Relaties
alle pijlers
Na breuk vriend achter dingen komen...
woensdag 27 mei 2009 om 13:36
wie herkent dit? Ik had, ondanks dat onze relatie nog niet zo lang duurde, eindelijk het idee dat ik iemand gevonden had waar ik samen mee zou blijven. Misschien te optimistisch maarja ik begin een relatie nooit pessimistisch en het gevoel was sterk van beide kanten (althans..).
Ben een single mama en sinds 2002 al gescheiden en ik woon samen met mijn 2 kinderen en ben gelukkig met hen en mijn naaste familie en vrienden.
Maar in al die jaren blijkt dat ik toch steeds een verkeerde keuze maak vwb partners. Op de een of andere manier staat er op mijn voorhoofd : Kies mij want ik ben goedgelovig en vertrouw mensen...
Mijn vrienden/naasten/collega's vinden me een lief en mooi mens en ik ben echt goed voor mijn partner en ik volgens velen heb ik ook een mooie uitstraling. Echter hoe goed het ook elke keer in het begin lijkt te klikken, het lijkt wel of ik mannen uitkies die maar half serieus aan iets beginnen.
En nadat hij het eigenlijk uitmaakte via mail, ook zo getuigend van lef, kwam ik later nog achter dingen waar ik heel erg verdrietig van werd. Hij kwam zo integer en eerlijk over en zelfs de meest sceptische persoon dacht ook dat hij dat was...niet dus. En ik weet niet wat erger pijn doet, dat het uit is of hier achter komen. Hoe kan ik iemand weer vertrouwen, dit is niet de eerste keer?
Wie herkent dit ook, steeds maar weer op de "verkeerde" man vallen en ik zoek mensen die misschien "tips" hebben om het een volgende keer beter aan te pakken? Ik ben een redelijk slimme vrouw en weet wat ik wil en het gaat goed in mijn leventje maar als het om relaties gaat met een partner dan lijk ik wel niet te weten wie nou echt goed voor me is...
Kreeg al tips van naasten :
Eerst maar eens vrienden worden;
Niet zo snel al je gevoelens tonen/delen;
Eerst laten keuren door naasten ;
Anyone?
Ben een single mama en sinds 2002 al gescheiden en ik woon samen met mijn 2 kinderen en ben gelukkig met hen en mijn naaste familie en vrienden.
Maar in al die jaren blijkt dat ik toch steeds een verkeerde keuze maak vwb partners. Op de een of andere manier staat er op mijn voorhoofd : Kies mij want ik ben goedgelovig en vertrouw mensen...
Mijn vrienden/naasten/collega's vinden me een lief en mooi mens en ik ben echt goed voor mijn partner en ik volgens velen heb ik ook een mooie uitstraling. Echter hoe goed het ook elke keer in het begin lijkt te klikken, het lijkt wel of ik mannen uitkies die maar half serieus aan iets beginnen.
En nadat hij het eigenlijk uitmaakte via mail, ook zo getuigend van lef, kwam ik later nog achter dingen waar ik heel erg verdrietig van werd. Hij kwam zo integer en eerlijk over en zelfs de meest sceptische persoon dacht ook dat hij dat was...niet dus. En ik weet niet wat erger pijn doet, dat het uit is of hier achter komen. Hoe kan ik iemand weer vertrouwen, dit is niet de eerste keer?
Wie herkent dit ook, steeds maar weer op de "verkeerde" man vallen en ik zoek mensen die misschien "tips" hebben om het een volgende keer beter aan te pakken? Ik ben een redelijk slimme vrouw en weet wat ik wil en het gaat goed in mijn leventje maar als het om relaties gaat met een partner dan lijk ik wel niet te weten wie nou echt goed voor me is...
Kreeg al tips van naasten :
Eerst maar eens vrienden worden;
Niet zo snel al je gevoelens tonen/delen;
Eerst laten keuren door naasten ;
Anyone?
woensdag 27 mei 2009 om 13:50
Heb dat ook wel eens meegemaakt helaas. Ook achteraf kon ik niet zeggen waar ik de fout in ben gegaan. Als je eenmaal verliefd bent ga je er gewoon voor.
