Thuis
alle pijlers
Viva’s hondenveldje
vrijdag 10 januari 2020 09:52
Er zijn hier kattenkletstopics, er zijn zwanger willen worden in 2023 kletstopics en er zijn topics voor vrekken en mensen met liefdesverdriet.
Dus wáárom is er geen hondenkletstopic?!?!!
Nu zit ik in een soort postnatale puppybubbel en kan ik de hele dag wel over de nagel aan mijn doodskist mijn allerliefste harige vriend kletsen, maar mogelijk zijn er andere mensen die verhalen, weetjes, vragen en dergelijke willen delen?
Mocht je een hond overwegen, kijk dan eerst dit:
https://youtu.be/c4q3n8SSxUA
En verder wees welkom!
Dus wáárom is er geen hondenkletstopic?!?!!
Nu zit ik in een soort postnatale puppybubbel en kan ik de hele dag wel over de nagel aan mijn doodskist mijn allerliefste harige vriend kletsen, maar mogelijk zijn er andere mensen die verhalen, weetjes, vragen en dergelijke willen delen?
Mocht je een hond overwegen, kijk dan eerst dit:
https://youtu.be/c4q3n8SSxUA
En verder wees welkom!
zondag 23 mei 2021 01:37
Ik laat veel van me afglijden.Thordîs schreef: ↑23-05-2021 01:21Welkom bij de club. Als hondenbezitter krijg je al commentaar en als Malligator baas moet je gewoon écht een dikke huid kweken. En twee keer zo hard werken. Want ze zien, horen en voelen alles en ze willen er per se op reageren.
Ik weet het, en ik heb best wel een dikke huid en ben lomp als het nodig is, maar heb van die dagen dat ik denk: waarom? Ik wil gewoon aardig zijn maar kom niet met je shit aan. Laat ons met rust, laat ons gaan, dit is geen gevaarlijke hond, doe normaal.
Echt, de mijne wordt in juli 2 en het is nu pas rustiger aan het worden. Scooters en andere ellende gaan prima, maar ook omdat ik geleerd heb om álles eerder te zien dan hij en dat blijft gewoon hard werken.
Het is echt hard werken, soms zakt me de moed in de schoenen maar ik weet waar we het voor doen en we werken er zo hard aan. Ik zie ook elke keer dat het goed gaat en dan zijn we zo trots met zijn allen. En malimaatje niet op zijn minst met zijn enthousiast zwiepende staart naast on. Ik hou zoveel van die hond. En soms maakt hij mij aan het huilen en vind ik het zo pittig
Ik sprak gister iemand die zijn herder heeft laten herplaatsen omdat het gewoon niet te doen was, zo’n exemplaar uitlaten en opvoeden met een meewandelende kleuter en die de conflicten die ontstonden niet meer trok.
Aj gossie, wat heftig.
Hier zijn de kinderen gelukkig ouder en is het goed te doen. Er zijn geen conflicten, behalve met van die aso te hard rijders (60 waar je 30 mag),
Net als de dingen die ik laatst al schreef, mensen die hun pup op je af laten rennen, scooters de expres toeterend langsrijden, een buurman die met zijn twee kutkeffers die nooit verder dan 100 van huis komen mij komt uitleggen dat ik veel te bang ben met mijn hond en zijn keffers expres langs de mijne laat lopen en ik sindsdien omdraai als ik hem zie, een buurvrouw die zelf zegt dat haar extreem bange hondje niet opgevoed is, maar die nog niet de helft van het commentaar krijgt wat ik krijg.
Wat jij zegt herken ik zo, en die hebben mijn emmer gevuld. Laat mij en malimaatje met rust. Geef ons de ruimte.
Ga niet lopen piepen als malimaatje je wil najagen als je met 50 voorbij schiet in het park op voetgangersgebied.. en toch.. pfff..
Al dat gedoe krijg je er gratis bij met zo’n monster. Gelukkig wordt het beter, en trek ik me er steeds minder van aan. Maar het is hard werken en veel van je af laten glijden
Als ik iets van malimaat heb geleerd is het relativeren. En dat terwijl ik vorig jaar al de vraag kreeg van een collega of ik haar wilde leren relativeren als zij haar kind kreeg, want ik deed het zo goed en zo grappig (sudocreme, na 3 keer weet je de snelste manier van opruimen, voor een tientje leer ik je de perfecte manier vooraf), eten ze niet.. niet moeilijk doen, komt goed want blabla. En nu heb ik pup.. ik heb zo geleerd wat bloed, zweet en tranen werkelijk zijn, en laat vanalles van me afglijden maar op momenten zoals nu... *stikt*
zondag 23 mei 2021 06:54
Jeetje, ik heb met je te doen.
