Relaties
alle pijlers
Kwetsende opmerking
maandag 8 juni 2009 om 12:26
Mijn partner heeft me laatst erg gekwetst met een bepaalde opmerking.
De laatste periode ben ik qua gewicht nogal gegroeid, ben me daar ook van bewust, en vriend ziet dat dus ook.. En moet daar dan een opmerking over maken, op zich geen probleem mee, maar de manier waarop het gezegd word wel. Hij heeft een paar rake opmerkingen geplaatst, en die hebben me behoorlijk gekwetst. Ik heb aangegeven dat niet leuk te vinden, en dat ik het gevoel had dat hij me door die opmerking niet respecteerde (denk daarbij aan "ga je nog wat aan die vette pens doen?"). Hij vind echter dat hij vrij is om zn mening te geven, en dus mag zeggen wat ie vind. Daarbij vind ie dat ie gelijk heeft, en dat ik er echt iets aan moet doen. Ik weet ook wel dat ik te zwaar ben, maar door zulke opmerkingen zet ie me niet aan om te gaan sporten of lijnen, het werkt juist averechts!
Nu zijn we inmiddels al weer een paar weken verder, maar ik kan het niet vergeten.. Het blijft sluimeren, en ik merk dat mn gevoel hierdoor veranderd. We hebben samenwoon plannen, maar ook daar begin ik aan te twijfelen. Wil ik dat wel, samenwonen met iemand die in mijn ogen weinig respect toont door zulke opmerkingen te maken?
Nu is het niet zo dat die opmerkingen elke dag gemaakt worden, we hebben het ook echt heel leuk met elkaar, maar het blijft hangen.. Ik schijn niet door te dringen, dat het me echt heeft gekwetst. Ik weet ook niet op welke manier het wel doordringt bij hem.. Heb aangegeven dat ik er niet van hou, en hij goed moet nadenken, want nog zo'n opmerking en het samenwonen gaat niet door. Daar schenkt ie weinig aandacht aan, vraagt of ik me wel bewust ben van wat ik zeg.. Waarop ik dan natuurlijk pinnig heb geantwoord, "in tegenstelling tot jou weet ik dondersgoed wat ik zeg!"
Ik weet nu even niet hoe verder te moeten, ben niet meer erg open, denk er voortdurend aan..
De laatste periode ben ik qua gewicht nogal gegroeid, ben me daar ook van bewust, en vriend ziet dat dus ook.. En moet daar dan een opmerking over maken, op zich geen probleem mee, maar de manier waarop het gezegd word wel. Hij heeft een paar rake opmerkingen geplaatst, en die hebben me behoorlijk gekwetst. Ik heb aangegeven dat niet leuk te vinden, en dat ik het gevoel had dat hij me door die opmerking niet respecteerde (denk daarbij aan "ga je nog wat aan die vette pens doen?"). Hij vind echter dat hij vrij is om zn mening te geven, en dus mag zeggen wat ie vind. Daarbij vind ie dat ie gelijk heeft, en dat ik er echt iets aan moet doen. Ik weet ook wel dat ik te zwaar ben, maar door zulke opmerkingen zet ie me niet aan om te gaan sporten of lijnen, het werkt juist averechts!
Nu zijn we inmiddels al weer een paar weken verder, maar ik kan het niet vergeten.. Het blijft sluimeren, en ik merk dat mn gevoel hierdoor veranderd. We hebben samenwoon plannen, maar ook daar begin ik aan te twijfelen. Wil ik dat wel, samenwonen met iemand die in mijn ogen weinig respect toont door zulke opmerkingen te maken?
Nu is het niet zo dat die opmerkingen elke dag gemaakt worden, we hebben het ook echt heel leuk met elkaar, maar het blijft hangen.. Ik schijn niet door te dringen, dat het me echt heeft gekwetst. Ik weet ook niet op welke manier het wel doordringt bij hem.. Heb aangegeven dat ik er niet van hou, en hij goed moet nadenken, want nog zo'n opmerking en het samenwonen gaat niet door. Daar schenkt ie weinig aandacht aan, vraagt of ik me wel bewust ben van wat ik zeg.. Waarop ik dan natuurlijk pinnig heb geantwoord, "in tegenstelling tot jou weet ik dondersgoed wat ik zeg!"
Ik weet nu even niet hoe verder te moeten, ben niet meer erg open, denk er voortdurend aan..
woensdag 10 juni 2009 om 13:57
quote:Anoniem123 schreef op 08 juni 2009 @ 12:26:
Mijn partner heeft me laatst erg gekwetst met een bepaalde opmerking.
De laatste periode ben ik qua gewicht nogal gegroeid, ben me daar ook van bewust, en vriend ziet dat dus ook.. En moet daar dan een opmerking over maken, op zich geen probleem mee, als ik zo je topic lees, volgens mij wel maar de manier waarop het gezegd word wel. Hij heeft een paar rake opmerkingen geplaatst, en die hebben me behoorlijk gekwetst.
(...)
Daarbij vind ie dat ie gelijk heeft, en dat ik er echt iets aan moet doen. Ik weet ook wel dat ik te zwaar ben, maar door zulke opmerkingen zet ie me niet aan om te gaan sporten of lijnen, het werkt juist averechts! ook lekker makkelijk, hem de schuld geven waarom het niet werkt
(...)
Heb aangegeven dat ik er niet van hou, en hij goed moet nadenken, want nog zo'n opmerking en het samenwonen gaat niet door. Daar schenkt ie weinig aandacht aan, vraagt of ik me wel bewust ben van wat ik zeg.. Waarop ik dan natuurlijk pinnig heb geantwoord, "in tegenstelling tot jou weet ik dondersgoed wat ik zeg!" emotionele chantage, altijd heerlijk... hij mag niet zeggen wat hij vindt, anders ga jij niet samenwonen
Ik weet nu even niet hoe verder te moeten, ben niet meer erg open, denk er voortdurend aan..is dat omdat je vriend het heeft gezegd, of zou je dat niet hebben wanneer anderen het zouden zeggen. begrijp me niet verkeerd, ik ben ook een keer in korte tijd heel erg aangekomen en toen mijn moeder daar iets over zei, liep ik daar ook weken mee rond. ben er uiteindelijk wel wat aan gaan doen
Ik zit in de omgekeerde positie. Ik sport zelf veel, heb maat 38 en zit strak in het vel (platte buik e.d.). Mijn vriend hoefde er nooit veel voor te doen om slank te blijven, maar is nu toch op een leeftijd gekomen dat de biertjes en de chips het spreekwoordelijke "buikje" veroorzaken. In het begin heb ik nog voorzichtig gevraagd of hij er wat aan wilde doen, ook in verband met gezondheidsredenen want het werd echt een zwemband. Duidelijk gezegd: "Lieverd, ik vind je mooi zoals je bent, maar misschien is het voor je gezondheid beter wat minder frisdrank te drinken en wat meer te bewegen." Dat haalde niet veel uit, en als ik nu moet aanhoren dat hij van zichzelf baalt, zeg ik ook ronduit: "Als je dan zo klaagt over die pens, doe er wat aan!" En ja, als hij een zak chips opentrekt, zeg ik daar ook wat van als in: "Jij zou toch gaan opletten?"
