Relaties
alle pijlers
Scheiden of blijven
zondag 10 mei 2009 om 16:34
Hallo allemaal,
Ik loop al een tijdje rond met een probleem. Ik vind mijn man niet meer zo leuk. Ik hou wel veel van hem natuurlijk, maar meer alsof hij een gewone vriend of een broer is. Ik voel geen passie meer voor hem. Maar ik weet niet of dit normaal is na een aantal jaar huwelijk, of dat het zorgwekkend is.
Ik ben bang dat ik zo'n typisch iemand van mijn generatie ben die het bij het kleinste beetje tegenslag niet leuk genoeg meer vindt en op zoek gaat naar 'iets beters', maar misschien ben ik wel zo oppervlakkig...
We kenden elkaar al een hele tijd voordat we een relatie kregen. Dit gebeurde kort nadat mijn vorige relatie over was gegaan. We hadden een heel leuk jaar en toen bleek ik zwanger te zijn. Daar waren we heel blij mee, al was het niet gepland. We zijn al snel getrouwd (vond ik niet zo'n grote stap aangezien we dus ook al samen een kind kregen) en ik was echt blij en gelukkig. Alles liep vanzelf en ik heb niet heel goed over alles nagedacht. Ik zeg dus niet nu al dat ik een fout heb gemaakt hoor, want dat weet ik dus niet. Inmiddels zijn we drie jaar getrouwd en hebben we twee kindjes.
Sinds mijn tweede zwangerschap heb ik eigenlijk helemaal geen zin meer in seks. Voorheen was de seks helemaal goed. Maar ik voel geen aantrekkingskracht meer. Ik zou me wel kunnen voorstellen het met iemand anders te doen (niet dat ik dat wil hoor, maar om aan te geven dat ik nog wel seksuele gevoelens heb). Ik doe het ook nog met mezelf. En heel soms met mijn man. Als we eenmaal bezig zijn vind ik het ook wel leuk, maar ik begin eigenlijk altijd met een beetje tegenzin.
Ik voel me heel schuldig, want hij is echt heel erg lief en heeft alles voor me over. Hij is echt een goede man (zoals mijn moeder het zou zeggen). Maar ik mis spanning en uitdaging. Hij is zo anders dan ik. Maar dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn. Ik geloof niet zo in soulmates (dacht er ooit één gevonden te hebben, maar wij vochten elkaar na verloop van tijd de tent uit). Bovendien biedt mijn man mij een heel zeker, solide bestaan. En dat is wat ik wil voor mijn kinderen, en vaak ook voor mezelf. Maar de passie dan?
Is dit normaal? Komt het weer terug? Is dit misschien een four-years-itch ofzo? Heeft het er misschien mee te maken dat we twee kleine kindjes hebben en vaak moe zijn? Of was onze basis niet sterk genoeg, ben ik te snel all the way gegaan?
Ik denk er vaak over na om bij hem weg te gaan. Ik weet zeker dat we als vrienden uit elkaar zouden gaan. Ik heb er ook al met hem over gesproken, en hoewel hij het absoluut niet wil, gelooft hij hetzelfde. Dan houden mijn kinderen dus gewoon hun twee ouders, op een harmonieuze manier. Ze zijn nu nog zo jong (1 en 2) dat ze er niet zoveel last van zouden hebben als over een paar jaar. Maar aan de andere kant ben ik bang dat ik spijt krijg. Dat ik gewoon te veeleisend ben. Of niet realistisch genoeg; moet ik gewoon nog leren dat het leven geen sprookje is.
Heeft iemand een vergelijkbare ervaring? En hoe is dat afgelopen?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Groetjes,
Elin
Ik loop al een tijdje rond met een probleem. Ik vind mijn man niet meer zo leuk. Ik hou wel veel van hem natuurlijk, maar meer alsof hij een gewone vriend of een broer is. Ik voel geen passie meer voor hem. Maar ik weet niet of dit normaal is na een aantal jaar huwelijk, of dat het zorgwekkend is.
Ik ben bang dat ik zo'n typisch iemand van mijn generatie ben die het bij het kleinste beetje tegenslag niet leuk genoeg meer vindt en op zoek gaat naar 'iets beters', maar misschien ben ik wel zo oppervlakkig...
