Reizen
alle pijlers
bedrijfsuitje zaak van mijn man
donderdag 4 juni 2009 om 10:49
Ik heb een paar lastige trekjes.
1) ik hou niet van verplichte nummers met grote groepen (onbekende ) mensen
2) ik durf niet te vliegen
3) ik ben niet graag (ver) en langere tijd van mijn kind weg
4) ik weet graag waar ik aan toe ben
Nu heeft de zaak van mijn man elk jaar een bedrijfsuitje. Ik hoor nu net dat we dit jaar een paar dagen weg gaan met z'n allen (een vrij grote groep onbekenden) , dat we gaan vliegen en dat het een verrassing is waar we heen gaan. Je krijgt alleen een hint ivm inpakken.
Ik heb nu al buikpijn. Wat moet ik hier nu mee?
1) ik hou niet van verplichte nummers met grote groepen (onbekende ) mensen
2) ik durf niet te vliegen
3) ik ben niet graag (ver) en langere tijd van mijn kind weg
4) ik weet graag waar ik aan toe ben
Nu heeft de zaak van mijn man elk jaar een bedrijfsuitje. Ik hoor nu net dat we dit jaar een paar dagen weg gaan met z'n allen (een vrij grote groep onbekenden) , dat we gaan vliegen en dat het een verrassing is waar we heen gaan. Je krijgt alleen een hint ivm inpakken.
Ik heb nu al buikpijn. Wat moet ik hier nu mee?
donderdag 4 juni 2009 om 17:26
quote:elninjoo schreef op 04 juni 2009 @ 17:24:
[...]
nieuwsgierigheid? aanstelleritus?
tenzij er echt 'n land is waar je écht écht nooit naartoe wil al kreeg je geld toe
Voor nieuwsgierigheid zou ik geen ruzie maken met mijn man, voor aanstelleritis ook niet.
Er zijn wel degelijk landen waar ik niet heen wil.
[...]
nieuwsgierigheid? aanstelleritus?
tenzij er echt 'n land is waar je écht écht nooit naartoe wil al kreeg je geld toe
Voor nieuwsgierigheid zou ik geen ruzie maken met mijn man, voor aanstelleritis ook niet.
Er zijn wel degelijk landen waar ik niet heen wil.
donderdag 4 juni 2009 om 17:27
quote:_discovery_ schreef op 04 juni 2009 @ 17:26:
Dus je hoort het een week van tevoren. Wat is de reden daarvoor dan, waarom kan het dan nu niet verteld worden? Ik zie echt serieus totaal het nut er niet van in dat ze het dan nu nog drie maanden geheim willen houden.Nee, ik begrijp hier dus ook helemaal niets van. Echt niet.
Dus je hoort het een week van tevoren. Wat is de reden daarvoor dan, waarom kan het dan nu niet verteld worden? Ik zie echt serieus totaal het nut er niet van in dat ze het dan nu nog drie maanden geheim willen houden.Nee, ik begrijp hier dus ook helemaal niets van. Echt niet.
donderdag 4 juni 2009 om 17:28
quote:whopper schreef op 04 juni 2009 @ 17:04:
Iry; ik zeg tegen mijn man dat ik niet begrijp waarom die gozer me niet tegemoet kan komen; mijn man zegt dat hij dat al gedaan heeft door te zeggen dat het 4 uur vliegen is en dat we binnen de EU blijven.
Ik geloof niet dat beide heren begrijpen dat dat voor mij niet voldoende informatie is om me voor te bereiden.
Nu weet ik dat ik me ook twee weken van te voren voor kan berieden maar er moet thuis wel eea geregeld worden en dan weet ik graag waar ik heen ga. En zo.
Het is ook lastig denk ik om over te brengen waarom een aantal factoren je wat rust kunnen geven aan mensen die dat totaal niet snappen.
Jammer en vervelend.
Ik denk wel dat je zelf beter af bent om heel concreet en duidelijk te zijn.
Zelf heb ik ook snel de neiging om laat maar te roepen als ik mij onbegrepen voel.
Alleen....is niet erg constructief, je krijgt zelf niet wat je nodig hebt en een ander kan niets met die onduidelijkheid.
