Gezondheid
alle pijlers
MS & vrienschap & kinderwens.....
dinsdag 5 mei 2009 om 16:31
Hoi,
Ik ben benieuwd naar mensen die net als ik bevriend zijn met iemand met MS. En te praten over wat MS met je vriendschap doet.
Daarnaast speelt bij mij dat mijn goede vriendin met MS een kinderwens heeft en ik mij sterk afvraag of dit wel zo verstandig is....
Vorig jaar kreeg zij een miskraam, maar doordat ze snel opnieuw zwanger wilde raken is zij niet direct aan de medicatie gegaan.
De hornoonschommelingen waren funest voor de MS.
Sindsdien gaat het slecht met mijn vriendin. Zowel lichamelijk als psychisch. Ik maak mij ernstig zorgen!
Ik ben benieuwd naar mensen die net als ik bevriend zijn met iemand met MS. En te praten over wat MS met je vriendschap doet.
Daarnaast speelt bij mij dat mijn goede vriendin met MS een kinderwens heeft en ik mij sterk afvraag of dit wel zo verstandig is....
Vorig jaar kreeg zij een miskraam, maar doordat ze snel opnieuw zwanger wilde raken is zij niet direct aan de medicatie gegaan.
De hornoonschommelingen waren funest voor de MS.
Sindsdien gaat het slecht met mijn vriendin. Zowel lichamelijk als psychisch. Ik maak mij ernstig zorgen!
dinsdag 5 mei 2009 om 17:16
Lijkt me iets om (eenmalig) te bespreken met je vriendin. Als zij verstandig is overlegt ze alle scenario's goed met haar arts. Verder blijft dat natuurlijk een heel persoonlijke beslissing tussen haar en haar partner.
Ik ken iemand met ms en 2 kinderen. Heeft wat aanpassingen nodig maar gaat verder heel erg goed. Maar dat zegt natuurlijk weinig.
Ik ken iemand met ms en 2 kinderen. Heeft wat aanpassingen nodig maar gaat verder heel erg goed. Maar dat zegt natuurlijk weinig.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
dinsdag 5 mei 2009 om 17:16
In elk geval zielig voor zo'n potentieel kind om het met 'n gehandicapte moeder op te zadelen. Ik ken 2 vrouwen met ms, maar die hadden al kinderen ruim voordat ze ms kregen. In elk geval is het voor die kinderen (nu inmiddels volwassen) geen pretje. Onbezorgd kind zijn is er niet bij als het zo slecht gaat met je moeders gezondheid.
dinsdag 5 mei 2009 om 18:27
dinsdag 5 mei 2009 om 19:09
Er zijn genoeg andere dingen die je kunt doen. Waarom moet 't dan gelijk weer 'n kind zijn wat je de dupe laat worden. Neem 'n huisdier ofzo als je ergens voor wilt zorgen. Het zal voor de man in kwestie zwaar genoeg zijn om in de slechtere periodes voor z'n vrouw te moeten zorgen naast z'n baan, zonder dat er ook nog 'n klein kind bij komt.
MS gaat uiteindelijk altijd bergafwaarts ook al zijn er af en toe tijdelijke oplevingen.
MS gaat uiteindelijk altijd bergafwaarts ook al zijn er af en toe tijdelijke oplevingen.
dinsdag 5 mei 2009 om 19:13
eens met EN.
ik ken de dochter van een ms patiente. enig kind ook nog, en die moeder is alleenstaand. Zij heeft het van jongsaf heel erg zwaar (die dochter dus) en kan bijv niet naar het buitenland langere tijd. Er is natuurlijk wel andere hulp voor moeder maar uiteindelijk voelt zij zich altijd verantwoordelijk.
heeft haar al relaties gekost en ze durft niet aan kinderen te beginnen.
Ik weet alleen niet of moeder al MS had voordat ze zwanger werd.
ik ken de dochter van een ms patiente. enig kind ook nog, en die moeder is alleenstaand. Zij heeft het van jongsaf heel erg zwaar (die dochter dus) en kan bijv niet naar het buitenland langere tijd. Er is natuurlijk wel andere hulp voor moeder maar uiteindelijk voelt zij zich altijd verantwoordelijk.
heeft haar al relaties gekost en ze durft niet aan kinderen te beginnen.
