Relaties
alle pijlers
Gelukkig getrouwd blijven
woensdag 8 juli 2009 om 14:37
Ik ben zes jaar getrouwd, heb twee kinderen. Mijn man en ik zijn ervan overtuigd dat scheiden voor ons geen optie is, omdat we bij elkaar willen blijven, omdat dat de insteek van ons huwelijk was, omdat we onze kinderen een scheiding niet aan willen doen.
Het uitgangspunt bij elkaar te blijven geeft mij rust. Maar af en toe beklemt het me, bijv. als ik boos ben op mijn man, dan kan het juist benauwend voelen (zit ik de rest van mijn leven aan jou vast?).
Gisteren las ik ergens een opmerking van Nijntje die mij erg inspireerde. Ze schreef iets in de trant van: Ik ga ervan uit dat mijn man en ik fouten maken, maar we blijven bij elkaar en maken iets moois van onze tijd in dit aardse tranendal.
Het lukte me hierdoor meteen over een paar ergernissen heen te stappen die zich hadden opgebouwd. Ik wil meer leren van de gelukkig getrouwde mensen hier!
Deel hier je tips en ervaringen om je huwelijk goed en duurzaam te maken. Hoe blijf jij gelukkig getrouwd?
Ervaringen van in zonde levende hokkers ook welkom.
Het uitgangspunt bij elkaar te blijven geeft mij rust. Maar af en toe beklemt het me, bijv. als ik boos ben op mijn man, dan kan het juist benauwend voelen (zit ik de rest van mijn leven aan jou vast?).
Gisteren las ik ergens een opmerking van Nijntje die mij erg inspireerde. Ze schreef iets in de trant van: Ik ga ervan uit dat mijn man en ik fouten maken, maar we blijven bij elkaar en maken iets moois van onze tijd in dit aardse tranendal.
Het lukte me hierdoor meteen over een paar ergernissen heen te stappen die zich hadden opgebouwd. Ik wil meer leren van de gelukkig getrouwde mensen hier!
Deel hier je tips en ervaringen om je huwelijk goed en duurzaam te maken. Hoe blijf jij gelukkig getrouwd?
Ervaringen van in zonde levende hokkers ook welkom.
woensdag 8 juli 2009 om 22:57
quote:rider schreef op 08 juli 2009 @ 22:06:
[...]
Je geeft elkaar wat de ander nodig heeft en wat je zelf kan geven. Wat je nodig hebt, maar de ander niet kan geven, leer je accepteren (en ja, ik weet dat dat verrekt lastig kan zijn). Zodra je inziet dat je niet twee individuen bent met een overeenkomst, maar dat je één stel bent, weet je dat de tekortkomingen van de ander, niet langer de tekortkomingen van de ander zijn, maar tekortkomingen van het stel. Daarmee worden het op zekere hoogte je eigen tekortkomingen. En zoals dat gaat, je kan wel dromen dat je pakweg in het eerste van Ajax voetbalt, maar als je niet eens bij Genemuidense Boys op de reservebank mag zitten vanwege gebrek aan talent, dan blijft het bij dromen.Bedankt voor je reactie, RIder. Ik vind het zeker verhelderend om je relatie als een soort team voor te stellen. Dan is het gunnen ook makkelijker en de onderlinge strijd minder logisch.
[...]
Je geeft elkaar wat de ander nodig heeft en wat je zelf kan geven. Wat je nodig hebt, maar de ander niet kan geven, leer je accepteren (en ja, ik weet dat dat verrekt lastig kan zijn). Zodra je inziet dat je niet twee individuen bent met een overeenkomst, maar dat je één stel bent, weet je dat de tekortkomingen van de ander, niet langer de tekortkomingen van de ander zijn, maar tekortkomingen van het stel. Daarmee worden het op zekere hoogte je eigen tekortkomingen. En zoals dat gaat, je kan wel dromen dat je pakweg in het eerste van Ajax voetbalt, maar als je niet eens bij Genemuidense Boys op de reservebank mag zitten vanwege gebrek aan talent, dan blijft het bij dromen.Bedankt voor je reactie, RIder. Ik vind het zeker verhelderend om je relatie als een soort team voor te stellen. Dan is het gunnen ook makkelijker en de onderlinge strijd minder logisch.
