Relaties
alle pijlers
Loslaten van verwachtingen
vrijdag 25 november 2022 om 10:10
Ik vraag mij af hoe anderen dit doen en of iemand tips heeft.
Vorige maand was ik jarig. Een mijlpaal want ik werd 45. Mijn partner werd in dezelfde maand 50 jaar. We zijn beide niet zo van het vieren. We hebben elkaar mooie cadeaus gegeven en ook van de kinderen kregen we veel waar we erg dankbaar voor zijn.
Van een van mijn ouders hoorden we echter niets. Geen telefoontje, kaartje, gewoon niks.
En ondanks dat ik weet dat ik van deze ouder niet veel hoef te verwachten, ben ik toch teleurgesteld en doet het zeer.
Dit gedrag past overigens heel goed in het patroon. Ouder vergat in mijn kindertijd ook regelmatig de verjaardagen van mijn zusjes en mij. Er waren dan ook geen cadeautjes ( andere ouder was niet aanwezig ) of er kwam weken later een 'cadeau' maar dat was dan iets wat deze ouder zelf kon gebruiken en wij mochten het dan af en toe lenen.
Deze ouder verwacht overigens zelf wel dat we ( mijn zussen en ik ) klaar staan met cadeaus/ bezoek en telefoontjes bij verjaring. Het is een soort emotionele onvolwassenheid denk ik.
Anderzijds heeft deze ouder qua stabiliteit en bescherming in onze jeugd wel weer veel betekent. Het ligt niet heel zwart-wit.
Misschien hebben anderen een soortgelijke ervaring? Ik weet dat ik mijn verwachtingen moet bijstellen en toch lukt dat niet goed. Il hoef geen cadeau maar een telefoontje of desnoods berichtje was fijn geweest.
Afstand nemen heb ik al gedaan, tenminste, in die zin dat we wel contact hebben maar dat het geen diepte heeft.
Vorige maand was ik jarig. Een mijlpaal want ik werd 45. Mijn partner werd in dezelfde maand 50 jaar. We zijn beide niet zo van het vieren. We hebben elkaar mooie cadeaus gegeven en ook van de kinderen kregen we veel waar we erg dankbaar voor zijn.
Van een van mijn ouders hoorden we echter niets. Geen telefoontje, kaartje, gewoon niks.
En ondanks dat ik weet dat ik van deze ouder niet veel hoef te verwachten, ben ik toch teleurgesteld en doet het zeer.
Dit gedrag past overigens heel goed in het patroon. Ouder vergat in mijn kindertijd ook regelmatig de verjaardagen van mijn zusjes en mij. Er waren dan ook geen cadeautjes ( andere ouder was niet aanwezig ) of er kwam weken later een 'cadeau' maar dat was dan iets wat deze ouder zelf kon gebruiken en wij mochten het dan af en toe lenen.
Deze ouder verwacht overigens zelf wel dat we ( mijn zussen en ik ) klaar staan met cadeaus/ bezoek en telefoontjes bij verjaring. Het is een soort emotionele onvolwassenheid denk ik.
Anderzijds heeft deze ouder qua stabiliteit en bescherming in onze jeugd wel weer veel betekent. Het ligt niet heel zwart-wit.
Misschien hebben anderen een soortgelijke ervaring? Ik weet dat ik mijn verwachtingen moet bijstellen en toch lukt dat niet goed. Il hoef geen cadeau maar een telefoontje of desnoods berichtje was fijn geweest.
Afstand nemen heb ik al gedaan, tenminste, in die zin dat we wel contact hebben maar dat het geen diepte heeft.
vrijdag 25 november 2022 om 10:15
Ik denk dat je het hele proces mag accepteren. Jij bent jarig, je hoort niks en daar ben je teleurgesteld over. Waarom zou dat anders moeten? Teleurstelling is niet leuk maar het hoort erbij, bij het leven, bij deze specifieke ouder.
Natuurlijk kun je ervoor kiezen ook geen werk meer te maken van zijn/haar verjaardag maar ik zie je niet schrijven dat je dat wenst. Dan het hele zootje maar in de acceptatie dus.
