Relaties
alle pijlers
Verwarring
zondag 31 mei 2009 om 12:33
Hoi,
Ik (man) wil graag iets aan jullie voorleggen waar ik zelf niet uitkom en wat mij erg verwart.
Ik ken een aantal jaren een meisje via mijn werk met wie ik altijd goed heb kunnen opschieten. De laatste tijd hebben we door werkomstandigheden veel meer contact dan voorheen. Daardoor hebben we elkaar beter leren kennen en zijn we bijzonder op elkaar gesteld geraakt (wederzijds dus): goede gesprekken, een innerlijk gevoel van herkenning, dezelfde humor en vaak een gevoel van wederzijdse vertedering.
Ik merk nu dat zij op de een of andere manier de hele tijd (ca. zes maanden) in mijn gedachten zit. Ik moet op veel momenten van de dag aan haar denken. Je zou dus zeggen: een geval van verliefdheid. Kan gebeuren. Wat mij echter bij mijzelf verbaast, is dat er geen enkele lichamelijke component bij komt kijken. Ik heb niet te behoefte om haar te zoenen, met haar te vrijen, etc. (ik fantaseer daar ook nooit over, zelfs als ik dat bewust probeer word ik er niet opgewonden van). Ik vind dat zo vreemd, omdat dat tijdens vorige verliefdheden altijd wel het geval was (voor de goede orde: het is geen lelijke vrouw of zoiets).
Dit zijn dingen waar ik het met haar niet te veel over wil hebben. Het kan onze werkrelatie immers beïnvloeden. Bovendien heb ik al een relatie waarin ik erg gelukkig ben. Daarnaast is het leeftijdsverschil te groot (zij 18, ik 32). Maar op de een of andere manier gaan onze gesprekken altijd wel op enig moment de richting van de liefde en wederzijdse vertedering op (geen seksuele toespelingen of zo).
Ik heb er zelf veel over nagedacht en ik kom steeds bij hetzelfde uit: in een ander leven (ik vrijgezel, zij iets ouder of ik iets jonger) zouden wij een fantastisch stel zijn. Ik heb de indruk dat zij daar ook zo over denkt. Ze mag me erg graag en zegt van me te houden. Maar –onbewust- beseft ze, denk ik, ook wel dat het gewoon niet kan. Verder is zij niet een ster in het uiten van haar gevoelens, dus dat bemoeilijkt het soms ook wel om de zaken helder te krijgen.
Kunnen jullie begrijpen dat ik mij erg verward voel door deze gevoelens? Het kost me erg veel energie. Als ik met haar samen ben geweest, ben ik na afloop altijd erg verdrietig, terwijl ik tijdens ons samenzijn altijd heel vrolijk ben. Altijd als ik haar zie, word ik gewoon blij.
Is dit nu echte verliefdheid (maar dan zonder seksuele gevoelens?) of iets anders? Kunnen jullie hier iets zinvols over zeggen of hebben jullie misschien adviezen?
Een verwarde weegschaal
Ik (man) wil graag iets aan jullie voorleggen waar ik zelf niet uitkom en wat mij erg verwart.
Ik ken een aantal jaren een meisje via mijn werk met wie ik altijd goed heb kunnen opschieten. De laatste tijd hebben we door werkomstandigheden veel meer contact dan voorheen. Daardoor hebben we elkaar beter leren kennen en zijn we bijzonder op elkaar gesteld geraakt (wederzijds dus): goede gesprekken, een innerlijk gevoel van herkenning, dezelfde humor en vaak een gevoel van wederzijdse vertedering.
Ik merk nu dat zij op de een of andere manier de hele tijd (ca. zes maanden) in mijn gedachten zit. Ik moet op veel momenten van de dag aan haar denken. Je zou dus zeggen: een geval van verliefdheid. Kan gebeuren. Wat mij echter bij mijzelf verbaast, is dat er geen enkele lichamelijke component bij komt kijken. Ik heb niet te behoefte om haar te zoenen, met haar te vrijen, etc. (ik fantaseer daar ook nooit over, zelfs als ik dat bewust probeer word ik er niet opgewonden van). Ik vind dat zo vreemd, omdat dat tijdens vorige verliefdheden altijd wel het geval was (voor de goede orde: het is geen lelijke vrouw of zoiets).
