Relaties
alle pijlers
Scheiden of doorgaan? Ik weet het niet meer ..
donderdag 18 juni 2009 om 14:33
1,5 jaar geleden ben ik getrouwd met een marokkaanse man. Hij was de liefde van mijn leven en was zo gelukkig met hem. Een jaar voordat ik hem ontmoette had ik mij bekeerd tot de islam, daardoor hadden we extra het idee dat we op 1 lijn zaten toen we elkaar ontmoetten.
De eerste maanden waren geweldig. Hij is een hele lieve, zorgzame man al was het wel duidelijk dat ik meer voor ons huwelijk werkte dan hij en ik meer rekening hield met hem dan hij met mij. Liet hem altijd weten waar ik heen ging en hoe laat ik thuis zou zijn.
Andersom was dat niet het geval. Na die maanden begon het me toch te irriteren en probeerde er met hem over te praten. Wat uiteraard eindigde in discussies en ruzie. Ook het geloof ging mij ontzettend benauwen. Mijn hollandse, nuchtere karakter kon niet omgaan met de regels waar ik me ineens aan moest houden. Ik voelde me gevangen in een onzichtbare cel. We hebben nog een tijd met ups en downs doorgeleefd tot ik er afgelopen januari ineens helemaal klaar mee was en ik hem de deur uit heb gezet. De week erna heb ik de scheiding aangevraagd. 4 maanden hebben we amper contact gehad. Het waren 4 lange maanden. Veel gehuild, veel stress en veel pijn. Maar op een gegeven moment ging het toch beter. Ik voelde me vrij. De dag dat de scheiding uitgesproken werd, ging er bij mij een knop om leek het wel. Mijn gevoel voor hem was grotendeels weg en het deed me niets meer.
Tot de week erna hij voor mijn deur stond. Hij had spijt en wilde me terug ..
Deze situatie duurt nog steeds voort. De papieren van de scheiding zijn nog niet ondertekend. Hij beweegt hemel en aarde om het me naar de zin te maken en te bewijzen dat hij echt veranderd is en dat ik toch de liefde van zijn leven ben.
Deze situatie is vreselijk verwarrend. Hij doe zo z'n best en hij is vreselijk lief voor me, maar mijn gevoel werkt niet mee. Het lijkt niet terug te komen, maar kan het aan de andere kant ook niet over mijn hart verkrijgen om tegen hem te zeggen dat ik hem niet meer wil. Hij zal er kapot van zijn.
Wat zou het toch heerlijk zijn als er een teken zou verschijnen zodat je wist wat de juist keuze was. Ik heb al heel wat muntjes opgegooid, maar het antwoord blijft uit ..
De eerste maanden waren geweldig. Hij is een hele lieve, zorgzame man al was het wel duidelijk dat ik meer voor ons huwelijk werkte dan hij en ik meer rekening hield met hem dan hij met mij. Liet hem altijd weten waar ik heen ging en hoe laat ik thuis zou zijn.
Andersom was dat niet het geval. Na die maanden begon het me toch te irriteren en probeerde er met hem over te praten. Wat uiteraard eindigde in discussies en ruzie. Ook het geloof ging mij ontzettend benauwen. Mijn hollandse, nuchtere karakter kon niet omgaan met de regels waar ik me ineens aan moest houden. Ik voelde me gevangen in een onzichtbare cel. We hebben nog een tijd met ups en downs doorgeleefd tot ik er afgelopen januari ineens helemaal klaar mee was en ik hem de deur uit heb gezet. De week erna heb ik de scheiding aangevraagd. 4 maanden hebben we amper contact gehad. Het waren 4 lange maanden. Veel gehuild, veel stress en veel pijn. Maar op een gegeven moment ging het toch beter. Ik voelde me vrij. De dag dat de scheiding uitgesproken werd, ging er bij mij een knop om leek het wel. Mijn gevoel voor hem was grotendeels weg en het deed me niets meer.
Tot de week erna hij voor mijn deur stond. Hij had spijt en wilde me terug ..
Deze situatie duurt nog steeds voort. De papieren van de scheiding zijn nog niet ondertekend. Hij beweegt hemel en aarde om het me naar de zin te maken en te bewijzen dat hij echt veranderd is en dat ik toch de liefde van zijn leven ben.
Deze situatie is vreselijk verwarrend. Hij doe zo z'n best en hij is vreselijk lief voor me, maar mijn gevoel werkt niet mee. Het lijkt niet terug te komen, maar kan het aan de andere kant ook niet over mijn hart verkrijgen om tegen hem te zeggen dat ik hem niet meer wil. Hij zal er kapot van zijn.
Wat zou het toch heerlijk zijn als er een teken zou verschijnen zodat je wist wat de juist keuze was. Ik heb al heel wat muntjes opgegooid, maar het antwoord blijft uit ..
donderdag 18 juni 2009 om 14:54
quote:Lovely1712 schreef op 18 juni 2009 @ 14:41:
[...] Daar heb ik ook aan zitten denken. Het feit dat ik niet gelijk in zijn armen viel geeft al genoeg aan. Het gaat gewoon niet meer. Maar waarom ben ik dan toch niet sterk genoeg om die stap door te zetten.Mijn ervaring is dat het niet zozeer met kracht of sterk zijn te maken heeft om door te zetten. Het heeft met het maken van een besluit te maken. Je zal voor jezelf een definitief besluit moeten nemen. Volgens mij heb je twee zinnige opties:Je relatie definitief beeindigen.Er voor de volle 100% voor gaan, waarbij jullie beiden commitment hebben.
Aangezien je zelf aangeeft dat het gevoel er niet meer is, denk ik dat de 1e optie voor jou/jullie het beste is. Het ontbrekende gevoel geeft een gebrek aan commitment aan jouw kant weer. (Wat ik overigens goed kan begrijpen).
Dus: Niet meer wachten op een teken, maar een besluit nemen wat je wilt, jezelf daarvan overtuigen en vasthouden aan dit besluit.
[...] Daar heb ik ook aan zitten denken. Het feit dat ik niet gelijk in zijn armen viel geeft al genoeg aan. Het gaat gewoon niet meer. Maar waarom ben ik dan toch niet sterk genoeg om die stap door te zetten.Mijn ervaring is dat het niet zozeer met kracht of sterk zijn te maken heeft om door te zetten. Het heeft met het maken van een besluit te maken. Je zal voor jezelf een definitief besluit moeten nemen. Volgens mij heb je twee zinnige opties:Je relatie definitief beeindigen.Er voor de volle 100% voor gaan, waarbij jullie beiden commitment hebben.