woensdag 8 juli 2009 om 23:01
Ik heb niet alle pagina's gelezen *ahem sorry* maar wil wel even reageren op je openingspost. Ik ben blij om zo'n positieve boodschap te lezen. Het laat mij nadenken. Ik weet dat het bij ons altijd 'mot' is als er grote veranderingen zijn. Een verhuizing of een pupje en nu hebben we net een dochtertje. Het liep hier dus weer een beetje stroef, maar ik ben echt heel blij met het zinnetje van hierboven. Ik zat al helemaal in dubio of ik uberhaupt wel een kindje met hem had moeten krijgen. Maar heb het nu toch wel kunnen relativeren! We doen allebei ons best maar hebben ook allebei vaak moeite om aan nieuwe situaties te wennen. En heel toevallig vlak voor ik het topic opende had ik het er nog over dat ik echt niet bij hem weg zou gaan ook al roep ik wel eens dat het in mijn eentje makkelijker zou zijn. Hij was blij om dat toch even van mij te horen (Ohja weinig tips zie ik net hehe)
woensdag 8 juli 2009 om 23:01
quote:Babsjuh schreef op 08 juli 2009 @ 15:24:
[...]
Op een rustig moment aangeven dat je dat als vervelend ervaart, dat jij moeite hebt je eigen grenzen aan te geven en bewondert (als je dat idd doet, liegen heeft geen zin natuurlijk) in hem dat hij dat wel kan. En hou het bij het eigenlijke probleem: dat jij moeite hebt met je grenzen aan te geven en er steeds overheen dendert.
Dat de badkamer niet gepoetst raakt als hij stopt als hij pijn in zijn rug krijgt en jij ook stopt als je je grens respecteert is niet het probleem, dat is een gevolg van het probleem. Hou dat dan ook buiten het gesprek.
Als het niet gepoetst raken van de badkamer een van de redenen is waarom jij over je grens gaat, kun je dat wel benoemen. Maar hou het bij jezelf. JIJ gaat over je grens heen omdat JIJ moeite hebt met het feit dat de badkamer op die manier niet gepoetst raakt.
Ik zou hem betrekken bij het oplossen van jouw probleem. Mijn ervaring is dat mannen dolgraag problemen oplossen Leg uit waar JIJ moeite mee hebt, vraag hoe HIJ daar in ZIJN situatie mee omgaat. Leer van elkaar, vraag hem om tips om je grenzen te bewaken want je ziet dat hij daar goed in is. En als hij jouw probleem kan helpen oplossen door die badkamer toch wel even af te maken als hij pijn in z'n rug krijgt als hij bijna klaar is, zal hij dat waarschijnlijk graag doen.Babsje, ik vond dit ook wel een verhelderende kijk op de kwestie! Bedankt!
[...]
Op een rustig moment aangeven dat je dat als vervelend ervaart, dat jij moeite hebt je eigen grenzen aan te geven en bewondert (als je dat idd doet, liegen heeft geen zin natuurlijk) in hem dat hij dat wel kan. En hou het bij het eigenlijke probleem: dat jij moeite hebt met je grenzen aan te geven en er steeds overheen dendert.
Dat de badkamer niet gepoetst raakt als hij stopt als hij pijn in zijn rug krijgt en jij ook stopt als je je grens respecteert is niet het probleem, dat is een gevolg van het probleem. Hou dat dan ook buiten het gesprek.
Als het niet gepoetst raken van de badkamer een van de redenen is waarom jij over je grens gaat, kun je dat wel benoemen. Maar hou het bij jezelf. JIJ gaat over je grens heen omdat JIJ moeite hebt met het feit dat de badkamer op die manier niet gepoetst raakt.
