Afknappers in vriendschappen

blijfgewoonbianca schreef: ↑

17-01-2021 12:22

Sommige dingen weet / voorzie je niet, totdat ze aan de orde komen. ( niet voor niets gaat het vaak mis tijdens vakanties ).
Zo heb ik weleens een vriendschap “ uitgemaakt “ toen bleek dat zij - vanwege scheiden - alles uit de kast trok om hem het leven zuur te maken, over de rug van hun kinderen.

Ja, dat is ook zo.

Thordïs schreef: ↑

17-01-2021 11:18

Geen. Met mensen waar ik een vriendschap mee heb zijn dat soort dingen niet aan de hand. Ik bouw geen vriendschappen op met mensen die roddelen of vervelend gedrag vertonen richting anderen of alleen drama schoppen. Dat komt niet eens tot kennissen.

jep, dit ja

Als back-up worden gebruikt voor wanneer vriend/partner niet/kan wil. Überhaupt vriendinnen die menen onderscheid te moeten maken op basis van relatiestatus.

Timetraveler schreef: ↑

17-01-2021 12:53

Als back-up worden gebruikt voor wanneer vriend/partner niet/kan wil. Überhaupt vriendinnen die menen onderscheid te moeten maken op basis van relatiestatus.

Volgens mij doe jij dat voornamelijk zelf. Ik lees jou vrijwel enkel over de verschillen tussen singels en stellen.

blijfgewoonbianca schreef: ↑

17-01-2021 12:34

Ik blijk een indrukwekkende hoeveelheid complotgekkies en vaccinatieweigeraars te kennen.

Dit wilde ik net schrijven, heb ze allemaal van mijn Facebook afgegooid!

Ooit een vriendschap verbroken omdat wij een substantieel bedrag hebben geleend wat nooit meer terug kwam en een vriendschap verbroken omdat diegene welbewust met een té jong meisje 'dates' had. Beide komen neer op oneerlijkheid in de vriendschap. Daar kan ik absoluut niet tegen.

- Claimen.
- Aan het lijntje gehouden worden of dat je maar bijzaak bent. Bij 1 vriendin was ik slechts een leerdoel.
- Vaak op het laatste moment afgezegd worden. Zeker als het is omdat er iets leukers op hun pad komt.
- Zin doordrammen en niet (meer) willen doen wat ik leuk vind.
- Niks meer laten horen zodra ze een relatie krijgen en/of niet meer zonder partner willen afspreken.

Thordïs schreef: ↑

17-01-2021 11:18

Geen. Met mensen waar ik een vriendschap mee heb zijn dat soort dingen niet aan de hand. Ik bouw geen vriendschappen op met mensen die roddelen of vervelend gedrag vertonen richting anderen of alleen drama schoppen. Dat komt niet eens tot kennissen.

Helemaal dit. Ik ben op één vriendin weleens een beetje afgeknapt in het begin omdat ze nogal bot uit de hoek kwam, ik was daar echt gekwetst door. Maar naarmate ik haar langer kende begon ik haar botte bijl steeds beter te begrijpen en ook te waarderen eigenlijk.
Nu weet ik bij wie ik moet zijn als ik écht wil weten of ik een dikke reet heb in een nieuwe broek.

Ik zit deze discussie met interesse mee te lezen. Ik zou niet zo goed weten wat voor mij afknappers in vriendschappen zijn, want ik heb niet zo veel ervaring met vriendschappen. Ik leef vrij alleen en heb altijd maar heel weinig vrienden gehad.

Ik heb een aantal jaren geleden een vriendschap die best wel lang heeft geduurd, moeten beeindigen. Hij had kennelijk weinig nuttigs te doen en hij belde me zo ongeveer iedere dag en dan ging hij praten over allerlei dingen die me niet interesseren. Soms belde hij me zelfs meerdere keren op een dag en ook na middernacht. Op een gegeven moment vond ik dat zo irritant dat ik het contact verbroken heb. Als hij me belde, dan beantwoordde ik de telefoon gewoon niet meer en na een tijdje hield hij op met bellen.

De laatste tijd heb ik dan toch weer af en toe contact met hem, maar ik merk dat hij eigenlijk niets veranderd is en er niets van geleerd heeft. Ik pas nu dus gewoon weer dezelfde strategie toe, gewoon de telefoon niet beantwoorden.

GroenTuintje schreef: ↑

17-01-2021 12:09

Oja gierig doen brrrr, wel lekker profiteren van anderen maar zelf iets aanbieden bij haar thuis gaat met heel veel moeite.