Dus....wat zou je nu helpen?
Maak dat concreet,kijk wat je er zelf mee kan en de rest duw je bij je man onder zijn neus.
kan hij kijken wat hij nog kan betekenen voor je.
Ik begrijp je hoor,helemaal.
Zeker ook willen weten wat je te wachten staat,helpt mij ook altijd in moeilijke dingen.
Alleen aan mijn begrip heb je niet zoveel.
Iry; ik zeg tegen mijn man dat ik niet begrijp waarom die gozer me niet tegemoet kan komen; mijn man zegt dat hij dat al gedaan heeft door te zeggen dat het 4 uur vliegen is en dat we binnen de EU blijven.
Ik geloof niet dat beide heren begrijpen dat dat voor mij niet voldoende informatie is om me voor te bereiden.
Nu weet ik dat ik me ook twee weken van te voren voor kan berieden maar er moet thuis wel eea geregeld worden en dan weet ik graag waar ik heen ga. En zo.
Het is ook lastig denk ik om over te brengen waarom een aantal factoren je wat rust kunnen geven aan mensen die dat totaal niet snappen.
Jammer en vervelend.
Ik denk wel dat je zelf beter af bent om heel concreet en duidelijk te zijn.
Zelf heb ik ook snel de neiging om laat maar te roepen als ik mij onbegrepen voel.
Alleen....is niet erg constructief, je krijgt zelf niet wat je nodig hebt en een ander kan niets met die onduidelijkheid.
Dus....wat zou je nu helpen?
Maak dat concreet,kijk wat je er zelf mee kan en de rest duw je bij je man onder zijn neus.
kan hij kijken wat hij nog kan betekenen voor je.
Ik begrijp je hoor,helemaal.
Zeker ook willen weten wat je te wachten staat,helpt mij ook altijd in moeilijke dingen.
Alleen aan mijn begrip heb je niet zoveel.
donderdag 4 juni 2009 om 17:32
Nee, in dit geval niet maar het is fijn te weten dat ik er niet alleen in sta.
Ik denk dat ik het maar even moet laten rusten want het gaat in rondjes in mijn hoofd. Ik heb precies anderhalf uur gewerkt vandaag dus heb vanavond wat in te halen en wil gewoon dingen af hebben, dus moet me wel kunnen concentreren en dat lukt zo voor geen meter.
Jullie helpen wel, maar door er zo mee bezig te zijn maak ik het voor mezelf nu even groter dan het is.
Bezinken dus.
Sudderen
even......
Ik denk dat ik het maar even moet laten rusten want het gaat in rondjes in mijn hoofd. Ik heb precies anderhalf uur gewerkt vandaag dus heb vanavond wat in te halen en wil gewoon dingen af hebben, dus moet me wel kunnen concentreren en dat lukt zo voor geen meter.
Jullie helpen wel, maar door er zo mee bezig te zijn maak ik het voor mezelf nu even groter dan het is.
Bezinken dus.
Sudderen
even......
donderdag 4 juni 2009 om 17:33
quote:whopper schreef op 04 juni 2009 @ 17:26:
[...]
Voor nieuwsgierigheid zou ik geen ruzie maken met mijn man, voor aanstelleritis ook niet.
Er zijn wel degelijk landen waar ik niet heen wil.
Bij nader inzien: Tunesië zou ik ook aan mij voorbij laten gaan al kreeg ik 't gratis.
Ik heb volgens mij niet ergens overheen gelezen. De vliegangst snap ik, maar als je weet hoeveel uur het vliegen is dan weet je op dat front wel waar je aan toe bent. Ik zou nog wel de luchtvaartmaatschappij willen weten waarmee wordt gevlogen als ze dat willen loslaten. Dat je graag weet waar je aan toe bent is ook ruim interpreteerbaar. Ik zou denken dat je nu de meest belangrijke info (betreffende hoe ver weg) al hebt.
[...]
Voor nieuwsgierigheid zou ik geen ruzie maken met mijn man, voor aanstelleritis ook niet.
Er zijn wel degelijk landen waar ik niet heen wil.
Bij nader inzien: Tunesië zou ik ook aan mij voorbij laten gaan al kreeg ik 't gratis.
