Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

Marit80 schreef: ↑

24-12-2022 03:39

Het blijft eventjes stil vanuit jou en ik hoop dat dat betekent dat je het druk hebt met dingen voor jezelf doen.

Mocht je echter tóch hebben toegegeven aan het goedmaken met hem, voel je niet bezwaard om alsnog hier terug te komen. Meerderen van ons hier zullen de rocky road waar je op rijdt begrijpen en zullen je er niet om veroordelen!

Er is veel contact nog geweest gisteravond, Ik had barstende koppijn van alles en had het gevoel dat ik echt doordraaide.
Het enige wat hij eigenlijk zei was... dat als ik me gedragen had, dit niet was gebeurd. Ik gewoon een keer normaal moest doen. Dat hij me niet vertrouwd omdat ik ben weggegaan. "je hoeft je enkel maar te gedragen". Zijn zijn woorden. Ik ben niet meer welkom tot ik weer normaal kan doen.
Dat maakte me alleen maar nog meer in de war... Ik voelde me enorm schuldig, en nog. Het is zo'n rare situatie.
Nu krijg ik een berichtje "Goedemorgen, ik ben daar en daar, gaat het al wat beter vandaag?".
Hij is nu leuke dingen voor zichzelf aan het doen. Ik voel me echt lomp dat ik dat niet gewoon kan momenteel. Ik herken gewoon mezelf niet meer terug. Ik zie gedrag bij mezelf dat ook echt niet oke is. Ik merk dat ik snak naar zijn aandacht en liefde. Het is echt hopeloos en uitzichtloos zo.

Ik weet nog niet wat ik ga doen... het is kerst.

Doreia* schreef: ↑

24-12-2022 11:01

Voorspelbaar dit gedrag.

Hij zegt nu dus allemaal dingen om jou schuldig te laten voelen. Want jij weet dat jij het vreselijk vind als een ander je niet lief, leuk en aardig vind. Dan ga jij keihard pleasen, ten koste van jezelf, om weer in de gunst te komen.

Maar wat levert het jou op? Waarom wil je uit alle macht dat deze sadist je aardig vind?
Het enige wat je krijgt is nog meer stress, angst en controle van hem.

Nu komen er zeker camera's in je huis, want je bent niet betrouwbaar volgens hem.

Iedereen op het forum vind je genoeg. Leuk, lief, aardig, welbespraakt.
Wie was jij 3 jaar terug? Sprankelend, blij, gezellig, outgoing? Waar sta je nu?
Is het je dat waard?

Ik was inderdaad heel outgoing sprankelend en eigenlijk altijd een glimlach op mijn gezicht.
Zelfs zijn famillie zegt eigenlijk dat ik de laatste tijd zo stil ben in gezelschap.

Krukje306 schreef: ↑

24-12-2022 10:53

Dit inderdaad. Je bent ontzettend dapper. Dat schuldgevoel was bij mij enorm sterk. Rationeel wist ik dat het niet klopte en dat het niet terecht was maar het zat zo diep. Jij bent waarschijnlijk ook een pleaser, een groot verantwoordelijkheidsgevoel? Heb je nu het gevoel dat je iets heel ergs hebt gedaan? En dat iets in jou het zelfs snapt dat hij boos is? Want het is allemaal jou schuld natuurlijk..

Ik heb geantwoord op zijn berichtje. Dat ik straks maar naar hem moet komen, dan voel ik me vast beter.

"Ik weet niet of ik me kan gedragen dus het is misschien geen goed idee dat ik afkom".
Hij antwoorde: "begin nou niet weer he, ik stel het voor dus zie maar wat je er mee doet. Als je het weer wil afkaatsen, moet jij dat weten. Ik wil gerust normaal doen maar onozel doen hoeft voor mij niet meer. Ik zie je straks. Ten laatste om half 6 bij mij".

samarinde schreef: ↑

24-12-2022 11:32

De dynamiek tussen jullie is als die van ouder en kind (“Gedraag je!”) en als die van meester en slaaf (de filmpjes, de seks als je slaapt). Totaal ongelijkwaardig. En daarom voel je je nu schuldig en lomp. Want zo ga je niet met papa om, dan wordt papa boos.

Vanuit zijn machtspositie heeft hij jou nu een afkoelingsperiode opgelegd. Jij moet je gedragen. Lukt dat niet, dan zwaait er wat. Hij dreigt, hij is namelijk zélf niet in staat om normaal te doen: rustig praten, rekening houden met andermans gevoelens, zelfreflectie.

Probeer sterk te blijven. De belangrijkste stap heb je al gezet: je wéét het nu. Je weet wie hij is. Wat hij is. Zelfs als je zou teruggaan, kun je dat nooit meer níet weten. Dus jij gaat losbreken, is het niet nu, dan over een tijdje.

Bespaar jezelf nog een paar afschuwelijke weken of maanden. Gevoelsmatig ben je er klaar voor, denk ik.

Ik denk dat je gelijk hebt, ik ben aan het losbreken. Ben alleen bang dat dit niet perse vandaag gaat zijn.
Het cadeau voor zijn tante zit nog in mijn tas en als ik het nu zo aftrap zal ik voor gek staan bij de hele famillie. Ik weet dit klinkt stom, en wat maakt het uit. Maar die mensen hebben er niks mee te maken.
Voor mezelf heb ik wel besloten om maandag naar de huisarts te gaan en om te vragen voor hulp.
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat ik blijf praten. Dit forum heeft echt heel veel veranderd in mijn hoofd in zeer korte tijd.
Ik begin te zien wat hij doet en ik merk dat ik van mezelf niet meer mag twijfelen aan mezelf. Dat is echt al een grote stap in mijn hoofd.