Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
woensdag 13 oktober 2021 20:05
Misschien is er iets misgegaan? Ik heb gekeken, maar er staat niets.
Bedankt voor alle lieve berichten
ik hoop dat jullie gelijk hebben. Het is nog altijd best wel verwarrend. Soms voelt het oprecht alsof ik ben ontsnapt en dan zie ik met terugwerkende kracht allemaal signalen die ik vroeger niet heb opgepikt. En dan vraag ik me af hoe dat toch mogelijk is geweest. Maar op andere momenten denk ik dat ik egoïstisch ben, dat ik me aanstel en dat ik een grote fout heb gemaakt.
donderdag 14 oktober 2021 06:34
Lieve Zandblauwtjes,
heel veel sterkte gewenst.
Het is een moeilijke tijd en dat gevoel zal nog een hele tijd voortduren. Maar ik weet zeker, ondanks dat ik geen glazen bol heb weet ik echt 1000% zeker!, dat jij hier sterker uit gaat komen.
Ooit heeft iemand mij gezegd: een mens krijgt datgene te verduren dat hij aankan. In dat geval zegt mij dit dat jij een hele sterke vrouw bent.
Je zult dat nu niet zo ervaren. En dat is begrijpelijk. Maar en komt een tijd…….
En tot die tijd mag je hier blijven schrijven als je dat wil. In dit topic. Of in een ander, misschien nieuw, topic.
Doe wat goed voelt.
heel veel sterkte gewenst.
Het is een moeilijke tijd en dat gevoel zal nog een hele tijd voortduren. Maar ik weet zeker, ondanks dat ik geen glazen bol heb weet ik echt 1000% zeker!, dat jij hier sterker uit gaat komen.
Ooit heeft iemand mij gezegd: een mens krijgt datgene te verduren dat hij aankan. In dat geval zegt mij dit dat jij een hele sterke vrouw bent.
Je zult dat nu niet zo ervaren. En dat is begrijpelijk. Maar en komt een tijd…….
En tot die tijd mag je hier blijven schrijven als je dat wil. In dit topic. Of in een ander, misschien nieuw, topic.
Doe wat goed voelt.
donderdag 14 oktober 2021 07:59
Sterkte Zwandblauwtjes!
Fijn om te horen dat je voor jezelf en de veiligheid van je kind hebt gekozen.
Die twijfel over of je je aanstelt, is iets waar je vanaf moet. Het is dezelfde twijfel waardoor je zo lang niet hebt gezien waar het probleem lag. Waardoor je steeds alarmbellen in je relatie probeerde goed te praten. Dit was een verschrikkelijke situatie. Je stelt je niet aan!
Fijn om te horen dat je voor jezelf en de veiligheid van je kind hebt gekozen.
Die twijfel over of je je aanstelt, is iets waar je vanaf moet. Het is dezelfde twijfel waardoor je zo lang niet hebt gezien waar het probleem lag. Waardoor je steeds alarmbellen in je relatie probeerde goed te praten. Dit was een verschrikkelijke situatie. Je stelt je niet aan!
donderdag 14 oktober 2021 09:28
Lieve Zandblauwtjes, wat verdrietig voor je, dat alles zo gelopen is. Ik sluit me bij alle wensen en adviezen hiervoor aan en wil ook nog even benadrukken dat je ZEKER NIET egoïstisch bent en je ook niet aanstelt. Doen wat echt het beste is voor jezelf en je kind is in dit geval niet egoïstisch.
Heel veel sterkte en liefde gewenst!
Heel veel sterkte en liefde gewenst!
donderdag 14 oktober 2021 10:07
Sterkte zandblauwtje 
Heel knap dat je deze beslissing genomen hebt! Zoals anderen ook al noemen denk ik dat je na verloop van tijd steeds meer duidelijkheid zult krijgen. Soms kun je dingen pas zien als je er met een afstandje naar kunt kijken. En het gevoel dat je egoïstisch bent verdwijnt dan hopelijk ook, ik denk/vermoed dat je juist te lang teveel opgeofferd hebt voor deze relatie.
