Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 om 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
zondag 6 juni 2021 om 14:49
Maar van haarzelf ook. Haar grenzen aangeven blijft bij woorden en niet bij daden.lotus77 schreef: ↑06-06-2021 14:41En ook dat. Hele belangrijke voor een hoop vrouwen: kijk niet (alleen) naar wat hij zegt, maar naar wat hij doet. Vooral als die twee niet met elkaar stroken. In de context van TO zie je wel meer discrepanties. Nee zeggen of horen, ja doen...
Dit stukje alleen al: "Hij denkt dat hij niets kan doen behalve mij de tijd geven en het niet nog een keer doen" terwijl TO aangeeft dat ze behoefte heeft aan meer. Ze zegt letterlijk wat ze nodig heeft. Meneer antwoordt met dat hij het ongemakkelijk zou vinden om te moeten praten. Dat telt voor hem al zwaarder dan de realiteit: het hypothetische omgemak voor hem.
zondag 6 juni 2021 om 16:02
Sommige dingen zijn natuurlijk echt niet te repareren. ALs je in je jeugd een been kwijt raakt, verwacht niemand later dat je nog leer lopen en dat je lousy bent als je er niet alles aan doet om weer te kunnen lopen.
Als je een hechtingsstoornis oploopt of altijd hebt moeten vermijden omdat je ouders anders boos op je werden en weet ik wat voor een shit sommige kinderen moeten doorleven voor ze volwassen zijn, dan is dat hoe dan ook iets wat je de rest met je leven met je meedraagt. Ok, misschien geen excuus, maar wel een reden/oorzaak voor bepaald gedrag.
zondag 6 juni 2021 om 16:09
Zandblauwtjes schreef: ↑06-06-2021 13:33Omdat mijn man zelf ook van mening is dat seks tegen iemands zin niet oké is. Wat ik hier schrijf gaat over wanneer we het niet eens zijn.
Dus normaal zorgt voor jezelf opkomen eerst voor drama en daarna verandert er niets, en nu verwijt je jezelf dat je in deze specifieke situatie niet hebt ingezien dat voor jezelf opkomen wèl effectief was geweest? Dat klinkt niet heel logisch. Hoe had je moeten weten dat hij in deze verkrachtingssituatie wel was gestopt als je je ‘nee’ nog duidelijker had gemaakt, terwijl dat in andere situaties altijd zinloos is gebleken?
zondag 6 juni 2021 om 18:11
Ik beschuldig je moeder nergens van. Ik heb het over mijn eigen verhaal.LaFleurNoire schreef: ↑06-06-2021 14:38Ik heb wel een goede band met mijn moeder en zij heeft nooit haar jeugd als excuus gebruikt voor hetgeen er is gebeurd. Ik heb ook niet het gevoel dat er iets vergeven moet worden. Ik heb met eigen ogen gezien wat het effect is geweest op mijn moeder en ooms en tantes van het voorval in hun jeugd.
Het is heel bewonderenswaardig dat jij steeds terug ging naar een therapeut, maar ik vind het niet zo prettig om te lezen dat je jouw situatie zo projecteert en mijn moeder van lousy gedrag beschuldigt. Ik weet zelf het beste wat er is voorgevallen en welk effect dat op ons heeft gehad.
Ik wilde slechts bij TO aanstippen wat het gedrag van haar man voor effect kan hebben op kinderen, ook als hij dit gedrag niet bij kinderen gaat vertonen, al lijkt het me stug dat hij dat niet zal doen. Ook als kind krijg je het prima mee als een van de ouders de andere ouder zijn of haar grenzen niet respecteert en ik denk niet dat je dat voor ogen hebt als je een kind op de wereld zet.
Verder lijkt het me verstandig om dit topic niet verder te vervuilen, het gaat hier tenslotte om TO.
Iedere dag is gehaktdag
zondag 6 juni 2021 om 18:25
Het lijkt wel alsof ik in een trein zit die maar niet wil stoppen. We zijn even in het bos wezen wandelen. De baby sliep heerlijk en ik had me juist vanmiddag voorgenomen om te stoppen met het gezeur hier en de schouders er onder te zetten. Ik wilde dus net opnieuw bespreekbaar maken wat ik van mijn man nodig had, toen hij zelf aangaf mij iets te willen vertellen.
