Kinderen
alle pijlers
Ik schiet tekort
zaterdag 16 mei 2020 om 08:38
Ik heb eerder een keer raad gevraagd over flesvoeding, dat lijkt aardig op orde, nu lopen man en ik tegen het volgende op. Onze baby van drie maanden (een van een tweeling) heeft een wat lastige start gehad: randprematuur, zonder zus naar huis, liesbreukoperatie, verborgen reflux, voorkeurshouding en plagiocephalie (krijgt hij fysio voor), hongerig en huilerig. Van de operatie is hij gelukkig geheel hersteld en het krijsen is van 6 uur per dag naar zo'n 3 uur per dag gegaan. Een grote verbetering maar we snappen zoon soms niet in zijn huilgedrag en ik voel me zo tekort schieten in het zorgen voor de 3 kinderen.
Zoon is een erg aanwezige baby, hij wil graag overal bij zitten, hij wil het liefst de hele dag op schoot, in de arm of rechtop zitten. Dat rechtop zitten kan niet te lang vanwege zijn rug. In de draagzak wil hij bij man wel maar bij mij niet. En hij is nogal groot dus ik kan hem niet eindeloos op mijn arm houden, dan gaat mijn rug en nek eraan (ik ben sowieso nog niet goed hersteld van zwangerschap en keizersnede). Daarnaast is hij dus een groot deel van de dag gefrustreerd omdat hij niet rechtop mag zitten en hij wil alles zien en meemaken. Hij draait ook al dus is een snelle en wakkere jongen.
Maarrrr...ik heb dus nóg een baby van 3 maanden én een kleuter, die ook aandacht willen en moeten hebben. Alleen: ik kan hem bijna niet loslaten of hij begint met krijsen of jengelen, gillen of huilen. De andere baby komt dus regelmatig aandacht tekort, terwijl zij het wel nodig heeft en ook een pittige start heeft gehad met 3 weken couveuse. We hebben vanwege Corona weinig hulp helaas en de kinderen de hele dag thuis. Hulp en school begint nu langzaam weer wat op gang te komen, gelukkig.
Ik voel me overal tekortschieten en overvraagd, oververmoeid en uitgeput. Misschien wil ik gewoon even van me afschrijven, eigenlijk. Ik doe wat ik kan en we proberen de aandacht te verdelen maar jeetje, wat is dit pittig, zo'n tweeling in dit soort maanden zonder hulp. Dank voor het lezen <3
Zoon is een erg aanwezige baby, hij wil graag overal bij zitten, hij wil het liefst de hele dag op schoot, in de arm of rechtop zitten. Dat rechtop zitten kan niet te lang vanwege zijn rug. In de draagzak wil hij bij man wel maar bij mij niet. En hij is nogal groot dus ik kan hem niet eindeloos op mijn arm houden, dan gaat mijn rug en nek eraan (ik ben sowieso nog niet goed hersteld van zwangerschap en keizersnede). Daarnaast is hij dus een groot deel van de dag gefrustreerd omdat hij niet rechtop mag zitten en hij wil alles zien en meemaken. Hij draait ook al dus is een snelle en wakkere jongen.
Maarrrr...ik heb dus nóg een baby van 3 maanden én een kleuter, die ook aandacht willen en moeten hebben. Alleen: ik kan hem bijna niet loslaten of hij begint met krijsen of jengelen, gillen of huilen. De andere baby komt dus regelmatig aandacht tekort, terwijl zij het wel nodig heeft en ook een pittige start heeft gehad met 3 weken couveuse. We hebben vanwege Corona weinig hulp helaas en de kinderen de hele dag thuis. Hulp en school begint nu langzaam weer wat op gang te komen, gelukkig.
