Kinderen
alle pijlers
Peuterpubertijd!
woensdag 6 mei 2009 om 11:42
OK, we hebben er een! Een peuter die tot voor kort zo lief, zachtaardig, zoet en braaf was. En sinds een aantal weken wordt het steeds minder grappig. Hij roept 100 keer per dag 'NEE', ik heb hem serieus al tijden geen 'ja' meer horen zeggen. Elk speeltje wordt regelmatig door het huis gegooid, en mama en papa zijn alleen maar goed om te slaan of om gewoon boos op te worden. Driftbuien van een half uur lang, op de grond laten vallen en slaan met benen en armen... Omdat de TV niet aan mag.
Het nieuwste: Eten Weigeren. Alleen al het feit dat Meneer in de kinderstoel gezet wordt is reden voor een krijsconcert waarvan de tegels in de badkamer nog gaan barsten. Vanmorgen sloeg hij de papbeker uit mijn handen. Het Moest In De Fles. Anders wil hij het niet! Tandenpoetsen? GILLEN. Gezichtje wassen? KRIJSEN. Op de po/WC zitten? Alleen als Meneer grondig afgeleid wordt (en dat plasje dat dumpen we daarna vrolijk op de vloer ..
Vanavond eten we frietjes. Tot nu toe altijd een aanleiding tot vrolijk happen. Ben benieuwd of de frietjes nu een aanleiding zijn tot de volgende driftbui.
Iemand nog slimme tips? Wij zetten onszelf maar wat vaker in de Negeerstand, maar ohjeeohjee wat kan dat joch ineens Dwingend zijn!
(leuke verhalen over Peuterpubers zijn ook welkom hoor )
Het nieuwste: Eten Weigeren. Alleen al het feit dat Meneer in de kinderstoel gezet wordt is reden voor een krijsconcert waarvan de tegels in de badkamer nog gaan barsten. Vanmorgen sloeg hij de papbeker uit mijn handen. Het Moest In De Fles. Anders wil hij het niet! Tandenpoetsen? GILLEN. Gezichtje wassen? KRIJSEN. Op de po/WC zitten? Alleen als Meneer grondig afgeleid wordt (en dat plasje dat dumpen we daarna vrolijk op de vloer ..
Vanavond eten we frietjes. Tot nu toe altijd een aanleiding tot vrolijk happen. Ben benieuwd of de frietjes nu een aanleiding zijn tot de volgende driftbui.
Iemand nog slimme tips? Wij zetten onszelf maar wat vaker in de Negeerstand, maar ohjeeohjee wat kan dat joch ineens Dwingend zijn!
(leuke verhalen over Peuterpubers zijn ook welkom hoor )
woensdag 6 mei 2009 om 11:53
Hoi Xaloy, niet echt tips, wel veel herkenning.
Wat het Eten Weigeren betreft: Bij mijn zoontje hielp het om de beugel van de kinderstoel te halen, zodat hij zelf op en af kan klimmen. (Ik heb zo'n tripp trapp model van stokke). Stoer dat hij het vind, en sindsdien eet hij veel beter en wordt er veel minder gesmeten met borden, bekers en bestek..
Ik weet hoe moeilijk het is om een half uur lang een krijsende peuter te negeren, omdat je oren zo piepen dat je gewoonweg nergens anders meer aan kunt denken. Ik zet hem, als hij echt onredelijk boos is, altijd even (1-2 minuten) apart (in de gang) en daarna troost ik hem, nadat ik verteld heb waarom hij op de gang moest staan. Dat troosten is wel essentieel omdat hij zichzelf doorgaans zo boos en verdrietig maakt dat hij er zelf niet meer "uit" kan komen.
Dat gang-gebeuren werkt trouwens niet altijd......meneertje is wel zo snugger dat hij, als hij iets echt niet wil eten, "Ikke gang" roept om vervolgens vrolijk richting gang te lopen en daar rustig op de grond te gaan liggen...................:S
Oh ja: hem laten denken dat hij zelf beslist is ook goed,....verder merk ik dat hij steeds minder driftig wordt naarmate hij zich beter kan uitdrukken. Vooral dat praten stimuleren dus....
Wat het Eten Weigeren betreft: Bij mijn zoontje hielp het om de beugel van de kinderstoel te halen, zodat hij zelf op en af kan klimmen. (Ik heb zo'n tripp trapp model van stokke). Stoer dat hij het vind, en sindsdien eet hij veel beter en wordt er veel minder gesmeten met borden, bekers en bestek..
Ik weet hoe moeilijk het is om een half uur lang een krijsende peuter te negeren, omdat je oren zo piepen dat je gewoonweg nergens anders meer aan kunt denken. Ik zet hem, als hij echt onredelijk boos is, altijd even (1-2 minuten) apart (in de gang) en daarna troost ik hem, nadat ik verteld heb waarom hij op de gang moest staan. Dat troosten is wel essentieel omdat hij zichzelf doorgaans zo boos en verdrietig maakt dat hij er zelf niet meer "uit" kan komen.
Dat gang-gebeuren werkt trouwens niet altijd......meneertje is wel zo snugger dat hij, als hij iets echt niet wil eten, "Ikke gang" roept om vervolgens vrolijk richting gang te lopen en daar rustig op de grond te gaan liggen...................:S
Oh ja: hem laten denken dat hij zelf beslist is ook goed,....verder merk ik dat hij steeds minder driftig wordt naarmate hij zich beter kan uitdrukken. Vooral dat praten stimuleren dus....
woensdag 6 mei 2009 om 12:06
Herkenbaar inderdaad :S Overigens is het hier niet over (hij is bijna 3) maar wel veel minder al; godzijdank!