Heel knap dat je deze beslissing genomen hebt! Zoals anderen ook al noemen denk ik dat je na verloop van tijd steeds meer duidelijkheid zult krijgen. Soms kun je dingen pas zien als je er met een afstandje naar kunt kijken. En het gevoel dat je egoïstisch bent verdwijnt dan hopelijk ook, ik denk/vermoed dat je juist te lang teveel opgeofferd hebt voor deze relatie.
donderdag 14 oktober 2021 16:42
Heel heftig hoe zichtbaar nu wordt hoe ver hij is afgegleden lijkt me. Heel veel sterkte! Het is nu overleven, maar dat gaat ooit beter en dan heb je geen last meer van zijn gedrag en ben je niet meer verantwoordelijk voor zijn geluk.Zandblauwtjes schreef: ↑13-10-2021 17:45Wat lief dat je het vraagt. Het gaat nog niet zo goed. Ik heb heel veel last van angst en paniekaanvallen. Werken lukt zelfs bijna niet.
Er is heel veel gebeurd. Het belangrijkste is dat we toch uit elkaar gaan. Ik wilde het niet onder ogen zien en ik voel me zo schuldig nog ook naar ons kind toe, maar ik kon het niet meer. Ik voelde op een gegeven moment alleen nog maar angst en walging en wantrouwen...
Hij is dronken van het spoor afgehaald door de politie een paar dagen na die beslissing en toen heeft hij meteen iets van crisishulpverlening gekregen. Daar lijkt hij nu serieus mee aan het werk. Hij woont bij een vriend en het gaat volgens mij echt wat beter met hem. Het lijkt alsof dit een omslagpunt is geweest. Hij zegt nu zelfs dat het een opluchting voor hem is dat we uit elkaar zijn omdat hij nu niet meer op zijn tenen hoeft te lopen voor mij. Dat vond ik wel heel pijnlijk en kwetsend om te horen.
Voor mij is het juist andersom. Ik krijg nu de klap. Ik hou me vast aan mijn wekelijkse bezoekje aan de psycholoog en aan wat mijn kindje van mij nodig heeft. Maar het voelt als overleven.
Je hebt er goed aan gedaan!
vrijdag 15 oktober 2021 07:59
Wat is er veel gebeurd zeg...
Een 'gewone' relatiebreuk gaat je al niet in de koude kleren zitten maar met die hele suideverhaal erbij.... bah wat ontzettend heftig. Ik kan me ook voorstellen dat je totaal niet weet of je kind ooit iets aan hem gaat hebben zo.
Hopelijk doet de crisishulp hem goed. Die verwijten naar jou toe slaan natuurlijk nergens op.
Zorg goed voor jezelf
Een 'gewone' relatiebreuk gaat je al niet in de koude kleren zitten maar met die hele suideverhaal erbij.... bah wat ontzettend heftig. Ik kan me ook voorstellen dat je totaal niet weet of je kind ooit iets aan hem gaat hebben zo.
Hopelijk doet de crisishulp hem goed. Die verwijten naar jou toe slaan natuurlijk nergens op.
Zorg goed voor jezelf
Je kunt méér.
vrijdag 15 oktober 2021 08:25
Zandblauwtje, ik wil even iets kwijt, waar misschien alleen ikzelf iets aan heb, maar ik ga het toch doen in de hoop dat het je een hart onder de riem steekt.
Een hele tijd terug postte je iets over hoe het vroeger thuis ging en over de band tussen jou en je zus. Ik kan me dat topic nog herinneren, en ik weet ook nog dat ik toen vond dat je de situatie van je zus niet begreep en vooral jezelf als slachtoffer zag. Hoe ik je nu lees, ook over wat je verteld over je ouders en zus, kan ik zien dat je enorm gegroeid bent, en over enorm veel reflecterend vermogen beschikt. Dat vind ik een heel goed iets, niet dat ik jou een bepaalde schuld in de schoenen wil schuiven, maar gewoon omdat ik het verschil tussen toen en nu echt zie en ik daar groei in zie. Dat vind ik knap, echt waar!
