Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 26
dinsdag 10 november 2020 om 21:25
Jee...hoe is het nu met hem??RickDalton schreef: ↑10-11-2020 21:13Ja en ze liet een man en een kind van 2.5 jaar achter. ik weet nog goed dat ik met het ventje door de supermarkt liep en hij steeds liep te vragen wanneer zijn moeder weer thuis zou komen. kereltje van 2.5 kent het concept 'dood' gewoon niet en dat heeft even geduurd voor hij dat begreep.
hartverscheurend, vergeet je nooit meer.
dinsdag 10 november 2020 om 21:36
dikke prima wel, vlak na het overlijden was het contact tussen zijn vader en mijn ouders wat minder (mijn moeder kon wat 'minder' met hem zullen we maar zeggen) en zijn er flinke ruzies geweest over de opvoeding/oppassen van het jongetje. tot het punt dat er flink heen en weer gescholden werd naar elkaar en dreigingen van 'jullie zien jullie kleinkind nooit meer, etc,etc'
na het overlijden van mijn moeder vlak daarna ging het snel de goede kant op tot het punt dat de relatie nu uitstekend is en hij met enige regelmaat met opa op pad gaat. ben er erg blij mee moet ik zeggen
tja leven.. kei en keihard is het soms en is het vaak oneerlijk! mijn zus en ik waren echt heel erg close en nu sta 'ik er alleen voor' heb ik wel eens het gevoel.
nu ik dit zo tik.. komen de emoties wel weer boven, ik ga me even terugtrekken
dinsdag 10 november 2020 om 21:46
Rick. Dan zitten we allebij in het zelfde schuitje.
Een knuffel van mij.
Ik heb mijn ouders en broer ook jong verloren.
Ik sta er alleen voor.
Ik zocht juist afleiding in het werk.
Ik kon niet thuis gaan zitten,want de muren kwamen anders op me af.
Dit zijn moeilijke tijden voor me,door de corona.
Ik spreek minder af,mis de festivals.
Ik zie ook tegen de feestdagen op.
Maar ik kom er wel door heen.
Maar in deze tijd vind ik het moeilijk.
Ik ben ook blij dat ik gezond ben,en dat ik kan gaan werken.
Een knuffel van mij.
Ik heb mijn ouders en broer ook jong verloren.
Ik sta er alleen voor.
Ik zocht juist afleiding in het werk.
Ik kon niet thuis gaan zitten,want de muren kwamen anders op me af.
Dit zijn moeilijke tijden voor me,door de corona.
Ik spreek minder af,mis de festivals.
Ik zie ook tegen de feestdagen op.
Maar ik kom er wel door heen.
Maar in deze tijd vind ik het moeilijk.
Ik ben ook blij dat ik gezond ben,en dat ik kan gaan werken.
dinsdag 10 november 2020 om 22:12
Ik heb eigenlijk altijd wel het besef meegedragen dat mijn ouders niet het eeuwige leven hebben en heb dus altijd wel veel met ze ondernomen. Toen we hoorden dat mijn vader uitgezaaide kanker had ben ik volledig ingestort op m'n werk en in de ziektewet beland. We hebben toch nog 10 zware maar ook mooie maanden samen door kunnen brengen (waarin ik zelf tussendoor ook nog even borstkanker kreeg en behandeld moest worden)
dinsdag 10 november 2020 om 22:16
wendy7373 schreef: ↑10-11-2020 21:46Rick. Dan zitten we allebij in het zelfde schuitje.
Een knuffel van mij.
Ik heb mijn ouders en broer ook jong verloren.
Ik sta er alleen voor.
Ik zocht juist afleiding in het werk.
Ik kon niet thuis gaan zitten,want de muren kwamen anders op me af.
Dit zijn moeilijke tijden voor me,door de corona.
Ik spreek minder af,mis de festivals.
Ik zie ook tegen de feestdagen op.
Maar ik kom er wel door heen.
Maar in deze tijd vind ik het moeilijk.
