Kinderen
alle pijlers
Strijd met dochter van 10
maandag 15 februari 2021 om 17:30
Dag allemaal,
Ik heb een dochter van 10 jaar, en de laatste tijd is ze altijd boos op mij of hebben we ruzie.
Ik weet dat de puberteit aankomt en dat dat een rol kan spelen, maar ik wil hierin mijn eigen stuk niet uit het oog verliezen. Dus graag tips van ouders van (pre)pubers rond loslaten en uit de strijd blijven
.
Een aantal voorbeelden:
- ik ga ze vandaag halen op een sportactiviteit. We waren met de fiets. Ze is moe en begint te zeuren dat ze niet meer kan, dat ze wil stappen naast de fiets,... ik reageer hier (te) hard op, want ik vind het belangrijk dat ze doorzettingsvermogen krijgt en niet afhaakt bij de eerste ‘moeilijkheid’. Situatie escaleert, we stappen dan maar naar huis. Maar ik ben dus eigenlijk best wel geirriteerd door dat flauw gedoe. Ik zit nu even op de slaapkamer om tot rust te komen.
- ze slaapt slecht geeft ze zelf aan. Gisteren lag ze in de vooravond in bed - dons op haar, licht uit - op de tablet. Ik heb aangegeven dat dat geen goed idee is ivm het slecht slapen, dat ze beter beneden in de zetel op de tablet zit. Resultaat een boze dochter die op haar bed blijft mokken
- ze is aan het spelen met haar broer. Hij zegt tot 3 keer toe dat ze moet stoppen, ze doet gewoon verder. Ik spreek haar er rustig over aan - ze ontploft.
En dit is nog maar van de laatste paar dagen. Alles is reden om boos te zijn, als ik niet doe of zeg wat ze wil, als ik om 19u56 zeg dat ze moet gaan slapen want dan is het nog geen 20u,...
Ze is de laatste tijd ook erg jaloers op haar broertje van 8. Hij heeft het wat moeilijker op school en dat vraagt dus veel aandacht. Bij haar gaat het vlot. Maar ze is dus ontevreden dat hij zoveel aandacht krijgt. Wat ze dan wel even vergeet is dat ik élke avond met haar een spel speel terwijl de broer in bed ligt.
Ik merk dat ik minder en minder geduld heb. Dit komt de sfeer in huis ook echt niet ten goede. Ik voel mij ook niet gesteund door mijn partner, als ik hem iets vertel krijg ik als reactie steeds weer ‘ach jullie beiden’. Ik voel mij dus precies een kind dat ruzie maakt met broer/zus.
Ik wil dit graag veranderen want vind het echt niet fijn. Ik ben al vaak met haar in gesprek gegaan, ook gevraagd om te zeggen wat haar tegenstaat,... ik had mij vandaag écht voorgenomen om goedgezind te zijn, rustig te blijven,... maar binnen de 10 minuten was het al mis.
Ik ben zelf ook niet de meest geduldige mama, daar ben ik mij van bewust. Dus ik zoek vooral naar: hoe geduldiger zijn, hoe meer dingen gewoon laten gebeuren,...
Alvast bedankt!
PS: ze is net naar hier gekomen om erover te praten. Heb haar heel veel erkenning gegeven en gezegd hoe knap ik het vond dat ze zelf naar mij toe kwam. Ook uitgelegd waarom ik zo geirriteerd was en waarom ik doorzettingsvermogen belangrijk vind. Ik heb het wat moeilijk met haar reactie - die er op neerkwam van het een volgende keer gewoon niet te proberen - maar ik hoop dat ik toch een beetje tot haar doorgedrongen ben.
Ik heb een dochter van 10 jaar, en de laatste tijd is ze altijd boos op mij of hebben we ruzie.
Ik weet dat de puberteit aankomt en dat dat een rol kan spelen, maar ik wil hierin mijn eigen stuk niet uit het oog verliezen. Dus graag tips van ouders van (pre)pubers rond loslaten en uit de strijd blijven
.Een aantal voorbeelden:
- ik ga ze vandaag halen op een sportactiviteit. We waren met de fiets. Ze is moe en begint te zeuren dat ze niet meer kan, dat ze wil stappen naast de fiets,... ik reageer hier (te) hard op, want ik vind het belangrijk dat ze doorzettingsvermogen krijgt en niet afhaakt bij de eerste ‘moeilijkheid’. Situatie escaleert, we stappen dan maar naar huis. Maar ik ben dus eigenlijk best wel geirriteerd door dat flauw gedoe. Ik zit nu even op de slaapkamer om tot rust te komen.
