Relaties
alle pijlers
Weekendje weg afzeggen i.v.m. ziek, bang voor reactie moeder
woensdag 24 juni 2009 om 11:40
Hoi allemaal,
Aankomend weekend hebben mijn vriend en ik en m’n moeder een weekendje weg gepland staan. Nu is de relatie met m’n moeder nogal moeilijk (zoals sommige van jullie wel weten), kort gezegd komt het er op neer dat ik maar te doen heb wat zij wil en anders heb ik grote bonje. Het kan dan zomaar gebeuren dat we wekenlang geen contact hebben, de laatste keer hebben we zelfs een aantal maanden geen contact gehad. Na zo’n periode van ruzie wil mijn moeder dan steevast er even tussenuit om bij te komen van alle spanningen. M’n vriend en ik moeten dan mee. Nee zeggen is geen optie, dat hebben we al ondervonden. Ze zegt altijd wel als jullie niet willen zeg het dan, dat is geen probleem, maar toen we ook daadwerkelijk een keer nee hebben gezegd was het gelijk weer bonje. En dan was het nog niet eens een nee omdat we niet wilden maar simpelweg omdat mijn vriend geen vrij kon krijgen, hij was kort daarvoor ook al vrij geweest omdat we toen samen op vakantie gingen.
Maar goed ik wijk af, het gaat nu dus om aankomend weekend. Op zich hebben we er wel zin in maar mijn vriend is nu ziek. Hij ligt met vrij hoge koorts in bed en heeft een antibioticakuur gekregen. Ik denk niet dat hij vrijdag beter is, wat inhoudt dat we niet wegkunnen en dus moeten annuleren. Ik ben nu erg bang voor de reactie van m’n moeder. Ziek worden doet niemand expres maar ik weet nu al dat ze gaat roepen dat we helemaal niet met haar mee willen en dat het ziek zijn een smoes is, of dat het ons wel goed uitkomt dat m’n vriend ziek is zodat we niet met haar meehoeven. Kortom ik vrees weer een hoop bonje en wekenlang geen contact en dat is nu juist wat ik niet wil!
Aankomend weekend hebben mijn vriend en ik en m’n moeder een weekendje weg gepland staan. Nu is de relatie met m’n moeder nogal moeilijk (zoals sommige van jullie wel weten), kort gezegd komt het er op neer dat ik maar te doen heb wat zij wil en anders heb ik grote bonje. Het kan dan zomaar gebeuren dat we wekenlang geen contact hebben, de laatste keer hebben we zelfs een aantal maanden geen contact gehad. Na zo’n periode van ruzie wil mijn moeder dan steevast er even tussenuit om bij te komen van alle spanningen. M’n vriend en ik moeten dan mee. Nee zeggen is geen optie, dat hebben we al ondervonden. Ze zegt altijd wel als jullie niet willen zeg het dan, dat is geen probleem, maar toen we ook daadwerkelijk een keer nee hebben gezegd was het gelijk weer bonje. En dan was het nog niet eens een nee omdat we niet wilden maar simpelweg omdat mijn vriend geen vrij kon krijgen, hij was kort daarvoor ook al vrij geweest omdat we toen samen op vakantie gingen.
Maar goed ik wijk af, het gaat nu dus om aankomend weekend. Op zich hebben we er wel zin in maar mijn vriend is nu ziek. Hij ligt met vrij hoge koorts in bed en heeft een antibioticakuur gekregen. Ik denk niet dat hij vrijdag beter is, wat inhoudt dat we niet wegkunnen en dus moeten annuleren. Ik ben nu erg bang voor de reactie van m’n moeder. Ziek worden doet niemand expres maar ik weet nu al dat ze gaat roepen dat we helemaal niet met haar mee willen en dat het ziek zijn een smoes is, of dat het ons wel goed uitkomt dat m’n vriend ziek is zodat we niet met haar meehoeven. Kortom ik vrees weer een hoop bonje en wekenlang geen contact en dat is nu juist wat ik niet wil!
woensdag 24 juni 2009 om 12:53
Het feit dat moeder al een aanleiding ziet in ziekmelding om de hele intentie van dochter en schoonzoon volledig te wantrouwen, is op zich al een iets waarvan je je achter de oren zou moeten krabben.
