Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
donderdag 12 november 2020 om 17:49
Wauw, echt kil zeg van jouw vrienden. Dikke knuffel van mij. Mijn moeder is in 2016 overleden dus ik weet hoe jij je voelt.6Flick schreef: ↑12-11-2020 16:16Ik wil even mijn hart luchten over vrienden die alleen maar over hun kroost kunnen praten. Vandaag is het X jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Ik vind dat altijd een lastige dag, ben verdrietig en kan me niet concentreren. Daarom neem ik vrij van mijn werk en doe waar ik zin in heb.
Wat ik lastig vind is dat niemand in mijn omgeving er verder aan denkt, vraagt hoe het met me gaat of me een berichtje stuurt. En dat vind ik zo stom!
Als er al belangstelling is, dan alleen voor de leuke dingen (lijkt het). En verder gaat het in berichten vandaag alleen maar over spugende, kakkende en zeurende kinderen. Echt, het kan me gestolen worden!
donderdag 12 november 2020 om 17:51
Ja, dat heb ik ook wel eens... jammer dat ik nooit zal voelen hoe het is om zwanger te zijn of hoe de liefde voor een kind voelt. Dat gevoel ebt altijd weer snel weg en het geluk van geen kinderen hebben overheerstkatkaatje schreef: ↑12-11-2020 17:18Ik was gisteren even bij een vriendin op bezoek. Ze is recentelijk bevallen dus daar ging het gesprek ook even over. Over hoe dat in zijn werk was gegaan en wat ze had gevoeld enzo. Toen bemerkte ik bij mezelf toch een klein 'wel jammer dat ik zoiets nooit ga voelen'-steekje. Dat was gelijk weer over toen haar klein begon te huilen en de oudste in zijn broek had gepoept, maar het was er toch even. Hebben jullie dat soort steekjes ook wel eens?
donderdag 12 november 2020 om 17:52
Wow, wat bijzonder en attent!RickDalton schreef: ↑12-11-2020 17:20Ik heb nog een directeur van een ex-werkgever die mij elk jaar op de sterfdatum van mijn zus een mailtje stuurt. die man heeft mij destijds ook persoonlijk bij de klant opgehaald om mijn te vertellen dat 'er iets met je zus is gebeurd en voor wat ik je nu kan vertellen is ze dood'
en de beste man had zelf ook de nodige ellende meegemaakt, vrouw overleden bij de bevalling van zijn eerste kind.
nb: we hadden toen een bedrijfje met 10 man personeel dus iedereen kende elkaar wel persoonlijk
donderdag 12 november 2020 om 17:53
Thanks!Sjaantje37 schreef: ↑12-11-2020 17:49Wauw, echt kil zeg van jouw vrienden. Dikke knuffel van mij. Mijn moeder is in 2016 overleden dus ik weet hoe jij je voelt.
Het hier even uitspreken helpt ook al. Dank forum!
donderdag 12 november 2020 om 18:32
Ik heb dat soms ook weleens, maar vooral als ik denk aan een volwassen kind. Het lijkt mij heel leuk om samen met je volwassen kind iets te doen en een goeie band te hebben ermee. Ik zie mijn vader bijvoorbeeld vaak en een dergelijke band lijkt mij heel leuk met een kind.
Ik vind echter dat er veel meer nadelen aan een kind zitten dan voordelen. Het is ook zo een groot risico. Misschien heb je wel helemaal geen leuk contact later, gaat je kind emigreren of krijgt hij zelf vier kinderen en zie je ze amper.
Ik vind echter dat er veel meer nadelen aan een kind zitten dan voordelen. Het is ook zo een groot risico. Misschien heb je wel helemaal geen leuk contact later, gaat je kind emigreren of krijgt hij zelf vier kinderen en zie je ze amper.
Emboldened by the flame of ambition
donderdag 12 november 2020 om 18:47
donderdag 12 november 2020 om 18:58
Gebeurd vaker dan men beseft denk ik. Mijn man heeft geen contact meer met zijn bio-moeder sinds hij 3 was, en zijn spermadonor hebben we het maar niet over, dat is al helemaal een kansloos verhaal. Die vent had nooit aan kinderen moeten beginnen.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
donderdag 12 november 2020 om 19:12
Gefeliciteerd en hopelijk nog vele jarenAeonOfWinter schreef: ↑12-11-2020 18:4734 jaar kindvrij vandaag.
Volgende week weer een nieuwe tattoo, die wordt gezet door een lieve bekende en past echt bij mij. Ma zal wel weer een rolberoerte krijgen, maar soit
Emboldened by the flame of ambition
donderdag 12 november 2020 om 19:40
Ik heb dat met bepaalde dingen. Ik zou wel een lieve rustige meisje willen waarmee ik van alles kan doen, samen spelen etc....ik wil de lusten maar niet de lasten. Maar dat werkt niet als je een kind krijgt....katkaatje schreef: ↑12-11-2020 17:18Ik was gisteren even bij een vriendin op bezoek. Ze is recentelijk bevallen dus daar ging het gesprek ook even over. Over hoe dat in zijn werk was gegaan en wat ze had gevoeld enzo. Toen bemerkte ik bij mezelf toch een klein 'wel jammer dat ik zoiets nooit ga voelen'-steekje. Dat was gelijk weer over toen haar klein begon te huilen en de oudste in zijn broek had gepoept, maar het was er toch even. Hebben jullie dat soort steekjes ook wel eens?
donderdag 12 november 2020 om 20:04
Dit ook inderdaad. Ik zou het niet wss als een eigen mens kunnen zien, maar ik zou het te veel naar mijn eigen 'smaak' willen ombuigen. En dit zeker als het een puber zou worden...met een peuter kan je nog net wat meer.hondenmens schreef: ↑12-11-2020 19:56Ik denk dat als ik een kind zou hebben, ik teveel mijn eigen interesses op hem/haar zal projecteren. Vooral de dingen die ik zelf leuk vond in mijn jeugd. Ik kan gewoon niet lang en vaak iets doen waar ik niks mee heb.
donderdag 12 november 2020 om 20:39
Peuters zijn echt de hel...vind de puberfase zoveel leuker. Net weer een verhitte maatschappelijke discussie tussen mijn zoon en ik....heerlijk!!!!!Pompoenschip schreef: ↑12-11-2020 20:04Dit ook inderdaad. Ik zou het niet wss als een eigen mens kunnen zien, maar ik zou het te veel naar mijn eigen 'smaak' willen ombuigen. En dit zeker als het een puber zou worden...met een peuter kan je nog net wat meer.
donderdag 12 november 2020 om 20:44
6Flick schreef: ↑12-11-2020 16:16Ik wil even mijn hart luchten over vrienden die alleen maar over hun kroost kunnen praten. Vandaag is het X jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Ik vind dat altijd een lastige dag, ben verdrietig en kan me niet concentreren. Daarom neem ik vrij van mijn werk en doe waar ik zin in heb.
Wat ik lastig vind is dat niemand in mijn omgeving er verder aan denkt, vraagt hoe het met me gaat of me een berichtje stuurt. En dat vind ik zo stom!
Als er al belangstelling is, dan alleen voor de leuke dingen (lijkt het). En verder gaat het in berichten vandaag alleen maar over spugende, kakkende en zeurende kinderen. Echt, het kan me gestolen worden!
Van mij dan maar.Ik zal niet durven beweren dat ik als kinderloze wel attent zou zijn. Maar bij de meesten mensen van dichtbij leven de ouders nog, dus ik heb zo'n situatie nog niet meegemaakt.
Maar balen is het wel.
hondenmens schreef: ↑12-11-2020 19:56Ik denk dat als ik een kind zou hebben, ik teveel mijn eigen interesses op hem/haar zal projecteren. Vooral de dingen die ik zelf leuk vond in mijn jeugd. Ik kan gewoon niet lang en vaak iets doen waar ik niks mee heb.
Ik vrees dat ik dat misschien ook zou doen.
Ik merk dat ik soms lastig kan levellen met mijn neefje van 8. Hij is gewoon een heel ander kind. Ik was nogal van waarom, hoe, waar, nadenken over dingen en rare vragen. Hij heeft gewoon niet zoveel aandacht voor de verhalen van zijn tante. 
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 12 november 2020 om 20:51
Dat lijkt me wel heftig dat je dat niet rechtstreeks van je ouders hoorde, maar op je werk. Maar wel fijn dat je werkgever je steunde en het zelfs nog herinnert en attent is!RickDalton schreef: ↑12-11-2020 17:20Ik heb nog een directeur van een ex-werkgever die mij elk jaar op de sterfdatum van mijn zus een mailtje stuurt. die man heeft mij destijds ook persoonlijk bij de klant opgehaald om mijn te vertellen dat 'er iets met je zus is gebeurd en voor wat ik je nu kan vertellen is ze dood'
en de beste man had zelf ook de nodige ellende meegemaakt, vrouw overleden bij de bevalling van zijn eerste kind.
nb: we hadden toen een bedrijfje met 10 man personeel dus iedereen kende elkaar wel persoonlijk
donderdag 12 november 2020 om 20:53
Denk dat ik dat ook zou hebben. Ik weet zelf hoe ik geweest ben en totaal andere interesses had dan mijn ouders, vooral wat muzieksmaak betreft, haha!Pompoenschip schreef: ↑12-11-2020 20:04Dit ook inderdaad. Ik zou het niet wss als een eigen mens kunnen zien, maar ik zou het te veel naar mijn eigen 'smaak' willen ombuigen. En dit zeker als het een puber zou worden...met een peuter kan je nog net wat meer.
donderdag 12 november 2020 om 20:57
Ach, wat ontzettend lief/attent. Ik denk ook wel dat mensen die zelf het een en ander aan heftige dingen hebben meegemaakt, vaak wel wat attenter zijn. Omdat ze zich vaak (niet altijd) wat beter in kunnen leven.RickDalton schreef: ↑12-11-2020 17:20Ik heb nog een directeur van een ex-werkgever die mij elk jaar op de sterfdatum van mijn zus een mailtje stuurt. die man heeft mij destijds ook persoonlijk bij de klant opgehaald om mijn te vertellen dat 'er iets met je zus is gebeurd en voor wat ik je nu kan vertellen is ze dood'
en de beste man had zelf ook de nodige ellende meegemaakt, vrouw overleden bij de bevalling van zijn eerste kind.
nb: we hadden toen een bedrijfje met 10 man personeel dus iedereen kende elkaar wel persoonlijk
De partner van een collega van mijn vriend was bevallen en hun mini team had een leuke attentie gedaan. Daar kregen ze allemaal een foto van (baby met attentie) dat was best schattig. Dus ik snap wel dat sommige mensen dan ook willen.