- ze slaapt slecht geeft ze zelf aan. Gisteren lag ze in de vooravond in bed - dons op haar, licht uit - op de tablet. Ik heb aangegeven dat dat geen goed idee is ivm het slecht slapen, dat ze beter beneden in de zetel op de tablet zit. Resultaat een boze dochter die op haar bed blijft mokken
- ze is aan het spelen met haar broer. Hij zegt tot 3 keer toe dat ze moet stoppen, ze doet gewoon verder. Ik spreek haar er rustig over aan - ze ontploft.
En dit is nog maar van de laatste paar dagen. Alles is reden om boos te zijn, als ik niet doe of zeg wat ze wil, als ik om 19u56 zeg dat ze moet gaan slapen want dan is het nog geen 20u,...
Ze is de laatste tijd ook erg jaloers op haar broertje van 8. Hij heeft het wat moeilijker op school en dat vraagt dus veel aandacht. Bij haar gaat het vlot. Maar ze is dus ontevreden dat hij zoveel aandacht krijgt. Wat ze dan wel even vergeet is dat ik élke avond met haar een spel speel terwijl de broer in bed ligt.
Ik merk dat ik minder en minder geduld heb. Dit komt de sfeer in huis ook echt niet ten goede. Ik voel mij ook niet gesteund door mijn partner, als ik hem iets vertel krijg ik als reactie steeds weer ‘ach jullie beiden’. Ik voel mij dus precies een kind dat ruzie maakt met broer/zus.
Ik wil dit graag veranderen want vind het echt niet fijn. Ik ben al vaak met haar in gesprek gegaan, ook gevraagd om te zeggen wat haar tegenstaat,... ik had mij vandaag écht voorgenomen om goedgezind te zijn, rustig te blijven,... maar binnen de 10 minuten was het al mis.
Ik ben zelf ook niet de meest geduldige mama, daar ben ik mij van bewust. Dus ik zoek vooral naar: hoe geduldiger zijn, hoe meer dingen gewoon laten gebeuren,...
Alvast bedankt!
PS: ze is net naar hier gekomen om erover te praten. Heb haar heel veel erkenning gegeven en gezegd hoe knap ik het vond dat ze zelf naar mij toe kwam. Ook uitgelegd waarom ik zo geirriteerd was en waarom ik doorzettingsvermogen belangrijk vind. Ik heb het wat moeilijk met haar reactie - die er op neerkwam van het een volgende keer gewoon niet te proberen - maar ik hoop dat ik toch een beetje tot haar doorgedrongen ben.
maandag 15 februari 2021 om 18:04
- ik ga ze vandaag halen op een sportactiviteit. We waren met de fiets. Ze is moe en begint te zeuren dat ze niet meer kan, dat ze wil stappen naast de fiets,... ik reageer hier (te) hard op, want ik vind het belangrijk dat ze doorzettingsvermogen krijgt en niet afhaakt bij de eerste ‘moeilijkheid’. Situatie escaleert, we stappen dan maar naar huis. Maar ik ben dus eigenlijk best wel geirriteerd door dat flauw gedoe.
Ik haal deze er even uit hoor. Is toch niet raar dat ze een beetje moe is van sporten? Waarom maak je daar zo'n groot punt van dat het helemaal escaleert?
Ik haal deze er even uit hoor. Is toch niet raar dat ze een beetje moe is van sporten? Waarom maak je daar zo'n groot punt van dat het helemaal escaleert?
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 15 februari 2021 om 18:05
Ik merk dat ik minder en minder geduld heb. Dit komt de sfeer in huis ook echt niet ten goede. Ik voel mij ook niet gesteund door mijn partner, als ik hem iets vertel krijg ik als reactie steeds weer ‘ach jullie beiden’. Ik voel mij dus precies een kind dat ruzie maakt met broer/zus.
Zo klinkt het ook. Waarom ga je zo in de 'kindmodus'?
maandag 15 februari 2021 om 18:08
Waarschijnlijk omdat het afzetten van een (pre) puber tegen ouders gezien wordt als een machtsstrijd. Als je die machtsstrijd aangaat, dan krijg je dit. Niet doen, to. Laat haar zich afzetten, dat hoort erbij. Binnen jouw grenzen wel, maar misschien wordt het tijd om je eigen grenzen een beetje op te rekken. Of in ieder geval aan te passen zodat ze weer passen bij de leeftijd van je dochter.
maandag 15 februari 2021 om 18:09
Bedankt al allemaal voor jullie berichtjes!
Het is inderdaad wat ik heb willen vragen: choose your battles is een goed gekend principe, maar in mijn gevoel is het allemaal belangrijk en daar loop ik dus op vast
.
Als ze moe is, is het nog erger. Daarom dat slaap zo belangrijk is voor mij...
en dat doorzettingsvermogen, tja, inderdaad, dat is misschien wat overdreven.
Ik ben iemand die de lat erg hoog legt voor zichzelf en voor anderen in mijn omgeving. Ik ben mij daarvan bewust, maar vind het moeilijk om dit te veranderen. En mijn dochter houdt mij een mooie spiegel voor, ze laat mij botsen op mijn grenzen. En heel misschien ben ik meer boos op mezelf dan op haar. Ik wil dit helemaal niet, ik wil een goede band met haar en niet voor het minste boos worden. Ze heeft dat ook wel een beetje van mij
.
En dat boven op mijn kamer is wat overdreven, uiteraard, ik zoek hier gewoon even rust op. Is ook de eerste keer dat ik dat doe, maar ik zoek een manier om te ‘zakken’. Dit is het ook niet trouwens dus niet noodzakelijk voor herhaling vatbaar!
Wat ik al zeker meeneem - ook al is het niet letterlijk gezegd - niet doemdenken (als ze nu niet deftig fietst betekent het dat ze geen doorzettingsvermogen heeft), wat meer loslaten en op haar bek laten gaan, verantwoordelijkheid geven,..
Maar als er nog tips zijn voor de selectie van de battles, graag!
Trouwens, het laatste stukje heb ik wel gefietst en heb ik ze alleen naar huis laten komen
Het is inderdaad wat ik heb willen vragen: choose your battles is een goed gekend principe, maar in mijn gevoel is het allemaal belangrijk en daar loop ik dus op vast
.Als ze moe is, is het nog erger. Daarom dat slaap zo belangrijk is voor mij...
en dat doorzettingsvermogen, tja, inderdaad, dat is misschien wat overdreven.
Ik ben iemand die de lat erg hoog legt voor zichzelf en voor anderen in mijn omgeving. Ik ben mij daarvan bewust, maar vind het moeilijk om dit te veranderen. En mijn dochter houdt mij een mooie spiegel voor, ze laat mij botsen op mijn grenzen. En heel misschien ben ik meer boos op mezelf dan op haar. Ik wil dit helemaal niet, ik wil een goede band met haar en niet voor het minste boos worden. Ze heeft dat ook wel een beetje van mij
. En dat boven op mijn kamer is wat overdreven, uiteraard, ik zoek hier gewoon even rust op. Is ook de eerste keer dat ik dat doe, maar ik zoek een manier om te ‘zakken’. Dit is het ook niet trouwens dus niet noodzakelijk voor herhaling vatbaar!
Wat ik al zeker meeneem - ook al is het niet letterlijk gezegd - niet doemdenken (als ze nu niet deftig fietst betekent het dat ze geen doorzettingsvermogen heeft), wat meer loslaten en op haar bek laten gaan, verantwoordelijkheid geven,..
Maar als er nog tips zijn voor de selectie van de battles, graag!
Trouwens, het laatste stukje heb ik wel gefietst en heb ik ze alleen naar huis laten komen
maandag 15 februari 2021 om 18:09
Dat ze moe is van het sporten geeft juist aan dat ze heel veel doorzettingsvermogen heeft.Maleficent schreef: ↑15-02-2021 18:04- ik ga ze vandaag halen op een sportactiviteit. We waren met de fiets. Ze is moe en begint te zeuren dat ze niet meer kan, dat ze wil stappen naast de fiets,... ik reageer hier (te) hard op, want ik vind het belangrijk dat ze doorzettingsvermogen krijgt en niet afhaakt bij de eerste ‘moeilijkheid’. Situatie escaleert, we stappen dan maar naar huis. Maar ik ben dus eigenlijk best wel geirriteerd door dat flauw gedoe.
Ik haal deze er even uit hoor. Is toch niet raar dat ze een beetje moe is van sporten? Waarom maak je daar zo'n groot punt van dat het helemaal escaleert?
Anders was ze niet zo moe geweest.
Als mijn moeder me zo op de huid zou zitten met onzinnige regels zou ik ook opstandig worden.