Zekerheid heb je nooit. Het is altijd een gok.
Probeer in ieder geval blij te zijn dat je niet te lang aan deze man hebt gehangen. Volgende keer beter.
Zekerheid heb je nooit. Het is altijd een gok.
Probeer in ieder geval blij te zijn dat je niet te lang aan deze man hebt gehangen. Volgende keer beter.
woensdag 27 mei 2009 om 14:33
Het is nog maar de vraag of de betrouwbaarheid van een partner zo'n gok is. Een hoop narigheid kan voorkomen worden door het eigen verstand te gebruiken en de volgende types tot non-relatiemateriaal te verklaren:
- mannen die nog nooit een langdurige relatie hebben gehad
- mannen die niet in staat blijken langdurige vriendschappen aan te gaan
- mannen die niet in staat blijken voor zichzelf te zorgen
- mannen die psychische problemen hebben (verslavingen, depressies, etc)
- mannen die verklaren nog niet toe te zijn aan een relatie
- mannen die hun eigen omgeving afschermen voor hun nieuwe partner
- mannen die al een partner hebben
- etcetera
Als vrouwen zich hieraan zouden houden kan het forum met 70% worden ingekrompen. Toegegeven: dat zou wel weer jammer zijn.
- mannen die nog nooit een langdurige relatie hebben gehad
- mannen die niet in staat blijken langdurige vriendschappen aan te gaan
- mannen die niet in staat blijken voor zichzelf te zorgen
- mannen die psychische problemen hebben (verslavingen, depressies, etc)
- mannen die verklaren nog niet toe te zijn aan een relatie
- mannen die hun eigen omgeving afschermen voor hun nieuwe partner
- mannen die al een partner hebben
- etcetera
Als vrouwen zich hieraan zouden houden kan het forum met 70% worden ingekrompen. Toegegeven: dat zou wel weer jammer zijn.
woensdag 27 mei 2009 om 15:57
quote:Nickname00 schreef op 27 mei 2009 @ 13:39:
Het monsterverbond?
Heb het boek al een tijdje en ben er weer eens ingedoken... heb idd weer de foute reisgenoot aan de haak geslagen.
Probeer voortaan maar eens de man veel meer moeite voor me te laten doen. Niet te snel het hoofd op hol laten brengen en als iemand echt interesse heeft dan neemt hij wel wat meer tijd om me beter te leren kennen...
Het monsterverbond?
Heb het boek al een tijdje en ben er weer eens ingedoken... heb idd weer de foute reisgenoot aan de haak geslagen.
Probeer voortaan maar eens de man veel meer moeite voor me te laten doen. Niet te snel het hoofd op hol laten brengen en als iemand echt interesse heeft dan neemt hij wel wat meer tijd om me beter te leren kennen...
woensdag 27 mei 2009 om 16:31
quote:wuiles schreef op 27 mei 2009 @ 14:33:
Het is nog maar de vraag of de betrouwbaarheid van een partner zo'n gok is. Een hoop narigheid kan voorkomen worden door het eigen verstand te gebruiken en de volgende types tot non-relatiemateriaal te verklaren:
- mannen die nog nooit een langdurige relatie hebben gehad
Eentje moet toch de eerste zijn, dus om die reden een man afwijzen, dan komt hij bij niemand aan een langdurige relatie!
Het is nog maar de vraag of de betrouwbaarheid van een partner zo'n gok is. Een hoop narigheid kan voorkomen worden door het eigen verstand te gebruiken en de volgende types tot non-relatiemateriaal te verklaren:
- mannen die nog nooit een langdurige relatie hebben gehad
Eentje moet toch de eerste zijn, dus om die reden een man afwijzen, dan komt hij bij niemand aan een langdurige relatie!
woensdag 27 mei 2009 om 16:38
quote:Rollergirl schreef op 27 mei 2009 @ 16:31:
[...]
Eentje moet toch de eerste zijn, dus om die reden een man afwijzen, dan komt hij bij niemand aan een langdurige relatie!