Waak er voor dat je niet te veel negatieve aandacht geeft; dan word het erger en erger (en ik spreek uit ervaring
)
Hier werkt negeren het beste; ik doe gewoon of ik hem niet hoor; en als hij zegd (gilt) ik wil; zeg ik; ik wil versta ik niet... eerst werd daar harder om gegild, nu snapt hij wel dat werkt niet en vraagd hij er netjes om (niet altijd helaas) als ik ja zeg zin we klaar maar als ik nee zeg....
In ieder geval het gaat over (schijnt ) hou je daar maar aan vast als hij weer uit zijn stekker gaat
Waak er voor dat je niet te veel negatieve aandacht geeft; dan word het erger en erger (en ik spreek uit ervaring
)Hier werkt negeren het beste; ik doe gewoon of ik hem niet hoor; en als hij zegd (gilt) ik wil; zeg ik; ik wil versta ik niet... eerst werd daar harder om gegild, nu snapt hij wel dat werkt niet en vraagd hij er netjes om (niet altijd helaas) als ik ja zeg zin we klaar maar als ik nee zeg....
In ieder geval het gaat over (schijnt ) hou je daar maar aan vast als hij weer uit zijn stekker gaat
woensdag 6 mei 2009 om 12:09
Ja, hier ook herkenning! Alleen die van mij gilt, gilt en gilt nog eens. Als hij blij is gilt hij, als hij boos is gilt hij, als hij iets niet mag gilt hij.
Op de gang zetten heeft alleen zin als hij iets doet wat niet mag maar voor het gillen helpt het niet.
Boos worden helpt ook niet. Hij stopt even maar heeft gewoon een half uur later niet door dat het niet meer mag.
Positief benaderen is heel moeilijk als ie zo aan het gillen is.
Op zich luistert hij nog wel gewoon goed en als ie niet wil eten dan geef ik het hem gewoon niet....dan eet ik wel verder. Krijgt ie melk in bed en that's it.
Misschien moet je dat eens proberen. Als hij een paar x aangeeft dat hij niet wilt gewoon niet geven.
Eten is bij ons dus geen issue...
dat gillen wel!!!!
Op de gang zetten heeft alleen zin als hij iets doet wat niet mag maar voor het gillen helpt het niet.
Boos worden helpt ook niet. Hij stopt even maar heeft gewoon een half uur later niet door dat het niet meer mag.
Positief benaderen is heel moeilijk als ie zo aan het gillen is.
Op zich luistert hij nog wel gewoon goed en als ie niet wil eten dan geef ik het hem gewoon niet....dan eet ik wel verder. Krijgt ie melk in bed en that's it.
Misschien moet je dat eens proberen. Als hij een paar x aangeeft dat hij niet wilt gewoon niet geven.
Eten is bij ons dus geen issue...
dat gillen wel!!!!
woensdag 6 mei 2009 om 12:09
Herkenbaar... weinig tips helaas!
Hier ook een draakje...
Mijn dochter is drie en altijd wel temperamentvol geweest, maar sinds een jaartje loopt het de spuigaten uit.
Ze is heel dwars, luistert slecht, doet haar zussen om de haverklap pijn (slaan, schoppen, duwen), ze dreint, het avondeten is een drama en het ergste.. ze is erg brutaal. Ze heeft nogal een grote woordenschat zeg maar...
Even dachten we dat het (deels) aan haar oren lag. Ze leek niet goed te horen, maar sinds een maand heeft ze buisjes en haar gedrag is er niet beter op geworden helaas.
Hier ook een draakje...
Mijn dochter is drie en altijd wel temperamentvol geweest, maar sinds een jaartje loopt het de spuigaten uit.
Ze is heel dwars, luistert slecht, doet haar zussen om de haverklap pijn (slaan, schoppen, duwen), ze dreint, het avondeten is een drama en het ergste.. ze is erg brutaal. Ze heeft nogal een grote woordenschat zeg maar...
Even dachten we dat het (deels) aan haar oren lag. Ze leek niet goed te horen, maar sinds een maand heeft ze buisjes en haar gedrag is er niet beter op geworden helaas.
woensdag 6 mei 2009 om 12:12
We hebben nu wel een F'jes-luisterkaart gemaakt.. want eerlijk is eerlijk.. ook wij hadden de neiging vooral op negatieve dingen te reageren. Als ze lief is en luistert krijgt ze een sticker en bij 5 stickers doen we memory... dat kan ze heel goed en vind ze leuk. Dit helpt wel, maar je moet haar er wel aan blijven herinneren.. F'je.. wil je nog een sticker verdienen? etc.
woensdag 6 mei 2009 om 12:14
woensdag 6 mei 2009 om 12:25
[quote]Xaloy schreef op 06 mei 2009 @ 11:42:
OK, we hebben er een! Een peuter die tot voor kort zo lief, zachtaardig, zoet en braaf was.
check!
En sinds een aantal weken wordt het steeds minder grappig. Hij roept 100 keer per dag 'NEE',
check...!