Ik weet alleen niet of moeder al MS had voordat ze zwanger werd.
dinsdag 5 mei 2009 om 19:31
Ik begrijp dat dit als vriendin moeilijk is om aan te zien. Maar ik denk dat je een goede vriendin bent, als je haar keuze probeert te accepteren en haar probeert te steunen, in plaats van kritische noten te plaatsen.
Zoals Winterdip al schrijft, het is een hele persoonlijke keuze tussen haar en haar partner. De beslissing zal al genoeg strijd en kritische stemmen in hun hoofden opleveren. Ik denk dat het niet aan een vriendin is om daar nog een schepje bovenop te doen.
Bedenk ook dat deze medicatie-loze periode tijdelijk is. Een jaar of twee forse verslechtering op een heel mensenleven heeft ze er blijkbaar wel voor over om haar kinderwens te vervullen. En juist in deze slechte periode zal ze mensen om zich heen nodig hebben die haar er doorheen slepen.
Kortom, ik wens je sterkte met het accepteren van haar keuze, en ik hoop dat je haar kunt steunen.
(Ik heb een soortgelijke aandoening en vond het erg fijn dat mijn vrienden geen afkeuring toonden toen mijn man en ik ervoor kozen om een kind te krijgen. We waren zelf al kritisch genoeg, dus toen we eindelijk hadden besloten om er wèl voor te gaan, verlangde ik naar normale, positieve reacties uit de omgeving en die kreeg ik gelukkig.)
Zoals Winterdip al schrijft, het is een hele persoonlijke keuze tussen haar en haar partner. De beslissing zal al genoeg strijd en kritische stemmen in hun hoofden opleveren. Ik denk dat het niet aan een vriendin is om daar nog een schepje bovenop te doen.
Bedenk ook dat deze medicatie-loze periode tijdelijk is. Een jaar of twee forse verslechtering op een heel mensenleven heeft ze er blijkbaar wel voor over om haar kinderwens te vervullen. En juist in deze slechte periode zal ze mensen om zich heen nodig hebben die haar er doorheen slepen.
Kortom, ik wens je sterkte met het accepteren van haar keuze, en ik hoop dat je haar kunt steunen.
(Ik heb een soortgelijke aandoening en vond het erg fijn dat mijn vrienden geen afkeuring toonden toen mijn man en ik ervoor kozen om een kind te krijgen. We waren zelf al kritisch genoeg, dus toen we eindelijk hadden besloten om er wèl voor te gaan, verlangde ik naar normale, positieve reacties uit de omgeving en die kreeg ik gelukkig.)
dinsdag 5 mei 2009 om 19:51
quote:Java schreef op 05 mei 2009 @ 19:33:
Oh en Elninjoo, ik begrijp je redenatie volledig, maar in dit topic gaat het niet om wat de MS-patiënte zou moeten doen, maar om wat de vriendín van de MS-patiënte moet doen.Die moet praten over de gevolgen voor zo'n kind dat met de zorgen en verzorging van 'n gehandicapte moeder opgescheept wordt. Uiteindelijk mag die MS-patient zelf beslissen, maar je kunt het haar tenminste proberen af te raden in 't belang van zo'n eventueel kind. Misschien ook met haar man praten in dat verband, of ie wel doorheeft dat zijn vrouw hierdoor lichamelijk flink achteruit kan gaan (ook niet bevorderlijk voor de relatie) en de extra zorg die ie dan voor zowel vrouw als kind moet dragen.
