Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 om 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
maandag 3 mei 2021 om 19:49
Die man parkeert zijn behoefte aan 'intimiteit' maar even in de ijskast of rukt maar wat vaker. Jij hebt echt geen idee hoe een pas bevallen vrouw zich kan voelen (en ja een paar maanden beschouw ik als pas bevallen). Doodmoe en de hele tijd gedoe aan je lijf (nacontroles waarbij je weer met de benen wijd moet en je gehavende kut moet laten zien, borstvoeding, wildvreemden die aan je borsten zitten om te 'helpen' bij de borstvoeding, een klein babietje dat zich aan je warme lijf wil laven). Dan kan je de fysieke wensen van je man er echt even niet bij hebben en dat heeft hij maar te respecteren en accepteren. Als mijn vriend zich in die tijd aan mij vergrepen zou hebben zou ik intens verdrietig zijn geweest en was alle vertrouwen weg geweest. Als je relatie goed zit komt dat echt wel weer terug als er meer tijd en ruimte is. Er zijn dingen die belangrijker zijn dan je pik. En ik vind het walgelijk dat je suggereert dat je als man dan eigenlijk geen keuze hebt dan het elders te halen.robbie75 schreef: ↑03-05-2021 16:47Gevoelsmatig is dit einde relatie. Jullie relatie ging eigenlijk al niet goed meer voor je man en nu gaat het natuurlijk ook niet meer goed voor jou.
Waarschijnlijk heeft je man spijt, maar hij blijft toch intimiteit missen. Dus ook al zou je het hem kunnen vergeven en zouden jullie bij elkaar blijven, dan is de kans groot dat hij uiteindelijk elders op zoek naar seks gaat.
maandag 3 mei 2021 om 19:57
Je moet ook helemaal niks. Jij hebt je verwerkingstijd nodig. Tijd om te bepalen wat je wil en hoe je hiermee wil dealen. En hij mag wachten tot je daarmee klaar bent. Terecht, dat hij zich rot voelt. En zijn eigen probleem.Zandblauwtjes schreef: ↑03-05-2021 18:20Nee ik heb nog geen afspraken gemaakt. Ik heb wel tegen mijn man gezegd dat ik er toch moeite mee heb. Hij vroeg er zelf naar omdat hij mij afstandelijk vond. Hij zegt dat hij het begrijpt, maar hij gedraagt zich een beetje als een geslagen hond. Ik weet niet hoe ik het beter kan uitleggen.
Ik stoor mij aan mezelf en hoe passief ik reageer. Tegelijkertijd wil ik ook helemaal niets nu. Het staat mij heel erg tegen om met iemand te praten bijvoorbeeld.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
maandag 3 mei 2021 om 20:14
Als er iemand is die hem geslagen heeft, is het hijzelf met zijn wangedrag.Zandblauwtjes schreef: ↑03-05-2021 18:20Nee ik heb nog geen afspraken gemaakt. Ik heb wel tegen mijn man gezegd dat ik er toch moeite mee heb. Hij vroeg er zelf naar omdat hij mij afstandelijk vond. Hij zegt dat hij het begrijpt, maar hij gedraagt zich een beetje als een geslagen hond. Ik weet niet hoe ik het beter kan uitleggen.
maandag 3 mei 2021 om 20:18
Luister naar jezelf. Doe waar jij behoefte aan hebt en wat voor jou op dit moment het beste voelt.Zandblauwtjes schreef: ↑03-05-2021 18:20Nee ik heb nog geen afspraken gemaakt. Ik heb wel tegen mijn man gezegd dat ik er toch moeite mee heb. Hij vroeg er zelf naar omdat hij mij afstandelijk vond. Hij zegt dat hij het begrijpt, maar hij gedraagt zich een beetje als een geslagen hond. Ik weet niet hoe ik het beter kan uitleggen.