Elk speeltje wordt regelmatig door het huis gegooid
check...!
en mama en papa zijn alleen maar goed om te slaan of om gewoon boos op te worden
check...!
Driftbuien van een half uur lang, op de grond laten vallen en slaan met benen en armen... Omdat de TV niet aan mag.
check...!
Tandenpoetsen? GILLEN.
check...!
Ik lees even mee voor de gouden tip, want verder dan negeren kom ik niet.
OK, we hebben er een! Een peuter die tot voor kort zo lief, zachtaardig, zoet en braaf was.
check!
En sinds een aantal weken wordt het steeds minder grappig. Hij roept 100 keer per dag 'NEE',
check...!
Elk speeltje wordt regelmatig door het huis gegooid
check...!
en mama en papa zijn alleen maar goed om te slaan of om gewoon boos op te worden
check...!
Driftbuien van een half uur lang, op de grond laten vallen en slaan met benen en armen... Omdat de TV niet aan mag.
check...!
Tandenpoetsen? GILLEN.
check...!
Ik lees even mee voor de gouden tip, want verder dan negeren kom ik niet.
woensdag 6 mei 2009 om 12:37
Oei druif, dat klinkt naar een iets serieuzer probleem als 'alleen maar een fase'.. wel goed dat je nu poritief benadert, het is nooit te laat om weer even opnieuw te beginnen!
Djay, hij heeft gister en eergisteravond geen HAP gegeten. Alleen een droge boterham en een kleine fles melk direct voor het slapen gaan (zodat hij ons ook nog niet honegrig uit bed gilt midden in de nacht.. )
Augustus: we hebben hem al es op de normale stoel gezet. Maar die zijn van stof en niet wasbaar, dus dat vinden we toch een beetje geen goed idee. En verder hielp het ook niets, hij vond per direct een andere aanleiding om te gillen (hij wilde de fles ketchup om mee te gooien en dat mocht niet.) Geen triptrap hier, dus dat gaat bij ons niet werken. En op de gang zetten.. Wij hebben een open appartement met alleen deuren bij de slaapkamers. Dus bij ons moet hij op zijn slaapkamer, in bed, want daar kan hij nog niet uit. Totaal overstuur in bed zetten en wachten tot hij rustig wordt werkt niet echt want hij doet er erg lang over om weer rustig te worden, en als je dan denkt dat het tijd wordt om Meneer te troosten gaat hij prompt wéér heel hard gillen.
Ik heb echt medelijden met onze buren
)
Nog een voorbeeld, speciaal voor Fleur: Wij hebben een hond, en 's ochtends wordt er met Meneer en de Hond gewandeld. Dat is eigenlijk een vast wandelweg-rondje vlak bij huis. Meneer kent het rondje al uit zijn hoofd, en weet precies wanneer het gedeelte komt waar omgedraait wordt (bij de vijver), maw de weg naar huis weer komt. En Dat Wil Hij NIET. Hij wil eeuwig bij de Mooie Vijver met de Eendjes ('kwakjes') blijven. En maar steentjes in het water gooien. Iets mooiers bestaat er niet. En oh wee als je hem na 400 gegooide steentjes naar huis wil leiden. Hij rent hard de andere kant op, al 'nee nee nee' gillend, het liefst natuurlijk op het water af zodat mama in paniek achter hem aan moet. En heb je hem dan de goeie richtig weer op gekregen, dan zakt hij direct op zijn knieen om de steentjes te gaan inspecteren die op het wandelweggetje liggen. En verzet geen stap meer. Want naar huis?! Dat kan alleen al krijsend onder mama's of papa's oksel. uit zichzelf zet Meneer geen stap naar huis.
Djay, hij heeft gister en eergisteravond geen HAP gegeten. Alleen een droge boterham en een kleine fles melk direct voor het slapen gaan (zodat hij ons ook nog niet honegrig uit bed gilt midden in de nacht.. )
Augustus: we hebben hem al es op de normale stoel gezet. Maar die zijn van stof en niet wasbaar, dus dat vinden we toch een beetje geen goed idee. En verder hielp het ook niets, hij vond per direct een andere aanleiding om te gillen (hij wilde de fles ketchup om mee te gooien en dat mocht niet.) Geen triptrap hier, dus dat gaat bij ons niet werken. En op de gang zetten.. Wij hebben een open appartement met alleen deuren bij de slaapkamers. Dus bij ons moet hij op zijn slaapkamer, in bed, want daar kan hij nog niet uit. Totaal overstuur in bed zetten en wachten tot hij rustig wordt werkt niet echt want hij doet er erg lang over om weer rustig te worden, en als je dan denkt dat het tijd wordt om Meneer te troosten gaat hij prompt wéér heel hard gillen.