Dit zijn dingen waar ik het met haar niet te veel over wil hebben. Het kan onze werkrelatie immers beïnvloeden. Bovendien heb ik al een relatie waarin ik erg gelukkig ben. Daarnaast is het leeftijdsverschil te groot (zij 18, ik 32). Maar op de een of andere manier gaan onze gesprekken altijd wel op enig moment de richting van de liefde en wederzijdse vertedering op (geen seksuele toespelingen of zo).
Ik heb er zelf veel over nagedacht en ik kom steeds bij hetzelfde uit: in een ander leven (ik vrijgezel, zij iets ouder of ik iets jonger) zouden wij een fantastisch stel zijn. Ik heb de indruk dat zij daar ook zo over denkt. Ze mag me erg graag en zegt van me te houden. Maar –onbewust- beseft ze, denk ik, ook wel dat het gewoon niet kan. Verder is zij niet een ster in het uiten van haar gevoelens, dus dat bemoeilijkt het soms ook wel om de zaken helder te krijgen.
Kunnen jullie begrijpen dat ik mij erg verward voel door deze gevoelens? Het kost me erg veel energie. Als ik met haar samen ben geweest, ben ik na afloop altijd erg verdrietig, terwijl ik tijdens ons samenzijn altijd heel vrolijk ben. Altijd als ik haar zie, word ik gewoon blij.
Is dit nu echte verliefdheid (maar dan zonder seksuele gevoelens?) of iets anders? Kunnen jullie hier iets zinvols over zeggen of hebben jullie misschien adviezen?
Een verwarde weegschaal
zondag 31 mei 2009 om 12:39
Lijkt me emotionele en geestelijke intimiteit (wat je bij vriendschap kunt hebben), zonder lichamelijke intimiteit (wat dus ook niet in een vriendschap past).
In principe is dit ok, naast een relatie, zou ik zeggen, mits alle partijen het ermee eens zijn. Incl jij zelf, je beschrijft nu dat je met haar samen bent geweest niet heel happy van wordt, komt dat door het niet-samenzijn, door het besef dat je dit misschien in je eigen relatie mist, of door schuldgevoel?.
Een poosje geleden was er een topic over emotioneel vreemdgaan; lees die maar eens en kijk of het niet te veel daarbij in de buurt komt.
Kan me in elk geval goed voorstellen dat je hierdoor in de war raakt. Probeer de verschillende gevoelens te onderscheiden. Succes!
In principe is dit ok, naast een relatie, zou ik zeggen, mits alle partijen het ermee eens zijn. Incl jij zelf, je beschrijft nu dat je met haar samen bent geweest niet heel happy van wordt, komt dat door het niet-samenzijn, door het besef dat je dit misschien in je eigen relatie mist, of door schuldgevoel?.
Een poosje geleden was er een topic over emotioneel vreemdgaan; lees die maar eens en kijk of het niet te veel daarbij in de buurt komt.
Kan me in elk geval goed voorstellen dat je hierdoor in de war raakt. Probeer de verschillende gevoelens te onderscheiden. Succes!
zondag 31 mei 2009 om 13:25
Het lijkt alsof je vooral verward bent omdat je je relatie met je collega niet zo goed in een kant-en-klaar hokje kunt plaatsen. Misschien is het gewoon tijd om een nieuw hokje te creëren.
Het is helemaal geen schande dat je gek op haar bent, zonder dat je wil zoenen of seks met haar wil. Misschien maakt dat het juist makkelijker en veiliger om open over dat soort onderwerpen te praten. Het is toch prachtig dat je met iemand over hele intieme zaken als liefde kunt praten, op één lijn zit, elkaar begrijpen en je begrepen voelen... dat zijn hele mooie ervaringen! Logisch dat je vaak moet denken aan iemand met wie je je zo verbonden voelt.
Aangezien jullie collega's zijn, lijkt het me trouwens wel zo prettig dat je je niet fysiek tot haar aangetrokken voelt. Houden zo!
Het is helemaal geen schande dat je gek op haar bent, zonder dat je wil zoenen of seks met haar wil. Misschien maakt dat het juist makkelijker en veiliger om open over dat soort onderwerpen te praten. Het is toch prachtig dat je met iemand over hele intieme zaken als liefde kunt praten, op één lijn zit, elkaar begrijpen en je begrepen voelen... dat zijn hele mooie ervaringen! Logisch dat je vaak moet denken aan iemand met wie je je zo verbonden voelt.