Aangezien je zelf aangeeft dat het gevoel er niet meer is, denk ik dat de 1e optie voor jou/jullie het beste is. Het ontbrekende gevoel geeft een gebrek aan commitment aan jouw kant weer. (Wat ik overigens goed kan begrijpen).
Dus: Niet meer wachten op een teken, maar een besluit nemen wat je wilt, jezelf daarvan overtuigen en vasthouden aan dit besluit.
donderdag 18 juni 2009 om 14:58
quote:Aapjeopeenstokje schreef op 18 juni 2009 @ 14:54:
Maar goed, het ging niet om kinderen en ik had dat misschien niet ter sprake moeten brengen. Het ging mij er meer om dat ik probeer te verduidelijken dat die man van haar, haar probeert te paaien met mooie verhalen. Naar mijn idee sluit het fuik zodra ze binnen is...
En geloof speelt natuurlijk geen rol in dat laatste stukje van mij. De relatie was niet goed, anders had je nooit de scheiding in gang gezet. De relatie is nu niet goed, anders zou je nooit je twijfels hier uitspreken en willen delen...
Sterkte meid!
Maar goed, het ging niet om kinderen en ik had dat misschien niet ter sprake moeten brengen. Het ging mij er meer om dat ik probeer te verduidelijken dat die man van haar, haar probeert te paaien met mooie verhalen. Naar mijn idee sluit het fuik zodra ze binnen is...
En geloof speelt natuurlijk geen rol in dat laatste stukje van mij. De relatie was niet goed, anders had je nooit de scheiding in gang gezet. De relatie is nu niet goed, anders zou je nooit je twijfels hier uitspreken en willen delen...
Sterkte meid!
donderdag 18 juni 2009 om 14:59
quote:MaryJaney schreef op 18 juni 2009 @ 14:52:
Lovely, een moeilijke situatie, op sommige punten wel herkenbaar voor me.
Ik denk dat je naar je eigen gevoel moet luisteren, je zegt: Hij doe zo z'n best en hij is vreselijk lief voor me, maar mijn gevoel werkt niet mee. Het lijkt niet terug te komen, maar kan het aan de andere kant ook niet over mijn hart verkrijgen om tegen hem te zeggen dat ik hem niet meer wil.
Je zegt dat jullie 1,5 jr getrouwd waren, hoe lang hadden jullie al een relatie, voor jullie gingen trouwen? Was hij toen ook al zo vaak weg? Zijn jullie na het trouwen samen gaan wonen?
Probeer voor jezelf op een rijtje te krijgen waarom je er een punt achter gezet hebt... Het feit dat je je verantwoordelijk voor hem voelt, en dat je het rottig voor hem vind, is in elk geval geen reden om de rest van je leven met hem te delen. Zijn er andere redenen waarom je dat wel weer zou overwegen?
Daarnaast moet je ook niet vergeten dat (misschien jullie beiden) de relatie na deze 4 maanden rooskleuriger lijkt te zijn geweest, dan werkelijk het geval was, toen je er nog midden in zat. Nu zie je hoe lief hij doet, en wat de goede kanten aan de relatie waren. Als jullie het opnieuw samen proberen, blijft hij dan zo attent? Of is het na enige tijd weer terug bij af, en dat je weer op het punt staat om de scheiding aan te vragen?
Zelf heb ik 9jr een relatie gehad met een marokkaanse man, we zijn 4 jaar getrouwd. 7 weken geleden heb ik er een punt achter gezet, en ben vertrokken. Ik ben overigens niet gelovig. Scheiding hebben we nog niet aangevraagd, maar wat mij betreft gaat dat (binnenkort) wel gebeuren. Hij denkt er heel anders over en is ook ontzettend zijn best aan het doen, hij wil dolgraag de relatie nog redden. We hebben nog wel contact, hoewel dat vanuit hem komt, ik zou liever een tijd geen contact hebben.
Hij was voordat we trouwden ook wel weg. Eigenlijk net zo vaak als nu. Vrijdagavond en zaterdagavond reserveert hij standaard voor zijn vrienden. We hebben voordat we getrouwd zijn even samengewoond al en hebben precies 1 jaar een relatie gehad voor we trouwden.
Het is ook niet zo dat ik ons huwelijk mooier maak en de slechte tijden vergeet. Dat houdt me ook met beide voeten op de grond. Ik weet heel goed wat er fout zat en daarom ben ik ook zo bang dat dat weer gaat gebeuren als we weer bij elkaar zouden komen. Het vervelende is dat ik weet dat hij een goede man is. Hij is lief, zorgzaam en betrouwbaar. Maar hij vergeet gewoon dat je rekening met elkaar moet houden. En niet alleen ik met hem.
Dus je zit nu in hetzelfde schuitje als ik. Bijna dan. Mag ik vragen waarom je bij hem weg bent gegaan?
Lovely, een moeilijke situatie, op sommige punten wel herkenbaar voor me.
Ik denk dat je naar je eigen gevoel moet luisteren, je zegt: Hij doe zo z'n best en hij is vreselijk lief voor me, maar mijn gevoel werkt niet mee. Het lijkt niet terug te komen, maar kan het aan de andere kant ook niet over mijn hart verkrijgen om tegen hem te zeggen dat ik hem niet meer wil.
Je zegt dat jullie 1,5 jr getrouwd waren, hoe lang hadden jullie al een relatie, voor jullie gingen trouwen? Was hij toen ook al zo vaak weg? Zijn jullie na het trouwen samen gaan wonen?
Probeer voor jezelf op een rijtje te krijgen waarom je er een punt achter gezet hebt... Het feit dat je je verantwoordelijk voor hem voelt, en dat je het rottig voor hem vind, is in elk geval geen reden om de rest van je leven met hem te delen. Zijn er andere redenen waarom je dat wel weer zou overwegen?
Daarnaast moet je ook niet vergeten dat (misschien jullie beiden) de relatie na deze 4 maanden rooskleuriger lijkt te zijn geweest, dan werkelijk het geval was, toen je er nog midden in zat. Nu zie je hoe lief hij doet, en wat de goede kanten aan de relatie waren. Als jullie het opnieuw samen proberen, blijft hij dan zo attent? Of is het na enige tijd weer terug bij af, en dat je weer op het punt staat om de scheiding aan te vragen?
