Relaties
alle pijlers
Gelukkig getrouwd blijven
woensdag 8 juli 2009 om 14:37
Ik ben zes jaar getrouwd, heb twee kinderen. Mijn man en ik zijn ervan overtuigd dat scheiden voor ons geen optie is, omdat we bij elkaar willen blijven, omdat dat de insteek van ons huwelijk was, omdat we onze kinderen een scheiding niet aan willen doen.
Het uitgangspunt bij elkaar te blijven geeft mij rust. Maar af en toe beklemt het me, bijv. als ik boos ben op mijn man, dan kan het juist benauwend voelen (zit ik de rest van mijn leven aan jou vast?).
Gisteren las ik ergens een opmerking van Nijntje die mij erg inspireerde. Ze schreef iets in de trant van: Ik ga ervan uit dat mijn man en ik fouten maken, maar we blijven bij elkaar en maken iets moois van onze tijd in dit aardse tranendal.
Het lukte me hierdoor meteen over een paar ergernissen heen te stappen die zich hadden opgebouwd. Ik wil meer leren van de gelukkig getrouwde mensen hier!
Deel hier je tips en ervaringen om je huwelijk goed en duurzaam te maken. Hoe blijf jij gelukkig getrouwd?
Ervaringen van in zonde levende hokkers ook welkom.
Het uitgangspunt bij elkaar te blijven geeft mij rust. Maar af en toe beklemt het me, bijv. als ik boos ben op mijn man, dan kan het juist benauwend voelen (zit ik de rest van mijn leven aan jou vast?).
Gisteren las ik ergens een opmerking van Nijntje die mij erg inspireerde. Ze schreef iets in de trant van: Ik ga ervan uit dat mijn man en ik fouten maken, maar we blijven bij elkaar en maken iets moois van onze tijd in dit aardse tranendal.
Het lukte me hierdoor meteen over een paar ergernissen heen te stappen die zich hadden opgebouwd. Ik wil meer leren van de gelukkig getrouwde mensen hier!
Deel hier je tips en ervaringen om je huwelijk goed en duurzaam te maken. Hoe blijf jij gelukkig getrouwd?
Ervaringen van in zonde levende hokkers ook welkom.
woensdag 8 juli 2009 om 20:29
Nog een dikke maand en we zijn 35 jaar getrouwd.
Tsja hoe doe je dat?
Het is ook echt niet altijd koek en ei. Als ik ergens de balen van had, ging ik gewoon lekker een weekendje weg. Hiervan bijgekomen konden we er allebei weer helemaal tegen. Ik omdat ik weer was opgeladen en manlief omdat ie me had gemist. En houden van elkaar is natuurlijk het allerbelangrijkste.
Wij zijn ook twee tegenpolen. Manlief is erg rustig en een eenling, ik ben druk en wil altijd mensen om me heen. Soms is dat lastig, maar door te schipperen komen we er steeds uit.
Tsja hoe doe je dat?
Het is ook echt niet altijd koek en ei. Als ik ergens de balen van had, ging ik gewoon lekker een weekendje weg. Hiervan bijgekomen konden we er allebei weer helemaal tegen. Ik omdat ik weer was opgeladen en manlief omdat ie me had gemist. En houden van elkaar is natuurlijk het allerbelangrijkste.
Wij zijn ook twee tegenpolen. Manlief is erg rustig en een eenling, ik ben druk en wil altijd mensen om me heen. Soms is dat lastig, maar door te schipperen komen we er steeds uit.
woensdag 8 juli 2009 om 20:30
Ik ben al 10 jaar samen met mijn man, waarvan 8 jaar getrouwd. We hebben samen 4 kinderen en we zijn heel gelukkig. Juist ook het feit dat we enkele crises hebben doorstaan, maakt ons samen nog sterker.
Ook herken ik het vergroeid zijn van Thyra. Die prachtige post van je, die had ook ik zo kunnen schrijven (alleen misschien niet zo mooi ).
En verder ben ik het met BGB eens.
Tegenwoordig is men zo snel ontevreden, zeurt men teveel. Is je sexleven niet goed? Zoek je toch iemand anders om mee te sexen want je hebt echt wel beter verdiend. Kun je niet meer met je partner praten, tijd voor een andere want jij verdient meer. Helpt je man nooit eens mee in het huishouden, dat verdien je ook niet. enz, enz.
In plaats van dat men eens investeert! En daar zich ook echt de tijd voor gunt. Een slecht/ minder goed huwelijk is niet van de een op de andere dag slecht, dat is zo gegroeid. Dus heeft het ook tijd nodig om goed te groeien.
Maar meestal heeft men geen zin meer om daar tijd in te steken. Zooo jammer. Want stel dat je een nieuwe vent/vrouw treft, waar de sex weer goed mee is, die je flink mee helpt, met wie je lekker kunt praten. Denk je dat die over een tijdje niet ook kan teleurstellen?
Mensen zijn veel te verwend wat dat betreft. Kijk naar wat je hebt, benoem de positieve punten van mekaar, deel dat met mekaar en je zult merken dat dit ook veel meer oplevert. Want of jullie zullen moeite gaan doen om aan die negatieve punten te werken en/of, die zogenaamde negatieve punten vallen minder op.
Het feit dat wij samen 4 kinderen hebben helpt trouwens ook enorm mee. Geen haar op ons hoofd die er aan denkt om ze het verdriet van een scheiding aan te doen. En dus moeten we het wel leuk houden samen, net wat Rider zegt. Gelukkig is het bij ons niet echt moeten, we hebben het ook echt heel leuk samen.
Mijn man is mijn soulmate, ik weet alles van hem en hij van mij, hij is mijn minnaar, niemand kent mijn lichaam zoals hij en andersom (we zijn ook elkaars eerste wat dat betreft), hij is de vader van mijn kinderen, met hem deel ik de liefste wezentjes die er bestaan, ze zijn van ons samen, gemaakt uit liefde. Ik heb lol met hem, kan met hem huilen, we zijn echt elkaars steun en toeverlaat. Hij is gewoon mijn ware. Ik zou nooit meer anders willen.
zwijmel de zwijmel
Ook herken ik het vergroeid zijn van Thyra. Die prachtige post van je, die had ook ik zo kunnen schrijven (alleen misschien niet zo mooi ).