Ik heb echt medelijden met onze buren
)Nog een voorbeeld, speciaal voor Fleur: Wij hebben een hond, en 's ochtends wordt er met Meneer en de Hond gewandeld. Dat is eigenlijk een vast wandelweg-rondje vlak bij huis. Meneer kent het rondje al uit zijn hoofd, en weet precies wanneer het gedeelte komt waar omgedraait wordt (bij de vijver), maw de weg naar huis weer komt. En Dat Wil Hij NIET. Hij wil eeuwig bij de Mooie Vijver met de Eendjes ('kwakjes') blijven. En maar steentjes in het water gooien. Iets mooiers bestaat er niet. En oh wee als je hem na 400 gegooide steentjes naar huis wil leiden. Hij rent hard de andere kant op, al 'nee nee nee' gillend, het liefst natuurlijk op het water af zodat mama in paniek achter hem aan moet. En heb je hem dan de goeie richtig weer op gekregen, dan zakt hij direct op zijn knieen om de steentjes te gaan inspecteren die op het wandelweggetje liggen. En verzet geen stap meer. Want naar huis?! Dat kan alleen al krijsend onder mama's of papa's oksel. uit zichzelf zet Meneer geen stap naar huis.
woensdag 6 mei 2009 om 12:40
... sommigen kunnen zich misschien nog herinneren dat Meneer van bovenstaande verhalen ook wel 'Robbelepopje genoemd werd, anderhalf jaar geleden, toen hij doodziek in het ziekehuis lag. er is geen betere manier om te laten zien dat het met Robbelepopje van toen erg goed gaat, hij heeft PeuterPower!
woensdag 6 mei 2009 om 12:46
quote:Xaloy schreef op 06 mei 2009 @ 12:40:
... sommigen kunnen zich misschien nog herinneren dat Meneer van bovenstaande verhalen ook wel 'Robbelepopje genoemd werd, anderhalf jaar geleden, toen hij doodziek in het ziekehuis lag. er is geen betere manier om te laten zien dat het met Robbelepopje van toen erg goed gaat, hij heeft PeuterPower!
Heeee! Dat kan ik me inderdaad herinneren. Heb toen enorm meegeleefd vanaf afstand. Hahaha, fijn dat het allemaal zo goed gaat.
Hier werkt een stoeltje in de woonkamer eigenlijk wel goed. Ik heb van nature een peuterpuber. Dat was hij al toen hij 2 dagen oud was dus ik weet niet beter. Het is nu hij 2,5 is eigenlijk niet erger dan dat het ooit was. Ik heb een stoel in de kamer staan waar hij op gaat als hij af moet koelen of als hij gewoon strondvervelend is. Daar een minuutje op janken zorgt altijd dat hij sneller van zijn bui af is.
... sommigen kunnen zich misschien nog herinneren dat Meneer van bovenstaande verhalen ook wel 'Robbelepopje genoemd werd, anderhalf jaar geleden, toen hij doodziek in het ziekehuis lag. er is geen betere manier om te laten zien dat het met Robbelepopje van toen erg goed gaat, hij heeft PeuterPower!
Heeee! Dat kan ik me inderdaad herinneren. Heb toen enorm meegeleefd vanaf afstand. Hahaha, fijn dat het allemaal zo goed gaat.
Hier werkt een stoeltje in de woonkamer eigenlijk wel goed. Ik heb van nature een peuterpuber. Dat was hij al toen hij 2 dagen oud was dus ik weet niet beter. Het is nu hij 2,5 is eigenlijk niet erger dan dat het ooit was. Ik heb een stoel in de kamer staan waar hij op gaat als hij af moet koelen of als hij gewoon strondvervelend is. Daar een minuutje op janken zorgt altijd dat hij sneller van zijn bui af is.
woensdag 6 mei 2009 om 12:54
Blij dat Rob het zo goed doet na die ellende toen hij zo ziek was, hij ontwikkelt zich in ieder geval volkomen normaal zo te horen!! ;o)
Negeren werkt inderdaad het beste als je te laat bent om ze nog snel af te leiden voordat het feest losbarst. Oudste (2,5) is er nu net overheen aan het groeien en Jongste (15 maanden) is net begonnen. Nice!
Ik laat ze meestal in hun sop gaarkoken en als het écht te gortig wordt of als ik bang ben dat ik mijn geduld ga verliezen dan gaan ze pardoes de gang op, even mijn oren uit laten toeteren en tot tien tellen en diep ademhalen.
Soms is het wel ontzettend sneu, dan zie je gewoon dat ze zo ontzettend met zichzelf in de knoop zitten, dat is wel een aanleiding om ze, onder dwang, op schoot te nemen en ze zo proberen te kalmeren. Dus wel goed kijken of het echt zeiken is of echt onmacht.
Negeren werkt inderdaad het beste als je te laat bent om ze nog snel af te leiden voordat het feest losbarst. Oudste (2,5) is er nu net overheen aan het groeien en Jongste (15 maanden) is net begonnen. Nice!
Ik laat ze meestal in hun sop gaarkoken en als het écht te gortig wordt of als ik bang ben dat ik mijn geduld ga verliezen dan gaan ze pardoes de gang op, even mijn oren uit laten toeteren en tot tien tellen en diep ademhalen.
Soms is het wel ontzettend sneu, dan zie je gewoon dat ze zo ontzettend met zichzelf in de knoop zitten, dat is wel een aanleiding om ze, onder dwang, op schoot te nemen en ze zo proberen te kalmeren. Dus wel goed kijken of het echt zeiken is of echt onmacht.
woensdag 6 mei 2009 om 12:57
Goed om te lezen dat ik niet de enige ben met zo'n peuterpuber. Mijn draakje is 2,5 en heeft ook van die gilbuien. Soms kan ik het niet goed handelen en word zelf ook boos, dat helpt al helemaal niet en dus probeer ik altijd een time-out te nemen. Het allerergste vind ik het zelf nog als ik mijn geduld verlies, ik heb niet veel geduld op voorraad zeg maar.
