Zwanger
alle pijlers
Zwanger en overprikkeld
zaterdag 5 september 2020 om 23:27
Vijftien weken zwanger nu. Het is erg zwaar geweest tot nu toe. Ben heel erg misselijk geweest. Dat is nu minder gelukkig, maar ik ben nog steeds niet echt op de been (geef ook nog redelijk snel over).
In de ochtend heb ik een beetje energie. Maar rond een uur of 15 merk ik dat ik helemaal overprikkeld ben en dat m’n dag gewoon klaar is. Ik voel me echt afgedraaid, ook als ik ‘s middags geslapen heb. Ik ben dan écht tot niks meer in staat. Licht en geluiden zijn me te veel, vragen van huisgenoten ook, ik zou het liefste helemaal alleen zijn in een stille omgeving.
Ik vind het best extreem. En ik heb er eigenlijk ook nooit van gehoord als zwangerschapsklacht. Is dit voor iemand herkenbaar? Is er iets tegen te doen?
I.v.m. het tijdstip... ik heb al uren geslapen
In de ochtend heb ik een beetje energie. Maar rond een uur of 15 merk ik dat ik helemaal overprikkeld ben en dat m’n dag gewoon klaar is. Ik voel me echt afgedraaid, ook als ik ‘s middags geslapen heb. Ik ben dan écht tot niks meer in staat. Licht en geluiden zijn me te veel, vragen van huisgenoten ook, ik zou het liefste helemaal alleen zijn in een stille omgeving.
Ik vind het best extreem. En ik heb er eigenlijk ook nooit van gehoord als zwangerschapsklacht. Is dit voor iemand herkenbaar? Is er iets tegen te doen?
I.v.m. het tijdstip... ik heb al uren geslapen
zaterdag 5 september 2020 om 23:31
Dank voor je reactie! In de middag slaap ik regelmatig, maar het probleem wordt er niet minder door.
Extra magnesium slik ik al.
zaterdag 5 september 2020 om 23:39
zaterdag 5 september 2020 om 23:44
Ik werk al niet door de extreme misselijkheid. Maar ik hoop elke keer zo snel mogelijk weer te beginnen. Ik mis het werk heel erg, en het is best deprimerend om bijna alleen maar thuis te zitten.Luci_Morgenster schreef: ↑05-09-2020 23:39Is niet extreem. Veel vrouwen hebben geen fijne leuke zwangerschap, maar ja daar mag je niets over zeggen...
Dan ben je een watje ofzo.
Gewoon je bedrijfsarts contacteren. Je kan ook tijdelijk minder uren werken, is een speciale uitkering voor, meestal direct naar je baas. de Wazo.
zaterdag 5 september 2020 om 23:46
Paar uur per keer mee beginnen? Gaat het niet stop je er weer mee.Verrassingswolkje schreef: ↑05-09-2020 23:44Ik werk al niet door de extreme misselijkheid. Maar ik hoop elke keer zo snel mogelijk weer te beginnen. Ik mis het werk heel erg, en het is best deprimerend om bijna alleen maar thuis te zitten.
zondag 6 september 2020 om 00:54
zondag 6 september 2020 om 00:55
Hier zou ik waar het ook maar een beetje kan proberen dwars doorheen te gaan. Als het niet lukt kun je altijd nog stoppen.Verrassingswolkje schreef: ↑05-09-2020 23:44Ik werk al niet door de extreme misselijkheid. Maar ik hoop elke keer zo snel mogelijk weer te beginnen. Ik mis het werk heel erg, en het is best deprimerend om bijna alleen maar thuis te zitten.
Kun je thuis werken?
zondag 6 september 2020 om 03:38
Hier ook zo. Ik heb het grote geluk gehad dat ik mijn werk kon blijven doen totdat ik met verlof mocht. En jeetje wat we ik blij! Ik was kapot! Als ik een dag had gewerkt en ik kwam thuis was ik ook helemaal klaar met de dag. Precies hetzelfde met een avonddienst. 23:00 uur thuis en ik kon niet meer. Mijn man had dat al helemaal voorzien dus die zorgde als ik thuis kwam dat ik niks meer hoefde te doen en dat ik kon doen en laten wat ikzelf wilde. Enige voorwaarde: niet te laat gaan slapen en in bed komen. ( Viel nog weleens in slap op de bank) de jouw klacht is heel herkenbaar.