Ik stoor mij aan mezelf en hoe passief ik reageer. Tegelijkertijd wil ik ook helemaal niets nu. Het staat mij heel erg tegen om met iemand te praten bijvoorbeeld.
maandag 3 mei 2021 om 20:19
Discobar schreef: ↑03-05-2021 19:49Die man parkeert zijn behoefte aan 'intimiteit' maar even in de ijskast of rukt maar wat vaker. Jij hebt echt geen idee hoe een pas bevallen vrouw zich kan voelen (en ja een paar maanden beschouw ik als pas bevallen). Doodmoe en de hele tijd gedoe aan je lijf (nacontroles waarbij je weer met de benen wijd moet en je gehavende kut moet laten zien, borstvoeding, wildvreemden die aan je borsten zitten om te 'helpen' bij de borstvoeding, een klein babietje dat zich aan je warme lijf wil laven). Dan kan je de fysieke wensen van je man er echt even niet bij hebben en dat heeft hij maar te respecteren en accepteren. Als mijn vriend zich in die tijd aan mij vergrepen zou hebben zou ik intens verdrietig zijn geweest en was alle vertrouwen weg geweest. Als je relatie goed zit komt dat echt wel weer terug als er meer tijd en ruimte is. Er zijn dingen die belangrijker zijn dan je pik. En ik vind het walgelijk dat je suggereert dat je als man dan eigenlijk geen keuze hebt dan het elders te halen.
maandag 3 mei 2021 om 20:22
Je moet helemaal niks nu. Er is geen haast, als in dat jij de tijd mag nemen om dit te laten bezinken, voor jezelf zaken op een rijtje te zetten, uit te zoeken of en hoe verder. Hij mag daar op wachten en dat heeft hij alleen aan zichzelf te danken. Nee is nee. Hij is over de scheef gegaan. Dat hij zich nu rot voelt, is zijn probleem. Laat het bij hem. En laat je niks anders aanpraten.Zandblauwtjes schreef: ↑03-05-2021 18:20Nee ik heb nog geen afspraken gemaakt. Ik heb wel tegen mijn man gezegd dat ik er toch moeite mee heb. Hij vroeg er zelf naar omdat hij mij afstandelijk vond. Hij zegt dat hij het begrijpt, maar hij gedraagt zich een beetje als een geslagen hond. Ik weet niet hoe ik het beter kan uitleggen.
Ik stoor mij aan mezelf en hoe passief ik reageer. Tegelijkertijd wil ik ook helemaal niets nu. Het staat mij heel erg tegen om met iemand te praten bijvoorbeeld.
maandag 3 mei 2021 om 20:25
Ik heb ergens eerder in dit topic geschreven over mijn ex die dit ook gedaan heeft. Hij heeft letterlijk een keer uitgeroepen: je doet net of ik je verkracht heb!Zandblauwtjes schreef: ↑03-05-2021 18:20Ik heb wel tegen mijn man gezegd dat ik er toch moeite mee heb. Hij vroeg er zelf naar omdat hij mij afstandelijk vond. Hij zegt dat hij het begrijpt, maar hij gedraagt zich een beetje als een geslagen hond. Ik weet niet hoe ik het beter kan uitleggen.
Ik weet niet meer precies hoe ik hierop reageerde, maar niet geruststellend naar hem toe. Hij had echt niet door dat het zó invasief is. Een verkrachter loert van achter de bosjes en doet dat expres om iemand pijn te doen. Dat deed hij niet vond hij. Hij had gewoon zin en was alvast begonnen. Kennelijk kreunde of zuchtte ik in mijn slaap, wat voor hem een aanmoediging was. In zijn hoofd had ik er echt positief op gereageerd.
En meer van dat soort vervelende details die ik jullie zal besparen.
Hier zijn we wel soort van uitgekomen. Het is in ieder geval niet meer gebeurd nadat het echt goed uitgesproken was. Maar het heeft wel wat beschadigd. Juist omdat we er verder niet echt over durfden of konden praten.