Ik ben ook blij dat ik gezond ben,en dat ik kan gaan werken.
dinsdag 10 november 2020 om 22:16
redbulletje schreef: ↑10-11-2020 22:12Ik heb eigenlijk altijd wel het besef meegedragen dat mijn ouders niet het eeuwige leven hebben en heb dus altijd wel veel met ze ondernomen. Toen we hoorden dat mijn vader uitgezaaide kanker had ben ik volledig ingestort op m'n werk en in de ziektewet beland. We hebben toch nog 10 zware maar ook mooie maanden samen door kunnen brengen (waarin ik zelf tussendoor ook nog even borstkanker kreeg en behandeld moest worden)
dinsdag 10 november 2020 om 22:42
RickDalton schreef: ↑10-11-2020 21:36dikke prima wel, vlak na het overlijden was het contact tussen zijn vader en mijn ouders wat minder (mijn moeder kon wat 'minder' met hem zullen we maar zeggen) en zijn er flinke ruzies geweest over de opvoeding/oppassen van het jongetje. tot het punt dat er flink heen en weer gescholden werd naar elkaar en dreigingen van 'jullie zien jullie kleinkind nooit meer, etc,etc'
na het overlijden van mijn moeder vlak daarna ging het snel de goede kant op tot het punt dat de relatie nu uitstekend is en hij met enige regelmaat met opa op pad gaat. ben er erg blij mee moet ik zeggen
tja leven.. kei en keihard is het soms en is het vaak oneerlijk! mijn zus en ik waren echt heel erg close en nu sta 'ik er alleen voor' heb ik wel eens het gevoel.
nu ik dit zo tik.. komen de emoties wel weer boven, ik ga me even terugtrekken
dinsdag 10 november 2020 om 22:45
wendy7373 schreef: ↑10-11-2020 21:46Rick. Dan zitten we allebij in het zelfde schuitje.
Een knuffel van mij.
Ik heb mijn ouders en broer ook jong verloren.
Ik sta er alleen voor.
Ik zocht juist afleiding in het werk.
Ik kon niet thuis gaan zitten,want de muren kwamen anders op me af.
Dit zijn moeilijke tijden voor me,door de corona.
Ik spreek minder af,mis de festivals.
Ik zie ook tegen de feestdagen op.
Maar ik kom er wel door heen.
Maar in deze tijd vind ik het moeilijk.
Ik ben ook blij dat ik gezond ben,en dat ik kan gaan werken.
dinsdag 10 november 2020 om 23:13
Voor iedereen een dikke knuffel hier....toen mijn moeder in het ziekenhuis belandde had ik mijn scriptievertegenwoordiging op school....en een paar dagen voordat ik mijn afstudeerceremonie had, hebben we te horen gekregen dat mijn moeder ongeneeslijk ziek is.
Dat was pas een klote dag. Iedereen mega vrolijk, terwijl ik er alleen stond want mijn vader was bij mijn moeder in het ziekenhuis, en ik niet echt de lef had om aan anderen te vertellen wat er aan de hand was.
Het is inmiddels 4 jaar geleden, maar die dag zal ik ook nooit vergeten. Ik wordt nog steeds misselijk als ik denk aan het moment toen we het te horen hebben gekregen.
Toen besefte ik ook hoe gek het leven is. De dood van mijn moeder was ook de grootste reden dat ik geen kinderen wil. Ze was mijn beste vriendin, met haar zou ik het nog door kunnen staan. Maar zonder haar ga ik er NOOIT aan beginnen. Absoluut niet. Maar mij geen reet uit hoe geweldig mijn toekomstige schoonmoeder wel niet is, zonder mijn moeder - geen kinderen.
Dat was pas een klote dag. Iedereen mega vrolijk, terwijl ik er alleen stond want mijn vader was bij mijn moeder in het ziekenhuis, en ik niet echt de lef had om aan anderen te vertellen wat er aan de hand was.
Het is inmiddels 4 jaar geleden, maar die dag zal ik ook nooit vergeten. Ik wordt nog steeds misselijk als ik denk aan het moment toen we het te horen hebben gekregen.
Toen besefte ik ook hoe gek het leven is. De dood van mijn moeder was ook de grootste reden dat ik geen kinderen wil. Ze was mijn beste vriendin, met haar zou ik het nog door kunnen staan. Maar zonder haar ga ik er NOOIT aan beginnen. Absoluut niet. Maar mij geen reet uit hoe geweldig mijn toekomstige schoonmoeder wel niet is, zonder mijn moeder - geen kinderen.
woensdag 11 november 2020 om 00:01
Voor iedereen een dikke Lijkt me vreselijk om jong je ouders of een van hen te moeten missen. Hoeveel hangt natuurlijk ook af van de band die je met hen had.
