Kinderen
alle pijlers
Niet naar school in de eigen buurt
zondag 7 maart 2021 om 08:43
Mijn zoon van 12 (groep8) gaat 25km verderop naar school omdat ik na de scheiding ben verhuisd naar de stad waar ik vandaan kwam.
Mijn zoon is op school blijven gaan waar we samenwoonden met zijn papa.
Daar wonen al zijn vrienden dus ook.
Hij wilt niet veranderen van school en bij mij in de wijk naar school gaan en wilt ook nooit buiten gaan spelen als hij bij mij is.
Hierdoor heeft hij geen vrienden in de buurt waar ik woon en zit hij constant binnen te gamen met vrienden van zijn klas en als ik niks afspreek met vrienden van mij die ook kinderen hebben zit hij altijd binnen. Binnen gamed hij alleen en maakt zijn huuswerk. Hij heeft verder geen enkele andere hobbys en bezigheden. Wanneer ik iets voorstel is het nee. Als ik afspreek speelt hij wel heel leuk samen met die kinderen buiten. Maar hij zegt vaak ik heb hier niemand en hij is ook niet het type die gewoin in zijn eentje naar buiten gaat en zo makkelijk contact legt op straat. Hij is ooit getest op ASS maar daar kwam HSP uit. Hij lag net op de grens tussen HSP en ASS. Zelf was ik vroeger wel altijd buiten met hele groepen vrienden dus ik maak mij zorgen om hem dat hij nu bij mij in de buurt geen vriendjes heeft. Ben er zelfs verdrietig om. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij gewoon toch naar buiten durft in zijn eentje en dan ook nog vriendjes kan maken?
Er wonen echt genoeg kinderen maar hij vindt dan niemand leuk beweerd hij. Als er buiten aan het voetballen zijn bijvoorbeeld zeg ik ga ook vragen of je mee mag doen?
Dan zegt hij altijd nee geen zin. Ook naar clubs van kinderwerk weigert hij te gaan omdat hij dat stom vindt. Ik ben er nu echt aan het denken om maar weer dichterbij zijn eigen school te gaan wonen maar ik weet niet of dat het probleem echt oplost want daar wilt hij ook bijna nooit buiten spelen met zijn vriendjes. Daar wonen vriendjes van zijn klas in zijn straat.
Maak ik mij nu terecht zorgen dat mijn kind geen contacten wilt en hier totaal niet buiten speelt of is het contact dat ze op school hebben voldoende en moet ik me er niet teveel zorgen om maken dat hij minder buiten speelt dan anderen? Of is hij misschien toch verkeerd getest en heeft hij wel ASS?
Mijn zoon is op school blijven gaan waar we samenwoonden met zijn papa.
Daar wonen al zijn vrienden dus ook.
Hij wilt niet veranderen van school en bij mij in de wijk naar school gaan en wilt ook nooit buiten gaan spelen als hij bij mij is.
Hierdoor heeft hij geen vrienden in de buurt waar ik woon en zit hij constant binnen te gamen met vrienden van zijn klas en als ik niks afspreek met vrienden van mij die ook kinderen hebben zit hij altijd binnen. Binnen gamed hij alleen en maakt zijn huuswerk. Hij heeft verder geen enkele andere hobbys en bezigheden. Wanneer ik iets voorstel is het nee. Als ik afspreek speelt hij wel heel leuk samen met die kinderen buiten. Maar hij zegt vaak ik heb hier niemand en hij is ook niet het type die gewoin in zijn eentje naar buiten gaat en zo makkelijk contact legt op straat. Hij is ooit getest op ASS maar daar kwam HSP uit. Hij lag net op de grens tussen HSP en ASS. Zelf was ik vroeger wel altijd buiten met hele groepen vrienden dus ik maak mij zorgen om hem dat hij nu bij mij in de buurt geen vriendjes heeft. Ben er zelfs verdrietig om. Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij gewoon toch naar buiten durft in zijn eentje en dan ook nog vriendjes kan maken?
Er wonen echt genoeg kinderen maar hij vindt dan niemand leuk beweerd hij. Als er buiten aan het voetballen zijn bijvoorbeeld zeg ik ga ook vragen of je mee mag doen?