Oh en Elninjoo, ik begrijp je redenatie volledig, maar in dit topic gaat het niet om wat de MS-patiënte zou moeten doen, maar om wat de vriendín van de MS-patiënte moet doen.Die moet praten over de gevolgen voor zo'n kind dat met de zorgen en verzorging van 'n gehandicapte moeder opgescheept wordt. Uiteindelijk mag die MS-patient zelf beslissen, maar je kunt het haar tenminste proberen af te raden in 't belang van zo'n eventueel kind. Misschien ook met haar man praten in dat verband, of ie wel doorheeft dat zijn vrouw hierdoor lichamelijk flink achteruit kan gaan (ook niet bevorderlijk voor de relatie) en de extra zorg die ie dan voor zowel vrouw als kind moet dragen.
dinsdag 5 mei 2009 om 19:56
Eens, ik denk ook dat je als vriendin niet alleen naar de wensen van je vriendin moet kijken, maar ook naar de gevolgen van het vervullen van die wensen voor anderen. Ze zadelt een kind op met een grote verantwoordelijkheid die hij/zij niet kan delen (want het is nog maar de vraag of er meer dan 1 kind kan komen) en ze zadelt haar man op met een vrouw die er steeds slechter aan toe is. Dus het is niet enkel haar leven dat in het geding is!
dinsdag 5 mei 2009 om 20:37
quote:elninjoo schreef op 05 mei 2009 @ 20:24:
Ik vind dat 'n vriendin wel raad mag geven, ook al denkt die meid alleen met d'r rammelende eierstokken en slaat ze die raad in de wind. Hopelijk is haar man verstandiger.
Het echtpaar heeft deze beslissing al een jaar geleden genomen. Ze is zelfs al een keer zwanger geweest maar dat is mis gegaan.
Lijkt me nogal onzinnig, lullig en rijkelijk laat als een vriendin nu nog ongevraagd gaat 'adviseren' om er maar geheel vanaf te zien.
Ik vind dat 'n vriendin wel raad mag geven, ook al denkt die meid alleen met d'r rammelende eierstokken en slaat ze die raad in de wind. Hopelijk is haar man verstandiger.
Het echtpaar heeft deze beslissing al een jaar geleden genomen. Ze is zelfs al een keer zwanger geweest maar dat is mis gegaan.
Lijkt me nogal onzinnig, lullig en rijkelijk laat als een vriendin nu nog ongevraagd gaat 'adviseren' om er maar geheel vanaf te zien.
dinsdag 5 mei 2009 om 21:24
Oei, ik vind sommige reacties erg ondoordacht en hard, had gehoopt dat er meer mensen zouden zijn die in dezelfde situatie als ik zouden zitten....
Ik heb mijn vriendin altijd gesteund, we zijn al 22 jaar vriendinnen, alleen is haar situatie in die mate erg veranderd dat ze er nu slecht aan toe is zoals ik al zei lichamelijk en geestelijk.
Een gesprek met haar voeren gaat zeer moeizaam omdat ze de concentratie niet kan opbrengen. Ze hebben nog niet zo lang een jong katje dus ik vroeg hoe het daar mee ging. Toen gaf ze aan dat het katje erg druk is en dat dat erg vermoeiend is. Toen dacht ik my god weet je hoe vermoeiend een kind is!!! Dit kon ik helaas alleen denken want mijn vriendin wil er verder niet over praten.
Onze vriendschap is er de laatste jaren niet hechter op geworden omdat haar energie in eerste instantie naar haar man en naar haar ouders gaat. Wat ik ook niet vreemd vind en respecteer. Zelf ben ik sinds 1,5 jaar moeder dus weet hoe het is.
Mijn vriendin heeft al 7 jaar ms, het eerste jaar ging het erg slecht, aanval op aanval, ze kreeg chemo's. Daarna ging het beter. Ik vond het heel wijs dat ze hun wens voor 4 kids hadden aangepast in laten we zien of we een kind kunnen krijgen. Ik was oprecht blij voor hen toen ze vorig jaar zwanger bleek te zijn, en heb ook met hen meegeleefd toen het niet zo mocht zijn. Echter, ik heb mijn vriendin het afgelopen jaar hard achteruit zien gaan. Ik zal er altijd voor haar zijn en haar steunen. Ik vind het alleen moeilijk dat ze alleen de mooie kanten van kinderen wil zien en daarover wil praten en dat ze mij niet vraagt wat ze verder kan verwachten. Ik heb echt geprobeerd hierover met haar te praten maar ze laat het niet toe.
Haar/hun besluit om voor een kind te gaan lijkt vast te staan.
En natuurlijk respecteer ik dat, ik hou alleen mijn hard vast.....