Ik zou hem betrekken bij het oplossen van jouw probleem. Mijn ervaring is dat mannen dolgraag problemen oplossen Leg uit waar JIJ moeite mee hebt, vraag hoe HIJ daar in ZIJN situatie mee omgaat. Leer van elkaar, vraag hem om tips om je grenzen te bewaken want je ziet dat hij daar goed in is. En als hij jouw probleem kan helpen oplossen door die badkamer toch wel even af te maken als hij pijn in z'n rug krijgt als hij bijna klaar is, zal hij dat waarschijnlijk graag doen.Babsje, ik vond dit ook wel een verhelderende kijk op de kwestie! Bedankt!
woensdag 8 juli 2009 om 23:05
quote:dubiootje schreef op 08 juli 2009 @ 22:57:
MM, ik voel me heel gekwetst door wat je schrijft, omdat JIJ het schrijft.
Ik zeg maar effe niks, da's beter denk ik
Nou, dat vind ik heel erg natuurlijk! Het spijt me als ik je heb gekwetst. Maar misschien begrijpen we elkaar niet goed? Ik heb het er over dat hier op het forum bijvoorbeeld veel vrouwen zo hatelijk kunnen doen over mannen in het algemeen. Dan heb je al een soort anti-houding als je een relatie hebt, dan is die man de uitzondering zeg maar. En als die man dan een fout maakt, is weer eens bewezen dat alle mannen fout zijn (of net kinderen zijn, hoor je ook vaak). Ik heb natuurlijk helemaal niet gezegd dat mensen die slechte ervaringen met mannen hebben dat aan zichzelf te danken hebben he! Dat zou wat wezen. Nee, andersom: zou ook je kijk op mannen door kunnen werken in je relatie?
Dikke voor jou!
MM, ik voel me heel gekwetst door wat je schrijft, omdat JIJ het schrijft.
Ik zeg maar effe niks, da's beter denk ik
Nou, dat vind ik heel erg natuurlijk! Het spijt me als ik je heb gekwetst. Maar misschien begrijpen we elkaar niet goed? Ik heb het er over dat hier op het forum bijvoorbeeld veel vrouwen zo hatelijk kunnen doen over mannen in het algemeen. Dan heb je al een soort anti-houding als je een relatie hebt, dan is die man de uitzondering zeg maar. En als die man dan een fout maakt, is weer eens bewezen dat alle mannen fout zijn (of net kinderen zijn, hoor je ook vaak). Ik heb natuurlijk helemaal niet gezegd dat mensen die slechte ervaringen met mannen hebben dat aan zichzelf te danken hebben he! Dat zou wat wezen. Nee, andersom: zou ook je kijk op mannen door kunnen werken in je relatie?
Dikke voor jou!
donderdag 9 juli 2009 om 00:12
quote:Brown_Eyes schreef op 08 juli 2009 @ 21:29:
Niet zo heel lang.
Mijn talent benut ik al volledig, misschien tijd om die van jou te ontdekken?
Of is dat alleen de hele dag op een forum hangen?
Dat ligt je wel goed, moet ik je nageven.Ja, Brown Eyes, ik ben benieuwd: hoe hou jij het gezellig thuis? Kunnen we ongetwijfeld iets van opsteken.
Niet zo heel lang.
Mijn talent benut ik al volledig, misschien tijd om die van jou te ontdekken?
Of is dat alleen de hele dag op een forum hangen?
Dat ligt je wel goed, moet ik je nageven.Ja, Brown Eyes, ik ben benieuwd: hoe hou jij het gezellig thuis? Kunnen we ongetwijfeld iets van opsteken.
donderdag 9 juli 2009 om 00:32
ik 20 jaar getrouwd, had altijd wat op mijn man aan te merken, mijn man had nooit problemen met mij, terwijl ik heel vervelend kon wezen.
dit vond ik weer heel vervelend omdat hij alles goed vond.
de laatste 5 jaren zijn we bezig met 2 van onze kinderen waar het ook niet lekker mee gaat.
