Afknappers in vriendschappen

17-01-2021 11:15 202 berichten
Alle reacties Link kopieren
Waar knappen jullie in vriendschappen op af?

Ik trap af met:

Elkaar negeren om een punt te maken
Roddelen
Elkaar niet verder helpen of aanmoedigen
Wel interesse in elkaars problemen hebben maar niet in elkaars successen of ontwikkeling.
rozemarijn123 schreef:
17-01-2021 15:31
Maar als dat twee keer gebeurt, spreek je dan niet iemand gelijk daarop aan? En als het de derde keer dan gebeurt, is het toch over?

Uit welke cultuur kwam deze expat?

Want in sommige culturen is het natuurlijk wel gebruikelijker om flexibeler met afspraken te zijn.

Zeker na de streek bij onze eerste ontmoeting. Heel vreemd. Maar daarna nam ze om de zoveel tijd contact op en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen en ik denk heel snel bij dingen dat iemand vast een verklaring heeft en het niet zo bedoeld heeft.

Ze komt uit een Engelstalig land. Mijn intentie voor het gesprek van vandaag was dus ook om die cultuurverschillen te bespreken. Ik was wel verbaasd over haar uitspraken over afspraken. Zij woont hier al 20 jaar.
-roddelen inderdaad, vooral als dit over andere vrienden gaat

-zelf altijd initiatief moeten nemen voor contact

-te veel klagen of te negatief naar alles kijken

-politieke voorkeuren, inderdaad zoals Trump, antivaxxers, extreemrechts,... en racisme al valt dat hier niet volledig onder

-Ik heb nu recent voor de eerste keer een vriend die moeite heeft met goed communiceren. Alles is altijd goed tot hij opeens kwaad wordt over iets kleins. Dan heeft hij ook meerdere dagen nodig tot dat kan bijgelegd worden. In die tijd wil hij geen contact met mij. Bijleggen is dan ook doen alsof er niets gebeurd is en niet meer praten over het oorspronkelijke probleem. Verder een lieve, grappige man, maar nadat dit enkele keren gebeurde, was dat voor mij toch een reden om veel meer afstand te houden.
Alle reacties Link kopieren
Mensen van wie je opeens helemaal niks meer hoort zodra ze verkering hebben. Stuk voor stuk zijn dat dus ook geen vrienden meer, maar het waren wel mensen met wie ik dacht een leuke vriendschap te hebben, totdat ze dus een liefje kregen.
You can never have too many hats, gloves and shoes
Alle reacties Link kopieren
rozemarijn123 schreef:
17-01-2021 15:57
Je had gewoon andere interesses :rose:

Als je het formuleert als te saai doe je zo afbreuk aan jezelf.
Zij vonden het raar en saai dat ik niet met jongens bezig was. Ik had genoeg aan zwemmen, wandelen en beetje rondkijken in de omgeving.
Alle reacties Link kopieren
patsy--stone schreef:
17-01-2021 16:18
Mensen van wie je opeens helemaal niks meer hoort zodra ze verkering hebben. Stuk voor stuk zijn dat dus ook geen vrienden meer, maar het waren wel mensen met wie ik dacht een leuke vriendschap te hebben, totdat ze dus een liefje kregen.
Herkenbaar.
Alle reacties Link kopieren
GroenTuintje schreef:
17-01-2021 14:57
Heeeel herkenbaar en dan niet alleen in tekstvorm, maar ook fysiek. Eenrichtingsverkeer noem ik dat.

Ohja, hoe kon ik fysiek nou vergeten.
Precies zo inderdaad!
Alle reacties Link kopieren
Interessant topic.

Heb in 2020, met veel tijd om te reflecteren, een aantal jarenlange vriendschappen verbroken. Niet uit rancune, zelfs allesbehalve impulsief, maar door de verplichting je contacten te beperken wel met een aantal mensen een hechtere band opgebouwd en met anderen dus totaal afgeknapt.