En verder ben ik het met BGB eens.
Tegenwoordig is men zo snel ontevreden, zeurt men teveel. Is je sexleven niet goed? Zoek je toch iemand anders om mee te sexen want je hebt echt wel beter verdiend. Kun je niet meer met je partner praten, tijd voor een andere want jij verdient meer. Helpt je man nooit eens mee in het huishouden, dat verdien je ook niet. enz, enz.
In plaats van dat men eens investeert! En daar zich ook echt de tijd voor gunt. Een slecht/ minder goed huwelijk is niet van de een op de andere dag slecht, dat is zo gegroeid. Dus heeft het ook tijd nodig om goed te groeien.
Maar meestal heeft men geen zin meer om daar tijd in te steken. Zooo jammer. Want stel dat je een nieuwe vent/vrouw treft, waar de sex weer goed mee is, die je flink mee helpt, met wie je lekker kunt praten. Denk je dat die over een tijdje niet ook kan teleurstellen?
Mensen zijn veel te verwend wat dat betreft. Kijk naar wat je hebt, benoem de positieve punten van mekaar, deel dat met mekaar en je zult merken dat dit ook veel meer oplevert. Want of jullie zullen moeite gaan doen om aan die negatieve punten te werken en/of, die zogenaamde negatieve punten vallen minder op.
Het feit dat wij samen 4 kinderen hebben helpt trouwens ook enorm mee. Geen haar op ons hoofd die er aan denkt om ze het verdriet van een scheiding aan te doen. En dus moeten we het wel leuk houden samen, net wat Rider zegt. Gelukkig is het bij ons niet echt moeten, we hebben het ook echt heel leuk samen.
Mijn man is mijn soulmate, ik weet alles van hem en hij van mij, hij is mijn minnaar, niemand kent mijn lichaam zoals hij en andersom (we zijn ook elkaars eerste wat dat betreft), hij is de vader van mijn kinderen, met hem deel ik de liefste wezentjes die er bestaan, ze zijn van ons samen, gemaakt uit liefde. Ik heb lol met hem, kan met hem huilen, we zijn echt elkaars steun en toeverlaat. Hij is gewoon mijn ware. Ik zou nooit meer anders willen.
zwijmel de zwijmel
Whatever, I do what I want
woensdag 8 juli 2009 om 20:44
Ik vind vooral je laatste stukje erg mooi Crini.... Ik hoop dat ik dat over een paar jaar ook kan zeggen. Veel kan ik al zeggen, maar nog niet alles, zoals hij is de vader van mijn kinderen, en gelukkig ook maar want we zijn nu nog een beetje jong (hij 25, ik 21) en kennen elkaar daarvoor wat te kort
woensdag 8 juli 2009 om 20:53
quote:Brown_Eyes schreef op 08 juli 2009 @ 19:54:
Als je er zo mee bezig bent, lijkt het me dat het niet helemaal goed zit.
Whahaha , hoe lang heb je over deze post moeten nadenken ?
Maar , mijn complimenten , hoor , ik vind het echt knap hoe je élke posting van jou zo lullig kan laten klinken , zelfs op een zo positief topic als dit .
Je zou iets moeten doen met dat talent ; word gifmengster ofzo ; je hebt venein genoeg .
Als je er zo mee bezig bent, lijkt het me dat het niet helemaal goed zit.
Whahaha , hoe lang heb je over deze post moeten nadenken ?
Maar , mijn complimenten , hoor , ik vind het echt knap hoe je élke posting van jou zo lullig kan laten klinken , zelfs op een zo positief topic als dit .
Je zou iets moeten doen met dat talent ; word gifmengster ofzo ; je hebt venein genoeg .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 8 juli 2009 om 21:08
quote:crini schreef op 08 juli 2009 @ 20:46:
O maar ik ben ook nog niet zo oud hoor Ik ben 29. Maar ik ken mijn man (ook 29) al wel 25 jaar
En ik hoop het natuurlijk ook voor jou!Ow echt, super gaaf. Waren jullie buren.......Wil je er wat over zeggen of wil je dat liever niet ivm anonimiteit. Ik ben stiekem nieuwsgierig
O maar ik ben ook nog niet zo oud hoor Ik ben 29. Maar ik ken mijn man (ook 29) al wel 25 jaar
En ik hoop het natuurlijk ook voor jou!Ow echt, super gaaf. Waren jullie buren.......Wil je er wat over zeggen of wil je dat liever niet ivm anonimiteit. Ik ben stiekem nieuwsgierig
woensdag 8 juli 2009 om 21:10
Naast blijven praten over dingen die je meemaakt, en lol, en, en, en.... is voor mij 1 van de dingen die zowel mij als mijn man gelukkig maakt dat je de ander daadwerkelijk iets gunt.
We hadden bijvoorbeeld plannen gemaakt voor aanstaand weekend waar ik me op zich erg op verheug. Heb in gedachten het weekend al ingedeeld zeg maar. Nu wordt hij vanavond gebeld met de vraag of hij meegaat naar de F1 in Duitsland. Stiekem baal ik een beetje, want had me verheugd op wat wij zouden doen. Hij vindt F1 echter zo geweldig dat ik mijn ding graag even opzij zet en hem gun dat hij ernaar toe gaat. Klinkt een beetje zwaarwichtig misschien, maar ik vind dat soort dingen belangrijk.
Verder ben ik blij met de manier waarop mijn man en ik met elkaar kunnen praten. We hadden de laatste tijd een beetje een dip-periode. Niks dramatisch. Het zijn gewoon de tropenjaren van een huwelijk (iets in die geest heeft BGB ooit gezegd, en ik vond het wel heel aannemelijk klinken). Zoon van 2,5 jaar, tweede op komst, werk, prive. Het is gewoon druk allemaal. We komen weinig aan elkaar toe, zijn mopperig naar elkaar en seks staat even op een laag pitje. Ondanks dit weet ik dat ik oud met hem wil worden. Ik had laatst echter wel richting hem genoemd dat ik er op dit moment maar weinig aan vond, hoe onze relatie liep, en dat wanneer we minder sterk in onze schoenen zouden staan het wel een moment zou zijn waarop je echt uit elkaar kan groeien.