Ik zou zeggen: even wat egoïstisch worden. Echt voor jezelf kiezen. En eraan toegeven. Het mag. Je bent een mensje aan het maken
Ik zou zeggen: even wat egoïstisch worden. Echt voor jezelf kiezen. En eraan toegeven. Het mag. Je bent een mensje aan het maken
Op elk potje past dekseltje, maar als dat niet past dan heb je altijd nog afdekfolie.
zondag 6 september 2020 om 06:47
Bij mijn eerste was ik 7 weken zwanger toen een vriendin ging trouwen. Niet misselijk, maar wel MOE! Ik heb het weekend ervoor aangegeven dat ik alleen bij huwelijk en receptie zou zijn en niet naar het feest zou komen. Dat trok ik echt niet. (Heb even getwijfeld, maar er toch maar gewoon bij gezegd waarom.)
Op de huwelijksdag met de bus naar andere stad 20 km verderop, lopen naar locatie, na receptie terug naar de bus en de rit weer terug. Toen ik uitstapte op 300m van huis heb ik serieus overwogen om vriend te bellen of hij me kon komen halen. Ik kón niet meer. Uiteindelijk wel zelf naar huis gelopen omdat ik vond dat ik dat niet kon maken, maar het tekent voor mij nog altijd hoe moe ik was.
En bij mij ging dat eigenlijk niet over. Met een week of 19 zat ik te balen op de bank en zei vriend 'Er komt toch ook nog een periode dat je bruist van energie?' Eh, dat had dus eigenlijk nu moeten zijn...
Op de huwelijksdag met de bus naar andere stad 20 km verderop, lopen naar locatie, na receptie terug naar de bus en de rit weer terug. Toen ik uitstapte op 300m van huis heb ik serieus overwogen om vriend te bellen of hij me kon komen halen. Ik kón niet meer. Uiteindelijk wel zelf naar huis gelopen omdat ik vond dat ik dat niet kon maken, maar het tekent voor mij nog altijd hoe moe ik was.
En bij mij ging dat eigenlijk niet over. Met een week of 19 zat ik te balen op de bank en zei vriend 'Er komt toch ook nog een periode dat je bruist van energie?' Eh, dat had dus eigenlijk nu moeten zijn...
zondag 6 september 2020 om 07:21
Hier niet zwanger, maar autistisch. Waar je nu last van hebt is voor mij zowat flde standaard. Nu ligt de oorzaak wel anders, maar de oplossing misschien niet; switchen van tijdmanagement naar energiemanagement. Kijk wat energie vreet en waar je energie van krijgt, en deel daar je week/dag op in met voldoende rustmomenten. Een paar uur werken zou zo te horen inderdaad fijn voor je zijn. Verder prikkels zoveel mogelijk vermijden
zondag 6 september 2020 om 07:33
Ah? TO, knuffel voor jou! Is het je eerste kindje?
Veel van wat hier al gezegd is: elke dag een paar uurtjes werken? Middagdutje? Bespreken met de HA en de VK? En idd: eraan toegeven, voor jezelf kiezen, etc. Het is maar tijdelijk. En tegelijkertijd snap ik je frustratie heel goed.
Waren alle uitslagen van je bloedonderzoek wel goed?
Hier nu 19 weken. En dat valt me ook effe tegen
heb een kleuter van 5 en een dreumes van 2 en ik kan gewoon echt al weinig tillen/bukken etc. Dat voelt echt als een onmogelijke workout en dan moet ik zelf vaak nog aan het werk. Man werkt ploegendienst dus die is er niet altijd met opstaan/kids aankleden en naar bed brengen. En dan denk ik: ik zit nog maar op de helft... Hoe dan nog al die maanden???
Veel van wat hier al gezegd is: elke dag een paar uurtjes werken? Middagdutje? Bespreken met de HA en de VK? En idd: eraan toegeven, voor jezelf kiezen, etc. Het is maar tijdelijk. En tegelijkertijd snap ik je frustratie heel goed.
Waren alle uitslagen van je bloedonderzoek wel goed?
Hier nu 19 weken. En dat valt me ook effe tegen
heb een kleuter van 5 en een dreumes van 2 en ik kan gewoon echt al weinig tillen/bukken etc. Dat voelt echt als een onmogelijke workout en dan moet ik zelf vaak nog aan het werk. Man werkt ploegendienst dus die is er niet altijd met opstaan/kids aankleden en naar bed brengen. En dan denk ik: ik zit nog maar op de helft... Hoe dan nog al die maanden???
Kleur ook eens buiten de lijnen
zondag 6 september 2020 om 07:56
Dit is zo herkenbaar. Het enige wat mij hielp was elimineren: werken moest ik en slapen. Al het andere heb ik de eerste 22 weken niet gedaan. Geen verjaardagen, huishoudelijke taken, boodschappen - helemaal niets. Alleen dan hield ik het vol.Lariba schreef: ↑06-09-2020 06:47Bij mijn eerste was ik 7 weken zwanger toen een vriendin ging trouwen. Niet misselijk, maar wel MOE! Ik heb het weekend ervoor aangegeven dat ik alleen bij huwelijk en receptie zou zijn en niet naar het feest zou komen. Dat trok ik echt niet. (Heb even getwijfeld, maar er toch maar gewoon bij gezegd waarom.)
Op de huwelijksdag met de bus naar andere stad 20 km verderop, lopen naar locatie, na receptie terug naar de bus en de rit weer terug. Toen ik uitstapte op 300m van huis heb ik serieus overwogen om vriend te bellen of hij me kon komen halen. Ik kón niet meer. Uiteindelijk wel zelf naar huis gelopen omdat ik vond dat ik dat niet kon maken, maar het tekent voor mij nog altijd hoe moe ik was.
En bij mij ging dat eigenlijk niet over. Met een week of 19 zat ik te balen op de bank en zei vriend 'Er komt toch ook nog een periode dat je bruist van energie?' Eh, dat had dus eigenlijk nu moeten zijn...
zondag 6 september 2020 om 08:22
Ja, dat bruisen van de energie zie ik ook niet meer gebeuren ben ik bang. Het is niet m’n eerste maar m’n derde. De andere zwangerschappen waren ook erg. Maar bij de eerste had ik geen kind en bij de tweede een die nog klein was. Nu zijn het tieners. Hoewel ze wel goed voor me zorgen, is het wel de hele dag door drukker. En dan gaat het eigenlijk vooral om gewoon tegen me praten, vragen aan me stellen, hun interactie. Gewoon de hele tijd geluiden om me heen.
Toen ze in de vakantie een paar dagen weg waren met hun vader (ik was te ziek om mee te gaan) ging het wel wat beter in de avond. Ook niet top trouwens.
En wat inderdaad heel vaak gebeurt helaas, is dat ik om 21 uur uitgeblust op de bank in slaap val. En elke keer baal ik er weer van. Maar het voelt zo belachelijk om om 20 uur naar bed te gaan.
Toen ze in de vakantie een paar dagen weg waren met hun vader (ik was te ziek om mee te gaan) ging het wel wat beter in de avond. Ook niet top trouwens.
En wat inderdaad heel vaak gebeurt helaas, is dat ik om 21 uur uitgeblust op de bank in slaap val. En elke keer baal ik er weer van. Maar het voelt zo belachelijk om om 20 uur naar bed te gaan.
zondag 6 september 2020 om 08:42
Waarom voelt dat belachelijk voor je? Ik ben moe om een andere reden en ik lig er regelmatig om 20.30 in (en slaap dan ook binnen een minuut).Verrassingswolkje schreef: ↑06-09-2020 08:22Ja, dat bruisen van de energie zie ik ook niet meer gebeuren ben ik bang. Het is niet m’n eerste maar m’n derde. De andere zwangerschappen waren ook erg. Maar bij de eerste had ik geen kind en bij de tweede een die nog klein was. Nu zijn het tieners. Hoewel ze wel goed voor me zorgen, is het wel de hele dag door drukker. En dan gaat het eigenlijk vooral om gewoon tegen me praten, vragen aan me stellen, hun interactie. Gewoon de hele tijd geluiden om me heen.
Toen ze in de vakantie een paar dagen weg waren met hun vader (ik was te ziek om mee te gaan) ging het wel wat beter in de avond. Ook niet top trouwens.
En wat inderdaad heel vaak gebeurt helaas, is dat ik om 21 uur uitgeblust op de bank in slaap val. En elke keer baal ik er weer van. Maar het voelt zo belachelijk om om 20 uur naar bed te gaan.
zondag 6 september 2020 om 08:47
Maar het is tijdelijk en voor een goed doel. Ik snap dat het ontzettend balen is (been there, done that) maar over een aantal maanden gaat het weer beter. Misschien zelfs wel eerder.Verrassingswolkje schreef: ↑06-09-2020 08:44Misschien is belachelijk het woord niet. Het is meer deprimerend. Ik heb eigenlijk niet echt een leven momenteel. Zit de hele dag thuis en ben moe/geen energie, tot vrijwel niks in staat.
anoniem_380947 wijzigde dit bericht op 06-09-2020 08:49
1.55% gewijzigd
zondag 6 september 2020 om 08:54
In dat geval wil ik je aanraden je mindset te veranderen. Je bent een kind aan het maken! Wauw! Dat kost tijd en energie. Maar je bent bijna op de helft en het duurt niet eeuwig. Kom, geef je er aan over.Verrassingswolkje schreef: ↑06-09-2020 08:44Misschien is belachelijk het woord niet. Het is meer deprimerend. Ik heb eigenlijk niet echt een leven momenteel. Zit de hele dag thuis en ben moe/geen energie, tot vrijwel niks in staat.
zondag 6 september 2020 om 09:02
Ik vond zwanger zijn echt vreselijk (en dan had ik niet eens echt ernstige klachten), dus ik snap het helemaal. Voor mij was het echt iets waar ik doorheen moest (ik telde ook echt af) om iets te krijgen wat ik wel leuk vond (een kind).