Hij zei dat hij zich sinds de geboorte van de baby niet zichzelf voelt. Hij is moe, mist mij en hij piekert over vroeger. Hij is bang dat hij het niet goed doet als vader, hij schaamt zich omdat hij zo over mijn grens is gegaan en hij is zonder dat ik het wist begonnen met online gokken (met zijn eigen spaargeld zegt hij) en schaamt zich daar ook heel erg voor. Maar het ergste, hij zegt dat hij soms gedachten krijgt dat het beter is dat hij er niet meer zou zijn. Hij denkt niet dat het serieus is maar hij wil mij ook niet beloven dat hij er niet naar gaat handelen. Hij wil ook niet dat ik het aan iemand vertel of dat ik iets doe. Ik vroeg waarom hij had dan heeft gezegd en hij zei dat hij vond dat ik het recht heb om het te weten.
Alles ontglipt mij en ik voel me kotsmisselijk. Ik moet een plan maken zodat het niet mis kan gaan met onze financiën en ik moet een plan maken voor ons allemaal maar ik voel me heel traag en suf en mijn man wil helemaal niets.
Ik had me net voorgenomen om te gaan stoppen met schrijven hier en dat ga ik binnenkort ook doen, maar nu wil ik het toch nog één keer vragen. Heeft iemand ervaring of advies?
Hij zei dat hij zich sinds de geboorte van de baby niet zichzelf voelt. Hij is moe, mist mij en hij piekert over vroeger. Hij is bang dat hij het niet goed doet als vader, hij schaamt zich omdat hij zo over mijn grens is gegaan en hij is zonder dat ik het wist begonnen met online gokken (met zijn eigen spaargeld zegt hij) en schaamt zich daar ook heel erg voor. Maar het ergste, hij zegt dat hij soms gedachten krijgt dat het beter is dat hij er niet meer zou zijn. Hij denkt niet dat het serieus is maar hij wil mij ook niet beloven dat hij er niet naar gaat handelen. Hij wil ook niet dat ik het aan iemand vertel of dat ik iets doe. Ik vroeg waarom hij had dan heeft gezegd en hij zei dat hij vond dat ik het recht heb om het te weten.
Alles ontglipt mij en ik voel me kotsmisselijk. Ik moet een plan maken zodat het niet mis kan gaan met onze financiën en ik moet een plan maken voor ons allemaal maar ik voel me heel traag en suf en mijn man wil helemaal niets.
Ik had me net voorgenomen om te gaan stoppen met schrijven hier en dat ga ik binnenkort ook doen, maar nu wil ik het toch nog één keer vragen. Heeft iemand ervaring of advies?
zondag 6 juni 2021 om 18:32
Oh wat vreselijk... 
Je man heeft per direct hulp nodig, op meerdere fronten. Je kan het suggereren, je kan aanbieden om het voor hem te regelen, maar als hij niet wil, kan je niets, helaas.
Wat ik zou doen is alle financiën nu gaan scheiden en zorgen dat je man nergens bij kan waar je de primaire zaken van betaalt. Zorg dat alle kosten van jouw rekeningen afgaan en betaal jezelf van de gezamenlijke rekening. Dat is relatief weinig werk en voorkomt ellende in de toekomst.
En verder een knuffel. Wat een hel.
Je man heeft per direct hulp nodig, op meerdere fronten. Je kan het suggereren, je kan aanbieden om het voor hem te regelen, maar als hij niet wil, kan je niets, helaas.
Wat ik zou doen is alle financiën nu gaan scheiden en zorgen dat je man nergens bij kan waar je de primaire zaken van betaalt. Zorg dat alle kosten van jouw rekeningen afgaan en betaal jezelf van de gezamenlijke rekening. Dat is relatief weinig werk en voorkomt ellende in de toekomst.