We kenden elkaar al een hele tijd voordat we een relatie kregen. Dit gebeurde kort nadat mijn vorige relatie over was gegaan. We hadden een heel leuk jaar en toen bleek ik zwanger te zijn. Daar waren we heel blij mee, al was het niet gepland. We zijn al snel getrouwd (vond ik niet zo'n grote stap aangezien we dus ook al samen een kind kregen) en ik was echt blij en gelukkig. Alles liep vanzelf en ik heb niet heel goed over alles nagedacht. Ik zeg dus niet nu al dat ik een fout heb gemaakt hoor, want dat weet ik dus niet. Inmiddels zijn we drie jaar getrouwd en hebben we twee kindjes.
Sinds mijn tweede zwangerschap heb ik eigenlijk helemaal geen zin meer in seks. Voorheen was de seks helemaal goed. Maar ik voel geen aantrekkingskracht meer. Ik zou me wel kunnen voorstellen het met iemand anders te doen (niet dat ik dat wil hoor, maar om aan te geven dat ik nog wel seksuele gevoelens heb). Ik doe het ook nog met mezelf. En heel soms met mijn man. Als we eenmaal bezig zijn vind ik het ook wel leuk, maar ik begin eigenlijk altijd met een beetje tegenzin.
Ik voel me heel schuldig, want hij is echt heel erg lief en heeft alles voor me over. Hij is echt een goede man (zoals mijn moeder het zou zeggen). Maar ik mis spanning en uitdaging. Hij is zo anders dan ik. Maar dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn. Ik geloof niet zo in soulmates (dacht er ooit één gevonden te hebben, maar wij vochten elkaar na verloop van tijd de tent uit). Bovendien biedt mijn man mij een heel zeker, solide bestaan. En dat is wat ik wil voor mijn kinderen, en vaak ook voor mezelf. Maar de passie dan?
Is dit normaal? Komt het weer terug? Is dit misschien een four-years-itch ofzo? Heeft het er misschien mee te maken dat we twee kleine kindjes hebben en vaak moe zijn? Of was onze basis niet sterk genoeg, ben ik te snel all the way gegaan?
Ik denk er vaak over na om bij hem weg te gaan. Ik weet zeker dat we als vrienden uit elkaar zouden gaan. Ik heb er ook al met hem over gesproken, en hoewel hij het absoluut niet wil, gelooft hij hetzelfde. Dan houden mijn kinderen dus gewoon hun twee ouders, op een harmonieuze manier. Ze zijn nu nog zo jong (1 en 2) dat ze er niet zoveel last van zouden hebben als over een paar jaar. Maar aan de andere kant ben ik bang dat ik spijt krijg. Dat ik gewoon te veeleisend ben. Of niet realistisch genoeg; moet ik gewoon nog leren dat het leven geen sprookje is.
Heeft iemand een vergelijkbare ervaring? En hoe is dat afgelopen?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Groetjes,
Elin
zondag 10 mei 2009 om 16:41
Ik begrijp dat je alleen passie mist en verder je relatie goed is en deze alles in zich heeft wat je fijn vindt?
Waarom dan niet samen gaan werken aan de passie terug krijgen?
Vind het nogal wat om enkel daarom te scheiden als je samen kinderen hebt.
Want hoe rooskleurig je het nu stelt de scheiding voor je kinderen.
Praktijk is vaak wel anders.
Overigens jullie hebben samen twee hele jonge kinderen.
Passie is dan wel vaak lastig te behouden in die periode.
Waarom dan niet samen gaan werken aan de passie terug krijgen?
Vind het nogal wat om enkel daarom te scheiden als je samen kinderen hebt.
Want hoe rooskleurig je het nu stelt de scheiding voor je kinderen.
Praktijk is vaak wel anders.
Overigens jullie hebben samen twee hele jonge kinderen.
Passie is dan wel vaak lastig te behouden in die periode.
zondag 10 mei 2009 om 16:59
Ik ben het helemaal met Iry eens, uit elkaar gaan is volgens mij het stomste wat je kunt doen. Kijk ook eens naar je hormonen want die zijn na het krijgen van kinderen ook niet meer wat ze waren en het Follikelhormoon zorgt voor de zin en die gaat heel vaak weg bij vrouwen na kinderen krijgen. Ik ben hier zelf ook mee bezig en ik ben van mening dat er heel veel vrouwen met dit probleem kampen die denken niet meer van hun man te houden omdat ze dat gevoel missen en dan gewoon een stofje niet meer aanmaken die voor de drang naar sex zorgt.
zondag 10 mei 2009 om 17:56
zondag 10 mei 2009 om 21:57
Ik ben nu bijna 5 jaar samen met mijn vriend. Niet getrouwd, geen kinderen.