Laat die traantjes even de vrije loop. Niets zo menselijk als dat.
En wellicht komt Malimaatje je troosten, want daar zijn onze lieverds goed in...aanvoelen hoe het met vrouwtje gaat.
We mogen dankbaar zijn voor onze lieve maatjes.
Ik schreef het eerder al eens........wat ben ik gelukkig dat mannetje en wij ons in dit leven hebben ontmoet en voor elkaar hebben gekozen. Wat een verrijking.
Op momenten als dit realiseer je je eens te meer hoe dol je op je maatje bent. Heeft misschien mede te maken met onze “moedergevoelens” en beschermingsdrang.
Ik heb dat in ieder geval wel heel sterk.
Voor mij is onze hondenvriend absoluut een volwaardig gezinslid, hoort hij er volledig bij en sla ik mijn vleugel net zo om hem heen als dat ik dat deed en doe bij mijn kind.
Laat die traantjes even de vrije loop. Niets zo menselijk als dat.
En wellicht komt Malimaatje je troosten, want daar zijn onze lieverds goed in...aanvoelen hoe het met vrouwtje gaat.
We mogen dankbaar zijn voor onze lieve maatjes.
Ik schreef het eerder al eens........wat ben ik gelukkig dat mannetje en wij ons in dit leven hebben ontmoet en voor elkaar hebben gekozen. Wat een verrijking.
Op momenten als dit realiseer je je eens te meer hoe dol je op je maatje bent. Heeft misschien mede te maken met onze “moedergevoelens” en beschermingsdrang.
Ik heb dat in ieder geval wel heel sterk.
Voor mij is onze hondenvriend absoluut een volwaardig gezinslid, hoort hij er volledig bij en sla ik mijn vleugel net zo om hem heen als dat ik dat deed en doe bij mijn kind.
zondag 23 mei 2021 08:49
Ach, wat een verdriet, boosheid en frustratie. En herkenbaar ook! Ik heb het met mijn eerste ook wel eens zo gevoeld. Dan kost zo’n puber al bakken met energie met alle ups en downs die daarbij horen, en dat kun je er gewoon geen andere onzin uit de omgeving meer bij hebben.
En dat is inderdaad omdat je zoveel van zo’n beestje gaat houden. Komen ze aan jouw hond, dan komen ze aan jou. Het is persoonlijk, en het kruipt onder je huid.
Ik wilde al een poos een hond, maar
bij ons gaf uiteindelijk een inbraak in huis de doorslag om onze eerste hond ook echt aan te schaffen. Het werd een Bullmastiff. We kozen voor dit ras vanwege het trouwe rustige knuffelige karakter, maar ook vanwege het formaat en de waakkwaliteiten van het ras, zodat dit mij ook een gevoel van veiligheid zou geven, zowel in huis als in het bos wanneer ik alleen met hem zou wandelen.
Nou, dat gevoel van veiligheid kwam
er, maar toch op een iets andere manier dan ik vooraf had bedacht. Het bleek vooral in mezelf te zitten!
Zodra we die pup in huis kregen, zag ik hem namelijk niet langer meer als mijn potentiële beschermer, maar als mijn lieve kleine puppedup die ik met hart en ziel moest beschermen. En dat maakte een soort van strijdbaarheid en weerbaarheid in mij los waarvan ik niet wist dat ik het in me had. Waar ik van nature nogal risicomijdend ben en dingen liever van me af laat glijden, veranderde ik opeens in iemand die niets van niemand meer pikt (als het op de hond aankomt) en die er letterlijk voor springt zodra de buitenwereld mijn hond op een verkeerde manier bejegent. En ik weet best dat mijn honden groter en sterker dan mij zijn, en dat ze mij met hun leven zullen verdedigen als het erop aan komt, maar alleen al het idee dat ze dan zelf gewond zouden kunnen raken in de strijd of door het systeem als gevaarlijke hond zouden kunnen worden aangemerkt...
En dat is inderdaad omdat je zoveel van zo’n beestje gaat houden. Komen ze aan jouw hond, dan komen ze aan jou. Het is persoonlijk, en het kruipt onder je huid.