Zo had ik in mijn jeugd ook 2 vriendinnen. Maar ik vermoed dat het kwam omdat ze beiden uit een groter gezin kwamen en alles thuis moesten delen. Dat ze hun kans zagen als ze bij mij waren. Beiden wilden altijd het duurste eten en ijsje dan. Ook als ze niet wisten of ze het wel lustten. Ik ben enig kind en bij ons stak dat het niet op een Gulden. Een was mijn buurmeisje. Als wij op het plantsoen speelden, vaak met meerderen, gaf mijn moeder de buurkinderen ook iets. Haar moeder nooit, alleen haar eigen kids. Als ik in het zwembad een patatje gekocht at, vrat ze half mijn bak leeg. Andersom gaf ze mij met moeite de kleinste stompjes friet als ik geen had gekocht. In de botsauto's reed ze zo vaak mogelijk met anderen mee.

De ander profiteerde ook van me op school. Kluissleutel, pritt stift vergeten, geen tijd gehad voor huiswerk, geen geld voor de bus bij. Dat wilde ze dan van mij lenen. Elke week gebeurde er wel een van die dingen. Soms dacht ik: meid zoek het lekker uit. Maar als ik "nee" zei stookte ze anderen tegen me op en was ik de egoïst. Andersom als ik iets van haar nodig had kostte dat veel moeite. Het jaar daarna, in de 2e van het middelbaar werd ze een van mijn ergste pesters.

Ik heb geen vriendschappen maar contacten. Vriendschappen komen met te veel verwachtingen en ik ben veel liever vrij dan me in allerlei bochten moeten wringen om het goed te houden.

Vraag me toch stiekem af of hier ook oude vriend(inn)en van mij posten

Vrienden zijn in het verleden wel op mij afgeknapt omdat ik met onverwerkte emoties rondliep en wel eens te ver ging met mijn mening uiten en kritiek geven. Lekker overal met gestrekt been in heb van mijn oude vriendschappen inmiddels dan ook niemand over.

Deels de rebellerende aard van het beestje maar ik probeer meer accepterend en ruimte-gevend te zijn naar anderen. Afknapper is voor mij als we verschillende omgangsvormen, normen en waarden hanteren. Ik probeer daar bij contacten van begin af aan op te 'toetsen' dat voorkomt teleurstellingen. Ook als ze emotioneel instabiel of onvolwassen zijn dan ga ik het liever uit de weg, hoe interessant mensen soms ook zijn.

Het is wel zo dat je qua normen en waarden zelf ook nog in ontwikkeling bent in je 20-30-40er jaren, wat dat betreft kan je zomaar op een dag met vrienschappen komen te zitten die goed waren, maar waar je niet meer in past.

Lappen tekst over zichzelf hebben maar wanneer jij aankomt met iets, korte antwoorden terug krijgen, of alleen maar haha.

Viel me al vaker op, ‘t is goed zo, langzamerhand.

WitteHaai schreef: ↑

17-01-2021 13:29

Ik zit deze discussie met interesse mee te lezen. Ik zou niet zo goed weten wat voor mij afknappers in vriendschappen zijn, want ik heb niet zo veel ervaring met vriendschappen. Ik leef vrij alleen en heb altijd maar heel weinig vrienden gehad.

Ik heb een aantal jaren geleden een vriendschap die best wel lang heeft geduurd, moeten beeindigen. Hij had kennelijk weinig nuttigs te doen en hij belde me zo ongeveer iedere dag en dan ging hij praten over allerlei dingen die me niet interesseren. Soms belde hij me zelfs meerdere keren op een dag en ook na middernacht. Op een gegeven moment vond ik dat zo irritant dat ik het contact verbroken heb. Als hij me belde, dan beantwoordde ik de telefoon gewoon niet meer en na een tijdje hield hij op met bellen.

De laatste tijd heb ik dan toch weer af en toe contact met hem, maar ik merk dat hij eigenlijk niets veranderd is en er niets van geleerd heeft. Ik pas nu dus gewoon weer dezelfde strategie toe, gewoon de telefoon niet beantwoorden.

Geef je dan niet aan dat zo iemand niet 3 x per dag moet bellen of na middernacht niet moet bellen?

Ik vind wel dat als je iets dwarszit in een vriendschap dat je dat wel moet aangeven. Een of twee keer aankaarten en als het gedrag dan niet verandert, de vriendschap beeindigen met opgave van reden.

Ze is net hier vertrokken, en waarschijnlijk gaan we elkaar niet meer zien.

Ze is expat, en we kenden elkaar al een paar jaar. Ik mocht haar, hoewel zij bij onze eerste ontmoeting mij al wat geflikt had (door samenloop van omstandigheden op een voor ons beide een vreemde plek) en waarvan ik dacht: hier word ik geen vrienden mee. Uiteindelijk bleven we contact houden, ik had wel sympathie voor haar, en ik wist dat ze het moeilijk had.

