Afwezige vader: wat te doen?

Zoals ik lees heb je met meerdere hulpverleners gesproken in de afgelopen jaren tijdens dit moeizame proces. Hebben zij hier een tip voor? Want ik kan me voorstellen dat je een bepaalde leeftijd je iets meer open kaart kan spelen met je dochter. Hoe oud is ze?

Dat schriftje dat iemand opperde lijkt mij ook een goed plan. Maar ik ben helemaal niet gespecialiseerd in dit soort dingen en misschien zitten er nadelen aan die ik nu niet zo kan bedenken.

Sterkte!!

Geen tips hier, het lijkt mij namelijk wel duidelijk dat hij niet wil, maar wat verschrikkelijk naar voor jouw dochter.

fashionvictim schreef: ↑

30-09-2021 22:27

Wel sturen ze elk jaar een kaart en een cadeautje voor haar verjaardag op. Maar misschien is mijn blik gekleurd door de voorgeschiedenis maar ik vind dat wat manipulatief, ze wekken in mijn ogen daarin toch een beetje de indruk dat zij benadeeld zijn ofzo, terwijl zij juist degenen zijn die alle contact verbroken hebben.

Opa en oma zullen geen ruzie met hun zoon durven maken en - lullig gezegd - ben jij hen ook niets “ verschuldigd “ qua in hun leven blijven, mantelzorgen, etc . dus zullen ze op safe spelen en de kant van lulhannes jr kiezen.
Wat niet in houdt dat ze het niet erg vinden.

Je dochter mist hem dus jij wilt dat hij toch contact zoekt.

Praat met je dochter.
Soms verliezen mensen een spel of een ruzie (ongeacht wie de ruzie begonnen is).
En dan keren ze zich boos af.

Het is goed mogelijk dat hij ooit weer contact zoekt, maar you can't push on a string. Je hebt het dan over jaren.

Hij heeft het niet druk. Hij heeft verloren wat hij had en hij geeft jou de schuld.
Want als jij niet zo hard had ingezet in de laatste rechtszaak was het hooguit gelijkspel geworden. Waarin hij niet had gewonnen maar in elk geval niet had verloren wat hij had.

Dus zit hij nu te mokken en elke 'toenaderingspoging' van jou komt uit de machtspositie van iemand die Gewonnen heeft en hem vernederd heeft.

Jammer, daar zal hij zelf overheen moeten komen - of jij moet over je schaduw stappen en via de rechter ofzo de laatste regeling herstellen. En je excuses aanbieden dat je gewonnen hebt.

En de optie “ soms zijn vaders niet zo goed in vader zijn en dan stoppen ze daar mee “ ? Is niks aan gelogen, toch ?
Weet ze hoe het zit met haar broer ?

fashionvictim schreef: ↑

30-09-2021 23:05

Ja, maar dat is het nu juist, zij kent hem natuurlijk alleen maar als leuke "normale' vader. Ik dacht zelf ook dat dát in ieder geval wel goed zat. Ik begrijp er zelf ook niks van.

Zou ze na twee jaar echt nog steeds denken dat papa drukdrukdruk is ? Zou ze niet eigenlijk bevestiging vragen dat dit is wat het is ?

fashionvictim schreef: ↑

30-09-2021 23:10

Ja, misschien wel. Maar ik weet oprecht niet wat ik moet antwoorden. En jouw suggestie, die op zich best goed is, roept alleen maar meer vragen op. Want zij kent alleen een vader die in haar ogen fantastisch was. Dus hoezo "niet zo goed in vader zijn?"

Nou ja, niet zo goed in vader zijn houdt niet in dat ie niet lief was voor haar, maar vader zijn betekent ook dat je dan altijd in de buurt moet zijn en zo.

Ik weet niet hoe oud je dochter is (volgens mij nog maar een ukkie) en misschien opper ik hier wel iets heel stoms maar is er geen hele goede vriend van jou die niet de vaderrol overneemt maar wel tijd en aandacht aan haar besteed. Eens een ijsje met haar gaat eten of naar de speeltuin en waar ze tekeningen voor kan maken. Misschien verdwijnt dan op den duur het gemis naar haar vader en heeft ze er een leuke 'oom' voor terug.

Dat je op school aangeeft tegen vaderdag dat ze iets moois mag maken voor "ome Jan" ipv voor papa.

Wat sneu voor haar. En voor jou natuurlijk.

Uit ervaring weet ik dat herinneringen op den duur vervagen. Mijn vader verdween uit mijn leven toen ik een jaar of 3 was en ik heb nul herinnering aan hem. Maar als hij af en toe opduikt is dat lastiger natuurlijk.

feow schreef: ↑

30-09-2021 22:28

Wat wil jij?
Denk je dat deze man ooit weer als een blad aan de boom om gaat slaan en wél wat gaat ondernemen naar/met zijn dochter?