Na praten zijn we tot de conclusie gekomen dat we bij elkaar soms missen wat we voor de ander doen. Ik ben altijd van het dingen organiseren en regelen. Bedenk wat we gaan eten, wat we gaan doen in het weekend, wat voor bed voor zoon we gaan kopen enz enz. Hij is van het knuffelige, pakt me soms zomaar even vast enz enz. Conclusie is dus dat ik soms mis dat hij dingen regelt en bedenkt, en hij vindt het jammer dat ik hem niet zo snel uit mezelf knuffel.
Naja, lang verhaal kort. Ik vind het gewoon erg leuk dat we op deze manier kunnen praten over de dingen die ons dwars zitten en dat we vervolgens allebei ons best doen om het "beter" te doen.
We hadden bijvoorbeeld plannen gemaakt voor aanstaand weekend waar ik me op zich erg op verheug. Heb in gedachten het weekend al ingedeeld zeg maar. Nu wordt hij vanavond gebeld met de vraag of hij meegaat naar de F1 in Duitsland. Stiekem baal ik een beetje, want had me verheugd op wat wij zouden doen. Hij vindt F1 echter zo geweldig dat ik mijn ding graag even opzij zet en hem gun dat hij ernaar toe gaat. Klinkt een beetje zwaarwichtig misschien, maar ik vind dat soort dingen belangrijk.
Verder ben ik blij met de manier waarop mijn man en ik met elkaar kunnen praten. We hadden de laatste tijd een beetje een dip-periode. Niks dramatisch. Het zijn gewoon de tropenjaren van een huwelijk (iets in die geest heeft BGB ooit gezegd, en ik vond het wel heel aannemelijk klinken). Zoon van 2,5 jaar, tweede op komst, werk, prive. Het is gewoon druk allemaal. We komen weinig aan elkaar toe, zijn mopperig naar elkaar en seks staat even op een laag pitje. Ondanks dit weet ik dat ik oud met hem wil worden. Ik had laatst echter wel richting hem genoemd dat ik er op dit moment maar weinig aan vond, hoe onze relatie liep, en dat wanneer we minder sterk in onze schoenen zouden staan het wel een moment zou zijn waarop je echt uit elkaar kan groeien.
Na praten zijn we tot de conclusie gekomen dat we bij elkaar soms missen wat we voor de ander doen. Ik ben altijd van het dingen organiseren en regelen. Bedenk wat we gaan eten, wat we gaan doen in het weekend, wat voor bed voor zoon we gaan kopen enz enz. Hij is van het knuffelige, pakt me soms zomaar even vast enz enz. Conclusie is dus dat ik soms mis dat hij dingen regelt en bedenkt, en hij vindt het jammer dat ik hem niet zo snel uit mezelf knuffel.
Naja, lang verhaal kort. Ik vind het gewoon erg leuk dat we op deze manier kunnen praten over de dingen die ons dwars zitten en dat we vervolgens allebei ons best doen om het "beter" te doen.
woensdag 8 juli 2009 om 21:10
quote:Thyra schreef op 08 juli 2009 @ 16:08:
Vergroeid klinkt veel te klef en helemaal niet hip. Maar het ís wel zo.
Ik ben heel zelfstandig en onafhankelijk, maar toch mís ik iets als hij niet in de buurt is. Ben gewoon niet helemaal compleet.
Als ik op een feestje zit zonder mijn man vermaak ik me prima, maar ik mis toch iemand die vanaf de andere kant van de kamer precíes weet wat je denkt en daar dan om staat te lachen en die je met 1 blik precies weet duidelijk te maken wat hij ergens van vindt.
Ik heb heel veel lol zonder mijn man, maar ik vind het gewoon leuker als hij er wél is. Ik slaap ook beter als hij naast me ligt (lees: ik lig wakker als hij er niet is).
En ik vind het gewoon fijn dat hij me helpt om een beter mens te worden. Als ik ergens mee zit, wat mezelf betreft, kan ik dat aan hem zeggen, zonder dat ik bang ben dat hij me uitlacht of belachelijk maakt. Hij maakt me gewoon completer en leuker.
En hij is niet perfect, maar ik ook niet, en hij is gewoon te leuk om steeds commentaar op te leveren.
wow dit klinkt idd als de key tot een gezonde relatie. Mijn moeder en haar vriendinnen hadden het er eens over: vrouwelijke vriendinnen die soms klagen dat hun man altijd thuis is, die niet kunnen wachten tot hun man weg is...nou dat die vriendinnen dus echt geen goed huwelijk bleken te hebben, dat er een zelfs vreemdging enz. Mijn moeder heeft ook haar ups en downs gehad met mn vader in de meer dan 25 jaar dat ze getrouwd is, maar hun geheim is gewoon die verbondenheid met elkaar, het feit dat mn moeder het nog altijd kan schelen, na zoveel jaar, wat mn vader tegen haar zegt, wat hij doet en vice versa.
Nog zoveel van elkaar houden dat je elkaar nog altijd niet beu bent, zelfs na zoveel jaar, dat je het nog altijd heel fijn vindt dat hij elke avond bij je is, zo'n gevoel hebben van; we zijn al eeuwen samen en toch lijkt het soms wel eens gisteren , toen alles nog nieuw was.
En van daaruit heb je dan nog altijd de drang om elkaar te verrassen, leuke dingen te doen enz enz. Een doodgebloede relatie heeft al die dingen niet, beiden zijn elkaar stilletjes aan beu...liefde verdwijnt...
Dus je relatiegeluk laten afhangen van hoeveel je man thuis is, lijkt me niet gezond (dat je je daarop concentreert dan, of daaraan denkt) . Bv sommigen zeggen: gelukkig is mn man niet zoveel thuis, maakt het draaglijker, of zo hou ik het vol. Denk niet dat je dan in de juiste relatie zit of dat het eeuwig zal blijven duren. Natuurlijk is het goed om tijd voor jezelf te hebben, om ook gelukkig te zijn alleen of met je eigen vrienden, want extremen zijn nooit goed! Maar zoals Thyra het schrijft is het wel helemaal goed, volgens mij. Dat van dat je je één voelt met elkaar maar toch niet overdreven of tè. Gewoon op een normale, vanzelfsprekende manier zonder dat het uitgesproken hoeft te worden. Je verbonden voelen met elkaar en zo... das toch een van de geheimen (is eigenlijk geen geheim hé, gewoon iets wat sommigen van zichzelf hebben in hun relatie, en zoals BGB zei, karakter speelt ook een grote rol) van een zeer goede relatie denk ik.