Ja, tis misschien niet helemaal aardig, maar andersom ging het ook zo. We houden elkaar gezond en letten een beetje op elkaar. En als dat niet op tactische wijze lukt, dan komt een botte opmerking soms beter aan... Waarschijnlijk krijg ik nu het hele forum over me heen, maar ik vind wel dat je van je partner mag verwachten dat hij/zij goed voor zichzelf zorgt. En een gezond lichaam hoort daar ook bij...
Mijn partner heeft me laatst erg gekwetst met een bepaalde opmerking.
De laatste periode ben ik qua gewicht nogal gegroeid, ben me daar ook van bewust, en vriend ziet dat dus ook.. En moet daar dan een opmerking over maken, op zich geen probleem mee, als ik zo je topic lees, volgens mij wel maar de manier waarop het gezegd word wel. Hij heeft een paar rake opmerkingen geplaatst, en die hebben me behoorlijk gekwetst.
(...)
Daarbij vind ie dat ie gelijk heeft, en dat ik er echt iets aan moet doen. Ik weet ook wel dat ik te zwaar ben, maar door zulke opmerkingen zet ie me niet aan om te gaan sporten of lijnen, het werkt juist averechts! ook lekker makkelijk, hem de schuld geven waarom het niet werkt
(...)
Heb aangegeven dat ik er niet van hou, en hij goed moet nadenken, want nog zo'n opmerking en het samenwonen gaat niet door. Daar schenkt ie weinig aandacht aan, vraagt of ik me wel bewust ben van wat ik zeg.. Waarop ik dan natuurlijk pinnig heb geantwoord, "in tegenstelling tot jou weet ik dondersgoed wat ik zeg!" emotionele chantage, altijd heerlijk... hij mag niet zeggen wat hij vindt, anders ga jij niet samenwonen
Ik weet nu even niet hoe verder te moeten, ben niet meer erg open, denk er voortdurend aan..is dat omdat je vriend het heeft gezegd, of zou je dat niet hebben wanneer anderen het zouden zeggen. begrijp me niet verkeerd, ik ben ook een keer in korte tijd heel erg aangekomen en toen mijn moeder daar iets over zei, liep ik daar ook weken mee rond. ben er uiteindelijk wel wat aan gaan doen
Ik zit in de omgekeerde positie. Ik sport zelf veel, heb maat 38 en zit strak in het vel (platte buik e.d.). Mijn vriend hoefde er nooit veel voor te doen om slank te blijven, maar is nu toch op een leeftijd gekomen dat de biertjes en de chips het spreekwoordelijke "buikje" veroorzaken. In het begin heb ik nog voorzichtig gevraagd of hij er wat aan wilde doen, ook in verband met gezondheidsredenen want het werd echt een zwemband. Duidelijk gezegd: "Lieverd, ik vind je mooi zoals je bent, maar misschien is het voor je gezondheid beter wat minder frisdrank te drinken en wat meer te bewegen." Dat haalde niet veel uit, en als ik nu moet aanhoren dat hij van zichzelf baalt, zeg ik ook ronduit: "Als je dan zo klaagt over die pens, doe er wat aan!" En ja, als hij een zak chips opentrekt, zeg ik daar ook wat van als in: "Jij zou toch gaan opletten?"
Ja, tis misschien niet helemaal aardig, maar andersom ging het ook zo. We houden elkaar gezond en letten een beetje op elkaar. En als dat niet op tactische wijze lukt, dan komt een botte opmerking soms beter aan... Waarschijnlijk krijg ik nu het hele forum over me heen, maar ik vind wel dat je van je partner mag verwachten dat hij/zij goed voor zichzelf zorgt. En een gezond lichaam hoort daar ook bij...
woensdag 10 juni 2009 om 14:03
quote:Anoniem123 schreef op 08 juni 2009 @ 22:12:
Ik heb enkele keren aangegeven dat ik ermee bezig ben, dat ik verantwoorder eet, en meer loop en fiets. Vanwege mn financiele situatie is het even niet mogelijk om naar een sportschool te gaan, dus dan maar op zo'n manier bewegen! misschien gaan hardlopen?
Mijn vriend is sinds we mekaar kennen ook gegroeid, ook hij heeft een buikje gekregen, maar dat deerd me niet. We hebben het gezellig samen in de weekenden, met een lekker hapje en drankje, dus vandaar ook de extra kilo's. Ik weet
heus wel waar het door komt. Hij eet daar echter net zo hard, zoniet harder van mee, dus ik vind het onterecht dat hij zulke opmerkingen maakt wat? dat hij jou erop wijst dat dat eten niet goed voor je is?, zeker als ie weet dat ie me daar mee kwetst.Ik weet hoe frustrerend het is om met mensen om te gaan die alles kunnen eten wat ze willen (kom uit een familie van bezemstelen die als idioten schransen, terwijl ik al bijna kilo's aankom wanneer ik naar een stroopwafel kijk...), maar dat is nu eenmaal zo. Neemt toch niet weg dat hij, omdat hij het wel eet en er meer van eet, jou er niet op mag wijzen dat het niet goed voor je is?
Ik heb enkele keren aangegeven dat ik ermee bezig ben, dat ik verantwoorder eet, en meer loop en fiets. Vanwege mn financiele situatie is het even niet mogelijk om naar een sportschool te gaan, dus dan maar op zo'n manier bewegen! misschien gaan hardlopen?
Mijn vriend is sinds we mekaar kennen ook gegroeid, ook hij heeft een buikje gekregen, maar dat deerd me niet. We hebben het gezellig samen in de weekenden, met een lekker hapje en drankje, dus vandaar ook de extra kilo's. Ik weet
heus wel waar het door komt. Hij eet daar echter net zo hard, zoniet harder van mee, dus ik vind het onterecht dat hij zulke opmerkingen maakt wat? dat hij jou erop wijst dat dat eten niet goed voor je is?, zeker als ie weet dat ie me daar mee kwetst.Ik weet hoe frustrerend het is om met mensen om te gaan die alles kunnen eten wat ze willen (kom uit een familie van bezemstelen die als idioten schransen, terwijl ik al bijna kilo's aankom wanneer ik naar een stroopwafel kijk...), maar dat is nu eenmaal zo. Neemt toch niet weg dat hij, omdat hij het wel eet en er meer van eet, jou er niet op mag wijzen dat het niet goed voor je is?
woensdag 10 juni 2009 om 14:18
quote:Anoniem123 schreef op 10 juni 2009 @ 13:54:
Het gaat er eigenlijk niet eens om waarover de opmerking is gemaakt, maar gewoon over het feit dat ik het niet prettig vind, en hij er over door blijft gaan.