Zou je dochter geholpen zijn met bijvoorbeeld elk kwartaal een mooie kaart naar haar enorm drukken vader sturen? Dat zij een uitlaatklep zonder al te veel extra hoop/verwachtingen krijgt, of schat je in dat je daarmee het probleem groter maakt?

Ik snap wat je zegt, maar dochter voelt de behoefte. Dus ik eens met de 2e alinea.

Ik zou vader proberen op zijn hart te spelen, met dochter mist je heel erg

feow schreef: ↑

30-09-2021 22:28

Wat wil jij?
Denk je dat deze man ooit weer als een blad aan de boom om gaat slaan en wél wat gaat ondernemen naar/met zijn dochter?

Zou je dochter geholpen zijn met bijvoorbeeld elk kwartaal een mooie kaart naar haar enorm drukken vader sturen? Dat zij een uitlaatklep zonder al te veel extra hoop/verwachtingen krijgt, of schat je in dat je daarmee het probleem groter maakt?

Ik snap wat je zegt, maar dochter voelt de behoefte. Dus ik eens met de 2e alinea.

Ik zou vader proberen op zijn hart te spelen, met dochter mist je heel erg

Het heeft niets te maken met jou als kind, als jij een ander kind was geweest dan was de situatie hetzelfde geweest. Het is niet persoonlijk naar jou toe. Sommige mensen kunnen bepaald situaties, ook al zijn ze volwassen, niet aan. En jammer genoeg is jouw papa daar één van.

https://lucyandthebeast.com/vaderwond-h ... -wil-zien/


Dit lijkt mij een goede uitleg.

Poeszie schreef: ↑

30-09-2021 23:16

Ik snap wat je zegt, maar dochter voelt de behoefte. Dus ik eens met de 2e alinea.

Ik zou vader proberen op zijn hart te spelen, met dochter mist je heel erg

Ik zou haar - zolang ze er nood aan heeft - dan weer af en toe een tekening laten maken en opsturen.

Doet hij er niks mee ... ook goed.
Maar kind gelukkig dat ze af en toe iets mag opsturen naar haar "drukke" vader.
En wie weet realiseert pa zich ooit dat hij zijn kind zwaar in de steek laat.

Ik denk trouwens niet dat het gemis zakt of slijt. Ik denk dat de meeste kinderen het een soort van opgeven en niet meer uitspreken en voor een deel verdwijnen in fantasie en daarmee hun ‘echte’ ouder/gemis/herinneringen verliezen.

Wissewis schreef: ↑

30-09-2021 23:18

Ik zou haar - zolang ze er nood aan heeft - dan weer af en toe een tekening laten maken en opsturen.

Doet hij er niks mee ... ook goed.
Maar kind gelukkig dat ze af en toe iets mag opsturen naar haar "drukke" vader.
En wie weet realiseert pa zich ooit dat hij zijn kind zwaar in de steek laat.

En dan is ze straks ietsjes ouder, krijgt ze door dat zelfs de meest drukke papa’s ook weleens thuis zijn en dan denkt ze dat ze stomme tekeningen gemaakt heeft.

Lekker laten gaan. Leg aan je dochter uit dat haar vader helaas een keuze heeft gemaakt. Vertel haar naarmate ze ouder wordt en met vragen komt de waarheid zonder hem zwart te maken. Hou de mogelijkheid voor haar open om contact met hem op te nemen en doe je stinkende best om zowel jouw moeder rol als de rol van vader op je te nemen. Het kan echt.
Zorg dat je dochter zich volledig kan ontwikkelen en wees open. Laat haar zelf haar gevoelens uiten en erover praten zonder oordeel.

Soms zijn volwassenen zo ongelukkig dat ze mensen om hen heen kwetsen. Papa woont nu … (vertel de feiten) en daar ben jij boos/verdrietig over.”


https://mediationgroeptwente.nl/2019/06 ... n-kind-ex/

Wat vreselijk naar dat hij haar zo heeft laten stikken. Maar het komt ook wel manipulatief op mij over, hij kent jou en je gevoelige plekken natuurlijk goed en dit is ook een soort manier om controle over jou te hebben.
En dat lukt, want jij zit er mee, je maakt je druk en je wil het ergens ook oplossen.
Ik ben zelf altijd voor duidelijkheid, want zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Ik snap dat je je dochter geen pijn wil doen, dat maakt jou trouwens ook een beduidend betere ouder dan die slappe hap van een vader. Maar misschien toch aangeven dat, ook al was haar vader voor haar nog zo leuk, hij toch niet meer goed een vader voor haar kan zijn. Dat het niet aan haar ligt en dat, als hij het toch weer wil proberen, dat altijd kan. Maar dat je niet weet of en wanneer dat komt.
Een boekje wat iemand anders opperde is een goed idee, dan kan ze het in ieder geval ergens kwijt.
En het enige wat jij als moeder kan, is een veilige haven voor haar zijn.