Aangezien jullie collega's zijn, lijkt het me trouwens wel zo prettig dat je je niet fysiek tot haar aangetrokken voelt. Houden zo!
zondag 31 mei 2009 om 14:09
Dag Nieuwsgierigmeisje,
Emotionele en geestelijke intimiteit, dat is het zeker. Maar ik heb dat nog nooit zo sterk bij andere vriendschappen gevoeld. Die zitten nooit zo veel en zo lang in mijn hoofd. Het heeft voor gevoelsmatig mij alle kenmerken van verliefdheid, behalve dan het seksuele.
Het verdrietige gevoel, ik weet het niet precies. Soms mis ik haar, maar het is meer. Op de een of andere manier raakt ze me gewoon erg diep en voel ik na contact met haar emotioneel.
Je suggereert dat ik wat in mijn huidige relatie zou kunnen missen. Dat is lastig te zeggen. We zijn 15 jaar bij elkaar en natuurlijk zijn er dan wel eens dingen. Maar het is een goede relatie in alle opzichten (emotioneel, seksueel, etc.). Innerlijk lijkt mijn vrouw ook op mijn vriendin. Maar goed, ik weet ook wel dat die twee dingen (lange relatie en een betrekkelijk korte vriendschap) niet met elkaar te vergelijken zijn en volgens mij doe ik dat ook niet. Het is gewoon anders, puur gevoelsmatig. Ik kan het niet beredeneren.
Maar ik krijg haar gewoon niet uit mijn hoofd!
Emotionele en geestelijke intimiteit, dat is het zeker. Maar ik heb dat nog nooit zo sterk bij andere vriendschappen gevoeld. Die zitten nooit zo veel en zo lang in mijn hoofd. Het heeft voor gevoelsmatig mij alle kenmerken van verliefdheid, behalve dan het seksuele.
Het verdrietige gevoel, ik weet het niet precies. Soms mis ik haar, maar het is meer. Op de een of andere manier raakt ze me gewoon erg diep en voel ik na contact met haar emotioneel.
Je suggereert dat ik wat in mijn huidige relatie zou kunnen missen. Dat is lastig te zeggen. We zijn 15 jaar bij elkaar en natuurlijk zijn er dan wel eens dingen. Maar het is een goede relatie in alle opzichten (emotioneel, seksueel, etc.). Innerlijk lijkt mijn vrouw ook op mijn vriendin. Maar goed, ik weet ook wel dat die twee dingen (lange relatie en een betrekkelijk korte vriendschap) niet met elkaar te vergelijken zijn en volgens mij doe ik dat ook niet. Het is gewoon anders, puur gevoelsmatig. Ik kan het niet beredeneren.
Maar ik krijg haar gewoon niet uit mijn hoofd!
zondag 31 mei 2009 om 14:13
zondag 31 mei 2009 om 15:48
Ja je bent verliefd op haar, je zit echt met haar in je hoofd.
Maar ergens weet je ook dat het niet kan, omdat je punt 1 zelf getrouwd bent en punt 2 deze vriendin wel erg jong is t.o.v. jou.
Dus ja..lastig. Maar ik zou het jezelf nu niet moeilijker gaan maken. En de mogelijkheid ook niet gaan opzoeken. Houd werk en prive een beetje gescheiden. toi toi
Maar ergens weet je ook dat het niet kan, omdat je punt 1 zelf getrouwd bent en punt 2 deze vriendin wel erg jong is t.o.v. jou.
Dus ja..lastig. Maar ik zou het jezelf nu niet moeilijker gaan maken. En de mogelijkheid ook niet gaan opzoeken. Houd werk en prive een beetje gescheiden. toi toi
zondag 31 mei 2009 om 16:22
quote:palientje schreef op 31 mei 2009 @ 15:48:
Ja je bent verliefd op haar, je zit echt met haar in je hoofd.
Maar ergens weet je ook dat het niet kan, omdat je punt 1 zelf getrouwd bent en punt 2 deze vriendin wel erg jong is t.o.v. jou.