Haar man werkt 40 uur, zij is 100 % afgekeurd. Een hele grote vriendengroep hebben ze niet.
Misschien dat jullie je nu ook iets beter in mij kunnen verplaatsen.... als de vriendin van......
Ik heb mijn vriendin altijd gesteund, we zijn al 22 jaar vriendinnen, alleen is haar situatie in die mate erg veranderd dat ze er nu slecht aan toe is zoals ik al zei lichamelijk en geestelijk.
Een gesprek met haar voeren gaat zeer moeizaam omdat ze de concentratie niet kan opbrengen. Ze hebben nog niet zo lang een jong katje dus ik vroeg hoe het daar mee ging. Toen gaf ze aan dat het katje erg druk is en dat dat erg vermoeiend is. Toen dacht ik my god weet je hoe vermoeiend een kind is!!! Dit kon ik helaas alleen denken want mijn vriendin wil er verder niet over praten.
Onze vriendschap is er de laatste jaren niet hechter op geworden omdat haar energie in eerste instantie naar haar man en naar haar ouders gaat. Wat ik ook niet vreemd vind en respecteer. Zelf ben ik sinds 1,5 jaar moeder dus weet hoe het is.
Mijn vriendin heeft al 7 jaar ms, het eerste jaar ging het erg slecht, aanval op aanval, ze kreeg chemo's. Daarna ging het beter. Ik vond het heel wijs dat ze hun wens voor 4 kids hadden aangepast in laten we zien of we een kind kunnen krijgen. Ik was oprecht blij voor hen toen ze vorig jaar zwanger bleek te zijn, en heb ook met hen meegeleefd toen het niet zo mocht zijn. Echter, ik heb mijn vriendin het afgelopen jaar hard achteruit zien gaan. Ik zal er altijd voor haar zijn en haar steunen. Ik vind het alleen moeilijk dat ze alleen de mooie kanten van kinderen wil zien en daarover wil praten en dat ze mij niet vraagt wat ze verder kan verwachten. Ik heb echt geprobeerd hierover met haar te praten maar ze laat het niet toe.
Haar/hun besluit om voor een kind te gaan lijkt vast te staan.
En natuurlijk respecteer ik dat, ik hou alleen mijn hard vast.....
Haar man werkt 40 uur, zij is 100 % afgekeurd. Een hele grote vriendengroep hebben ze niet.
Misschien dat jullie je nu ook iets beter in mij kunnen verplaatsen.... als de vriendin van......
dinsdag 5 mei 2009 om 21:48
Tja, als het mijn vriendin was en ik zag dat ze 'n klein katje al niet aan kan dan kreeg ze het toch echt te horen. Die kat kan nog naar 'n asiel, maar wat doet ze met dat kind? Ze is nu al arbeidsongeschikt, dus die man moet het brood op tafel brengen, laat staan als ie naast die fulltime baan ook nog verzorger en opvoeder moet spelen. Ze heeft begrijpelijk weinig energie voor haar sociale contacten, ik zou het laten verwateren en er niet veel energie meer insteken. Ze is blijkbaar te egoistisch en verblind door d'r rammelende eierstokken om in te zien wat ze 'n kind aandoet.
dinsdag 5 mei 2009 om 22:01
Hallo
Nu ik even een reactie. Sinds 2 jaar weet ik dat ik MS heb; ws heb ik het al wel 18 jaar. Ik heb 2 kinderen gekregen voordat ik wist dat ik MS had. Ik weet niet wat ik had gedaan als ik voor het vervullen van mijn kinderwens al had geweten dat ik MS had.............wetende dat de hormoonschommelingen veel invloed hebben op het ontstaan van een Schub.
ik kan me onwijs goed voorstellen dat de vriendin die nu de kinderwens heeft graag een kind wil, ook al lijkt het ij de ogen van een ander misschien een egoistische wens te zijn. Want je weet uiteindelijk niet wat de zwanderschap met jou als ms-patient doet en wat je je kind mee moet laten maken..maar als je toch alles eens van te voren wist in het leven. Soms wil je je kind ook beschermen tegen mensen die zo hard en in mijn ogen ondoordacht en ongefundeerd hun mening rondzaaien.