Dan zegt hij altijd nee geen zin. Ook naar clubs van kinderwerk weigert hij te gaan omdat hij dat stom vindt. Ik ben er nu echt aan het denken om maar weer dichterbij zijn eigen school te gaan wonen maar ik weet niet of dat het probleem echt oplost want daar wilt hij ook bijna nooit buiten spelen met zijn vriendjes. Daar wonen vriendjes van zijn klas in zijn straat.
Maak ik mij nu terecht zorgen dat mijn kind geen contacten wilt en hier totaal niet buiten speelt of is het contact dat ze op school hebben voldoende en moet ik me er niet teveel zorgen om maken dat hij minder buiten speelt dan anderen? Of is hij misschien toch verkeerd getest en heeft hij wel ASS?
zondag 7 maart 2021 om 10:45
Maar wat is het grote probleem dan?Led-lampje schreef: ↑07-03-2021 10:44Ik denk gewoon dat dit niet het probleem is.
Met Verhuizen is niet echt het grootste probleem hier mee opgelost.
zondag 7 maart 2021 om 10:47
Ze laten beide toe dat kind al vijf jaar het voor het zeggen heeft.
Vanaf zeven jaar of zo.
Kind heeft geen enkele moeite hoeven te doen om vrienden te maken in de nieuwe woonomgeving.
zondag 7 maart 2021 om 10:47
Jij bent onduidelijk TO, jij schrijft hier dat hij met de fiets naar de middelbare gaat straks, dan denken wij natuurlijk aan die 25km. Je blijft m toch niet als een klein kind behandelen als hij 13/14 is?
Voor nu is het OV nog te eng vind je. Maar veel brugklassers, en zover is hij al over 5 maanden, gaan altijd met het OV. Dat geeft ze zoveel meer vrijheid. Hij kan nu niet later dan tot 16:30 ergens afspreken, want dan haal jij m weer op. Straks is hij oud genoeg om tot in de avond op straat te hangen met vrienden maar dan ben jij de beperkende factor.
Of laat hem zelf met het OV gaan (op jouw kosten) of ga weer in de buurt wonen.
En dat ASS/HSP verhaal speelde 8 jaar geleden. Laat dat gaan.
Voor nu is het OV nog te eng vind je. Maar veel brugklassers, en zover is hij al over 5 maanden, gaan altijd met het OV. Dat geeft ze zoveel meer vrijheid. Hij kan nu niet later dan tot 16:30 ergens afspreken, want dan haal jij m weer op. Straks is hij oud genoeg om tot in de avond op straat te hangen met vrienden maar dan ben jij de beperkende factor.
Of laat hem zelf met het OV gaan (op jouw kosten) of ga weer in de buurt wonen.
En dat ASS/HSP verhaal speelde 8 jaar geleden. Laat dat gaan.
zondag 7 maart 2021 om 10:47
Niet elk kind is zoals jij vroeger was. Accepteer hem zoals hij is. Hij wil niet buiten spelen. Dat mag toch? Mijn oudste heeft nog nooit buiten gespeeld in de wijk. Ze leest liever en zou nog liever gamen maar dat mag maar beperkt. Als jij het rijden prima vindt dan is er toch feitelijk geen probleem. Behalve dan dat jouw zoon niet voldoet aan jouw verwachtingen.
Het leven is niet eerlijk
zondag 7 maart 2021 om 10:48
Hoezo niet? Dan kan hij naar de eerste keus-middelbare en zijn zowel vader, moeder en vrienden in de buurt.Led-lampje schreef: ↑07-03-2021 10:44Ik denk gewoon dat dit niet het probleem is.
Met Verhuizen is niet echt het grootste probleem hier mee opgelost.
Wat is dan niet opgelost?
zondag 7 maart 2021 om 10:51
Hm, ok. Kind wilde vast graag dat ouders gingen scheiden, hij 25 km verderop ging wonen ver van vader en vrienden, hierdoor nooit meer makkelijk kon afspreken met deze vrienden en contact moest leggen met vreemde kinderen uit de buurt.Led-lampje schreef: ↑07-03-2021 10:47Ze laten beide toe dat kind al vijf jaar het voor het zeggen heeft.
Vanaf zeven jaar of zo.
Kind heeft geen enkele moeite hoeven te doen om vrienden te maken in de nieuwe woonomgeving.