Ik ben best bang voor de dag dat mijn moeder sterft. Ze is mijn grootste steunpilaar. In mijn jeugd had ik niet echt een voorkeur voor een van mijn ouders. Alleen bij bepaalde dingen die hij/zij beter kon. Dat is veranderd na hun scheiding. Ik ging bij mijn moeder wonen en vader liet het op alle vlakken afweten. Wij waren een afgesloten hoofdstuk voor hem. Als hij zou sterven, zou dat mijn huidige leven weinig veranderen. We komen al ruim 13 jaar niet bij elkaar over de vloer. Ik mis alleen de oude vader, niet wie hij geworden is.
Lijkt me vreselijk om jong je ouders of een van hen te moeten missen. Hoeveel hangt natuurlijk ook af van de band die je met hen had. Ik ben best bang voor de dag dat mijn moeder sterft. Ze is mijn grootste steunpilaar. In mijn jeugd had ik niet echt een voorkeur voor een van mijn ouders. Alleen bij bepaalde dingen die hij/zij beter kon. Dat is veranderd na hun scheiding. Ik ging bij mijn moeder wonen en vader liet het op alle vlakken afweten. Wij waren een afgesloten hoofdstuk voor hem. Als hij zou sterven, zou dat mijn huidige leven weinig veranderen. We komen al ruim 13 jaar niet bij elkaar over de vloer. Ik mis alleen de oude vader, niet wie hij geworden is.
woensdag 11 november 2020 om 07:52
Maar steekt hij nu ook geen hand uit?hondenmens schreef: ↑11-11-2020 00:01Voor iedereen een dikke
Ik ben best bang voor de dag dat mijn moeder sterft. Ze is mijn grootste steunpilaar. In mijn jeugd had ik niet echt een voorkeur voor een van mijn ouders. Alleen bij bepaalde dingen die hij/zij beter kon. Dat is veranderd na hun scheiding. Ik ging bij mijn moeder wonen en vader liet het op alle vlakken afweten. Wij waren een afgesloten hoofdstuk voor hem. Als hij zou sterven, zou dat mijn huidige leven weinig veranderen. We komen al ruim 13 jaar niet bij elkaar over de vloer. Ik mis alleen de oude vader, niet wie hij geworden is.
Hoe is hij veranderd dan na de scheiding? Vooral tov zijn kinderen?
Je kunt toch niet de ene dag wél van je kinderen houden en de andere dag opeens niet meer?
woensdag 11 november 2020 om 07:54
Wat mooi om te lezen dat ze je beste vriendin was, maar ook heel verdrietig om haar zo vroeg te moeten verliezen.Pompoenschip schreef: ↑10-11-2020 23:13Voor iedereen een dikke knuffel hier....toen mijn moeder in het ziekenhuis belandde had ik mijn scriptievertegenwoordiging op school....en een paar dagen voordat ik mijn afstudeerceremonie had, hebben we te horen gekregen dat mijn moeder ongeneeslijk ziek is.
Dat was pas een klote dag. Iedereen mega vrolijk, terwijl ik er alleen stond want mijn vader was bij mijn moeder in het ziekenhuis, en ik niet echt de lef had om aan anderen te vertellen wat er aan de hand was.
Het is inmiddels 4 jaar geleden, maar die dag zal ik ook nooit vergeten. Ik wordt nog steeds misselijk als ik denk aan het moment toen we het te horen hebben gekregen.
Toen besefte ik ook hoe gek het leven is. De dood van mijn moeder was ook de grootste reden dat ik geen kinderen wil. Ze was mijn beste vriendin, met haar zou ik het nog door kunnen staan. Maar zonder haar ga ik er NOOIT aan beginnen. Absoluut niet. Maar mij geen reet uit hoe geweldig mijn toekomstige schoonmoeder wel niet is, zonder mijn moeder - geen kinderen.