Daarnaast zei je iets over dat je nu niet naar je zus durft te gaan met je verhaal, op basis van hoe je destijds met haar verhaal bent omgegaan. Dat begrijp ik ergens wel. Echter denk ik ook dat het een kans zou kunnen zijn, voor jullie beide. Het is niet erg om achteraf ergens op terug te komen om te erkennen dat je nu pas begrijpt hoe iets moet zijn geweest voor iemand anders. Soms loopt dat zo. Ik erken ook dat ik makkelijk praten heb daarin, want het lijkt me heel moeilijk om dat te doen.
Tot slot: je doet het goed. Ik vind het ontzettend sterk van je dat je uit de situatie met je ex-man bent gestapt, ondanks de hele berg shit eromheen. Dat is krankzinnig moeilijk, des te meer als iemand suicidaal blijkt te zijn. Je voelt je verantwoordelijk, iemands reddingsboei zonder wie de ander zal verdrinken, maar als je blijft verdrinken jullie beide en dus zal de ander moeten leren zwemmen. Je voelt je een egoist, maar zelfredzaamheid is nooit egoistisch. Je moet met jezelf de meeste tijd van iedereen doorbrengen, dus zorg goed voor jezelf. Het is pijnlijk dat je omgeving alleen maar aandacht voor je ex bleek te hebben en minder voor jou. Wat vreselijk frustrerend moet dat zijn geweest. Ik denk dat die mensen om hem heen ook niet op hun geweten willen hebben dat ze "niets hebben gedaan waar ze wel wat hadden kunnen doen". Mensen vind het een eng idee dat iemand die suicidaal is zichzelf wat aan zou kunnen doen.
Ik denk dat die verwijten van hem een manier zijn om de oorzaak en verantwoordelijkheden buiten zichzelf te leggen. Net zoals dat mensen na een relatiebreuk wel eens zeggen "ja maar ik deed alleen zo lelijk omdat de ander steeds dit of dat deed!". Dat praat het niet goed, want het is om woest van te worden dat je eerst iets wordt aangedaan en daarna krijg je nog de schuld ook.
Hou vol Zandblauwtjes. Je doet het kei goed. Ook dit zal eens voorbij zijn. Sorry als mijn verhaal wat warrig is, ik zit nog aan de koffie
Een hele tijd terug postte je iets over hoe het vroeger thuis ging en over de band tussen jou en je zus. Ik kan me dat topic nog herinneren, en ik weet ook nog dat ik toen vond dat je de situatie van je zus niet begreep en vooral jezelf als slachtoffer zag. Hoe ik je nu lees, ook over wat je verteld over je ouders en zus, kan ik zien dat je enorm gegroeid bent, en over enorm veel reflecterend vermogen beschikt. Dat vind ik een heel goed iets, niet dat ik jou een bepaalde schuld in de schoenen wil schuiven, maar gewoon omdat ik het verschil tussen toen en nu echt zie en ik daar groei in zie. Dat vind ik knap, echt waar!
Daarnaast zei je iets over dat je nu niet naar je zus durft te gaan met je verhaal, op basis van hoe je destijds met haar verhaal bent omgegaan. Dat begrijp ik ergens wel. Echter denk ik ook dat het een kans zou kunnen zijn, voor jullie beide. Het is niet erg om achteraf ergens op terug te komen om te erkennen dat je nu pas begrijpt hoe iets moet zijn geweest voor iemand anders. Soms loopt dat zo. Ik erken ook dat ik makkelijk praten heb daarin, want het lijkt me heel moeilijk om dat te doen.