Vriendin 1: lieve, slimme meid. Kende haar van mijn studiejaren, dus nog niet zolang geleden. Toen had ik een erg toxische relatie icm met een moeilijke thuissituatie, kon altijd bij haar terecht. Lief dus. Maar wanneer het goed met me begon te gaan, was ze de minst enthousiaste persoon in de groep om mijn succes mee te vieren.

Na een tijdje had ik door dat ik met haar, en met een andere vriendin (nr 2), me altijd slecht voelde over mezelf. Als ik een nieuwe baan had terwijl zij al maanden werkzoekend is, maakte ze altijd een venijnige opmerking. Ze was gewoon liever de "hulpverlener" die anderen troost met haar woorden.

Maar als het een keer goed ging met die persoon, was er afgunst en jaloezie. Heb haar nog een paar keer gezien afgelopen jaar om te wandelen, maar ik voelde altijd zo'n boks in mijn maag als ik weer naar huis ging. Toen ze mijn verjaardag skipte om bij haar vriend te kunnen zijn, terwijl ik al jaren enorm attent was voor haar verjaardag, knapte er iets in mij.

Gewoon negatieve personen, altijd in voor politieke discussies waar zij heel veel over wist maar eigenlijk niet openstond voor dialoog, enkel mensen zocht die gelijkgezind waren, andermans successen niet gunden, etc. Beter kwijt dan rijk.
Veritas vos liberabit
Alle reacties Link kopieren
Charlotte717, zo iemand zat bij mij op een sportclub waar ik nu weg ben. Als iemand relatiegedoe had, was zij er als de kippen bij om diegene te troosten en helemaal uit te horen. Ze leek dan zo'n ultiem lieve vrouw bij wie je je hart kon uitstorten. Ook bij mij heeft ze dat een keer gedaan. En ook als er 'gezeik' was binnen het team dan wierp zij zich altijd op als een soort mediator, daarbij wel heel erg partij kiezend en veroordelend naar de mensen die niet bij 'haar kamp' hoorden.

Als het wel goed met je ging, dan zag je haar gezicht betrekken. Dan vroeg bijvoorbeeld een teamgenoot naar mijn nieuwe liefde of ging door over mijn kapsel dat ze zo leuk vond, en dan keerde die 'helper-vrouw' letterlijk haar rug naar het gesprek.

Bah.

Heel mooi hoor, als je bij iemand terecht kan met je verdriet, maar dan moet het ook in balans zijn, dat diegene juist ook blij is als het goed met je gaat. Sommige mensen lijken zich te voeden met de ellende van anderen en daar ook actief naar op zoek te gaan. Om zich beter te voelen over de ellende in hun eigen leven???
You can never have too many hats, gloves and shoes
rozemarijn123 schreef:
17-01-2021 14:18
Geef je dan niet aan dat zo iemand niet 3 x per dag moet bellen of na middernacht niet moet bellen?

Ik vind wel dat als je iets dwarszit in een vriendschap dat je dat wel moet aangeven. Een of twee keer aankaarten en als het gedrag dan niet verandert, de vriendschap beeindigen met opgave van reden.
Ik heb dat indertijd vaak genoeg gezegd tegen die persoon dat hij niet drie keer per dag en na middernacht moet bellen, maar op een of andere manier komt die boodschap niet aan. Het is iemand die zich van niemand zich wat aantrekt, en veel van zijn vrienden en kennissen hebben hem ook eruit gegooid. Op een of andere manier ben ik altijd erg tolerant tegenover hem geweest, maar dat heeft ook zijn grenzen.
Alle reacties Link kopieren
In het verleden zijn er bij mij ook een aantal vriendschappen spaak gelopen.
Toch wel pijnlijk en heb hierin erg lang veel last gehad van angst, onzekerheid, schuldgevoelens, afkeer enz.
Nu begint dit wel minder te worden.
Ik accepteer tegenwoordig zoals het gaat.
Ga me niet langer wegcijferen en voortdurend schuldig voelen.
En tevens vind ik het belangrijk om kwaliteit en inhoud te hebben in vriendschappen en niet dat het als 'opvulling' dient oid.
Het gaat mij dan ook niet om de kwantiteit, in de zin dat ik veel vriendschappen moet hebben, ondermeer voor de buitenwereld.
Jarenlang heb ik hierin niet goed naar mezelf geluisterd en negeerde hierin ook mijn gevoelens.
ronin76 wijzigde dit bericht op 17-01-2021 17:11
0.07% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
- constant heel bestraffend zijn naar mij/andere mensen wanneer ik of andere mensen niet dezelfde normen/waarden/levensstijl/mening had als zij.