Het zal niet zo kort door de bocht zijn, denk je wel? Waarschijnlijk moet je bij die langdurige relatie ook bekijken of diegene niet in staat was om een relatie lang te laten bestaan, of dat dit tot nog toe niet de intentie van iemand is geweest. Mij lijkt dat een wezenlijk verschil te maken.
Het belangrijkste is of iemand het verstand wel of niet gebruikt. En dus zegt Wuiles weer eens hele zinnige dingen. Vaak weten vrouwen (of mannen voor de goede orde) het wel, maar willen ze het niet weten.
Dan kom je steeds weer bedrogen uit, puur door naief te zijn, en door niet na te denken.
[...]
Eentje moet toch de eerste zijn, dus om die reden een man afwijzen, dan komt hij bij niemand aan een langdurige relatie!
Het zal niet zo kort door de bocht zijn, denk je wel? Waarschijnlijk moet je bij die langdurige relatie ook bekijken of diegene niet in staat was om een relatie lang te laten bestaan, of dat dit tot nog toe niet de intentie van iemand is geweest. Mij lijkt dat een wezenlijk verschil te maken.
Het belangrijkste is of iemand het verstand wel of niet gebruikt. En dus zegt Wuiles weer eens hele zinnige dingen. Vaak weten vrouwen (of mannen voor de goede orde) het wel, maar willen ze het niet weten.
Dan kom je steeds weer bedrogen uit, puur door naief te zijn, en door niet na te denken.
woensdag 27 mei 2009 om 18:13
quote:Rollergirl schreef op 27 mei 2009 @ 16:31:
[...]
Eentje moet toch de eerste zijn, dus om die reden een man afwijzen, dan komt hij bij niemand aan een langdurige relatie!Als een volwassen man, of vrouw, nog nooit een langdurige relatie heeft gehad dan heeft dat een reden. Bijvoorbeeld dat hij niet in staat is relaties aan te gaan of te continueren of dat hij niet in staat is tot commitment. Ik geloof derhalve niet in 'nooit tegen de juiste zijn aangelopen' en pas ervoor in de praktijk te moeten ontdekken wat nou precies de reden is. Dat zouden er meer moeten doen. Het voorkomt relaties met bindingsangstigen en ander non-relatiemateriaal.
[...]
Eentje moet toch de eerste zijn, dus om die reden een man afwijzen, dan komt hij bij niemand aan een langdurige relatie!Als een volwassen man, of vrouw, nog nooit een langdurige relatie heeft gehad dan heeft dat een reden. Bijvoorbeeld dat hij niet in staat is relaties aan te gaan of te continueren of dat hij niet in staat is tot commitment. Ik geloof derhalve niet in 'nooit tegen de juiste zijn aangelopen' en pas ervoor in de praktijk te moeten ontdekken wat nou precies de reden is. Dat zouden er meer moeten doen. Het voorkomt relaties met bindingsangstigen en ander non-relatiemateriaal.
woensdag 27 mei 2009 om 18:53
quote:wuiles schreef op 27 mei 2009 @ 18:13:
[...]
Als een volwassen man, of vrouw, nog nooit een langdurige relatie heeft gehad dan heeft dat een reden. Bijvoorbeeld dat hij niet in staat is relaties aan te gaan of te continueren of dat hij niet in staat is tot commitment. Ik geloof derhalve niet in 'nooit tegen de juiste zijn aangelopen' en pas ervoor in de praktijk te moeten ontdekken wat nou precies de reden is. Dat zouden er meer moeten doen. Het voorkomt relaties met bindingsangstigen en ander non-relatiemateriaal.
Toch zijn daar uitzonderingen op te vinden. Mijn geliefde is (relatie)"materiaal" uit duizenden en had tóch nog niet een langdurige en bestendige relatie gehad. Reden: te verlegen, geen stapper/flirter en weinig fiducie in zijn eigen aantrekkingskracht.
Maar goed, uitzonderingen bevestigen de regel, ik denk dat zeker met de nuancering die wuiles aanbrengt mbt gebrek aan committment of de onkunde of onwil om voor langer iets aan te gaan, de regel wel opgaat.