Ik wilde al een poos een hond, maar
bij ons gaf uiteindelijk een inbraak in huis de doorslag om onze eerste hond ook echt aan te schaffen. Het werd een Bullmastiff. We kozen voor dit ras vanwege het trouwe rustige knuffelige karakter, maar ook vanwege het formaat en de waakkwaliteiten van het ras, zodat dit mij ook een gevoel van veiligheid zou geven, zowel in huis als in het bos wanneer ik alleen met hem zou wandelen.
Nou, dat gevoel van veiligheid kwam
er, maar toch op een iets andere manier dan ik vooraf had bedacht. Het bleek vooral in mezelf te zitten!
Zodra we die pup in huis kregen, zag ik hem namelijk niet langer meer als mijn potentiële beschermer, maar als mijn lieve kleine puppedup die ik met hart en ziel moest beschermen. En dat maakte een soort van strijdbaarheid en weerbaarheid in mij los waarvan ik niet wist dat ik het in me had. Waar ik van nature nogal risicomijdend ben en dingen liever van me af laat glijden, veranderde ik opeens in iemand die niets van niemand meer pikt (als het op de hond aankomt) en die er letterlijk voor springt zodra de buitenwereld mijn hond op een verkeerde manier bejegent. En ik weet best dat mijn honden groter en sterker dan mij zijn, en dat ze mij met hun leven zullen verdedigen als het erop aan komt, maar alleen al het idee dat ze dan zelf gewond zouden kunnen raken in de strijd of door het systeem als gevaarlijke hond zouden kunnen worden aangemerkt...
zondag 23 mei 2021 08:58
Haha grappig van die sudocrem.Veranderling schreef: ↑23-05-2021 01:37Ik laat veel van me afglijden.
Als ik iets van malimaat heb geleerd is het relativeren. En dat terwijl ik vorig jaar al de vraag kreeg van een collega of ik haar wilde leren relativeren als zij haar kind kreeg, want ik deed het zo goed en zo grappig (sudocreme, na 3 keer weet je de snelste manier van opruimen, voor een tientje leer ik je de perfecte manier vooraf), eten ze niet.. niet moeilijk doen, komt goed want blabla. En nu heb ik pup.. ik heb zo geleerd wat bloed, zweet en tranen werkelijk zijn, en laat vanalles van me afglijden maar op momenten zoals nu... *stikt*
De mensen om mij heen (en ook degenen waar ik mee naar het bos ga) vinden dat ik zóóóó kalm ben en dat ik het zo goed aanpak en dat monster zo goed opgevoed is en zo goed luistert......
Dus zelfs de mensen waar ik dan mee ben hebben geen idéé hoe hard het werken is (en hoe hoog mijn stress soms zit). Ze weten het wel, want ik vertel het ze maar ze zien het niet. Dus het lijkt allemaal redelijk moeiteloos van buitenaf terwijl ik in 2 jaar tijd echt minstens 5x een potje heb staan janken na een wandeling of gewoon midden in het bos tijdens een wandeling.
Inmiddels krijg ik ook tijdens het lopen in de wijk een hele hoop goedkeurende en bewonderende blikken want op z’n goede dagen loopt monster vol aandacht naast me te huppelen en ziet hij er uit als de bést afgerichte politiehond. Maar de keer erna schiet ie toch weer boven op een kat in de tuin van de overburen die ik echt niet zag, zodat het grind me om de oren vliegt.
En ik heb oprecht nog nooit een wandeling gehad door de wijk die ontspannen was, dus gewoon zoals ik het me voorstelde: hond naast je en lekker kuieren. Dus zelfs al ziet het er gesmeerd en ontspannen uit dan ben ik nog heel aan aan het werk. Dat breekt me wel op moet ik zeggen want ik wilde een hond omdat ik heel veel wandelde en nu heb ik een hond en ben ik een heel stuk minder gaan wandelen....
Want prikkeltechnisch trekt monster een wandeling van een uur aan de lijn helemaal niet. Laat staan 3x per dag. Maximaal een half uur per keer, maar dan alleen als we elke dag exact dezelfde route nemen. Een onbekende route is precies 10 minuten leuk en dan is iedereen gesloopt want hond over de zeik.
