoeken. "Ja, maar ik word al gestresst bij de gedachte dat ik dat weer moet gaan onderverhuren." Oke, ga dan niet weg. "Ja, maar ik heb altijd al naar het buitenland willen gaan."
Vriendin kan op het moment niks hebben, maar ik weet niet meer hoe ik deze negatieve spiraal kan doorbreken en eigenlijk heb ik er na acht maanden ook schoon genoeg van. Ik wil haar graag helpen en naar haar luisteren en er voor haar zijn, maar ik wil geen klaagmuur zijn. Heeft iemand ideeën, tips, ervaringen, etc. die me kunnen helpen haar er bovenop te krijgen en weer een beetje proactief in het leven te laten staan?
anoniem_82909 wijzigde dit bericht op 25-04-2009 20:13
Reden: te veel details
Reden: te veel details
% gewijzigd
zaterdag 25 april 2009 om 20:05
Deze tekst in iets andere woorden aan haar laten lezen of haar vertellen. Ik zou wel een iets positievere insteek nemen, één waarbij je aangeeft hoe zeer je haar het beste gunt en hoe graag je haar daar bij wilt helpen. Maar dat je een beetje lamgeslagen wordt door haar 'lamgeslagenheid'. Dat je het gevoel hebt dat zij in een negatieve spiraal zit en daardoor ook jullie vriendschap wordt meegesleurd in een negativiteit. Dat je haar onbezorgdheid mist. Maar dat je niet meer weet waar je het vandaan moet halen om haar te helpen dit terug te vinden.
zaterdag 25 april 2009 om 20:15
@spinster: ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk, want ze is op het moment al niet op haar "stabielst" en ik ben bang dat ik haar kwijtraak of nog verder de depressie in praat. Echter, ze zal nu haar leven weer een beetje op orde moeten krijgen want ook de instanties zijn niet langer begripvol naar haar toe. Ze praat wel met een psycholoog, maar volgens mij heeft dit tot dusver nog niet echt geholpen.
zaterdag 25 april 2009 om 20:16
quote:en is bang dat ze haar geld straks eerst zal moeten opmaken voordat ze een bijstandsuitkering krijgtAls ze veel geld op haar bankrekening heeft staan, kan ze dat beter opnemen en in 'n kluisje bewaren. Zo hoog is de rente toch niet. En als ze wil gaan reizen kan ze dat juist beter doen als ze toch geen vaste lasten van 'n huis heeft. Dus als ze haar huis kwijt raakt is dan wel de goeie timing, want geen kosten die doorlopen hier in NL.
zaterdag 25 april 2009 om 20:21
Als ik het verhaal zo lees, dan vermoed ik dat haar mentale toestand de oorzaak van haar twijfel is. Als mensen psychish een moeilijke tijd door maken (overspannen / burn out / etc) dan willen ze daar vaak wel uitkomen (en dromen ze veel over dingen die het leven weer leuk zouden kunnen maken) maar het ontbreekt ze vaak aan de moed en de energie om ook echt dingen te ondernemen. Ik denk dat jouw vriendin in deze situatie het best geholpen is met hulpverlening die haar helpt om haar leven weer op de rit te krijgen. Volgens mij is zij helemaal niet toe aan enorme uitdagingen op dit moment.
zaterdag 25 april 2009 om 21:00
quote:nummerzoveel schreef op 25 april 2009 @ 20:21:
Als ik het verhaal zo lees, dan vermoed ik dat haar mentale toestand de oorzaak van haar twijfel is. Als mensen psychish een moeilijke tijd door maken (overspannen / burn out / etc) dan willen ze daar vaak wel uitkomen (en dromen ze veel over dingen die het leven weer leuk zouden kunnen maken) maar het ontbreekt ze vaak aan de moed en de energie om ook echt dingen te ondernemen. Ik denk dat jouw vriendin in deze situatie het best geholpen is met hulpverlening die haar helpt om haar leven weer op de rit te krijgen. Volgens mij is zij helemaal niet toe aan enorme uitdagingen op dit moment.