- altijd te laat komen op afspraken of niet komen opdagen.

- regelmatig ruzie maken om niks.

- wanneer een vriendschap me vooral veel stress, pijn en negatieve energie geeft.

- wanneer het contact alleen van mijn kant komt.

- wanneer het contact stopt nadat de ander een relatie heeft of verhuisd is.

- wanneer iemand geen moreel compas blijkt te hebben en allerlei oneerlijke dingen doet (gelukkig nooit meegemaakt maar dit zou ik een enorme afknapper vinden)
Alle reacties Link kopieren
Stoutekiwi schreef:
17-01-2021 17:11
- constant heel bestraffend zijn naar mij/andere mensen wanneer ik of andere mensen niet dezelfde normen/waarden/levensstijl/mening had als zij.

- altijd te laat komen op afspraken of niet komen opdagen.

- regelmatig ruzie maken om niks.

- wanneer een vriendschap me vooral veel stress, pijn en negatieve energie geeft.

- wanneer het contact alleen van mijn kant komt.

- wanneer het contact stopt nadat de ander een relatie heeft of verhuisd is.

- wanneer iemand geen moreel compas blijkt te hebben en allerlei oneerlijke dingen doet (gelukkig nooit meegemaakt maar dit zou ik een enorme afknapper vinden)
Heel erg herkenbaar.
Ben het ook erg eens met deze punten.
Cadou schreef:
17-01-2021 15:38
Ik heb 20 jaar een vriendschap gehad met iemand waar ik zo close mee was dat we een sleutel van elkaars woning hadden. Ga ik na een drukke 6 weken(waarin door drukte geen contact) bij hem langs... kom ik bij een leegstaand huis. Bel hem op, blijkt ie verhuisd naar de andere kant van het land voor de nieuwe partner. Waarom vertel je dat niet even joh? Ja, had het toch op facebook gezet! Tja, ik heb al jaren geen fb meer. Oh ja..
:woa:
patsy--stone schreef:
17-01-2021 17:00
Als het wel goed met je ging, dan zag je haar gezicht betrekken. Dan vroeg bijvoorbeeld een teamgenoot naar mijn nieuwe liefde of ging door over mijn kapsel dat ze zo leuk vond, en dan keerde die 'helper-vrouw' letterlijk haar rug naar het gesprek.
Ja, men zegt vaak: in nood leer je je vrienden kennen. Maar ik denk soms dat het is: bij voorspoed leer je je vrienden kennen.
Alle reacties Link kopieren
patsy--stone schreef:
17-01-2021 17:00
Charlotte717, zo iemand zat bij mij op een sportclub waar ik nu weg ben. Als iemand relatiegedoe had, was zij er als de kippen bij om diegene te troosten en helemaal uit te horen. Ze leek dan zo'n ultiem lieve vrouw bij wie je je hart kon uitstorten. Ook bij mij heeft ze dat een keer gedaan. En ook als er 'gezeik' was binnen het team dan wierp zij zich altijd op als een soort mediator, daarbij wel heel erg partij kiezend en veroordelend naar de mensen die niet bij 'haar kamp' hoorden.