Ik word door echt misselijk en zeer boos van, elninjoo. Zelf geen kinderwens zeker????
Groeten aan allen die elk mens al individu wil en kan behandelen en elke wens ook wil respecteren ook al kost het je moeite.
Duo136
Nu ik even een reactie. Sinds 2 jaar weet ik dat ik MS heb; ws heb ik het al wel 18 jaar. Ik heb 2 kinderen gekregen voordat ik wist dat ik MS had. Ik weet niet wat ik had gedaan als ik voor het vervullen van mijn kinderwens al had geweten dat ik MS had.............wetende dat de hormoonschommelingen veel invloed hebben op het ontstaan van een Schub.
ik kan me onwijs goed voorstellen dat de vriendin die nu de kinderwens heeft graag een kind wil, ook al lijkt het ij de ogen van een ander misschien een egoistische wens te zijn. Want je weet uiteindelijk niet wat de zwanderschap met jou als ms-patient doet en wat je je kind mee moet laten maken..maar als je toch alles eens van te voren wist in het leven. Soms wil je je kind ook beschermen tegen mensen die zo hard en in mijn ogen ondoordacht en ongefundeerd hun mening rondzaaien.
Ik word door echt misselijk en zeer boos van, elninjoo. Zelf geen kinderwens zeker????
Groeten aan allen die elk mens al individu wil en kan behandelen en elke wens ook wil respecteren ook al kost het je moeite.
Duo136
dinsdag 5 mei 2009 om 22:08
quote:duo136 schreef op 05 mei 2009 @ 22:01:
Hallo
Nu ik even een reactie. Sinds 2 jaar weet ik dat ik MS heb; ws heb ik het al wel 18 jaar. Ik heb 2 kinderen gekregen voordat ik wist dat ik MS had. Ik weet niet wat ik had gedaan als ik voor het vervullen van mijn kinderwens al had geweten dat ik MS had.............wetende dat de hormoonschommelingen veel invloed hebben op het ontstaan van een Schub.
ik kan me onwijs goed voorstellen dat de vriendin die nu de kinderwens heeft graag een kind wil, ook al lijkt het ij de ogen van een ander misschien een egoistische wens te zijn. Want je weet uiteindelijk niet wat de zwanderschap met jou als ms-patient doet en wat je je kind mee moet laten maken..maar als je toch alles eens van te voren wist in het leven. Soms wil je je kind ook beschermen tegen mensen die zo hard en in mijn ogen ondoordacht en ongefundeerd hun mening rondzaaien.
Ik word door echt misselijk en zeer boos van, elninjoo. Zelf geen kinderwens zeker????
Groeten aan allen die elk mens al individu wil en kan behandelen en elke wens ook wil respecteren ook al kost het je moeite.
Duo136
Ondoordacht? Doordat ik 2 kinderen ken die met MS-moeders zijn opgegroeid zijn mijn replies in dit topic wel zeker goed doordacht en absoluut enorm gemeend.
En ik heb dan toevallig zelf geen kinderwens, maar als ik 'n wens heb waarmee ik vrijwel zeker 'n dierbare van mij veel leed ga bezorgen dan zou ik me op andere wensen gaan richten.
Hallo
Nu ik even een reactie. Sinds 2 jaar weet ik dat ik MS heb; ws heb ik het al wel 18 jaar. Ik heb 2 kinderen gekregen voordat ik wist dat ik MS had. Ik weet niet wat ik had gedaan als ik voor het vervullen van mijn kinderwens al had geweten dat ik MS had.............wetende dat de hormoonschommelingen veel invloed hebben op het ontstaan van een Schub.
ik kan me onwijs goed voorstellen dat de vriendin die nu de kinderwens heeft graag een kind wil, ook al lijkt het ij de ogen van een ander misschien een egoistische wens te zijn. Want je weet uiteindelijk niet wat de zwanderschap met jou als ms-patient doet en wat je je kind mee moet laten maken..maar als je toch alles eens van te voren wist in het leven. Soms wil je je kind ook beschermen tegen mensen die zo hard en in mijn ogen ondoordacht en ongefundeerd hun mening rondzaaien.