1 heeft pdd-nos en de ander adhd.
ik ben er achter gekomen dat ik veel trekken heb van adhd en odd.
terwijl mijn man trekken heeft van autistich gedrag.
ons strijd in sindsdien gestaakt maar we bespreken het verschil in opvoeden en andere zaken.
dus als ik me ergens druk om maak, weet mijn man nu ok ze ziet het even niet zitten. (zonder de opmerking van vroeger te maken dat het niks voorsteld)
als mijn man weer per min. op de klok kijkt wanneer is het eten, dan word ik niet boos meer.
ik zeg gewoon het is vandaag even niet anders.
om eerlijk te wezen, elk mens heeft een persoonlijkheid. en die moet je accepteren. dus ik help hem en hij helpt mij.
maar het heeft ons huwelijk gered.
ik wil er natuurlijk wel bij vertellen dat je bepaalde dingen wel kunt veranderen.
elk gedrag in veelvoud is teveel.
dit vond ik weer heel vervelend omdat hij alles goed vond.
de laatste 5 jaren zijn we bezig met 2 van onze kinderen waar het ook niet lekker mee gaat.
1 heeft pdd-nos en de ander adhd.
ik ben er achter gekomen dat ik veel trekken heb van adhd en odd.
terwijl mijn man trekken heeft van autistich gedrag.
ons strijd in sindsdien gestaakt maar we bespreken het verschil in opvoeden en andere zaken.
dus als ik me ergens druk om maak, weet mijn man nu ok ze ziet het even niet zitten. (zonder de opmerking van vroeger te maken dat het niks voorsteld)
als mijn man weer per min. op de klok kijkt wanneer is het eten, dan word ik niet boos meer.
ik zeg gewoon het is vandaag even niet anders.
om eerlijk te wezen, elk mens heeft een persoonlijkheid. en die moet je accepteren. dus ik help hem en hij helpt mij.
maar het heeft ons huwelijk gered.
ik wil er natuurlijk wel bij vertellen dat je bepaalde dingen wel kunt veranderen.
elk gedrag in veelvoud is teveel.
donderdag 9 juli 2009 om 07:46
quote:MissMara schreef op 08 juli 2009 @ 23:05:Ik heb natuurlijk helemaal niet gezegd dat mensen die slechte ervaringen met mannen hebben dat aan zichzelf te danken hebben he! Dat zou wat wezen. Nee, andersom: zou ook je kijk op mannen door kunnen werken in je relatie?
Dikke voor jou!Ik had precies hetzelfde als Dubiootje, dus ik vind het fijn dat je het nog even uitlegt MM.
Dit topic deed me ineens nogal twijfelen of ik niet tóch had moeten doorgaan met mijn relatie. Immers: heel veel (vrijwel alles) wat hier genoemd wordt had ik ook in mijn relatie. Daarom is het houden van ook nooit weg gegaan.
Maar het gaat er dus niet alleen om dat het juiste er wél is, het gaat er ook om dat bepaalde dingen er níet zijn.
Zo'n topic als dit is mooi en zit vol wijze lessen, maar het is niet toereikend om 'het echte geheim' van een goede relatie te dekken, vind ik. Het bijft toch een beetje praten in algemeenheden, zelfs als deze over de dagelijkse ervaringen van mensen, gaan. Het schrijven hier raakt nooit álle facetten, subtiliteiten, geluksfactoren en karaktereigenschappen van je relatie. Degene die dat wel treffend en zou kunnen opschrijven zou een begenadigd schrijver zijn.
Dikke voor jou!Ik had precies hetzelfde als Dubiootje, dus ik vind het fijn dat je het nog even uitlegt MM.
Dit topic deed me ineens nogal twijfelen of ik niet tóch had moeten doorgaan met mijn relatie. Immers: heel veel (vrijwel alles) wat hier genoemd wordt had ik ook in mijn relatie. Daarom is het houden van ook nooit weg gegaan.
