Vriendin met twee kanten

Misschien stomme vraag maar heb je het haar gevraagd op een "goed" moment waarom ze zo reageert? dan weet je ook wat haar triggert of wat in haar omgaat op zo'n moment als dat.

Ik weet niet hoe lang ze al van die buien heeft maar ik weet van me eigen een keer toen ik van pil switchte na 8 jaar was ik ook soms onredelijk in buien en echt onuitstaanbaar, uiteindelijk er weer vanaf gestapt en de bitchfits waren ook weer over. Of andere medicijnen die dit kunnen verklaren?



In ieder geval, als je echt niks gedaan hebt of gezegd hebt heb je ook niets om schuldig over te voelen, het probleem ligt dan echt aan haar en wellicht dat ze morgen in een goede bui weer aan de telefoon hangt en het een goed moment is om toch een balletje op te gooien en dat je dan ook openhartig kunt zeggen dat je het vervelend vind dat het jullie vriendschap zo'n parten speelt soms en je haar kunt vragen hoe zij ziet dat jij dan op zo'n moment zou moeten reageren? Misschien dat ze gewoon dan eigenlijk niet mee moet gaan, (dat is moeilijk om zo uit te spreken waarschijnlijk) maar op zo'n manier heeft natuurlijk er niemand wat aan, zij is gewoon boos en gefrustreerd, jij voelt je schuldig en verbaasd, en je vriend beide in het kwadraat wellicht.

Toch echt uitpraten lijkt me....succes!

Alice, ik heb ook zo'n vriendin. Meestal negeer ik haar buien, maar als ze te ver gaat trek ik wel de grens. Ik zeg er dan wel iets van. Onredelijk boos? Prima, maar dan wacht ik tot ze uit zichzelf terug komt. Dat doet ze namelijk altijd.

Haar er op aanspreken heeft misschien weinig zin. Zeker als ze het zelf niet ziet. Voor jezelf een grens trekken zorgt er voor dat ze jou in ieder geval niet steeds mee sleept in haar buien en dat jij niet meer op eieren hoeft te lopen. Zij heeft nu raar gedaan tegen jou door zonder reden weg te lopen. Dan kan ze dus ook zelf weer terug komen lijkt mij. Niet aan haar gaan trekken en niet op je knieën gaan dus.

Vrienden met iemand ben je vrijwillig. Ik heb ook een grillige vriend (in dit geval) en hij kan heel lelijk doen. Maar niet tegen mij en als hij het wel doet dan mag hij sorry zeggen als hij weer normaal doet.



Ga weg bij die vrouw als ze zo'n bui heeft. Je kunt het op een redelijke toon zeggen maar geef aan dat je niet gediend bent van haar gedrag. Als ze boos wordt (wat zeker het geval zal zijn) dan zeg je dat je niet verder praat en dat je haar wel weer spreekt als ze weer aanspreekbaar is.



Je maakt van jezelf een slachtoffer als je het ondergaat. Biedt niet je andere wang aan, 'ontslachtoffer' jezelf (weet geen ander woord )!



Als ze van je houdt zal ze het waarderen en respecteren dat je niet over je heen laat wandelen. Ze gedraagt zich zo omdat ze er de ruimte voor krijgt, dus moet jij grenzen optrekken, waar zij niet overheen kan gaan. Het moet háár probleem zijn dat ze zo'n ellendig karakter heeft met stemmingswisselingen van heb ik jou daar, niet jouw probleem. Als iedereen het maar blijft accepteren dan keur je het indirect goed, terwijl zij degene is die iets moet veranderen aan zichzelf om met jou (en waarschijnlijk ook anderen) om te kunnen blijven gaan.



Nou, en dan is ze maar boos, nou en? Gaat ze niet dood van. Maar voor jou moet de laatste keer ook echt de laatste keer zijn geweest. Respect is een belangrijk onderdeed van een vriendschap, laat ze zich daar maar eens heel goed van bewust worden.

Ik had zo'n vriendin...

Als je regelmatig op je tenen moet lopen en je krijgt nog geen excuses ook als ze 'n keer om niets flipt dan hoeft 't van mij namelijk niet meer. Zoiets heet geen vriendin.

Eens met Eleonora..

Misschien is het ook wel een idee om eens samen met haar uit te zoeken waar die onredelijke buien van haar vandaan komen.

Leo, je slaat de spijker op zijn kop. Je verwoordt het iets beter dan ik, maar dat is precies wat ik bedoelde.