Los van het wel of geen kinderen krijgen, zou je een toekomstige schoonmoeder niet dúrven omarmen? (Ik bedoel zeker niet ter vervanging van je moeder want dat lijkt me onmogelijk!)
woensdag 11 november 2020 om 08:17
Dat heb ik hier met mijn vader. enkele weken geleden moest bij voor een routinecheck naar het ziekenhuis (71 jaar dus risicogroep voor prostaatklachten) en toen bleek dat er bepaalde waardes te hoog waren en de prostaat was licht vergroot.hondenmens schreef: ↑11-11-2020 00:01Voor iedereen een dikke
Ik ben best bang voor de dag dat mijn moeder sterft. Ze is mijn grootste steunpilaar. In mijn jeugd had ik niet echt een voorkeur voor een van mijn ouders. Alleen bij bepaalde dingen die hij/zij beter kon. Dat is veranderd na hun scheiding. Ik ging bij mijn moeder wonen en vader liet het op alle vlakken afweten. Wij waren een afgesloten hoofdstuk voor hem. Als hij zou sterven, zou dat mijn huidige leven weinig veranderen. We komen al ruim 13 jaar niet bij elkaar over de vloer. Ik mis alleen de oude vader, niet wie hij geworden is.
Toen was ik wel even in paniek en heb ik gedacht "dit is het, nu wordt ik definitief wees" afgelopen maandag is hij weer voor een herhaalcheck geweest en nu bleek er niks aan de hand (eerste scan was een echo, 2e scan een MRI)
pffff
het voordeel van mensen verliezen is wel dat ik (en ik spreek nu namens mezelf) een stuk zelfverzekerder in het leven sta. er is niks wat mij nog kan gebeuren wat erger is dan datgene wat ik allemaal heb meegemaakt. ik kan lastige gesprekken hebben bij grote multinationals en grote bazen maar ik kan alles van mij af laten glijden als een teflonlaagje. Ik zeg thuis wel eens dat ik de 'teflon-don' ben en dat er aan mij niks (meer) blijft plakken.
En ik kan melden dat dat echt heeeeeel erg goed voelt. niemand kloot met mij!
rickdalton wijzigde dit bericht op 11-11-2020 08:18
0.06% gewijzigd
woensdag 11 november 2020 om 08:17
Dat is klote hè. Wel herkenbaar, maar dan op een ander vlak.hondenmens schreef: ↑11-11-2020 00:01Voor iedereen een dikke
Ik ben best bang voor de dag dat mijn moeder sterft. Ze is mijn grootste steunpilaar. In mijn jeugd had ik niet echt een voorkeur voor een van mijn ouders. Alleen bij bepaalde dingen die hij/zij beter kon. Dat is veranderd na hun scheiding. Ik ging bij mijn moeder wonen en vader liet het op alle vlakken afweten. Wij waren een afgesloten hoofdstuk voor hem. Als hij zou sterven, zou dat mijn huidige leven weinig veranderen. We komen al ruim 13 jaar niet bij elkaar over de vloer. Ik mis alleen de oude vader, niet wie hij geworden is.
Je hoort het vaak genoeg toch? Dat mannen na een scheiding zonder kinderen door gaan? Ik weet niet of het om houden van gaat. Je kunt prima van iemand houden, maar diegene niet dag en nacht in je leven willen hebben.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 11 november 2020 om 08:50
Odianaf schreef: ↑11-11-2020 08:17Dat is klote hè. Wel herkenbaar, maar dan op een ander vlak.
Je hoort het vaak genoeg toch? Dat mannen na een scheiding zonder kinderen door gaan? Ik weet niet of het om houden van gaat. Je kunt prima van iemand houden, maar diegene niet dag en nacht in je leven willen hebben.
Maar ik denk dat in haar geval haar vader haar helemaal niet meer in zijn leven wilde hebben na de scheiding.
Dan vraag ik me toch af hoe gevoelens voor je eigen kind stoppen na een breuk..had zo iemand dan niet liever kinderloos willen zijn?
woensdag 11 november 2020 om 08:53
Helaas heb ik dat ook genoeg gehoord. Kinderen die geen contact meer hebben met hun vader na de scheiding. Die vaders verdwijnen volledig uit beeld alsof ze gewoon een ander leven starten waar het kind dan niet meer bij past. Echt diep trieste figuren. Een kind is voor het leven dus gedraag je ernaar en wees een ouder.
skadí wijzigde dit bericht op 11-11-2020 08:57
0.16% gewijzigd
Emboldened by the flame of ambition
woensdag 11 november 2020 om 08:57
Heb ik mij ook weleens afgevraagd en dat zou best kunnen. Dat het van die mannen zijn die gewoon niet goed snappen wat ze willen in het leven en denken dat ze een kind willen.
Los daarvan ben je een slappe zak in dat geval. Je bent ouder dus gedraag je ernaar zou ik zeggen. Neem je verantwoordelijkheid, maar nee helaas werkt het niet zo
Triest voor de kinderen.
Emboldened by the flame of ambition
woensdag 11 november 2020 om 09:07
Wie zegt dat de gevoelens er niet meer zijn? Uit het oog betekent niet automatisch uit het hart.
Natuurlijk zijn er ouders die niet van hun kinderen houden en daardoor makkelijk weg kunnen lopen. Maar dat houden van is dan nooit echt aanwezig geweest.
Maar mannen (met name van de oude stempel) hechten zich over het algemeen minder aan hun kinderen dan de moeder. Niet alleen omdat ze sowieso minder tijd doorbrengen met hun kind in het algemeen (ivm fulltime werk ed). Maar juist in de beginperiode missen ze veel. Ik heb gelezen dat het heel belangrijk is om als een kind er net is, er veel mee te doen. Want daardoor gaat je lichaam het 'knuffelhormoon' aanmaken. Met als gevolg dat als je je kind ziet, je lichaam gelijk dit hormoon aan gaat maken, en je je dus meer aan je kind gaat hechten. Bij vrouwen is het vaak ook nodig om de borstvoeding op gang te krijgen (iets van Oxi-nogwat). Maar omdat de meeste vrouwen meer met het kind bezig zijn, het feit dat ze zwanger zijn geweest en de eventuele borstvoeding, is het makkelijker voor ze om dit op gang te brengen. Mannen moeten er echt in de eerste periode serieus mee aan de slag om hetzelfde reactie te krijgen.
Ik vond het wel een eye-opener dat er dus echt verschil in zit.
dianaf wijzigde dit bericht op 11-11-2020 09:18
57.55% gewijzigd
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 11 november 2020 om 09:09
Als man zijnde snap ik het ook enigzins nog wel, evolutionair gezien heb je 'je dingetje gedaan' en is het klaar en mag de vrouw bezig om de kids op te laten groeien. bij dieren zie je dit gedrag ook en de mens staat niet ver van de dieren af wat dat betreft.Skadí schreef: ↑11-11-2020 08:57Heb ik mij ook weleens afgevraagd en dat zou best kunnen. Dat het van die mannen zijn die gewoon niet goed snappen wat ze willen in het leven en denken dat ze een kind willen.
Los daarvan ben je een slappe zak in dat geval. Je bent ouder dus gedraag je ernaar zou ik zeggen. Neem je verantwoordelijkheid, maar nee helaas werkt het niet zo
als ik heeeeel diep van binnen bij mijzelf kijk dan snap ik die mannen dus wel, persoonlijk zou ik het niet doen want er bestaat idd nog zoiets als verantwoordelijkheid nemen voor je daden en het is maatschappelijk gewenst dat je je best doet voor je kinderen
woensdag 11 november 2020 om 09:12
Snappen of niet, je bent in dat geval een vader en je dient je verantwoordelijkheid te nemen of gewoon geen vader te worden. Ik ben daar heel zwart wit in. Een kind is een keuze. Maak je die keuze dan zorg je ervoor. Het is niet de papa-show waar de wereld om de vader draait.
Die mensen moeten in dat geval gewoon doen wat jij doet en dat is geen kind verwekken.
Die mensen moeten in dat geval gewoon doen wat jij doet en dat is geen kind verwekken.
Emboldened by the flame of ambition
woensdag 11 november 2020 om 09:20
ik snap dat, jij snapt dat maar feit is dat veel mannen maar gewoon een beetje doen wat de vrouw wil en vergeten dan duidelijk aan te geven dat zij het eigenlijk niet willenSkadí schreef: ↑11-11-2020 09:12Snappen of niet, je bent in dat geval een vader en je dient je verantwoordelijkheid te nemen of gewoon geen vader te worden. Ik ben daar heel zwart wit in. Een kind is een keuze. Maak je die keuze dan zorg je ervoor. Het is niet de papa-show waar de wereld om de vader draait.
Die mensen moeten in dat geval gewoon doen wat jij doet en dat is geen kind verwekken.
je wilt niet weten hoeveel spijtoptanten (mannen) ik spreek.