?
zondag 7 maart 2021 om 10:52
Als je de mogelijkheid hebt, zou ik als hij zijn weg heeft gevonden in de brugklas inderdaad dichter bij zijn school/vrienden gaan wonen.
Niet eens om dat buitenspelen ( mijn kinderen deden dat juist tussen de 12 en 15 amper), maar zodat je kind makkelijk(er) zich even vlot kan verplaatsen. Nu breng en haal jij hem van/naar zijn vader. Als kinderen ouder worden kunnen ze dat, als de afstand te overbruggen is, steeds meer zelf.
Het is niet tof om als 15jarige je moeder nodig te hebben om huiswerk bij een vriend te maken. Het is niet tof als je bij lesuitval van de laatste schooluren moet wachten tot je moeder je bij je vader op kan komen halen i.p.v. gewoon naar huis te gaan.
Niet tof, wel overkomelijk hoor. Maar áls jij de gelegenheid hebt om het leven toffer en simpeler te maken zou ik zeggen: doen.
Niet eens om dat buitenspelen ( mijn kinderen deden dat juist tussen de 12 en 15 amper), maar zodat je kind makkelijk(er) zich even vlot kan verplaatsen. Nu breng en haal jij hem van/naar zijn vader. Als kinderen ouder worden kunnen ze dat, als de afstand te overbruggen is, steeds meer zelf.
Het is niet tof om als 15jarige je moeder nodig te hebben om huiswerk bij een vriend te maken. Het is niet tof als je bij lesuitval van de laatste schooluren moet wachten tot je moeder je bij je vader op kan komen halen i.p.v. gewoon naar huis te gaan.
Niet tof, wel overkomelijk hoor. Maar áls jij de gelegenheid hebt om het leven toffer en simpeler te maken zou ik zeggen: doen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 7 maart 2021 om 10:52
Die kijk zie ik even niet. Heel bijzonder.Led-lampje schreef: ↑07-03-2021 10:47Ze laten beide toe dat kind al vijf jaar het voor het zeggen heeft.
Vanaf zeven jaar of zo.
Kind heeft geen enkele moeite hoeven te doen om vrienden te maken in de nieuwe woonomgeving.
anoniem_401375 wijzigde dit bericht op 07-03-2021 10:53
2.70% gewijzigd
zondag 7 maart 2021 om 10:52
weigeren om naar clubjes in de buurt te gaan omdat?
zondag 7 maart 2021 om 10:54
Wat er nu gaat gebeuren is dat zoon het steeds meer bij zijn vader gaat zoeken. Kijk niet verbaasd op als je zoon straks alleen nog in de weekenden bij jou is. (En dat straks ook afgebouwd wordt als je hem niet kunt dwingen.)
En dat snap ik ook wel. Het is best ingrijpend wat je hebt gedaan door zover weg te verhuizen.
En dat snap ik ook wel. Het is best ingrijpend wat je hebt gedaan door zover weg te verhuizen.
zondag 7 maart 2021 om 10:54
Vreselijk natuurlijk.
zondag 7 maart 2021 om 10:57
Het probleem begon al toen zijn papa en ik gingen samenwonen. Ik wilde in mijn woonplaats en hij wilde in de zijne 25km van de mijne af en anders was het uit zei hij toen. Omdat ik zo verliefd was gaf ik toe en ben toch 25 km verder met hem samrn gaan wonen maar had heimwee naar mijn familie rn vrienden hier en ik had ook mijn werk hier nog dus moest 5/6 dagen in de week 50 km per dag rijden hiervoor. Ik werd zwanger en ons zoontje werd geboren en ging toen hij kleuter was naar school daar. Ik bleef echter terug verlangen naar mijn geboorteplaats en tevens hadden mijn ex en ik elke dag erge ruzies om de stomste dingen.Superuser2020 schreef: ↑07-03-2021 10:38Je kind zit 30u in de week op school en verblijft (hoop ik) de overige tijd voor de helft van de tijd bij zijn vader. Kortom, het grootste gedeelte van zijn leven speelt zich 25km verderop af.
Waarom houd jij zo krampachtig vast aan het maken van vrienden in jouw woonplaats? Als je echt iets zou willen doen voor je kind, verhuis je naar een plek die fietsbaar is voor hem en zijn vrienden.