Dus ja..lastig. Maar ik zou het jezelf nu niet moeilijker gaan maken. En de mogelijkheid ook niet gaan opzoeken. Houd werk en prive een beetje gescheiden. toi toiDaar lijkt het wel op, hè? Maar ja, niet opzoeken is ook lastig als je elkaar zoveel keer per dag ziet. Bovendien komt het ook erg vreemd over als ik plotseling anders (afstandelijker etc.) tegen haar ga doen. Ik ken haar vader ook erg goed en die zegt dat ze het dagelijks over me heeft (in positieve zin dan). Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om me dan opeens anders op te gaan stellen. Het zou haar erg kwetsen, en dat wil ik natuurlijk niet.
Ja je bent verliefd op haar, je zit echt met haar in je hoofd.
Maar ergens weet je ook dat het niet kan, omdat je punt 1 zelf getrouwd bent en punt 2 deze vriendin wel erg jong is t.o.v. jou.
Dus ja..lastig. Maar ik zou het jezelf nu niet moeilijker gaan maken. En de mogelijkheid ook niet gaan opzoeken. Houd werk en prive een beetje gescheiden. toi toiDaar lijkt het wel op, hè? Maar ja, niet opzoeken is ook lastig als je elkaar zoveel keer per dag ziet. Bovendien komt het ook erg vreemd over als ik plotseling anders (afstandelijker etc.) tegen haar ga doen. Ik ken haar vader ook erg goed en die zegt dat ze het dagelijks over me heeft (in positieve zin dan). Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om me dan opeens anders op te gaan stellen. Het zou haar erg kwetsen, en dat wil ik natuurlijk niet.
maandag 1 juni 2009 om 08:15
maandag 1 juni 2009 om 10:59
Ik weet dat ik hoe dan ook iemand zal kwetsen. Maar los van de praktische uitvoering, wat moet ik er zelf mee? Ik zie haar dagelijks op het werk en het is voor mij duidelijk dat het geen bevlieging is, d.w.z. iets wat je laat verdwijnen door afstand te nemen. Wat ik met haar heb is vergelijkbaar met wat ik met mijn vrouw heb: een gevoel van innerlijke herkenning en een emotioneel verbond. Dat gaat niet weg door afstand te nemen en, zoals gezegd, ik zie haar vaak (op het werk en in de buurt). Ik probeer die afstand wel te creëren door het zakelijk proberen te houden, maar op de een of andere manier lukt dat tussen ons dus nooit. Eén blik of woord is voor ons genoeg om het werk te vergeten en diepgaande gesprekken te voeren. Ik kan het niet helpen en zij ook niet. Zoals gezegd, innerlijk lijkt ze erg op mijn vrouw. Mat haar heb ik precies hetzelfde: één blik, woord...
Ik word echt verscheurd door dit gevoel. Want mijn vrouw vindt het natuurlijk niet leuk. Zij is bang dat er tussen ons meer ontstaat, en die angst kan ik natuurlijk goed begrijpen. Zoals eerder gezegd heb ik nooit de behoefte gehad aan fysiek contact (anders dan een omhelzing, etc.). Maar zij vreest dat dat nog wel gaat komen. Ik vind het ook erg naar voor haar, maar wat moet ik nou? De meesten zullen zeggen 'maak een keuze en richt je daar op', maar at is dus juist wat niet lukt. En eigenlijk wil ik ook geen keuze maken. Maar wat dan? Ik word er gek van!
Ik word echt verscheurd door dit gevoel. Want mijn vrouw vindt het natuurlijk niet leuk. Zij is bang dat er tussen ons meer ontstaat, en die angst kan ik natuurlijk goed begrijpen. Zoals eerder gezegd heb ik nooit de behoefte gehad aan fysiek contact (anders dan een omhelzing, etc.). Maar zij vreest dat dat nog wel gaat komen. Ik vind het ook erg naar voor haar, maar wat moet ik nou? De meesten zullen zeggen 'maak een keuze en richt je daar op', maar at is dus juist wat niet lukt. En eigenlijk wil ik ook geen keuze maken. Maar wat dan? Ik word er gek van!
maandag 1 juni 2009 om 11:34
quote:Davidweegschaal schreef op 31 mei 2009 @ 12:33:
Hoi,
Ik (man) wil graag iets aan jullie voorleggen waar ik zelf niet uitkom en wat mij erg verwart.