Boven op bed is de tablet slecht voor haar nachtrust maar beneden op de bank niet?
maandag 15 februari 2021 om 18:12
Ik herken dit goed.
Mijn dochter zo juist dat ze een punt wilde zetten op wat wij eten. De melding je hoeft voor mij niet op te scheppen want ik lus dit niet. Ik zei dat ze eet wat de pot schaft en begint te gillen 'dat is mijn punt'! Heb er alleen toegeblaft of dat ze een punt bij mij kan maken. Kort daarop dacht ik, weet je kunt het krijgen zoals je wilt!
Dus geen avondeten voor deze dame, ze zoekt het maar lekker uit. Maak er geen woord aan vuil ook. We gaan het meemaken want we moeten zo eten!
Mijn dochter zo juist dat ze een punt wilde zetten op wat wij eten. De melding je hoeft voor mij niet op te scheppen want ik lus dit niet. Ik zei dat ze eet wat de pot schaft en begint te gillen 'dat is mijn punt'! Heb er alleen toegeblaft of dat ze een punt bij mij kan maken. Kort daarop dacht ik, weet je kunt het krijgen zoals je wilt!
Dus geen avondeten voor deze dame, ze zoekt het maar lekker uit. Maak er geen woord aan vuil ook. We gaan het meemaken want we moeten zo eten!
maandag 15 februari 2021 om 18:13
Dus je hebt haar alleen gelaten terwijl je boos op haar was.evenchecken schreef: ↑15-02-2021 18:09Trouwens, het laatste stukje heb ik wel gefietst en heb ik ze alleen naar huis laten komen
Strakke actie
maandag 15 februari 2021 om 18:14
Gezellig, met al dat geblaf.30wortels schreef: ↑15-02-2021 18:12Ik herken dit goed.
Mijn dochter zo juist dat ze een punt wilde zetten op wat wij eten. De melding je hoeft voor mij niet op te scheppen want ik lus dit niet. Ik zei dat ze eet wat de pot schaft en begint te gillen 'dat is mijn punt'! Heb er alleen toegeblaft of dat ze een punt bij mij kan maken. Kort daarop dacht ik, weet je kunt het krijgen zoals je wilt!
Dus geen avondeten voor deze dame, ze zoekt het maar lekker uit. Maak er geen woord aan vuil ook. We gaan het meemaken want we moeten zo eten!
maandag 15 februari 2021 om 18:15
Hier exact zo. Dochter van tien zoon van acht. Dochter heeft zo van die dagen... ene moment huilen en krijsen, volgend moment Boos en dan weer vrolijk. Kan soms piepen over alles. Ik laat ze maar. Maar wel binnen de grenzen. Stomste moeder van de wereld, prima. Gaan schelden is niet geaccepteerd. Deur dicht gooien prima. Iets moedwillig slopen niet. Ze is ook Met vlagen jaloers want ‘ik houd meer van de jongste’. Maar gezien de huidige tijd nu, iedereen thuis door de omstandigheden, is iedereen een beetje uit zn doen. Soms zijn we beide geïrriteerd en botst het even. Vervolgens praten we, een knuffel en weer door.
maandag 15 februari 2021 om 18:16
Geef haar meer regie, vraag haar of ze wil fietsen of lopen en doe met haar mee. Zo ontstaat er geen strijd en kan zijn dingen zelf bepalen. Waarom haal je haar als het op loopafstand is? Gewoonte of is ze echt nog niet toe aan zelfstandig terugkomen?
Op deze leeftijd willen kinderen dingen zelf bepalen, zelf doen, zelf beslissen. Maak dat ruimte voor.
Bedtijd om 20:00 uur is misschien wat vroeg, kijk eens hoe het gaat als dat een kwartiertje later wordt.
Op deze leeftijd willen kinderen dingen zelf bepalen, zelf doen, zelf beslissen. Maak dat ruimte voor.
Bedtijd om 20:00 uur is misschien wat vroeg, kijk eens hoe het gaat als dat een kwartiertje later wordt.
maandag 15 februari 2021 om 18:18
laat haar zelf opscheppen30wortels schreef: ↑15-02-2021 18:12Ik herken dit goed.
Mijn dochter zo juist dat ze een punt wilde zetten op wat wij eten. De melding je hoeft voor mij niet op te scheppen want ik lus dit niet. Ik zei dat ze eet wat de pot schaft en begint te gillen 'dat is mijn punt'! Heb er alleen toegeblaft of dat ze een punt bij mij kan maken. Kort daarop dacht ik, weet je kunt het krijgen zoals je wilt!