Ik voel me overal tekortschieten en overvraagd, oververmoeid en uitgeput. Misschien wil ik gewoon even van me afschrijven, eigenlijk. Ik doe wat ik kan en we proberen de aandacht te verdelen maar jeetje, wat is dit pittig, zo'n tweeling in dit soort maanden zonder hulp. Dank voor het lezen <3
anoniem_332521 wijzigde dit bericht op 16-05-2020 08:39
Reden: spelfout
Reden: spelfout
0.05% gewijzigd
zaterdag 16 mei 2020 om 12:06
TO, investeer anders “gewoon” in de stokke met baby inzet. Dan kan de Directeur om zich heen kijken zonder dat je m vast moet houden. Onze oudste was ook zo nieuwsgierig en op het KDV hadden ze zo’n stoel, thuis (omdat hij de oudste was was het veilig) kon hij in het wippertje op de tafel. Met een ouder kind in de buurt zou ik dat niet aandurven...
Een zebra is geen paard met strepen
zaterdag 16 mei 2020 om 12:52
Heel goed dat je je vriendin gevraagd hebt te koken, maar hulp hoeft niet alleen van bekenden te komen. Als je het gevoel hebt over te lopen kan het ook geen kwaad dit bij je kinderarts (als het goed is staan jullie hier nog onder controle) of huisarts aan te geven. Zij hebben wellicht tips of doorverwijzingen die je die laatste maanden door kunnen loodsen.JonathanStrange schreef: ↑16-05-2020 11:59Ik moet echt even huilen van de reacties, ik ben opgelucht dat ik het even kwijt kon en dat mensen het herkennen. Dank jullie wel. Het is gewoon even zwaar klote, juist omdat ik merk dat het door corona nu zo lastig is om veel mensen te ontvangen, zelfs voor hulp. Ik heb nu wel een vriendin gevraagd te komen koken voor een aantal dagen, komende week. Dat deed ze uiteraard met liefde, maar ik vind het moeilijk, ik overzie het gewoon even niet zo goed. En als ik een (in mijn ogen) negatieve reactie van mijn kind krijg (dochter wilde bijvoorbeeld geen oogcontact maken vanochtend, kwam later wel weer gewoon), dan denk ik gelijk: ja, hoor, daar gaan we, kind verpest...
zaterdag 16 mei 2020 om 13:44
Nee hoor, waarom zou dat zo zijn? Eerste zes weken de kraamvrouw, de baby's de eerste week na ontslagTijdvoorTaart schreef: ↑16-05-2020 12:52Heel goed dat je je vriendin gevraagd hebt te koken, maar hulp hoeft niet alleen van bekenden te komen. Als je het gevoel hebt over te lopen kan het ook geen kwaad dit bij je kinderarts (als het goed is staan jullie hier nog onder controle) of huisarts aan te geven. Zij hebben wellicht tips of doorverwijzingen die je die laatste maanden door kunnen loodsen.
. Verder inderdaad gewoon de huisarts. Mogelijk is dat geen slecht idee, de huisarts, bedankt!
zaterdag 16 mei 2020 om 13:47
Ik heb na m’n bevalling hele goede gesprekken gehad met je POH mevrouw. Ik vond het super lastig om er heen te gaan want daar had ik natuurlijk geen tijd voor want al m’n tijd moest ik aan m’n baby en de andere kinderen besteden, vond ik. Maar ik ben blij dat ik toch gegaan ben. Ik hoop dat je de ruimte vindt om ook te gaan. Het lucht echt op!JonathanStrange schreef: ↑16-05-2020 13:44Nee hoor, waarom zou dat zo zijn? Eerste zes weken de kraamvrouw, de baby's de eerste week na ontslag
Een zebra is geen paard met strepen
zaterdag 16 mei 2020 om 15:05
Omdat in mijn ziekenhuis het beleid was dat prematuurtjes en couveuse kindjes minimaal 1 of 2 jaar onder controle bleven bij kinderarts. Heb dat hier ook vaker gelezen, dus ging er vanuit dat dit standaard protocol is in NLJonathanStrange schreef: ↑16-05-2020 13:44Nee hoor, waarom zou dat zo zijn? Eerste zes weken de kraamvrouw, de baby's de eerste week na ontslag
zaterdag 16 mei 2020 om 15:10
Ah vandaar! Nee, hier niet (helaas?). Ze is als 'gezonde' zuigeling ontslagen dus dan ga je gewoon weer het standaardprotocol in. Wel kan ze in geval van nood altijd naar 'haar' kinderarts, dat is wel fijn!TijdvoorTaart schreef: ↑16-05-2020 15:05Omdat in mijn ziekenhuis het beleid was dat prematuurtjes en couveuse kindjes minimaal 1 of 2 jaar onder controle bleven bij kinderarts. Heb dat hier ook vaker gelezen, dus ging er vanuit dat dit standaard protocol is in NL
zaterdag 16 mei 2020 om 17:50
Het klinkt echt heel pittig.