Ik ken een aantal jaren een meisje via mijn werk met wie ik altijd goed heb kunnen opschieten. De laatste tijd hebben we door werkomstandigheden veel meer contact dan voorheen. Daardoor hebben we elkaar beter leren kennen en zijn we bijzonder op elkaar gesteld geraakt (wederzijds dus): goede gesprekken, een innerlijk gevoel van herkenning, dezelfde humor en vaak een gevoel van wederzijdse vertedering.
Ik merk nu dat zij op de een of andere manier de hele tijd (ca. zes maanden) in mijn gedachten zit. Ik moet op veel momenten van de dag aan haar denken. Je zou dus zeggen: een geval van verliefdheid. Kan gebeuren. Wat mij echter bij mijzelf verbaast, is dat er geen enkele lichamelijke component bij komt kijken. Ik heb niet te behoefte om haar te zoenen, met haar te vrijen, etc. (ik fantaseer daar ook nooit over, zelfs als ik dat bewust probeer word ik er niet opgewonden van). Ik vind dat zo vreemd, omdat dat tijdens vorige verliefdheden altijd wel het geval was (voor de goede orde: het is geen lelijke vrouw of zoiets).
Dit zijn dingen waar ik het met haar niet te veel over wil hebben. Het kan onze werkrelatie immers beïnvloeden. Bovendien heb ik al een relatie waarin ik erg gelukkig ben. Daarnaast is het leeftijdsverschil te groot (zij 18, ik 32). Maar op de een of andere manier gaan onze gesprekken altijd wel op enig moment de richting van de liefde en wederzijdse vertedering op (geen seksuele toespelingen of zo).
Ik heb er zelf veel over nagedacht en ik kom steeds bij hetzelfde uit: in een ander leven (ik vrijgezel, zij iets ouder of ik iets jonger) zouden wij een fantastisch stel zijn. Ik heb de indruk dat zij daar ook zo over denkt. Ze mag me erg graag en zegt van me te houden. Maar –onbewust- beseft ze, denk ik, ook wel dat het gewoon niet kan. Verder is zij niet een ster in het uiten van haar gevoelens, dus dat bemoeilijkt het soms ook wel om de zaken helder te krijgen.
Man heeft een langdurige relatie met partner, wordt verliefd op veel jonger meisje (uiteraard niet als gevolg van fysieke aantrekkingskracht maar omdat zij beiden op een soulmate-level elkaar hebben herkend) en wil niet kiezen tussen beide dames omdat hij dan iemand zal kwetsen.
Dit is dus niet meer dan oude wijn in nieuwe zakken.
Hoi,
Ik (man) wil graag iets aan jullie voorleggen waar ik zelf niet uitkom en wat mij erg verwart.
Ik ken een aantal jaren een meisje via mijn werk met wie ik altijd goed heb kunnen opschieten. De laatste tijd hebben we door werkomstandigheden veel meer contact dan voorheen. Daardoor hebben we elkaar beter leren kennen en zijn we bijzonder op elkaar gesteld geraakt (wederzijds dus): goede gesprekken, een innerlijk gevoel van herkenning, dezelfde humor en vaak een gevoel van wederzijdse vertedering.
Ik merk nu dat zij op de een of andere manier de hele tijd (ca. zes maanden) in mijn gedachten zit. Ik moet op veel momenten van de dag aan haar denken. Je zou dus zeggen: een geval van verliefdheid. Kan gebeuren. Wat mij echter bij mijzelf verbaast, is dat er geen enkele lichamelijke component bij komt kijken. Ik heb niet te behoefte om haar te zoenen, met haar te vrijen, etc. (ik fantaseer daar ook nooit over, zelfs als ik dat bewust probeer word ik er niet opgewonden van). Ik vind dat zo vreemd, omdat dat tijdens vorige verliefdheden altijd wel het geval was (voor de goede orde: het is geen lelijke vrouw of zoiets).
Dit zijn dingen waar ik het met haar niet te veel over wil hebben. Het kan onze werkrelatie immers beïnvloeden. Bovendien heb ik al een relatie waarin ik erg gelukkig ben. Daarnaast is het leeftijdsverschil te groot (zij 18, ik 32). Maar op de een of andere manier gaan onze gesprekken altijd wel op enig moment de richting van de liefde en wederzijdse vertedering op (geen seksuele toespelingen of zo).