Complexe is echter ook dat mama ook niet helemaal een bord voor heur hoofd zal hebben en dus ook wel doorheeft dat er misschien ook niet meer álles op álles wordt gezet om toch mee te kunnen, omdat dochter en schoonzoon de bui van het weekend met moeders ook al weer weer zien hangen in algemene zin. Ook mama ziet: waar rook is, is vuur.
En dat bokt heerlijk zo tegen elkaar in totdat de bom weer barst. En de vraag is al lang niet meer óf, maar wanneer. Een perpetuum mobile waar niemand meer gelukkig in is.
Die cirkel moet hoe dan ook eens doorbroken worden door één der partijen. Al voelt dat nu nog aan voor TO als iets wat ze helemaal niet wil. Ze vreest de periodes zonder contact, en ze vreest het contact. En ziet niet meer door de ellende welke situatie nu feitelijk erger is. Wel contact, al is dat ellendig en eieren lopen, is feitelijk voor haar nu méér comfort zone dan geen contact.
En zo moddert ze door, en als ze niet uitkijkt, zal ze nog moeten schipperen en bemiddelen tussen vriend en moeder ook nog... Beter kiest ze hoe dan ook nu haar éigen weg in haar gevoel, zodat ze naar beide partijen toe onafhankelijk kan blijven daarin. Dat wil niet per definitie zeggen dat ze met één of meerdere partijen moet breken, maar wel dat ze de relatie(s) gezond moet houden door ook daarin te erkennen dat er pas sprake is van een relatie als die van twee kanten gelijkwaardig komt. En dat betekent dat ze in deze situatie zelf moet bepalen of ZIJ het verantwoordelijk en realistisch acht om vriend ziek mee te nemen of te hopen dat hij vrijdag beter is. Of om resoluut te zeggen: dit kan niet, en het weekend om die reden af te zeggen.
En blijf transparant en eerlijk: als TO geen zin heeft om uberhaupt op deze manier moeder tegemoet te komen in háár gevoel van afsluiten omdat het niet de manier van TO is, zeg dat oprecht en eerlijk. Mama is ook niet gek, en hoe manipulatief ook: zij is beter af met en verdient de waarheid van dochter te horen. Al zal die haar niet zinnen en zal ze weer opnieuw haar manipulatief en destructief gedrag tonen. En dat gedrag is dan moeders probleem: TO heeft het niet veroorzaakt of verergert juist door om de hete brij heen te blijven draaien.
TO. succes.
Complexe is echter ook dat mama ook niet helemaal een bord voor heur hoofd zal hebben en dus ook wel doorheeft dat er misschien ook niet meer álles op álles wordt gezet om toch mee te kunnen, omdat dochter en schoonzoon de bui van het weekend met moeders ook al weer weer zien hangen in algemene zin. Ook mama ziet: waar rook is, is vuur.
En dat bokt heerlijk zo tegen elkaar in totdat de bom weer barst. En de vraag is al lang niet meer óf, maar wanneer. Een perpetuum mobile waar niemand meer gelukkig in is.
Die cirkel moet hoe dan ook eens doorbroken worden door één der partijen. Al voelt dat nu nog aan voor TO als iets wat ze helemaal niet wil. Ze vreest de periodes zonder contact, en ze vreest het contact. En ziet niet meer door de ellende welke situatie nu feitelijk erger is. Wel contact, al is dat ellendig en eieren lopen, is feitelijk voor haar nu méér comfort zone dan geen contact.