Ik denk sowieso, als de liefde en genegenheid voor elkaar er nog is, zelfs al is het nog maar een beetje, is het nog te redden en in je eigen vermogen om het vlammetje weer aan te wakkeren. Want een relatie vergt werk. Sommigen doen dat al onbewust, anderen doen dat bewust (na therapie bv)
Vergroeid klinkt veel te klef en helemaal niet hip. Maar het ís wel zo.
Ik ben heel zelfstandig en onafhankelijk, maar toch mís ik iets als hij niet in de buurt is. Ben gewoon niet helemaal compleet.
Als ik op een feestje zit zonder mijn man vermaak ik me prima, maar ik mis toch iemand die vanaf de andere kant van de kamer precíes weet wat je denkt en daar dan om staat te lachen en die je met 1 blik precies weet duidelijk te maken wat hij ergens van vindt.
Ik heb heel veel lol zonder mijn man, maar ik vind het gewoon leuker als hij er wél is. Ik slaap ook beter als hij naast me ligt (lees: ik lig wakker als hij er niet is).
En ik vind het gewoon fijn dat hij me helpt om een beter mens te worden. Als ik ergens mee zit, wat mezelf betreft, kan ik dat aan hem zeggen, zonder dat ik bang ben dat hij me uitlacht of belachelijk maakt. Hij maakt me gewoon completer en leuker.
En hij is niet perfect, maar ik ook niet, en hij is gewoon te leuk om steeds commentaar op te leveren.
wow dit klinkt idd als de key tot een gezonde relatie. Mijn moeder en haar vriendinnen hadden het er eens over: vrouwelijke vriendinnen die soms klagen dat hun man altijd thuis is, die niet kunnen wachten tot hun man weg is...nou dat die vriendinnen dus echt geen goed huwelijk bleken te hebben, dat er een zelfs vreemdging enz. Mijn moeder heeft ook haar ups en downs gehad met mn vader in de meer dan 25 jaar dat ze getrouwd is, maar hun geheim is gewoon die verbondenheid met elkaar, het feit dat mn moeder het nog altijd kan schelen, na zoveel jaar, wat mn vader tegen haar zegt, wat hij doet en vice versa.
Nog zoveel van elkaar houden dat je elkaar nog altijd niet beu bent, zelfs na zoveel jaar, dat je het nog altijd heel fijn vindt dat hij elke avond bij je is, zo'n gevoel hebben van; we zijn al eeuwen samen en toch lijkt het soms wel eens gisteren , toen alles nog nieuw was.
En van daaruit heb je dan nog altijd de drang om elkaar te verrassen, leuke dingen te doen enz enz. Een doodgebloede relatie heeft al die dingen niet, beiden zijn elkaar stilletjes aan beu...liefde verdwijnt...
Dus je relatiegeluk laten afhangen van hoeveel je man thuis is, lijkt me niet gezond (dat je je daarop concentreert dan, of daaraan denkt) . Bv sommigen zeggen: gelukkig is mn man niet zoveel thuis, maakt het draaglijker, of zo hou ik het vol. Denk niet dat je dan in de juiste relatie zit of dat het eeuwig zal blijven duren. Natuurlijk is het goed om tijd voor jezelf te hebben, om ook gelukkig te zijn alleen of met je eigen vrienden, want extremen zijn nooit goed! Maar zoals Thyra het schrijft is het wel helemaal goed, volgens mij. Dat van dat je je één voelt met elkaar maar toch niet overdreven of tè. Gewoon op een normale, vanzelfsprekende manier zonder dat het uitgesproken hoeft te worden. Je verbonden voelen met elkaar en zo... das toch een van de geheimen (is eigenlijk geen geheim hé, gewoon iets wat sommigen van zichzelf hebben in hun relatie, en zoals BGB zei, karakter speelt ook een grote rol) van een zeer goede relatie denk ik.
Ik denk sowieso, als de liefde en genegenheid voor elkaar er nog is, zelfs al is het nog maar een beetje, is het nog te redden en in je eigen vermogen om het vlammetje weer aan te wakkeren. Want een relatie vergt werk. Sommigen doen dat al onbewust, anderen doen dat bewust (na therapie bv)
woensdag 8 juli 2009 om 21:28
Leuk topic, MissMara!
Ik ben 19, o nee, 18 jaar samen met mijn man en wij zijn 17 jaar getrouwd. Ik vind dat wij het beste huwelijk hebben dat ik ken. Wrom?
Het klinkt heel afgezaagd maar is wel de waarheid: ik kijk naar wat ik HEB in plaats van naar wat er ook allemaal nog leuk zou kunnen zijn. Wat ik heb is een relatie waarin we elkaar totaal vertrouwen, waarin we elkaars zwakheden/eigenaardigheden/onhebbelijkheden accepteren, waarin we ons veilig voelen, waarin ik hem mijn diepste wensen/verlangens/gevoelens durf te vertellen, waarin onvoorwaardelijke loyaliteit en gelijkwaardigheid is etc. Dat betekent allemaal niet dat we elkaar nooit eens SPUUGzat zijn, want dat komt natuurlijk ook voor. Maar de vanzelfsprekendheid waarmee wij van elkaar weten dat wij in het bejaardenhuis nog met elkaar zullen zitten te kibbelen, vind ik heel erg fijn.
Voor mij hoeft Groots en Meeslepend allemaal niet, mijn comfortabele relatie waarin dingen gewoon vanzelfsprekend zijn, vind ik fijn. Dat is mijn basis.
(dat mijn man dan OOK nog eens 1 van de lekkerste dingen is die ik ken, is leuk meegenomen
).
Ik ben 19, o nee, 18 jaar samen met mijn man en wij zijn 17 jaar getrouwd. Ik vind dat wij het beste huwelijk hebben dat ik ken. Wrom?