Bij mijn jongste was ik ook zo blij dat ik nooit meer hoefde
(terwijl ik best wel weemoedig was dat ik nooit meer zou bevallen en geen kraamweek meer mee zou maken).
Neem zoveel mogelijk je rust, accepteer dat alles even on hold staat en streep de dagen af. Dat is het advies wat ik je zou willen geven.
Zou een paar uurtjes werken per week je een beetje helpen (als dat weer fysiek kan)?
Bij mijn jongste was ik ook zo blij dat ik nooit meer hoefde
(terwijl ik best wel weemoedig was dat ik nooit meer zou bevallen en geen kraamweek meer mee zou maken).Neem zoveel mogelijk je rust, accepteer dat alles even on hold staat en streep de dagen af. Dat is het advies wat ik je zou willen geven.
Zou een paar uurtjes werken per week je een beetje helpen (als dat weer fysiek kan)?
zondag 6 september 2020 om 10:13
Joh, des te meer reden om pas op de plaats te nemen en je rust te pakken waar dat maar kan. Ik lag op mijn vrije dagen rustig tot 12:00 uur in bed en op mijn vrije avonden rustig om 19:00 uur. Jij wil niet weten hoe vaak ik op mijn werk in de avond heb zitten knikkebollen omdat ik zo moe was. Ook als ik vroege dienst had. Lekker je rust pakken. En anders een relaxdag houden. Deed ik ook heel vaak toen ik nog zwanger was. Nu met de kleine ga ik dat ook vaak doen hoor! En straks als jou kleine er straks is zul je er in de nacht ook uit moeten en als je dan niet op je tandvlees loopt is dat ook wel erg lekker. Dan heb je tenminste wat meer je rust kunnen krijgen. Scheelt misschien straks ook weer met de bevallingVerrassingswolkje schreef: ↑06-09-2020 08:44Misschien is belachelijk het woord niet. Het is meer deprimerend. Ik heb eigenlijk niet echt een leven momenteel. Zit de hele dag thuis en ben moe/geen energie, tot vrijwel niks in staat.
mij wel in ieder geval
Op elk potje past dekseltje, maar als dat niet past dan heb je altijd nog afdekfolie.
zondag 6 september 2020 om 13:03
Hartelijk dank voor jullie reacties. Ik ben superblij met de zwangerschap, maar ik vind het wel moeilijk te accepteren dat ik nu gewoon echt niks waard ben. Heb ook geen verloskundige meer die ik even kan bellen om te klagen/uit te huilen 
(Ben medisch geworden).
We zouden even de deur uitgaan, maar mijn huisgenoten willen juist lekker traag opstarten. Ik kan nu dus eigenlijk niet meer mee, want heb m’n kruit verschoten.
(Ben medisch geworden). We zouden even de deur uitgaan, maar mijn huisgenoten willen juist lekker traag opstarten. Ik kan nu dus eigenlijk niet meer mee, want heb m’n kruit verschoten.
zondag 6 september 2020 om 13:27
Bereid je maar gewoon voor op 9 maanden ziek zwak en misselijk zijn, dan kan het altijd nog meevallen... Maar dikke kans dat je de hele zwangerschap zo moe blijft, je hebt die eerdere ervaringen al gehad en je hoort het van meerdere vrouwen hier... sommige zwangerschappen zijn gewoon geen pretje. En ertegen vechten kost meer energie dan eraan toegeven.
Hier nu 6 weken en ben vandeweek om kwart over 8 naar bed gegaan.. sliep binnen 5 minuten! En normaal ben ik echt geen watje, heb samen met m'n man naast een zware baan een volledige renovatie van huis en tuin gedaan, inclusief zelf beton malen etc... Ik ben fit en zwem 2,5 km in een half uurtje, maar als ik zwanger ben... Leg me maar gewoon op de bank en kom na 9 maanden maar terug dan heb je weer wat aan me
Hier nu 6 weken en ben vandeweek om kwart over 8 naar bed gegaan.. sliep binnen 5 minuten! En normaal ben ik echt geen watje, heb samen met m'n man naast een zware baan een volledige renovatie van huis en tuin gedaan, inclusief zelf beton malen etc... Ik ben fit en zwem 2,5 km in een half uurtje, maar als ik zwanger ben... Leg me maar gewoon op de bank en kom na 9 maanden maar terug dan heb je weer wat aan me