Dus alle adviezen die je krijgt met een actieve hond: vér vér lopen, afwisselende routes anders wordt het saai, fysiek afmatten, vaak lopen, dat werkt bij monster extreem averechts.
3x per dag 20-30 minuten het zelfde rondje, 1x snel plasrondje. Maar hij heeft wel meer uitdaging nodig dan dit dus dat moet je dan ofwel in die wandelingen stoppen ofwel in huis nog extra doen door spelletjes of speuren of gehoorzaamheid. Mijn ideaal van elke dag een uur los wandelen zit er domweg niet in geloof ik en dat vind ik heel jammer.
zondag 23 mei 2021 09:04
Hij is nog jong, dus dit kan nog veranderen. Als de pubertijd echt over is, dan kun je dit stukje met hem op gaan pakken. Bijvoorbeeld door op het vaste rondje aan het eind (dus als hij al wat uitgeraasd is) onverwachts een extra onbekend rondje erachteraan te plakken.
zondag 23 mei 2021 09:17
Dat doen we ook hoor en ik heb de hoop nog niet opgegeven. Want ik hou het nu extreem voorspelbaar om hem juist dat vertrouwen te geven, maar ik loop ook weleens kort ergens anders en dat gaat steeds beter. Of los met de speurlijn eraan (15 meter en zonder handvat, kan niet blijven haken en ik heb op afstand toch een mogelijkheid om hem onder controle te houden en dat geeft extreem veel rust) in het bos.Nummer*Zoveel schreef: ↑23-05-2021 09:04Hij is nog jong, dus dit kan nog veranderen. Als de pubertijd echt over is, dan kun je dit stukje met hem op gaan pakken. Bijvoorbeeld door op het vaste rondje aan het eind (dus als hij al wat uitgeraasd is) onverwachts een extra onbekend rondje erachteraan te plakken.
En er zijn ook zo ontzettend veel dingen heel erg verbeterd en gaan ontzettend goed. Die hebben ook veel tijd gekost en zo tackelen we één voor één alles, maar dat kost tijd. Maar hij ligt nu met z’n enórme poten en hoofd op mijn schoot te slapen en dat maakt echt een hele hoop goed
zondag 23 mei 2021 10:04
Thordîs schreef: ↑23-05-2021 09:17En er zijn ook zo ontzettend veel dingen heel erg verbeterd en gaan ontzettend goed. Die hebben ook veel tijd gekost en zo tackelen we één voor één alles, maar dat kost tijd. Maar hij ligt nu met z’n enórme poten en hoofd op mijn schoot te slapen en dat maakt echt een hele hoop goed
Mijn BM werd er uiteindelijk ook eentje uit het boekje, maar dat was pas na de pubertijd en die duurde in zijn geval 3,5 jaar. In die eerste 3,5 jaar heb ik me regelmatig afgevraagd hoe mijn hond zo kon verschillen van de rasstandaard! Ik dacht echt dat ik Jekkyl & Hyde in huis gehaald had, en de verbazing was groot toen het daarna toch allemaal nog goed kwam.
zondag 23 mei 2021 18:21
Ik heb wel met jullie te doen Veranderling en Thordis.
Zeker als je vrij ‘stads’ woont is het erger. In een dorp kijken ze niet zo snel op van grote of ‘enge’ honden, iedere boerderij heeft wel een paar mini pony’s die bij nader inzien honden blijken te zijn. En doordat mensen elkaar en elkaars familie kennen is de drempel voor even wat afreageren en k*topmerkingen maken toch wat hoger.
Jongedame heeft vandaag de zorgvuldig opgekweekte moestuintjes van zoon ‘geslacht’. Alle plantjes op de mat gelegd. Als toegift heeft ze ook alle zonnebloemen uit de grond getrokken en door het kattenluik naar binnen gegooid.
Zeker als je vrij ‘stads’ woont is het erger. In een dorp kijken ze niet zo snel op van grote of ‘enge’ honden, iedere boerderij heeft wel een paar mini pony’s die bij nader inzien honden blijken te zijn. En doordat mensen elkaar en elkaars familie kennen is de drempel voor even wat afreageren en k*topmerkingen maken toch wat hoger.