Zelf heb ik 9jr een relatie gehad met een marokkaanse man, we zijn 4 jaar getrouwd. 7 weken geleden heb ik er een punt achter gezet, en ben vertrokken. Ik ben overigens niet gelovig. Scheiding hebben we nog niet aangevraagd, maar wat mij betreft gaat dat (binnenkort) wel gebeuren. Hij denkt er heel anders over en is ook ontzettend zijn best aan het doen, hij wil dolgraag de relatie nog redden. We hebben nog wel contact, hoewel dat vanuit hem komt, ik zou liever een tijd geen contact hebben.
Hij was voordat we trouwden ook wel weg. Eigenlijk net zo vaak als nu. Vrijdagavond en zaterdagavond reserveert hij standaard voor zijn vrienden. We hebben voordat we getrouwd zijn even samengewoond al en hebben precies 1 jaar een relatie gehad voor we trouwden.
Het is ook niet zo dat ik ons huwelijk mooier maak en de slechte tijden vergeet. Dat houdt me ook met beide voeten op de grond. Ik weet heel goed wat er fout zat en daarom ben ik ook zo bang dat dat weer gaat gebeuren als we weer bij elkaar zouden komen. Het vervelende is dat ik weet dat hij een goede man is. Hij is lief, zorgzaam en betrouwbaar. Maar hij vergeet gewoon dat je rekening met elkaar moet houden. En niet alleen ik met hem.
Dus je zit nu in hetzelfde schuitje als ik. Bijna dan. Mag ik vragen waarom je bij hem weg bent gegaan?
donderdag 18 juni 2009 om 15:02
quote:Aapjeopeenstokje schreef op 18 juni 2009 @ 14:58:
[...]
En geloof speelt natuurlijk geen rol in dat laatste stukje van mij. De relatie was niet goed, anders had je nooit de scheiding in gang gezet. De relatie is nu niet goed, anders zou je nooit je twijfels hier uitspreken en willen delen...
Sterkte meid!Redelijk hard hoorbaar
[...]
En geloof speelt natuurlijk geen rol in dat laatste stukje van mij. De relatie was niet goed, anders had je nooit de scheiding in gang gezet. De relatie is nu niet goed, anders zou je nooit je twijfels hier uitspreken en willen delen...
Sterkte meid!Redelijk hard hoorbaar
donderdag 18 juni 2009 om 15:03
donderdag 18 juni 2009 om 15:04
quote:elninjoo schreef op 18 juni 2009 @ 14:54:
[...]
Je schrijft in je OP dat je je bekeerde tot de islam voordat je 'n moslimvriend kreeg. Wat bezielt 'n weldenkende gezonde vrouw om zich met zo'n geloof te willen bezighouden in the first place? Vooral omdat je het dus niet in vlaag van verliefdheid voor 'n kerel hebt gedaan vind ik dat best opmerkelijk. Dus als dat geloof je niet ligt dan zet je daar toch gewoon 'n streep door?Het geloof was op dat moment wat ik nodig had en waar ik rust in vond. Andere mensen gaan drinken als ze zich rot voelen, of heel veel stappen, extreem sporten. Noem het maar op. Ik koos voor het geloof.
[...]
Je schrijft in je OP dat je je bekeerde tot de islam voordat je 'n moslimvriend kreeg. Wat bezielt 'n weldenkende gezonde vrouw om zich met zo'n geloof te willen bezighouden in the first place? Vooral omdat je het dus niet in vlaag van verliefdheid voor 'n kerel hebt gedaan vind ik dat best opmerkelijk. Dus als dat geloof je niet ligt dan zet je daar toch gewoon 'n streep door?Het geloof was op dat moment wat ik nodig had en waar ik rust in vond. Andere mensen gaan drinken als ze zich rot voelen, of heel veel stappen, extreem sporten. Noem het maar op. Ik koos voor het geloof.
donderdag 18 juni 2009 om 15:08
quote:Lovely1712 schreef op 18 juni 2009 @ 15:04:
[...]
Het geloof was op dat moment wat ik nodig had en waar ik rust in vond. Andere mensen gaan drinken als ze zich rot voelen, of heel veel stappen, extreem sporten. Noem het maar op. Ik koos voor het geloof.
Hoe kun je nu rust vinden in zo'n extremistisch geloof? Wat is er mis met het boedhisme als je *zen* wilt worden? Dat is tenminste vredelievend.
quote:Maar hij vergeet gewoon dat je rekening met elkaar moet houden. En niet alleen ik met hem.Hij is 'n product van zijn cultuur. Mannen houden daar geen rekening met vrouwen, terwijl ze het omgekeerd wel van de vrouw verwachten dat zij rekening houden met hen.
[...]
Het geloof was op dat moment wat ik nodig had en waar ik rust in vond. Andere mensen gaan drinken als ze zich rot voelen, of heel veel stappen, extreem sporten. Noem het maar op. Ik koos voor het geloof.
Hoe kun je nu rust vinden in zo'n extremistisch geloof? Wat is er mis met het boedhisme als je *zen* wilt worden? Dat is tenminste vredelievend.
quote:Maar hij vergeet gewoon dat je rekening met elkaar moet houden. En niet alleen ik met hem.Hij is 'n product van zijn cultuur. Mannen houden daar geen rekening met vrouwen, terwijl ze het omgekeerd wel van de vrouw verwachten dat zij rekening houden met hen.
donderdag 18 juni 2009 om 15:09
Wat moet er gebeuren om te zorgen dat je luistert naar jezelf en wat moet er gebeuren voordat hij luistert naar jou?
Als hij aanhoudt en jij wil écht niet dan wordt het stalking. Gaat dát hem dan tegenhouden? Dat hij de politie op zijn dak kan krijgen als hij niet opgeeft?
Zo ver hoeft te toch hopelijk niet te komen?
Of geef je hem hoop dat hij zou doordramt?
Als hij aanhoudt en jij wil écht niet dan wordt het stalking. Gaat dát hem dan tegenhouden? Dat hij de politie op zijn dak kan krijgen als hij niet opgeeft?
Zo ver hoeft te toch hopelijk niet te komen?
Of geef je hem hoop dat hij zou doordramt?
donderdag 18 juni 2009 om 15:14
Lovely, je weet eigelijk wel wat je moet doen: Ik weet heel goed wat er fout zat en daarom ben ik ook zo bang dat dat weer gaat gebeuren als we weer bij elkaar zouden komen. Het vervelende is dat ik weet dat hij een goede man is. Hij is lief, zorgzaam en betrouwbaar. Maar hij vergeet gewoon dat je rekening met elkaar moet houden. En niet alleen ik met hem.