[...]
Als een volwassen man, of vrouw, nog nooit een langdurige relatie heeft gehad dan heeft dat een reden. Bijvoorbeeld dat hij niet in staat is relaties aan te gaan of te continueren of dat hij niet in staat is tot commitment. Ik geloof derhalve niet in 'nooit tegen de juiste zijn aangelopen' en pas ervoor in de praktijk te moeten ontdekken wat nou precies de reden is. Dat zouden er meer moeten doen. Het voorkomt relaties met bindingsangstigen en ander non-relatiemateriaal.
Toch zijn daar uitzonderingen op te vinden. Mijn geliefde is (relatie)"materiaal" uit duizenden en had tóch nog niet een langdurige en bestendige relatie gehad. Reden: te verlegen, geen stapper/flirter en weinig fiducie in zijn eigen aantrekkingskracht.
Maar goed, uitzonderingen bevestigen de regel, ik denk dat zeker met de nuancering die wuiles aanbrengt mbt gebrek aan committment of de onkunde of onwil om voor langer iets aan te gaan, de regel wel opgaat.
woensdag 27 mei 2009 om 19:00
woensdag 27 mei 2009 om 19:32
quote:strawberry_cheesecake schreef op 27 mei 2009 @ 19:00:
Wuiles, ik vind dit erg kort door de bocht! Iemand moet de eerste zijn, en ik ben zelf ook volwassen en heb ook nog nooit een langdurige relatie gehad. Ben ik dan niet in staat tot commitment? Jazeker, maar ben 'nog niet de juiste' tegengekomen. Dit antwoord vind echt dikke zever dus.Van mij mag het. Ik heb niet voor niets het woord 'bijvoorbeeld' gebruikt.
Wuiles, ik vind dit erg kort door de bocht! Iemand moet de eerste zijn, en ik ben zelf ook volwassen en heb ook nog nooit een langdurige relatie gehad. Ben ik dan niet in staat tot commitment? Jazeker, maar ben 'nog niet de juiste' tegengekomen. Dit antwoord vind echt dikke zever dus.Van mij mag het. Ik heb niet voor niets het woord 'bijvoorbeeld' gebruikt.
woensdag 27 mei 2009 om 20:04
Heb je echt maar dan ook echt NOOIT een subtiel signaal ontvangen? Was hij bijvoorbeeld open over zijn leven (vrienden, familie, werk, verleden, you name it)? Waar ben je achtergekomen bijvoorbeeld?
En weet je te goed van vertrouwen kan ook een disfunctioneel iets zijn. Ik zeg het een beetje cru maar dat was ik had. Ik vertrouwde mensen te snel maar dat was meer uit onzekerheid en behoefte aan bevestiging van anderen dan dat ik ECHT vertrouwde, begrijp je wat ik bedoel?
Achteraf kan ik zeggen dat er wel degelijk signalen waren maar die duwde ik weg met mijn *ahum* "vertrouwen". De gedachte dat hij het waarschijnlijk toch niet zo bedoelde of dat het aan mij lag, dat ik niet zo paranoide moest doen. Zoiets.
Tips om het te voorkomen zijn er denk ik niet, behalve dat je heel goed bij jezelf te rade gaat waarom je je vertrouwen zomaar in de handen van een relatief vreemde legt. Een beetje gezond wantrouwen (zeker gezien je eerdere relaties) mag je best hebben. Is niks onmenselijks aan.
Verliefd wordt vaak verward met je aangetrokken voelen tot het oude bekende. Dus stel dat je vroeger door je vader werd genegeerd (bijvoorbeeld) dan kun je je aangetrokken voelen tot mannen die subtiel dat negeer-gedrag met zich meedragen. Vaak (bijna altijd zou ik willen zeggen) is verliefd worden een onbewust proces waar we nauwelijks grip op lijken te hebben. Pas als de ellende begonnen is en je de problemen achter de rug hebt, kun je duidelijke parallelen zien met gebeurtenissen uit het verleden.