Natuurlijk kun je ervoor kiezen ook geen werk meer te maken van zijn/haar verjaardag maar ik zie je niet schrijven dat je dat wenst. Dan het hele zootje maar in de acceptatie dus.
vrijdag 25 november 2022 om 10:15
Ik zou niets verwachten maar ook niets meer doen mbt zijn of haar verjaringen.
Mocht er commentaar opkomen kan je verwijzen naar jullie verjaardagen.
En lekker bij die ander laten als hij/zij daar niet mee om kan gaan.
Ga er dan wel even vanuit dat je er verder ook niet veel aan hebt en er niet zo veel contact is verder?
Mocht er commentaar opkomen kan je verwijzen naar jullie verjaardagen.
En lekker bij die ander laten als hij/zij daar niet mee om kan gaan.
Ga er dan wel even vanuit dat je er verder ook niet veel aan hebt en er niet zo veel contact is verder?
vrijdag 25 november 2022 om 10:16
Zolang je blijft verwachten dat een cirkel 1 dag in het jaar kan veranderen in een vierkant, zal je elk jaar teleurgesteld blijven worden.
Als je hecht aan de felicitatie, moet je de ouder een handje helpen. Door actief persoon aan je verjaardag te herinneren. Uit te nodigen, zelf op te bellen. Als je er belang aan hecht. Zo kun je zorgen dat je haalt wat je nodig hebt.
Als je hecht aan de felicitatie, moet je de ouder een handje helpen. Door actief persoon aan je verjaardag te herinneren. Uit te nodigen, zelf op te bellen. Als je er belang aan hecht. Zo kun je zorgen dat je haalt wat je nodig hebt.
vrijdag 25 november 2022 om 10:19
Doreia* schreef: ↑25-11-2022 10:16Zolang je blijft verwachten dat een cirkel 1 dag in het jaar kan veranderen in een vierkant, zal je elk jaar teleurgesteld blijven worden.
Als je hecht aan de felicitatie, moet je de ouder een handje helpen. Door actief persoon aan je verjaardag te herinneren. Uit te nodigen, zelf op te bellen. Als je er belang aan hecht. Zo kun je zorgen dat je haalt wat je nodig hebt.
Ik denk dat je daar echt geen bal uithaalt. Niets positiefs in ieder geval.
Zelf gaan bellen voor je verjaardag om een felicitatie te kunnen bebedelen? Zo werkt dat toch niet? Je weet toch in je hoofd dat niet uit hen komt als je ze gaat bellen op je verjaardag om te vertellen dat je jarig bent.
vrijdag 25 november 2022 om 10:19
Deze ouder doet al 45 jaar precies wat je van hem of haar kunt verwachten op dit vlak. Je weet al heel lang waar je aan toe bent, toch verwacht je iets van de ander die daar duidelijk niet aan kan voldoen.
Je hebt al afstand genomen wat betreft de diepgang van het contact. Een berichtje of kaartje op je verjaardag hoort, in dit geval, ook bij die afwezige diepgang. Aan de verjaardag van een ander denken vereist het vermogen om attent te zijn, inlevingsvermogen te hebben, alert te zijn (je bewust zijn van de datum en de verjaardag aan de datum koppelen ) en te kunnen plannen (op tijd een kaart uitzoeken en op de post doen of op tijd een bericht sturen) Blijkbaar bezit deze ouder zulke vaardigheden niet. Hoe komt het dat je dit na al die jaren nog zo moeilijk te accepteren vindt ? Het antwoord en de oplossing liggen in jezelf.
En wat betreft de eigen verjaardag van deze ouder : jij hebt deze vaardigheden wel. Ik zou niet uit een soort wraak stoppen met aandacht besteden aan de verjaardag, maar de eer aan jezelf houden. Dat voelt misschien beter.