Zolang we elkaar kenden (ik ga nu al in verleden tijd praten), bleef ze mij dingen flikken, zoals afspraken/beloftes steeds niet nakomen. Wanneer we iets hebben afgesproken, opeens andere mensen vragen en dan alles totaal omgooien zonder overleg. Of wanneer we dan en dan iets zouden gaan doen, niks meer laten horen over bijvoorbeeld tijd en/of locatie. En als ik haar dan vroeg wat we gingen doen/wanneer we elkaar zouden zien, dan zei ze dat het niet meer ging lukken. Dit deed ze ook met feestdagen of speciale gelegenheden, waardoor je op het laatste moment ook niet even iets anders gaat afspreken.

Het stomme is, zij was een van die vriendinnen bij wie ik steeds niets verwachtte, maar er voor haar wilde zijn omdat ze het zo zwaar had. Elke keer dat we elkaar zagen benoemde ze een aantal keer dat werken in haar branche zo stressvol is en het leven zo zwaar is. Ik probeerde haar te steunen door altijd aanwezig te zijn wanneer er iets van haar werk werd georganiseerd (heb nooit om een vrijkaart oid gevraagd, betaalde altijd alles zelf).

De laatste keer dat ik haar zag wilde ik al aankaarten dat het voor mij moeilijk is om een goede vriendin voor haar te zijn, omdat ik het afspreken zo lastig vind. Ik denk nu bij alles 'wat gaat er dit keer weer gebeuren' als we iets wilden gaan doen samen. Bij die afspraak zat ze er nog meer doorheen en dacht ik dat mijn verhaal wel even kon wachten. Dus ik had haar voor vandaag uitgenodigd, en van tevoren al aangegeven dat het misschien goed is om te praten omdat ik haar niet kwijt wilde. Ze had aangegeven dat ze wel iets lekkers mee zou nemen. En daar kon ik natuurlijk niet op rekenen, dus ben ik speciaal naar de winkel geweest vanochtend omdat ik niks in huis had voor haar (allergieën). Ze had inderdaad niks mee.

Ik had bedacht wat ik wilde zeggen, en koos mijn woorden heel zorgvuldig, en laat haar mij beloven mij te onderbreken als iets niet duidelijk is (vanwege de taal). Ik heb mijn best gedaan om uit te leggen dat dit geen aanval is, dat ik probeer te begrijpen hoe het voor haar werkt, of ze het in haar kring anders doen met afspraken, of ik haar misschien moet helpen herinneren met afspraken, of ik meer initiatief moet nemen en het niet bij haar moet laten.

Eerst zei ze een aantal keer dat het haar spijt dat ze mij teleurgesteld heeft, en ik gaf steeds aan dat ze zich niet hoeft te verontschuldigen omdat ik wil dat we elkaars kanten begrijpen en hier samen uit komen door hierover te praten. En toen sloeg ze om: dat ze dit niet vriendelijk vindt, dat ik alleen maar slechte dingen over haar dacht, dat ze mij eng vindt (??) dat ze voor haar werk flexibel moet zijn, en je houden aan de afspraken onvolwassen en egoïstisch is (??), dat het leven al moeilijk genoeg is, en dat ze geen tijd heeft voor ingewikkelde contacten, dat ik eens moet gaan uitzoeken wat er in mijn jeugd is gebeurd waardoor dit bij mij is getriggerd, en ga zo maar door.

Na een aantal pogingen om haar duidelijk te maken dat zij het verkeerd begrijpt, en wat mijn bedoeling was, en nadat ze aangaf mij eng te vinden en dat van mijn jeugd, heb ik niks meer gezegd, liet ik haar uitpraten, en wenste haar sterkte toen ze weer opstond en vertrok.

Ik voel nog een mengeling van shock en opluchting, en het gevoel van opluchting overheerst steeds meer. Het was niet een vriendschap waar ik iets van opstak, maar hoopte dat het gelijkwaardig zou worden wanneer het beter met haar zou gaan. De keer hiervoor dat ik haar sprak had ze aangegeven dat ze erg verdrietig was omdat ze bij iemand haar hart aan het luchten was, en diegene had gezegd dat ze alleen maar met zichzelf bezig was. Hopelijk komt ze er op tijd achter, voordat ze iedereen om haar heen verliest.

Malbec78 schreef: ↑

17-01-2021 14:07

Lappen tekst over zichzelf hebben maar wanneer jij aankomt met iets, korte antwoorden terug krijgen, of alleen maar haha.

Viel me al vaker op, ‘t is goed zo, langzamerhand.

Heeeel herkenbaar en dan niet alleen in tekstvorm, maar ook fysiek. Eenrichtingsverkeer noem ik dat.

Hier ook een vriendschap bekoeld, omdat diegene constant afzegt als ze hier komt. Maar ondertussen mag ik haar wel gaan helpen met verhuizen etc.

GroenTuintje schreef: ↑

17-01-2021 14:59

Hier ook een vriendschap bekoeld, omdat diegene constant afzegt als ze hier komt. Maar ondertussen mag ik haar wel gaan helpen met verhuizen etc.