Maar het gaat er dus niet alleen om dat het juiste er wél is, het gaat er ook om dat bepaalde dingen er níet zijn.
Zo'n topic als dit is mooi en zit vol wijze lessen, maar het is niet toereikend om 'het echte geheim' van een goede relatie te dekken, vind ik. Het bijft toch een beetje praten in algemeenheden, zelfs als deze over de dagelijkse ervaringen van mensen, gaan. Het schrijven hier raakt nooit álle facetten, subtiliteiten, geluksfactoren en karaktereigenschappen van je relatie. Degene die dat wel treffend en zou kunnen opschrijven zou een begenadigd schrijver zijn.
donderdag 9 juli 2009 om 08:55
Het is heus niet altijd pais en vree. Ik heb in die 17 jaar wel 10x met m'n tasje bij m'n moeder gestaan (en die stuurde me vrolijk weer terug). Maar toch kwam dat altijd wel weer goed. De basis is namelijk goed. De rest is bijzaak.
Als ik kijk hoe we nu omgaan met onenigheden en hoe we dat vroeger deden. Vroeger stonden we weleens lijnrecht tegenover elkaar, terwijl we nu veel beter kunnen relativeren.
Maar dat zal de leeftijd wel zijn. En zoals ik zeg, leg niet op alle slakken zout. Accepteer zijn tekortkomingen en waardeer des te meer zijn pluspunten.
Als ik kijk hoe we nu omgaan met onenigheden en hoe we dat vroeger deden. Vroeger stonden we weleens lijnrecht tegenover elkaar, terwijl we nu veel beter kunnen relativeren.
Maar dat zal de leeftijd wel zijn. En zoals ik zeg, leg niet op alle slakken zout. Accepteer zijn tekortkomingen en waardeer des te meer zijn pluspunten.
donderdag 9 juli 2009 om 09:32
Rider, je hebt het héél mooi omschreven. Zo sta ik er ook een beetje in. Ik snap ook heel goed wat je zegt over niet kúnnen scheiden. Het is alleen lastig uit te leggen. Denk ook dat dat voor een deel met karakter te maken heeft, ik snap precies wat je bedoelt, maar ik snap ook dat een heleboel mensen níet snappen wat je bedoelt. Ik kan niet eens precies opschrijven hoe ik het ervaar
Sommige dingen in het leven zíjn gewoon zo. Ik héb voor deze man gekozen, dus wij zijn de rest van ons leven bij elkaar, daar valt weinig aan te doen, anders was die belofte niets waard. En ik neem die huwelijkbelofte bloedserieus. Ik heb heus weleens gedacht 'bekijk het maar, ik ga gewoon weg' in een boze bui, om 2 seconden later tot de conclusie te komen dat dat helemaal geen optie was, dus wat zat ik nou boos te doen, ik kon beter zorgen dat de ruzie over was.
Als uit elkaar gaan geen optie is ga je constructiever met je relatie om denk ik. Ik heb altijd weinig vertrouwen in huwelijken die gesloten worden 'omdat we nu van elkaar houden en we weten niet of we over 10 jaar er nog zo instaan, maar nú voelt het goed en we leven nú dus we trouwen'. Dan heb je het huwelijk niet helemaal goed begrepen in mijn ogen.
Zelf wilde ik ook nooit energie steken in relaties die niet heel lang duurden. Waarom zou ik? Ik ga toch niet een relatie aan om 3 jaar later tot de conclusie te komen dat het niet werkt?