Ik hoop dat jij een weg voor jezelf vindt om hiermee te dealen. Ik vond het wel een opluchting om bevestiging van vriendinnen te krijgen. Het lag níet aan mij. En ik snap de neiging om het uit de weg te gaan, maar ik ben bang dat dat die rotte plek niet heelt.
Sterkte.
maandag 3 mei 2021 om 20:25
Ik suggereer dat bij deze man, die zo "desperate" is dat hij zich aan zijn vrouw vergrijpt, de kans groot is dat hij het uiteindelijk elders gaat zoeken. Daarom heb ik er weinig vertrouwen in dat dit nog goed kan komen.Discobar schreef: ↑03-05-2021 19:49Die man parkeert zijn behoefte aan 'intimiteit' maar even in de ijskast of rukt maar wat vaker. Jij hebt echt geen idee hoe een pas bevallen vrouw zich kan voelen (en ja een paar maanden beschouw ik als pas bevallen). Doodmoe en de hele tijd gedoe aan je lijf (nacontroles waarbij je weer met de benen wijd moet en je gehavende kut moet laten zien, borstvoeding, wildvreemden die aan je borsten zitten om te 'helpen' bij de borstvoeding, een klein babietje dat zich aan je warme lijf wil laven). Dan kan je de fysieke wensen van je man er echt even niet bij hebben en dat heeft hij maar te respecteren en accepteren. Als mijn vriend zich in die tijd aan mij vergrepen zou hebben zou ik intens verdrietig zijn geweest en was alle vertrouwen weg geweest. Als je relatie goed zit komt dat echt wel weer terug als er meer tijd en ruimte is. Er zijn dingen die belangrijker zijn dan je pik. En ik vind het walgelijk dat je suggereert dat je als man dan eigenlijk geen keuze hebt dan het elders te halen.
maandag 3 mei 2021 om 20:27
Je hoeft niks. Laat het even bezinken en doe waar je je goed bij voelt. CSG kan je helpen hiermee, anoniem, maar als je dat (nu nog) niet wil, is dat natuurlijk ook helemaal okay. Je tijd nemen om dit voor jezelf te kunnen duiden is helemaal niet gek.Zandblauwtjes schreef: ↑03-05-2021 18:20Nee ik heb nog geen afspraken gemaakt. Ik heb wel tegen mijn man gezegd dat ik er toch moeite mee heb. Hij vroeg er zelf naar omdat hij mij afstandelijk vond. Hij zegt dat hij het begrijpt, maar hij gedraagt zich een beetje als een geslagen hond. Ik weet niet hoe ik het beter kan uitleggen.
Ik stoor mij aan mezelf en hoe passief ik reageer. Tegelijkertijd wil ik ook helemaal niets nu. Het staat mij heel erg tegen om met iemand te praten bijvoorbeeld.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
maandag 3 mei 2021 om 21:09
Niet zo streng zijn voor jezelf. Degene die je normaal zou troosten, voelt nu waarschijnlijk niet veilig. Dat is gewoon kut.Zandblauwtjes schreef: ↑03-05-2021 18:20
Ik stoor mij aan mezelf en hoe passief ik reageer. Tegelijkertijd wil ik ook helemaal niets nu. Het staat mij heel erg tegen om met iemand te praten bijvoorbeeld.
maandag 3 mei 2021 om 21:32
Je legt het prima uit en je doet het goed. Je hebt al gezegd dat je er toch moeite mee hebt. Heel goed. Ik denk dat hij wel weet dat hij fout zit en ook wel weet dat hij het niet ongedaan kan maken, daarom die geslagen hond houding.Zandblauwtjes schreef: ↑03-05-2021 18:20Nee ik heb nog geen afspraken gemaakt. Ik heb wel tegen mijn man gezegd dat ik er toch moeite mee heb. Hij vroeg er zelf naar omdat hij mij afstandelijk vond. Hij zegt dat hij het begrijpt, maar hij gedraagt zich een beetje als een geslagen hond. Ik weet niet hoe ik het beter kan uitleggen.