Ik heb er zelf veel over nagedacht en ik kom steeds bij hetzelfde uit: in een ander leven (ik vrijgezel, zij iets ouder of ik iets jonger) zouden wij een fantastisch stel zijn. Ik heb de indruk dat zij daar ook zo over denkt. Ze mag me erg graag en zegt van me te houden. Maar –onbewust- beseft ze, denk ik, ook wel dat het gewoon niet kan. Verder is zij niet een ster in het uiten van haar gevoelens, dus dat bemoeilijkt het soms ook wel om de zaken helder te krijgen.
Man heeft een langdurige relatie met partner, wordt verliefd op veel jonger meisje (uiteraard niet als gevolg van fysieke aantrekkingskracht maar omdat zij beiden op een soulmate-level elkaar hebben herkend) en wil niet kiezen tussen beide dames omdat hij dan iemand zal kwetsen.
Dit is dus niet meer dan oude wijn in nieuwe zakken.
maandag 1 juni 2009 om 11:51
quote:wuiles schreef op 01 juni 2009 @ 11:34:
[...]
Man heeft een langdurige relatie met partner, wordt verliefd op veel jonger meisje (uiteraard niet als gevolg van fysieke aantrekkingskracht maar omdat zij beiden op een soulmate-level elkaar hebben herkend) en wil niet kiezen tussen beide dames omdat hij dan iemand zal kwetsen.
Dit is dus niet meer dan oude wijn in nieuwe zakken.OK, maar wat wil je daar nu eigenlijk mee zeggen? Dat dit vaker voorkomt, weet ik ook wel. Maar aan die constatering heb ik natuurlijk weinig. Behalve dan het besef dat ik een mens ben 9maar dat wist ik al).
[...]
Man heeft een langdurige relatie met partner, wordt verliefd op veel jonger meisje (uiteraard niet als gevolg van fysieke aantrekkingskracht maar omdat zij beiden op een soulmate-level elkaar hebben herkend) en wil niet kiezen tussen beide dames omdat hij dan iemand zal kwetsen.
Dit is dus niet meer dan oude wijn in nieuwe zakken.OK, maar wat wil je daar nu eigenlijk mee zeggen? Dat dit vaker voorkomt, weet ik ook wel. Maar aan die constatering heb ik natuurlijk weinig. Behalve dan het besef dat ik een mens ben 9maar dat wist ik al).
maandag 1 juni 2009 om 11:59
quote:Davidweegschaal schreef op 01 juni 2009 @ 11:51:
[...]
OK, maar wat wil je daar nu eigenlijk mee zeggen? Dat dit vaker voorkomt, weet ik ook wel. Maar aan die constatering heb ik natuurlijk weinig. Behalve dan het besef dat ik een mens ben 9maar dat wist ik al).Hiermee heb ik je verhaal tot de essentie teruggebracht. En die essentie ziet er heel wat minder ingewikkeld uit dat dat wollige verhaal waarin je vooral verhult waar je nou echt om gaat.
[...]
OK, maar wat wil je daar nu eigenlijk mee zeggen? Dat dit vaker voorkomt, weet ik ook wel. Maar aan die constatering heb ik natuurlijk weinig. Behalve dan het besef dat ik een mens ben 9maar dat wist ik al).Hiermee heb ik je verhaal tot de essentie teruggebracht. En die essentie ziet er heel wat minder ingewikkeld uit dat dat wollige verhaal waarin je vooral verhult waar je nou echt om gaat.
maandag 1 juni 2009 om 16:21
quote:Davidweegschaal schreef op 01 juni 2009 @ 11:51:
[...]
OK, maar wat wil je daar nu eigenlijk mee zeggen? Dat dit vaker voorkomt, weet ik ook wel. Maar aan die constatering heb ik natuurlijk weinig. Behalve dan het besef dat ik een mens ben 9maar dat wist ik al).
Wat je hiermee moet? Kiezen!