Als het wel goed met je ging, dan zag je haar gezicht betrekken. Dan vroeg bijvoorbeeld een teamgenoot naar mijn nieuwe liefde of ging door over mijn kapsel dat ze zo leuk vond, en dan keerde die 'helper-vrouw' letterlijk haar rug naar het gesprek.

Bah.

Heel mooi hoor, als je bij iemand terecht kan met je verdriet, maar dan moet het ook in balans zijn, dat diegene juist ook blij is als het goed met je gaat. Sommige mensen lijken zich te voeden met de ellende van anderen en daar ook actief naar op zoek te gaan. Om zich beter te voelen over de ellende in hun eigen leven???
Bah ik heb hier wel zo'n intense schurfthekel aan.

Vooral als mensen die ik wel mag dan juist lopen te dwepen met zo'n persoon, en mij negatief vinden en niet begrijpen dat ik die helper-vrouw niet moet :P
Mimosa80 schreef:
17-01-2021 17:25
Ja, men zegt vaak: in nood leer je je vrienden kennen. Maar ik denk soms dat het is: bij voorspoed leer je je vrienden kennen.
het is allebei absoluut waar.
Te needy zijn
babbeleo schreef:
17-01-2021 11:34
Een topic openen op het vivaforum over me. Het gore lef.
Had ik niet moeten doen
Alle reacties Link kopieren
Verwachten dat de ander elke seconde van de dag voor je klaar staat. En continu claimen. En drama maken. Ik heb mijn vriendschappen graag zonder gedoe.
Alle reacties Link kopieren
rozemarijn123 schreef:
17-01-2021 11:19

Kopieergedrag, dus dezelfde kleding of meubelen gaan kopen
Dit boeit me nou echt niet. Ik ben geen 16 meer. Als iemand dezelfde meubels of kleding als ik leuk vind dan zal ik met diegene mee gaan naar de winkel en het ook voor diegene te kopen. No problem.
Alle reacties Link kopieren
rozemarijn123 schreef:
17-01-2021 12:16
.

Ik heb ook het idee dat mensen tussen hun 16-25e nog redelijk bij elkaar in de buurt blijven, maar dat verschillen tussen mensen na die tijd toch steeds groter worden.
Ik heb toch echt allerlei soorten vriendinnen. Van complotwappies tot brave burgerlijke meiden. Een zeer welgestelde vriendin die in een villa woont, een vriendin die in de schuldsanering zit, een bewust kindvrije vriendin en eentje met 5 kinderen. Ik vind het juist heerlijk als je veel van elkaar verschilt. Ik zou geen kloon van mezelf maar iemand die ik leuk vind om mee om te gaan en waar ik lol mee heb.

Mijn vriendinnen onderling kunnen het trouwens ook heel goed met elkaar vinden. Ondanks dat ze dus allemaal heel anders zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben mijn bestie sinds 40 jaar kwijtgeraakt in de viruswaanzin.
En ik zou best wel kunnen leven met een verschil van opvatting, maar dit gaat echt zó ver, het is het enige waar zij zich letterlijk dag en nacht mee bezighoudt, en gepaard met een enorme overtuigingsdrang, dat ik er niks mee kan.
Ik ben er ontzettend verdrietig om.
Een vriendschap met een van mijn beste vriendinnen is doodgebloed nadat ze, zodra ze een nieuwe relatie had, steeds dingen cancelde maar dan niet met een tegenvoorstel kwam en ook niet meer terug appte/belde. Maar dan op social media posten dat ze met haar vriend was. Toen ik aangaf dat ik haar graag zag en het jammer vond dat ze steeds cancelde was haar reactie “Ik vind dat je overdrijft hoor”. Toen had ik zoiets van, okay, als je niet de empathie hebt om mijn gevoel te erkennen maar er meteen overheen walst dan zijn we niet elkaars types meer. Ik ben gestopt met proberen en toen het slecht ging in haar relatie begon ze me voorzichtig weer in lollige dingen te taggen op FB en instagram. Heb er nooit meer op gereageerd.

