Deze keer er echt voor gaan?

Heb je weleens een relatie gehad waarbij wel vanaf het begin de vonken er vanaf spatten?



Ik kan er niet zoveel over zeggen, ken jou niet en ken hem niet. Ik zou in soortgelijke situatie wel de passie missen. Maar misschien komt die passie pas als jullie er allebei aan toegeven.

Of zijn jullie de types niet voor iets heel passioneels.

quote:magnolia81 schreef op 03 mei 2009 @ 17:46:

Poeh weet even niet waar ik moet beginnen...... Ik heb 3 jaar lang een soort van relatie gehad. Ex en ik definieerden het altijd als een niet-serieuze gezelligheidsrelatie. Dus; elkaar in het weekend zien, geen familie en vrienden van elkaar ontmoeten, maar alleen hij en ik. 3 jaar lang vond ik dat wel prima, al was het tussentijds wel een keer of 4-5 "uit" omdat we beiden het idee hadden dat het geen zin had en het nergens heen ging. Ex is sinds een jaar een stuk dichterbij komen wonen (voorheen anderhalf uur reizen) en toen is ons contact beter geworden en groeiden we naar elkaar toe, maar wel nog steeds die niet-serieuze relatie. Net na kerst besloot ik er definitief een punt achter te zetten, omdat ik zo niet door wilde gaan. Ex vond dat wel prima, maar uiteindelijk na een maand of wat zocht hij weer toenadering. Ik ben toen een keer bij hem op bezoek geweest, niks gebeurd omdat ik heel bewust afstand hield. De periode daarna gingen er heel veel sms-jes heen en weer, waaruit ik niet goed kon opmaken wat hij wilde. En heb hem ook steeds op de man af gevraagd wat hij wilde van me, antwoord was dat hij niet terug wilde naar de oude situatie, maar wilde kijken of er toekomst in zit. Overigens zijn we beiden geen helden in communiceren, want het merendeel ging per sms (I know heel slecht en niet handig). Afgelopen woensdag is hij naar mij toegekomen, dat was gezellig en we hebben toen een goed gesprek gehad. Hij heeft duidelijk gemaakt dat hij me heel erg leuk vindt, zijn handen niet van me af kan houden enz en dat hij het graag wil proberen met me. Dus nu wel familie, vrienden, feestjes en elkaar vaker zien dan 1x per week. Ik weet dus niet wat ik er aan mee aanmoet. Hij en ik hebben een klik, we kunnen het goed met elkaar vinden, we zijn de afgelopen 3 jaar elkaar maatjes geweest, tussen de lakens klikt het, dus gevoel is er wel. Alles is er wat er in mijn ogen zou moeten zijn. En nu, nu weet ik het niet. Spring ik er nu weer in om het deze keer echt te proberen, om erachter te komen dat het niet voor niks al 4-5 keer "uit" is geweest, of kijk ik niet te ver vooruit en geniet ik gewoon overal van en zien ik wel wat de toekomst met hem gaan brengen. Wat mijn eigen manco is, is dat ik naar mijn idee geen gevoelsmens ben en heel veel op ratio doe en laat dit nu juist iets zijn wat ik op gevoel moet doen........



Ik snap dat jullie ook geen pasklaar antwoord hebben, maar misschien herkent iemand mijn situatie of stelt iemand te juiste vragen waardoor ik het wel weet.





Als er één gebied is waarop men het verstand moet gebruiken is het wel de liefde.



Ik vind je verhaal nogal bloedeloos overkomen. Je beschrijft wat hij wil maar kunt niet benoemen wat jij wil. Is je overigens opgevallen hoe oppervlakkig zijn wensen en verwachtingen zijn? Hij wil het "proberen"? Wat gaat er nu anders zijn dan in de afgelopen jaren? Dat jullie samen op visite gaan bij zijn ouders. Goh...

magnolia er zijn al meer mensen die dit hebben gezegd maar een ex is niet voor niets een ex!



je weet zelf al dat er niks gaat veranderen, en je bent zelfs al op je hoede! lijken mij geen ingredienten voor een leuke/goede relatie.



mijn advies is dus: niet aan beginnen!!!!

quote:magnolia81 schreef op 03 mei 2009 @ 18:38:

@Moonlight: nee ik heb eigenlijk nooit een relatie gehad waarbij de vonken er vanaf spatten. Wel relaties waarin ik heel erg verliefd was.



@Wuiles: haha ja misschien is de liefde juist wel een gebied waarin ik mijn verstand moet gebruiken. Wat jij zegt dat ik niet kan benoemen wat ik wil, klopt helemaal. Dat gevoel heb ik ook, voor mijn gevoel wil ik nl alles, maar alles op alle gebieden is onmogelijk. En de vraag die jij als laatste stelt, wat er nu anders gaat zijn, tja dat heb ik hem ook gevraagd en heb ik mezelf ook gevraagd en het antwoord lijkt te zijn: niets, het gaat niet anders zijn. Ik weet heel zeker dat ik niet terug wil naar de oude situatie en ben op een of andere manier ook een beetje op mijn hoede.Dat is dan duidelijk. Twee keer slikken, een stevige borrel en je van hier richten op de positieve toekomst met wel of niet een hele leuke man. Deze is niet leuk genoeg.

Als dé man nu langskomt zal hij rustig doorlopen omdat hij je ziet aanrommelen met dit heerschap. Is dat wel een fijne gedachte?



Persoonlijk geloof ik niet in dé man. Ik denk dat je rustig moet wachten tot je vijfentachtigste en dan pas kunt beoordelen wie de liefde van je leven is. Zolang je echter blijft investeren in een kansloze relatie kun je geen energie stoppen in een kansrijke relatie. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Magnolia ga jezelf niet op je kop slaan dat het je niet lukt om afstand van hem te nemen. Voor nu is het een gegeven dat je er moeite mee hebt. Kun je dit accepteren? Als je je er namelijk bij neer kunt leggen dan wordt afstand nemen opeens een stuk makkelijker, gaat het ook soepeler. Er tegen vechten versterkt de drang naar meer. Ik weet waar ik over praat aangezien ik zelf in hetzelfde proces zit. Paar keer diep in- en uitademen en je voor ogen blijven houden wat je precies wilt in een relatie. Dan wordt wat je nu 'hebt' steeds een stuk minder aantrekkelijk.

Weet je, er is niks mis met half/half. Het wordt pas een probleem als je jezelf forceert om van dat half/half af te stappen. Echt, ik ben er geweest, ik vecht al 3 jaar tegen gevoelens die er van mijn hoofd NIET mogen zijn maar die er toch zijn. Hoe harder ik niet wil dat ik iets voor een bepaald persoon voel, des te harder komen de gevoelens weer naar boven. Ik zit dus ook in een half/half situatie. De golven komen op en als ik niets doe (wat me niet altijd lukt) dan verdwijnen ze vanzelf. Ik sta er bij en kijk er naar. Zoiets. In de tussentijd leef ik mijn leven.