Mee eens. Kenmerk van mensen met een depressie/burn out is juist dat ze inactief zijn en geen beslissingen kunnen nemen. Eerst maar eens coaching en hulpverlening, daarna ingrijpende beslissingen nemen.
Ze mag zich gelukkig prijzen met een vriendin als jij, die haar steunt en haar klachten serieus neemt. Sterkte voor jullie alletwee!
Als ik het verhaal zo lees, dan vermoed ik dat haar mentale toestand de oorzaak van haar twijfel is. Als mensen psychish een moeilijke tijd door maken (overspannen / burn out / etc) dan willen ze daar vaak wel uitkomen (en dromen ze veel over dingen die het leven weer leuk zouden kunnen maken) maar het ontbreekt ze vaak aan de moed en de energie om ook echt dingen te ondernemen. Ik denk dat jouw vriendin in deze situatie het best geholpen is met hulpverlening die haar helpt om haar leven weer op de rit te krijgen. Volgens mij is zij helemaal niet toe aan enorme uitdagingen op dit moment.
Mee eens. Kenmerk van mensen met een depressie/burn out is juist dat ze inactief zijn en geen beslissingen kunnen nemen. Eerst maar eens coaching en hulpverlening, daarna ingrijpende beslissingen nemen.
Ze mag zich gelukkig prijzen met een vriendin als jij, die haar steunt en haar klachten serieus neemt. Sterkte voor jullie alletwee!
zondag 26 april 2009 om 10:19
Wat herkenbaar dit. Ik wilde zelf ook al een topic openen met de vraag hoe je nu het beste om kan gaan met iemand, die al geruime tijd een burn out met depressieve gedachten heeft.
Binnen een week nadat zijn relatie uit was, had hij al een nieuwe relatie. Een vlucht omdat hij niet alleen wil zijn. Hij vlucht uit zijn eigen huis.... voelt zich eenzaam, heeft geen vrienden, verslonst zijn huis/administratie, zorgt slecht voor zichzelf. En is gewoon niet de man meer, die ik een aantal jaar geleden heb leren kennen.
Alleen als je hem niet kent, dan zie je een zelfverzekerde man staan. Schijn bedriegt in dit geval.
Hij heeft een vriendin, waar hij bij blijft omdat hij niet alleen wil zijn. Twijfelt vanaf het begin over deze relatie.
Hij wil graag een gesprek met mij. Maar ik vind dat best lastig. Ik ben nogal direct en weet dat ik heel erg tactvol bij hem moet zijn. Want anders gooit hij meteen zijn muur weer omhoog.
Mijn advies was en is nog steeds, dat hij eerst aan zichzelf moet werken. Proffessionele hulp nodig heeft en moet stoppen met deze relatie. Eerst maar eens een tijdje alleen door brengen en zijn problemen aanpakken.
Weer leren om niet over zijn grenzen heen te laten gaan.....
Mijn probleem is ook, dat ik meestal veel te diep op een onderwerp inga. Ik merk te laat, dat ik weer te ver ben door gegaan.
Meestal ben ik al bij stap 3, terwijl de ander nog met stap 1 bezig is. Het accepteren dat hij/zij hulp nodig heeft.
Hoe ga je als vriend hier nou mee om?
Binnen een week nadat zijn relatie uit was, had hij al een nieuwe relatie. Een vlucht omdat hij niet alleen wil zijn. Hij vlucht uit zijn eigen huis.... voelt zich eenzaam, heeft geen vrienden, verslonst zijn huis/administratie, zorgt slecht voor zichzelf. En is gewoon niet de man meer, die ik een aantal jaar geleden heb leren kennen.
Alleen als je hem niet kent, dan zie je een zelfverzekerde man staan. Schijn bedriegt in dit geval.
Hij heeft een vriendin, waar hij bij blijft omdat hij niet alleen wil zijn. Twijfelt vanaf het begin over deze relatie.
Hij wil graag een gesprek met mij. Maar ik vind dat best lastig. Ik ben nogal direct en weet dat ik heel erg tactvol bij hem moet zijn. Want anders gooit hij meteen zijn muur weer omhoog.