Ik heb lang niet altijd zin in seks, eerlijk gezegd vrijwel nooit -ik weet niet hoe dat komt, maar dat terzijde.
Mijn vriend en ik houden ontzettend veel van elkaar en zijn soms zelfs weer verliefd op elkaar. Een heerlijk gevoel. Ik kan me op het moment niet voorstellen dat we uit elkaar zouden gaan.
Toch begrijp ik wel een beetje hoe je je voelt. Ik had dat namelijk het afgelopen half jaar/jaar. Wil ik wel echt verder met hem? Etc etc
Maar ik ben gaan kijken naar wat voor fijne dingen we samen hebben.
Misschien komt het ook wel doordat je bent gaan terugkijken op je leven. Je vertelt dat het best wel snel is gegaan. In de eerste instantie lijkt het alsof je daarover moet gaan twijfelen, maar is dat wel 'nodig'? Voel je je nog fijn bij je man? Kan je je inbeelden dat je verder leeft zonder hem (vriendschap daargelaten)?
Wat anderen zeggen; probeer de passie weer terug te krijgen.
Als dat niet lukt, kun je altijd nog weggaan.
Succes!
Ik heb lang niet altijd zin in seks, eerlijk gezegd vrijwel nooit -ik weet niet hoe dat komt, maar dat terzijde.
Mijn vriend en ik houden ontzettend veel van elkaar en zijn soms zelfs weer verliefd op elkaar. Een heerlijk gevoel. Ik kan me op het moment niet voorstellen dat we uit elkaar zouden gaan.
Toch begrijp ik wel een beetje hoe je je voelt. Ik had dat namelijk het afgelopen half jaar/jaar. Wil ik wel echt verder met hem? Etc etc
Maar ik ben gaan kijken naar wat voor fijne dingen we samen hebben.
Misschien komt het ook wel doordat je bent gaan terugkijken op je leven. Je vertelt dat het best wel snel is gegaan. In de eerste instantie lijkt het alsof je daarover moet gaan twijfelen, maar is dat wel 'nodig'? Voel je je nog fijn bij je man? Kan je je inbeelden dat je verder leeft zonder hem (vriendschap daargelaten)?
Wat anderen zeggen; probeer de passie weer terug te krijgen.
Als dat niet lukt, kun je altijd nog weggaan.
Succes!
maandag 11 mei 2009 om 10:13
Met twee kleine kindjes over de vloer hangt niemand nog in de gordijnen van de passie, het is absoluut normaal als dat even in zijn halt staat. Een leven samen is erg lang, er zullen tijden zijn dat je elkaar even 'kwijt' bent, geen reden voor paniek, liefdesleven gaat niet altijd mee in de golven van de gebeurtenissen maar heeft zo zijn eigen dynamiek.
Maak je geen zorgen, op dit moment heeft je sexleven even geen prioriteit, dat kan heus wel weer terugkeren. Zolang jullie het verder fijn hebben samen is dat toch het allerbelangrijkste nu.
Laat je vooral niet gek maken door de terreur van de glossy bladen die je voorschrijven dat je eigenlijk altijd moet kunnen 'presteren' op seksueel gebied en dat je anders een opgedroogde trut bent. Hallooo, daar doen we niet aan mee he? Geniet van je lieve man en schatjes van kinderen en laat je niks wijsmaken.
Maak je geen zorgen, op dit moment heeft je sexleven even geen prioriteit, dat kan heus wel weer terugkeren. Zolang jullie het verder fijn hebben samen is dat toch het allerbelangrijkste nu.
Laat je vooral niet gek maken door de terreur van de glossy bladen die je voorschrijven dat je eigenlijk altijd moet kunnen 'presteren' op seksueel gebied en dat je anders een opgedroogde trut bent. Hallooo, daar doen we niet aan mee he? Geniet van je lieve man en schatjes van kinderen en laat je niks wijsmaken.