Ter relativering:
Een vriendin vertelde me dat zij een dove moeder kende.
Die hoorde het huilen niet, stopte de kinderen om 19 u in bed, ging er in de nacht een keer uit om te checken en toen de kinderen nog klein waren extra voeding volgens schema, en de volgende ochtend er weer uit.
Die kinderen waren hardstikke gelukkig en gezond.
Je doet wat je kan en uiteindelijk worden ze groter en wordt alles weer anders.
Ter relativering:
Een vriendin vertelde me dat zij een dove moeder kende.
Die hoorde het huilen niet, stopte de kinderen om 19 u in bed, ging er in de nacht een keer uit om te checken en toen de kinderen nog klein waren extra voeding volgens schema, en de volgende ochtend er weer uit.
Die kinderen waren hardstikke gelukkig en gezond.
Je doet wat je kan en uiteindelijk worden ze groter en wordt alles weer anders.
zaterdag 23 mei 2020 om 21:48
Ach vrouw, wees niet zo streng voor jezelf 
. Vraag hulp, echt. Vreselijk dat je moeder ernstig ziek is, veel sterkte daarmee. Maar als jij mensen ontvangt die geen klachten hebben en jijzelf hebt geen klachten dan is de kans erg klein dat jij je moeder besmet. En daarnaast, heel hard maar: jij moet wel verder. In die zin: je moet er niet aan onderdoor gaan omdat je ivm je moeder geen hulp in durft te roepen.
. Vraag hulp, echt. Vreselijk dat je moeder ernstig ziek is, veel sterkte daarmee. Maar als jij mensen ontvangt die geen klachten hebben en jijzelf hebt geen klachten dan is de kans erg klein dat jij je moeder besmet. En daarnaast, heel hard maar: jij moet wel verder. In die zin: je moet er niet aan onderdoor gaan omdat je ivm je moeder geen hulp in durft te roepen.
zondag 24 mei 2020 om 09:07
Sorry, ik moest even lachen om je laatste zin... Ik was ook zo en heb maar 1 kind met een man die flexibel was/ is met werk en heel veel deed en doet... Ik kan me nog herinneren dat ik héél veel medelijden met de baby had: ik heb hem de wereld op geschopt, en hij huilt alleen maar! Hij vindt het vast niet leuk... En dan had ik dus medelijden met hem... Nu is hij zes en al jaren een van de meest gelukkige én meest goedgemutste kinderen die ik ken... ( Ik denk achteraf dat het misschien niet zo veel huilde, maar met mijn pnd vond ik ieder huiltje teveel)JonathanStrange schreef: ↑16-05-2020 11:59Ik moet echt even huilen van de reacties, ik ben opgelucht dat ik het even kwijt kon en dat mensen het herkennen. Dank jullie wel. Het is gewoon even zwaar klote, juist omdat ik merk dat het door corona nu zo lastig is om veel mensen te ontvangen, zelfs voor hulp. Ik heb nu wel een vriendin gevraagd te komen koken voor een aantal dagen, komende week. Dat deed ze uiteraard met liefde, maar ik vind het moeilijk, ik overzie het gewoon even niet zo goed. En als ik een (in mijn ogen) negatieve reactie van mijn kind krijg (dochter wilde bijvoorbeeld geen oogcontact maken vanochtend, kwam later wel weer gewoon), dan denk ik gelijk: ja, hoor, daar gaan we, kind verpest...
Maar goed, ik denk dat jij het super doet! Ze leven allemaal nog en zijn al drie maanden en de oudste gaat naar school! Je verpest een kind echt niet zomaar...
Ik kan me niet voorstellen hoe het is met een kind én nog twee babies erbij, dikke knuffel voor jou!!