Ik word door echt misselijk en zeer boos van, elninjoo. Zelf geen kinderwens zeker????
Groeten aan allen die elk mens al individu wil en kan behandelen en elke wens ook wil respecteren ook al kost het je moeite.
Duo136
Ondoordacht? Doordat ik 2 kinderen ken die met MS-moeders zijn opgegroeid zijn mijn replies in dit topic wel zeker goed doordacht en absoluut enorm gemeend.
En ik heb dan toevallig zelf geen kinderwens, maar als ik 'n wens heb waarmee ik vrijwel zeker 'n dierbare van mij veel leed ga bezorgen dan zou ik me op andere wensen gaan richten.
dinsdag 5 mei 2009 om 22:12
dinsdag 5 mei 2009 om 22:30
quote:duo136 schreef op 05 mei 2009 @ 22:01:
Want je weet uiteindelijk niet wat de zwanderschap met jou als ms-patient doet en wat je je kind mee moet laten maken..maar als je toch alles eens van te voren wist in het leven. Ik ben het volledig met je eens dat je niet alles tevoren kunt weten in het leven. En stel dat ze eerst zwanger was geworden en ze had daarna ms gekregen, dan was het nog anders. Maar nu weet ze juist wel tevoren wat haar te wachten staat. En daar dan een kind mee opzadelen? Daartegen zou je een kind moeten beschermen, vind ik dan!
Want je weet uiteindelijk niet wat de zwanderschap met jou als ms-patient doet en wat je je kind mee moet laten maken..maar als je toch alles eens van te voren wist in het leven. Ik ben het volledig met je eens dat je niet alles tevoren kunt weten in het leven. En stel dat ze eerst zwanger was geworden en ze had daarna ms gekregen, dan was het nog anders. Maar nu weet ze juist wel tevoren wat haar te wachten staat. En daar dan een kind mee opzadelen? Daartegen zou je een kind moeten beschermen, vind ik dan!
vrijdag 8 mei 2009 om 16:32
Ik ben het eigenlijk heel erg met Java eens. Als ik echt hele ernstige twijfels zou hebben, zou ik misschien iets zeggen in de trant van: ´Lieve x, ik vind dit moeilijk, maar het ligt mij op mn hart en ik wil er graag een keer met je over praten, ik zie dat het lichamelijk niet goed gaat met je enzovoorts.´ Als zij dan heel stellig zou zijn in het toch willen van kinderen, zou ik zeggen: ´OK, prima, dan hebben we het er niet meer over en ik zal je steunen waar ik kan´ En dat dan ook doen.
Ik vind MS wel een moeilijke ziekte. Heb zelf een vriendin met ms (ze weet het nu ongeveer 4/5 jaar) en afgezien van enkele lichte klachten en wat vermoeidheid heeft ze helemaal nergens last van. Als zij nu tegen mij zou zeggen dat ze bezig was zwanger te raken, zou ik alleen maar ontzettend blij voor haar zijn, want ik weet dat ze dat wel graag wil. Maarja, die toekomst is zo verrekte onzeker he, ik kan me voorstellen dat het al dan niet krijgen van kinderen een moeilijke beslissing is.
Ik vind MS wel een moeilijke ziekte. Heb zelf een vriendin met ms (ze weet het nu ongeveer 4/5 jaar) en afgezien van enkele lichte klachten en wat vermoeidheid heeft ze helemaal nergens last van. Als zij nu tegen mij zou zeggen dat ze bezig was zwanger te raken, zou ik alleen maar ontzettend blij voor haar zijn, want ik weet dat ze dat wel graag wil. Maarja, die toekomst is zo verrekte onzeker he, ik kan me voorstellen dat het al dan niet krijgen van kinderen een moeilijke beslissing is.
vrijdag 15 mei 2009 om 11:49
Wat een verschrikkelijke situatie. Een kinderwens niet uit kunnen laten komen door een ziekte.. ik hoop nooit in die situatie te komen. De acceptatie van ms is elke dag een strijd, omdat elke dag anders is en je nooit weet welk deel van je lichaam vandaag weer zal mee werken en welke niet. Accepteren dat je je kinderwens zou moeten opgeven komt daar overheen. In dit geval is 1 + 1 wel minstens 3.