Ik heb volgens mij niet ergens overheen gelezen. De vliegangst snap ik, maar als je weet hoeveel uur het vliegen is dan weet je op dat front wel waar je aan toe bent. Ik zou nog wel de luchtvaartmaatschappij willen weten waarmee wordt gevlogen als ze dat willen loslaten. Dat je graag weet waar je aan toe bent is ook ruim interpreteerbaar. Ik zou denken dat je nu de meest belangrijke info (betreffende hoe ver weg) al hebt.
donderdag 4 juni 2009 om 17:41
4 Uur vliegen en binnen de EU? Ik gok op de Madeira. De Canarische eilanden of Griekenland (richting Turkije) zou ook nog kunnen.
Ik zou in jouw geval wel gaan, omdat je zegt dat je man zoveel gedaan heeft voor je de afgelopen tijd en om echt iets voor hem te doen.
Ik denk dat het allemaal best wel meevalt, jij gaat van het ergste uit, maar misschien is het wel hartstikke leuk.
En je hoeft niet continu van alles met elkaar te doen, jij bent echt niet de enige die geen groepenmens is.
Wat je vliegangst betreft, informeer het cabinepersoneel, die kunnen je er echt mee helpen hoor.
Ik zou in jouw geval wel gaan, omdat je zegt dat je man zoveel gedaan heeft voor je de afgelopen tijd en om echt iets voor hem te doen.
Ik denk dat het allemaal best wel meevalt, jij gaat van het ergste uit, maar misschien is het wel hartstikke leuk.
En je hoeft niet continu van alles met elkaar te doen, jij bent echt niet de enige die geen groepenmens is.
Wat je vliegangst betreft, informeer het cabinepersoneel, die kunnen je er echt mee helpen hoor.
Cum non tum age
donderdag 4 juni 2009 om 18:01
quote:whopper schreef op 04 juni 2009 @ 17:27:
[...]
Nee, ik begrijp hier dus ook helemaal niets van. Echt niet.
En ik dus wel, tenminste, uit oogpunt van organiserenden. Ik heb al redelijk wat georganiseerd en ook bij het bedrijf waar ik nu werk, vol met slimme, goedgebekte, perfectionistische en ontzettend eigenwijze mensen. Aardig allemaal, dat slimme en eigenwijze is hier ook nodig voor het werk, maar als je een plan hebt of een idee dan zijn alle eerste reacties: zou dat geen beter idee zijn, is dat niet leuker, waarom heb je het niet zo gedaan, waarom heb je het niet zo gedaan. Niet om je af te zeiken en de bodem in te trappen, goed bedoeld, een manier van meedenken, maar allemaal (ik heb het over een afdeling van 100 man), hebben ze wel een andere mening wat de beste methode zou zijn geweest. Die kun je dus never nooit niet allemaal 100% tevreden stellen. Ik ga voor een zo groot mogelijk aantal, maar door de eigenwijsheid en perfectionisme is er altijd wel wat te mekkeren.
Daarnaast vind ik verrassingen leuk en heb geen angsten en ben meer van het type je moet alles eens geprobeerd hebben. Dus ik vind het prima om niet te weten wat het plan is en het allemaal te gaan zien. Ik leef me dus van nature minder goed in in mensen die graag dingen van tevoren willen weten en meer controle willen hebben.
In mijn bedrijf zou 3 maanden van te voren aankonidgen wat het plan is ook betekenen: 3 maanden gedoe aanhoren over de organisatie, de beslissingen, wat er allemaal beter zou kunnen enz, enz, vooral van mensen die zelf niets organiseren en ook niet mee willen helpen hoeveel kritiek ze ook hebben.
Dit is voor mij ruim voldoende om dan als organisator al helemaal geen zin meer te hebben in het hele uitje en daarnaast zou er een redelijke kans zijn dat ik mijn hele werk en collega's niet meer zou zien zitten. Een week lang kan ik wel behappen dan zien dat de meesten het gewoon lekker naar hun zin hebben maakt dat dat helemaal goed.