Ok genoeg psycho-geanalyseer. Misschien heb je er iets aan. Misschien niet. Maar onthoudt: niets gebeurt per toeval en je bent geen slachtoffer. Wat je omgeving ook over jou als persoon zegt, ze kennen je nooit 100% Want om een persoon volledig te kennen moet je die persoon in al zijn facetten hebben meegemaakt. Je omgeving kent jou als dochter, vriendin, collega, moeder etc maar niet als geliefde. Houd dit in je achterhoofd als mensen je van alles over jou als persoon voorhouden. Jij weet immers beter hoe je bent als vrouw in een relatie. Da's hele andere koek dan familie of vrienden banden.
En weet je te goed van vertrouwen kan ook een disfunctioneel iets zijn. Ik zeg het een beetje cru maar dat was ik had. Ik vertrouwde mensen te snel maar dat was meer uit onzekerheid en behoefte aan bevestiging van anderen dan dat ik ECHT vertrouwde, begrijp je wat ik bedoel?
Achteraf kan ik zeggen dat er wel degelijk signalen waren maar die duwde ik weg met mijn *ahum* "vertrouwen". De gedachte dat hij het waarschijnlijk toch niet zo bedoelde of dat het aan mij lag, dat ik niet zo paranoide moest doen. Zoiets.
Tips om het te voorkomen zijn er denk ik niet, behalve dat je heel goed bij jezelf te rade gaat waarom je je vertrouwen zomaar in de handen van een relatief vreemde legt. Een beetje gezond wantrouwen (zeker gezien je eerdere relaties) mag je best hebben. Is niks onmenselijks aan.
Verliefd wordt vaak verward met je aangetrokken voelen tot het oude bekende. Dus stel dat je vroeger door je vader werd genegeerd (bijvoorbeeld) dan kun je je aangetrokken voelen tot mannen die subtiel dat negeer-gedrag met zich meedragen. Vaak (bijna altijd zou ik willen zeggen) is verliefd worden een onbewust proces waar we nauwelijks grip op lijken te hebben. Pas als de ellende begonnen is en je de problemen achter de rug hebt, kun je duidelijke parallelen zien met gebeurtenissen uit het verleden.
Ok genoeg psycho-geanalyseer. Misschien heb je er iets aan. Misschien niet. Maar onthoudt: niets gebeurt per toeval en je bent geen slachtoffer. Wat je omgeving ook over jou als persoon zegt, ze kennen je nooit 100% Want om een persoon volledig te kennen moet je die persoon in al zijn facetten hebben meegemaakt. Je omgeving kent jou als dochter, vriendin, collega, moeder etc maar niet als geliefde. Houd dit in je achterhoofd als mensen je van alles over jou als persoon voorhouden. Jij weet immers beter hoe je bent als vrouw in een relatie. Da's hele andere koek dan familie of vrienden banden.
woensdag 27 mei 2009 om 20:17
Ja, hier ook 2 keer meegemaakt. En helaas in 2 lange, serieuze (dacht ik) relaties.
De enige tip die ik heb: blijf zoals je bent (en wordt niet zoals ik.) Ik werd namelijk heel hard en afstandelijk en liet daardoor een prachtvent lopen (eigen schuld, dikke ...).
Beter nog een keer op je bek gaan, dan een dosis mooi geluk missen.
De enige tip die ik heb: blijf zoals je bent (en wordt niet zoals ik.) Ik werd namelijk heel hard en afstandelijk en liet daardoor een prachtvent lopen (eigen schuld, dikke ...).
Beter nog een keer op je bek gaan, dan een dosis mooi geluk missen.
donderdag 28 mei 2009 om 11:45
Laten keuren door naasten lijkt me een heel slecht idee, omdat je je daarmee weer afhankelijk maakt van iemand anders en iemand anders' oordeel.
Ik vraag me af of daar niet ergens je probleem zit? Mischien vertrouw je te snel en teveel op anderen en te weinig op jezelf en je eigen intuitie. Misschien wil je zo graag een relatie, zoek je zo hard iemand om mee te delen dat je je eigen alarmbellen het zwijgen oplegt en niet meer kritisch bent?