Negeren is hier de beste oplossing, of als ik zeg "Nee" en hij gaat zeuren en gillen en huilen en slaan en schoppen en met dingen gooien zeg ik "Ik zeg het nog 1 keer, daarna niet meer, nee!". En dan houd ik erover op, helpt ook wel.
Afleiden met iets anders helpt hier niet, meneertje is niet gauw af te leiden.
Als ik hem van het KDV ophaal wil meneer niet mee naar huis, hij wil lekker spelen en fietsen enzo. Dan pak ik hem gewoon onder mijn arm en probeer het slaan te ontwijken, zet hem in de auto en probeer uit alle macht die ontzettend handige gordels van het autostoeltje dicht te maken terwijl hij zich er uit probeert te wurmen en mij wil slaan, erg gezellig. Boos worden heeft hier nou weer wel zin (?) want dat vindt hij niet gezellig (Mama schreeuwen, mama boos! Eh ja...). Gelukkig is hij vaak ook heel lief hoor!!! Mijn lieve kleine draakje.
Negeren is hier de beste oplossing, of als ik zeg "Nee" en hij gaat zeuren en gillen en huilen en slaan en schoppen en met dingen gooien zeg ik "Ik zeg het nog 1 keer, daarna niet meer, nee!". En dan houd ik erover op, helpt ook wel.
Afleiden met iets anders helpt hier niet, meneertje is niet gauw af te leiden.
Als ik hem van het KDV ophaal wil meneer niet mee naar huis, hij wil lekker spelen en fietsen enzo. Dan pak ik hem gewoon onder mijn arm en probeer het slaan te ontwijken, zet hem in de auto en probeer uit alle macht die ontzettend handige gordels van het autostoeltje dicht te maken terwijl hij zich er uit probeert te wurmen en mij wil slaan, erg gezellig. Boos worden heeft hier nou weer wel zin (?) want dat vindt hij niet gezellig (Mama schreeuwen, mama boos! Eh ja...). Gelukkig is hij vaak ook heel lief hoor!!! Mijn lieve kleine draakje.
woensdag 6 mei 2009 om 12:58
Xaloy! Hier ook een peuterpubertje en ik ga er als volgt mee om: (kan je alleen niet garanderen dat alles bij Robbie ook zo werkt, maar bij Hugo werkt het!)
- Met spullen gooien? Hetgene waar mee gegooid wordt berg ik op. Dit gaat doorgaans gepaard met een zeer luid protest, maar mijn devies is: Je vindt het blijkbaar niet leuk, anders gooi je er niet mee.
- Mamma, pappa, broertjes, de Duplo, iets anders pijn doen? Kusje geven en sorry zeggen. Doet mijn Malenoewie dat niet? Hup, de hoek in. (op zijn Nanny's: uitleggen waarom hij de hoek in moet en daar moet hij dan twee minuten staan. Daarna alsnog sorry zeggen en kusje geven.)
- Afleiden. Dit werkt alleen vaker niet dan wel bij Huug.
- Laten denken dat hij zelf mag kiezen. Voorbeeld: of je trekt deze trui aan, of die. In eerste instantie zegt hij dan op beide keuzes "nee" en ik negeer het dan. Daarna komt Huug meestal naar me toe en zegt dan welke trui hij aan wil.
- Alternatieven bieden. "Nee, Sjors vindt het niet leuk om geslagen te worden, maar je kan Sjors wél aaien. Dat vindt hij fijn! Kijk maar!"
- Hugo is ook niet bij de eendjes weg te slaan, maar ik zeg tegen hem (als ik die eenden flink zat ben) dat we nu nog even naar de eendjes zwaaien, want de eendjes gaan slapen. Tot mijn eigen stomme verbazing werkt dit altijd bij hem!
- Als hij in zo'n enorme driftbui zit, dat niets anders nog kan helpen...Tja, dan is het afzien. Ik leg hem dan op de bank en zeg tegen hem dat hij maar héél boos moet worden. Vervolgens negeer ik hem en ga weer naar hem toe als hij lijkt te kalmeren. Dit heb ik nu zo vaak gedaan, dat Huugje na een driftbui zelf zegt dat hij boos was. ("Goego boos! Goego bij mamma!")
Heb ik verder nog tips? Nee...
(ik hou me altijd maar voor dat pittige peuterpubertjes een makkelijkere pubertijd zullen hebben dan hun milde peutergenootjes. Deze theorie kan ik niet onderbouwen, maar ik geloof er heilig in!)
- Met spullen gooien? Hetgene waar mee gegooid wordt berg ik op. Dit gaat doorgaans gepaard met een zeer luid protest, maar mijn devies is: Je vindt het blijkbaar niet leuk, anders gooi je er niet mee.
- Mamma, pappa, broertjes, de Duplo, iets anders pijn doen? Kusje geven en sorry zeggen. Doet mijn Malenoewie dat niet? Hup, de hoek in. (op zijn Nanny's: uitleggen waarom hij de hoek in moet en daar moet hij dan twee minuten staan. Daarna alsnog sorry zeggen en kusje geven.)
- Afleiden. Dit werkt alleen vaker niet dan wel bij Huug.
- Laten denken dat hij zelf mag kiezen. Voorbeeld: of je trekt deze trui aan, of die. In eerste instantie zegt hij dan op beide keuzes "nee" en ik negeer het dan. Daarna komt Huug meestal naar me toe en zegt dan welke trui hij aan wil.