En ja, dat was dus voor mijn 16e, want zolang ben ik al samen met mijn man. En daarvoor had ik 1,5 jaar hetzelfde vriendje. Dat ging uit en daardoor had ik al behoorlijk goed voor ogen wat ik zocht in een man en in een relatie. Ik had er naast kunnen zitten waarschijnlijk, maar tot op heden blijkt het prima uit te komen
Suf, nietwaar? Niet erg hip in ieder geval, je moet toch minstens een aantal mannen/relatie uitproberen om te weten wat je wilt kennelijk en er zijn vast mensen die zeggen dat mijn relatie niet goed kán zijn omdat ik te jong was toen ik eraan begon en te weinig vergelijkingsmateriaal heb. Maar als ik van vriendinnen zie en hoor hoe het ook kan, hier lees hoe het ook kan, dan ben ik maar suf en saai, maar ik heb wel mooi de leukste man ter wereld
Sommige dingen in het leven zíjn gewoon zo. Ik héb voor deze man gekozen, dus wij zijn de rest van ons leven bij elkaar, daar valt weinig aan te doen, anders was die belofte niets waard. En ik neem die huwelijkbelofte bloedserieus. Ik heb heus weleens gedacht 'bekijk het maar, ik ga gewoon weg' in een boze bui, om 2 seconden later tot de conclusie te komen dat dat helemaal geen optie was, dus wat zat ik nou boos te doen, ik kon beter zorgen dat de ruzie over was.
Als uit elkaar gaan geen optie is ga je constructiever met je relatie om denk ik. Ik heb altijd weinig vertrouwen in huwelijken die gesloten worden 'omdat we nu van elkaar houden en we weten niet of we over 10 jaar er nog zo instaan, maar nú voelt het goed en we leven nú dus we trouwen'. Dan heb je het huwelijk niet helemaal goed begrepen in mijn ogen.
Zelf wilde ik ook nooit energie steken in relaties die niet heel lang duurden. Waarom zou ik? Ik ga toch niet een relatie aan om 3 jaar later tot de conclusie te komen dat het niet werkt?
En ja, dat was dus voor mijn 16e, want zolang ben ik al samen met mijn man. En daarvoor had ik 1,5 jaar hetzelfde vriendje. Dat ging uit en daardoor had ik al behoorlijk goed voor ogen wat ik zocht in een man en in een relatie. Ik had er naast kunnen zitten waarschijnlijk, maar tot op heden blijkt het prima uit te komen
Suf, nietwaar? Niet erg hip in ieder geval, je moet toch minstens een aantal mannen/relatie uitproberen om te weten wat je wilt kennelijk en er zijn vast mensen die zeggen dat mijn relatie niet goed kán zijn omdat ik te jong was toen ik eraan begon en te weinig vergelijkingsmateriaal heb. Maar als ik van vriendinnen zie en hoor hoe het ook kan, hier lees hoe het ook kan, dan ben ik maar suf en saai, maar ik heb wel mooi de leukste man ter wereld
donderdag 9 juli 2009 om 09:34
donderdag 9 juli 2009 om 09:50
Allereerst wat een geweldig leuk topic Miss Mara!!!
Als je al die topictitels hier af en toe voorbij ziet komen dan lijkt het wel of er niemand gelukkig meer is in relatie/huwelijk.
Gelukkig brengt dit topic toch hele andere geluiden.
Ik zie heel veel overeenkomsten met postings die hier al genoemd zijn. Ook voor mij was het bericht wat Thyra schreef precies mijn gevoel.
Ik ben nu 21 jaar samen met mijn man waarvan bijna 18 jaar getrouwd ( met allereerste vriendje)
De jaren zijn voorbij gevlogen en soms hebben we echt zoiets van is het echt alweer 21 jaar geleden? ik ben al langer samen met hem dan dat ik alleen op de wereld rondliep.
we vullen elkaar aan, lachen met elkaar, elkaar 6 keer per dag 1 minuut vasthouden weet wel zeker dat we dat overtreffen. ( soms tot ergernis van de kids..."ze staan weer te zoenen hoor"..) Vertellen elkaar iedere dag dat we van elkaar houden op wat voor manier dan ook.
Ik ben regelmatig alleen met de kids en dat overleef ik echt wel maak het voor mezelf ook leuk maar het is gewoon leuker als hij er is.