Ik vraag me af of daar niet ergens je probleem zit? Mischien vertrouw je te snel en teveel op anderen en te weinig op jezelf en je eigen intuitie. Misschien wil je zo graag een relatie, zoek je zo hard iemand om mee te delen dat je je eigen alarmbellen het zwijgen oplegt en niet meer kritisch bent?
donderdag 28 mei 2009 om 11:50
quote:strawberry_cheesecake schreef op 27 mei 2009 @ 19:00:
Wuiles, ik vind dit erg kort door de bocht! Iemand moet de eerste zijn, en ik ben zelf ook volwassen en heb ook nog nooit een langdurige relatie gehad. Ben ik dan niet in staat tot commitment? Jazeker, maar ben 'nog niet de juiste' tegengekomen. Dit antwoord vind echt dikke zever dus.
Aan de andere kant: zou niet iedere volwassene die niet in staat is een langdurige relatie aan te gaan het gooien op "nog niet de juiste tegengekomen"?
Om Wuiles' stelling te weerleggen heb je iemand nodig (TD bijvoorbeeld?) die wel pas als volwassene aan een eerste langdurige relatie is begonnen.
Mensen die aan Wuiles' omschrijving voldoen, en niet veel meer kunnen roepen dan "dikke zever" bevestigen imho Wuiles alleen maar.
Wuiles, ik vind dit erg kort door de bocht! Iemand moet de eerste zijn, en ik ben zelf ook volwassen en heb ook nog nooit een langdurige relatie gehad. Ben ik dan niet in staat tot commitment? Jazeker, maar ben 'nog niet de juiste' tegengekomen. Dit antwoord vind echt dikke zever dus.
Aan de andere kant: zou niet iedere volwassene die niet in staat is een langdurige relatie aan te gaan het gooien op "nog niet de juiste tegengekomen"?
Om Wuiles' stelling te weerleggen heb je iemand nodig (TD bijvoorbeeld?) die wel pas als volwassene aan een eerste langdurige relatie is begonnen.
Mensen die aan Wuiles' omschrijving voldoen, en niet veel meer kunnen roepen dan "dikke zever" bevestigen imho Wuiles alleen maar.
donderdag 28 mei 2009 om 12:06
Wat is je "definitie van "langdurige relatie"?
En heb je niet een bepaalde ervaring nodig om dat commitment aan te durven en willen gaan? Wat misschien bij sommige mensen langer duurt?
Ik kan best omstandigheden bedenken waarin je kans om "de juiste"tegen te komen wat kleiner wordt, waardoor je mss op je 25e nog steeds aan het zoeken bent. En als je dan de "relatiemiskleunen" die anderen in hun tienerjaren hebben dan pas gaat hebben, ben je zo 30 zonder ooit een relatie te hebben gehad die langer duurde dan 1 jaar.
Vind het wel frappant dat "nooit eerder een langdurige relatie gehad" een maatstaf zou moeten zijn voor commitment. Bij een ander soort commitment, het krijgen van een kind, roept niemand dat het feit dat iemand nog geen kinderen heeft aantoont dat deze persoon kennelijk niet in staat is om een kind fatsoenlijk op te voeden. Waarom zou dat voor relaties dan wel gelden? Eens moet toch de eerste keer zijn om die stap te zetten? voor de een is dat misschin op zijn 18e en voor een ander pas op zijn 35e.
En ik ken wel iemand die tot zijn 35e nooit een relatie langer dan een paar maanden heeft gehad, maar nu alweer 5 jaar samen is met een dame en zelfs binnekort met haar gaat trouwen. Het kan dus wel.
( En, nee ik ben die persoon niet).
En heb je niet een bepaalde ervaring nodig om dat commitment aan te durven en willen gaan? Wat misschien bij sommige mensen langer duurt?
Ik kan best omstandigheden bedenken waarin je kans om "de juiste"tegen te komen wat kleiner wordt, waardoor je mss op je 25e nog steeds aan het zoeken bent. En als je dan de "relatiemiskleunen" die anderen in hun tienerjaren hebben dan pas gaat hebben, ben je zo 30 zonder ooit een relatie te hebben gehad die langer duurde dan 1 jaar.