- Alternatieven bieden. "Nee, Sjors vindt het niet leuk om geslagen te worden, maar je kan Sjors wél aaien. Dat vindt hij fijn! Kijk maar!"
- Hugo is ook niet bij de eendjes weg te slaan, maar ik zeg tegen hem (als ik die eenden flink zat ben) dat we nu nog even naar de eendjes zwaaien, want de eendjes gaan slapen. Tot mijn eigen stomme verbazing werkt dit altijd bij hem!
- Als hij in zo'n enorme driftbui zit, dat niets anders nog kan helpen...Tja, dan is het afzien. Ik leg hem dan op de bank en zeg tegen hem dat hij maar héél boos moet worden. Vervolgens negeer ik hem en ga weer naar hem toe als hij lijkt te kalmeren. Dit heb ik nu zo vaak gedaan, dat Huugje na een driftbui zelf zegt dat hij boos was. ("Goego boos! Goego bij mamma!")
Heb ik verder nog tips? Nee...
(ik hou me altijd maar voor dat pittige peuterpubertjes een makkelijkere pubertijd zullen hebben dan hun milde peutergenootjes. Deze theorie kan ik niet onderbouwen, maar ik geloof er heilig in!)
woensdag 6 mei 2009 om 13:04
Mijn zoon wordt al woedend als ik eten ga koken, de deur dicht doe, zijn jas uit wil doen.
Boterhammen tegen de witte gordijnen (alleen de boterhammen met iets kleverigs onuitwasbaars erop natuurlijk).
Uitdagend aankijken en zo - hopla! - over zijn schouder zijn bordje leeggegooid.
Doet mond open bij tandenpoetsen! Borstel erin! Mond weer dicht: borstel vast! Dus kaakklem weer loswrikken.
Wil Teletubbies kijken, nee Pingu, nee Sesamstraat, nee Muis.
Wil drinken, nee vrachtwagen, nee poes, nee ...
Boterhammen tegen de witte gordijnen (alleen de boterhammen met iets kleverigs onuitwasbaars erop natuurlijk).
Uitdagend aankijken en zo - hopla! - over zijn schouder zijn bordje leeggegooid.
Doet mond open bij tandenpoetsen! Borstel erin! Mond weer dicht: borstel vast! Dus kaakklem weer loswrikken.
Wil Teletubbies kijken, nee Pingu, nee Sesamstraat, nee Muis.
Wil drinken, nee vrachtwagen, nee poes, nee ...
woensdag 6 mei 2009 om 13:17
woensdag 6 mei 2009 om 13:18
Hehehehe HOOOOOOOOOOI Xaloy, zwaai zwaai
Sorry kan een lach even niet onderdrukken. Ik zou zeggen: welcome to the club!
De peuterpubertijd is een fase van pak hem beet anderhalf tot en met 4 jaar, met een enkele uitschieter naar boven
En ja, dan begint het echte opvoeden, het grenzen aangeven, duidelijk en concequent zijn. Met je partner goede afspraken maken. Het bijsturen, en bevestigen is het allerbelangrijkste. Probeer niet te veel als politie agent op te treden. Hoewel vrijwel onmogelijk in sommige situaties.
Wij hebben er ook 1. Hij is nu 3. Soms denk ik: heej het kwartje valt, hij heeft hem door. Maar de dag erna is het weer mis. Gelukkig is het zindelijkheidsworden gedoe en voedselweigeren redelijk achter de rug, alhoewel hij me met dat laatste nog behoorlijk op de kast kan krijgen van tijd tot tijd.
Slapen doet ie prima, ook geen problemen mee, wel gehad, en dan met name met het afschuwelijke achterlijke vroege wakker worden van hem. Tegenwoordig doet ie het heel netjes. Want alles voor 6 uur vind ik onacceptabel.
Maar op visite gaan, bezoek ontvangen, dagje weg, het is allemaal zelfde laken in pak. Hij eist als een prins op zijn troon alle aandacht op, is druk en onhandelbaar, ontevreden, bozig, grenzeloos, en roekeloos. Maakt ruzie, is brutaal en luidruchtig en dult geen nee te horen, want anders doet ie toch ja. En ik ben hem om de haverklap nog kwijt ook. Hij is oostindisch doof voor het woordje nee onderhand. Soms schaam ik mij, omdat het lijkt of alle andere peuters netjes bij mama aan het handje blijven meelopen in de winkel. Of ze ipv op elke wc in elke winkel persee NU moeten poepen, netjes wachten tot ze thuis zijn, die lief spelen met andere kinderen, niet met elke willekeurige vreemde tot in de detaill uiteenzetten wat er zoal voorvalt binnen onze 4 muren, en niet op 1000 decibel met hun ouders communiceren, zoals die van mij dat standaard wél doet....
Soms word ik daar echt ontzettend moe van. Altijd maar dat nee moeten verkopen. Altijd die ruzies tussen broer en zussen want de kleine Prins wil natuurlijk vanzelfsprekend altijd net dat speeltje, of die kleur stift, of dat boekje, die een van zijn zussen net heeft. Janken!! Schreeuwen!! Op de grond liggen!! Totdat een van zijn zussen het opgeeft en meneer zijn zin geeft, tot het volgende euvel zich weer aandient. En zo modderen we wanhopig maar ook intens gelukkig verder.