En verder een knuffel. Wat een hel.
zondag 6 juni 2021 om 18:38
Ah zandblauwtjes, wat heftig. Eerlijk: het kon ook bijna niet anders dan dat er bij hem het eea speelde. Heel goed dat het er nu uit is gekomen en je man jou als partner in vertrouwen heeft genomen. Dit spreekt niets goed, maar er is een opening in dialoog en mogelijke oplossing. Ik snap dat je het verhaal van je partner niet zomaar met je vrienden kunt delen, maar ik hoop dat je dit wel bij je eigen therapeut kunt aankaarten hoe hier mee om te gaan. Ook hoop ik dat je je partner kunt bewegen tot het zoeken van professionele hulp voor zichzelf.Zandblauwtjes schreef: ↑06-06-2021 18:25Het lijkt wel alsof ik in een trein zit die maar niet wil stoppen. We zijn even in het bos wezen wandelen. De baby sliep heerlijk en ik had me juist vanmiddag voorgenomen om te stoppen met het gezeur hier en de schouders er onder te zetten. Ik wilde dus net opnieuw bespreekbaar maken wat ik van mijn man nodig had, toen hij zelf aangaf mij iets te willen vertellen.
Hij zei dat hij zich sinds de geboorte van de baby niet zichzelf voelt. Hij is moe, mist mij en hij piekert over vroeger. Hij is bang dat hij het niet goed doet als vader, hij schaamt zich omdat hij zo over mijn grens is gegaan en hij is zonder dat ik het wist begonnen met online gokken (met zijn eigen spaargeld zegt hij) en schaamt zich daar ook heel erg voor. Maar het ergste, hij zegt dat hij soms gedachten krijgt dat het beter is dat hij er niet meer zou zijn. Hij denkt niet dat het serieus is maar hij wil mij ook niet beloven dat hij er niet naar gaat handelen. Hij wil ook niet dat ik het aan iemand vertel of dat ik iets doe. Ik vroeg waarom hij had dan heeft gezegd en hij zei dat hij vond dat ik het recht heb om het te weten.
Alles ontglipt mij en ik voel me kotsmisselijk. Ik moet een plan maken zodat het niet mis kan gaan met onze financiën en ik moet een plan maken voor ons allemaal maar ik voel me heel traag en suf en mijn man wil helemaal niets.
Ik had me net voorgenomen om te gaan stoppen met schrijven hier en dat ga ik binnenkort ook doen, maar nu wil ik het toch nog één keer vragen. Heeft iemand ervaring of advies?
Dat zal allemaal niet van vandaag op morgen gaan en kost tijd. Maar ook hier is het aangeven van wensen en grenzen heel belangrijk. Ik zou dit zeer serieus nemen en ook zeker terzijde willen staan, maar laat dit niet overheersen en je helemaal voegen naar ‘zijn probleem’. Ik denk dat jullie beide gebaat zijn bij onafhankelijke en individuele therapie en later pas samen. Maar das mijn mening natuurlijk.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
zondag 6 juni 2021 om 18:40
zondag 6 juni 2021 om 18:52
Dus als jij hém nodig hebt, wil hij dat jij hem uit zijn zelfdestructieve moeras trekt want “je mag het aan niemand vertellen” nou, dat zou ik toch maar heel snel doen want dit kunnen jullie niet samen oplossen.Zandblauwtjes schreef: ↑06-06-2021 18:25Het lijkt wel alsof ik in een trein zit die maar niet wil stoppen. We zijn even in het bos wezen wandelen. De baby sliep heerlijk en ik had me juist vanmiddag voorgenomen om te stoppen met het gezeur hier en de schouders er onder te zetten. Ik wilde dus net opnieuw bespreekbaar maken wat ik van mijn man nodig had, toen hij zelf aangaf mij iets te willen vertellen.
Hij zei dat hij zich sinds de geboorte van de baby niet zichzelf voelt. Hij is moe, mist mij en hij piekert over vroeger. Hij is bang dat hij het niet goed doet als vader, hij schaamt zich omdat hij zo over mijn grens is gegaan en hij is zonder dat ik het wist begonnen met online gokken (met zijn eigen spaargeld zegt hij) en schaamt zich daar ook heel erg voor. Maar het ergste, hij zegt dat hij soms gedachten krijgt dat het beter is dat hij er niet meer zou zijn. Hij denkt niet dat het serieus is maar hij wil mij ook niet beloven dat hij er niet naar gaat handelen. Hij wil ook niet dat ik het aan iemand vertel of dat ik iets doe. Ik vroeg waarom hij had dan heeft gezegd en hij zei dat hij vond dat ik het recht heb om het te weten.