Het klinkt heel afgezaagd maar is wel de waarheid: ik kijk naar wat ik HEB in plaats van naar wat er ook allemaal nog leuk zou kunnen zijn. Wat ik heb is een relatie waarin we elkaar totaal vertrouwen, waarin we elkaars zwakheden/eigenaardigheden/onhebbelijkheden accepteren, waarin we ons veilig voelen, waarin ik hem mijn diepste wensen/verlangens/gevoelens durf te vertellen, waarin onvoorwaardelijke loyaliteit en gelijkwaardigheid is etc. Dat betekent allemaal niet dat we elkaar nooit eens SPUUGzat zijn, want dat komt natuurlijk ook voor. Maar de vanzelfsprekendheid waarmee wij van elkaar weten dat wij in het bejaardenhuis nog met elkaar zullen zitten te kibbelen, vind ik heel erg fijn.
Voor mij hoeft Groots en Meeslepend allemaal niet, mijn comfortabele relatie waarin dingen gewoon vanzelfsprekend zijn, vind ik fijn. Dat is mijn basis.
(dat mijn man dan OOK nog eens 1 van de lekkerste dingen is die ik ken, is leuk meegenomen
).
.
woensdag 8 juli 2009 om 21:32
quote:Thyra schreef op 08 juli 2009 @ 16:08:
Vergroeid klinkt veel te klef en helemaal niet hip. Maar het ís wel zo.
Ik ben heel zelfstandig en onafhankelijk, maar toch mís ik iets als hij niet in de buurt is. Ben gewoon niet helemaal compleet.
Als ik op een feestje zit zonder mijn man vermaak ik me prima, maar ik mis toch iemand die vanaf de andere kant van de kamer precíes weet wat je denkt en daar dan om staat te lachen en die je met 1 blik precies weet duidelijk te maken wat hij ergens van vindt.
Ik heb heel veel lol zonder mijn man, maar ik vind het gewoon leuker als hij er wél is. Ik slaap ook beter als hij naast me ligt (lees: ik lig wakker als hij er niet is).
En ik vind het gewoon fijn dat hij me helpt om een beter mens te worden. Als ik ergens mee zit, wat mezelf betreft, kan ik dat aan hem zeggen, zonder dat ik bang ben dat hij me uitlacht of belachelijk maakt. Hij maakt me gewoon completer en leuker.
En hij is niet perfect, maar ik ook niet, en hij is gewoon te leuk om steeds commentaar op te leveren.Helemaal mee eens, zo voelt mijn huwelijk ook. Fijn.
Vergroeid klinkt veel te klef en helemaal niet hip. Maar het ís wel zo.
Ik ben heel zelfstandig en onafhankelijk, maar toch mís ik iets als hij niet in de buurt is. Ben gewoon niet helemaal compleet.
Als ik op een feestje zit zonder mijn man vermaak ik me prima, maar ik mis toch iemand die vanaf de andere kant van de kamer precíes weet wat je denkt en daar dan om staat te lachen en die je met 1 blik precies weet duidelijk te maken wat hij ergens van vindt.
Ik heb heel veel lol zonder mijn man, maar ik vind het gewoon leuker als hij er wél is. Ik slaap ook beter als hij naast me ligt (lees: ik lig wakker als hij er niet is).
En ik vind het gewoon fijn dat hij me helpt om een beter mens te worden. Als ik ergens mee zit, wat mezelf betreft, kan ik dat aan hem zeggen, zonder dat ik bang ben dat hij me uitlacht of belachelijk maakt. Hij maakt me gewoon completer en leuker.
En hij is niet perfect, maar ik ook niet, en hij is gewoon te leuk om steeds commentaar op te leveren.Helemaal mee eens, zo voelt mijn huwelijk ook. Fijn.
.
woensdag 8 juli 2009 om 21:34
quote:MMR schreef op 08 juli 2009 @ 21:08:
[...]
Ow echt, super gaaf. Waren jullie buren.......Wil je er wat over zeggen of wil je dat liever niet ivm anonimiteit. Ik ben stiekem nieuwsgierig
Nee geen buren, wel klasgenoten op een kleine school en (toen nog) lid van dezelfde kerkelijke gemeente (tegenwoordig ben ik nog wel lid, hoewel in een andere plaats, maar man niet meer).
Vanaf groep 1 t/m de brugklas hebben we bij mekaar in de klas gezeten, daarna nog 5 jaar op dezelfde school in hetzelfde gebouw. Samen op de jeugdclub, gezamenlijke vriendenclub.
We zijn echt jeugdvrienden, wat uiteindelijk dus veranderde in van verliefd worden op (ik al op mijn 16e, hij pas op zijn 19e) tot in de tenen houden van.
Het grappige is dat ik al op mijn 16e in mijn dagboek schreef: "Ik ga later met crini-man trouwen. Hij weet het nog niet, maar ik ben er van overtuigd dat we bij mekaar horen, dat het voorbstemd is."
Op zijn 19e was hij eindelijk ook overtuigd Hihi, hoezo doorzetten, 't lijkt haast wel stalken (al deed ik dat juist ábsoluut niet, misschien is het daarom wel goed gekomen).
Ik wist het gewoon, gek he.
[...]
Ow echt, super gaaf. Waren jullie buren.......Wil je er wat over zeggen of wil je dat liever niet ivm anonimiteit. Ik ben stiekem nieuwsgierig
Nee geen buren, wel klasgenoten op een kleine school en (toen nog) lid van dezelfde kerkelijke gemeente (tegenwoordig ben ik nog wel lid, hoewel in een andere plaats, maar man niet meer).
Vanaf groep 1 t/m de brugklas hebben we bij mekaar in de klas gezeten, daarna nog 5 jaar op dezelfde school in hetzelfde gebouw. Samen op de jeugdclub, gezamenlijke vriendenclub.
We zijn echt jeugdvrienden, wat uiteindelijk dus veranderde in van verliefd worden op (ik al op mijn 16e, hij pas op zijn 19e) tot in de tenen houden van.
Het grappige is dat ik al op mijn 16e in mijn dagboek schreef: "Ik ga later met crini-man trouwen. Hij weet het nog niet, maar ik ben er van overtuigd dat we bij mekaar horen, dat het voorbstemd is."
Op zijn 19e was hij eindelijk ook overtuigd Hihi, hoezo doorzetten, 't lijkt haast wel stalken (al deed ik dat juist ábsoluut niet, misschien is het daarom wel goed gekomen).
Ik wist het gewoon, gek he.
Whatever, I do what I want
woensdag 8 juli 2009 om 21:49
quote:crini schreef op 08 juli 2009 @ 21:34:
[...]
Nee geen buren, wel klasgenoten op een kleine school en (toen nog) lid van dezelfde kerkelijke gemeente (tegenwoordig ben ik nog wel lid, hoewel in een andere plaats, maar man niet meer).
Vanaf groep 1 t/m de brugklas hebben we bij mekaar in de klas gezeten, daarna nog 5 jaar op dezelfde school in hetzelfde gebouw. Samen op de jeugdclub, gezamenlijke vriendenclub.
We zijn echt jeugdvrienden, wat uiteindelijk dus veranderde in van verliefd worden op (ik al op mijn 16e, hij pas op zijn 19e) tot in de tenen houden van.
Het grappige is dat ik al op mijn 16e in mijn dagboek schreef: "Ik ga later met crini-man trouwen. Hij weet het nog niet, maar ik ben er van overtuigd dat we bij mekaar horen, dat het voorbstemd is."
Op zijn 19e was hij eindelijk ook overtuigd Hihi, hoezo doorzetten, 't lijkt haast wel stalken (al deed ik dat juist ábsoluut niet, misschien is het daarom wel goed gekomen).
Ik wist het gewoon, gek he.
Super verhaal zeg.
Ik ken mijn vriend via een werkvakantie en bij de voorbereiding klikte het al goed, veel smsen en 2x 2uur bellen en 2x langs geweest om activiteiten voor te bereiden, wat 1x niet door ging omdat een teamlid niet kwam, dus hebben we gekletst en de keer erna was alles al klaar, nog ff doornemen en toen ook veel gekletst. Plus 4 uur in de auto zitten naar de plek van besteming. Bij mij begon het voor de auto rit al te kriebelen en bij vriendlief wss ergens onderweg, vooral achteraf gezien, dat hij me toen al stiekem echt leuk begon te vinden. Na een week om elkaar heen draaien en close zijn, heb ik uiteindelijk gezegd dat ik hem heel leuk vind en 23 juli hebben we alweer een jaar verkering
[...]
Nee geen buren, wel klasgenoten op een kleine school en (toen nog) lid van dezelfde kerkelijke gemeente (tegenwoordig ben ik nog wel lid, hoewel in een andere plaats, maar man niet meer).
Vanaf groep 1 t/m de brugklas hebben we bij mekaar in de klas gezeten, daarna nog 5 jaar op dezelfde school in hetzelfde gebouw. Samen op de jeugdclub, gezamenlijke vriendenclub.
We zijn echt jeugdvrienden, wat uiteindelijk dus veranderde in van verliefd worden op (ik al op mijn 16e, hij pas op zijn 19e) tot in de tenen houden van.
Het grappige is dat ik al op mijn 16e in mijn dagboek schreef: "Ik ga later met crini-man trouwen. Hij weet het nog niet, maar ik ben er van overtuigd dat we bij mekaar horen, dat het voorbstemd is."
Op zijn 19e was hij eindelijk ook overtuigd Hihi, hoezo doorzetten, 't lijkt haast wel stalken (al deed ik dat juist ábsoluut niet, misschien is het daarom wel goed gekomen).
Ik wist het gewoon, gek he.
Super verhaal zeg.
Ik ken mijn vriend via een werkvakantie en bij de voorbereiding klikte het al goed, veel smsen en 2x 2uur bellen en 2x langs geweest om activiteiten voor te bereiden, wat 1x niet door ging omdat een teamlid niet kwam, dus hebben we gekletst en de keer erna was alles al klaar, nog ff doornemen en toen ook veel gekletst. Plus 4 uur in de auto zitten naar de plek van besteming. Bij mij begon het voor de auto rit al te kriebelen en bij vriendlief wss ergens onderweg, vooral achteraf gezien, dat hij me toen al stiekem echt leuk begon te vinden. Na een week om elkaar heen draaien en close zijn, heb ik uiteindelijk gezegd dat ik hem heel leuk vind en 23 juli hebben we alweer een jaar verkering
woensdag 8 juli 2009 om 21:59
wat een superschattig topic..
toevallig had ik het hier vanmorgen over met een collega. Hij gaat 3 maanden naar australie, en zijn vriendin blijft hier,.. ik gaf aan dat ik gek zou worden. Niet omdat ik mijn man niets gun, maar meer omdat ik gek zou worden van gemis. als hij een week weg is( voor zaken of voor plezier, dat is om t even) kan ik niet wachten tot hij terug is.. en slaap ik een week niet of nauwelijks... tot aan het ziekelijke toe, zoveel hou ik van hem
Mijn man is mijn maatje. Iemand die mij door en door kent, die aan mijn ogen af leest wat er omgaat in mijn hoofd. Die idd aan een half woord genoeg heeft en zo mijn zin afmaakt. Die mijn aanvult en ( hoe zoetsappig ook) mij compleet maakt!
Mijn leven is samen met hem, en tuurlijk baal ik soms van alles om me heen, maar als ik er aan denk dat mijn leven zonder mijn man moet doen, voel ik een kramp in mijn maag.. en ben ik er naar van.
Als ik een minder moment heb in mijn relatie, denk ik er dus aan hoe het is als ik hem niet meer bij me heb... en dan voel ik dus die "stomp" in mijn maag, en kan ik weer even iets meer van hem hebben.. en ruim ik voor de zoveelste keer zijn troep achter zijn kont aan op!! ( ookal word ik er soms horendol van)
toevallig had ik het hier vanmorgen over met een collega. Hij gaat 3 maanden naar australie, en zijn vriendin blijft hier,.. ik gaf aan dat ik gek zou worden. Niet omdat ik mijn man niets gun, maar meer omdat ik gek zou worden van gemis. als hij een week weg is( voor zaken of voor plezier, dat is om t even) kan ik niet wachten tot hij terug is.. en slaap ik een week niet of nauwelijks... tot aan het ziekelijke toe, zoveel hou ik van hem
Mijn man is mijn maatje. Iemand die mij door en door kent, die aan mijn ogen af leest wat er omgaat in mijn hoofd. Die idd aan een half woord genoeg heeft en zo mijn zin afmaakt. Die mijn aanvult en ( hoe zoetsappig ook) mij compleet maakt!
Mijn leven is samen met hem, en tuurlijk baal ik soms van alles om me heen, maar als ik er aan denk dat mijn leven zonder mijn man moet doen, voel ik een kramp in mijn maag.. en ben ik er naar van.
Als ik een minder moment heb in mijn relatie, denk ik er dus aan hoe het is als ik hem niet meer bij me heb... en dan voel ik dus die "stomp" in mijn maag, en kan ik weer even iets meer van hem hebben.. en ruim ik voor de zoveelste keer zijn troep achter zijn kont aan op!! ( ookal word ik er soms horendol van)
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
woensdag 8 juli 2009 om 22:02
quote:MMR schreef op 08 juli 2009 @ 21:49:
[...]
Super verhaal zeg.
Ik ken mijn vriend via een werkvakantie en bij de voorbereiding klikte het al goed, veel smsen en 2x 2uur bellen en 2x langs geweest om activiteiten voor te bereiden, wat 1x niet door ging omdat een teamlid niet kwam, dus hebben we gekletst en de keer erna was alles al klaar, nog ff doornemen en toen ook veel gekletst. Plus 4 uur in de auto zitten naar de plek van besteming. Bij mij begon het voor de auto rit al te kriebelen en bij vriendlief wss ergens onderweg, vooral achteraf gezien, dat hij me toen al stiekem echt leuk begon te vinden. Na een week om elkaar heen draaien en close zijn, heb ik uiteindelijk gezegd dat ik hem heel leuk vind en 23 juli hebben we alweer een jaar verkering leuk! Ik hoop dat je met hem oud wordt
[...]
Super verhaal zeg.
Ik ken mijn vriend via een werkvakantie en bij de voorbereiding klikte het al goed, veel smsen en 2x 2uur bellen en 2x langs geweest om activiteiten voor te bereiden, wat 1x niet door ging omdat een teamlid niet kwam, dus hebben we gekletst en de keer erna was alles al klaar, nog ff doornemen en toen ook veel gekletst. Plus 4 uur in de auto zitten naar de plek van besteming. Bij mij begon het voor de auto rit al te kriebelen en bij vriendlief wss ergens onderweg, vooral achteraf gezien, dat hij me toen al stiekem echt leuk begon te vinden. Na een week om elkaar heen draaien en close zijn, heb ik uiteindelijk gezegd dat ik hem heel leuk vind en 23 juli hebben we alweer een jaar verkering leuk! Ik hoop dat je met hem oud wordt
Whatever, I do what I want
woensdag 8 juli 2009 om 22:05
quote:crini schreef op 08 juli 2009 @ 22:02:
[...]
leuk! Ik hoop dat je met hem oud wordt
Ik hoop het ook echt heel erg hihih! Als ik naar mijn gevoel luister zeg ik dat dat wel gebeurd. Maar reeel gezien, weet ik het niet en geniet ik van elke dag met hem, dat waren er tot aan vandaag precies 350 (ik heb op hyves zo'n teller voor de grap hihi)
Ik hoop dat jij ook oud mag worden met je man
Dat hoop ik trouwens voor jullie allen!! Jullie klinken vol liefde naar jullie man toe
[...]
leuk! Ik hoop dat je met hem oud wordt
Ik hoop het ook echt heel erg hihih! Als ik naar mijn gevoel luister zeg ik dat dat wel gebeurd. Maar reeel gezien, weet ik het niet en geniet ik van elke dag met hem, dat waren er tot aan vandaag precies 350 (ik heb op hyves zo'n teller voor de grap hihi)
Ik hoop dat jij ook oud mag worden met je man
Dat hoop ik trouwens voor jullie allen!! Jullie klinken vol liefde naar jullie man toe
woensdag 8 juli 2009 om 22:06
quote:MissMara schreef op 08 juli 2009 @ 15:06:
[...]
Nee, Rider, ik ben juist benieuwd hoe jullie het in de praktijk goed houden. Of is het (ook) voor jullie de onmogelijkheid van een scheiding die dat vanzelf goed laat gaan? Hoe ga je om met irritaties, dat is misschien wel mijn grootste vraag.
De onmogelijkheid van een scheiding maakt dat zelfs op het diepste dieptepunt je weet dat je maar twee keuzes hebt: er weer uit komen, of op dat dieptepunt blijven (ja, of nog verder zakken). Er is géén uitweg door weg te lopen voor de situatie, er is geen andere uitweg dan het probleem confronteren. We zijn nu pakweg 22 a 23 jaar samen, ruimschoots het grootste deel van ons bewuste leven.
Omgaan met irritaties? Dan smeer je er zalf op, je blijft er af, en je laat het genezen. Van krabben gaat het bloeden, ontsteken, en voor je het weet heb je koudvuur. Wat daardoor eenmaal afsterft groeit niet meer aan.
Je geeft elkaar wat de ander nodig heeft en wat je zelf kan geven. Wat je nodig hebt, maar de ander niet kan geven, leer je accepteren (en ja, ik weet dat dat verrekt lastig kan zijn). Zodra je inziet dat je niet twee individuen bent met een overeenkomst, maar dat je één stel bent, weet je dat de tekortkomingen van de ander, niet langer de tekortkomingen van de ander zijn, maar tekortkomingen van het stel. Daarmee worden het op zekere hoogte je eigen tekortkomingen. En zoals dat gaat, je kan wel dromen dat je pakweg in het eerste van Ajax voetbalt, maar als je niet eens bij Genemuidense Boys op de reservebank mag zitten vanwege gebrek aan talent, dan blijft het bij dromen.
[...]
Nee, Rider, ik ben juist benieuwd hoe jullie het in de praktijk goed houden. Of is het (ook) voor jullie de onmogelijkheid van een scheiding die dat vanzelf goed laat gaan? Hoe ga je om met irritaties, dat is misschien wel mijn grootste vraag.
De onmogelijkheid van een scheiding maakt dat zelfs op het diepste dieptepunt je weet dat je maar twee keuzes hebt: er weer uit komen, of op dat dieptepunt blijven (ja, of nog verder zakken). Er is géén uitweg door weg te lopen voor de situatie, er is geen andere uitweg dan het probleem confronteren. We zijn nu pakweg 22 a 23 jaar samen, ruimschoots het grootste deel van ons bewuste leven.
Omgaan met irritaties? Dan smeer je er zalf op, je blijft er af, en je laat het genezen. Van krabben gaat het bloeden, ontsteken, en voor je het weet heb je koudvuur. Wat daardoor eenmaal afsterft groeit niet meer aan.
Je geeft elkaar wat de ander nodig heeft en wat je zelf kan geven. Wat je nodig hebt, maar de ander niet kan geven, leer je accepteren (en ja, ik weet dat dat verrekt lastig kan zijn). Zodra je inziet dat je niet twee individuen bent met een overeenkomst, maar dat je één stel bent, weet je dat de tekortkomingen van de ander, niet langer de tekortkomingen van de ander zijn, maar tekortkomingen van het stel. Daarmee worden het op zekere hoogte je eigen tekortkomingen. En zoals dat gaat, je kan wel dromen dat je pakweg in het eerste van Ajax voetbalt, maar als je niet eens bij Genemuidense Boys op de reservebank mag zitten vanwege gebrek aan talent, dan blijft het bij dromen.
woensdag 8 juli 2009 om 22:10
quote:rider schreef op 08 juli 2009 @ 22:06:
[...]
Omgaan met irritaties? Dan smeer je er zalf op, je blijft er af, en je laat het genezen. Van krabben gaat het bloeden, ontsteken, en voor je het weet heb je koudvuur. Wat daardoor eenmaal afsterft groeit niet meer aan.
Je geeft elkaar wat de ander nodig heeft en wat je zelf kan geven. Wat je nodig hebt, maar de ander niet kan geven, leer je accepteren (en ja, ik weet dat dat verrekt lastig kan zijn). Zodra je inziet dat je niet twee individuen bent met een overeenkomst, maar dat je één stel bent, weet je dat de tekortkomingen van de ander, niet langer de tekortkomingen van de ander zijn, maar tekortkomingen van het stel. Daarmee worden het op zekere hoogte je eigen tekortkomingen. En zoals dat gaat, je kan wel dromen dat je pakweg in het eerste van Ajax voetbalt, maar als je niet eens bij Genemuidense Boys op de reservebank mag zitten vanwege gebrek aan talent, dan blijft het bij dromen.Rider! wat fantastisch omschreven.... ik ben het eens met ieder woord dat je geschreven hebt.. ( alleen dromen wij eerder van de reserve bank van Feijenoord ipv Ajax )
[...]
Omgaan met irritaties? Dan smeer je er zalf op, je blijft er af, en je laat het genezen. Van krabben gaat het bloeden, ontsteken, en voor je het weet heb je koudvuur. Wat daardoor eenmaal afsterft groeit niet meer aan.
Je geeft elkaar wat de ander nodig heeft en wat je zelf kan geven. Wat je nodig hebt, maar de ander niet kan geven, leer je accepteren (en ja, ik weet dat dat verrekt lastig kan zijn). Zodra je inziet dat je niet twee individuen bent met een overeenkomst, maar dat je één stel bent, weet je dat de tekortkomingen van de ander, niet langer de tekortkomingen van de ander zijn, maar tekortkomingen van het stel. Daarmee worden het op zekere hoogte je eigen tekortkomingen. En zoals dat gaat, je kan wel dromen dat je pakweg in het eerste van Ajax voetbalt, maar als je niet eens bij Genemuidense Boys op de reservebank mag zitten vanwege gebrek aan talent, dan blijft het bij dromen.Rider! wat fantastisch omschreven.... ik ben het eens met ieder woord dat je geschreven hebt.. ( alleen dromen wij eerder van de reserve bank van Feijenoord ipv Ajax )
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
woensdag 8 juli 2009 om 22:13
woensdag 8 juli 2009 om 22:26
woensdag 8 juli 2009 om 22:38
quote:MissMara schreef op 08 juli 2009 @ 16:50:
[...]
Volgens mij kun je vrouwen in twee groepen verdelen: zij die die hele berg leuke exemplaren zien en zij die alle mannen 'fout' vinden. Over het algemeen heeft de eerste groep een leuke relatie en de tweede groep een minder leuke/geen relatie. Zouden die verschillende zienswijzen nou oorzaak of gevolg zijn van het succes van de relatie?Jeetje MM, dit soort generalisaties ben ik van jou niet gewend!
[...]
Volgens mij kun je vrouwen in twee groepen verdelen: zij die die hele berg leuke exemplaren zien en zij die alle mannen 'fout' vinden. Over het algemeen heeft de eerste groep een leuke relatie en de tweede groep een minder leuke/geen relatie. Zouden die verschillende zienswijzen nou oorzaak of gevolg zijn van het succes van de relatie?Jeetje MM, dit soort generalisaties ben ik van jou niet gewend!
Ga in therapie!
woensdag 8 juli 2009 om 22:41
quote:MissMara schreef op 08 juli 2009 @ 19:48:
[...]
Ach, ja, Spinster, dat heb ik ook niet zo handig opgeschreven. Wat ik bedoel is dat sommige vrouwen het positieve in de man zien, en die kunnen dan vaak ook wel voorstellen dat er verschillende mannen zijn met wie ze gelukkig zouden worden, en dat anderen eerder de negatieve kanten van mannen zien. Je zou kunnen zeggen dat dat het gevolg is van positieve of negatieve relatieervaringen, maar misschien is het wel omgekeerd. En of je wel of niet een relatie hebt maakt natuurlijk niet uit voor je kijk op mannen, maar ik kan me zo voorstellen dat van de single vrouwen er meer zijn die mannen wantrouwen.
Druk ik me zo wat genuanceerder uit? Nee, niet echt
[...]
Ach, ja, Spinster, dat heb ik ook niet zo handig opgeschreven. Wat ik bedoel is dat sommige vrouwen het positieve in de man zien, en die kunnen dan vaak ook wel voorstellen dat er verschillende mannen zijn met wie ze gelukkig zouden worden, en dat anderen eerder de negatieve kanten van mannen zien. Je zou kunnen zeggen dat dat het gevolg is van positieve of negatieve relatieervaringen, maar misschien is het wel omgekeerd. En of je wel of niet een relatie hebt maakt natuurlijk niet uit voor je kijk op mannen, maar ik kan me zo voorstellen dat van de single vrouwen er meer zijn die mannen wantrouwen.
Druk ik me zo wat genuanceerder uit? Nee, niet echt
Ga in therapie!