Jongedame heeft vandaag de zorgvuldig opgekweekte moestuintjes van zoon ‘geslacht’. Alle plantjes op de mat gelegd. Als toegift heeft ze ook alle zonnebloemen uit de grond getrokken en door het kattenluik naar binnen gegooid.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 23 mei 2021 18:31
Ja, ik heb ook met jullie te doen. En dan te bedenken dat ik een van de mensen in dit topic ben die ergens in een bericht schreef dat ik sommige honden eng vind. Ja, dat vind ik ook echt. Dat is een gevoel dat ik niet zomaar kan wegstoppen. Maar ik realiseer me wel dat ik met die onthulling wellicht enkelen heb geraakt. Zonder dat dat de bedoeling was overigens.
zondag 23 mei 2021 18:32
Hier is een gazon aan paardebloemen naar binnen gegaan.
En kleingeld.
Ik vermoed dat hond denkt dat er zo een geldboompje in zijn buik gaat groeien ter financiering van extra veel lekkertjes. Hij is een werkhond en hij neemt zijn taak serieus.
En kleingeld.
Ik vermoed dat hond denkt dat er zo een geldboompje in zijn buik gaat groeien ter financiering van extra veel lekkertjes. Hij is een werkhond en hij neemt zijn taak serieus.
anoniem_63b6a03408332 wijzigde dit bericht op 23-05-2021 19:52
0.81% gewijzigd
zondag 23 mei 2021 18:35
Ik heb trouwens iets heel geks ontdekt. Jullie zullen me vast voor gek verklaren, maar misschien weet iemand van jullie meer.
Hond heeft balletjes in de groei. Daarstraks zat hij en stoeide een beetje met me, ineens zag ik bij zijn geslachtsdeel onderaan de schacht twee grote harde bolletjes. Ik dacht dat dat zijn balletjes zouden zijn, maar nee. Die zaten gewoon op hun plek, beneden een stuk lager. De bollen waren heel hard.
Inmiddels zijn ze weg.
Tja, ik had jullie gewaarschuwd. Ik onderzoek alles en zit dus nu met een raadsel.
Hond heeft balletjes in de groei. Daarstraks zat hij en stoeide een beetje met me, ineens zag ik bij zijn geslachtsdeel onderaan de schacht twee grote harde bolletjes. Ik dacht dat dat zijn balletjes zouden zijn, maar nee. Die zaten gewoon op hun plek, beneden een stuk lager. De bollen waren heel hard.
Inmiddels zijn ze weg.
Tja, ik had jullie gewaarschuwd. Ik onderzoek alles en zit dus nu met een raadsel.
zondag 23 mei 2021 18:36
+1Nummer*Zoveel schreef: ↑23-05-2021 10:04Mijn BM werd er uiteindelijk ook eentje uit het boekje, maar dat was pas na de pubertijd en die duurde in zijn geval 3,5 jaar. In die eerste 3,5 jaar heb ik me regelmatig afgevraagd hoe mijn hond zo kon verschillen van de rasstandaard! Ik dacht echt dat ik Jekkyl & Hyde in huis gehaald had, en de verbazing was groot toen het daarna toch allemaal nog goed kwam.
Het spook is inmiddels vier en heb hem nu laatst laten castreren in de hoop dat dat helpt.
zondag 23 mei 2021 19:08
Ttroeteltje schreef: ↑23-05-2021 18:35Ik heb trouwens iets heel geks ontdekt. Jullie zullen me vast voor gek verklaren, maar misschien weet iemand van jullie meer.
Hond heeft balletjes in de groei. Daarstraks zat hij en stoeide een beetje met me, ineens zag ik bij zijn geslachtsdeel onderaan de schacht twee grote harde bolletjes. Ik dacht dat dat zijn balletjes zouden zijn, maar nee. Die zaten gewoon op hun plek, beneden een stuk lager. De bollen waren heel hard.
Inmiddels zijn ze weg.
Tja, ik had jullie gewaarschuwd. Ik onderzoek alles en zit dus nu met een raadsel.
Die “balletjes” zijn zwellichamen. De functie daarvan is om de penis van de reu tijdens de geslachtgemeenschap in de vagina van de teef te ‘sluiten’, zodat hij er niet uit kan floepen voordat de daad volbracht is.
zondag 23 mei 2021 19:11
Ttroeteltje schreef: ↑23-05-2021 18:31Ja, ik heb ook met jullie te doen. En dan te bedenken dat ik een van de mensen in dit topic ben die ergens in een bericht schreef dat ik sommige honden eng vind. Ja, dat vind ik ook echt. Dat is een gevoel dat ik niet zomaar kan wegstoppen. Maar ik realiseer me wel dat ik met die onthulling wellicht enkelen heb geraakt. Zonder dat dat de bedoeling was overigens.