Alles ontglipt mij en ik voel me kotsmisselijk. Ik moet een plan maken zodat het niet mis kan gaan met onze financiën en ik moet een plan maken voor ons allemaal maar ik voel me heel traag en suf en mijn man wil helemaal niets.
Ik had me net voorgenomen om te gaan stoppen met schrijven hier en dat ga ik binnenkort ook doen, maar nu wil ik het toch nog één keer vragen. Heeft iemand ervaring of advies?
zondag 6 juni 2021 om 18:54
Wat een narigheid Zandblauwtjes.. Nu legt hij nog een probleem bij jou neer, zijn gokverslaving. Zorg er maar voor dat hij niet al jullie geld erdoorheen draait. Hoezo heeft hij eigen spaargeld? Zijn jullie getrouwd op HV? Waak er alsjeblieft voor dat jij opdraait voor de schulden die hij maakt. En natuurlijk heb jij er last van als hij 'zijn' geld opbrast. Heeft jullie relatie zo nog wel toekomst? Heel veel sterkte.
zondag 6 juni 2021 om 18:55
Het zal mij wel niet in dank afgenomen worden wat ik nu ga schrijven maar ik vind het echt een bizar verhaal. Jij begint over jezelf en hij weet het weer helemaal naar zichzelf te draaien inclusief dreigen met zelfmoord.Zandblauwtjes schreef: ↑06-06-2021 18:25Het lijkt wel alsof ik in een trein zit die maar niet wil stoppen. We zijn even in het bos wezen wandelen. De baby sliep heerlijk en ik had me juist vanmiddag voorgenomen om te stoppen met het gezeur hier en de schouders er onder te zetten. Ik wilde dus net opnieuw bespreekbaar maken wat ik van mijn man nodig had, toen hij zelf aangaf mij iets te willen vertellen.
Hij zei dat hij zich sinds de geboorte van de baby niet zichzelf voelt. Hij is moe, mist mij en hij piekert over vroeger. Hij is bang dat hij het niet goed doet als vader, hij schaamt zich omdat hij zo over mijn grens is gegaan en hij is zonder dat ik het wist begonnen met online gokken (met zijn eigen spaargeld zegt hij) en schaamt zich daar ook heel erg voor. Maar het ergste, hij zegt dat hij soms gedachten krijgt dat het beter is dat hij er niet meer zou zijn. Hij denkt niet dat het serieus is maar hij wil mij ook niet beloven dat hij er niet naar gaat handelen. Hij wil ook niet dat ik het aan iemand vertel of dat ik iets doe. Ik vroeg waarom hij had dan heeft gezegd en hij zei dat hij vond dat ik het recht heb om het te weten.
Alles ontglipt mij en ik voel me kotsmisselijk. Ik moet een plan maken zodat het niet mis kan gaan met onze financiën en ik moet een plan maken voor ons allemaal maar ik voel me heel traag en suf en mijn man wil helemaal niets.
Ik had me net voorgenomen om te gaan stoppen met schrijven hier en dat ga ik binnenkort ook doen, maar nu wil ik het toch nog één keer vragen. Heeft iemand ervaring of advies?
Knap staaltje emotionele chantage waarbij hij in de slachtoffer rol kruipt.
Wilde hij wel kinderen?
zondag 6 juni 2021 om 18:58
Zandblauwtjes: mijn man is ook wel eens somber en erger. In het begin wilde ik dat ook niet zeggen tegen anderen, maar ik ben er achter gekomen dat dat NIET werkt. Ik praat erover met vriendinnen, zeker als het erger is. Met of zonder medeweten of toestemming.
Ik heb ook tegen hem gezegd dat ik verwacht dat hij het aangeeft als het een grens over gaat en er ‘enge’ gedachten zijn. Ik ben niet van plan in een constante angst te leven.
Heb je iemand in je omgeving die je vertrouwt? Praat er dan over! Dat is zoooo belangrijk!
Daarnaast wilde ik ook nog zeggen: niet luisteren naar het aangeven van grenzen (zoals jouw man en familie doen) is ENORM grensoverschrijdend. Dat is hen aan te rekenen en verklaart zeker waarom jij je nu zo voelt en gedraagt.
Heel veel sterkte! Ik voel enorm met je mee.