Maar ik moet zeggen, ik had een collega en die had echt de meest hilarische pakjes voor haar zoontje. Romper met stropdas voor Oud&Nieuw, zo'n foto in een rode romper met een geweitje op zijn hoofd en een rode neus voor kerst en nog meer van dat soort ongein. Echt super grappig. Zoiets zou ik ook wel doen.
Dat is dan dat stukje van kinderen dat ik wel grappig vind. Of een andere vriendin die voor Carnaval een pakje had gemaakt voor haar zoon, ging hij verkleed als een soort peultje. Die had ook altijd van die leuke wintermutsen met oren en zo...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 12 november 2020 om 21:12
Ik ben juist blij dat mijn puberteit voorbij is wat dat betreft. Onze discussies gingen meestal over huiswerk.Sjaantje37 schreef: ↑12-11-2020 20:39Peuters zijn echt de hel...vind de puberfase zoveel leuker. Net weer een verhitte maatschappelijke discussie tussen mijn zoon en ik....heerlijk!!!!!
donderdag 12 november 2020 om 21:31
6Flick schreef: ↑12-11-2020 16:16Ik wil even mijn hart luchten over vrienden die alleen maar over hun kroost kunnen praten. Vandaag is het X jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Ik vind dat altijd een lastige dag, ben verdrietig en kan me niet concentreren. Daarom neem ik vrij van mijn werk en doe waar ik zin in heb.
Wat ik lastig vind is dat niemand in mijn omgeving er verder aan denkt, vraagt hoe het met me gaat of me een berichtje stuurt. En dat vind ik zo stom!
Als er al belangstelling is, dan alleen voor de leuke dingen (lijkt het). En verder gaat het in berichten vandaag alleen maar over spugende, kakkende en zeurende kinderen. Echt, het kan me gestolen worden!
Niet leuk...
Ik ben zelf dan zo’n type wat gerust een bijdehante opmerking maakt of een foto stuurt van een fles wijn ofzo wanneer het in een groepsapp over baby poep of ander baby narigheid gaat
dan valt het kwartje meestal wel
donderdag 12 november 2020 om 21:37
Nee eigenlijk niet, ik vind zo’n kleine baby wel heel schattig en zit er dan graag mee te tutten maar ik ben me ook zo bewust dat ik kinderen vanaf 1 jaar echt super vervelend ga vinden en het idee van zwanger zijn en bevallen echt niet te doen vind.katkaatje schreef: ↑12-11-2020 17:18Ik was gisteren even bij een vriendin op bezoek. Ze is recentelijk bevallen dus daar ging het gesprek ook even over. Over hoe dat in zijn werk was gegaan en wat ze had gevoeld enzo. Toen bemerkte ik bij mezelf toch een klein 'wel jammer dat ik zoiets nooit ga voelen'-steekje. Dat was gelijk weer over toen haar klein begon te huilen en de oudste in zijn broek had gepoept, maar het was er toch even. Hebben jullie dat soort steekjes ook wel eens?
donderdag 12 november 2020 om 21:58
Ik vind alleen de basisschoolleeftijd leuk. Maar misschien komt dat ook omdat dat deel van mijn jeugd het leukst was.
Van mijn peutertijd herinner ik me niet veel. Wel dingen hoe dingen eruit zagen en waar ik mee speelde. Maar niet mijn gevoelens. Jammer dat ik de tijd van rond gereden worden in de buggy niet bewust heb mee gemaakt.
Van mijn peutertijd herinner ik me niet veel. Wel dingen hoe dingen eruit zagen en waar ik mee speelde. Maar niet mijn gevoelens. Jammer dat ik de tijd van rond gereden worden in de buggy niet bewust heb mee gemaakt.
donderdag 12 november 2020 om 22:21
Nooit gehad. Misschien dat ik later als ik oud ben wel iets voel als ik een medebejaarde op terras zie zitten met zijn/haar volwassen zoon of dochter (maar dan wel zonder kleinkinderen hahaToen bemerkte ik bij mezelf toch een klein 'wel jammer dat ik zoiets nooit ga voelen'-steekje. Dat was gelijk weer over toen haar klein begon te huilen en de oudste in zijn broek had gepoept, maar het was er toch even. Hebben jullie dat soort steekjes ook wel eens?
)
vrijdag 13 november 2020 om 06:10
haha ja hier ook, foto van een promenade in Lissabon in november terwijl de rest aan het afvriezen was in NL.