Hij weet dat ie me kwetst, en toch blijft ie doorgaan. Ook als ik (huilend) aangeef dat ik nou wel weet wat zijn standpunt is, en dat de boodschap duidelijk is, toch moet ie daarna nóg even een opmerking maken, die ik er nog eens extra bij kan incasseren. En dát is wat ik vervelend vind, dat ie aan mijn gevoel voorbij gaat. Hij zegt wat ie wil zeggen, en ik heb dat maar te accepteren.. En daar pas ik voor, maar krijg dat bij hem niet duidelijk, hij lijkt dat niet te snappen, of het dringt niet tot hem door...
Jij accepteert het wel en dát feit dringt blijkbaar heel goed tot hem door. Hij gaat aan je gevoel voorbij en hij blijft opmerkingen maken. Misschien vindt hij je minder aantrekkelijk, en wals jij wel over die opmerkingen heen, over zijn gevoel dus, door hem te verbieden dit uit te spreken.
Hem veranderen gaat niet. De manier waarop je hierin staat kun je wel veranderen. Of niet, dat mag je dus helemaal zelf weten. Of je iets aan je gewicht doet is natuurlijk ook helemaal aan jezelf, maar misschien veranderd zijn idee hierover ook niet.
Maak het jezelf makkelijk. Bedenk wat je hier verder mee wilt. Accepteer het en doe er dan ook niet moeilijk over en lach om de opmerkingen, óf accepteer het niet en verbindt er consequenties aan.
Het gaat er eigenlijk niet eens om waarover de opmerking is gemaakt, maar gewoon over het feit dat ik het niet prettig vind, en hij er over door blijft gaan.
Hij weet dat ie me kwetst, en toch blijft ie doorgaan. Ook als ik (huilend) aangeef dat ik nou wel weet wat zijn standpunt is, en dat de boodschap duidelijk is, toch moet ie daarna nóg even een opmerking maken, die ik er nog eens extra bij kan incasseren. En dát is wat ik vervelend vind, dat ie aan mijn gevoel voorbij gaat. Hij zegt wat ie wil zeggen, en ik heb dat maar te accepteren.. En daar pas ik voor, maar krijg dat bij hem niet duidelijk, hij lijkt dat niet te snappen, of het dringt niet tot hem door...
Jij accepteert het wel en dát feit dringt blijkbaar heel goed tot hem door. Hij gaat aan je gevoel voorbij en hij blijft opmerkingen maken. Misschien vindt hij je minder aantrekkelijk, en wals jij wel over die opmerkingen heen, over zijn gevoel dus, door hem te verbieden dit uit te spreken.
Hem veranderen gaat niet. De manier waarop je hierin staat kun je wel veranderen. Of niet, dat mag je dus helemaal zelf weten. Of je iets aan je gewicht doet is natuurlijk ook helemaal aan jezelf, maar misschien veranderd zijn idee hierover ook niet.
Maak het jezelf makkelijk. Bedenk wat je hier verder mee wilt. Accepteer het en doe er dan ook niet moeilijk over en lach om de opmerkingen, óf accepteer het niet en verbindt er consequenties aan.
woensdag 17 juni 2009 om 21:10
quote:Anoniem123 schreef op 08 juni 2009 @ 13:02:
Toen hij die opmerking maakte heb ik gevraagd wanneer hij bij de kliniek voor haartransplantatie terecht kon.
och jee
Hier kreeg ik gelijk een flashback van.
had er 6 jaar geleden ook zo eentje, die me in een overvolle kroeg in het bijzijn van zijn vrienden, uitschold voor vetzak!
Waar vervolgens bij mij alles op zwart ging en hem uitschold voor kale klootzak! Tja ik weet het niet echt chique, maar de relatie was al zodanig in het verval, normaal reageren ging echt niet meer.
Wat een lul trouwens dat hij dat soort opmerkingen maakt. al snap ik best dat hij niet zo leuk vindt dat je wat zwaarder bent geworden. Maar zulke dingen zeg je niet.
Ik zou de volgende keer lekker mijn spullen pakken als hij weer zo achterlijk doet. (ik had het waarschijnlijk allang gedaan)
Toen hij die opmerking maakte heb ik gevraagd wanneer hij bij de kliniek voor haartransplantatie terecht kon.
och jee
Hier kreeg ik gelijk een flashback van.
had er 6 jaar geleden ook zo eentje, die me in een overvolle kroeg in het bijzijn van zijn vrienden, uitschold voor vetzak!
Waar vervolgens bij mij alles op zwart ging en hem uitschold voor kale klootzak! Tja ik weet het niet echt chique, maar de relatie was al zodanig in het verval, normaal reageren ging echt niet meer.
Wat een lul trouwens dat hij dat soort opmerkingen maakt. al snap ik best dat hij niet zo leuk vindt dat je wat zwaarder bent geworden. Maar zulke dingen zeg je niet.
Ik zou de volgende keer lekker mijn spullen pakken als hij weer zo achterlijk doet. (ik had het waarschijnlijk allang gedaan)
woensdag 17 juni 2009 om 23:17
quote:MissLadyJ schreef op 17 juni 2009 @ 21:10:
[...]
Wat een lul trouwens dat hij dat soort opmerkingen maakt. al snap ik best dat hij niet zo leuk vindt dat je wat zwaarder bent geworden. Maar zulke dingen zeg je niet.
Nee, hij moet vooral lekker zijn mond houden en het niet door laten dringen dat het hem stoort. Hij moet ineens (zelf) zijn spullen pakken zonder verklaring omdat hij niet mag zeggen dat hij op fysiek op haar is afgeknapt bijvoorbeeld.
[...]
Wat een lul trouwens dat hij dat soort opmerkingen maakt. al snap ik best dat hij niet zo leuk vindt dat je wat zwaarder bent geworden. Maar zulke dingen zeg je niet.
Nee, hij moet vooral lekker zijn mond houden en het niet door laten dringen dat het hem stoort. Hij moet ineens (zelf) zijn spullen pakken zonder verklaring omdat hij niet mag zeggen dat hij op fysiek op haar is afgeknapt bijvoorbeeld.
donderdag 18 juni 2009 om 10:22
Oeh moeilijk, ik zou daar niet zo snel door gekwetst zijn, helemaal niet als ik diep in mijn hart gewoon wist dat hij gelijk zou hebben.
Wij kunnen dit soort dingen ook gewoon in onze relatie zeggen. Blijkbaar is 't zo dat als je eenmaal een relatie hebt je nooit meer iets mag zeggen over het uiterlijk van je partner, ook niet als die ettelijke kilo's is aangekomen. Dat uiterlijk moet je maar voor lief nemen.