Mijn ex is ook een lieve goede man, maar eveneens een egoistische onverantwoordelijke rotzak. Dat staat dan buiten onze geloofs- en cultuur verschillen. Ik heb het gevoel dat hij 2 gezichten heeft. Sinds ik ben vertrokken laat hij zich alleen nog van zijn goede kant zien. (ik besef net dat we deze week onze trouwdag hadden, super jippie dat ik daar niet bij stil gestaan heb !! Ik ben even heeel blij)
Het feit dat je ex een lieve zorgzame betrouwbare man is, wil nog niet zeggen dat jij gelukkig met hem oud kan / zal worden. Ik ken heel veel lieve zorgzame betrouwbare mensen, maar met niemand van hen zou ik willen trouwen. Dat zijn wel fijne vrienden, dat dan weer wel
Waarom ik weg gegaan ben bij hem is een opeenstapeling van gebeurtenissen afgelopen 9 jaar. Nu was het gewoon klaar voor mij, hij had geen respect voor me, ik mocht niets, heb bijna mijn hele leuke leventje voor hem aan de kant geschoven... En vanwege zijn onverantwoordelijke gedrag kon ik hem vaak uit het gootje hengelen. Daarnaast kwamen alle kosten altijd op mij neer, en langzaamaan vond ik het onderhand wel genoeg, tijd om weer lekker mezelf te worden. Dat probeer ik nu, al gaat dat soms moeizaam.
Daarnaast nog een vraagje, heb je het er met hem over gehad, hoe je gevoel is over het geloof? Dat je je er eigenlijk helemaal neit meer in thuis voelt? Zo ja, wat vond hij daar van?
Mijn ex is ook een lieve goede man, maar eveneens een egoistische onverantwoordelijke rotzak. Dat staat dan buiten onze geloofs- en cultuur verschillen. Ik heb het gevoel dat hij 2 gezichten heeft. Sinds ik ben vertrokken laat hij zich alleen nog van zijn goede kant zien. (ik besef net dat we deze week onze trouwdag hadden, super jippie dat ik daar niet bij stil gestaan heb !! Ik ben even heeel blij)
Het feit dat je ex een lieve zorgzame betrouwbare man is, wil nog niet zeggen dat jij gelukkig met hem oud kan / zal worden. Ik ken heel veel lieve zorgzame betrouwbare mensen, maar met niemand van hen zou ik willen trouwen. Dat zijn wel fijne vrienden, dat dan weer wel
Waarom ik weg gegaan ben bij hem is een opeenstapeling van gebeurtenissen afgelopen 9 jaar. Nu was het gewoon klaar voor mij, hij had geen respect voor me, ik mocht niets, heb bijna mijn hele leuke leventje voor hem aan de kant geschoven... En vanwege zijn onverantwoordelijke gedrag kon ik hem vaak uit het gootje hengelen. Daarnaast kwamen alle kosten altijd op mij neer, en langzaamaan vond ik het onderhand wel genoeg, tijd om weer lekker mezelf te worden. Dat probeer ik nu, al gaat dat soms moeizaam.
Daarnaast nog een vraagje, heb je het er met hem over gehad, hoe je gevoel is over het geloof? Dat je je er eigenlijk helemaal neit meer in thuis voelt? Zo ja, wat vond hij daar van?
donderdag 18 juni 2009 om 15:17
quote:elninjoo schreef op 18 juni 2009 @ 15:08:
[...]
Hoe kun je nu rust vinden in zo'n extremistisch geloof? Wat is er mis met het boedhisme als je *zen* wilt worden? Dat is tenminste vredelievend.
[...]
Hij is 'n product van zijn cultuur. Mannen houden daar geen rekening met vrouwen, terwijl ze het omgekeerd wel van de vrouw verwachten dat zij rekening houden met hen.
Ik ga hier geen reclame maken voor de islam. Dat is mijn taak niet. Ik ben absoluut van mening dat iedereen wel of niet mag geloven waar diegene zich goed bij voelt. Mensen hoeven van mij geen moslim te zijn. Dat is denk ik ook het probleem tegenwoordig. Iedereen wil zijn ideeen aan elkaar opdringen. De moslims aan niet-moslims en andersom.
Maar wil wel even reageren op deze 2 dingen. De islam is vredelievend. Alle vormen van geweld zijn verboden. Je mag zelfs je stem niet verheffen tegen iemand, zelfs niet al iemand iets jou aandoet. Een slechte daad moet je beantwoorden met een goede daad. Dat is de islam. Dat een stel van de krootekokers die je in het nieuws ziet, mensen opblazen en geweld aanprijzen als een middel tot overtuiging dat is geen islam. Dat is een zelf verzonnen geloof. Die mensen zijn niet goed bij hun hoofd.
Al kan ik me heel goed voorstellen dat je als buitenstaander denkt van "wat is dat voor een monsterlijk geloof" .. Zet de tv maar aan en je hebt zo 10 bevestigingen hiervan.
Ten tweede het is de plicht van een man om goed voor zijn vrouw te zijn. Hij moet respect voor haar hebben, haar op handen dragen. De rol van de vrouw is uiterst belangrijk in de islam.
Dat islamitische vrouwen slechte behandeld worden is cultuur geen religie ..
Cultuur en religie lopen nogal eens door elkaar.
[...]
Hoe kun je nu rust vinden in zo'n extremistisch geloof? Wat is er mis met het boedhisme als je *zen* wilt worden? Dat is tenminste vredelievend.
[...]
Hij is 'n product van zijn cultuur. Mannen houden daar geen rekening met vrouwen, terwijl ze het omgekeerd wel van de vrouw verwachten dat zij rekening houden met hen.
Ik ga hier geen reclame maken voor de islam. Dat is mijn taak niet. Ik ben absoluut van mening dat iedereen wel of niet mag geloven waar diegene zich goed bij voelt. Mensen hoeven van mij geen moslim te zijn. Dat is denk ik ook het probleem tegenwoordig. Iedereen wil zijn ideeen aan elkaar opdringen. De moslims aan niet-moslims en andersom.
Maar wil wel even reageren op deze 2 dingen. De islam is vredelievend. Alle vormen van geweld zijn verboden. Je mag zelfs je stem niet verheffen tegen iemand, zelfs niet al iemand iets jou aandoet. Een slechte daad moet je beantwoorden met een goede daad. Dat is de islam. Dat een stel van de krootekokers die je in het nieuws ziet, mensen opblazen en geweld aanprijzen als een middel tot overtuiging dat is geen islam. Dat is een zelf verzonnen geloof. Die mensen zijn niet goed bij hun hoofd.
Al kan ik me heel goed voorstellen dat je als buitenstaander denkt van "wat is dat voor een monsterlijk geloof" .. Zet de tv maar aan en je hebt zo 10 bevestigingen hiervan.
Ten tweede het is de plicht van een man om goed voor zijn vrouw te zijn. Hij moet respect voor haar hebben, haar op handen dragen. De rol van de vrouw is uiterst belangrijk in de islam.
Dat islamitische vrouwen slechte behandeld worden is cultuur geen religie ..
Cultuur en religie lopen nogal eens door elkaar.
donderdag 18 juni 2009 om 15:26
quote:Lovely1712 schreef op 18 juni 2009 @ 15:17:
[...]
Ik ga hier geen reclame maken voor de islam. Dat is mijn taak niet. Ik ben absoluut van mening dat iedereen wel of niet mag geloven waar diegene zich goed bij voelt. Mensen hoeven van mij geen moslim te zijn. Dat is denk ik ook het probleem tegenwoordig. Iedereen wil zijn ideeen aan elkaar opdringen. De moslims aan niet-moslims en andersom.
Maar wil wel even reageren op deze 2 dingen. De islam is vredelievend. Alle vormen van geweld zijn verboden. Je mag zelfs je stem niet verheffen tegen iemand, zelfs niet al iemand iets jou aandoet. Een slechte daad moet je beantwoorden met een goede daad. Dat is de islam. Dat een stel van de krootekokers die je in het nieuws ziet, mensen opblazen en geweld aanprijzen als een middel tot overtuiging dat is geen islam. Dat is een zelf verzonnen geloof. Die mensen zijn niet goed bij hun hoofd.
Al kan ik me heel goed voorstellen dat je als buitenstaander denkt van "wat is dat voor een monsterlijk geloof" .. Zet de tv maar aan en je hebt zo 10 bevestigingen hiervan.
Ten tweede het is de plicht van een man om goed voor zijn vrouw te zijn. Hij moet respect voor haar hebben, haar op handen dragen. De rol van de vrouw is uiterst belangrijk in de islam.
Dat islamitische vrouwen slechte behandeld worden is cultuur geen religie ..
Cultuur en religie lopen nogal eens door elkaar.
Op zich geef ik je helemaal gelijk. Maar de geloofsboeken ons bekend, de wereldgeloven zijn bijna allemaal behoorlijk gewelddadig, qua verhalen. De bijbel en de Koran spannen hierbij de kroon. Dat die boeken voor velerlei uitleg geschikt zijn is een feit. Men maakt er maar van wat het beste in zijn of haar straatje past. Dat geldt voor íeder geloof trouwens.
Ik denk dat je probeert hier geen geloofs of cultuur 'ding' van te maken, je wil het zuiver hebben over je relatie. Lijkt me prima.
Hoe dan ook, nee is nee, en niet stiekem ja, óf jij moet zelf stiekem ja willen. Zo niet dan moet je ex ophouden met je lastig vallen en als hij er mee doorgaat dan zul je gerechtelijke maatregelen moeten gaan treffen.
[...]
Ik ga hier geen reclame maken voor de islam. Dat is mijn taak niet. Ik ben absoluut van mening dat iedereen wel of niet mag geloven waar diegene zich goed bij voelt. Mensen hoeven van mij geen moslim te zijn. Dat is denk ik ook het probleem tegenwoordig. Iedereen wil zijn ideeen aan elkaar opdringen. De moslims aan niet-moslims en andersom.
Maar wil wel even reageren op deze 2 dingen. De islam is vredelievend. Alle vormen van geweld zijn verboden. Je mag zelfs je stem niet verheffen tegen iemand, zelfs niet al iemand iets jou aandoet. Een slechte daad moet je beantwoorden met een goede daad. Dat is de islam. Dat een stel van de krootekokers die je in het nieuws ziet, mensen opblazen en geweld aanprijzen als een middel tot overtuiging dat is geen islam. Dat is een zelf verzonnen geloof. Die mensen zijn niet goed bij hun hoofd.
Al kan ik me heel goed voorstellen dat je als buitenstaander denkt van "wat is dat voor een monsterlijk geloof" .. Zet de tv maar aan en je hebt zo 10 bevestigingen hiervan.
Ten tweede het is de plicht van een man om goed voor zijn vrouw te zijn. Hij moet respect voor haar hebben, haar op handen dragen. De rol van de vrouw is uiterst belangrijk in de islam.
Dat islamitische vrouwen slechte behandeld worden is cultuur geen religie ..
Cultuur en religie lopen nogal eens door elkaar.
Op zich geef ik je helemaal gelijk. Maar de geloofsboeken ons bekend, de wereldgeloven zijn bijna allemaal behoorlijk gewelddadig, qua verhalen. De bijbel en de Koran spannen hierbij de kroon. Dat die boeken voor velerlei uitleg geschikt zijn is een feit. Men maakt er maar van wat het beste in zijn of haar straatje past. Dat geldt voor íeder geloof trouwens.
Ik denk dat je probeert hier geen geloofs of cultuur 'ding' van te maken, je wil het zuiver hebben over je relatie. Lijkt me prima.
Hoe dan ook, nee is nee, en niet stiekem ja, óf jij moet zelf stiekem ja willen. Zo niet dan moet je ex ophouden met je lastig vallen en als hij er mee doorgaat dan zul je gerechtelijke maatregelen moeten gaan treffen.
donderdag 18 juni 2009 om 15:28
quote:MaryJaney schreef op 18 juni 2009 @ 15:14:
Lovely, je weet eigelijk wel wat je moet doen: Ik weet heel goed wat er fout zat en daarom ben ik ook zo bang dat dat weer gaat gebeuren als we weer bij elkaar zouden komen. Het vervelende is dat ik weet dat hij een goede man is. Hij is lief, zorgzaam en betrouwbaar. Maar hij vergeet gewoon dat je rekening met elkaar moet houden. En niet alleen ik met hem.
Mijn ex is ook een lieve goede man, maar eveneens een egoistische onverantwoordelijke rotzak. Dat staat dan buiten onze geloofs- en cultuur verschillen. Ik heb het gevoel dat hij 2 gezichten heeft. Sinds ik ben vertrokken laat hij zich alleen nog van zijn goede kant zien. (ik besef net dat we deze week onze trouwdag hadden, super jippie dat ik daar niet bij stil gestaan heb !! Ik ben even heeel blij)
Het feit dat je ex een lieve zorgzame betrouwbare man is, wil nog niet zeggen dat jij gelukkig met hem oud kan / zal worden. Ik ken heel veel lieve zorgzame betrouwbare mensen, maar met niemand van hen zou ik willen trouwen. Dat zijn wel fijne vrienden, dat dan weer wel
Waarom ik weg gegaan ben bij hem is een opeenstapeling van gebeurtenissen afgelopen 9 jaar. Nu was het gewoon klaar voor mij, hij had geen respect voor me, ik mocht niets, heb bijna mijn hele leuke leventje voor hem aan de kant geschoven... En vanwege zijn onverantwoordelijke gedrag kon ik hem vaak uit het gootje hengelen. Daarnaast kwamen alle kosten altijd op mij neer, en langzaamaan vond ik het onderhand wel genoeg, tijd om weer lekker mezelf te worden. Dat probeer ik nu, al gaat dat soms moeizaam.