Onze karakters botsten te erg bleek achteraf.
Toen we uit mekaar gingen zat ons zoontje al in groep 3 en mijn ex wilde niet dat hij van school zou wisselen en gaf mij de schuld dat ik bij hem weg ging en terug wilde verhuizen met ons zoontje naar mijn stad. Weer ruzie hierom en hij zei dat het niet goed voor hem was als hij van school zou wisselen omdat hij al zo lastig contact maakte en bang was voor nieuwe situaties en heb toen uiteindelijk uit weer toegegeven dat ons zoontje bij hem naar school kon blijven gaan.
Het is dus allemaal ingewikkeld want hier ben ik gelukkig en heb ik mijn vrienden en familie dichtbij en mijn werk maar heeft mijn zoontje zijn school en vrienden ver weg of andersom..
Het liefste had ik gewoon dat mijn zoontje altijd bij mij was en ook hier naar school ging en 1 keer in de 2 weken een weekend bij zn papa was. Maar zijn papa wilt dat niet wat ook weer goed is qua papa dat waardeer ik ook weer.
Zijn papa wilt ook niet dat ik terug in de buurt kom wonen omdat hij bang is dat ons zoontje dan meer bij mij gaat willen zijn en dat hij dan alimentatie moet gaan betalen. En hij blijft ook nog steeds boos dat ik hem toen verlaten heb zegt steeds dan had je toen maar niet weg moeten gaan jij wou niet hier wonen en nu wil je opeens weer terug. Jij weet niet wat je wil en dan wil je na een jaar weer terug dat is niet goed voor hem zegt hij dan om de schuld op mij af te schuiven lijkt het. Het irriteert hem dat ik nu wel terug wil wonen daar maar toen altijd heimwee had. Hij woont daar nu samen met een andere vrouw. Maar heb op deze manier het gevoel dat ik in twee getrokken wordt en niet meer weet wat ik zelf wil en wat ik het beste kan doen voor mijn zoon.
zondag 7 maart 2021 om 10:57
Ja, dat kan je ook lezen. Blijkbaar denk jij in schuldvragen.Led-lampje schreef: ↑07-03-2021 10:56ach ja het is de schuld van die moeder natuurlijk.
Die heeft woonruimte nodig.
sarcastisch bedoeld dit.
zondag 7 maart 2021 om 10:58
Dit. En ik haatte dat gepush vroeger. Vrienden zat, maar gewoon geen zin. Niet alles hoeft een stoornis te zijn. Niet iedereen is een gezellige babbelkont. Godzijdank.Luci_Mster2 schreef: ↑07-03-2021 08:52Nee hoor. Niet perse.
Vroeger is niet nu. En je weet helemaal niet wat er gebeurt op de middelbare qua vrienden.
Everything is fluid
zondag 7 maart 2021 om 10:59
zondag 7 maart 2021 om 11:00
Dus als ik het goed begrijp breng jjj hem iedere ochtend naar zijn vader en ga jij daarna in die buurt naar je werk en zoon gaat dan naar school.
Na jouw werktijd haal jij je zoon weer op en eet en slaapt hij bij jou?
En dit wilde je blijven voortzetten als hij straks naar de middelbare school gaat?
Na jouw werktijd haal jij je zoon weer op en eet en slaapt hij bij jou?
En dit wilde je blijven voortzetten als hij straks naar de middelbare school gaat?
zondag 7 maart 2021 om 11:00
Vader had ook dichter bij moeder kunnen gaan wonen.Tiana_76 schreef: ↑07-03-2021 10:59Die hele post gaat over jou. Ik lees niets over wat goed voor je kind is.
De hele voorgeschiedenis is niet van belang. Zodra je samen een kind hebt, moet je er m.i. alles aan doen om een scheiding soepel te laten verlopen. Ver weg van de vader verhuizen valt daar niet onder.
zondag 7 maart 2021 om 11:00
Gya2020 schreef: ↑07-03-2021 10:57Het probleem begon al toen zijn papa en ik gingen samenwonen. Ik wilde in mijn woonplaats en hij wilde in de zijne 25km van de mijne af en anders was het uit zei hij toen. Omdat ik zo verliefd was gaf ik toe en ben toch 25 km verder met hem samrn gaan wonen maar had heimwee naar mijn familie rn vrienden hier en ik had ook mijn werk hier nog dus moest 5/6 dagen in de week 50 km per dag rijden hiervoor. Ik werd zwanger en ons zoontje werd geboren en ging toen hij kleuter was naar school daar. Ik bleef echter terug verlangen naar mijn geboorteplaats en tevens hadden mijn ex en ik elke dag erge ruzies om de stomste dingen.
