Vanaf welke leeftijd empathie kind

06-02-2021 18:04 60 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

Ik heb zelf gelukkig geen kinderen Mijn nicht heeft een dochter van ruim 5 jaar. Ze heeft geen empathie zal een voorbeeld geven.

Haar moeder heeft last van zenuwpijn ( aangezichtspijn), ze lag op de bank zichbaar in extreem veel pijn, met tranen in de ogen. Ik probeerde het kind mee naar buiten te nemen zodat haar moeder kon uitrusten tot haar medicatie ging werken.

Kind wou dat moeder meeging, ze ging zeuren, aan de hand trekken van de moeder om haar mee te krijgen en uiteindelijk heel hard huilen en boos zijn. Ze zei tegen de moeder dat ze stom was, gilde dat de moeder nooit lief was, nooit iets deed met haar, terwijl ze zichzelf dramatisch op de grond liet vallen. Haar moeder had zelfs tranen in de ogen van de pijn maar het kind ging door met schreeuwen, huilen en boos zijn. ( dacht toen echt thank god dat ik geen kinderen heb)

Moet een kind van ruim 5 jaar dan niet juist bezorgd zijn om de moeder. Haar een kus of knuffel geven, of iig normaal doen ipv zich te misdragen?

Haar moeder zegt dat ze vaker zo is. Ook als andere kindjes verdrietig zijn of soortgelijke situaties, het doet haar niks.

Is er iets mis met dit kind of kan dit normaal zijn en dat ze met het ouder worden nog empathie ontwikkeld?
nwdesie wijzigde dit bericht op 06-02-2021 18:05
Reden: Fout
0.08% gewijzigd
Motto’s Helpen je Niet Als het er echt op Aan Komt
Alle reacties Link kopieren
Google eens op theory of mind!

Ik weet het niet exact hoe het gaat in de praktijk maar dacht dat rond de 4 jaar inlevingsvermogen begint te ontwikkelen.
Alle reacties Link kopieren
Waarschijnlijk weet kind zich gewoon geen houding te geven, bij 5 begint het zich allemaal nog maar net of net niet te ontwikkelen. En het duurt nog wel even voordat je uitontwikkeld is ;-)
Alle reacties Link kopieren
Mijn kind van 3 is al empathisch

En hij heeft al een rijbewijs

En hij is al geslaagd voor zijn vwo
Alle reacties Link kopieren
Misschien komt het omdat ze niet bij haar moeder weg wil en dat uit zij in frustratie.
Het kind kan ook bang zijn.

Ik heb een nichtje van 2 en ik heb een dubbele longontsteking gehad. Wanneer ik dan even naar beneden kwam om naar het toilet te gaan of om soep te pakken, dan legde ze haar handje op mijn schouder wanneer ik moest hoesten en zei: Gaat het, Amber?

Ik heb ook wel meegemaakt toen ze 4-5 was dat haar vader ziek was, dat zij absoluut niet van zijn zijde wilde wijken en ook niet mee was te krijgen naar de opvang. Huilen en hysterie. In die tijd hadden we ook een familielid verloren en er was een kat doodgegaan. Het leek vervelend gedrag, maar volgens mij was het kind gewoon bang en wilde op haar vader passen door bij hem te blijven. Het is voor een kind ook beangstigend om een ouder met pijn te zien.
viva-amber wijzigde dit bericht op 06-02-2021 18:13
8.07% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
7 jaar is het keerpunt in een kinderleven, dan keert het van binnen naar buiten.
Ik lees niets raars. Vervelend is het wel maar klinkt als redelijk normaal meervoorkomend kindergedrag.

Als de moeder echt denkt dat er iets mis is met haar kan ze hulp vragen bij intern begeleider op school. En zich wat inlezen mbt ontwikkeling van kinderen en hun brein.
Kind is vijf! Een kleuter dus.
Ik vind dat je niet van een kleuter mag verwachten dat hij/ zij zich inleeft in de leefwereld van volwassenen (knuffel aan mama geven, bezorgd zijn om mama).
Alle reacties Link kopieren
Dit is geen uiting van gebrek aan empathie maar van een gevoel van fundamentele onveiligheid. Arm kind.
Thalas schreef:
06-02-2021 18:17
Dit is geen uiting van gebrek aan empathie maar van een gevoel van fundamentele onveiligheid. Arm kind.
Dat denk ik ook. En to, als ik eerlijk ben toon jij je ook niet echt empathisch naar het kind.
Alle reacties Link kopieren
Thalas schreef:
06-02-2021 18:17
Dit is geen uiting van gebrek aan empathie maar van een gevoel van fundamentele onveiligheid. Arm kind.
Dit! En dan je OP ook nog beginnen met: 'gelukkig heb ik geen kinderen'.
Dat krijsend ter aarde storten is niet zo geweldig, maar ik zie liever een kind van vijf dat graag wil dat de dingen een beetje naar haar zin gaan, dan een kind dat een bedeesde mantelzorger is, bang om teveel voor haar moeder te zijn.
Alle reacties Link kopieren
Vanaf welke leeftijd? Als je nu nog geen empathie kunt opbrengen voor het kind van je nicht denk ik eerlijk gezegd niet dat dat nog komt.
Dit is niet het gedrag van een kind dat het allemaal niets kan schelen. Probeer je eens een beetje in te leven in het kind.
Ik vind jou anders ook niet echt empathisch naar het kind toe.
Het kind voelt aan dat ze niet veilig is bij jou, denk ik. Ken je haar wel goed? Kom je vaak langs? Ga je vaker alleen met haar op pad? Waar is haar vader in dit geval?