Daarnaast nog een vraagje, heb je het er met hem over gehad, hoe je gevoel is over het geloof? Dat je je er eigenlijk helemaal neit meer in thuis voelt? Zo ja, wat vond hij daar van?
Ik ben ook even heel blij voor je dat je er niet aan gedacht heb
Echt sterk van je
Vervelend dat je man zo onverantwoordelijk was en je niet goed behandelde. Als jij elkaar keer de rotzooi op moeten ruimen die hij maakt, dan schiet je daar ook niets mee op. Dan heb je eigenlijk een groot kind en als je dan ook nog eens voor alle kosten op moet draaien. Dan kan ik me heel goed voorstellen dat je er op een gegeven moment genoeg van hebt.
Bij ons is hij juist de verantwoordelijke (meestal dan). Ik kan soms echt een kind zijn en vreselijk impulsief. Goddank deed hij de financien enzo anders waren we nu failliet geweest.
Heb er wel met hem over gepraat dat het geloof me tegenzat. Hij heeft aangeboden om me meer te leren enzo zodat ik het beter zou begrijpen. Hij is wel echt een gelovige dus hij kan niet "begrijpen" zeg maar dat dat je tegen kan gaan staan. Ook natuurlijk omdat ze het vanaf de geboorte mee krijgen. Ze weten niet beter. Hij begrijpt wel heel goed dat ik er moeite mee heb vooral omdat ik niet met een geloof opgevoed ben.
Lovely, je weet eigelijk wel wat je moet doen: Ik weet heel goed wat er fout zat en daarom ben ik ook zo bang dat dat weer gaat gebeuren als we weer bij elkaar zouden komen. Het vervelende is dat ik weet dat hij een goede man is. Hij is lief, zorgzaam en betrouwbaar. Maar hij vergeet gewoon dat je rekening met elkaar moet houden. En niet alleen ik met hem.
Mijn ex is ook een lieve goede man, maar eveneens een egoistische onverantwoordelijke rotzak. Dat staat dan buiten onze geloofs- en cultuur verschillen. Ik heb het gevoel dat hij 2 gezichten heeft. Sinds ik ben vertrokken laat hij zich alleen nog van zijn goede kant zien. (ik besef net dat we deze week onze trouwdag hadden, super jippie dat ik daar niet bij stil gestaan heb !! Ik ben even heeel blij)
Het feit dat je ex een lieve zorgzame betrouwbare man is, wil nog niet zeggen dat jij gelukkig met hem oud kan / zal worden. Ik ken heel veel lieve zorgzame betrouwbare mensen, maar met niemand van hen zou ik willen trouwen. Dat zijn wel fijne vrienden, dat dan weer wel
Waarom ik weg gegaan ben bij hem is een opeenstapeling van gebeurtenissen afgelopen 9 jaar. Nu was het gewoon klaar voor mij, hij had geen respect voor me, ik mocht niets, heb bijna mijn hele leuke leventje voor hem aan de kant geschoven... En vanwege zijn onverantwoordelijke gedrag kon ik hem vaak uit het gootje hengelen. Daarnaast kwamen alle kosten altijd op mij neer, en langzaamaan vond ik het onderhand wel genoeg, tijd om weer lekker mezelf te worden. Dat probeer ik nu, al gaat dat soms moeizaam.
Daarnaast nog een vraagje, heb je het er met hem over gehad, hoe je gevoel is over het geloof? Dat je je er eigenlijk helemaal neit meer in thuis voelt? Zo ja, wat vond hij daar van?
Ik ben ook even heel blij voor je dat je er niet aan gedacht heb
Echt sterk van je Vervelend dat je man zo onverantwoordelijk was en je niet goed behandelde. Als jij elkaar keer de rotzooi op moeten ruimen die hij maakt, dan schiet je daar ook niets mee op. Dan heb je eigenlijk een groot kind en als je dan ook nog eens voor alle kosten op moet draaien. Dan kan ik me heel goed voorstellen dat je er op een gegeven moment genoeg van hebt.
Bij ons is hij juist de verantwoordelijke (meestal dan). Ik kan soms echt een kind zijn en vreselijk impulsief. Goddank deed hij de financien enzo anders waren we nu failliet geweest.
Heb er wel met hem over gepraat dat het geloof me tegenzat. Hij heeft aangeboden om me meer te leren enzo zodat ik het beter zou begrijpen. Hij is wel echt een gelovige dus hij kan niet "begrijpen" zeg maar dat dat je tegen kan gaan staan. Ook natuurlijk omdat ze het vanaf de geboorte mee krijgen. Ze weten niet beter. Hij begrijpt wel heel goed dat ik er moeite mee heb vooral omdat ik niet met een geloof opgevoed ben.
donderdag 18 juni 2009 om 15:31
quote:wzk schreef op 18 juni 2009 @ 15:26:
Zou je het weer goed willen maken? Zo ja, waarom dan? Waar hoop je dan op?Een heel klein stukje ergens diep in mijn hart misschien wel. Puur omdat ik bang ben dat ik spijt krijg. Wat als ik straks spijt krijg dat ik het niet nog een kans heb gegeven en niet gekeken heb of hij inderdaad veranderd is. Ik weet dat het heel stom klinkt, maar goed. Ik hoop gewoon dat het dan wel goed gaat. Dat we er allebei van geleerd hebben ofzo.
Zou je het weer goed willen maken? Zo ja, waarom dan? Waar hoop je dan op?Een heel klein stukje ergens diep in mijn hart misschien wel. Puur omdat ik bang ben dat ik spijt krijg. Wat als ik straks spijt krijg dat ik het niet nog een kans heb gegeven en niet gekeken heb of hij inderdaad veranderd is. Ik weet dat het heel stom klinkt, maar goed. Ik hoop gewoon dat het dan wel goed gaat. Dat we er allebei van geleerd hebben ofzo.
donderdag 18 juni 2009 om 15:35
quote:eleonora schreef op 18 juni 2009 @ 15:26:
[...]