En wie je dan kiest; je, je bent niet voor niets met je vrouw getrouwd. Trouwen is een belofte, en beloftes moet je nakomen. Op zijn minst wanneer je een keuze hebt (er zijn uiteraard ook gevallen waarbij die keuze er nauwelijks is, ik stoot niemand voor t hoofd hoop ik). Op dit moment heb je een keuze, dus ... 1 + 1 = 2!
m.a.w. als je de ballen niet hebt om ontslag te nemen/ een andere werkplek te zoeken dan ben je je vrouw niet waard.
[...]
OK, maar wat wil je daar nu eigenlijk mee zeggen? Dat dit vaker voorkomt, weet ik ook wel. Maar aan die constatering heb ik natuurlijk weinig. Behalve dan het besef dat ik een mens ben 9maar dat wist ik al).
Wat je hiermee moet? Kiezen!
En wie je dan kiest; je, je bent niet voor niets met je vrouw getrouwd. Trouwen is een belofte, en beloftes moet je nakomen. Op zijn minst wanneer je een keuze hebt (er zijn uiteraard ook gevallen waarbij die keuze er nauwelijks is, ik stoot niemand voor t hoofd hoop ik). Op dit moment heb je een keuze, dus ... 1 + 1 = 2!
m.a.w. als je de ballen niet hebt om ontslag te nemen/ een andere werkplek te zoeken dan ben je je vrouw niet waard.
maandag 1 juni 2009 om 16:23
maandag 1 juni 2009 om 20:41
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 01 juni 2009 @ 16:23:
Ik snap gewoon niet dat mensen trouwen en zich vervolgens oprecht dergelijke dingen afvragen. Dan heb je de boodschap van trouwen toch echt gewoon verkeerd begrepen!
Trouwen = de keuze maken; voor mij ben jij de enige. En daar dus niet op terug komen als ze niet de enige blijkt te zijn.Even los van mijn persoonlijke situatie: jij vindt dus dat mensen niet op beslissingen en keuzes kunnen terugkomen (bijv. door voortschrijdend inzicht)? Een keuze is een keuze en daar blijf je bij.
Ik snap gewoon niet dat mensen trouwen en zich vervolgens oprecht dergelijke dingen afvragen. Dan heb je de boodschap van trouwen toch echt gewoon verkeerd begrepen!
Trouwen = de keuze maken; voor mij ben jij de enige. En daar dus niet op terug komen als ze niet de enige blijkt te zijn.Even los van mijn persoonlijke situatie: jij vindt dus dat mensen niet op beslissingen en keuzes kunnen terugkomen (bijv. door voortschrijdend inzicht)? Een keuze is een keuze en daar blijf je bij.
dinsdag 2 juni 2009 om 08:56
Je moet zelf een keuze maken, dat kunnen wij niet voor jouw doen. Als ik het goed begrijp is je vrouw op de hoogte van jouw en je collega. En dan nog weet je niet wat je doen moet, of eigenlijk wil je er niks aan doen. Je wilt geen keuze maken.. Je kunt natuurlijk ook rustig achterover hangen en wachten tot je vrouw of vriendin die keuze maakt.. Dat heet de weg van de minste weerstand.
dinsdag 2 juni 2009 om 09:00
dinsdag 2 juni 2009 om 11:43
quote:Davidweegschaal schreef op 01 juni 2009 @ 20:41:
[...]
Even los van mijn persoonlijke situatie: jij vindt dus dat mensen niet op beslissingen en keuzes kunnen terugkomen (bijv. door voortschrijdend inzicht)? Een keuze is een keuze en daar blijf je bij.
Mensen mogen op beslissingen en keuze terugkomen, maar niet op beloftes.
Dan had je die belofte niet mogen maken. (Dingen als een kind verliezen, zelf ziek worden en dergelijke zijn totaal andere gevallen, waarbij je lang niet altijd een keuze hebt, in jouw geval wel).
Neem je verantwoordelijkheden.
[...]
Even los van mijn persoonlijke situatie: jij vindt dus dat mensen niet op beslissingen en keuzes kunnen terugkomen (bijv. door voortschrijdend inzicht)? Een keuze is een keuze en daar blijf je bij.
Mensen mogen op beslissingen en keuze terugkomen, maar niet op beloftes.
Dan had je die belofte niet mogen maken. (Dingen als een kind verliezen, zelf ziek worden en dergelijke zijn totaal andere gevallen, waarbij je lang niet altijd een keuze hebt, in jouw geval wel).
Neem je verantwoordelijkheden.