Tot slot: je doet het goed. Ik vind het ontzettend sterk van je dat je uit de situatie met je ex-man bent gestapt, ondanks de hele berg shit eromheen. Dat is krankzinnig moeilijk, des te meer als iemand suicidaal blijkt te zijn. Je voelt je verantwoordelijk, iemands reddingsboei zonder wie de ander zal verdrinken, maar als je blijft verdrinken jullie beide en dus zal de ander moeten leren zwemmen. Je voelt je een egoist, maar zelfredzaamheid is nooit egoistisch. Je moet met jezelf de meeste tijd van iedereen doorbrengen, dus zorg goed voor jezelf. Het is pijnlijk dat je omgeving alleen maar aandacht voor je ex bleek te hebben en minder voor jou. Wat vreselijk frustrerend moet dat zijn geweest. Ik denk dat die mensen om hem heen ook niet op hun geweten willen hebben dat ze "niets hebben gedaan waar ze wel wat hadden kunnen doen". Mensen vind het een eng idee dat iemand die suicidaal is zichzelf wat aan zou kunnen doen.
Ik denk dat die verwijten van hem een manier zijn om de oorzaak en verantwoordelijkheden buiten zichzelf te leggen. Net zoals dat mensen na een relatiebreuk wel eens zeggen "ja maar ik deed alleen zo lelijk omdat de ander steeds dit of dat deed!". Dat praat het niet goed, want het is om woest van te worden dat je eerst iets wordt aangedaan en daarna krijg je nog de schuld ook.
Hou vol Zandblauwtjes. Je doet het kei goed. Ook dit zal eens voorbij zijn. Sorry als mijn verhaal wat warrig is, ik zit nog aan de koffie
vrijdag 15 oktober 2021 18:05
Zandblauwtjes, een dikke knuffel. En wat knap dat je je tijd hebt genomen en pad hebt gekozen. Je schuldgevoel is zo herkenbaar, maar ook niet nodig. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan.
Richt je lekker op jezelf en je kindje, er zal vast ook nog af en toe boosheid komen, ook dat mag er zijn. Je hoeft dat niet per se naar hem te uiten, je mag het wel voor jezelf toelaten. Een boksbal, heel hard meezingen met de nummers die je mooi vindt, ventileren naar je beste vrienden, hier van je af schrijven: alles kan en is ‘normaal’.
Richt je lekker op jezelf en je kindje, er zal vast ook nog af en toe boosheid komen, ook dat mag er zijn. Je hoeft dat niet per se naar hem te uiten, je mag het wel voor jezelf toelaten. Een boksbal, heel hard meezingen met de nummers die je mooi vindt, ventileren naar je beste vrienden, hier van je af schrijven: alles kan en is ‘normaal’.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
vrijdag 15 oktober 2021 19:56
Bedankt voor al jullie lieve en bemoedigende berichten Ik heb niet altijd zoveel energie om te reageren maar het doet me zeker goed.
En Suusje666 jij in het bijzonder bedankt voor je mooie post. Dat topic over mijn zus heeft toen veel in gang gezet bij mij. Ik kan me nauwelijks meer voorstellen hoe ik er eerst in stond. Ik voel me op dit moment door mijn zus nog het meest begrepen. Dat is wel bijzonder hoor. Misschien dat ik het over een poosje aandurf om wat opener te zijn.
Ik heb niet altijd zoveel energie om te reageren maar het doet me zeker goed.En Suusje666 jij in het bijzonder bedankt voor je mooie post. Dat topic over mijn zus heeft toen veel in gang gezet bij mij. Ik kan me nauwelijks meer voorstellen hoe ik er eerst in stond. Ik voel me op dit moment door mijn zus nog het meest begrepen. Dat is wel bijzonder hoor. Misschien dat ik het over een poosje aandurf om wat opener te zijn.
zaterdag 16 oktober 2021 21:21
dinsdag 19 oktober 2021 18:51
Zandblauwtje. Je bent op een spannende weg. Je bent de weg naar jezelf in geslagen. Eindelijk heb je oog voor wat voor jou werkt, wat jij voelt en wat jij nodig hebt en gaandeweg leer je hoe je oprechte, positieve verbindingen maakt. Dat kost bakken energie en gaat je tonnen energie opleveren
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