Dat neemt niet weg dat ik in mijn organisatie natuurlijk wel mensen tegemoet wil komen met betrekking tot angsten, klachten en problemen. Daar heb ik ook altijd ruimte voor gemaakt. Ik zou ook mensen met jouw angsten wel willen vertellen waar het is en aangepast programma bespreken etc. Ik zou het niet geheim houden om mensen te pesten, maar in mijn geval zou het een combinatie zijn van zelf niet zo goed inzien dat het voor anderen wel heel belangrijk kan zijn om dit lang van te voren te weten en zelfbescherming. Als je dan uitlegt dat het voor jou echt heel belangrijk is en waarom dan zou er veel te regelen zijn.
Overigens heb ik nooit langere uitjes georganiseerd, alles onder werktijd, plus eventueel de avond. Persoonlijk zou ik zo'n snoepreisje in het weekend dan ook echt zo organiseren dat er super veel keuze mogelijkheden zijn en niemand tot iets verplichten. Dat zou bedoeld zijn als feest en dan is het echt het idee dat het voor iedereen feest is/iedereen er feest van kan maken.
Whopper, ik vind het overigens super stoer dat je meegaan overweegt. Ik wilde je gewoon een blik geven waarom ik de locatie lange tijd geheim zou houden. Misschien als je open met de organisator gaat praten dat je dan wel genoeg hoort, of je in ieder geval gehoord voelt, dat je weet dat hij snapt dat jij zulke behoeften hebt en dat hij daar dus rekening mee houdt?
En ik wil je bedanken, want als verrassingen-zijn-leuk-en-je-moet-alles-eens-proberen-type is het heel leerzaam om eens uitgebreid te lezen hoe anderen daar in staan. Mocht ik weer eens iets organiseren dan houd ik daar zeker rekening mee en dan is het hopelijk voor nog meer mensen leuk. Dus dank voor dit inzicht!
[...]
Nee, ik begrijp hier dus ook helemaal niets van. Echt niet.
En ik dus wel, tenminste, uit oogpunt van organiserenden. Ik heb al redelijk wat georganiseerd en ook bij het bedrijf waar ik nu werk, vol met slimme, goedgebekte, perfectionistische en ontzettend eigenwijze mensen. Aardig allemaal, dat slimme en eigenwijze is hier ook nodig voor het werk, maar als je een plan hebt of een idee dan zijn alle eerste reacties: zou dat geen beter idee zijn, is dat niet leuker, waarom heb je het niet zo gedaan, waarom heb je het niet zo gedaan. Niet om je af te zeiken en de bodem in te trappen, goed bedoeld, een manier van meedenken, maar allemaal (ik heb het over een afdeling van 100 man), hebben ze wel een andere mening wat de beste methode zou zijn geweest. Die kun je dus never nooit niet allemaal 100% tevreden stellen. Ik ga voor een zo groot mogelijk aantal, maar door de eigenwijsheid en perfectionisme is er altijd wel wat te mekkeren.
Daarnaast vind ik verrassingen leuk en heb geen angsten en ben meer van het type je moet alles eens geprobeerd hebben. Dus ik vind het prima om niet te weten wat het plan is en het allemaal te gaan zien. Ik leef me dus van nature minder goed in in mensen die graag dingen van tevoren willen weten en meer controle willen hebben.
In mijn bedrijf zou 3 maanden van te voren aankonidgen wat het plan is ook betekenen: 3 maanden gedoe aanhoren over de organisatie, de beslissingen, wat er allemaal beter zou kunnen enz, enz, vooral van mensen die zelf niets organiseren en ook niet mee willen helpen hoeveel kritiek ze ook hebben.
Dit is voor mij ruim voldoende om dan als organisator al helemaal geen zin meer te hebben in het hele uitje en daarnaast zou er een redelijke kans zijn dat ik mijn hele werk en collega's niet meer zou zien zitten. Een week lang kan ik wel behappen dan zien dat de meesten het gewoon lekker naar hun zin hebben maakt dat dat helemaal goed.