Na 3 kinderen zou je denken dat ik het wel gezien heb allemaal. Nou wrong! Elk kind is anders, ook binnen eenzelfde gezin. En waar ik de oudste met 2 jaar in een hoek parkeerde als ik op bezoek ging ergens, met een boekje of weet ik veel wat, en haar aan het einde van de dag weer meenam, zo brak de middelste de hele tent af. Ik was totaal in schok. Wat deed ík verkeerd? Waar had ik dit aan verdiend. Was het mijn straf omdat de eerste zo gemakkelijk was?
Ja en toen die net een beetje begon af te koelen, kwam nummer 3, die vrij snel zich ontpopte tot een raspeuterpubert in hart en nieren.
Gelukkig is deze fase eindig, en tegen de tijd dat ze naar de basisschool gaan ( niet slaan *lol* ) is het echt over, en wordt het steeds makkelijker en rustiger ( en net als je denkt dat je er weer bent, dan worden ze echte puber, dus als je denkt dat je met je peuter alles gehad hebt, think again ) ( leuk hé kinderen, ik zeg neem er nog een paar, neem gewoon een heel elftal, dan voeden ze elkaar wel op )
Maar probeer ook die andere kant te zien. Hoe ontzettend leuk het eigenlijk is dat ze hun eigen willetje aan het ontdekken zijn, dat ze door krijgen dat ze een eigen individu zijn en geen verlengstuk van papa of mama. Dat negatieve aandacht ook aandacht is, en dat aandacht in zijn algemeenheid gewoon leuk is, en dat ze daar een punt hebben, toch?
Dat ze beginnen te brabbelen, je vaak jezelf terug hoort in hun taalgebruik, en dat stiekum enorm lollig is, dat ze vaak zo schattig en aandoenlijk kunnen zijn, en behalve ook alweer zo groot, toch ook nog steeds zo lief en zo klein.
Neem ze bij de hand, want het is voor de peuter zelf ook echt niet gemakkelijk deze fase. Begrens ze waar ze erom vragen, want geloof me, dat dóen ze, omdat ze het nódig hebben, hoe strakker je ze houdt NU hoe beter ze zich zullen ontwikkelen. De fundamentele basis ga je nu leggen. Dat lijkt heftig, en dat is het ook wel, maar hou het luchtig en leuk en neem het niet al te serieus. Ga op je gevoel af, lees niet te veel opvoedkundige rommel, pik her en der wat tips en tricks op en pas diegene toe waarvan jij denkt dat het wel eens zou kunnen werken bij jullie zoon. En laat de hele wereld maar lullen, of het volgens hun beter doen. Lekker belangrijk! Het is jullie kind, en jullie voeden hem op zoals jullie dat willen.
Wijzelf houden met name de kinderen als ze jong zijn vrij strak, zodat je later die teugels af en toe wat kunt laten vieren. Dan is de basis gelegd en het geweten ontwikkeld. Bij een peuter is dat allemaal in ontwikkeling. Peuters zijn narscistische en egoistische monstertjes eigenlijk
Aan ons de taak om ze wat verantwoordelijkheidsgevoel, schulbewustzijn en oorzaak-gevolg bij te brengen.
Doe je dat met een eindeloze portie geduld, dan lukt het vast wel. Wedden?
Hele dikke zoen voor de Robster, en neem er zelf ook 1!!
XXX
Sorry kan een lach even niet onderdrukken. Ik zou zeggen: welcome to the club!
De peuterpubertijd is een fase van pak hem beet anderhalf tot en met 4 jaar, met een enkele uitschieter naar boven
En ja, dan begint het echte opvoeden, het grenzen aangeven, duidelijk en concequent zijn. Met je partner goede afspraken maken. Het bijsturen, en bevestigen is het allerbelangrijkste. Probeer niet te veel als politie agent op te treden. Hoewel vrijwel onmogelijk in sommige situaties.
Wij hebben er ook 1. Hij is nu 3. Soms denk ik: heej het kwartje valt, hij heeft hem door. Maar de dag erna is het weer mis. Gelukkig is het zindelijkheidsworden gedoe en voedselweigeren redelijk achter de rug, alhoewel hij me met dat laatste nog behoorlijk op de kast kan krijgen van tijd tot tijd.
Slapen doet ie prima, ook geen problemen mee, wel gehad, en dan met name met het afschuwelijke achterlijke vroege wakker worden van hem. Tegenwoordig doet ie het heel netjes. Want alles voor 6 uur vind ik onacceptabel.
Maar op visite gaan, bezoek ontvangen, dagje weg, het is allemaal zelfde laken in pak. Hij eist als een prins op zijn troon alle aandacht op, is druk en onhandelbaar, ontevreden, bozig, grenzeloos, en roekeloos. Maakt ruzie, is brutaal en luidruchtig en dult geen nee te horen, want anders doet ie toch ja. En ik ben hem om de haverklap nog kwijt ook. Hij is oostindisch doof voor het woordje nee onderhand. Soms schaam ik mij, omdat het lijkt of alle andere peuters netjes bij mama aan het handje blijven meelopen in de winkel. Of ze ipv op elke wc in elke winkel persee NU moeten poepen, netjes wachten tot ze thuis zijn, die lief spelen met andere kinderen, niet met elke willekeurige vreemde tot in de detaill uiteenzetten wat er zoal voorvalt binnen onze 4 muren, en niet op 1000 decibel met hun ouders communiceren, zoals die van mij dat standaard wél doet....