Op zich geef ik je helemaal gelijk. Maar de geloofsboeken ons bekend, de wereldgeloven zijn bijna allemaal behoorlijk gewelddadig, qua verhalen. De bijbel en de Koran spannen hierbij de kroon. Dat die boeken voor velerlei uitleg geschikt zijn is een feit. Men maakt er maar van wat het beste in zijn of haar straatje past. Dat geldt voor íeder geloof trouwens.
Ik denk dat je probeert hier geen geloofs of cultuur 'ding' van te maken, je wil het zuiver hebben over je relatie. Lijkt me prima.
Hoe dan ook, nee is nee, en niet stiekem ja, óf jij moet zelf stiekem ja willen. Zo niet dan moet je ex ophouden met je lastig vallen en als hij er mee doorgaat dan zul je gerechtelijke maatregelen moeten gaan treffen.
Het is inderdaad zo dat in alle religies er al heel wat bloed vergoten is in naam van God. Welke God dan ook. En ook worden de boeken door sommige mensen "gelezen" zoals dat voor hun het beste uitkomt. Dat is jammer, want je krijgt alleen maar een vertekend beeld van een geloof.
Het zal niet zover hoeven komen dat ik gerechtelijke maatregelen hoef te nemen. Het is niet zo dat hij onverwachts aan de deur staat ofzo. Behalve die ene keer. Hij belt netjes en ik laat hem zelf binnen. Geef hem verder geen hoop. Heb precies gezegd hoe ik erover denk, maar op de 1 of andere manier voelt hij zich schuldig dat hij niet beter voor me geweest is en wil nu bewijzen dat hij het wel kan.
[...]
Op zich geef ik je helemaal gelijk. Maar de geloofsboeken ons bekend, de wereldgeloven zijn bijna allemaal behoorlijk gewelddadig, qua verhalen. De bijbel en de Koran spannen hierbij de kroon. Dat die boeken voor velerlei uitleg geschikt zijn is een feit. Men maakt er maar van wat het beste in zijn of haar straatje past. Dat geldt voor íeder geloof trouwens.
Ik denk dat je probeert hier geen geloofs of cultuur 'ding' van te maken, je wil het zuiver hebben over je relatie. Lijkt me prima.
Hoe dan ook, nee is nee, en niet stiekem ja, óf jij moet zelf stiekem ja willen. Zo niet dan moet je ex ophouden met je lastig vallen en als hij er mee doorgaat dan zul je gerechtelijke maatregelen moeten gaan treffen.
Het is inderdaad zo dat in alle religies er al heel wat bloed vergoten is in naam van God. Welke God dan ook. En ook worden de boeken door sommige mensen "gelezen" zoals dat voor hun het beste uitkomt. Dat is jammer, want je krijgt alleen maar een vertekend beeld van een geloof.
Het zal niet zover hoeven komen dat ik gerechtelijke maatregelen hoef te nemen. Het is niet zo dat hij onverwachts aan de deur staat ofzo. Behalve die ene keer. Hij belt netjes en ik laat hem zelf binnen. Geef hem verder geen hoop. Heb precies gezegd hoe ik erover denk, maar op de 1 of andere manier voelt hij zich schuldig dat hij niet beter voor me geweest is en wil nu bewijzen dat hij het wel kan.
donderdag 18 juni 2009 om 15:44
Ik denk dat je gewoon even keihard moet zijn tegen hem, dat het over is en niet meer goedkomt. Dat is moeilijk (ja, het lukt mij zelf ook niet..) maar toch het enige waarmee je tot hem kan doordringen, denk ik.
Dat zal voor hem even moeilijk zijn, maar hij raapt zich wel weer op, hij zal echt niet de rest van zijn leven blijven zitten treuren, omdat jij hem verlaten hebt. Het moet voor hem gewoon duidelijk worden dat hij bij jou geen kans meer maakt. Hoe je het ook went of keert, als je gevoel over is, dan is dat over, klaar, afgelopen, geen nieuwe kans meer.
Wanneer hij dat inziet, zal hij pas stoppen met zijn pogingen om het weer te lijmen.
En als je al aangeeft dat hij bij jullie de verantwoordelijke was.. dat betekent dat hij best voor zichzelf kan zorgen! Maak je daar niet druk om.
Als hij aangeeft dat hji zich schuldig voelt dat hji niet beter voor je is geweest, zeg dan dat hij zich niet moet bezig houden met die gedachte, dat het voor jou goed is zo.
Het zal (naar mijn mening) niet helpen om het nog eens te proberen, dan kan je blijven proberen, heb ik ook gedaan... jaren lang. Als het niet meer goed voelt, is er geen reden om het nog te proberen.
Wel goed dat je je twijfels m.b.t. geloof kenbaar gemaakt hebt, en voorspelbare reactie van hem
Dat zal voor hem even moeilijk zijn, maar hij raapt zich wel weer op, hij zal echt niet de rest van zijn leven blijven zitten treuren, omdat jij hem verlaten hebt. Het moet voor hem gewoon duidelijk worden dat hij bij jou geen kans meer maakt. Hoe je het ook went of keert, als je gevoel over is, dan is dat over, klaar, afgelopen, geen nieuwe kans meer.
Wanneer hij dat inziet, zal hij pas stoppen met zijn pogingen om het weer te lijmen.
En als je al aangeeft dat hij bij jullie de verantwoordelijke was.. dat betekent dat hij best voor zichzelf kan zorgen! Maak je daar niet druk om.
Als hij aangeeft dat hji zich schuldig voelt dat hji niet beter voor je is geweest, zeg dan dat hij zich niet moet bezig houden met die gedachte, dat het voor jou goed is zo.
Het zal (naar mijn mening) niet helpen om het nog eens te proberen, dan kan je blijven proberen, heb ik ook gedaan... jaren lang. Als het niet meer goed voelt, is er geen reden om het nog te proberen.
Wel goed dat je je twijfels m.b.t. geloof kenbaar gemaakt hebt, en voorspelbare reactie van hem
donderdag 18 juni 2009 om 15:50
quote:elninjoo schreef op 18 juni 2009 @ 14:42:
dat soort mannen kan gewoon geen afwijzing accepteren, als je eenmaal weer hapt dan valt ie ongetwijfeld heel snel terug in z'n oude patroon
Das wel heel erg generaliseren....
Maar Lovely1712,denk dat als je je eigen stukje terug leest je je antwoord al hebt toch...
dat soort mannen kan gewoon geen afwijzing accepteren, als je eenmaal weer hapt dan valt ie ongetwijfeld heel snel terug in z'n oude patroon
Das wel heel erg generaliseren....