Dat neemt niet weg dat ik in mijn organisatie natuurlijk wel mensen tegemoet wil komen met betrekking tot angsten, klachten en problemen. Daar heb ik ook altijd ruimte voor gemaakt. Ik zou ook mensen met jouw angsten wel willen vertellen waar het is en aangepast programma bespreken etc. Ik zou het niet geheim houden om mensen te pesten, maar in mijn geval zou het een combinatie zijn van zelf niet zo goed inzien dat het voor anderen wel heel belangrijk kan zijn om dit lang van te voren te weten en zelfbescherming. Als je dan uitlegt dat het voor jou echt heel belangrijk is en waarom dan zou er veel te regelen zijn.
Overigens heb ik nooit langere uitjes georganiseerd, alles onder werktijd, plus eventueel de avond. Persoonlijk zou ik zo'n snoepreisje in het weekend dan ook echt zo organiseren dat er super veel keuze mogelijkheden zijn en niemand tot iets verplichten. Dat zou bedoeld zijn als feest en dan is het echt het idee dat het voor iedereen feest is/iedereen er feest van kan maken.
Whopper, ik vind het overigens super stoer dat je meegaan overweegt. Ik wilde je gewoon een blik geven waarom ik de locatie lange tijd geheim zou houden. Misschien als je open met de organisator gaat praten dat je dan wel genoeg hoort, of je in ieder geval gehoord voelt, dat je weet dat hij snapt dat jij zulke behoeften hebt en dat hij daar dus rekening mee houdt?
En ik wil je bedanken, want als verrassingen-zijn-leuk-en-je-moet-alles-eens-proberen-type is het heel leerzaam om eens uitgebreid te lezen hoe anderen daar in staan. Mocht ik weer eens iets organiseren dan houd ik daar zeker rekening mee en dan is het hopelijk voor nog meer mensen leuk. Dus dank voor dit inzicht!
donderdag 4 juni 2009 om 18:07
Aikidoka, wat een leuke post; dank je. Ik vind het ook fijn nu eens van de andere kant te lezen waarom het geheim wordt gehouden, dat kweekt ook weer begrip aan mijn kant.
Ik heb me net lopen bedenken wat het allerergste is wat me kan overkomen; dat ik een week van te voren hoor dat ik naar Istanboel ga.
Nou ja, dan kom ik daar ook wel weer overheen. Dan is het nog een volle dag en da ga ik de volgende dag alweer naar huis; in die korte periode kan ik er best iets van maken. In ieder geval kom ik dan ergens wat ik zelf nooit bedacht zou hebben en wellicht word ik blij verrast. Zo niet; dan weten we dat ook weer.
Ik ga dus maar gewoon mee. We zien wel.
Morgen denk ik er waarschijnlijk anders over maar met de tijd bezinkt het idee wel en dan komt het allemaal wel weer goed.
Ik heb me net lopen bedenken wat het allerergste is wat me kan overkomen; dat ik een week van te voren hoor dat ik naar Istanboel ga.
Nou ja, dan kom ik daar ook wel weer overheen. Dan is het nog een volle dag en da ga ik de volgende dag alweer naar huis; in die korte periode kan ik er best iets van maken. In ieder geval kom ik dan ergens wat ik zelf nooit bedacht zou hebben en wellicht word ik blij verrast. Zo niet; dan weten we dat ook weer.
Ik ga dus maar gewoon mee. We zien wel.
Morgen denk ik er waarschijnlijk anders over maar met de tijd bezinkt het idee wel en dan komt het allemaal wel weer goed.
donderdag 4 juni 2009 om 18:08
donderdag 4 juni 2009 om 18:33
Ik weet waar we heen gaan. We ja, want ik ga gewoon mee. Gedrogeerd in het vliegtuig maar verder wil ik er alles van meebeleven. Hulde aan de collega die toch over de brug kwam. En hulde aan jullie, voor al jullie tips en bemoedigende woorden.
Ik zet het hier heel even neer, om te voorkomen dat een meelezende collega (of partner van collega?) het verhaal herkent en het moet echt tot aan de gate een verrassing blijven (vinden ze leuk )
.........
Joehoe!
Ik zet het hier heel even neer, om te voorkomen dat een meelezende collega (of partner van collega?) het verhaal herkent en het moet echt tot aan de gate een verrassing blijven (vinden ze leuk )
.........
Joehoe!
donderdag 4 juni 2009 om 18:39