Superstar, ik denk dat to beter be is door het probleem te laten waar het thuis hoort, bij haar vriendin dus. Uitzoeken waarom zal de neiging om zulk gedrag te accepteren alleen maar vergroten. Ook met een reden blijft het ongewenst gedrag namelijk.

quote:mfihlo schreef op 22 juni 2009 @ 08:48:

Leo, je slaat de spijker op zijn kop. Je verwoordt het iets beter dan ik, maar dat is precies wat ik bedoelde.



Superstar, ik denk dat to beter be is door het probleem te laten waar het thuis hoort, bij haar vriendin dus. Uitzoeken waarom zal de neiging om zulk gedrag te accepteren alleen maar vergroten. Ook met een reden blijft het ongewenst gedrag namelijk.



Natuurlijk is en blijft het ongewenst gedrag en moet TO dit niet accepteren maar misschien heeft die vriendin zelf niet eens door waar het vandaan komt en kan ze als ze dat wel weet er iets aan doen..

Ook dat hoort bij een vriendschap en nee het is geen vrijbrief om je maar als een hork te gedragen..

Mensen die voortdurend over de grens gaan weten óf niet dat ze dat doen omdat de ander zijn grens niet aangeeft óf ze negeren dat willens en wetens omdat ze vinden dat ze recht hebben op hun bui. In beide gevallen is het respect niet erg hoog. En zelfs áls ze er wel op zouden letten en zouden inbinden.. vraag ik me af hoe leuk het is om om te gaan met iemand die zich loopt in te houden. Dat explodeert dan toch af en toe of gaat zich uiten in sarcasme.



PS: het valt me eigenlijk op dat hoe ouder je wordt hoe sneller je selecteert, wel wetend dat je mensen fundamenteel niet kan veranderen.

quote:AliceV schreef op 22 juni 2009 @ 01:43:

Ik lees al een tijdje hier mee maar nu heb ik me maar aangemeld omdat ik hoop dat jullie wat advies voor me hebben.

Ik heb een hele goede vriendin met wie ik al lang bevriend ben. Meestal is het een ontzettende leuke meid en hebben we het hartstikke gezellig.

Maar soms heeft ze een chagerijnige bui en slaat ze helemaal om. Ze is dan echt een beetje opgefokt, ergert zich aan alles en klaagt over alles en iedereen.

Als ze zo'n bui heeft loop ik op eieren, ik probeer haar te sussen en doe mijn uiterste best haar niet per ongeluk te beledigen (moeilijk want ze vat alles negatief op). Ze is op zo'n moment ook niet voor rede vatbaar; Als zij vindt dat het zo is, dan IS het ook zo, naar tegenargumenten luistert ze niet eens.

Ik heb daar eerder nooit bij stil gestaan, of het hoogstens als een wat minder trekje van haar gezien, maar nu besef ik opeens dat het toch vreemd is als je denkt dat je gezellig gaat shoppen met je vriendin, en je dan de hele tijd bang zit te zijn dat ze boos gaat worden of continu haar geklaag over alles aan moet horen.

Maar ja, dat is maar af en toe, en de keer daarna is ze alles weer vergeten en is het hartstikke leuk en gezellig.



Maar nu is het een paar dagen geleden mis gegaan. We waren een uitstapje gaan maken met mijn vriend erbij, maar ik merkte dat ze weer in zo'n rotbui was. Ik liet het maar een beetje begaan en het leek wel te gaan. Maar opeens kreeg ik te horen dat ze helemaal genoeg had van hoe mijn vriend en ik tegen haar deden en liep ze boos weg. Ik heb me het hoofd zitten breken over wat ik fout heb gedaan, maar kan echt niks bedenken. Ze was dus waarschijnlijk weer in zo'n bui dat ze alles negatief heeft op zitten vatten wat we zeiden.

Ik heb zelf het idee dat ze erg onzeker is en daarom zo snel beledigd en geirriteerd is als ze zich niet helemaal goed voelt . Ik leef me meestal in haar in, zeg sorry als zij boos wordt om iets wat ik zeg (ook al bedoelde ik dat niet zo), en pik het allemaal maar.

Maar mijn vriend zag dit gedrag van haar pas voor het eerst, en vond het belachelijk. Dat heeft me wel aan het denken gezet. Normaal zou ik waarschijnlijk mijn excuses hebben aangeboden, maar nu heb ik haar (nog wel heel vriendelijk) gesmst dat ik het onterecht vond. Toen kreeg ik een heel boos smsje retour dat ze het zat was. Maar zonder verder uit te leggen wat we dan fout hadden gedaan.



Ik ben best verdrietig nu. Ik wil haar niet kwijt als vriendin, maar wil ook niet op deze manier verder gaan. Ze geeft me nu niet eens de mogelijkheid om het goed te maken omdat ze me niet eens verteld wat we (in haar ogen) fout hebben gedaan (ze had het alleen heel algemeen over stomme opmerkingen). Maar ik wil zowiezo niet weer door mijn knieen gaan dit keer en de schuld maar op me nemen, ik ben al die chagerijnige buien nu ook zat.

Ik vermijd conflicten niet, maar los ze altijd op door ze uit te praten. Maar met haar valt niet te praten als ze in zo'n bui is, en ik weet gewoon niet hoe ik er mee om moet gaan.



Hebben jullie advies voor me hoe ik nu na deze ruzie het beste kan reageren? Ik hoop dat het nog goed komt, maar wil nu ook wel laten merken dat dit mij ook te ver gaat.



Weet je wel zeker dat je conflicten niet vermijdt?

Ik vind alle vetgemaakte uitspraken van jou tekenen van conflictvermijdend gedrag. Iemand gelijk geven die dat niet heeft, onnodig en ongemeend je excuses aanbieden, op eieren lopen, alles pikken... dat is conflicten vermijden!



Ik ben heel blij voor je dat je ziet dat in deze vriendschap dingen niet gaan zoals ze moeten gaan tussen goede vriendinnen. het is wel zo, dat ieder daarin haar eigen rol heeft. Zij gaat over grenzen, jij vermijdt conflicten en laat over je grenzen gaan. Jullie zijn beide verantwoordelijk hiervoor.



Als je nu concludeert dat met haar niet te praten valt, vermijdt je weer een 'conflict'. Ga met haar praten, knal desnoods en kijk wat er dan gebeurt. Het kan je vriendschap enorm verbeteren (of niet, dan is het misschien einde verhaal?)



Ik heb met een vriendin een vergelijkbare geschiedenis. Onze vriendschap is opgeknapt van het uitspreken van allerlei gevoelens en ergernissen die we eerder niet durfden te zeggen.

Succes!

Ik had ook zo'n vriendin, ik zei er wel wat van of besteedde er geen aandacht aan. Toch was ze soms onredelijk chagarijnig en ze weigerde ooit zelf sorry te zeggen voor iets. Alles moest ook altijd op haar manier anders hoefde het van haar niet. Voor de lieve vrede paste ik en onze andere vriendinnen uit het vriendengroepje ons dan vaak aan. Soms liep ze zomaar weg als we ergens waren, ging ze naar huis want dan was het niks aan. Ze heeft mij zo ook eens laten staan in een discotheek. Na zulke momenten hadden we minder contact maar vaak nam ik dan weer het initiatief om wat af te spreken of zij deed net of er niks aan de hand was en zei dus nooit sorry. Na weer zoiets heb ik net zolang gewacht tot zij eens een poging deed het weer 'bij te leggen' en dat gebeurde maar niet. Daarbij toonde ze ook amper interesse in mij en in combinatie met die buien vond ik het wel prima, dat noem ik ook geen vriendin. Ze doet maar haar best voor me, dat doe ik namelijk ook voor haar. Als een vriendin dat voor mij niet wil of kan dan is het heel jammer. Heb haar nu al twee jaar niet meer gesproken en dat veranderd niet tenzij zij een stap gaat zetten. Wel hoor ik via via weleens dat ze ook mij weer de schuld geeft, ik heb haar laten vallen blabla. Geen enkel moment denken wat haar rol is in het plaatje..as usual. Dus ik denk dat je haar ook maar eens moet laten nadenken door niks van je te laten horen, laat zij maar eens haar excuus aanbieden. Jij doet niks fout! Succes.

Hmmmm.. ik ben denk ik wel eens een klein beetje zo'n vriendin geweest. Zeker niet in de mate die hier beschreven wordt, maar wel dat ik bijvoorbeeld met een vriendin+vriendje ergens heen was en me dan érg buitengesloten voelde door hun 'samenzijn' en daar boos om werd.



Dit had bij mij dan gewoon alles te maken met jaloezie, het niet hebben van dat samenzijn met iemand. Dan ging ik me inderdaad aan alle kleine dingen ergeren. Iets echt tastbaars is dan ook moeilijk om aan te geven, weinig mensen zullen dan zo eerlijk zijn om te zeggen 'ik voel me er alleen door'.



Je verklaring van dat ze misschien onzeker is kan ik me ook goed in vinden. Misschien overschreeuwt ze haar onzekerheid door vervelend dominant gedrag te gaan vertonen, omdat ze niet de zekerheid heeft dat ze gezien wordt als ze is wie ze is?



Ik zou het inderdaad op een rustig moment met haar bespreken. Misschien kun je het het beste inleiden door te zeggen dat jij er erg onzeker van werd oid. Als jij je zwaktes toont geef je haar vanzelf meer de ruimte om dit ook te doen, als ze dit tenminste zelf inziet. Succes

...

Ik denk dat je het beste kunt reageren door haar rustig te vertellen hoe haar gedrag op jou overkomt,zonder een verwijtend gewoon hoe jij het voelt.

Tsja en misschien haar niet meer op vacatures wijzen want blijkbaar stelt ze dat niet op prijs...

Ze wil het blijkbaar zelf regelen dus laat het haar maar uitzoeken dan..

Ze ziet jou adviezen als kritiek dus als ze weer met een probleem bij je komt dan zou ik haar eerst vragen hoe ze zelf denkt hoe het opgelost kan worden..

AliceV,



Ik ben zelf weleens zo geweest (schaam). Pure onzekerheid, bij alles denken "die en die vinden me niet leuk, kan beter weggaan" en dat is niet enkel voor mij vermoeiend, ook voor de ander (en dat besef kwam later pas, want ik dacht "sja, IK voel me toch kut, DIE daar niet, dus halloooo").



Ik ben wat vriendschappen betreft nog steeds onzeker hoor, maar ik neem gewoon maar aan wat de ander zegt en probeer geen bevestiging te krijgen (bedelen om aandacht of aardig gevonden worden werkt averechts).



Ik zou die vacaturetips enkel geven als ze er om vraagt (bij klagen, bij verdriet, bij een directe vraag) en met de mededeling "zeg het maar als je me bemoeizuchtig vindt, maar ik wil je best helpen met vacatures". Zo ben je toch heerlijk duidelijk en toon je geen medelijden, want de meeste mensen (ik ook) zijn daar te trots voor. En praat eens met haar in een goede bui. Natuurlijk ben je vrijwillig vrienden zoals Leo zegt, maar een hechte vriendschap gooi je niet zomaar weg natuurlijk. Je hoeft je natuurlijk niet te laten piepelen, want echte vriendschap komt ook van twee kanten. Kun jij weleens bij haar terecht? Of heeft zij alles veeeeeel erger en he, jij hebt het goed voor elkaar dus niet zeiken?

Hm, ik moet eerst eens alle reacties lezen.



Iemand die onzeker is en niet blij is met haar leven kan een ander al snel superieur vinden. Dat vindt ze ook denk ik, jij bent superieur aan jou. Dan is elke tip voor haar al snel hooghartig, geplaatst vanuit de fictieve ivoren toren waar jij -voor haar- op zit. Herkenbaar voor me hoor en wel confronterend als ik nu echt lees hoe het overkomt (en dat had ik zelf al bedacht natuurlijk, maar toch). Misschien komt ze tot inkeer, misschien te laat. Die inkeer komt als het allemaal wat minder heftig is, maar of je er dan nog iets aan hebt?



Excuses naar jou toe maken is iets wat voor haar minder noodzakelijk is, want jij bent toch superieur (als in: beter voor elkaar, gelukkig) en tegen zoiemand hoef je niet toe te geven dat jij fout zit. Ze vindt jouw problemen wellicht in het niet vallen bij de hare, jij hebt immers een leuke job en een vriend en bent blij.



Dit is mijn interpretatie hoor, niet dat ik weet wat ze denkt.

Goh..... apart zeg, zo n vriendin.

Alice,



Dat van die basilicum kan ik denk ik een beetje verklaren (al is het stom!). Als ze jou als superieur ziet en ze kan iets beter dan jou (koken), en jij zegt -geheel onschuldig- dat je haar recept wil veranderen (door 1 kruid te vervangen...haha), dan voelt ze zich weer minder. "Godverdomme, kan ik eens iets beter, dan gaat ze zelf nog dingen veranderen", zoiets. Totaal irrationeel hoor en je hoeft dat niet te pikken, maar ik denk dat ze zo denkt en om elkaar te begrijpen en iets te kunnen veranderen is het handig om te weten hoe men denkt.



Ik weet niet wat je kunt doen, behalve duidelijk zijn. Zeggen dat je een probleem hebt met die aanvallen, dat je haar niet bemoedert, dat je haar voor vol aanziet en juist daarom die vacatures aandraagt, want als je op haar neerkijkt dan hebben die vacatures sowieso geen zin. Maar als ze niet inziet dat je haar niet als zielig kippetje ziet en gewoon achteloos die vacatures laat zien, dat je het dan wel laat. Dat het normaal is in vriendschappen dat je de een ergens mee helpt als je bij machte bent (jij werkt in sector waar vriendin graag wil werken, dus wijs je haar op vacatures, niet omdat je haar per se aan het werk wil, niet om te moederen, maar omdat ze te kennen gaf dat ze interesse heeft. Zoiets als "oh kijk, dat parfum lijkt me lekker" en op haar verjaardag heb je dat parfum gekocht).



Ik denk dat zij denkt dat ze zich meer kan permitteren, omdat jij in haar ogen superieur bent. En mensen die zich inferieur voelen of onderdrukt worden schoppen graag tegen gezag. Dat is overigens haar probleem als jij haar niet behandelt als inferieur, hoor. Zij heeft een probleem met onzekerheid. En ze kan zich onzeker voelen en jaloers zijn op jouw leven, maar dat moet zich niet uiten in rottigheid naar jou toe of afgunst. Vrienden gunnen elkaar dingen, toch?

Overigens, als ze iets zegt a la "ik voel me kut zeg, wat een doffe ellende", dan kan zoiets als "ga lekker in de tuin zitten!" verkeerd vallen. Dat heb ik zelf ook (niet bij iedereen hoor). Zo'n opmerking bagatelliseert het probleem wel een beetje, hoewel natuurlijk goedbedoeld. Wat beter aankomt meestal is "weet je wat mij altijd hielp als ik me echt de stomste op aardkloot voelde? wel, dan ging ik met een fles wijn in de tuin zitten, vogels tellen" of zoiets. Dat klinkt minder alsof je de wijsheid in pacht hebt (ook al bedoel je het niet zo!) en minder dwingend, ze krijgt minder het gevoel van "zie je ik ben dom omdat ik me kut voel en niet in de tuin ga zitten".



Hm, dit klinkt alsof het tergend lastig is en je je hele zijn moet veranderen in dienst van de ander, maar ik heb het meer over begrip voor de ander, en dan zeg je automatisch zulke zaken niet, denk ik. Het zijn van die kleine verschillen in communicatie, maar soms zo belangrijk. Want men weet nooit wat de ander denkt, men beoordeelt de ander op wat hij/zij zegt. En dan kan een klein verschil, hoe genuanceerd ook, de wereld uit maken.

Je kan haar opmerking over dat jij haar teveel betuttelt best ter harte nemen, blijkbaar voelt ze dat zo en heeft ze geen behoefte aan jouw advies. Of misschien wel, maar is ze nu boos en zoekt ze naar een reden daarvoor.



Feit is dat de bal nu weer bij jou gelegd wordt, terwijl ZIJ zomaar weggelopen is. Niet omdat jij haar betuttelde, maar omdat ze vond dat jij niet goed omging met je vriend. Dat is iets tussen jou en hem en daar heeft zij niets mee te maken lijkt mij. De verwijten in haar mail gaan nu ook plotseling over iets heel anders.



Het maakt niet zo heel veel uit wat je erop antwoordt, want de discussie gaat nu ineens over jouw gedrag en niet meer over dat van haar.



Je zou nog kunnen zeggen dat je best bereid bent om hier rekening mee te houden en haar niet meer van ongevraagd advies en/of vacatures te voorzien, maar dat dat niet wegneemt dat je het raar vond wat ze deed en dat je zulk gedrag niet accepteert. Ik ben alleen bang dat ze je dan weer arrogant en superieur zal vinden.



Ik ben het met Digitalis eens dat een beetje begrip veel kan schelen, maar ik denk ook dat de verhoudingen een beetje scheef worden als dat begrip wel van jouw kant komt en niet van de hare.