Voor de partner is dit een even grote hel, want die heeft hier ook niet om gevraagd en zal misschien niet in staat zijn zn vrouw een spiegel voor te houden, want die heeft het misschien druk genoeg met zichzelf en alle verwerking. TO, weet je hoe hij hier in staat?
Het uitgangspunt is, vind ik, inderdaad dat je je in principe niet moet bemoeien met de keuzes die een echtpaar maakt. Maar als vriendin vind ik het in sommige situaties (als ze er zelf niet toe in staat zijn, en dat kun je na 22 jaar vriendschap echt wel inschatten) juist je plicht om mensen wel een spiegel voor te houden. En dat is wat anders dan iemand ergens van overtuigen!
TO, wat te doen.. Erg moeilijk! Ik zou haar wel degelijk die spiegel proberen voor te houden. Ze zal je dat (zeker in eerste instantie) niet in dank afnemen, hard is nooit leuk of gemakkelijk. Uiteindelijk moeten je vriendin en haar man de keuzes zelf maken en zul jij deze keuzes natuurlijk moeten respecteren en er dan voor haar zijn, ten alle tijden. Maar je kunt haar wel wijzen op de conseqeunties van eventuele keuzes, want die overziet ze blijkbaar zelf niet (meer), hetzij door geestelijke achteruitgang of door verblinding door de strijd met de ms, waarschijnlijk allebei (1+1=3). Hoe is ze er lichamelijk en geestelijk precies aan toe? Als ze een katje al vermoeiend vindt, probeer haar dan eens te vragen naar hoe ze dat voor zich ziet met een kind. Ik vrees dat je een keer genadeloos hard voor haar zult moeten zijn.. dit soort spiegels zijn niet zachtjes voor te houden.
quote:elninjoo schreef op 05 mei 2009 @ 21:48:
Ze heeft begrijpelijk weinig energie voor haar sociale contacten, ik zou het laten verwateren en er niet veel energie meer insteken. Ze is blijkbaar te egoistisch en verblind door d'r rammelende eierstokken om in te zien wat ze 'n kind aandoet.
Elninjoo, je hebt geen idee waar je het over hebt, anders zou je nooit zo reageren. Lekkere vriendin ben jij. Zo'n vriendschap laat je natuurlijk nooit verwateren! Dit is de tijd dat ze je het allerhardst nodig heeft. Als je zelf geen kinderwens hebt kun je je denk ik niet voorstellen hoe het is om dat wel te hebben, laat staan hoe het is als je ziek bent. Ze is echt niet verblind door haar eierstokken, wellicht wel door andere dingen, zoals ik al genoemd heb.
TO ken je deze website al: http://www.msweb.nl/
Hier is ook een forum en wellicht mensen met dezelfde soort situaties.
Heel veel sterkte!
Voor de partner is dit een even grote hel, want die heeft hier ook niet om gevraagd en zal misschien niet in staat zijn zn vrouw een spiegel voor te houden, want die heeft het misschien druk genoeg met zichzelf en alle verwerking. TO, weet je hoe hij hier in staat?
Het uitgangspunt is, vind ik, inderdaad dat je je in principe niet moet bemoeien met de keuzes die een echtpaar maakt. Maar als vriendin vind ik het in sommige situaties (als ze er zelf niet toe in staat zijn, en dat kun je na 22 jaar vriendschap echt wel inschatten) juist je plicht om mensen wel een spiegel voor te houden. En dat is wat anders dan iemand ergens van overtuigen!