Het kan soms gepast zijn om de tekortkomingen van je ex te erkennen en je kinderen te helpen om het gedrag te begrijpen of in het juiste perspectief te plaatsen. Hiervoor moet je de situatie eerst zorgvuldig inschatten, als je dit niet doet kan je veel schade aanrichten in de relatie tussen je ex en je kinderen.

De Nederlands vereniging van Familiemediators heeft een hulpmiddel ontwikkeld om je te helpen in te schatten of je kritiek je kinderen helpt of juist beschadigt. Je kan het gebruiken om te weten te komen waarom en wanneer je je mond moet houden en wat je kunt zeggen dat wel gepast is. Door jezelf de volgende vragen te stellen wordt je je er beter van bewust van de gevolgen van je woorden tegen je kinderen.



Vijf vragen voor je gaat praten met je kind;
1. Wat is de werkelijke reden dat ik deze informatie aan mijn kinderen geef?praten met je kind over je ex 2

2. Zijn mijn kinderen de dupe van het gedrag waarop ik kritiek ga leveren?

Of worden ze de dupe omdat ze niet over de informatie beschikken die ik op het punt sta te geven?

3. Wat schieten de kinderen ermee op wanneer ze weten wat ik hen wil gaan vertellen?

4. Wegen de mogelijke voordelen van deze onthullingen aan de kinderen op tegen de mogelijke risico’s?

5. Als ik nog steeds gelukkig getrouwd zou zijn met mijn ex en ik zou de relatie van onze kinderen met hem of haar willen beschermen,
hoe zou ik dan met deze situatie omgaan?

Toelichting op de vijf vragen:
1. Wat is de werkelijke reden dat ik deze informatie aan mijn kinderen geef?
Misschien zijn er wel meerdere redenen. Maar als er ook maar één niet in het belang is van je kind, denk er dan nog eens over na of je kind er baat bij heeft om dit te weten. En als je ervoor kiest om het wel te zeggen, zorg dan dat het niet is om wraak te nemen of iets dergelijks.

2. Zijn mijn kinderen de dupe van het gedrag waarop ik kritiek ga leveren?
Of worden ze de dupe omdat ze niet over de informatie beschikken die ik op het punt sta te geven?
Als je kind niet geraakt wordt door het gedrag waar jij je (misschien wel terecht) aan stoort, dan is er geen reden hier iets over te zeggen tegen het kind. Een voorbeeld; Je ex gaat veel uit met verschillende dames, maar doet dit in de tijd dat de kinderen niet bij hem zijn. Zij merken dit dus niet. Je kan hier zelf van alles van vinden, maar voor je kinderen is weinig reden om dit feit te weten.

3. Wat schieten de kinderen ermee op wanneer ze weten wat ik hen wil gaan vertellen?
Hebben de kinderen er voor zichzelf wat aan om deze informatie te krijgen? Is het bijvoorbeeld voor je kind van belang dat jij vindt dat je ex zijn of haar financiële verplichtingen niet nakomt?

4. Wegen de mogelijke voordelen van deze onthullingen aan de kinderen op tegen de mogelijke risico’s?
Een eerlijk gesprek over de tekortkomingen van de andere ouder zou je kind kunnen helpen de andere ouder beter te begrijpen, of meer realistische verwachtingen te hebben. Maar vraag je wel af of je kind er ook emotioneel aan toe is om het ideale plaatje van de andere ouder te laten verstoren. Als je na zorgvuldig afwegen besluit het toch te vertellen, doe het dan op zo dat het zo min mogelijk schade oplevert. De volgende vraag helpt hierbij.

praten met je kind over je ex5. Als ik nog steeds gelukkig getrouwd zou zijn met mijn ex en ik zou de relatie van onze kinderen met hem of haar willen beschermen, hoe zou ik dan met deze situatie omgaan?
Deze vraag maakt je bewuster, zodat de woorden die je uitspreekt en de toon waarop, niet zo snel door emoties worden beïnvloed. De vraag daagt je uit om na te denken over een constructieve benadering. Als je, als je nog gelukkig getrouwd was, de informatie niet zou geven, waarom nu dan wel? Zou je, als je, als je nog gelukkig getrouwd zou zijn, een manier kunnen vinden om de dingen zo te zeggen dat de relatie tussen de andere ouder en de kinderen zo min mogelijk schade oploopt? Een manier die het respect en de waardering van je kind voor de andere ouder niet ondermijnt? Dan zou je je nu, in deze situatie, ook zo tactvol kunnen uiten.

De vragen zijn best moeilijk te beantwoorden en stellen hoge eisen aan jezelf. Toch is het de moeite waard om je deze manier van nadenken voor je je uit, je eigen te maken. Je kinderen zullen je er dankbaar voor zijn!

En tot slot, als je na het nadenken over de vragen er niet uit komt? Houd dan de volgende regel aan; “Bij twijfel; houd je mond”.