Edit: overigens realiseer ik me dat zij blijkbaar de vriendschap al langzaam liet doodbloeden en ik daar blind voor was. Maar dat ze het in slechtere relatietijden weer ging proberen was voor mij wel de druppel om haar juist mijn rug voorgoed toe te keren.
Alle reacties Link kopieren
Wat iemand anders ook zei: niet blij voor je kunnen zijn als het goed gaat.

Ik had 20 jaar lang een vriendin. Zij was altijd erg competitief en de vriendschap liep lekker als zij 'de betere' was van ons twee: als zij bijvoorbeeld wel lekker ging in de studie en ik niet, of als zij wel een leuke baan had en ik op dat moment niet, of zij een leuke relatie en ik niet.

Ik was sowieso een laatbloeier met veel dingen, maar toen ik ineens ging bloeien: leuke carrière met veel mogelijkheden, superfijne partner en dito relatie, ging het tussen haar en mij aanzienlijk minder. Sterker nog, ze was steeds aan het zoeken naar manieren waarop ze mijn partner onderuit kon halen, tot het actief proberen te saboteren van onze relatie. Dat had een afknapper moeten zijn. Maar het duurde nog 4 jaar totdat ik echt de stekker eruit durfde te trekken. Het breekpunt kwam toen zij zich weer 'boven' voelde toen ze zwanger was. Ik had daar niet zo'n last van, vond het leuk voor haar, maar ze probeer zo ontzettend mij me daar heel rot over te laten voelen (zij wel zwanger, ik niet), dat het voor mij de druppel was.

Toen ik de stekker eruit trok was er opluchting, maar ook veel verdriet. Het was toch iemand met wie je 20 jaar van je leven lief en leed hebt gedeeld. Het is nu dus 2 jaar geleden en ik denk bijna elke dag nog wel even aan haar. Ergens hoop ik dat we ooit nog kennissen kunnen worden, maar voorlopig zit dat er niet in. Andersom zal zij immers behoorlijk afgeknapt zijn op mij toen ik aangaf de vriendschap niet meer te zien zitten.

Ik heb nog 3 goede vriendschappen en een handvol kennissen. Kenmerk is dat we allemaal heel graag willen dat het goed gaat met de ander. We zijn er als dat niet zo is, maar we gunnen elkaar vooral het allerbeste.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb onlangs een vriendschap beëindigd omdat diegene mij zag als een soort vijfde wiel in haar eigen leven, maar niet leek te willen erkennen dat ik ook gewoon een individu ben met net zoveel recht op een leuk leven als zijzelf.

Zij ziet zichzelf enorm als het middelpunt van alles. Ik moest haar hobby's overnemen. Kocht zij een nieuwe racefiets, ging ze mij elke dag stalken met dat ik ook echt een nieuwe racefiets moest kopen. Haar hobby is het kopen van allerlei tweedehands vintage spullen, kreeg ik de hele tijd berichtjes van ''Hier, dit is ook leuk voor bij jou in de woonkamer. Zal ik deze voor je kopen?''.

Als het oud en nieuw was, dan kwamen haar ouders bij haar oud en nieuw vieren, en dan kon ze oprecht niet begrijpen waarom ik met mijn eigen ouders en zussen bij ons thuis oud en nieuw ging vieren. Want hoe zij oud en nieuw vieren, met hun gewoontes en gebruiken, dat is toch wel helemaal het einde. En hoe wij het doen, dat stelt allemaal niet zoveel voor.

Ik werd heel erg bij haar leven betrokken, na de oplevering van hun huis bij hun in de tuin komen klussen, en dan foto's maken voor in het plakboek. Maar in mijn leven werd geen interesse getoond. Zij zag mij heel graag als een soort ondergeschikte rol als een soort vriendin op ''oproepbasis'' die je kunt oproepen als het met je vriend en kleintje nét even te saai wordt thuis, die je dan kunt bellen en er meteen moet staan. Zo respectloos.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven