Relaties
alle pijlers
Contact met ex?
donderdag 28 mei 2009 om 10:25
Even een kleine introductie. Ik ben hier voor het eerst en weet ook niet in hoeverre het gebruikelijk is dat een man een onderwerp start op dit forum. Maar ik verkeer momenteel in een situatie waarvan ik wel erg benieuwd ben hoe het vrouwelijk geslacht hierover denkt!
Welnu, ik heb een 2 jarige relatie gehad met mijn ex. Het was mijn eerste echte relatie. We hadden met regelmaat ups&downs, welke in het tweede jaar een stuk heftiger zijn geworden. Dit kwam o.a. doordat ik van vele muggen een olifant maakte (we verschillen veel van elkaar). Dit alles heeft ertoe geleid dat we eventjes uit elkaar zijn geweest en toen de ruzies om niets toch bleven (en de relatie daarmee geen toekomst had), gaf ze er uiteindelijk de brui aan.
Ik was er kapot van dat het uit was, maar ik begreep het. De eerste paar weken waren enorm zwaar. Ik miste mijn ex en bleef van haar houden. De reden van uitmaken was mij ook duidelijk geworden en zag in wat ik van mijn kant beter had kunnen doen (helaas te laat). Wel hadden we zo nu en dan (oppervlakkig) contact per mail of SMS. Een paar maanden waren verstreken en toen meldde mijn ex dat ze even niet lekker in haar vel zat. Ons contact werd toen een stuk regelmatiger en we spraken ook af. Het bleek dat ze zich in de tussentijd in een ander had gestort, maar dat was helemaal op niets uitgelopen. Pijnlijk om te horen, maar wilde er toch alles van weten en zij kon bij mij haar gal spuwen. Ik was blij met dit contact, want nog altijd hield ik van mijn ex. Het zou mooi zijn als we weer bijelkaar konden komen. De praktijk is echter dat ze nu twee relaties heeft te verwerken en daarom niet weet of het uberhaupt goed kan komen tussen ons. Ze houd dus de boot af, maar tegelijkertijd vind ze blijkbaar ook leuk mij te zien (anders spraken we niet af). Er is dus geen echte relatie, maar pure vriendschap kan ik het ook niet helemaal noemen. Ik probeer haar de tijd en ruimte wil geven, maar soms gaat dat wel eens mis. Dan overschrijd ik per ongeluk een grens door bijvoorbeeld een bepaalde opmerking die ik maak.
Ik ben benieuwd of deze situatie herkenbaar is bij de lezers? In welke rol zat je en wat deed je eraan? Hoe is dat afgelopen?
Groeten mr T. uit Arnhem
Welnu, ik heb een 2 jarige relatie gehad met mijn ex. Het was mijn eerste echte relatie. We hadden met regelmaat ups&downs, welke in het tweede jaar een stuk heftiger zijn geworden. Dit kwam o.a. doordat ik van vele muggen een olifant maakte (we verschillen veel van elkaar). Dit alles heeft ertoe geleid dat we eventjes uit elkaar zijn geweest en toen de ruzies om niets toch bleven (en de relatie daarmee geen toekomst had), gaf ze er uiteindelijk de brui aan.
Ik was er kapot van dat het uit was, maar ik begreep het. De eerste paar weken waren enorm zwaar. Ik miste mijn ex en bleef van haar houden. De reden van uitmaken was mij ook duidelijk geworden en zag in wat ik van mijn kant beter had kunnen doen (helaas te laat). Wel hadden we zo nu en dan (oppervlakkig) contact per mail of SMS. Een paar maanden waren verstreken en toen meldde mijn ex dat ze even niet lekker in haar vel zat. Ons contact werd toen een stuk regelmatiger en we spraken ook af. Het bleek dat ze zich in de tussentijd in een ander had gestort, maar dat was helemaal op niets uitgelopen. Pijnlijk om te horen, maar wilde er toch alles van weten en zij kon bij mij haar gal spuwen. Ik was blij met dit contact, want nog altijd hield ik van mijn ex. Het zou mooi zijn als we weer bijelkaar konden komen. De praktijk is echter dat ze nu twee relaties heeft te verwerken en daarom niet weet of het uberhaupt goed kan komen tussen ons. Ze houd dus de boot af, maar tegelijkertijd vind ze blijkbaar ook leuk mij te zien (anders spraken we niet af). Er is dus geen echte relatie, maar pure vriendschap kan ik het ook niet helemaal noemen. Ik probeer haar de tijd en ruimte wil geven, maar soms gaat dat wel eens mis. Dan overschrijd ik per ongeluk een grens door bijvoorbeeld een bepaalde opmerking die ik maak.
Ik ben benieuwd of deze situatie herkenbaar is bij de lezers? In welke rol zat je en wat deed je eraan? Hoe is dat afgelopen?
Groeten mr T. uit Arnhem
anoniem_86535 wijzigde dit bericht op 28-05-2009 12:27
Reden: naamswijziging!
Reden: naamswijziging!
% gewijzigd
donderdag 28 mei 2009 om 11:22
Off-topic,
Ik zou je naam weghalen. Dit forum heeft een heleboel lezers, waaronder mss ook bekenden. bovendien weet vriend google topics nog jaren te vinden ook nadat ze verwijderd zijn.
She 's not into you.
Oftewel ze vind het heel fijn om een schouder te heben om op uit te huilen n die tweede verbroken relatie en jij stelt je beschikbaar. Ondertussen houdt ze je aan het lijntje met haar opmerking dat ze niet weet of het goed kan komen. Eigenlijk weet ze dat namelijk wel, maar ls ze dat zegt is ze je helemaal kwijt, en jouw wrmte kan ze nu wel gebruiken als troost. Eigenlijk ben jij nu een beetje de rebound voor je opvolger , als het ware.
Ik zou zeggen, kijk naar wat je zelf nodig hebt, hoopt en verwacht en mak dan een beslisiing om het contact te verbreken of niet, met in je achterhoofd de gedachte dat het nooit meer iets gaat worden.
zolang jij nog gevoelens hebt is een zuivere vriendschap inderdaad niet mogelijk. als je vriendschap wilt, neem je beter nu afstand tot de gevoelens gezakt zijn. Test voor jezelf; Voor een vriend ben je blij als die nieuwe liefde vind, dus zolang dat jou nog zou kwetsen ben je geen echte vriend. oe hard gaat de klap bij jou aankomen als ze straks terug zou gaan naar de ex na jou, of weer iets begint met een ander?
Ik zou je naam weghalen. Dit forum heeft een heleboel lezers, waaronder mss ook bekenden. bovendien weet vriend google topics nog jaren te vinden ook nadat ze verwijderd zijn.
She 's not into you.
Oftewel ze vind het heel fijn om een schouder te heben om op uit te huilen n die tweede verbroken relatie en jij stelt je beschikbaar. Ondertussen houdt ze je aan het lijntje met haar opmerking dat ze niet weet of het goed kan komen. Eigenlijk weet ze dat namelijk wel, maar ls ze dat zegt is ze je helemaal kwijt, en jouw wrmte kan ze nu wel gebruiken als troost. Eigenlijk ben jij nu een beetje de rebound voor je opvolger , als het ware.
Ik zou zeggen, kijk naar wat je zelf nodig hebt, hoopt en verwacht en mak dan een beslisiing om het contact te verbreken of niet, met in je achterhoofd de gedachte dat het nooit meer iets gaat worden.
zolang jij nog gevoelens hebt is een zuivere vriendschap inderdaad niet mogelijk. als je vriendschap wilt, neem je beter nu afstand tot de gevoelens gezakt zijn. Test voor jezelf; Voor een vriend ben je blij als die nieuwe liefde vind, dus zolang dat jou nog zou kwetsen ben je geen echte vriend. oe hard gaat de klap bij jou aankomen als ze straks terug zou gaan naar de ex na jou, of weer iets begint met een ander?
donderdag 28 mei 2009 om 12:26
Hallo r_o_k,
Ik dank je voor je reactie; dit geeft mij iets meer inzicht in de situatie! Ja, ik geloof graag dat ze het fijn vind een schouder om op te huilen en ik heb mij inderdaad daarvoor beschikbaar gesteld. Maar we zijn inmiddels wat verder gekomen. Ze heeft door een reden een hekel gekregen aan diegene uit haar laatste relatie en zou hem niet meer terug willen. Wel zou het kunnen dat ze een ander ontmoet en dat risico neem ik nu ja. Hoewel, ze wil sowieso nu op helemaal niks gaan storten en al om die reden is ze niet into mij. Ik moet het allemaal maar aankijken denk ik maar en het gewoon gezellig hebben.