TO, wat te doen.. Erg moeilijk! Ik zou haar wel degelijk die spiegel proberen voor te houden. Ze zal je dat (zeker in eerste instantie) niet in dank afnemen, hard is nooit leuk of gemakkelijk. Uiteindelijk moeten je vriendin en haar man de keuzes zelf maken en zul jij deze keuzes natuurlijk moeten respecteren en er dan voor haar zijn, ten alle tijden. Maar je kunt haar wel wijzen op de conseqeunties van eventuele keuzes, want die overziet ze blijkbaar zelf niet (meer), hetzij door geestelijke achteruitgang of door verblinding door de strijd met de ms, waarschijnlijk allebei (1+1=3). Hoe is ze er lichamelijk en geestelijk precies aan toe? Als ze een katje al vermoeiend vindt, probeer haar dan eens te vragen naar hoe ze dat voor zich ziet met een kind. Ik vrees dat je een keer genadeloos hard voor haar zult moeten zijn.. dit soort spiegels zijn niet zachtjes voor te houden.
quote:elninjoo schreef op 05 mei 2009 @ 21:48:
Ze heeft begrijpelijk weinig energie voor haar sociale contacten, ik zou het laten verwateren en er niet veel energie meer insteken. Ze is blijkbaar te egoistisch en verblind door d'r rammelende eierstokken om in te zien wat ze 'n kind aandoet.
Elninjoo, je hebt geen idee waar je het over hebt, anders zou je nooit zo reageren. Lekkere vriendin ben jij. Zo'n vriendschap laat je natuurlijk nooit verwateren! Dit is de tijd dat ze je het allerhardst nodig heeft. Als je zelf geen kinderwens hebt kun je je denk ik niet voorstellen hoe het is om dat wel te hebben, laat staan hoe het is als je ziek bent. Ze is echt niet verblind door haar eierstokken, wellicht wel door andere dingen, zoals ik al genoemd heb.
TO ken je deze website al: http://www.msweb.nl/
Hier is ook een forum en wellicht mensen met dezelfde soort situaties.
Heel veel sterkte!
maandag 18 mei 2009 om 18:38
Nou sorry hoor, maar vind dit ech niet kunnen:quote:elninjoo schreef op 05 mei 2009 @ 21:48:
Ze heeft begrijpelijk weinig energie voor haar sociale contacten, ik zou het laten verwateren en er niet veel energie meer insteken. Ze is blijkbaar te egoistisch en verblind door d'r rammelende eierstokken om in te zien wat ze 'n kind aandoet.
Ik heb zelf ook een spierziekte, HMSN.
En heb mij nog nooit zo goed gevoeld als tijdens de zwangerschap en daarna.
Je kunt niet gaan invullen voor anderen hoe ze zich gaan voelen, en hoe de MS zich zal gaan uitbreiden in je lichaam.
Dit is bij iedereen verschillend.
Nee oke, je weet niet hoe je toekomst eruit ziet!
Maar wees nu eens eerlijk; je kunt ook ziek worden (bijv. kanker) en daar de nodige lasten van krijgen als je kids hebt.
Je kunt je ongerustheid heus wel tonen, dat is zeker niet erg.
Maar mensen die ze steunen, dat is ook erg fijn ipv allemaal maar in het negatieve.
Het is niet voor niks een vriendin van je.
Een ziekte doet niks met je vriendschap, het hoeft totaal geen obstakel te zijn. Als je maar begrip hebt voor elkaar.
Ze heeft begrijpelijk weinig energie voor haar sociale contacten, ik zou het laten verwateren en er niet veel energie meer insteken. Ze is blijkbaar te egoistisch en verblind door d'r rammelende eierstokken om in te zien wat ze 'n kind aandoet.
Ik heb zelf ook een spierziekte, HMSN.
En heb mij nog nooit zo goed gevoeld als tijdens de zwangerschap en daarna.
Je kunt niet gaan invullen voor anderen hoe ze zich gaan voelen, en hoe de MS zich zal gaan uitbreiden in je lichaam.
Dit is bij iedereen verschillend.
Nee oke, je weet niet hoe je toekomst eruit ziet!
Maar wees nu eens eerlijk; je kunt ook ziek worden (bijv. kanker) en daar de nodige lasten van krijgen als je kids hebt.
Je kunt je ongerustheid heus wel tonen, dat is zeker niet erg.
Maar mensen die ze steunen, dat is ook erg fijn ipv allemaal maar in het negatieve.
Het is niet voor niks een vriendin van je.
Een ziekte doet niks met je vriendschap, het hoeft totaal geen obstakel te zijn. Als je maar begrip hebt voor elkaar.