Ik denk dat het voor mij juist een trigger zou zijn om er iets aan te gaan doen want als ik iets belangrijk vind is het dat mijn partner zich sexueel tot me aangetrokken voel. En ik zou dus blij zijn dat ik het zou horen zodat ik er wat aan zou kunnen doen.
Het gaat dan wel om dingen waar je wat aan kunt doen. Een kalende partner is jammer, maar daar is weinig aan te doen (en nee, transplantatie maakt de boel erger ivm littekens die wel heel erg zichtbaar zijn wanneer het geimplanteerde haar uiteindelijk ook weer uitvalt... en dat doet 't). Maar gewichtstoename door het fijne leven... tja, daar is wat aan te doen.
Wij kunnen dit soort dingen ook gewoon in onze relatie zeggen. Blijkbaar is 't zo dat als je eenmaal een relatie hebt je nooit meer iets mag zeggen over het uiterlijk van je partner, ook niet als die ettelijke kilo's is aangekomen. Dat uiterlijk moet je maar voor lief nemen.
Ik denk dat het voor mij juist een trigger zou zijn om er iets aan te gaan doen want als ik iets belangrijk vind is het dat mijn partner zich sexueel tot me aangetrokken voel. En ik zou dus blij zijn dat ik het zou horen zodat ik er wat aan zou kunnen doen.
Het gaat dan wel om dingen waar je wat aan kunt doen. Een kalende partner is jammer, maar daar is weinig aan te doen (en nee, transplantatie maakt de boel erger ivm littekens die wel heel erg zichtbaar zijn wanneer het geimplanteerde haar uiteindelijk ook weer uitvalt... en dat doet 't). Maar gewichtstoename door het fijne leven... tja, daar is wat aan te doen.
donderdag 18 juni 2009 om 10:31
quote:Oriane schreef op 18 juni 2009 @ 10:22:
Oeh moeilijk, ik zou daar niet zo snel door gekwetst zijn, helemaal niet als ik diep in mijn hart gewoon wist dat hij gelijk zou hebben.
Wij kunnen dit soort dingen ook gewoon in onze relatie zeggen. Blijkbaar is 't zo dat als je eenmaal een relatie hebt je nooit meer iets mag zeggen over het uiterlijk van je partner, ook niet als die ettelijke kilo's is aangekomen. Dat uiterlijk moet je maar voor lief nemen.
Ik denk dat het voor mij juist een trigger zou zijn om er iets aan te gaan doen want als ik iets belangrijk vind is het dat mijn partner zich sexueel tot me aangetrokken voel. En ik zou dus blij zijn dat ik het zou horen zodat ik er wat aan zou kunnen doen.
Het gaat dan wel om dingen waar je wat aan kunt doen. Een kalende partner is jammer, maar daar is weinig aan te doen (en nee, transplantatie maakt de boel erger ivm littekens die wel heel erg zichtbaar zijn wanneer het geimplanteerde haar uiteindelijk ook weer uitvalt... en dat doet 't). Maar gewichtstoename door het fijne leven... tja, daar is wat aan te doen.
Dat bedoel ik ook Oriane, het belang van eerlijkheid en openheid (en seksuele aantrekkingskracht) wordt behoorlijk onderschat. Ook willen veel mensen liever voorgelogen worden dan eigen verantwoordelijkheid nemen geloof ik.
En als iemand niet wil afvallen (om bij dit onderwerp te blijven), prima. Eigen keuze natuuurlijk, maar dan die verbaasde reactie als hun partner op ze afknapt snap ik weer niet.
Oeh moeilijk, ik zou daar niet zo snel door gekwetst zijn, helemaal niet als ik diep in mijn hart gewoon wist dat hij gelijk zou hebben.
Wij kunnen dit soort dingen ook gewoon in onze relatie zeggen. Blijkbaar is 't zo dat als je eenmaal een relatie hebt je nooit meer iets mag zeggen over het uiterlijk van je partner, ook niet als die ettelijke kilo's is aangekomen. Dat uiterlijk moet je maar voor lief nemen.
Ik denk dat het voor mij juist een trigger zou zijn om er iets aan te gaan doen want als ik iets belangrijk vind is het dat mijn partner zich sexueel tot me aangetrokken voel. En ik zou dus blij zijn dat ik het zou horen zodat ik er wat aan zou kunnen doen.
Het gaat dan wel om dingen waar je wat aan kunt doen. Een kalende partner is jammer, maar daar is weinig aan te doen (en nee, transplantatie maakt de boel erger ivm littekens die wel heel erg zichtbaar zijn wanneer het geimplanteerde haar uiteindelijk ook weer uitvalt... en dat doet 't). Maar gewichtstoename door het fijne leven... tja, daar is wat aan te doen.
Dat bedoel ik ook Oriane, het belang van eerlijkheid en openheid (en seksuele aantrekkingskracht) wordt behoorlijk onderschat. Ook willen veel mensen liever voorgelogen worden dan eigen verantwoordelijkheid nemen geloof ik.
En als iemand niet wil afvallen (om bij dit onderwerp te blijven), prima. Eigen keuze natuuurlijk, maar dan die verbaasde reactie als hun partner op ze afknapt snap ik weer niet.
donderdag 18 juni 2009 om 10:53
Ik zou het zelf niet leuk vinden als mijn partner veel aankwam. Dus ik heb me altijd goed kunnen voorstellen dat dat andersom net zo goed zo kan zijn, dat beschouw ik ook niet als kwetsend, eerder eerlijk. Maar dan heb ik het over veel, als er 5 of 10 kilo bij komt boeit me dat dus echt niet. Ik wil andersom diezelfde vrijheid hebben. Ik neem hem niet, ik vind het belangrijk gezond te leven. Maar gewoon, het gevoel, dat je niet de perfectie zelve hoeft te zijn voor die ander, dat vind ik wel zo prettig.
Dan nog vind ik dat er manieren zijn om dit respectvol en vriendelijk aan te kaarten. Ik zou hier zelf ook doodongelukkig van worden Anoniem. Het is erg wanneer iemand gewoon doorgaat terwijl jij staat te huilen, dat kan gewoon niet. Wat een hork. Ik geloof niet dat hij het licht gaat zien en dat vind ik erg voor je, ik denk als hij je hoe dan ook geweldig vond en 100% de moeite waard, ook met wat kilootjes meer (en zo hoort het naar mijn idee als je een liefdevolle relatie hebt), hij dit of nooit zo zou zeggen of wanneer hij merkte dat het je gekwetst had, snel sorry had gezegd en het voortaan anders zou bespreken.
Dan nog vind ik dat er manieren zijn om dit respectvol en vriendelijk aan te kaarten. Ik zou hier zelf ook doodongelukkig van worden Anoniem. Het is erg wanneer iemand gewoon doorgaat terwijl jij staat te huilen, dat kan gewoon niet. Wat een hork. Ik geloof niet dat hij het licht gaat zien en dat vind ik erg voor je, ik denk als hij je hoe dan ook geweldig vond en 100% de moeite waard, ook met wat kilootjes meer (en zo hoort het naar mijn idee als je een liefdevolle relatie hebt), hij dit of nooit zo zou zeggen of wanneer hij merkte dat het je gekwetst had, snel sorry had gezegd en het voortaan anders zou bespreken.
donderdag 18 juni 2009 om 10:59
En Madhe, ik begrijp je. Maar toch, als je weet dat een partner een kwetsbare plek heeft, dan neem je toch de moeite om daar niet met olifantspoten doorheen te baggeren? Als het geen kwetsbaar punt is, kun je het er veel makkelijker over hebben, dat is een feit. Maar dat is het wel en dan vind ik dat je daar rekening mee houdt als je van iemand houdt.
donderdag 18 juni 2009 om 11:06
Maar Feliciaatje, ik denk zelfs dat als hij op muizenvoetjes er door heen had gelopen het nog 'fout' had geweest. Elk mens heeft zijn fouten, er op gewezen worden echter, is het lulligste wat er is. Vaak doen we dat dan af als een 'je neemt me maar zoals ik ben' of 'ik weet dat heus wel bemoei je er niet mee'.
Vaak maakt het niet uit hoe je het zegt, want de bottomline blijft hetzelfde 'ik vind je te dik worden en niet meer aantrekkelijk'..... Dat weet de TO ook wel. Het gaat er niet om hoe het gezegd is, het gaat erom dat het gezegd is.
Er zijn dan mensen die helemaal in zak en as gaan zitten en helemaal niet meer vooruit te branden zijn (TO) en er zijn mensen die kritiek kunnen hebben en tegen zichzelf zeggen;"verrek, je hebt helemaal gelijk, en ik wist dat al een tijdje, ik heb het te ver laten komen en ga er nu wat aan doen maar zou het fijn vinden als je me daarin motiveert"
Vaak maakt het niet uit hoe je het zegt, want de bottomline blijft hetzelfde 'ik vind je te dik worden en niet meer aantrekkelijk'..... Dat weet de TO ook wel. Het gaat er niet om hoe het gezegd is, het gaat erom dat het gezegd is.
Er zijn dan mensen die helemaal in zak en as gaan zitten en helemaal niet meer vooruit te branden zijn (TO) en er zijn mensen die kritiek kunnen hebben en tegen zichzelf zeggen;"verrek, je hebt helemaal gelijk, en ik wist dat al een tijdje, ik heb het te ver laten komen en ga er nu wat aan doen maar zou het fijn vinden als je me daarin motiveert"
donderdag 18 juni 2009 om 11:16
Ik wil hier toch nog even op inhaken/terug komen.
Ik ben me, zoals ik eerder al schreef, bewust van het feit dat ik aangekomen ben. Ben daar, zoals ik ook al eerder schreef, ook mee bezig, door op mn eetpatroon te letten, en meer te bewegen.
Natuurlijk mag vriend me er op wijzen, maar de manier waarop kwetst me gewoon heel erg. Als je nietsvermoedend op de bank zit en er word in je buik geprikt met de vraag of er nog eens wat aan die vette pens gedaan word raakt me dat, helemaal omdat ie weet dat ik er mee bezig ben.
En als het dan bij 1 opmerking blijft, alla, dan kan het gewoon beroerd zn strot uit gekomen zijn. Maar als je het elke keer aan moet horen als je elkaar ziet, das mi niet nodig. Helemaal niet als het elke keer op een dusdanige harde manier gezegd word. Na 1 keer is de boodschap ook wel aangekomen.
Ik ben me, zoals ik eerder al schreef, bewust van het feit dat ik aangekomen ben. Ben daar, zoals ik ook al eerder schreef, ook mee bezig, door op mn eetpatroon te letten, en meer te bewegen.
Natuurlijk mag vriend me er op wijzen, maar de manier waarop kwetst me gewoon heel erg. Als je nietsvermoedend op de bank zit en er word in je buik geprikt met de vraag of er nog eens wat aan die vette pens gedaan word raakt me dat, helemaal omdat ie weet dat ik er mee bezig ben.
En als het dan bij 1 opmerking blijft, alla, dan kan het gewoon beroerd zn strot uit gekomen zijn. Maar als je het elke keer aan moet horen als je elkaar ziet, das mi niet nodig. Helemaal niet als het elke keer op een dusdanige harde manier gezegd word. Na 1 keer is de boodschap ook wel aangekomen.
donderdag 18 juni 2009 om 11:16
Ik vraag het me af Oriane, in dit geval. Wat ik begrijp is dat hij niet de moeite heeft gedaan om het wat vriendelijker te formuleren. Dan kan de basisgedachte dezelfde zijn, ik vind je nu minder aantrekkelijk, maar toch.
Als iemand mij met kwetsende opmerkingen op mijn "fout" wijst word ik daar ook niet gezelliger van eerlijk gezegd. En ik ga over het algemeen goed om met kritiek. Daar gaat het niet om. Ik vind een beetje respect toch wel het minste wat je mag verwachten van je partner. Het gaat om de mate van gelijkwaardigheid op de een of andere manier. Sommige dingen zeg je gewoon niet wanneer je je partner voor vol aanziet, wat Digi al zei.
Ik vind het te gek voor woorden als wat kilo's erbij opeens iemand het recht geven bijzonder onaardige en respectloze opmerkingen te plaatsen. Die logica ontgaat me.
Als iemand mij met kwetsende opmerkingen op mijn "fout" wijst word ik daar ook niet gezelliger van eerlijk gezegd. En ik ga over het algemeen goed om met kritiek. Daar gaat het niet om. Ik vind een beetje respect toch wel het minste wat je mag verwachten van je partner. Het gaat om de mate van gelijkwaardigheid op de een of andere manier. Sommige dingen zeg je gewoon niet wanneer je je partner voor vol aanziet, wat Digi al zei.
Ik vind het te gek voor woorden als wat kilo's erbij opeens iemand het recht geven bijzonder onaardige en respectloze opmerkingen te plaatsen. Die logica ontgaat me.
donderdag 18 juni 2009 om 11:24
Het zou mij ook kwetsen Anoniem. Dus ik vind het echt niet gek. Het is fijn wanneer je partner dan gewoon waardeert dat je al bezig bent ermee, je daarin bevestigt en je stimuleert op positieve wijze. Op deze manier word je alleen maar ongelukkiger en dat helpt al helemaal niet. Trouwens alle respect voor Madhes en Orianes reacties, het is verfrissend nuchter en er zit zeker een kern van waarheid in. Ook al blijf ik erbij dat je niet zo omgaat met kwetsbaarheden van anderen.
Wat wil je er mee gaan doen nu je zo de reacties hebt gelezen?
Wat wil je er mee gaan doen nu je zo de reacties hebt gelezen?
donderdag 18 juni 2009 om 11:28
Dat ligt een beetje aan de persoon. Er zijn maar heel weinig mensen met 'tact'. Je moet het dus een beetje kunnen plaatsen. Als de persoon in kwestie over het algemeen nogal 'recht voor zijn raap' is, kun je ook niet verwachten dat hij ineens tactvol is. Ik zou ook nooit zeggen dat mijn partner 'een vette pens' heeft. Ik zou het wel iets anders brengen, maar ik denk ook niet dat ik handschoentjes aan zou doen.
Het is bijna nooit goed, hoe je het ook brengt. Stel je nou voor dat je voor de zoveelste keer voor de spiegel jezelf staat te 'verzuchten' met een pruillip en zegt 'boehoehoe ik word te dik' En je partner zegt dan 'inderdaad'. (is ook niet goed). De wedervraag die hij dan krijgt is 'vind je me dan nog wel steeds mooi'. Als hij dan eerlijk is en antwoord op die directe vraag en zou zeggen 'nou, als ik heel eerlijk ben voel ik me lichamelijk niet meer zo heel erg tot je aangetrokken'.....
Ik bedoel, hak 'm er maar even lekker in. Die voel je net zo hard hoor.
Mijn partner mag me niet uitschelden, mag me niet onheus bejegenen, maar hij mag van mij best in mijn buikje prikken en zeggen 'schat, wanneer ga je eens wat aan die pens doen'? mocht ik die daar hebben zitten. Ik heb daar persoonlijk niet zoveel moeite mee.
Het is bijna nooit goed, hoe je het ook brengt. Stel je nou voor dat je voor de zoveelste keer voor de spiegel jezelf staat te 'verzuchten' met een pruillip en zegt 'boehoehoe ik word te dik' En je partner zegt dan 'inderdaad'. (is ook niet goed). De wedervraag die hij dan krijgt is 'vind je me dan nog wel steeds mooi'. Als hij dan eerlijk is en antwoord op die directe vraag en zou zeggen 'nou, als ik heel eerlijk ben voel ik me lichamelijk niet meer zo heel erg tot je aangetrokken'.....
Ik bedoel, hak 'm er maar even lekker in. Die voel je net zo hard hoor.
Mijn partner mag me niet uitschelden, mag me niet onheus bejegenen, maar hij mag van mij best in mijn buikje prikken en zeggen 'schat, wanneer ga je eens wat aan die pens doen'? mocht ik die daar hebben zitten. Ik heb daar persoonlijk niet zoveel moeite mee.
donderdag 18 juni 2009 om 11:52
Ik begrijp het Oriane. En ik denk dat het bij jou niet uitmaakt, dat het ok is, omdat de wederzijdse liefde zo overduidelijk is. Dan ontvang je zo'n opmerking in vertrouwen en kun je het zien en voelen als een grapje.
Misschien dat het daaraan schort bij Anoniem. Je kunt concluderen dat ze overgevoelig is of je kunt je afvragen of er misschien iets wezenlijks mist in de gelijkwaardigheid en de beleving van respect. Ik heb geen idee vanaf hier. Het feit dat iemand het zo sterk voelt, geeft mij vaak het gevoel dat het niet per se overgevoeligheid is maar eerder iets wat je oppikt, moeilijk een naam kunt geven en dat toch onderhuids speelt.
Misschien dat het daaraan schort bij Anoniem. Je kunt concluderen dat ze overgevoelig is of je kunt je afvragen of er misschien iets wezenlijks mist in de gelijkwaardigheid en de beleving van respect. Ik heb geen idee vanaf hier. Het feit dat iemand het zo sterk voelt, geeft mij vaak het gevoel dat het niet per se overgevoeligheid is maar eerder iets wat je oppikt, moeilijk een naam kunt geven en dat toch onderhuids speelt.
donderdag 18 juni 2009 om 12:38
Het probleem met een topic is dat je het verhaal altijd maar van 1 kant hoort. Wie weet heeft de partner van TO echt alles al geprobeerd. Is hij ooit heel 'lief' begonnen. We never know. Misschien klaagt de TO wel vaak hardop dat ze niet meer blij is met zichzelf. Misschien zo vaak dat haar partner nu zoiets heeft van 'DOE er dan wat aan!'. Ik weet het niet.
Wat ik niet snap is dat de opmerking averechts werkt. Het is er nu uit, ze weet wat hij denkt, dus nu gaan we lekker helemaal niks meer doen. Ik snap dat niet zo eigenlijk. Begrijp niet zo goed wat ze daarmee bedoelt.
Als meneer zelf ook wat kilootjes is aangekomen had ik waarschijnlijk op die opmerking gereageerd met een 'Je hebt gelijk, en aangezien jij ook al een hele lange tijd geen volle zalen meer trekt is het misschien een leuk idee om samen te gaan hardlopen?"... of iets dergelijks.... Want dat hebben veel mannen dan weer wel helaas. Hoe veel ze ook uitdijen, hoe overdekt het gereedschap ook hangt onder een afdak van kilo's vet, op de een of andere manier blijven ze zichzelf zien als 'Gods Gift to Women'....
Wat ik niet snap is dat de opmerking averechts werkt. Het is er nu uit, ze weet wat hij denkt, dus nu gaan we lekker helemaal niks meer doen. Ik snap dat niet zo eigenlijk. Begrijp niet zo goed wat ze daarmee bedoelt.
Als meneer zelf ook wat kilootjes is aangekomen had ik waarschijnlijk op die opmerking gereageerd met een 'Je hebt gelijk, en aangezien jij ook al een hele lange tijd geen volle zalen meer trekt is het misschien een leuk idee om samen te gaan hardlopen?"... of iets dergelijks.... Want dat hebben veel mannen dan weer wel helaas. Hoe veel ze ook uitdijen, hoe overdekt het gereedschap ook hangt onder een afdak van kilo's vet, op de een of andere manier blijven ze zichzelf zien als 'Gods Gift to Women'....
zaterdag 20 juni 2009 om 13:48
Geen idee hoe oud je bent, of je kinderen hebt enzenz. Ik vind de opmerkingen van je vriend niet kunnen. Ik vraag me ook echt af waarom je dit pikt? Bang dat je niemand anders kunt krijgen met jouw figuur? En wat is aangekomen? 10 kilo? 20 kilo? Hoelang ben je en hoeveel weeg je? Voorbeeld; ik ben nu 43 en weeg 63 kilo bij een lengte van 168. Goed gewicht, maar als ik mezelf in de spiegel zie dan mag er hier en daar wel een kilootje af. Zou fijn zijn als ik zo rond de 58 kg weeg. 10 jaar geleden woog ik tussen de 53-56 kilo en had ik maat 34 36. Inmiddels heb ik 2 kinderen gekregen en als je ouder wordt blijft elke koek er nou eenmaal langer aan zitten en moet je meer je best doen om op gewicht te lbijven (lees----> minder eten/snoepen)
Mijn man heeft mij leren kennen in mijn superslanke, zeg maar, magere periode en hij vond dat prachtig. Zelf is ie gewoon ondermaats, is 180 lang en weegt meestal 62 kilo, ondergewicht dus. Hij kan (vr) eten wat hij wil en komt niks aan. Hij heeft nog nooit iets kwetsends gezegd over mijn buikje zoals dat nu is. Moet ie ook niet doen, ik heb ook liever een man in bed met een klein beetje houvast en niet dat ik zijn kont moet zoeken zeg maar, maar daar kan hij ook n iks aan doen dus daar zeg ik niks van.