Dus geen avondeten voor deze dame, ze zoekt het maar lekker uit. Maak er geen woord aan vuil ook. We gaan het meemaken want we moeten zo eten!
maandag 15 februari 2021 om 18:18
En staat haar zadel wel hoog genoeg? Anders is fietsen nog 10x zwaarderMaleficent schreef: ↑15-02-2021 18:04- ik ga ze vandaag halen op een sportactiviteit. We waren met de fiets. Ze is moe en begint te zeuren dat ze niet meer kan, dat ze wil stappen naast de fiets,... ik reageer hier (te) hard op, want ik vind het belangrijk dat ze doorzettingsvermogen krijgt en niet afhaakt bij de eerste ‘moeilijkheid’. Situatie escaleert, we stappen dan maar naar huis. Maar ik ben dus eigenlijk best wel geirriteerd door dat flauw gedoe.
Ik haal deze er even uit hoor. Is toch niet raar dat ze een beetje moe is van sporten? Waarom maak je daar zo'n groot punt van dat het helemaal escaleert?
Verder pick your battles en geef haar ruimte.
Been there, done that, got the T-shirt.
maandag 15 februari 2021 om 18:18
Ja Tokkie he, maar soms kun je niet alles uiterst relax zeggen haha, Zeer zeker niet als er flink tegen de haren in gestreken word.
maandag 15 februari 2021 om 18:19
. 
maandag 15 februari 2021 om 18:19
hier werkt een: "dan eet je niet" uitstekend30wortels schreef: ↑15-02-2021 18:12Ik herken dit goed.
Mijn dochter zo juist dat ze een punt wilde zetten op wat wij eten. De melding je hoeft voor mij niet op te scheppen want ik lus dit niet. Ik zei dat ze eet wat de pot schaft en begint te gillen 'dat is mijn punt'! Heb er alleen toegeblaft of dat ze een punt bij mij kan maken. Kort daarop dacht ik, weet je kunt het krijgen zoals je wilt!
Dus geen avondeten voor deze dame, ze zoekt het maar lekker uit. Maak er geen woord aan vuil ook. We gaan het meemaken want we moeten zo eten!
maandag 15 februari 2021 om 18:20
Gezellig.30wortels schreef: ↑15-02-2021 18:12Ik herken dit goed.
Mijn dochter zo juist dat ze een punt wilde zetten op wat wij eten. De melding je hoeft voor mij niet op te scheppen want ik lus dit niet. Ik zei dat ze eet wat de pot schaft en begint te gillen 'dat is mijn punt'! Heb er alleen toegeblaft of dat ze een punt bij mij kan maken. Kort daarop dacht ik, weet je kunt het krijgen zoals je wilt!
Dus geen avondeten voor deze dame, ze zoekt het maar lekker uit. Maak er geen woord aan vuil ook. We gaan het meemaken want we moeten zo eten!
Zorgt echt voor een leuke gezellige afsluiting van de dag.
Waarom moet ze iets eten wat ze niet lust? Weet zeker dat jij nooit iets kookt/ wat je niet lust dus waarom moet zij het wel?
maandag 15 februari 2021 om 18:20
maandag 15 februari 2021 om 18:21
Dus, recapitulerend.
- Als je dochter aangeeft dat ze niet meer kan, moet ze niet zeuren, maar doorzetten.
- Je micromanaget haar kleine keuzes zoals waar ze dan op haar tablet bezig is
- Haar broer hoeft geen doorzettingsvermogen te leren, dan help je haar broer wel even tegen je dochter
- Je spreekt haar om de haverklap aan.
- Je krijgt bij jullie thuis géén aandacht als je het makkelijker hebt op school.
- Je partner neemt jou niet serieus, maar dat is héél wat anders dan dat jij je kind niet serieus neemt
De oplossing: stop met micromanagen, toon begrip voor je kind - leer je dochter niet af om te zeggen wanneer ze niet meer kan (en leer dat ook op groter niveau af - jij gaat niet over de gevoelens van anderen en het is niet aan jou om aan een ander te vertellen dat hij of zij niet uitgeput is. Echt respectloos).
Stop met je zoon helpen als er wat is met je dochter. Zeg gewoon: moet ik nog ingrijpen hier of kan ik erop vertrouwen dat jullie hier samen uitkomen? (Waarbij 'ingrijpen' soort van standaard wordt: ga allebei maar naar je eigen kamer, beetje afstand doet vast wonderen).