Haha, die is gek. Mooi niet mag ik hopen?

Mijn echte echte echte vriendinnen heb ik al jaren. Ik ben erg gehecht aan ze, zal er altijd voor ze zijn en weet dat dat andersom ook zo is.
Ik laat niet zo snel anderen toe. Ik heb derhalve wel leuke nieuwe contacten, maar zal niet zo snel iemand vriendin of vriend noemen.

Afknappers:
-wanneer iemand een ander niet in zijn waarde laat en die ander dus niet zichzelf mag zijn.
-roddelen.
-altijd negatief zijn en commentaar hebben op alles en iedereen.

Maloochem schreef: ↑

17-01-2021 14:37

Zolang we elkaar kenden (ik ga nu al in verleden tijd praten), bleef ze mij dingen flikken, zoals afspraken/beloftes steeds niet nakomen.

Maar als dat twee keer gebeurt, spreek je dan niet iemand gelijk daarop aan? En als het de derde keer dan gebeurt, is het toch over?

Uit welke cultuur kwam deze expat?

Want in sommige culturen is het natuurlijk wel gebruikelijker om flexibeler met afspraken te zijn.

Ik heb 20 jaar een vriendschap gehad met iemand waar ik zo close mee was dat we een sleutel van elkaars woning hadden. Ga ik na een drukke 6 weken(waarin door drukte geen contact) bij hem langs... kom ik bij een leegstaand huis. Bel hem op, blijkt ie verhuisd naar de andere kant van het land voor de nieuwe partner. Waarom vertel je dat niet even joh? Ja, had het toch op facebook gezet! Tja, ik heb al jaren geen fb meer. Oh ja..

Nou, doei!!!

Heeft nog meerdere keren via whatsapp en foon contact gezocht, maar afgekapt, lk vond het zo'n rare gang van zaken, is nooit meer goedgekomen.

rozemarijn123 schreef: ↑

17-01-2021 12:25

Oh ja, de vakanties.....Dan leer je elkaar pas echt goed kennen.

En zelfs dat zegt niets, want een superleuke vakantie op je 20e samen hebben, wil niet zeggen dat je 20 jaar later nog even dikke vrienden bent.

Inderdaad. Nu ben ik als volwassene nooit met een vriendin op vakantie geweest. Maar in mijn puberteit deden we wel eens weekendjes weg met een vriendin erbij. Mijn meeste herinneringen daaraan waren leuk. Tijdens 1 weekend met de duikclub heb ik me echter eenzaam gevoeld. Tot de 1e avond vond ik het leuk. De rest van het weekend had ik niks aan mijn vriendin omdat ze een ander meisje (ook van die club) interessanter vond. Ze kenden elkaar pas 1 avond, maar leken wel beste vriendinnen. Ze hadden veel lol samen en deelden een hobby die ik niet had: jongensjacht. Ik was natuurlijk te saai voor hen.

hondenmens schreef: ↑

17-01-2021 15:50

Ik was natuurlijk te saai voor hen.

Je had gewoon andere interesses

Als je het formuleert als te saai doe je zo afbreuk aan jezelf.

Met een vriendin waarmee de vriendschap steeds meer eenrichtingsverkeer werd, heb ik het eigenlijk ‘uitgemaakt’. Kijk, het kan best zo zijn dat het door omstandigheden een tijdje meer over de (problemen van de) ander gaat, bijvoorbeeld door ziekte of een verbroken relatie ofzo. Maar als het leven en de problemen van de ander altijd groter en belangrijker zijn en er weinig interesse meer is voor mijn leven, dan ben ik er op een gegeven moment wel klaar mee. Ik moest ook altijd meebewegen met haar agenda, wat ik me nog kan voorstellen als je wellicht een druk gezinsleven hebt ofzo, maar dat was niet het geval. En ze kwam altijd te laat. Dat vond ik eerst nog wel een soort van grappig, want dat hoorde gewoon bij haar. Maar als de vriendschap op is en je je gaat ergeren aan veel dingen, dan is het klaar. Net als een romantische relatie eigenlijk.

Vriendin waarmee ik jarenlang bevriend was, en zelfs ook samen zwanger was, is 2 maanden eerder bevallen, voor haar was het de eerste voor mij de 3e, helaas kan haar zoontje niet zo goed meekomen op school, ook is hij sociaal erg onhandig, dit alles in tegenstelling tot die kleine man van mij, in het begin was er nog niks aan de hand, maar naarmate onze kinderen ouder werden, werd het verschil in ontwikkeling steeds duidelijker, en het contrast deed haar duidelijk pijn, deze vriendschap is daarom ook doodgebloed, en ik ben daar niet rouwig om, want het was op bepaald moment erg ongemakkelijk.