Vind het wel frappant dat "nooit eerder een langdurige relatie gehad" een maatstaf zou moeten zijn voor commitment. Bij een ander soort commitment, het krijgen van een kind, roept niemand dat het feit dat iemand nog geen kinderen heeft aantoont dat deze persoon kennelijk niet in staat is om een kind fatsoenlijk op te voeden. Waarom zou dat voor relaties dan wel gelden? Eens moet toch de eerste keer zijn om die stap te zetten? voor de een is dat misschin op zijn 18e en voor een ander pas op zijn 35e.
En ik ken wel iemand die tot zijn 35e nooit een relatie langer dan een paar maanden heeft gehad, maar nu alweer 5 jaar samen is met een dame en zelfs binnekort met haar gaat trouwen. Het kan dus wel.
( En, nee ik ben die persoon niet).
donderdag 28 mei 2009 om 13:20
Sommige mensen zijn nu eenmaal laatbloeiers. Het lijkt wel of je in deze maatschappij sociaal pas meetelt, of niet 'sociaal/emotioneel/whatever gehandicapt' bent, als je een relatie hebt (gehad). Ik kan (helaas) ook niet dwingen dat mijn date of wie dan ook waar ik een oogje op heb, met mij een relatie aangaat, Het moet nl van twee kanten komen... daar sta je dan met je goeie wil...
vrijdag 29 mei 2009 om 09:27
quote:return_of_kreng schreef op 28 mei 2009 @ 12:06:
Wat is je "definitie van "langdurige relatie"?
En heb je niet een bepaalde ervaring nodig om dat commitment aan te durven en willen gaan? Wat misschien bij sommige mensen langer duurt?
Ik kan best omstandigheden bedenken waarin je kans om "de juiste"tegen te komen wat kleiner wordt, waardoor je mss op je 25e nog steeds aan het zoeken bent. En als je dan de "relatiemiskleunen" die anderen in hun tienerjaren hebben dan pas gaat hebben, ben je zo 30 zonder ooit een relatie te hebben gehad die langer duurde dan 1 jaar.
Vind het wel frappant dat "nooit eerder een langdurige relatie gehad" een maatstaf zou moeten zijn voor commitment. Bij een ander soort commitment, het krijgen van een kind, roept niemand dat het feit dat iemand nog geen kinderen heeft aantoont dat deze persoon kennelijk niet in staat is om een kind fatsoenlijk op te voeden. Waarom zou dat voor relaties dan wel gelden? Eens moet toch de eerste keer zijn om die stap te zetten? voor de een is dat misschin op zijn 18e en voor een ander pas op zijn 35e.
En ik ken wel iemand die tot zijn 35e nooit een relatie langer dan een paar maanden heeft gehad, maar nu alweer 5 jaar samen is met een dame en zelfs binnekort met haar gaat trouwen. Het kan dus wel.
( En, nee ik ben die persoon niet).
Als iemand al vijfendertig jaar heeft laten zien dat commitment niet aan te kunnen en willen gaan dan is het opmerkelijk te noemen als die houding ineens zou omslaan. Als nieuwe partner mag je daar kritisch naar kijken.
En natuurlijk is het mogelijk dat een vijfendertigjarige zich ineens ontpopt tot een ideale partner. Het is evengoed mogelijk dat een alcoholverslaafde zijn hobby overboord zet zodra hij de liefde van zijn leven tegenkomt of dat een gebonden man zijn echtgenote inruilt voor zijn minnares. Dat het vóórkomt wil nog niet zeggen dat je het feit dat iemand als volwassene geen langdurige relaties heeft gehad, zou moeten negeren.
Ook met relaties moet je oefenen en ook van relaties kun je leren. Als je op je vijfendertigste nog nooit een relatie hebt gehad dan heb je dus een wereld aan ervaringen niet meegekregen. Bovendien is er doorgaans een reden voor dat iemand die ervaring niet heeft. Als nieuwe vlam mag je daar best bewust bij stilstaan. Afgaande op de verhalen op dit forum gebeurt dat niet vaak genoeg en zijn vrouwen oprecht verbaasd als hun nieuwe vlam zich ook aan hen niet kan commiteren.
Wat is je "definitie van "langdurige relatie"?
En heb je niet een bepaalde ervaring nodig om dat commitment aan te durven en willen gaan? Wat misschien bij sommige mensen langer duurt?
Ik kan best omstandigheden bedenken waarin je kans om "de juiste"tegen te komen wat kleiner wordt, waardoor je mss op je 25e nog steeds aan het zoeken bent. En als je dan de "relatiemiskleunen" die anderen in hun tienerjaren hebben dan pas gaat hebben, ben je zo 30 zonder ooit een relatie te hebben gehad die langer duurde dan 1 jaar.
Vind het wel frappant dat "nooit eerder een langdurige relatie gehad" een maatstaf zou moeten zijn voor commitment. Bij een ander soort commitment, het krijgen van een kind, roept niemand dat het feit dat iemand nog geen kinderen heeft aantoont dat deze persoon kennelijk niet in staat is om een kind fatsoenlijk op te voeden. Waarom zou dat voor relaties dan wel gelden? Eens moet toch de eerste keer zijn om die stap te zetten? voor de een is dat misschin op zijn 18e en voor een ander pas op zijn 35e.
En ik ken wel iemand die tot zijn 35e nooit een relatie langer dan een paar maanden heeft gehad, maar nu alweer 5 jaar samen is met een dame en zelfs binnekort met haar gaat trouwen. Het kan dus wel.
( En, nee ik ben die persoon niet).
Als iemand al vijfendertig jaar heeft laten zien dat commitment niet aan te kunnen en willen gaan dan is het opmerkelijk te noemen als die houding ineens zou omslaan. Als nieuwe partner mag je daar kritisch naar kijken.
En natuurlijk is het mogelijk dat een vijfendertigjarige zich ineens ontpopt tot een ideale partner. Het is evengoed mogelijk dat een alcoholverslaafde zijn hobby overboord zet zodra hij de liefde van zijn leven tegenkomt of dat een gebonden man zijn echtgenote inruilt voor zijn minnares. Dat het vóórkomt wil nog niet zeggen dat je het feit dat iemand als volwassene geen langdurige relaties heeft gehad, zou moeten negeren.
Ook met relaties moet je oefenen en ook van relaties kun je leren. Als je op je vijfendertigste nog nooit een relatie hebt gehad dan heb je dus een wereld aan ervaringen niet meegekregen. Bovendien is er doorgaans een reden voor dat iemand die ervaring niet heeft. Als nieuwe vlam mag je daar best bewust bij stilstaan. Afgaande op de verhalen op dit forum gebeurt dat niet vaak genoeg en zijn vrouwen oprecht verbaasd als hun nieuwe vlam zich ook aan hen niet kan commiteren.
vrijdag 29 mei 2009 om 09:47
Capiman was tot zijn 41e vrijgezel. Had nooit een relatie gehad, zelfs geen kortstondige, had wel een aantal keer een blauwtje gelopen bij vrouwen waar hij echt gek op was. Liep niet over van het zelfvertrouwen, is niet de lekkere bink waar veel vrouwen naar op zoek zijn en had zichzelf, om zichzelf nog meer teleurstelling en afwijzingen te besparen, wijsgemaakt dat hij nog helemaal niet toe was aan een relatie. En toen ontmoette hij mij. Ik zag niet die onzekere, niet-zo-knappe man, ik zag een mooi, warm, gevoelig, lief en interessant mens. En ik werd verliefd op hem. En hij op mij. De vlam sloeg in de pan, en al heel snel woonden we samen, Inmiddels zijn we getrouwd en allebei gelukkiger dan we ooit geweest zijn. Als ik me dus iets aangetrokken zou hebben van die 'regel' was ik met een grote boog om 'n heengelopen, want ja, hij had nog nooit eerder een langdurige relatie gehad. Ik ben blij dat ik op mijn eigen intuïtie heb durven vertrouwen en dat ik nu een relatie heb met de leukste, liefste man die ik me kan wensen.