Ik dank je voor je reactie; dit geeft mij iets meer inzicht in de situatie! Ja, ik geloof graag dat ze het fijn vind een schouder om op te huilen en ik heb mij inderdaad daarvoor beschikbaar gesteld. Maar we zijn inmiddels wat verder gekomen. Ze heeft door een reden een hekel gekregen aan diegene uit haar laatste relatie en zou hem niet meer terug willen. Wel zou het kunnen dat ze een ander ontmoet en dat risico neem ik nu ja. Hoewel, ze wil sowieso nu op helemaal niks gaan storten en al om die reden is ze niet into mij. Ik moet het allemaal maar aankijken denk ik maar en het gewoon gezellig hebben.
donderdag 28 mei 2009 om 12:43
Ze wil zich in niks storten? Dat is hetzelfde als; ze komt vanzelf iemand tegen en dan gaat ze er toch wel weer voor. Maar dan langzaamaan.
Maar jij bent diegene niet, en gaat het waarschijnlijk ook niet worden. Als je daar niet tegenkunt kun je beter afstand houden en haar met rust laten. Niet hopen, niet verwachten maar verder leven zonder haar. En als je daar wel tegen kunt ben je alleen maar blij als zij iemand tegenkomt die heel goed bij haar past en wat toevoegt aan haar geluk.
Maar jij bent diegene niet, en gaat het waarschijnlijk ook niet worden. Als je daar niet tegenkunt kun je beter afstand houden en haar met rust laten. Niet hopen, niet verwachten maar verder leven zonder haar. En als je daar wel tegen kunt ben je alleen maar blij als zij iemand tegenkomt die heel goed bij haar past en wat toevoegt aan haar geluk.
donderdag 28 mei 2009 om 13:35
Hallo Madhe,
Wat ik ervan begreep, is dat ze nu de kopzorgen van twee relaties even zat is en rust in haar hoofd wil (en daarmee dus momenteel in niks wil storten). Zodra ze die rust heeft, lijkt het mij voor de hand liggend dat ze weer een relatie kan aangaan met wie dan ook. Maar het lijkt erop dat je vind dat ik niet diegene kan zijn waar ze eventueel een relatie mee wil aangaan in een later stadium. R_o_k schreef ook iets dergelijks, alsof hier bijna een regel voor is? Of spreek je uit ervaring van jezelf & je omgeving?
Wat ik ervan begreep, is dat ze nu de kopzorgen van twee relaties even zat is en rust in haar hoofd wil (en daarmee dus momenteel in niks wil storten). Zodra ze die rust heeft, lijkt het mij voor de hand liggend dat ze weer een relatie kan aangaan met wie dan ook. Maar het lijkt erop dat je vind dat ik niet diegene kan zijn waar ze eventueel een relatie mee wil aangaan in een later stadium. R_o_k schreef ook iets dergelijks, alsof hier bijna een regel voor is? Of spreek je uit ervaring van jezelf & je omgeving?
donderdag 28 mei 2009 om 16:32
Hoi T
Zoals je jezelf al zegt. Jullie relatie is destijds uitgegaan en je bent ook gaan inzien waar dat aan lag. En kijk een relatie gaat niet voor niets uit. De reden daarvan, zal als jullie weer opnieuw met elkaar verder gaan, (steeds) weer de kop opsteken
Zoals ik zelf weet uit ervaring uit= uit. Hoe moeilijk dit ook is.
En dat je nog van haar houdt dat begrijp ik, maar ‘de klik’ is die er nog?
Jullie passen niet bij elkaar want anders waren jullie nog samen geweest.
Ik denk dat je ex zich op dit moment een beetje eenzaam voelt. Na een relatie met jou en nog een ander weet ze het allemaal niet meer. En nu steunt ze een beetje op jou om haar verdriet te kunnen verwerken.
Het lijkt me dus niet zo’n gezonde relatie, als je daarnaast ook nog verder gaat dan alleen vriendschap. Zij heeft het destijds uitgemaakt. En jij bent nu de schat die haar ook nog eens de tijd en de ruimte geeft. Het moet niet zo zijn dat ze jou in deze situatie nog meer verdriet aandoet. Ik denk dat je aan jezelf moet gaan denken. En zij kan kiezen, het is graag of helemaal niet.
Zoals je jezelf al zegt. Jullie relatie is destijds uitgegaan en je bent ook gaan inzien waar dat aan lag. En kijk een relatie gaat niet voor niets uit. De reden daarvan, zal als jullie weer opnieuw met elkaar verder gaan, (steeds) weer de kop opsteken
Zoals ik zelf weet uit ervaring uit= uit. Hoe moeilijk dit ook is.
En dat je nog van haar houdt dat begrijp ik, maar ‘de klik’ is die er nog?
Jullie passen niet bij elkaar want anders waren jullie nog samen geweest.
Ik denk dat je ex zich op dit moment een beetje eenzaam voelt. Na een relatie met jou en nog een ander weet ze het allemaal niet meer. En nu steunt ze een beetje op jou om haar verdriet te kunnen verwerken.
Het lijkt me dus niet zo’n gezonde relatie, als je daarnaast ook nog verder gaat dan alleen vriendschap. Zij heeft het destijds uitgemaakt. En jij bent nu de schat die haar ook nog eens de tijd en de ruimte geeft. Het moet niet zo zijn dat ze jou in deze situatie nog meer verdriet aandoet. Ik denk dat je aan jezelf moet gaan denken. En zij kan kiezen, het is graag of helemaal niet.
donderdag 28 mei 2009 om 16:37
quote:ArnhemAnoniem schreef op 28 mei 2009 @ 13:35:
Hallo Madhe,
Wat ik ervan begreep, is dat ze nu de kopzorgen van twee relaties even zat is en rust in haar hoofd wil (en daarmee dus momenteel in niks wil storten). Zodra ze die rust heeft, lijkt het mij voor de hand liggend dat ze weer een relatie kan aangaan met wie dan ook. Maar het lijkt erop dat je vind dat ik niet diegene kan zijn waar ze eventueel een relatie mee wil aangaan in een later stadium. R_o_k schreef ook iets dergelijks, alsof hier bijna een regel voor is? Of spreek je uit ervaring van jezelf & je omgeving?
Of er een regel voor is weet ik niet. Daarbij zijn er waar regels zijn natuurlijk ook uitzonderingen.
Maar ervaring, zowel van mijzelf, mijn omgeving én van horen zeggen leert mij dat dit een vorm is van aan het lijntje houden.
Als iemand nú niet een relatie met je wilt, wil diegene dat waarschijnlijk ook niet in de toekomst. Waarom niet? Omdat het anders genoeg was om er nu voor te gaan, omdat diegene zich dan anders tegenover je opstelde en je nu niet aan het lijntje zou houden. Omdat het anders te sterk zou zijn.
Er zijn genoeg voorbeelden van mannen/vrouwen die tegen een ander zeggen; ik wil nú geen relatie, maar eigenlijk betekent dat vooral; ik wil geen relatie met jou!
Daarbij ben je ook nog eens een ex. En dat werkt ook al niet in je voordeel.
Hallo Madhe,
Wat ik ervan begreep, is dat ze nu de kopzorgen van twee relaties even zat is en rust in haar hoofd wil (en daarmee dus momenteel in niks wil storten). Zodra ze die rust heeft, lijkt het mij voor de hand liggend dat ze weer een relatie kan aangaan met wie dan ook. Maar het lijkt erop dat je vind dat ik niet diegene kan zijn waar ze eventueel een relatie mee wil aangaan in een later stadium. R_o_k schreef ook iets dergelijks, alsof hier bijna een regel voor is? Of spreek je uit ervaring van jezelf & je omgeving?
Of er een regel voor is weet ik niet. Daarbij zijn er waar regels zijn natuurlijk ook uitzonderingen.
Maar ervaring, zowel van mijzelf, mijn omgeving én van horen zeggen leert mij dat dit een vorm is van aan het lijntje houden.
Als iemand nú niet een relatie met je wilt, wil diegene dat waarschijnlijk ook niet in de toekomst. Waarom niet? Omdat het anders genoeg was om er nu voor te gaan, omdat diegene zich dan anders tegenover je opstelde en je nu niet aan het lijntje zou houden. Omdat het anders te sterk zou zijn.
Er zijn genoeg voorbeelden van mannen/vrouwen die tegen een ander zeggen; ik wil nú geen relatie, maar eigenlijk betekent dat vooral; ik wil geen relatie met jou!
Daarbij ben je ook nog eens een ex. En dat werkt ook al niet in je voordeel.
donderdag 28 mei 2009 om 17:34
Sluit me an bij Madhe.
Zij heeft het uitgemaakt om een reden. En jullie hadden al regelmatig ups&downs. UIteindelijk was dus har conclusie dat jullie niet bijelkaar psten. DAT is de reden dat ze niet met jou verder wil en haar verdriet om die ander verandert daar weinig an. als haar gevoelens voor jou er nog waren, was die ander er niet geweest. En wanneer liefde eenmaal gedooft is komt deze heel zelden maar weer tot leven. Zeker als jij je als een hondje gedraagt en achter haar aanloopt terwijl zij duidelijk aangeeft geen relatie meer met je te willen, verklein je je kansen eerder dan dat je ze vergroot. Waarom zou zij de koe kopen als ze de melk gratis kan krijgen?
Zij heeft het uitgemaakt om een reden. En jullie hadden al regelmatig ups&downs. UIteindelijk was dus har conclusie dat jullie niet bijelkaar psten. DAT is de reden dat ze niet met jou verder wil en haar verdriet om die ander verandert daar weinig an. als haar gevoelens voor jou er nog waren, was die ander er niet geweest. En wanneer liefde eenmaal gedooft is komt deze heel zelden maar weer tot leven. Zeker als jij je als een hondje gedraagt en achter haar aanloopt terwijl zij duidelijk aangeeft geen relatie meer met je te willen, verklein je je kansen eerder dan dat je ze vergroot. Waarom zou zij de koe kopen als ze de melk gratis kan krijgen?
donderdag 28 mei 2009 om 17:58
quote:palientje schreef op 28 mei 2009 @ 16:32:
En kijk een relatie gaat niet voor niets uit. De reden daarvan, zal als jullie weer opnieuw met elkaar verder gaan, (steeds) weer de kop opsteken. Zoals ik zelf weet uit ervaring uit= uit.
Het is inderdaad oppassen dat de reden van uitgaan niet weer de kop komt opsteken als ik weet bij haar zou terugkomen. Aangezien ik nu goed weet wat deze reden is, kan ik ervoor zorgen dat dat niet gebeurt (het is namelijk niet iets onoverkombaar).
quote:palientje schreef op 28 mei 2009 @ 16:32:
En dat je nog van haar houdt dat begrijp ik, maar �de klik� is die er nog?
Als we lol hebben samen, dan merk ik zeker nog een klik.
quote:palientje schreef op 28 mei 2009 @ 16:32:
Jullie passen niet bij elkaar want anders waren jullie nog samen geweest.
Vanuit mijn kant heb ik de relatie een beetje onmogelijk gemaakt voor haar door te veel eisen te stellen. En ik konm niet omgaan met die verschillen, terwijl ik inmiddels dat juist kan omarmen. Sinds het uit is, heb ik gemerkt dat juist die onvolmaaktheden haar tot de persoon maakt waar ik zo van houd.
quote:palientje schreef op 28 mei 2009 @ 16:32:
Het lijkt me dus niet zo�n gezonde relatie, als je daarnaast ook nog verder gaat dan alleen vriendschap.
Op dit moment lijkt mij dat ook geen goed idee, aangezien ze inderdaad alles nog op een rijtje moet zetten voor zichzelf. Ik wil geen misbruik maken van de situatie, maar gevoelsmatig denk ik wel dat we mentaal daardoor wel wat dichter bij elkaar zijn gekomen.
quote:palientje schreef op 28 mei 2009 @ 16:32:
Zij heeft het destijds uitgemaakt. En jij bent nu de schat die haar ook nog eens de tijd en de ruimte geeft. Het moet niet zo zijn dat ze jou in deze situatie nog meer verdriet aandoet. Ik denk dat je aan jezelf moet gaan denken. En zij kan kiezen, het is graag of helemaal niet.Een ultimatum ja, maar ik denk dat de tijd daar nog niet rijp voor is. Momenteel wil ik het namelijk gewoon aanzien en ervoor waken dat ik niet te dicht bij haar kom.
En kijk een relatie gaat niet voor niets uit. De reden daarvan, zal als jullie weer opnieuw met elkaar verder gaan, (steeds) weer de kop opsteken. Zoals ik zelf weet uit ervaring uit= uit.
Het is inderdaad oppassen dat de reden van uitgaan niet weer de kop komt opsteken als ik weet bij haar zou terugkomen. Aangezien ik nu goed weet wat deze reden is, kan ik ervoor zorgen dat dat niet gebeurt (het is namelijk niet iets onoverkombaar).
quote:palientje schreef op 28 mei 2009 @ 16:32:
En dat je nog van haar houdt dat begrijp ik, maar �de klik� is die er nog?
Als we lol hebben samen, dan merk ik zeker nog een klik.
quote:palientje schreef op 28 mei 2009 @ 16:32:
Jullie passen niet bij elkaar want anders waren jullie nog samen geweest.
Vanuit mijn kant heb ik de relatie een beetje onmogelijk gemaakt voor haar door te veel eisen te stellen. En ik konm niet omgaan met die verschillen, terwijl ik inmiddels dat juist kan omarmen. Sinds het uit is, heb ik gemerkt dat juist die onvolmaaktheden haar tot de persoon maakt waar ik zo van houd.
quote:palientje schreef op 28 mei 2009 @ 16:32:
Het lijkt me dus niet zo�n gezonde relatie, als je daarnaast ook nog verder gaat dan alleen vriendschap.
Op dit moment lijkt mij dat ook geen goed idee, aangezien ze inderdaad alles nog op een rijtje moet zetten voor zichzelf. Ik wil geen misbruik maken van de situatie, maar gevoelsmatig denk ik wel dat we mentaal daardoor wel wat dichter bij elkaar zijn gekomen.
quote:palientje schreef op 28 mei 2009 @ 16:32:
Zij heeft het destijds uitgemaakt. En jij bent nu de schat die haar ook nog eens de tijd en de ruimte geeft. Het moet niet zo zijn dat ze jou in deze situatie nog meer verdriet aandoet. Ik denk dat je aan jezelf moet gaan denken. En zij kan kiezen, het is graag of helemaal niet.Een ultimatum ja, maar ik denk dat de tijd daar nog niet rijp voor is. Momenteel wil ik het namelijk gewoon aanzien en ervoor waken dat ik niet te dicht bij haar kom.
donderdag 28 mei 2009 om 18:05
quote:ArnhemAnoniem schreef op 28 mei 2009 @ 17:58:
Het is inderdaad oppassen dat de reden van uitgaan niet weer de kop komt opsteken als ik weet bij haar zou terugkomen. Aangezien ik nu goed weet wat deze reden is, kan ik ervoor zorgen dat dat niet gebeurt (het is namelijk niet iets onoverkombaar).
Vanuit mijn kant heb ik de relatie een beetje onmogelijk gemaakt voor haar door te veel eisen te stellen. En ik konm niet omgaan met die verschillen, terwijl ik inmiddels dat juist kan omarmen. Sinds het uit is, heb ik gemerkt dat juist die onvolmaaktheden haar tot de persoon maakt waar ik zo van houd.
Ik ga even als enorme zeikerd tekeer hier, maar dit komt behoorlijk manipulatief op me over. Jij wilt dat zij je gelooft. Volgens jou.... speelt dat niet meer. Waarom komt die op mij over alsof je van haar verwacht/ eist, dat ze zich over die fouten heenzet en gelooft dat je hier vanaf bent?
Je moet oppassen dat die dingen niet terugkomen, je stelde teveel eisen... en nu beweer je dat je hier mee om kunt gaan en dat dit niet meer gaat spelen?
Ik vat hem niet; oppassen dat het niet terugkomt- relatie onmogelijk maken met eisen-gaat niet spelen-en dat oppassen dat het onmogelijk maken door eisen niet terugkomt dan? Als het niet meer terugkomt omdat je daarmee kunt omgaan, dan hoef je daar toch niet voor op te passen?
Het is inderdaad oppassen dat de reden van uitgaan niet weer de kop komt opsteken als ik weet bij haar zou terugkomen. Aangezien ik nu goed weet wat deze reden is, kan ik ervoor zorgen dat dat niet gebeurt (het is namelijk niet iets onoverkombaar).
Vanuit mijn kant heb ik de relatie een beetje onmogelijk gemaakt voor haar door te veel eisen te stellen. En ik konm niet omgaan met die verschillen, terwijl ik inmiddels dat juist kan omarmen. Sinds het uit is, heb ik gemerkt dat juist die onvolmaaktheden haar tot de persoon maakt waar ik zo van houd.
Ik ga even als enorme zeikerd tekeer hier, maar dit komt behoorlijk manipulatief op me over. Jij wilt dat zij je gelooft. Volgens jou.... speelt dat niet meer. Waarom komt die op mij over alsof je van haar verwacht/ eist, dat ze zich over die fouten heenzet en gelooft dat je hier vanaf bent?
Je moet oppassen dat die dingen niet terugkomen, je stelde teveel eisen... en nu beweer je dat je hier mee om kunt gaan en dat dit niet meer gaat spelen?
Ik vat hem niet; oppassen dat het niet terugkomt- relatie onmogelijk maken met eisen-gaat niet spelen-en dat oppassen dat het onmogelijk maken door eisen niet terugkomt dan? Als het niet meer terugkomt omdat je daarmee kunt omgaan, dan hoef je daar toch niet voor op te passen?
donderdag 28 mei 2009 om 18:16
Aan Madhe en r_o_k:
Interessante punten die jullie aansnijden! De echte reden van uitgaan is overigens dat ik haar ben tekort geschoten in de relatie, waardoor we niet verder kwamen in de relatie. Sinds het uitgaan, is mij dat pas echt duidelijk geworden (te laat). Ik weet ook wat te doen om dat niet nogmaals te laten gebeuren.
Ik geloof niet dat haar gevoelens voor mij zijn gedoofd, want ze heeft onze relatie nog niet eens verwerkt. Die ander was op dat moment een mooie afleiding wat in de toekomst eventueel tot iets moois had kunnen bloeien (maar dat is dus niet gebeurd). Daarbij lopen we hand in hand over straat en geven we elkaar ook zo nu en dan zoentjes. Ze gaf zelf ook aan om aan te kijken hoe het loopt, alleen moet ze er zelf toch te veel aan denken dat ik niet te dichtbij kom.
Interessante punten die jullie aansnijden! De echte reden van uitgaan is overigens dat ik haar ben tekort geschoten in de relatie, waardoor we niet verder kwamen in de relatie. Sinds het uitgaan, is mij dat pas echt duidelijk geworden (te laat). Ik weet ook wat te doen om dat niet nogmaals te laten gebeuren.
Ik geloof niet dat haar gevoelens voor mij zijn gedoofd, want ze heeft onze relatie nog niet eens verwerkt. Die ander was op dat moment een mooie afleiding wat in de toekomst eventueel tot iets moois had kunnen bloeien (maar dat is dus niet gebeurd). Daarbij lopen we hand in hand over straat en geven we elkaar ook zo nu en dan zoentjes. Ze gaf zelf ook aan om aan te kijken hoe het loopt, alleen moet ze er zelf toch te veel aan denken dat ik niet te dichtbij kom.
donderdag 28 mei 2009 om 18:21
Als je ervoor moet waken om niet te dichbij te komen, dan ben je wel een heel raar spelletje aan het spelen, vind je zelf niet?
Dat truukje van aantrekken/afstoten is doodvermoeiend en ik vraag me af waar j gevoel van eigenwaarde is op het moment dat je afstand moet houden om iemand niet van je weg te jagen, en je hoopt dat t dan ooit nog iets wordt. Dat is toch zo krom als een hoepel, of ligt dat aan mij.
Als ik een relatie met iemand wil, dan wil ik juist geen afstand en als een ander dan wel afstand wil, dan wil ie mij dus niet. Ik wil niet iemand die mij niet wil, het is graag of niet.
als ik afstand zou willen, dan is dat omdat diegene me benauwd en iets van me wil dat ik niet wil of kan geven. Die persoon, daar kan ik nooit een relatie mee hebben, want als ik m als relatiemateiaal beschouwde wilde ik juist nabijheid ipv afstand.
Dat truukje van aantrekken/afstoten is doodvermoeiend en ik vraag me af waar j gevoel van eigenwaarde is op het moment dat je afstand moet houden om iemand niet van je weg te jagen, en je hoopt dat t dan ooit nog iets wordt. Dat is toch zo krom als een hoepel, of ligt dat aan mij.
Als ik een relatie met iemand wil, dan wil ik juist geen afstand en als een ander dan wel afstand wil, dan wil ie mij dus niet. Ik wil niet iemand die mij niet wil, het is graag of niet.
als ik afstand zou willen, dan is dat omdat diegene me benauwd en iets van me wil dat ik niet wil of kan geven. Die persoon, daar kan ik nooit een relatie mee hebben, want als ik m als relatiemateiaal beschouwde wilde ik juist nabijheid ipv afstand.
donderdag 28 mei 2009 om 18:24
MrT. voor wat het waard het is: jij had mijn ex kunnen zijn. Die zat ook vol ' Ah, ik snap nu waarom ik zus en zo reageerde. Heb eindelijk inzicht in bla bla bla. Ben erachter dat ik zus en zo deed om me ditte en me datte" Echt, ik tuinde er elke keer in om er keer op keer achter te komen dat hij geen spat veranderd was. Hij wilde mij terug. Punt. Het ging niet om 'ons' maar alleen om 'hem'. Nee bedankt.
Eerlijk gezegd denk ik niet dat je als persoon 123 verandert. Daar gaat een hoop zelfreflectie en verwerking aan vooraf. Het lijkt er inderdaad op dat je je ex-vriendin zo snel mogelijk terugwilt en manieren bedenkt om haar ook terug te krijgen. Mocht je echt veranderd zijn als persoon dan zal ze dat vanzelf merken. Ze is neem ik aan vrouw genoeg om al dan niet bij jou terug te komen. En buiten dat: als je door een relatie positief verandert en je komt niet meer terug bij elkaar, dan heb je je winst er al uit gehaald.
Vraag jezelf dus af of je echt maar dan ook ECHT veranderd bent (en dan niet alleen in relatie tot haar) en als dat niet zo is: be a man about it en laat haar gaan (emotioneel). En als ze zegt dat ze rust aan haar hoofd wil...geloof haar dan ook en respecteer haar wens.
Eerlijk gezegd denk ik niet dat je als persoon 123 verandert. Daar gaat een hoop zelfreflectie en verwerking aan vooraf. Het lijkt er inderdaad op dat je je ex-vriendin zo snel mogelijk terugwilt en manieren bedenkt om haar ook terug te krijgen. Mocht je echt veranderd zijn als persoon dan zal ze dat vanzelf merken. Ze is neem ik aan vrouw genoeg om al dan niet bij jou terug te komen. En buiten dat: als je door een relatie positief verandert en je komt niet meer terug bij elkaar, dan heb je je winst er al uit gehaald.
Vraag jezelf dus af of je echt maar dan ook ECHT veranderd bent (en dan niet alleen in relatie tot haar) en als dat niet zo is: be a man about it en laat haar gaan (emotioneel). En als ze zegt dat ze rust aan haar hoofd wil...geloof haar dan ook en respecteer haar wens.
donderdag 28 mei 2009 om 18:27
quote:Madhe schreef op 28 mei 2009 @ 18:05:
[...]
Ik ga even als enorme zeikerd tekeer hier, maar dit komt behoorlijk manipulatief op me over. Jij wilt dat zij je gelooft. Volgens jou.... speelt dat niet meer. Waarom komt die op mij over alsof je van haar verwacht/ eist, dat ze zich over die fouten heenzet en gelooft dat je hier vanaf bent?
Nee, ik wil haar niet overtuigen dat ik dezelfde fouten zou maken. Daar hebben we het geeneens over gehad! Ik heb alleen aangegeven dat ik weet waar het fout zat, meer niet. Ze moet er zelf maar achter komen lijkt me of ik echt ben veranderd. Ik denk dat het zo overkomt, omdat er gewoon een hoop speelt en het blijkt lastig te zijn dat op een goede manier hier neer te zetten.
quote:Madhe schreef op 28 mei 2009 @ 18:05:
Je moet oppassen dat die dingen niet terugkomen, je stelde teveel eisen... en nu beweer je dat je hier mee om kunt gaan en dat dit niet meer gaat spelen?
Ik vat hem niet; oppassen dat het niet terugkomt- relatie onmogelijk maken met eisen-gaat niet spelen-en dat oppassen dat het onmogelijk maken door eisen niet terugkomt dan? Als het niet meer terugkomt omdat je daarmee kunt omgaan, dan hoef je daar toch niet voor op te passen? Je hebt gelijk, ik heb mij niet zo goed hierin uitgedrukt denk ik. Ik bedoel oppassen in het algemeen dat men niet dezelfde fouten maakt wanneer er een herreniging met een ex zou plaatsvinden. In mijn geval weet ik welke 'fouten' dat waren die ik makkelijk kan laten vallen of aanpassen. Inderdaad zou ik dan niet eens hoeven op te passen, dus je conclusie is juist.
[...]
Ik ga even als enorme zeikerd tekeer hier, maar dit komt behoorlijk manipulatief op me over. Jij wilt dat zij je gelooft. Volgens jou.... speelt dat niet meer. Waarom komt die op mij over alsof je van haar verwacht/ eist, dat ze zich over die fouten heenzet en gelooft dat je hier vanaf bent?
Nee, ik wil haar niet overtuigen dat ik dezelfde fouten zou maken. Daar hebben we het geeneens over gehad! Ik heb alleen aangegeven dat ik weet waar het fout zat, meer niet. Ze moet er zelf maar achter komen lijkt me of ik echt ben veranderd. Ik denk dat het zo overkomt, omdat er gewoon een hoop speelt en het blijkt lastig te zijn dat op een goede manier hier neer te zetten.
quote:Madhe schreef op 28 mei 2009 @ 18:05:
Je moet oppassen dat die dingen niet terugkomen, je stelde teveel eisen... en nu beweer je dat je hier mee om kunt gaan en dat dit niet meer gaat spelen?
Ik vat hem niet; oppassen dat het niet terugkomt- relatie onmogelijk maken met eisen-gaat niet spelen-en dat oppassen dat het onmogelijk maken door eisen niet terugkomt dan? Als het niet meer terugkomt omdat je daarmee kunt omgaan, dan hoef je daar toch niet voor op te passen? Je hebt gelijk, ik heb mij niet zo goed hierin uitgedrukt denk ik. Ik bedoel oppassen in het algemeen dat men niet dezelfde fouten maakt wanneer er een herreniging met een ex zou plaatsvinden. In mijn geval weet ik welke 'fouten' dat waren die ik makkelijk kan laten vallen of aanpassen. Inderdaad zou ik dan niet eens hoeven op te passen, dus je conclusie is juist.
donderdag 28 mei 2009 om 18:33
Dat heb je allemaal weer mooi rechtgepraat.
Dus. Wat is je probleem ook alweer?
Hoe sta je na deze discussies tegenover het feit dat ze je niet meer terugwil? Want dat is nog niet veranderd natuurlijk. Wil je dat nu wel al horen, of neem je dat nog steeds niet mee in je gedachten en plannen en wensen?
Dus. Wat is je probleem ook alweer?
Hoe sta je na deze discussies tegenover het feit dat ze je niet meer terugwil? Want dat is nog niet veranderd natuurlijk. Wil je dat nu wel al horen, of neem je dat nog steeds niet mee in je gedachten en plannen en wensen?
donderdag 28 mei 2009 om 18:34
quote:return_of_kreng schreef op 28 mei 2009 @ 18:21:
Als je ervoor moet waken om niet te dichbij te komen, dan ben je wel een heel raar spelletje aan het spelen, vind je zelf niet?
Ik zie het zelf niet als spel, maar wil haar ruimte die ze nodig heeft respecteren.
quote:return_of_kreng schreef op 28 mei 2009 @ 18:21:
Dat truukje van aantrekken/afstoten is doodvermoeiend en ik vraag me af waar j gevoel van eigenwaarde is op het moment dat je afstand moet houden om iemand niet van je weg te jagen, en je hoopt dat t dan ooit nog iets wordt. Dat is toch zo krom als een hoepel, of ligt dat aan mij.
Nee, ik ben er ook niet op uit ondeindig aan te trekken of af te stoten. Ergens moet er wel een balans komen lijkt me, zodat we allebei relaxed met elkaar kunnen omgaan. Als het daarbij blijft, so be it.
quote:return_of_kreng schreef op 28 mei 2009 @ 18:21:
als ik afstand zou willen, dan is dat omdat diegene me benauwd en iets van me wil dat ik niet wil of kan geven. Die persoon, daar kan ik nooit een relatie mee hebben, want als ik m als relatiemateiaal beschouwde wilde ik juist nabijheid ipv afstand.Dit is goeie stof om over na te denken!
Als je ervoor moet waken om niet te dichbij te komen, dan ben je wel een heel raar spelletje aan het spelen, vind je zelf niet?
Ik zie het zelf niet als spel, maar wil haar ruimte die ze nodig heeft respecteren.
quote:return_of_kreng schreef op 28 mei 2009 @ 18:21:
Dat truukje van aantrekken/afstoten is doodvermoeiend en ik vraag me af waar j gevoel van eigenwaarde is op het moment dat je afstand moet houden om iemand niet van je weg te jagen, en je hoopt dat t dan ooit nog iets wordt. Dat is toch zo krom als een hoepel, of ligt dat aan mij.
Nee, ik ben er ook niet op uit ondeindig aan te trekken of af te stoten. Ergens moet er wel een balans komen lijkt me, zodat we allebei relaxed met elkaar kunnen omgaan. Als het daarbij blijft, so be it.
quote:return_of_kreng schreef op 28 mei 2009 @ 18:21:
als ik afstand zou willen, dan is dat omdat diegene me benauwd en iets van me wil dat ik niet wil of kan geven. Die persoon, daar kan ik nooit een relatie mee hebben, want als ik m als relatiemateiaal beschouwde wilde ik juist nabijheid ipv afstand.Dit is goeie stof om over na te denken!
donderdag 28 mei 2009 om 18:40
quote:Madhe schreef op 28 mei 2009 @ 18:33:
Dat heb je allemaal weer mooi rechtgepraat.
Dus. Wat is je probleem ook alweer?
Hoe sta je na deze discussies tegenover het feit dat ze je niet meer terugwil? Want dat is nog niet veranderd natuurlijk. Wil je dat nu wel al horen, of neem je dat nog steeds niet mee in je gedachten en plannen en wensen?Hmm, het is niet mijn bedoeling mijzelf recht te praten en/of discussies aan te gaan over mijn ex, maar alleen meer inzicht te krijgen in de situatie. Wellicht dat mijn teksten in het vekeerde keelgat schiet bij jou, maar dat is niet mijn bedoeling. Als het werkelijk zo is dat ze mij nu niet meer terug wil (ook terwijl ze zegt het niet te weten), dan moet ik daar zeker rekening mee houden. Plannen en wensen die heb ik niet, want ik heb momenteel immers niks te willen. Er is alleen 'het contact' waar ik mij mee bezig kan houden.
Dat heb je allemaal weer mooi rechtgepraat.
Dus. Wat is je probleem ook alweer?
Hoe sta je na deze discussies tegenover het feit dat ze je niet meer terugwil? Want dat is nog niet veranderd natuurlijk. Wil je dat nu wel al horen, of neem je dat nog steeds niet mee in je gedachten en plannen en wensen?Hmm, het is niet mijn bedoeling mijzelf recht te praten en/of discussies aan te gaan over mijn ex, maar alleen meer inzicht te krijgen in de situatie. Wellicht dat mijn teksten in het vekeerde keelgat schiet bij jou, maar dat is niet mijn bedoeling. Als het werkelijk zo is dat ze mij nu niet meer terug wil (ook terwijl ze zegt het niet te weten), dan moet ik daar zeker rekening mee houden. Plannen en wensen die heb ik niet, want ik heb momenteel immers niks te willen. Er is alleen 'het contact' waar ik mij mee bezig kan houden.
donderdag 28 mei 2009 om 18:54
quote:Sensy12 schreef op 28 mei 2009 @ 18:24:
Echt, ik tuinde er elke keer in om er keer op keer achter te komen dat hij geen spat veranderd was. Hij wilde mij terug. Punt. Het ging niet om 'ons' maar alleen om 'hem'. Nee bedankt.
Hoevaak kwam je bij hem terug dan?! Het is niet alleen dat ik haar terug wil, ik wil een heuse toekomst met haar opbouwen en daarbij ook een aantal dingen opgeven (uitgaan, drinken, feesten).
quote:Sensy12 schreef op 28 mei 2009 @ 18:24:
Eerlijk gezegd denk ik niet dat je als persoon 123 verandert. Daar gaat een hoop zelfreflectie en verwerking aan vooraf. Het lijkt er inderdaad op dat je je ex-vriendin zo snel mogelijk terugwilt en manieren bedenkt om haar ook terug te krijgen. Mocht je echt veranderd zijn als persoon dan zal ze dat vanzelf merken. Ze is neem ik aan vrouw genoeg om al dan niet bij jou terug te komen.
Mijn persoonlijkheid is niet zozeer veranderd, maar wel mijn instelling. Verder kan ik mijn gedachten zo ordenen, dat ik dingen sneller een plek kan geven en daarmee iets kan. Het helpt ook erg door goed naar anderen in mijn omgeving te kijken om te zien hoe zij in hun relaties handelen.
quote:Sensy12 schreef op 28 mei 2009 @ 18:24:
En buiten dat: als je door een relatie positief verandert en je komt niet meer terug bij elkaar, dan heb je je winst er al uit gehaald.
True!!
quote:Sensy12 schreef op 28 mei 2009 @ 18:24:
Vraag jezelf dus af of je echt maar dan ook ECHT veranderd bent (en dan niet alleen in relatie tot haar) en als dat niet zo is: be a man about it en laat haar gaan (emotioneel).In die zin ben ik zeker wel gegroeid sinds het uitging.
Echt, ik tuinde er elke keer in om er keer op keer achter te komen dat hij geen spat veranderd was. Hij wilde mij terug. Punt. Het ging niet om 'ons' maar alleen om 'hem'. Nee bedankt.
Hoevaak kwam je bij hem terug dan?! Het is niet alleen dat ik haar terug wil, ik wil een heuse toekomst met haar opbouwen en daarbij ook een aantal dingen opgeven (uitgaan, drinken, feesten).
quote:Sensy12 schreef op 28 mei 2009 @ 18:24:
Eerlijk gezegd denk ik niet dat je als persoon 123 verandert. Daar gaat een hoop zelfreflectie en verwerking aan vooraf. Het lijkt er inderdaad op dat je je ex-vriendin zo snel mogelijk terugwilt en manieren bedenkt om haar ook terug te krijgen. Mocht je echt veranderd zijn als persoon dan zal ze dat vanzelf merken. Ze is neem ik aan vrouw genoeg om al dan niet bij jou terug te komen.
Mijn persoonlijkheid is niet zozeer veranderd, maar wel mijn instelling. Verder kan ik mijn gedachten zo ordenen, dat ik dingen sneller een plek kan geven en daarmee iets kan. Het helpt ook erg door goed naar anderen in mijn omgeving te kijken om te zien hoe zij in hun relaties handelen.
quote:Sensy12 schreef op 28 mei 2009 @ 18:24:
En buiten dat: als je door een relatie positief verandert en je komt niet meer terug bij elkaar, dan heb je je winst er al uit gehaald.
True!!
quote:Sensy12 schreef op 28 mei 2009 @ 18:24:
Vraag jezelf dus af of je echt maar dan ook ECHT veranderd bent (en dan niet alleen in relatie tot haar) en als dat niet zo is: be a man about it en laat haar gaan (emotioneel).In die zin ben ik zeker wel gegroeid sinds het uitging.
donderdag 28 mei 2009 om 19:17
Pfff... Ik kan maar één advies geven: een pleister verwijderen doet het minste pijn als je 'm er in één keer af ratst.
En dat geldt voor exen ook.
Ik ben alweer bijna drie jaar geleden gedumpt door mijn toenmalige vriendin. Na meer dan tien jaar samen. Totaal onverwacht. Het was zonder overdrijven het ergste dat me had kunnen overkomen. Verreweg. Alles stortte in, maar: ik kon haar niets kwalijk nemen. Ik kan moeilijk een vrouw verplichten om haar hele leven verliefd op mij te blijven... Ze had het niet 'beter' of 'mooier' uit kunnen maken, zoiets kan nu eenmaal niet 'mooi'. Ik had haar niets te verwijten. Ik wist dwars door mijn verdriet heen dat ik er bovenop zou komen. Ik voelde me wel verdrietig, maar niet beschadigd, en wist dat ik er niet bitter van zou worden, maar 'gewoon' zou blijven geloven in de liefde zoals ik dat altijd gedaan heb. Als ik verliefd word, spring ik erin - en wil ik geen vangnet. Liever het risico nemen dat je op je muil gaat dan dat je een slag om de arm houdt. Ik kan niet leven met een slag om de arm.
Anyway, mijn ex wilde heel graag vrienden blijven. Ze zei dat ze niet met me verder kon als geliefde, maar dat ze me als lieve vriend en soulmate niet kwijt wilde, etc. Maar daar was ik dan weer heel duidelijk in: ik blijf geen exen zien. Absoluut no way. Ik heb één keer een (tamelijk) lange relatie beëindigd en ben één keer gedumpt. Ik ken dus beide kanten en in beide gevallen zie ik geen heil in verder contact.
Dus ik heb haar gezegd: "Nee, we blijven geen vrienden. Dat kan ik niet. Ik zal altijd van je houden, heel veel zelfs, maar je zult het met die wetenschap moeten doen, want we zullen elkaar niet meer spreken. Je hebt gekozen voor een leven zonder mij - en dat ga je ook krijgen. Je kunt met niet een béétje bij je houden, want dan ga ik kapot. We wikkelen dit af als volwassen mensen - en daarna gaan we ieder onze eigen weg."
Ze zei: maar als je verdrietig bent, of ergens over wilt praten, dan mag je me altijd bellen!
Ik zei: "Nee, dan bel ik jou niet. Je bent meer dan tien jaar de eerste en enige geweest die ik dan zou bellen. Maar nu ben je de láátste die ik zou bellen. Ik moet verder, en ik heb de beste kans op een nieuw leven als ik dat helemaal alleen doe. Een andere rol in jouw leven dan de rol van geliefde kan ik niet aan."
De stap (degradatie) van 'minnaar' naar 'goede vriend' kon en wilde ik niet maken. Moet ik haar dan ineens op haar wang zoenen? Met haar gaan koffie drinken terwijl ze een relatie met een ander heeft (of ik)? Ja, doei... Sommige dingen moet niet in stand houden. Afscheid nemen is soms gewoon het beste. Ik wilde cold turkey gaan. De pleister er in één keer af - en daarna meteen weggooien.
We hebben de zakelijke dingen in goede harmonie geregeld (huis, en/of-rekening, notaris, samenlevingscontract, etc.), ik heb haar voor de deur van de notaris gezegd dat ze goed op zichzelf moest passen en dat ze nooit uit mijn hart zou verdwijnen - en toen ben ik gegaan. We hebben elkaar nooit meer gezien (nu al tweeënhalf jaar niet meer). Gaat ook niet meer gebeuren. En dat is niet uit bitterheid. Echt niet, integendeel, maar gewoon omdat ik - als 'gedumpte' - de afwikkeling heb opgeëist die míj de grootste kans op een nieuw leven gaf.
En dat is de enige juiste keuze geweest.
Ik heb een nieuwe Grote Liefde gevonden, met wie ik dolgelukkig ben. Hoe het met mijn ex gaat? Op dit moment niet zo goed, hoorde ik van vrienden, en dat nieuws doet me geen plezier. Ik gun haar alle goeds, maar ik mis haar niet meer en mijn behoefte aan contact is kleiner dan ooit en gaat ook niet meer groter worden. En zelfs als dat gebeurt, dwing ik mezelf om géén contact te leggen. Gewoon... liever niet. En béter van niet.
Als ik lees hoe sommige mensen zichzelf blijven martelen door hun exen in de gaten te houden, elkaar dronken sms'jes te sturen, dramatische telefoontjes... dan ben ik ervan overtuigd dat ik het goed gedaan heb. Het heeft gewerkt. Ik ben er nog, en ik ben gelukkig.
Ik vind afscheid nemen niet moeilijk, of 'hard', of wat dan ook. Het heeft ook een zekere schoonheid en is soms gewoon goed. We zijn tien jaar gelukkig geweest samen, nooit een slechte tijd gehad. Het was mooi, maar toen het klaar was, was het klaar. Ik wens haar het beste, maar hoef er geen updates van.
Kan ik iedereen aanraden.
En dat geldt voor exen ook.
Ik ben alweer bijna drie jaar geleden gedumpt door mijn toenmalige vriendin. Na meer dan tien jaar samen. Totaal onverwacht. Het was zonder overdrijven het ergste dat me had kunnen overkomen. Verreweg. Alles stortte in, maar: ik kon haar niets kwalijk nemen. Ik kan moeilijk een vrouw verplichten om haar hele leven verliefd op mij te blijven... Ze had het niet 'beter' of 'mooier' uit kunnen maken, zoiets kan nu eenmaal niet 'mooi'. Ik had haar niets te verwijten. Ik wist dwars door mijn verdriet heen dat ik er bovenop zou komen. Ik voelde me wel verdrietig, maar niet beschadigd, en wist dat ik er niet bitter van zou worden, maar 'gewoon' zou blijven geloven in de liefde zoals ik dat altijd gedaan heb. Als ik verliefd word, spring ik erin - en wil ik geen vangnet. Liever het risico nemen dat je op je muil gaat dan dat je een slag om de arm houdt. Ik kan niet leven met een slag om de arm.
Anyway, mijn ex wilde heel graag vrienden blijven. Ze zei dat ze niet met me verder kon als geliefde, maar dat ze me als lieve vriend en soulmate niet kwijt wilde, etc. Maar daar was ik dan weer heel duidelijk in: ik blijf geen exen zien. Absoluut no way. Ik heb één keer een (tamelijk) lange relatie beëindigd en ben één keer gedumpt. Ik ken dus beide kanten en in beide gevallen zie ik geen heil in verder contact.
Dus ik heb haar gezegd: "Nee, we blijven geen vrienden. Dat kan ik niet. Ik zal altijd van je houden, heel veel zelfs, maar je zult het met die wetenschap moeten doen, want we zullen elkaar niet meer spreken. Je hebt gekozen voor een leven zonder mij - en dat ga je ook krijgen. Je kunt met niet een béétje bij je houden, want dan ga ik kapot. We wikkelen dit af als volwassen mensen - en daarna gaan we ieder onze eigen weg."
Ze zei: maar als je verdrietig bent, of ergens over wilt praten, dan mag je me altijd bellen!
Ik zei: "Nee, dan bel ik jou niet. Je bent meer dan tien jaar de eerste en enige geweest die ik dan zou bellen. Maar nu ben je de láátste die ik zou bellen. Ik moet verder, en ik heb de beste kans op een nieuw leven als ik dat helemaal alleen doe. Een andere rol in jouw leven dan de rol van geliefde kan ik niet aan."
De stap (degradatie) van 'minnaar' naar 'goede vriend' kon en wilde ik niet maken. Moet ik haar dan ineens op haar wang zoenen? Met haar gaan koffie drinken terwijl ze een relatie met een ander heeft (of ik)? Ja, doei... Sommige dingen moet niet in stand houden. Afscheid nemen is soms gewoon het beste. Ik wilde cold turkey gaan. De pleister er in één keer af - en daarna meteen weggooien.
We hebben de zakelijke dingen in goede harmonie geregeld (huis, en/of-rekening, notaris, samenlevingscontract, etc.), ik heb haar voor de deur van de notaris gezegd dat ze goed op zichzelf moest passen en dat ze nooit uit mijn hart zou verdwijnen - en toen ben ik gegaan. We hebben elkaar nooit meer gezien (nu al tweeënhalf jaar niet meer). Gaat ook niet meer gebeuren. En dat is niet uit bitterheid. Echt niet, integendeel, maar gewoon omdat ik - als 'gedumpte' - de afwikkeling heb opgeëist die míj de grootste kans op een nieuw leven gaf.
En dat is de enige juiste keuze geweest.
Ik heb een nieuwe Grote Liefde gevonden, met wie ik dolgelukkig ben. Hoe het met mijn ex gaat? Op dit moment niet zo goed, hoorde ik van vrienden, en dat nieuws doet me geen plezier. Ik gun haar alle goeds, maar ik mis haar niet meer en mijn behoefte aan contact is kleiner dan ooit en gaat ook niet meer groter worden. En zelfs als dat gebeurt, dwing ik mezelf om géén contact te leggen. Gewoon... liever niet. En béter van niet.
Als ik lees hoe sommige mensen zichzelf blijven martelen door hun exen in de gaten te houden, elkaar dronken sms'jes te sturen, dramatische telefoontjes... dan ben ik ervan overtuigd dat ik het goed gedaan heb. Het heeft gewerkt. Ik ben er nog, en ik ben gelukkig.
Ik vind afscheid nemen niet moeilijk, of 'hard', of wat dan ook. Het heeft ook een zekere schoonheid en is soms gewoon goed. We zijn tien jaar gelukkig geweest samen, nooit een slechte tijd gehad. Het was mooi, maar toen het klaar was, was het klaar. Ik wens haar het beste, maar hoef er geen updates van.
Kan ik iedereen aanraden.
vrijdag 29 mei 2009 om 10:30
quote:palientje schreef op 28 mei 2009 @ 22:01:
Sterk en moedig verhaal van Lad! Respect voor jou!
Dank je...
Ik verbaas me er om eerlijk te zijn wel eens over, waarom ex-geliefden maar zo tegen elkaar aan blijven schurken, terwijl ze wéten dat ze zich er alleen maar akelig door gaan voelen...
Waarom doe je het dan? Dat is toch puur masochisme...?
Nooit begrepen.
Elkaar blijven zien, kan wat mij betreft alleen als je de relatie 'samen' hebt beëindigd en precies hetzelfde denkt over de split. Als de breuk op basis van gelijkwaardigheid heeft plaatsgevonden, zeg maar.
Maar in de praktijk kan dat haast niet. Áls het al kan dat de twee ex-geliefden er bij de breuk precies hetzelfde over dachten, dan groeit het daarna vaak alsnog scheef, bijvoorbeeld wanneer de een nieuw geluk in de liefde vindt, maar de ander niet. Het innerlijke verdriet over de breuk is in de praktijk nooit precies 50-50 verdeeld. En dan gaat het uit het lood hangen. En wat uit het lood hangt, gaat steeds erger uit het lood hangen, als een bootje dat water maakt en steeds schever komt te liggen.
En zelfs als het mogelijk zou zijn om het allemaal precies gelijkwaardig te houden... Dan nóg zie ik er niks in. Je had samen iets dat volledig springlevend en euforisch was (een liefdesrelatie!). Na een breuk is dat kapot, de verstandhouding op zijn minst 'anders' en beschadigd. Waarom zou je een menselijk contact warm blijven houden dat zijn beste tijd gehad heeft en vroeger mooier was...?
Durf toch te breken, denk ik dan. Durf vaarwel te zeggen.
Sterk en moedig verhaal van Lad! Respect voor jou!
Dank je...
Ik verbaas me er om eerlijk te zijn wel eens over, waarom ex-geliefden maar zo tegen elkaar aan blijven schurken, terwijl ze wéten dat ze zich er alleen maar akelig door gaan voelen...
Waarom doe je het dan? Dat is toch puur masochisme...?
Nooit begrepen.
Elkaar blijven zien, kan wat mij betreft alleen als je de relatie 'samen' hebt beëindigd en precies hetzelfde denkt over de split. Als de breuk op basis van gelijkwaardigheid heeft plaatsgevonden, zeg maar.
Maar in de praktijk kan dat haast niet. Áls het al kan dat de twee ex-geliefden er bij de breuk precies hetzelfde over dachten, dan groeit het daarna vaak alsnog scheef, bijvoorbeeld wanneer de een nieuw geluk in de liefde vindt, maar de ander niet. Het innerlijke verdriet over de breuk is in de praktijk nooit precies 50-50 verdeeld. En dan gaat het uit het lood hangen. En wat uit het lood hangt, gaat steeds erger uit het lood hangen, als een bootje dat water maakt en steeds schever komt te liggen.
En zelfs als het mogelijk zou zijn om het allemaal precies gelijkwaardig te houden... Dan nóg zie ik er niks in. Je had samen iets dat volledig springlevend en euforisch was (een liefdesrelatie!). Na een breuk is dat kapot, de verstandhouding op zijn minst 'anders' en beschadigd. Waarom zou je een menselijk contact warm blijven houden dat zijn beste tijd gehad heeft en vroeger mooier was...?
Durf toch te breken, denk ik dan. Durf vaarwel te zeggen.
vrijdag 29 mei 2009 om 10:44
quote:ArnhemAnoniem schreef op 28 mei 2009 @ 12:26:
Hallo r_o_k,
Ik dank je voor je reactie; dit geeft mij iets meer inzicht in de situatie! Ja, ik geloof graag dat ze het fijn vind een schouder om op te huilen en ik heb mij inderdaad daarvoor beschikbaar gesteld. Maar we zijn inmiddels wat verder gekomen. Ze heeft door een reden een hekel gekregen aan diegene uit haar laatste relatie en zou hem niet meer terug willen. Wel zou het kunnen dat ze een ander ontmoet en dat risico neem ik nu ja. Hoewel, ze wil sowieso nu op helemaal niks gaan storten en al om die reden is ze niet into mij. Ik moet het allemaal maar aankijken denk ik maar en het gewoon gezellig hebben.
Zelden zo'n klassieke verwisseling van oorzaak en gevolg gezien.
Zij wil thans geen relatie omdat er nu geen geschikte partner voorhanden is. Zij ziet jou dus ook niet als een geschikte partner. Trek daar je conclusies uit. Zodra Mister Right zich aandient zal blijken dat zij zich, surprise!, heel rap over de twee verbroken relatie heen kan zetten.
Hallo r_o_k,
Ik dank je voor je reactie; dit geeft mij iets meer inzicht in de situatie! Ja, ik geloof graag dat ze het fijn vind een schouder om op te huilen en ik heb mij inderdaad daarvoor beschikbaar gesteld. Maar we zijn inmiddels wat verder gekomen. Ze heeft door een reden een hekel gekregen aan diegene uit haar laatste relatie en zou hem niet meer terug willen. Wel zou het kunnen dat ze een ander ontmoet en dat risico neem ik nu ja. Hoewel, ze wil sowieso nu op helemaal niks gaan storten en al om die reden is ze niet into mij. Ik moet het allemaal maar aankijken denk ik maar en het gewoon gezellig hebben.
Zelden zo'n klassieke verwisseling van oorzaak en gevolg gezien.
Zij wil thans geen relatie omdat er nu geen geschikte partner voorhanden is. Zij ziet jou dus ook niet als een geschikte partner. Trek daar je conclusies uit. Zodra Mister Right zich aandient zal blijken dat zij zich, surprise!, heel rap over de twee verbroken relatie heen kan zetten.
vrijdag 29 mei 2009 om 10:53
Allerst mrT ik herken me heel erg in jou verhaal. Toen mijn vriend het uitmaakte heeft hij mij ongeveer hetzelfde behandeld als jouw ex, en nadat het over was met zijn nieuwe liefde is hij bij mij teruggekomen en hebben we het opnieuw geprobeerd. Ik was van mening dat ik was veranderd en dat het echt goed zou gaan... Niets was minder waar... Na 2,5 maand wisselde hij mij weer in voor een andere chick... Hij heeft niet eens de moeite genomen om me te vertellen dat hij niet meer wilde. Hij is gewoon van de aardbodem verdwenen... Ik wil dus tegen je zeggen mrT, ik snap dat je het wil proberen. Dat je denkt dat je doordat jij verandert bent de relatie weer zal werken... Mijn advies: niet doen! Laat jezelf niet aan het lijntje houden. Dat is namelijk wat je ex nu doet! Dus wees sterk en hou de boot af!
En Lad, inspirerend verhaal, echt een eye-opener!
En Lad, inspirerend verhaal, echt een eye-opener!
In mij leeft een slank iemand. Maar ik kan haar gemakkelijk de baas met koekjes en chocola
zondag 7 juni 2009 om 17:11
Reactie op verhaal Lad;
Wauw..... Als je je verhaal leest denk je ook gewoon, zo he heb jij even gelijk! Mijn ex heeft me ook "gedumpt"(vreselijk woord) maar wil wel vrienden blijven want we hebben zo'n speciale band. Ben nu nog te in de war om hier een uitspraak over te doen, maar in mijn topic, Relatie over, werd ik geadviseerd om jouw verhaal te lezen. Wat denk jij helder! Daarom vind ik dit forum zo goed, soms word je gewoon echt met je neus op de feiten gedrukt, ipv de zalvende woorden van vrienden die zeggen het komt wel weer goed.
Thanks, dit verhaal van jouw doet me goed en ik neem het mee in mijn overpeinsingen.
Liefs jacqie46
Wauw..... Als je je verhaal leest denk je ook gewoon, zo he heb jij even gelijk! Mijn ex heeft me ook "gedumpt"(vreselijk woord) maar wil wel vrienden blijven want we hebben zo'n speciale band. Ben nu nog te in de war om hier een uitspraak over te doen, maar in mijn topic, Relatie over, werd ik geadviseerd om jouw verhaal te lezen. Wat denk jij helder! Daarom vind ik dit forum zo goed, soms word je gewoon echt met je neus op de feiten gedrukt, ipv de zalvende woorden van vrienden die zeggen het komt wel weer goed.
Thanks, dit verhaal van jouw doet me goed en ik neem het mee in mijn overpeinsingen.
Liefs jacqie46