Je hebt al afstand genomen wat betreft de diepgang van het contact. Een berichtje of kaartje op je verjaardag hoort, in dit geval, ook bij die afwezige diepgang. Aan de verjaardag van een ander denken vereist het vermogen om attent te zijn, inlevingsvermogen te hebben, alert te zijn (je bewust zijn van de datum en de verjaardag aan de datum koppelen ) en te kunnen plannen (op tijd een kaart uitzoeken en op de post doen of op tijd een bericht sturen) Blijkbaar bezit deze ouder zulke vaardigheden niet. Hoe komt het dat je dit na al die jaren nog zo moeilijk te accepteren vindt ? Het antwoord en de oplossing liggen in jezelf.
En wat betreft de eigen verjaardag van deze ouder : jij hebt deze vaardigheden wel. Ik zou niet uit een soort wraak stoppen met aandacht besteden aan de verjaardag, maar de eer aan jezelf houden. Dat voelt misschien beter.
vrijdag 25 november 2022 om 10:24
Het gaat dan ook niet om de ouder, het gaat om de jarige die de woorden wil horen.LuciFee2022 schreef: ↑25-11-2022 10:19Ik denk dat je daar echt geen bal uithaalt. Niets positiefs in ieder geval.
Zelf gaan bellen voor je verjaardag om een felicitatie te kunnen bebedelen? Zo werkt dat toch niet? Je weet toch in je hoofd dat niet uit hen komt als je ze gaat bellen op je verjaardag om te vertellen dat je jarig bent.
Ik zou zelf ook niet bellen, maar als er waarde aan de woorden word gehecht, dan bel je zelf en roep je: hee pa/ma gefeliciteerd met je leukste dochter! IK! Of zo.. weet je en dan krijg je een felicitatie en ben je klaar.
vrijdag 25 november 2022 om 10:25
Dit heb ik gedaan, werkt voor mij heel goed.LuciFee2022 schreef: ↑25-11-2022 10:15Ik zou niets verwachten maar ook niets meer doen mbt zijn of haar verjaringen.
Mocht er commentaar opkomen kan je verwijzen naar jullie verjaardagen.
En lekker bij die ander laten als hij/zij daar niet mee om kan gaan.
Ga er dan wel even vanuit dat je er verder ook niet veel aan hebt en er niet zo veel contact is verder?
En ja ik kreeg een emmer stront over me heen van de partner van ma. Maar na 1x was dat voorbij. Men heeft het recht om boos/teleurgesteld te zijn.
Ik voel zelf geen enkele wrok of wat dan ook meer als ik op m'n verjaardag niets hoor, ik zit goed in m'n vel en dat is het belangrijkst!
Ik herken je gevoel heel goed, ik heb jaren heel veel last gehad van de relatie met mijn moeder. Inmiddels voel ik alleen maar liefde voor haar. Het is voor haar ook heel pijnlijk allemaal. Maar dat betekent niet dat ik dat kan goedmaken door iets te geven wat ik niet kan en wil.
vrijdag 25 november 2022 om 10:28
Dit is wel zo intens treurig, haha sorry, het is vast goed bedoeld. Maar als ze wat eigenwaarde wil behouden of opbouwen kan TO beter een andere manier vinden denk ik.Doreia* schreef: ↑25-11-2022 10:24Het gaat dan ook niet om de ouder, het gaat om de jarige die de woorden wil horen.
Ik zou zelf ook niet bellen, maar als er waarde aan de woorden word gehecht, dan bel je zelf en roep je: hee pa/ma gefeliciteerd met je leukste dochter! IK! Of zo.. weet je en dan krijg je een felicitatie en ben je klaar.
Mijn eigen leefregel is, nóóit vragen om liefde, aandacht of respect. Als mensen het je willen geven doen ze dat uit zichzelf.
vrijdag 25 november 2022 om 10:30
Dank jullie wel voor de reacties. Het geeft me veel om over na te denken. Het klopt inderdaad dat dit al een patroon is dat 45 jaar iedere keer terug komt. En deze ouder heeft inderdaad het empathisch vermogen van een plant. Ook vroeger eens besproken met ouder en ouder is zich ervan bewust maar kan er niets mee.
Ik denk dat ik het moeilijk te accepteren vind omdat dit mijn enige 'stabiele 'ouder is, gek genoeg. En kan met andere zaken wel heel goed plannen, vooruit kijken en regelen. Dingen die wel de interesse hebben denk ik.
Wat ik nog uit het contact haal is een goede vraag. Misschien omdat ik mijn kinderen een opa en oma gun? ( ouder heeft een nieuwe partner ) Of misschien zit ik nog altijd vast in oude patronen.
Ik denk dat ik het moeilijk te accepteren vind omdat dit mijn enige 'stabiele 'ouder is, gek genoeg. En kan met andere zaken wel heel goed plannen, vooruit kijken en regelen. Dingen die wel de interesse hebben denk ik.
Wat ik nog uit het contact haal is een goede vraag. Misschien omdat ik mijn kinderen een opa en oma gun? ( ouder heeft een nieuwe partner ) Of misschien zit ik nog altijd vast in oude patronen.
bassvick wijzigde dit bericht op 25-11-2022 10:34
1.60% gewijzigd
vrijdag 25 november 2022 om 10:31
Hmmm, ik denk niet dat het TO er letterlijk om gaat om het woord 'gefeliciteerd' uit de mond van die ouder te horen. Het gaat er om dat iemand aan je denkt en dat die persoon zelf even de moeite neemt om iets van zich te laten horen. Al je er zelf om moet vragen heeft het geen enkele waarde.Doreia* schreef: ↑25-11-2022 10:24Het gaat dan ook niet om de ouder, het gaat om de jarige die de woorden wil horen.
Ik zou zelf ook niet bellen, maar als er waarde aan de woorden word gehecht, dan bel je zelf en roep je: hee pa/ma gefeliciteerd met je leukste dochter! IK! Of zo.. weet je en dan krijg je een felicitatie en ben je klaar.
vrijdag 25 november 2022 om 10:31
Als je niets verwacht dan kan je ook niet teleurgesteld worden is tegenwoordig een populaire uitspraak.
Zolang je ouder niet dementerend is vind ik het toch heel normaal om er van uit dat de geboorte van je kind een belangrijke gebeurtenis is in je leven.
Dat je als ouder die datum kan onthouden en je kind dus feliciteerd met zijn / haar verjaardag.
Als dat niet gebeurd dan lijkt het mij vrij logisch dat je dan het gevoel krijgt niet zo belangrijk te zijn voor die ouder en lijkt het mij ook vrij logisch dat je daar teleurgesteld over bent.
Dat het dus elk jaar opnieuw een beetje pijn doet.
Dat je geen verwachtingen mag hebben is makkelijk gezegd maar totaal niet realistisch.
Iedereen heeft verwachtingen.
Al is het maar de verwachting dat je het koud krijgt als je zonder jas in de vrieskou gaat lopen.
Als elke gebeurtenis in hwt leven een totale verassing en onverwacht zou zijn is het leven niet leefbaar.
Zolang je ouder niet dementerend is vind ik het toch heel normaal om er van uit dat de geboorte van je kind een belangrijke gebeurtenis is in je leven.
Dat je als ouder die datum kan onthouden en je kind dus feliciteerd met zijn / haar verjaardag.
Als dat niet gebeurd dan lijkt het mij vrij logisch dat je dan het gevoel krijgt niet zo belangrijk te zijn voor die ouder en lijkt het mij ook vrij logisch dat je daar teleurgesteld over bent.
Dat het dus elk jaar opnieuw een beetje pijn doet.
Dat je geen verwachtingen mag hebben is makkelijk gezegd maar totaal niet realistisch.
Iedereen heeft verwachtingen.
Al is het maar de verwachting dat je het koud krijgt als je zonder jas in de vrieskou gaat lopen.
Als elke gebeurtenis in hwt leven een totale verassing en onverwacht zou zijn is het leven niet leefbaar.
vrijdag 25 november 2022 om 10:35
Precies. Het geeft geen enkel positief gevoel als je daar zelf om moet gaan vragen elk jaar.Discobar schreef: ↑25-11-2022 10:31Hmmm, ik denk niet dat het TO er letterlijk om gaat om het woord 'gefeliciteerd' uit de mond van die ouder te horen. Het gaat er om dat iemand aan je denkt en dat die persoon zelf even de moeite neemt om iets van zich te laten horen. Al je er zelf om moet vragen heeft het geen enkele waarde.
Zou dat dus ook niet meer doen.
vrijdag 25 november 2022 om 11:00
Misschien helpt het om ‘aandacht’ en ‘liefde’ los te koppelen van je geboortedag. Deze ouder heeft je op andere vlakken wel gegeven wat je nodig had schrijf je. Dat is ook een vorm van aandacht en liefde. Het is misschien een beetje anders dan gebruikelijk, maar niet minder waardevol. Als je ouder het hele jaar een leuke opa of oma kan zijn voor jouw kinderen dan is dat ook een vorm van aandacht en liefde, voor je kinderen, maar ook voor jou. Leg de focus daarop in plaats van op een kaart of een berichtje een keer per jaar op je verjaardag.
Misschien ben je onbewust te gericht op die felicitatie. Ik heb op mijn telefoon alle verjaardagen opgeslagen en ik krijg automatisch bericht als er iemand jarig is. Ik stuur vervolgens de jarige een appje. Ik vraag me weleens af hoe attent dát nu eigenlijk is als het als agenda punt wordt afgehandeld. Om maar even te illustreren hoe wel of niet belangrijk je het kunt maken
Misschien ben je onbewust te gericht op die felicitatie. Ik heb op mijn telefoon alle verjaardagen opgeslagen en ik krijg automatisch bericht als er iemand jarig is. Ik stuur vervolgens de jarige een appje. Ik vraag me weleens af hoe attent dát nu eigenlijk is als het als agenda punt wordt afgehandeld. Om maar even te illustreren hoe wel of niet belangrijk je het kunt maken
vrijdag 25 november 2022 om 11:05
Zeker heeft iedereen verwachtingen, maar het is al 45 jaar bekend dat TO’s verwachting niet waar gemaakt wordt. Dan mag je stoppen met verwachten en leren er anders mee om te gaan.Velvetlady schreef: ↑25-11-2022 10:31Als je niets verwacht dan kan je ook niet teleurgesteld worden is tegenwoordig een populaire uitspraak.
Zolang je ouder niet dementerend is vind ik het toch heel normaal om er van uit dat de geboorte van je kind een belangrijke gebeurtenis is in je leven.
Dat je als ouder die datum kan onthouden en je kind dus feliciteerd met zijn / haar verjaardag.
Als dat niet gebeurd dan lijkt het mij vrij logisch dat je dan het gevoel krijgt niet zo belangrijk te zijn voor die ouder en lijkt het mij ook vrij logisch dat je daar teleurgesteld over bent.
Dat het dus elk jaar opnieuw een beetje pijn doet.
Dat je geen verwachtingen mag hebben is makkelijk gezegd maar totaal niet realistisch.
Iedereen heeft verwachtingen.
Al is het maar de verwachting dat je het koud krijgt als je zonder jas in de vrieskou gaat lopen.
Als elke gebeurtenis in hwt leven een totale verassing en onverwacht zou zijn is het leven niet leefbaar.
Als je dan nog steeds dezelfde verwachting blijft houden gaat er iets niet goed.
Flauw voorbeeld misschien, maar op een bepaald moment stop je met verwachten dat je droog blijft als het regent en neem je voortaan een paraplu mee.
vrijdag 25 november 2022 om 11:35
Ik verwacht het ook niet en toch ben ik teleurgesteld. Het accepteren lukt gewoon nog niet.Fleur48 schreef: ↑25-11-2022 11:05Zeker heeft iedereen verwachtingen, maar het is al 45 jaar bekend dat TO’s verwachting niet waar gemaakt wordt. Dan mag je stoppen met verwachten en leren er anders mee om te gaan.
Als je dan nog steeds dezelfde verwachting blijft houden gaat er iets niet goed.
Flauw voorbeeld misschien, maar op een bepaald moment stop je met verwachten dat je droog blijft als het regent en neem je voortaan een paraplu mee.
Maar zoals een ander al zei, ik denk dat ik moet accepteren dat het gewoon zeer doet, de ene dag in het jaar.
vrijdag 25 november 2022 om 11:38
@taskmaster; Het contact is verder oppervlakkig maar goed. Geen conflicten. Partner van ouder stuurt goed bij op momenten. Geeft een seintje als de kleinkinderen jarig zijn. Of zegt hardop dat er wel eens gevraagd mag worden hoe het met de ander gaat als ouder weer eens in ellenlange monologen blijft hangen.
Maar deze keer was partner van ouder het ook vergeten, vermoed ik.
Maar deze keer was partner van ouder het ook vergeten, vermoed ik.
vrijdag 25 november 2022 om 11:49
Dat is wel heel makkelijk gezegd.
Je kan accepteren dat iemand niet kan veranderen hierin, maar dat betekent niet dat het geen pijn doet op zo'n dag.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 25 november 2022 om 12:20
Deze ouder verzaakt gewoon hoor, op dit punt. En dat mag je gewoon volkomen kut vinden. Kut voor jij zoals je nu bent, en Kut omdat het je terugneemt naar vroeger en je weer even dat kleine meisje bent, dat vergeten werd.
En natuurlijk, je weet niet beter en stelt elke keer je verwachtingen bij. Dat is een prima copingmechanisme. Maar het blijft gewoon kut
En dat mag je best voelen, daar hoef je niet stoer mee om te kunnen gaan
En natuurlijk, je weet niet beter en stelt elke keer je verwachtingen bij. Dat is een prima copingmechanisme. Maar het blijft gewoon kut
En dat mag je best voelen, daar hoef je niet stoer mee om te kunnen gaan
vrijdag 25 november 2022 om 13:22
Je kan jezelf niet forceren om iets te accepteren. Als het zeer doet, doet het zeer!
Het is zeker wel mogelijk om tot acceptatie te komen. Maar niet door jezelf te vertellen dat je niets mag verwachten.
Ik heb dat ook geprobeerd, maar het ging pas beter met me toen ik erkende dat ik wél bepaalde dingen verwacht van mijn ouders.
Toen kwamen pas echt de boosheid, verdriet en gemis omhoog en kon ik rouwen om de ouders die ik niet had.
En daardoor nu uiteindelijk ten volle aanvaarden wat er wél is. Zoals jij ook zegt, ze hebben me gegeven wat zij konden en ik besta, ik heb het goed, daar ben ik ze dankbaar voor.
Sorry voor het ego verhaal, misschien heb je er iets aan. Zo niet leg het gerust naast je neer.
Het is zeker wel mogelijk om tot acceptatie te komen. Maar niet door jezelf te vertellen dat je niets mag verwachten.
Ik heb dat ook geprobeerd, maar het ging pas beter met me toen ik erkende dat ik wél bepaalde dingen verwacht van mijn ouders.
Toen kwamen pas echt de boosheid, verdriet en gemis omhoog en kon ik rouwen om de ouders die ik niet had.
En daardoor nu uiteindelijk ten volle aanvaarden wat er wél is. Zoals jij ook zegt, ze hebben me gegeven wat zij konden en ik besta, ik heb het goed, daar ben ik ze dankbaar voor.
Sorry voor het ego verhaal, misschien heb je er iets aan. Zo niet leg het gerust naast je neer.
vrijdag 25 november 2022 om 13:24
Wat een mooie post !Avage schreef: ↑25-11-2022 13:22Je kan jezelf niet forceren om iets te accepteren. Als het zeer doet, doet het zeer!
Het is zeker wel mogelijk om tot acceptatie te komen. Maar niet door jezelf te vertellen dat je niets mag verwachten.
Ik heb dat ook geprobeerd, maar het ging pas beter met me toen ik erkende dat ik wél bepaalde dingen verwacht van mijn ouders.
Daarna kwamen pas echt de boosheid, verdriet en gemis omhoog en kon ik rouwen om de ouders die ik niet had.
En daardoor nu uiteindelijk ten volle aanvaarden wat er wél is. Zoals jij ook zegt, ze hebben me gegeven wat zij konden en ik besta, ik heb het goed, daar ben ik ze dankbaar voor.
Sorry voor het ego verhaal, misschien heb je er iets aan. Zo niet leg het gerust naast je neer.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