Ik stoor mij aan mezelf en hoe passief ik reageer. Tegelijkertijd wil ik ook helemaal niets nu. Het staat mij heel erg tegen om met iemand te praten bijvoorbeeld.
Er is iets gebeurd wat niet in je referentiekader zit. Wat je nooit hebt zien aankomen en totaal niet verwacht had. Het is logisch dat je van slag bent. Misschien jezelf niet herkent in je reacties.
Jij moet helemaal niks nu. Je bent helemaal niemand verantwoording schuldig, je mag doen waar jij jezelf het prettigst bij voelt, ook als dat iets is wat je vorige week nog raar had gevonden.
Er is ook een anonieme telefonische hulpdienst. Misschien is dat iets.
1 ding wil ik nog noemen. De kans bestaat dat je man op een gegeven moment nijdig wordt op jou als je niet snel genoeg weer "normaal" doet. Want hij heeft toch sorry gezegd en jullie hadden al zo lang geen sex gehad. Dan nog steeds zit en zat hij fout. Jij niet.
maandag 3 mei 2021 om 21:40
Wil jij aub dit topic verlaten...ook jij bent aan het victim blamen....
maandag 3 mei 2021 om 21:44
Zo lees in het niet. Ik lees het als waarschuwing, niet hoe Robbie denkt maar hoe de man denkt.Sjaantje37 schreef: ↑03-05-2021 21:40Wil jij aub dit topic verlaten...ook jij bent aan het victim blamen....
Het 'geslagen hond' deel bevestigt het idee wel hoor.
dinsdag 4 mei 2021 om 07:43
Wat een nare posts van haar he?MevrouwJack schreef: ↑03-05-2021 17:19Misschien moet je een boek gaan schrijven ofzo. Kun je daar al je aannames in kwijt.
Iemand zou van minder al compleet in de stress schieten, jaloers zijn, en paranoïde worden. Moet je al door een hel, krijg je deze opbeurende teksten óók nog verstouwen.
dinsdag 4 mei 2021 om 07:46
Heb je uitgesproken wat het met je deed en wat het was, hetgeen hij heeft gedaan?Zandblauwtjes schreef: ↑03-05-2021 18:20Nee ik heb nog geen afspraken gemaakt. Ik heb wel tegen mijn man gezegd dat ik er toch moeite mee heb. Hij vroeg er zelf naar omdat hij mij afstandelijk vond. Hij zegt dat hij het begrijpt, maar hij gedraagt zich een beetje als een geslagen hond. Ik weet niet hoe ik het beter kan uitleggen.
Ik stoor mij aan mezelf en hoe passief ik reageer. Tegelijkertijd wil ik ook helemaal niets nu. Het staat mij heel erg tegen om met iemand te praten bijvoorbeeld.
Het beest bij zijn naam genoemd?
Ik kan me voorstellen dat dat nog niet gebeurd is, wellicht zou dat voor jouw herstel wel heel goed zijn. Nu staat er een olifant tussen jullie in. Jullie zien hem beiden staan, maar lopen er steeds voorzichtig omheen.
dinsdag 4 mei 2021 om 08:05
Eens. Komt als verkapt victim blaming op mij over ook.Ttroeteltje schreef: ↑04-05-2021 07:43Wat een nare posts van haar he?
Iemand zou van minder al compleet in de stress schieten, jaloers zijn, en paranoïde worden. Moet je al door een hel, krijg je deze opbeurende teksten óók nog verstouwen.
Vraag me overigens wel af of 'Robbie' een 'haar' is.