Maar Lovely1712,denk dat als je je eigen stukje terug leest je je antwoord al hebt toch...
donderdag 18 juni 2009 om 15:50
quote:MaryJaney schreef op 18 juni 2009 @ 15:44:
Ik denk dat je gewoon even keihard moet zijn tegen hem, dat het over is en niet meer goedkomt. Dat is moeilijk (ja, het lukt mij zelf ook niet..) maar toch het enige waarmee je tot hem kan doordringen, denk ik.
Dat zal voor hem even moeilijk zijn, maar hij raapt zich wel weer op, hij zal echt niet de rest van zijn leven blijven zitten treuren, omdat jij hem verlaten hebt. Het moet voor hem gewoon duidelijk worden dat hij bij jou geen kans meer maakt. Hoe je het ook went of keert, als je gevoel over is, dan is dat over, klaar, afgelopen, geen nieuwe kans meer.
Wanneer hij dat inziet, zal hij pas stoppen met zijn pogingen om het weer te lijmen.
En als je al aangeeft dat hij bij jullie de verantwoordelijke was.. dat betekent dat hij best voor zichzelf kan zorgen! Maak je daar niet druk om.
Als hij aangeeft dat hji zich schuldig voelt dat hji niet beter voor je is geweest, zeg dan dat hij zich niet moet bezig houden met die gedachte, dat het voor jou goed is zo.
Het zal (naar mijn mening) niet helpen om het nog eens te proberen, dan kan je blijven proberen, heb ik ook gedaan... jaren lang. Als het niet meer goed voelt, is er geen reden om het nog te proberen.
Wel goed dat je je twijfels m.b.t. geloof kenbaar gemaakt hebt, en voorspelbare reactie van hem
Inderdaad erg voorspelbare reactie van hem. Had ook niet anders verwacht, maar ben wel blij dat ik het gezegd heb.
Maar je hebt gelijk. Ik moet hard zijn en even door de zure appel heen bijten. Hij verdient het ook niet om samen te zijn met een vrouw die niet evenveel van hem houdt als hij van haar. Ook hij verdient het gelukkig te zijn, net als ik.
Ik denk dat je gewoon even keihard moet zijn tegen hem, dat het over is en niet meer goedkomt. Dat is moeilijk (ja, het lukt mij zelf ook niet..) maar toch het enige waarmee je tot hem kan doordringen, denk ik.
Dat zal voor hem even moeilijk zijn, maar hij raapt zich wel weer op, hij zal echt niet de rest van zijn leven blijven zitten treuren, omdat jij hem verlaten hebt. Het moet voor hem gewoon duidelijk worden dat hij bij jou geen kans meer maakt. Hoe je het ook went of keert, als je gevoel over is, dan is dat over, klaar, afgelopen, geen nieuwe kans meer.
Wanneer hij dat inziet, zal hij pas stoppen met zijn pogingen om het weer te lijmen.
En als je al aangeeft dat hij bij jullie de verantwoordelijke was.. dat betekent dat hij best voor zichzelf kan zorgen! Maak je daar niet druk om.
Als hij aangeeft dat hji zich schuldig voelt dat hji niet beter voor je is geweest, zeg dan dat hij zich niet moet bezig houden met die gedachte, dat het voor jou goed is zo.
Het zal (naar mijn mening) niet helpen om het nog eens te proberen, dan kan je blijven proberen, heb ik ook gedaan... jaren lang. Als het niet meer goed voelt, is er geen reden om het nog te proberen.
Wel goed dat je je twijfels m.b.t. geloof kenbaar gemaakt hebt, en voorspelbare reactie van hem
Inderdaad erg voorspelbare reactie van hem. Had ook niet anders verwacht, maar ben wel blij dat ik het gezegd heb.
Maar je hebt gelijk. Ik moet hard zijn en even door de zure appel heen bijten. Hij verdient het ook niet om samen te zijn met een vrouw die niet evenveel van hem houdt als hij van haar. Ook hij verdient het gelukkig te zijn, net als ik.
donderdag 18 juni 2009 om 15:59
vooral dat laatste ja... net als ik
Je moet in de eerste plaats aan je éigen geluk denken.... Al zou hij er dolgelukkig van worden, om met jou samen 100 jaar te worden, ondanks het feit dat jij de relatie niet zo ziet zitten.
Het is jouw leven waar je voor moet zorgen, jouw eigen geluk... als dat met hem niet lukt, jammer voor hem.. maar goed voor jou om door te gaan met je eigen leven, los van hem.
Het gaat niet zo simpel als ik het hier schrijf hoor (niet bij mij tenminste) maar om je er van bewust te worden, is al een goed begin. En ga verder van waar je nu staat. Ga niet terug de relatie in, om later weer op dit punt uit te komen.
Je moet in de eerste plaats aan je éigen geluk denken.... Al zou hij er dolgelukkig van worden, om met jou samen 100 jaar te worden, ondanks het feit dat jij de relatie niet zo ziet zitten.
Het is jouw leven waar je voor moet zorgen, jouw eigen geluk... als dat met hem niet lukt, jammer voor hem.. maar goed voor jou om door te gaan met je eigen leven, los van hem.
Het gaat niet zo simpel als ik het hier schrijf hoor (niet bij mij tenminste) maar om je er van bewust te worden, is al een goed begin. En ga verder van waar je nu staat. Ga niet terug de relatie in, om later weer op dit punt uit te komen.
donderdag 18 juni 2009 om 16:04
quote:Lovely1712 schreef op 18 juni 2009 @ 15:50:
[...]
Inderdaad erg voorspelbare reactie van hem. Had ook niet anders verwacht, maar ben wel blij dat ik het gezegd heb.
Maar je hebt gelijk. Ik moet hard zijn en even door de zure appel heen bijten. Hij verdient het ook niet om samen te zijn met een vrouw die niet evenveel van hem houdt als hij van haar. Ook hij verdient het gelukkig te zijn, net als ik.Ik denk dat je gelijk hebt!
[...]
Inderdaad erg voorspelbare reactie van hem. Had ook niet anders verwacht, maar ben wel blij dat ik het gezegd heb.
Maar je hebt gelijk. Ik moet hard zijn en even door de zure appel heen bijten. Hij verdient het ook niet om samen te zijn met een vrouw die niet evenveel van hem houdt als hij van haar. Ook hij verdient het gelukkig te zijn, net als ik.Ik denk dat je gelijk hebt!