En zo moddert ze door, en als ze niet uitkijkt, zal ze nog moeten schipperen en bemiddelen tussen vriend en moeder ook nog... Beter kiest ze hoe dan ook nu haar éigen weg in haar gevoel, zodat ze naar beide partijen toe onafhankelijk kan blijven daarin. Dat wil niet per definitie zeggen dat ze met één of meerdere partijen moet breken, maar wel dat ze de relatie(s) gezond moet houden door ook daarin te erkennen dat er pas sprake is van een relatie als die van twee kanten gelijkwaardig komt. En dat betekent dat ze in deze situatie zelf moet bepalen of ZIJ het verantwoordelijk en realistisch acht om vriend ziek mee te nemen of te hopen dat hij vrijdag beter is. Of om resoluut te zeggen: dit kan niet, en het weekend om die reden af te zeggen.
En blijf transparant en eerlijk: als TO geen zin heeft om uberhaupt op deze manier moeder tegemoet te komen in háár gevoel van afsluiten omdat het niet de manier van TO is, zeg dat oprecht en eerlijk. Mama is ook niet gek, en hoe manipulatief ook: zij is beter af met en verdient de waarheid van dochter te horen. Al zal die haar niet zinnen en zal ze weer opnieuw haar manipulatief en destructief gedrag tonen. En dat gedrag is dan moeders probleem: TO heeft het niet veroorzaakt of verergert juist door om de hete brij heen te blijven draaien.
TO. succes.
woensdag 24 juni 2009 om 13:00
Anjertje, wat je goed in je achterhoofd moet houden in een relatie met zo'n extreem dominante ouder, is dat je wel degelijk de optie hebt om 'nee' te zeggen, die heb je nl altijd. Als vrouw, als mens en als dochter.
Als zij daardoor ruzie maakt, en je niet wil zien, zal ze ongetwijfeld de schuld (van alles, niet alleen van deze ruzie) in jouw schoenen schuiven. Geloof me, ik heb enig idee waar ik over praat.
Bedenk echter wel dat alles wat ze jou aan probeert te praten, haar eigen dikke schuld is. Zij verziekt de relatie waardoor er ruzie komt, zijn zorgt dan voor een periode van elkaar niet zien en zij stelt vervolgens voorwaarden aan jullie samenzijn.
Jij hebt daar helemaal geen schuld aan. Het is heel lastig, want je komt hoe dan ook in een loyaliteitsconflict (jezelf of je moeder, wat kies je?) en een breuk forceren is een heel harde en vaak definitieve keus.
Als zij daardoor ruzie maakt, en je niet wil zien, zal ze ongetwijfeld de schuld (van alles, niet alleen van deze ruzie) in jouw schoenen schuiven. Geloof me, ik heb enig idee waar ik over praat.
Bedenk echter wel dat alles wat ze jou aan probeert te praten, haar eigen dikke schuld is. Zij verziekt de relatie waardoor er ruzie komt, zijn zorgt dan voor een periode van elkaar niet zien en zij stelt vervolgens voorwaarden aan jullie samenzijn.
Jij hebt daar helemaal geen schuld aan. Het is heel lastig, want je komt hoe dan ook in een loyaliteitsconflict (jezelf of je moeder, wat kies je?) en een breuk forceren is een heel harde en vaak definitieve keus.
woensdag 24 juni 2009 om 13:40
quote:Suzeli schreef op 24 juni 2009 @ 11:47:
[...]
Ik zou nooit mijn zieke vriend alleen thuis laten met hoge koorts en een antiobiotica kuur.Ik woon alleen, bij mij komt er ook niemand babysitten als ik met griep thuis ben. Het is geen klein kind, hij kan wel voor zichzelf zorgen als ie ziek is, dat moeten tal van volwassenen die alleen wonen namelijk ook.
[...]
Ik zou nooit mijn zieke vriend alleen thuis laten met hoge koorts en een antiobiotica kuur.Ik woon alleen, bij mij komt er ook niemand babysitten als ik met griep thuis ben. Het is geen klein kind, hij kan wel voor zichzelf zorgen als ie ziek is, dat moeten tal van volwassenen die alleen wonen namelijk ook.
woensdag 24 juni 2009 om 15:43
Ik weet niet precies hou oud je moeder is....maar laat je de komende 30 a 40 jaar alle weekenden door je moeder bepalen? Want als je nu geen nee zegt, dan houd het nooit meer op. Dan zal ze altijd controle houden over jou. Verwacht niet dat dit zal eindigen doordat ze zelf inziet dat ze je teveel en te dominant claimd.
Moeten over een paar jaar de kinderen ook mee als je moeder dat beveelt?
Moeten over een paar jaar de kinderen ook mee als je moeder dat beveelt?
woensdag 24 juni 2009 om 19:57
quote:whopper schreef op 24 juni 2009 @ 13:00:
Anjertje, wat je goed in je achterhoofd moet houden in een relatie met zo'n extreem dominante ouder, is dat je wel degelijk de optie hebt om 'nee' te zeggen, die heb je nl altijd. Als vrouw, als mens en als dochter.
Als zij daardoor ruzie maakt, en je niet wil zien, zal ze ongetwijfeld de schuld (van alles, niet alleen van deze ruzie) in jouw schoenen schuiven. Geloof me, ik heb enig idee waar ik over praat.
Bedenk echter wel dat alles wat ze jou aan probeert te praten, haar eigen dikke schuld is. Zij verziekt de relatie waardoor er ruzie komt, zijn zorgt dan voor een periode van elkaar niet zien en zij stelt vervolgens voorwaarden aan jullie samenzijn.
Jij hebt daar helemaal geen schuld aan. Het is heel lastig, want je komt hoe dan ook in een loyaliteitsconflict (jezelf of je moeder, wat kies je?) en een breuk forceren is een heel harde en vaak definitieve keus.Amen. Zoals ik ook al zei: breken doe je pas als er echt geen andere oplossing meer is. En zover hoeft het niet altijd te komen.
Anjertje, wat je goed in je achterhoofd moet houden in een relatie met zo'n extreem dominante ouder, is dat je wel degelijk de optie hebt om 'nee' te zeggen, die heb je nl altijd. Als vrouw, als mens en als dochter.
Als zij daardoor ruzie maakt, en je niet wil zien, zal ze ongetwijfeld de schuld (van alles, niet alleen van deze ruzie) in jouw schoenen schuiven. Geloof me, ik heb enig idee waar ik over praat.
Bedenk echter wel dat alles wat ze jou aan probeert te praten, haar eigen dikke schuld is. Zij verziekt de relatie waardoor er ruzie komt, zijn zorgt dan voor een periode van elkaar niet zien en zij stelt vervolgens voorwaarden aan jullie samenzijn.
Jij hebt daar helemaal geen schuld aan. Het is heel lastig, want je komt hoe dan ook in een loyaliteitsconflict (jezelf of je moeder, wat kies je?) en een breuk forceren is een heel harde en vaak definitieve keus.Amen. Zoals ik ook al zei: breken doe je pas als er echt geen andere oplossing meer is. En zover hoeft het niet altijd te komen.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
woensdag 24 juni 2009 om 19:59
quote:decibelletje schreef op 24 juni 2009 @ 13:29:
Ik zou haar bellen en zeggen hoe je erover denkt!
Dat je heel graag met haar een weekendje weg zou willen maar dat je bang bent da tje op je tenen moet lopen of dat er weer bonje komt.Ik heb zomaar het idee dat zo'n soort boodschap òf niet over komt, òf reden is voor een nieuwe periode van radiostilte van de kant van 'dear mommy'.
Ik zou haar bellen en zeggen hoe je erover denkt!
Dat je heel graag met haar een weekendje weg zou willen maar dat je bang bent da tje op je tenen moet lopen of dat er weer bonje komt.Ik heb zomaar het idee dat zo'n soort boodschap òf niet over komt, òf reden is voor een nieuwe periode van radiostilte van de kant van 'dear mommy'.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
woensdag 24 juni 2009 om 20:15
Nodig haar uit op ziekenbezoek zodat ze met eigen ogen kan zien dat vriend er niet best aan toe is.
Het is verdomd moeilijk om op te staan tegen een dominante moeder, maar het kan wel. Geeft zelfs ondanks het energieverlies op dat moment een goed gevoel want je merkt dat je bij je eigen kracht blijft.
Hou je bij de feiten: je vriend is ziek of op zijn gunstigst nog aan het kwakkelen en kan nu niet op reis. Alleen een alternatieve datum voorstellen als je hier werkelijk zin in hebt. Zo niet, zeggen dat je liever kortere contacten met je moeder hebt dan een heel weekend lang, en een dagje weg voorstellen. Desnoods erbij vertellen dat je zo baalt van al die bonje en ruzie en dat je het idee hebt dat dat minder is als jullie elkaar minder lang zien.
In het dagelijks contact: ook beter een paar uurtjes gezellig dan een hele dag met risico op gedoe. Tot nu toe bepaalde zij: nu is het tijd dat jij/jullie gaan bepalen hoe jij/jullie je leven willen inrichten, en welke plaats jij/jullie voor haar daarin hebben ingeruimd.
Als jij je grenzen duidelijk hebt bindt zij wel in. Echt. Kost je flink wat nachtmerries tijdens het stellen, maar in the end kom je er beter uit.
Het is verdomd moeilijk om op te staan tegen een dominante moeder, maar het kan wel. Geeft zelfs ondanks het energieverlies op dat moment een goed gevoel want je merkt dat je bij je eigen kracht blijft.
Hou je bij de feiten: je vriend is ziek of op zijn gunstigst nog aan het kwakkelen en kan nu niet op reis. Alleen een alternatieve datum voorstellen als je hier werkelijk zin in hebt. Zo niet, zeggen dat je liever kortere contacten met je moeder hebt dan een heel weekend lang, en een dagje weg voorstellen. Desnoods erbij vertellen dat je zo baalt van al die bonje en ruzie en dat je het idee hebt dat dat minder is als jullie elkaar minder lang zien.
In het dagelijks contact: ook beter een paar uurtjes gezellig dan een hele dag met risico op gedoe. Tot nu toe bepaalde zij: nu is het tijd dat jij/jullie gaan bepalen hoe jij/jullie je leven willen inrichten, en welke plaats jij/jullie voor haar daarin hebben ingeruimd.
Als jij je grenzen duidelijk hebt bindt zij wel in. Echt. Kost je flink wat nachtmerries tijdens het stellen, maar in the end kom je er beter uit.
woensdag 24 juni 2009 om 21:16
He lekker herkenbaar.
Zo door de jaren heen terwijl je volwassen wordt, leer je met teleurstellingen om te gaan. Wanneer dat niet gebeurt, ligt dat niet aan de omgeving maar aan de persoon zelf. En de reacties van desbetreffende persoon zijn niet de schuld en/of de verantwoordelijkheid van de omgeving maar wederom van die persoon zelf.
Laat het niet in jouw schoenen schuiven. Ik koos dan maar voor bonje. Als je dat moeilijk vindt om te bepalen, wat eerlijk is, waar jij een aandeel in hebt enz, draai het dan gewoon eens om. Als een vriendin dit bij mij zou doen, dan zou ik zus en zo reageren. Dikke kans dat je zelf een stuk redelijker bent. Neem dat als norm. Dan wordt het makkelijker om een grens te bepalen met zo iemand .
Iig, succes ermee, wat je ook besluit en doet.
Zo door de jaren heen terwijl je volwassen wordt, leer je met teleurstellingen om te gaan. Wanneer dat niet gebeurt, ligt dat niet aan de omgeving maar aan de persoon zelf. En de reacties van desbetreffende persoon zijn niet de schuld en/of de verantwoordelijkheid van de omgeving maar wederom van die persoon zelf.
Laat het niet in jouw schoenen schuiven. Ik koos dan maar voor bonje. Als je dat moeilijk vindt om te bepalen, wat eerlijk is, waar jij een aandeel in hebt enz, draai het dan gewoon eens om. Als een vriendin dit bij mij zou doen, dan zou ik zus en zo reageren. Dikke kans dat je zelf een stuk redelijker bent. Neem dat als norm. Dan wordt het makkelijker om een grens te bepalen met zo iemand .
Iig, succes ermee, wat je ook besluit en doet.