Kortom; ik zou hem lekker in zijn zelfvoldane sop gaar laten koken en op zoek gaan naar iemand die je neemt zoals je bent, volslank/dik of slank, maakt niet uit.
Overigens vind ik wel dat als je er zelf last van hebt dat je er iets aan moet doen, klagen helpt niet, daar word je niet slanker van.
Mijn man heeft mij leren kennen in mijn superslanke, zeg maar, magere periode en hij vond dat prachtig. Zelf is ie gewoon ondermaats, is 180 lang en weegt meestal 62 kilo, ondergewicht dus. Hij kan (vr) eten wat hij wil en komt niks aan. Hij heeft nog nooit iets kwetsends gezegd over mijn buikje zoals dat nu is. Moet ie ook niet doen, ik heb ook liever een man in bed met een klein beetje houvast en niet dat ik zijn kont moet zoeken zeg maar, maar daar kan hij ook n iks aan doen dus daar zeg ik niks van.
Kortom; ik zou hem lekker in zijn zelfvoldane sop gaar laten koken en op zoek gaan naar iemand die je neemt zoals je bent, volslank/dik of slank, maakt niet uit.
Overigens vind ik wel dat als je er zelf last van hebt dat je er iets aan moet doen, klagen helpt niet, daar word je niet slanker van.
zaterdag 20 juni 2009 om 13:52
kaatje, als jouw man je zo minder mooi vindt, mag hij dat dan niet zeggen?
Het enige wat niet kan is dat to het accepteert terwijl ze het niet wil accepteren. Dat is een probleem van een hele andere order. De opmerking kán namelijk wel, dat blijkt.
Daarnaast vind ik (persoon) dat het krijgen van kinderen geen excuus is voor extra gewicht. Wel lekker makkelijk, maar zo werkt het natuurlijk niet.
Het enige wat niet kan is dat to het accepteert terwijl ze het niet wil accepteren. Dat is een probleem van een hele andere order. De opmerking kán namelijk wel, dat blijkt.
Daarnaast vind ik (persoon) dat het krijgen van kinderen geen excuus is voor extra gewicht. Wel lekker makkelijk, maar zo werkt het natuurlijk niet.
zaterdag 20 juni 2009 om 14:18
Ah ja je partner zo lomp op een zwakke plek raken blijft toch the cornerstone of every healthy adult relationship nietwaar.
Is hij zelf zo perfect?
Aantrekkingskracht lijkt me een wankele basis voor een langdurige relatie, en dan gaat het hier nota bene om maat 42, de gemiddelde maat van Nederlandse vrouwen.
I would ditch the bastard.
Als je wil afvallen moet je dat vooral doen, voel je je vast lekkerder bij, maar je moet toch eerst accepteren dat je nu niet dat formaat hebt wat je graag zou willen, en een partner die dat soort dingen tegen je zegt werkt averechts, hell straks zegt 'ie over een tijdje dingen als dat je blij mag zijn dat hij je zo nog wil en gaan zijn manier van omgaan met jou zo'n impact op je hebben dat je zelfvertrouwen daalt, je zelfbeeld verslechtert, je van de weeromstuit nog meer gaat eten, ik zie het al helemaal voor me.
Laat hem een lekker strak nieuw model uitzoeken en in de prenup opnemen dat ze onder een bepaald gewicht moet blijven, vrijheid blijheid, als hij dat nou zo belangrijk vindt dan zijn jullie gewoon een mismatch.
Is hij zelf zo perfect?
Aantrekkingskracht lijkt me een wankele basis voor een langdurige relatie, en dan gaat het hier nota bene om maat 42, de gemiddelde maat van Nederlandse vrouwen.
I would ditch the bastard.
Als je wil afvallen moet je dat vooral doen, voel je je vast lekkerder bij, maar je moet toch eerst accepteren dat je nu niet dat formaat hebt wat je graag zou willen, en een partner die dat soort dingen tegen je zegt werkt averechts, hell straks zegt 'ie over een tijdje dingen als dat je blij mag zijn dat hij je zo nog wil en gaan zijn manier van omgaan met jou zo'n impact op je hebben dat je zelfvertrouwen daalt, je zelfbeeld verslechtert, je van de weeromstuit nog meer gaat eten, ik zie het al helemaal voor me.
Laat hem een lekker strak nieuw model uitzoeken en in de prenup opnemen dat ze onder een bepaald gewicht moet blijven, vrijheid blijheid, als hij dat nou zo belangrijk vindt dan zijn jullie gewoon een mismatch.
zaterdag 20 juni 2009 om 14:33
ben ik zeker de enige die zich daar totaal niet aan stoort.
mijn toenmalige vriend is geloof ik in 10 jaar tijd 20 kilo aangekomen. Ik heb er nooit wat van gezegd, nooit gezegd dat ie moest sporten e.d. Het stoorde mij ook niet. Vond em ook niet daardoor ineens onaantrekkelijk.
Kijk als het de spuitgaten uitloopt dat iemand óver de 100 kilo gaat wegen, dan vind ik het echt ongezond. Dan zou ik voorstellen om samen te gaan diëten/sporten en gezond eten klaar zetten op tafel. Maar iemand met een buikje of zwembad, daar maak ik echt geen probleem van.
mijn toenmalige vriend is geloof ik in 10 jaar tijd 20 kilo aangekomen. Ik heb er nooit wat van gezegd, nooit gezegd dat ie moest sporten e.d. Het stoorde mij ook niet. Vond em ook niet daardoor ineens onaantrekkelijk.
Kijk als het de spuitgaten uitloopt dat iemand óver de 100 kilo gaat wegen, dan vind ik het echt ongezond. Dan zou ik voorstellen om samen te gaan diëten/sporten en gezond eten klaar zetten op tafel. Maar iemand met een buikje of zwembad, daar maak ik echt geen probleem van.
zaterdag 20 juni 2009 om 20:00
quote:Anoniem123 schreef op 10 juni 2009 @ 13:54:
Het gaat er eigenlijk niet eens om waarover de opmerking is gemaakt, maar gewoon over het feit dat ik het niet prettig vind, en hij er over door blijft gaan.