Je klinkt alsof je niks met kinderen hebt en waarschijnlijk voelt zij dat aan en vindt ze het doodeng dat haar moeder ineens niet meer in staat is om voor haar te zorgen en zij met jou mee moet.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap wel dat dat meisje niet met jou mee naar buiten wil. Ze voelt ongetwijfeld hoe je over haar denkt.

Daarnaast is het logisch dat een kleuter met een chronisch zieke moeder daar soms gefrustreerd over is. Dat komt er dan uit als ze zich onveilig voelt omdat ze (weer?) met iemand anders wat moet doen en zeker als je daar geen band mee hebt zoals met jou het geval is
Eze schreef:
06-02-2021 18:23
Vanaf welke leeftijd? Als je nu nog geen empathie kunt opbrengen voor het kind van je nicht denk ik eerlijk gezegd niet dat dat nog komt.
Dit is niet het gedrag van een kind dat het allemaal niets kan schelen. Probeer je eens een beetje in te leven in het kind.
En dit.
Alle reacties Link kopieren
Denk je echt dat het dit kindje niks doet? Zou mooi zijn als jullie wat verder kijken dan het 'dramatische' gedrag. Kind wil duidelijk nabijheid zoeken bij moeder en wordt boos/huilerig als dat even niet kan (lees: bang, misschien wel bezorgd) en ze mee moet met een volwassene die vindt dat ze even normaal moet doen...
Een kind is geen volwassene in het klein, lees je wat in over wat je van een 5 jarige mag verwachten. Zou echt zorgelijk zijn als dit kindje al in staat was meer rekening te houden met haar moeder dan met zichzelf!
Ik had ook een zieke moeder en heb als kind wel eens zo gereageerd. Dat kwam doordat ik heel veel andere emoties voelde, die het meeleven op dat moment overstemden. Ik was bijvoorbeeld jaloers op andere kinderen met een normale moeder, en ik was verdrietig door eenzaamheid, en ik was geïrriteerd door de niet leuke oppas, om maar wat voorbeelden te noemen. Dat een kind niet goed al die emoties kan reguleren is normaal. Het is voor een kind heel zwaar om een zieke moeder te hebben. Je bent als kind ook afhankelijk, wat het nog lastiger maakt. Daarnaast hoort egoïsme ook een beetje bij kinderen. Je hebt ook kinderen die erg braaf worden, zichzelf opzij zetten, en voor hun moeder willen zorgen. De vraag is of je dat moet willen. Is ook niet gezond hoor, ook al komt het beter over.
En heb jij empathie getoond naar een 5-jarige kind wat je bij haar zieke moeder wil wegtronen? Nee? Dan komt bij jou de empathie waarschijnlijk niet meer maar bij het kind zal het heus wel goed komen.
Alle reacties Link kopieren
Dat het meisje mee moet met iemand met beperkt invoelend vermogen zal niet helpen, maar ik denk dat het gevoel van fundamentele onveiligheid vooral voortkomt uit het veelvuldig zien van haar primaire verzorger in een dergelijk kwetsbare toestand. Voor jonge kinderen ìs de ouder veiligheid. Als de ouder die veiligheid vaak niet meer kan bieden of kan zijn door een chronische ziekte is dat fundamenteel onveilig. Die gevoelens zijn voor een jong kind niet te bevatten, dus natuurlijk probeert kind uit alle macht om haar moeder mee te krijgen, om veilig te zijn. Heel verdrietig.
thalas wijzigde dit bericht op 06-02-2021 18:35
1.22% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Waarom laten jullie dat kind zo uit haar plaat gaan. Wat sneu. Moet ze alles uit zichzelf leren?
Jufjoke schreef:
06-02-2021 18:20
Dat denk ik ook. En to, als ik eerlijk ben toon jij je ook niet echt empathisch naar het kind.
Dit. Dat kind voelt dat.
Ik ga ook niet graag met jou mee zoals ik je lees. En ik ben eind 30.
Alle reacties Link kopieren
Dus dat kind wordt - voor de zoveelste keer en waarschijnlijk elke keer zo'n beetje door iemand anders - weggetrokken bij haar zieke moeder en dan schrik je dat kind daar niet akkoord mee is?


Ga je eigen empathie eens zoeken?
Of is die op je pakweg 30ste nog altijd onbestaande?
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren
Thalas schreef:
06-02-2021 18:17
Dit is geen uiting van gebrek aan empathie maar van een gevoel van fundamentele onveiligheid. Arm kind.
Dit dus. Als moeder het vaker af laat weten (en begrijp me goed, daar kan een goede reden voor zijn in verband met gezondheidsklachten), voelt een kleuter zich afgewezen. Een kind van 5 begrijpt echt nog niet hoe dat allemaal precies in elkaar zit. Dat kind wil alleen maar aandacht van mamma, en zit niet te wachten op een "tante" die haar bij mamma weg wil halen. En dus reageert het kind tegendraads en dwars.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven