Gaslighting op het werk

Argh, ik moet even wat frustratie van me afschrijven.
Ik heb geen fijne baas. Hij is controlerend en afkeurend, en denkt alleen aan zijn eigen hachje. Ik ben absoluut niet de enige die hier last van heeft, waardoor ik ook weet dat het niet aan mij ligt.

Afgelopen week is de bom gebarsten, en ben ik (via mail) tegen hem uitgevaren. Daar kwam hij op terug in een gesprek. In dat gesprek ben ik netjes gebleven, maar heb ik ook proberen uit te leggen waar volgens mij het probleem zit, waardoor ik niet goed mijn werk kan doen.

Hij luisterde echter voor geen meter. En dat had ik op zich wel verwacht, maar wat ik nog veel lastiger vond, is dat ik me achteraf afvroeg of ik nou te moeilijk deed, of het toch aan mij lag, of ik niet gewoon onredelijke verwachtingen had.
Tot ik na een paar uur weer wakker werd, en me realiseerde dat daar niks van waar is. Ik overdrijf helemaal niet. Dat beamen mijn collegas ook. En toch, en toch kreeg hij me zover dat ik aan mezelf begon te twijfelen.

Dit soort gaslighting is hij expert in, dat wist ik al wel langer. Maar eerder ging het dan over of er wel of niet nog extra voorraad van product X in de opslag lag of zo (waarbij hij dan keihard beweerde dat je gewoon niet goed gezocht had, tot meerdere keren aan toe, terwijl het er gewoon echt niet was. Maar niet dat hij dan even mee gaat kijken. Nee, gewoon aan eigen waarheid vasthouden en beweren dat de ander gek/dom/lui is). Nu ging het om zaken als micromanagement, werkplezier, etc., dingen die minder hard te maken zijn. En dat hij me daarbij zo succesvol kon bespelen, dat schokte me eigenlijk.

Ik heb mijn ogen al open voor een andere baan, maar in mijn branche is dat niet zo eenvoudig. Ik moet het hier dus nog een tijd volhouden. Daarnaast voel ik ook een verantwoordelijkheid om de jongere medewerkers onder mij te beschermen tegen hem.
Maar hoe hou ik dit vol? Iemand hier ervaring mee, met zo'n baas? Hoe ben jij erboven blijven staan, hoe heb je gezorgd dat je mentaal gezond kon blijven in zo'n giftige omgeving?

Jullie begrip doet me echt goed, bedankt daarvoor.

Pozzebok schreef: ↑

20-06-2023 11:24

De sector waarin je zit is helaas een hopeloze slangenkuil wat dit betreft. Het verleden heeft ook aangetoond dat mensen die aan de bel trokken, niet makkelijk elders een positie kregen want: "lastige types".
Hoe staat het vertrouwensbureau van jouw organisatie bekend met dit soort kwesties? Kun je erheen denk je?
Kun je misschien via je relaties bij een andere werkgever aan de slag?

En, misschien nog wat voorbarig: hoe sta je er tegenover om een switch te maken naar een volledig andere sector? Wel je vakgebied, maar ander uitgangspunt als je begrijpt wat ik bedoel?

(Heb alle verwijzingen naar je echte sector maar even verwijderd uit mijn oorspronkelijke tekst)

Ja, ik denk nu al wel dat mijn baas mij zal 'aanprijzen' als een lastig type inderdaad, bij zijn netwerk.. 'Gelukkig' merk ik wel dat het bij best wel veel mensen bij andere instellingen bekend is dat hij zo is, dat het niet fijn met hem werken is. Dus ik hoop dat dat mij wat krediet geeft, ook als ik hier voortijdig wegga. Dat mensen wel begrijpen waarom dat was, en dat het niet aan mij lag.

Ik ben inderdaad ook aan het kijken naar een soort zijstap naar een ander soort baan, binnen het vakgebied maar buiten de sector. Ik vind dat echter een hele lastige keuze, want het is wel out = out vaak.. dus het voelt alsof ik nu moet kiezen tussen korte termijn gezondheid, of lange termijn carriere. Heel lastig vind ik dat. En ook zo frustrerend, dat ik eigenlijk uit mijn droomberoep gepest word.

Ik ben eerlijk gezegd bang om steun te zoeken bij anderen in de organisatie, zelfs de vertrouwenspersoon, omdat mijn baas nogal close is met mensen hoog in de boom. Ik ben bang dat ik, als medewerker met een tijdelijk contract, die ook nog eens moeilijk doet, altijd aan het kortste eind te trekken. Dat geeft al wel een beetje aan wat voor angstcultuur er heerst, besef ik nu ik dat opschrijf.

Maar iets is me nu wel echt duidelijk geworden: dit gaat niet veranderen. Ik kan het niet veranderen, ook. Het enige wat ik kan doen is of ermee om leren gaan (lukt me niet), of weggaan. Dan is de keuze eigenlijk wel duidelijk.. is alleen de vraag hoeveel urgentie ik daarachter zet, of ik bereid ben mijn carrierepad waar ik al jaren aan werk ervoor om te gooien. Wat ik in ieder geval niet wil, is een burnout in. Dus ik moet echt op mezelf passen. Ik zal ook iemands tip hier ter harte nemen, en een vriend, die niet in dit veld werkt, goed op de hoogte brengen. Zodat die mee een oogje in het zeil kan houden of ik er niet echt aan onderdoor ga.

Overigens werkte ik hiervoor bij twee werkgevers in hetzelfde vakgebied waar ik me wel enorm op mijn plek en happy voelde, dus ik weet dat het wel echt anders kan. Dat maakt het nu ook nog moeilijker te accepteren dat ik zo gemicromanaged word: ik ben meer senior, maar wordt meer junior behandeld dan tijdens mijn eerste baan.