Hij weet dat ie me kwetst, en toch blijft ie doorgaan. Ook als ik (huilend) aangeef dat ik nou wel weet wat zijn standpunt is, en dat de boodschap duidelijk is, toch moet ie daarna nóg even een opmerking maken, die ik er nog eens extra bij kan incasseren. En dát is wat ik vervelend vind, dat ie aan mijn gevoel voorbij gaat. Hij zegt wat ie wil zeggen, en ik heb dat maar te accepteren.. En daar pas ik voor, maar krijg dat bij hem niet duidelijk, hij lijkt dat niet te snappen, of het dringt niet tot hem door..
Ik geloof dat als ik op dit punt zou zijn aanbeland de liefde wel snel over zou zijn. Er zijn ook grenzen, en je hebt je gewoon respectvol te gedragen en de ander niet opzettelijk te kwetsen. Ik vind je vriend overkomen als een onzettende klootzak eerlijk gezegd.
Mijn man vind mij ook mooier als ik wat slanker ben, en ik zelf ook. En dat mag hij gerust zeggen, en dat heeft hij ook gezegd, maar op normale, niet-lullige wijze. En wij hebben juist wel humor waarin we elkaar 'koosnaampjes' geven die de imperfecties weergeven, maar dat is op liefdevolle wijze.
Wat ik nog het ergste aan jouw verhaal vind is dat je vriend het dus kennelijk helemaal niet uitmaakt dat jij je echt gekwetst voelt door zijn woorden. Uiteraard kun je altijd wel eens dingen onhandig zeggen, maar als je toch merkt dat die onhandige opmerking je partner gekwetst heeft, dan praat je daar over en maak je het weer goed. En dan zorg je ervoor dat het niet meer gebeurt of dat je het anders zegt. Maar jouw vriend blijft gewoon hatelijke opmerkingen maken, zelfs terwijl jij al in huilen bent uitgebarsten (!!). Ik word er nu gewoon zelfs plaatsvervangend kwaad door! Dit heeft niet eens meer met dik of dun te maken maar met hoe je met je partner om gaat, en hij zou wat mij betreft echt alle grenzen zijn overgegaan.
Ik zou hem er rustige maar heel duidelijk wijze er op attent maken dat hij direct dient te kappen met deze manier van omgaan, omdat jij je niet zo laat behandelen. En als hij weer begint, dan zou ik echt mijn boeltje pakken. Er zijn grenzen, en die zouden wat mij betreft allang bereikt zijn. De manier waarop jouw vriend met je omgaat is niets anders respectloos.
Het gaat er eigenlijk niet eens om waarover de opmerking is gemaakt, maar gewoon over het feit dat ik het niet prettig vind, en hij er over door blijft gaan.
Hij weet dat ie me kwetst, en toch blijft ie doorgaan. Ook als ik (huilend) aangeef dat ik nou wel weet wat zijn standpunt is, en dat de boodschap duidelijk is, toch moet ie daarna nóg even een opmerking maken, die ik er nog eens extra bij kan incasseren. En dát is wat ik vervelend vind, dat ie aan mijn gevoel voorbij gaat. Hij zegt wat ie wil zeggen, en ik heb dat maar te accepteren.. En daar pas ik voor, maar krijg dat bij hem niet duidelijk, hij lijkt dat niet te snappen, of het dringt niet tot hem door..
Ik geloof dat als ik op dit punt zou zijn aanbeland de liefde wel snel over zou zijn. Er zijn ook grenzen, en je hebt je gewoon respectvol te gedragen en de ander niet opzettelijk te kwetsen. Ik vind je vriend overkomen als een onzettende klootzak eerlijk gezegd.
Mijn man vind mij ook mooier als ik wat slanker ben, en ik zelf ook. En dat mag hij gerust zeggen, en dat heeft hij ook gezegd, maar op normale, niet-lullige wijze. En wij hebben juist wel humor waarin we elkaar 'koosnaampjes' geven die de imperfecties weergeven, maar dat is op liefdevolle wijze.
Wat ik nog het ergste aan jouw verhaal vind is dat je vriend het dus kennelijk helemaal niet uitmaakt dat jij je echt gekwetst voelt door zijn woorden. Uiteraard kun je altijd wel eens dingen onhandig zeggen, maar als je toch merkt dat die onhandige opmerking je partner gekwetst heeft, dan praat je daar over en maak je het weer goed. En dan zorg je ervoor dat het niet meer gebeurt of dat je het anders zegt. Maar jouw vriend blijft gewoon hatelijke opmerkingen maken, zelfs terwijl jij al in huilen bent uitgebarsten (!!). Ik word er nu gewoon zelfs plaatsvervangend kwaad door! Dit heeft niet eens meer met dik of dun te maken maar met hoe je met je partner om gaat, en hij zou wat mij betreft echt alle grenzen zijn overgegaan.
Ik zou hem er rustige maar heel duidelijk wijze er op attent maken dat hij direct dient te kappen met deze manier van omgaan, omdat jij je niet zo laat behandelen. En als hij weer begint, dan zou ik echt mijn boeltje pakken. Er zijn grenzen, en die zouden wat mij betreft allang bereikt zijn. De manier waarop jouw vriend met je omgaat is niets anders respectloos.
zondag 21 juni 2009 om 13:20
quote:Oriane schreef op 18 juni 2009 @ 12:38:
Het probleem met een topic is dat je het verhaal altijd maar van 1 kant hoort. Wie weet heeft de partner van TO echt alles al geprobeerd. Is hij ooit heel 'lief' begonnen. We never know. Misschien klaagt de TO wel vaak hardop dat ze niet meer blij is met zichzelf. Misschien zo vaak dat haar partner nu zoiets heeft van 'DOE er dan wat aan!'. Ik weet het niet. Maar dat is toch juist het probleem? Ze doet er iets aan! Ze beweegt meer en let op haar eetpatroon. Dat kost tijd (tenminste, als je het gezond wil doen) en ondertussen krijgt ze k*topmerkingen van haar partner. Die zou een stuk effectiever bezig zijn als hij positieve opmerkingen op het juiste moment zou maken ("Goh, ik zag dat je maar 1 stroopwafel op hebt gegeten, wat goed van je").
Het probleem met een topic is dat je het verhaal altijd maar van 1 kant hoort. Wie weet heeft de partner van TO echt alles al geprobeerd. Is hij ooit heel 'lief' begonnen. We never know. Misschien klaagt de TO wel vaak hardop dat ze niet meer blij is met zichzelf. Misschien zo vaak dat haar partner nu zoiets heeft van 'DOE er dan wat aan!'. Ik weet het niet. Maar dat is toch juist het probleem? Ze doet er iets aan! Ze beweegt meer en let op haar eetpatroon. Dat kost tijd (tenminste, als je het gezond wil doen) en ondertussen krijgt ze k*topmerkingen van haar partner. Die zou een stuk effectiever bezig zijn als hij positieve opmerkingen op het juiste moment zou maken ("Goh, ik zag dat je maar 1 stroopwafel op hebt gegeten, wat goed van je").