Ik heb ook tegen hem gezegd dat ik verwacht dat hij het aangeeft als het een grens over gaat en er ‘enge’ gedachten zijn. Ik ben niet van plan in een constante angst te leven.
Heb je iemand in je omgeving die je vertrouwt? Praat er dan over! Dat is zoooo belangrijk!
Daarnaast wilde ik ook nog zeggen: niet luisteren naar het aangeven van grenzen (zoals jouw man en familie doen) is ENORM grensoverschrijdend. Dat is hen aan te rekenen en verklaart zeker waarom jij je nu zo voelt en gedraagt.
Heel veel sterkte! Ik voel enorm met je mee.
Het is zoals het is
zondag 6 juni 2021 om 18:58
Ik dacht het ook. Aandacht verleggen.Sjaantje37 schreef: ↑06-06-2021 18:55Het zal mij wel niet in dank afgenomen worden wat ik nu ga schrijven maar ik vind het echt een bizar verhaal. Jij begint over jezelf en hij weet het weer helemaal naar zichzelf te draaien inclusief dreigen met zelfmoord.
Knap staaltje emotionele chantage waarbij hij in de slachtoffer rol kruipt.
Wilde hij wel kinderen?
zondag 6 juni 2021 om 18:59
Dus nu moet jij van alles gaan doen, maar je mag er tegen niemand over vertellen?
Dat kan natuurlijk niet. Dit groeit jullie beide boven het hoofd.
Nu mag je hem zeggen : deze week gaan we samen naar de huisarts voor hulp. Jij man belt deze week voor een afspraak. Heb je vrijdag niet gebeld, dan ga ik de maandag zelf bellen.
En ik ga sowieso naar de afspraak. En jij gaat mee. Zo niet dan ga ik voor mezelf om hulp te vragen. En ik meld het ook bij mijn psycholoog, want ik heb het nodig om met anderen over jou crisis te praten.
Dat kan natuurlijk niet. Dit groeit jullie beide boven het hoofd.
Nu mag je hem zeggen : deze week gaan we samen naar de huisarts voor hulp. Jij man belt deze week voor een afspraak. Heb je vrijdag niet gebeld, dan ga ik de maandag zelf bellen.
En ik ga sowieso naar de afspraak. En jij gaat mee. Zo niet dan ga ik voor mezelf om hulp te vragen. En ik meld het ook bij mijn psycholoog, want ik heb het nodig om met anderen over jou crisis te praten.
zondag 6 juni 2021 om 19:07
Dit lijkt me het enige scenario. Het ontspoort wel heel erg zo. Met vader/moeder worden komt vaak onverwerkt zeer naar boven en slaapgebrek is gekmakend.Doreia* schreef: ↑06-06-2021 18:59.
Nu mag je hem zeggen : deze week gaan we samen naar de huisarts voor hulp. Jij man belt deze week voor een afspraak. Heb je vrijdag niet gebeld, dan ga ik de maandag zelf bellen.
En ik ga sowieso naar de afspraak. En jij gaat mee. Zo niet dan ga ik voor mezelf om hulp te vragen. En ik meld het ook bij mijn psycholoog, want ik heb het nodig om met anderen over jou crisis te praten.
Wat hier ook onder of achter zit... jullie zijn beiden nu niet voldoende uitgerust om elkaar te dragen. Hulp van buiten is noodzakelijk. En wees niet bang om op je omgeving te leunen. Dat is geen verraad. Dat is nodig.
zondag 6 juni 2021 om 19:08
Hoi TO,
het komt op mij over alsof jou man dankzij jou nu eindelijk uit de ontkenning komt. Dat is een hele goede eerste stap in een proces naar herstel. Ik hoop voor jullie beide dat hij op zoek wilt gaan naar passende hulp. Misschien is een 12 stappen programmers zoals Gamblers Anonymous iets voor hem waarin hij met lotgenoten het erover kan hebben.
Gelukkig ben jij al op weg naar passende hulp.
het komt op mij over alsof jou man dankzij jou nu eindelijk uit de ontkenning komt. Dat is een hele goede eerste stap in een proces naar herstel. Ik hoop voor jullie beide dat hij op zoek wilt gaan naar passende hulp. Misschien is een 12 stappen programmers zoals Gamblers Anonymous iets voor hem waarin hij met lotgenoten het erover kan hebben.