Als jij stopt met continu van alles van haar vragen of van alles aan haar willen veranderen, zal zij stoppen met continu boos worden.
Als ik één ding van mijn (etiket-) pubers heb geleerd, is dat 10 keer vragen of ze dezelfde afwasmachine willen uitruimen voor hen voelt alsof ze de hele dag door verschillende opdrachten krijgen en nooit eens tijd voor zichzelf hebben. Terwijl ze dan de hele dag nog nergens mee geholpen hebben. Het is een fase. Doe zelf gewoon die afwasmachine en vertrouw erop dat ook deze fase gewoon weer voorbij gaat.
- Als je dochter aangeeft dat ze niet meer kan, moet ze niet zeuren, maar doorzetten.
- Je micromanaget haar kleine keuzes zoals waar ze dan op haar tablet bezig is
- Haar broer hoeft geen doorzettingsvermogen te leren, dan help je haar broer wel even tegen je dochter
- Je spreekt haar om de haverklap aan.
- Je krijgt bij jullie thuis géén aandacht als je het makkelijker hebt op school.
- Je partner neemt jou niet serieus, maar dat is héél wat anders dan dat jij je kind niet serieus neemt
De oplossing: stop met micromanagen, toon begrip voor je kind - leer je dochter niet af om te zeggen wanneer ze niet meer kan (en leer dat ook op groter niveau af - jij gaat niet over de gevoelens van anderen en het is niet aan jou om aan een ander te vertellen dat hij of zij niet uitgeput is. Echt respectloos).
Stop met je zoon helpen als er wat is met je dochter. Zeg gewoon: moet ik nog ingrijpen hier of kan ik erop vertrouwen dat jullie hier samen uitkomen? (Waarbij 'ingrijpen' soort van standaard wordt: ga allebei maar naar je eigen kamer, beetje afstand doet vast wonderen).
Als jij stopt met continu van alles van haar vragen of van alles aan haar willen veranderen, zal zij stoppen met continu boos worden.
Als ik één ding van mijn (etiket-) pubers heb geleerd, is dat 10 keer vragen of ze dezelfde afwasmachine willen uitruimen voor hen voelt alsof ze de hele dag door verschillende opdrachten krijgen en nooit eens tijd voor zichzelf hebben. Terwijl ze dan de hele dag nog nergens mee geholpen hebben. Het is een fase. Doe zelf gewoon die afwasmachine en vertrouw erop dat ook deze fase gewoon weer voorbij gaat.
maandag 15 februari 2021 om 18:22
maandag 15 februari 2021 om 18:23
evenchecken schreef: ↑15-02-2021 18:09Bedankt al allemaal voor jullie berichtjes!
Het is inderdaad wat ik heb willen vragen: choose your battles is een goed gekend principe, maar in mijn gevoel is het allemaal belangrijk en daar loop ik dus op vast
Als ze moe is, is het nog erger. Daarom dat slaap zo belangrijk is voor mij...
en dat doorzettingsvermogen, tja, inderdaad, dat is misschien wat overdreven.
Ik ben iemand die de lat erg hoog legt voor zichzelf en voor anderen in mijn omgeving. Ik ben mij daarvan bewust, maar vind het moeilijk om dit te veranderen. En mijn dochter houdt mij een mooie spiegel voor, ze laat mij botsen op mijn grenzen. En heel misschien ben ik meer boos op mezelf dan op haar. Ik wil dit helemaal niet, ik wil een goede band met haar en niet voor het minste boos worden. Ze heeft dat ook wel een beetje van mij
En dat boven op mijn kamer is wat overdreven, uiteraard, ik zoek hier gewoon even rust op. Is ook de eerste keer dat ik dat doe, maar ik zoek een manier om te ‘zakken’. Dit is het ook niet trouwens dus niet noodzakelijk voor herhaling vatbaar!
Wat ik al zeker meeneem - ook al is het niet letterlijk gezegd - niet doemdenken (als ze nu niet deftig fietst betekent het dat ze geen doorzettingsvermogen heeft), wat meer loslaten en op haar bek laten gaan, verantwoordelijkheid geven,..
Maar als er nog tips zijn voor de selectie van de battles, graag!
Trouwens, het laatste stukje heb ik wel gefietst en heb ik ze alleen naar huis laten komen
Aardig. Samen uit, samen thuis en compassie zijn blijkbaar geen waarden die je haar voor wil leven?