Mij niet hoor, mocht je daar bang voor zijn. Ik weet zeker dat iedereen instant verliefd wordt op mijn schatje, als ze hem eenmaal leren kennen
zondag 23 mei 2021 19:15
Anders wordt het gewoon Ritalin. Kan vast ook bij honden
Maar nee is sneu, hij zit zichzelf in de weg.
zondag 23 mei 2021 19:17
Ach, zo sneu is dat toch. Castratie is zeker geen oplossing voor alle problemen en het is goed dat het niet meer standaard bij alle reutjes wordt gedaan. Maar soms is dat echt het beste wat je voor ze kunt doen.
zondag 23 mei 2021 19:20
Nummer*Zoveel schreef: ↑23-05-2021 19:09Af en toe lijkt het wel of er iets in de lucht hangt. Waarom besluiten nu allebei die honden vandaag om te gaan tuinieren?
De mijne heeft mijn klaagzang gehoord denk ik. Ik heb vanmiddag 3 kwartier gewandeld langs nota bene een vol terras en met een wegrennende kat. Reactie op kat: kijken en naar mij toe komen. Daarna een duif die bijna een meter boven ons vloog, zijn reactie: naar mij toe komen. Niet één keer ook maar een poging tot najagen! Ik heb volgens mij nog nooit zo relaxed gewandeld als vandaag
zondag 23 mei 2021 19:22
Bij de mijne is het echt een wereld van verschil. Maar dan heb je na heel veel training geconstateerd dat het nodig is. En niet ‘hij is lastig dus hup castreren’ en dan verwachten dat het vanzelf beter gaat. Want dat hoor ik ook nog vaak. Ik kan hem gewoon veel beter trainen nu.Nummer*Zoveel schreef: ↑23-05-2021 19:17Ach, zo sneu is dat toch. Castratie is zeker geen oplossing voor alle problemen en het is goed dat het niet meer standaard bij alle reutjes wordt gedaan. Maar soms is dat echt het beste wat je voor ze kunt doen.
zondag 23 mei 2021 19:25
Ik heb gegoogeld en het bestaat, maar is heel lastig doseren.
Zie: https://www.eduvet.nl/hyperactiviteit-o ... j-de-hond/
Interessante zin die me opviel uit dit artikel was dat BARF ook problemen kan geven doordat ze via dat dieet teveel schildklierhormoon binnen kunnen krijgen. Ik weet niet of je BARF voedt, maar wellicht is het anders een idee om dat eens een poosje niet te doen en te kijken of dat wat oplevert.
zondag 23 mei 2021 19:25
Thordîs schreef: ↑23-05-2021 19:20
De mijne heeft mijn klaagzang gehoord denk ik. Ik heb vanmiddag 3 kwartier gewandeld langs nota bene een vol terras en met een wegrennende kat. Reactie op kat: kijken en naar mij toe komen. Daarna een duif die bijna een meter boven ons vloog, zijn reactie: naar mij toe komen. Niet één keer ook maar een poging tot najagen! Ik heb volgens mij nog nooit zo relaxed gewandeld als vandaag
Wat fijn!
zondag 23 mei 2021 19:32
We hebben eerst chemisch castreren geprobeerd (implantaat) maar dat ging steeds korter werken, heel maf.Nummer*Zoveel schreef: ↑23-05-2021 19:17Ach, zo sneu is dat toch. Castratie is zeker geen oplossing voor alle problemen en het is goed dat het niet meer standaard bij alle reutjes wordt gedaan. Maar soms is dat echt het beste wat je voor ze kunt doen.
zondag 23 mei 2021 19:32
O ga ik eens lezen, thx! Geen barf trouwens.Nummer*Zoveel schreef: ↑23-05-2021 19:25Ik heb gegoogeld en het bestaat, maar is heel lastig doseren.
Zie: https://www.eduvet.nl/hyperactiviteit-o ... j-de-hond/
Interessante zin die me opviel uit dit artikel was dat BARF ook problemen kan geven doordat ze via dat dieet teveel schildklierhormoon binnen kunnen krijgen. Ik weet niet of je BARF voedt, maar wellicht is het anders een idee om dat eens een poosje niet te doen en te kijken of dat wat oplevert.