Gelukkig ben jij al op weg naar passende hulp.
zondag 6 juni 2021 om 19:09
Nou dat lijkt me duidelijk. Man zoekt hulp, of jij vertrekt. Dit is groter dan jullie zelf kunnen oplossen.
Echt, ik ben zelf een enorme conflictmijder dus ik snap helemaal dat je vaak meebuigt. Maar dat moet je dit keer echt niet doen.
Zeg ik vanuit ervaring met depressieve en/of verslaafde vrienden/partner. Hier is de grens. Niet blijven modderen.
Echt, ik ben zelf een enorme conflictmijder dus ik snap helemaal dat je vaak meebuigt. Maar dat moet je dit keer echt niet doen.
Zeg ik vanuit ervaring met depressieve en/of verslaafde vrienden/partner. Hier is de grens. Niet blijven modderen.
zondag 6 juni 2021 om 19:17
Ik ben het met je eens dat hij zijn zelfdestructieve emotionele drama moet oplossen, maar ik denk wel dat jij, TO, nú aan damage control moet doen. Hij is alle poten onder jullie relatie aan het wegzagen, dus zorg dat hij jou niet in een financiële afgrond kan storten. Haal alle geldzaken bij hem weg, zorg dat hij bij niets kan dat van jullie gezamenlijk is.
zondag 6 juni 2021 om 19:30
Wat verschrikkelijk 
Ik vind het ontzettend manipulatief van hem om dit zo op jouw bordje te leggen. Hij kan wel willen dat jij het er met niemand over hebt en er niks mee doet, maar daar gaat hij niet over. Ik zou als ik jou was ook wel echt een ultimatum gaan stellen hier, óf hij zoekt hulp óf jullie gaan uit elkaar. Want ik kan je nu al vertellen dat, wanneer hij geen hulp zoekt, je hier kapot aan zal gaan. Je zal constant in angst gaan leven en op je tenen gaan lopen omdat je bang bent dat hij zichzelf anders wat aan gaat doen. Ik vind het trouwens ook heel erg laf dat hij zichzelf nu neerzet als een willoos slachtoffer. Hij is een volwassen vent, hij is nota bene net vader geworden, hij heeft gewoon zijn verantwoordelijkheid te nemen en hulp te zoeken. Jij bent niet verantwoordelijk voor het verzinnen van een plan, híj́ moet een plan verzinnen en als hij dat niet doet dan moet jij de verantwoordelijkheid voor jou en jullie zoontje nemen en weggaan uit deze situatie.
Wat wel belangrijk is om morgen gelijk te doen, is er voor zorgen dat hij niet bij geld kan waar rekeningen e.d. van betaald moeten worden. En ervoor zorgen dat je inzicht krijgt in alle bankrekeningen.
Heel erg veel sterkte
Ik vind het ontzettend manipulatief van hem om dit zo op jouw bordje te leggen. Hij kan wel willen dat jij het er met niemand over hebt en er niks mee doet, maar daar gaat hij niet over. Ik zou als ik jou was ook wel echt een ultimatum gaan stellen hier, óf hij zoekt hulp óf jullie gaan uit elkaar. Want ik kan je nu al vertellen dat, wanneer hij geen hulp zoekt, je hier kapot aan zal gaan. Je zal constant in angst gaan leven en op je tenen gaan lopen omdat je bang bent dat hij zichzelf anders wat aan gaat doen. Ik vind het trouwens ook heel erg laf dat hij zichzelf nu neerzet als een willoos slachtoffer. Hij is een volwassen vent, hij is nota bene net vader geworden, hij heeft gewoon zijn verantwoordelijkheid te nemen en hulp te zoeken. Jij bent niet verantwoordelijk voor het verzinnen van een plan, híj́ moet een plan verzinnen en als hij dat niet doet dan moet jij de verantwoordelijkheid voor jou en jullie zoontje nemen en weggaan uit deze situatie.
Wat wel belangrijk is om morgen gelijk te doen, is er voor zorgen dat hij niet bij geld kan waar rekeningen e.d. van betaald moeten worden. En ervoor zorgen dat je inzicht krijgt in alle bankrekeningen.
Heel erg veel sterkte