Soms word ik daar echt ontzettend moe van. Altijd maar dat nee moeten verkopen. Altijd die ruzies tussen broer en zussen want de kleine Prins wil natuurlijk vanzelfsprekend altijd net dat speeltje, of die kleur stift, of dat boekje, die een van zijn zussen net heeft. Janken!! Schreeuwen!! Op de grond liggen!! Totdat een van zijn zussen het opgeeft en meneer zijn zin geeft, tot het volgende euvel zich weer aandient. En zo modderen we wanhopig maar ook intens gelukkig verder.
Na 3 kinderen zou je denken dat ik het wel gezien heb allemaal. Nou wrong! Elk kind is anders, ook binnen eenzelfde gezin. En waar ik de oudste met 2 jaar in een hoek parkeerde als ik op bezoek ging ergens, met een boekje of weet ik veel wat, en haar aan het einde van de dag weer meenam, zo brak de middelste de hele tent af. Ik was totaal in schok. Wat deed ík verkeerd? Waar had ik dit aan verdiend. Was het mijn straf omdat de eerste zo gemakkelijk was?
Ja en toen die net een beetje begon af te koelen, kwam nummer 3, die vrij snel zich ontpopte tot een raspeuterpubert in hart en nieren.
Gelukkig is deze fase eindig, en tegen de tijd dat ze naar de basisschool gaan ( niet slaan *lol* ) is het echt over, en wordt het steeds makkelijker en rustiger ( en net als je denkt dat je er weer bent, dan worden ze echte puber, dus als je denkt dat je met je peuter alles gehad hebt, think again ) ( leuk hé kinderen, ik zeg neem er nog een paar, neem gewoon een heel elftal, dan voeden ze elkaar wel op )
Maar probeer ook die andere kant te zien. Hoe ontzettend leuk het eigenlijk is dat ze hun eigen willetje aan het ontdekken zijn, dat ze door krijgen dat ze een eigen individu zijn en geen verlengstuk van papa of mama. Dat negatieve aandacht ook aandacht is, en dat aandacht in zijn algemeenheid gewoon leuk is, en dat ze daar een punt hebben, toch?
Dat ze beginnen te brabbelen, je vaak jezelf terug hoort in hun taalgebruik, en dat stiekum enorm lollig is, dat ze vaak zo schattig en aandoenlijk kunnen zijn, en behalve ook alweer zo groot, toch ook nog steeds zo lief en zo klein.
Neem ze bij de hand, want het is voor de peuter zelf ook echt niet gemakkelijk deze fase. Begrens ze waar ze erom vragen, want geloof me, dat dóen ze, omdat ze het nódig hebben, hoe strakker je ze houdt NU hoe beter ze zich zullen ontwikkelen. De fundamentele basis ga je nu leggen. Dat lijkt heftig, en dat is het ook wel, maar hou het luchtig en leuk en neem het niet al te serieus. Ga op je gevoel af, lees niet te veel opvoedkundige rommel, pik her en der wat tips en tricks op en pas diegene toe waarvan jij denkt dat het wel eens zou kunnen werken bij jullie zoon. En laat de hele wereld maar lullen, of het volgens hun beter doen. Lekker belangrijk! Het is jullie kind, en jullie voeden hem op zoals jullie dat willen.
Wijzelf houden met name de kinderen als ze jong zijn vrij strak, zodat je later die teugels af en toe wat kunt laten vieren. Dan is de basis gelegd en het geweten ontwikkeld. Bij een peuter is dat allemaal in ontwikkeling. Peuters zijn narscistische en egoistische monstertjes eigenlijk
Aan ons de taak om ze wat verantwoordelijkheidsgevoel, schulbewustzijn en oorzaak-gevolg bij te brengen.
Doe je dat met een eindeloze portie geduld, dan lukt het vast wel. Wedden?
Hele dikke zoen voor de Robster, en neem er zelf ook 1!!
XXX
woensdag 6 mei 2009 om 13:20
quote:Yasmine_back schreef op 06 mei 2009 @ 12:59:
Ehh.. bij welke leeftijd begint dit feest? Dan weet ik wanneer ik er naar uit mag kijken. Mannetje is nu 1,5 .... (en nog erg braaf Mijn dochter (nu 4) heeft t nooit gehad; ze kunnen het dus ongemerkt voorbij laten gaan; al ben ik wel enigzins bang voor de theorie over de latere puber *slik*
Ehh.. bij welke leeftijd begint dit feest? Dan weet ik wanneer ik er naar uit mag kijken. Mannetje is nu 1,5 .... (en nog erg braaf Mijn dochter (nu 4) heeft t nooit gehad; ze kunnen het dus ongemerkt voorbij laten gaan; al ben ik wel enigzins bang voor de theorie over de latere puber *slik*
woensdag 6 mei 2009 om 13:21
Over dat tandenpoetsen, ik leg hem altijd op mijn bed (want daar stoeien we iedere avond met z'n drietjes voor hij naar bed gaat) en ga bovenop hem zitten met zijn armen onder mijn benen. Niet met mijn hele gewicht natuurlijk. Dan gaat poetsen best goed, mond open houden en poetsen maar. Hij heeft nu wel door dat als hij meewerkt de klus zo geklaard is, soms kan ik zelfs op een "normale" manier zijn tanden poetsen. Poetsen moet gewoon, elke dag.