Onze karakters botsten te erg bleek achteraf.
Toen we uit mekaar gingen zat ons zoontje al in groep 3 en mijn ex wilde niet dat hij van school zou wisselen en gaf mij de schuld dat ik bij hem weg ging en terug wilde verhuizen met ons zoontje naar mijn stad. Weer ruzie hierom en hij zei dat het niet goed voor hem was als hij van school zou wisselen omdat hij al zo lastig contact maakte en bang was voor nieuwe situaties en heb toen uiteindelijk uit weer toegegeven dat ons zoontje bij hem naar school kon blijven gaan.
Het is dus allemaal ingewikkeld want hier ben ik gelukkig en heb ik mijn vrienden en familie dichtbij en mijn werk maar heeft mijn zoontje zijn school en vrienden ver weg of andersom..
Het liefste had ik gewoon dat mijn zoontje altijd bij mij was en ook hier naar school ging en 1 keer in de 2 weken een weekend bij zn papa was. Maar zijn papa wilt dat niet wat ook weer goed is qua papa dat waardeer ik ook weer.
Zijn papa wilt ook niet dat ik terug in de buurt kom wonen omdat hij bang is dat ons zoontje dan meer bij mij gaat willen zijn en dat hij dan alimentatie moet gaan betalen. En hij blijft ook nog steeds boos dat ik hem toen verlaten heb zegt steeds dan had je toen maar niet weg moeten gaan jij wou niet hier wonen en nu wil je opeens weer terug. Jij weet niet wat je wil en dan wil je na een jaar weer terug dat is niet goed voor hem zegt hij dan om de schuld op mij af te schuiven lijkt het. Het irriteert hem dat ik nu wel terug wil wonen daar maar toen altijd heimwee had. Hij woont daar nu samen met een andere vrouw. Maar heb op deze manier het gevoel dat ik in twee getrokken wordt en niet meer weet wat ik zelf wil en wat ik het beste kan doen voor mijn zoon.
Zolang je niet 'terug wil wonen' in je ex zijn huis, snap ik niet zo goed wat het probleem is? Hij heeft daar ook niets van de vinden of te zeggen.
Jij kan gewoon die kant op verhuizen als jij dat wil.
Je doet en denkt zelf echt over veel dingen heel vreemd.
zondag 7 maart 2021 om 11:01
Dus allebei verhuizen? Dat is toch idioot? Het is haar keuze geweest in die woonplaats een gezin te stichten. Dan kun je niet eigenhandig gaan beslissen dat beide huishoudens ontworteld moeten worden.
zondag 7 maart 2021 om 11:03
Dit.Wintertime16 schreef: ↑07-03-2021 11:02Als je zoon om 17.00 uur ophaalt en om 07.30 weer terugbrengt, kan hij dan niet beter gewoon bij zijn vader blijven slapen?
zondag 7 maart 2021 om 11:03
Niet als vader gewoon in regio school van kind is gebleven. Of in het huis is gebleven. Niks mis mee.
En misschien kon TO toen alleen dat huis 25 km verderop krijgen. Kan allemaal. Ook heel logisch dan.
Maar dan kan ze nu wel meer die kant op verhuizen, als dat ene optie is. En dat lijkt zo want ze begon er zelf over.
Doe dat dan. Gewoon voor het kind. En haar zelf, meer mogelijkheden tot vrienden mee naar haar huis, minder reizen enz.
Wat ex daar van vindt is niet boeiend. Of kind met 4 jaar HSP was volgens een kinderchoach, ook niet. Of dat hij graag gamed en niet naar kinderclubjes wilde. Of dat TO de bus eng vindt voor een 12 jarige.
TO haalt overal zaken bij die gewoon er niet toe doen.
anoniem_401375 wijzigde dit bericht op 07-03-2021 11:04
9.21% gewijzigd