Mijn advies was en is nog steeds, dat hij eerst aan zichzelf moet werken. Proffessionele hulp nodig heeft en moet stoppen met deze relatie. Eerst maar eens een tijdje alleen door brengen en zijn problemen aanpakken.
Weer leren om niet over zijn grenzen heen te laten gaan.....
Mijn probleem is ook, dat ik meestal veel te diep op een onderwerp inga. Ik merk te laat, dat ik weer te ver ben door gegaan.
Meestal ben ik al bij stap 3, terwijl de ander nog met stap 1 bezig is. Het accepteren dat hij/zij hulp nodig heeft.
Hoe ga je als vriend hier nou mee om?
zondag 26 april 2009 om 11:18
Wat vaak helpt is de persoon direct op de man afvragen:"Wat wil je precies dat ik voor je doe?"
Vriendschap houdt ook in dat je niet toestaat dat een ander ongelimiteerd zijn/haar shit bij jou dumpt. Wees duidelijk in je grenzen. Dat kan de ander helpen (weliswaar met een schok) dat hij/zij haar/zijn verantwoordelijkheid dient te nemen.
Depressief of niet: met je mee laten zuigen in de negativeit van een ander ben je beide niet geholpen.
Vriendschap houdt ook in dat je niet toestaat dat een ander ongelimiteerd zijn/haar shit bij jou dumpt. Wees duidelijk in je grenzen. Dat kan de ander helpen (weliswaar met een schok) dat hij/zij haar/zijn verantwoordelijkheid dient te nemen.
Depressief of niet: met je mee laten zuigen in de negativeit van een ander ben je beide niet geholpen.
zondag 26 april 2009 om 11:23
Vertel haar dat je bang bent dat dit jullie vriendschap gaat verpesten. Denk niet: dan krijgt zij er weer wat bovenop, want vlak niet uit dat jij ook een enorm deel van dit probleem met je meedraagt.
Ik heb met iemand die telkens verder weg aan het zakken was het contact op een laag pitje gezet. Hoe bang ik ook was dat het de doodsteek zou zijn voor haar, ik kon het niet meer opbrengen. Zij heeft toen echt rock-bottom geraakt en is van daaruit weer gaan opkrabbelen. Contact is niet meer wat het geweest is tussen ons, maar ik ben nog steeds blij dat ik me niet door haar last heb laten verstikken.
Wereldreis maken, is dat geen vluchtpoging? Ze kan denken: ik laat alle shit achter me in Nederland, maar het nare is dat ze wel met zichzelf op wereldreis zou gaan. Ik denk dat ze dat beter kan doen als ze emotioneel stabieler is.
Je kan ook aangeven dat je haar wilt helpen, door actie te ondernemen. Ga samen op zoek naar woonruimte, ga samen kijken, maak samen lijstjes waar ze op moet letten en wat ze moet doen. Praktische hulp is misschien iets wat jij nog wel kan opbrengen.
Sterkte ermee en vergeet niet dat het haar probleem is en niet het jouwe!
Ik heb met iemand die telkens verder weg aan het zakken was het contact op een laag pitje gezet. Hoe bang ik ook was dat het de doodsteek zou zijn voor haar, ik kon het niet meer opbrengen. Zij heeft toen echt rock-bottom geraakt en is van daaruit weer gaan opkrabbelen. Contact is niet meer wat het geweest is tussen ons, maar ik ben nog steeds blij dat ik me niet door haar last heb laten verstikken.
Wereldreis maken, is dat geen vluchtpoging? Ze kan denken: ik laat alle shit achter me in Nederland, maar het nare is dat ze wel met zichzelf op wereldreis zou gaan. Ik denk dat ze dat beter kan doen als ze emotioneel stabieler is.
Je kan ook aangeven dat je haar wilt helpen, door actie te ondernemen. Ga samen op zoek naar woonruimte, ga samen kijken, maak samen lijstjes waar ze op moet letten en wat ze moet doen. Praktische hulp is misschien iets wat jij nog wel kan opbrengen.
Sterkte ermee en vergeet niet dat het haar probleem is en niet het jouwe!