Sommige mannen vinden gebrek aan seks erger dan seksuele dwang, maar aan de andere kant zijn er dan ook weer van die vrouwtjes die daar in meegaan omdat ze denken zo puntjes te scoren bij mannen.
dinsdag 4 mei 2021 om 08:32
Dit idee geeft inderdaad wat lucht. Ik heb vannacht een beetje kunnen slapen nadat ik de laatste posts allemaal las. Ik was zo moe ineens.MariaDeJong schreef: ↑03-05-2021 18:32Als je nou gewoon eens met jezelf afspreekt het een paar dagen te geven. Om je gevoel te leren kennen en wat ruimte te geven. Bijvoorbeeld tot het weekend? Dat is overzichtelijk en dan “hoef” je voor nu minder. Je hoeft je niet beter te voelen, je hoeft geen hulp te zoeken. Je hoeft alleen maar te blijven ademhalen, en voor je baby te blijven zorgen.
Zou dat niet een beetje lucht en rust geven?
dinsdag 4 mei 2021 om 08:35
Dit heb ik niet gedaan nee. Ik vind het ook wel heel heftig om het zo te noemen, laat staan uitspreken. Het is zo'n krachtig woord. Dat zie ik ook hier in dit topic. Ik wil niet dat dit woord bij de vader van mijn kind hoort.Ttroeteltje schreef: ↑04-05-2021 07:46Heb je uitgesproken wat het met je deed en wat het was, hetgeen hij heeft gedaan?
Het beest bij zijn naam genoemd?
Ik kan me voorstellen dat dat nog niet gebeurd is, wellicht zou dat voor jouw herstel wel heel goed zijn. Nu staat er een olifant tussen jullie in. Jullie zien hem beiden staan, maar lopen er steeds voorzichtig omheen.
dinsdag 4 mei 2021 om 08:37
To, je hebt toch al een therapeut? Kun je geen afspraak met je therapeut maken en het bespreken?
Ik snap de neiging om je terug te trekken. Ik denk echter dat je verstoppen en doen alsof er niets gebeurd is, uiteindelijk niet de oplossing is.
Je man neemt door zich als het slachtoffer te gedragen, geen echte verantwoordelijkheid voor wat hij heeft gedaan.
Ik snap het...wat snapt hij dan?
Ik snap de neiging om je terug te trekken. Ik denk echter dat je verstoppen en doen alsof er niets gebeurd is, uiteindelijk niet de oplossing is.
Je man neemt door zich als het slachtoffer te gedragen, geen echte verantwoordelijkheid voor wat hij heeft gedaan.
Ik snap het...wat snapt hij dan?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 mei 2021 om 08:46
dinsdag 4 mei 2021 om 08:46
Dat begrijp ik volledig.Zandblauwtjes schreef: ↑04-05-2021 08:35Dit heb ik niet gedaan nee. Ik vind het ook wel heel heftig om het zo te noemen, laat staan uitspreken. Het is zo'n krachtig woord. Dat zie ik ook hier in dit topic. Ik wil niet dat dit woord bij de vader van mijn kind hoort.
Het is ook niet niets.
Is het mogelijk dit met je therapeut te oefenen? Oefenen hoe je het verwoord en hoe je het bespreekbaar kunt maken.
Kun je zo lang wachten?
Heb je zicht op een termijn wanneer je bij therapeut terecht zou kunnen?
Eigenlijk is dit een soort crisissituatie, ook al wil jij het zo liever niet zien of ervaren.
Mijn ervaring is dat ik na praten over de dingen die ik liever vermeed uiteindelijk enorm opgelucht was. En elke keer weer hield ik mezelf voor dat ik een volgende keer niet zo lang zou wachten, omdat wederom bleek dat praten echt fijn was.
Ik keek er toch elke keer weer als een berg tegenop, moest me kwetsbaar opstellen en praten over dingen was confronterend en ik kon ze daardoor niet meer verbloemen. En toch.......iedere keer weer was ik erna opgelucht en voelde ik een last van mijn schouders glijden.
Dat gun ik jou ook.