En het geeft me soms ook juist een heel positief gevoel juist omdat we elkaar zo missen als hij weer eens een paar dagen ( of weken) wegmoet. Hem nog meer waardeer als hij weer terug is.
Geven en nemen en inderdaad dingen accepteren van elkaar. MIjn man is ook geen prater maar probeert het wel omdat ik het wel prettig vind.
Aan de andere kant moet ik dan wel mezelf inhouden en bedenken dat hij wel eens geen zin in dat gepraat van mij heeft.
De balans daarin vinden is soms wel eens moeilijk maar levert ook veel op.
Ik zie mezelf al samen met hem zittend op ons balkonnetje...hij met looptstok en ik met rollator ( maar niet achter de geraniums !) we grappen hier regelmatig samen over.
ps: wij hebben dezelfde reacties gehad op onze relatie thyra..ik was 16 toen ik hem leerde kennen. 20 toen we trouwden en hij is 9 jaar ouder...kortom genoeg commentaar gehad maar wij zijn nog bij elkaar en heel gelukkig. Jammer soms van al die vooroordelen
Als je al die topictitels hier af en toe voorbij ziet komen dan lijkt het wel of er niemand gelukkig meer is in relatie/huwelijk.
Gelukkig brengt dit topic toch hele andere geluiden.
Ik zie heel veel overeenkomsten met postings die hier al genoemd zijn. Ook voor mij was het bericht wat Thyra schreef precies mijn gevoel.
Ik ben nu 21 jaar samen met mijn man waarvan bijna 18 jaar getrouwd ( met allereerste vriendje)
De jaren zijn voorbij gevlogen en soms hebben we echt zoiets van is het echt alweer 21 jaar geleden? ik ben al langer samen met hem dan dat ik alleen op de wereld rondliep.
we vullen elkaar aan, lachen met elkaar, elkaar 6 keer per dag 1 minuut vasthouden weet wel zeker dat we dat overtreffen. ( soms tot ergernis van de kids..."ze staan weer te zoenen hoor"..) Vertellen elkaar iedere dag dat we van elkaar houden op wat voor manier dan ook.
Ik ben regelmatig alleen met de kids en dat overleef ik echt wel maak het voor mezelf ook leuk maar het is gewoon leuker als hij er is.
En het geeft me soms ook juist een heel positief gevoel juist omdat we elkaar zo missen als hij weer eens een paar dagen ( of weken) wegmoet. Hem nog meer waardeer als hij weer terug is.
Geven en nemen en inderdaad dingen accepteren van elkaar. MIjn man is ook geen prater maar probeert het wel omdat ik het wel prettig vind.
Aan de andere kant moet ik dan wel mezelf inhouden en bedenken dat hij wel eens geen zin in dat gepraat van mij heeft.
De balans daarin vinden is soms wel eens moeilijk maar levert ook veel op.
Ik zie mezelf al samen met hem zittend op ons balkonnetje...hij met looptstok en ik met rollator ( maar niet achter de geraniums !) we grappen hier regelmatig samen over.
ps: wij hebben dezelfde reacties gehad op onze relatie thyra..ik was 16 toen ik hem leerde kennen. 20 toen we trouwden en hij is 9 jaar ouder...kortom genoeg commentaar gehad maar wij zijn nog bij elkaar en heel gelukkig. Jammer soms van al die vooroordelen
love2dance wijzigde dit bericht op 09-07-2009 09:55
Reden: aanvulling na het lezen van bovenstaand bericht van thyra
Reden: aanvulling na het lezen van bovenstaand bericht van thyra
% gewijzigd
donderdag 9 juli 2009 om 09:52
Wat is dit toch een geweldig topic.
Vanmorgen was ik nog hartstikke chagrijnig omdat onze hond het nodig vond om ons om 6 uur wakker te blaffen en omdat onze kat de weg naar de kattenbak weer eens niet kon vinden.
Maar na het lezen van dit topic (en heel veel koffie) werd ik weer helemaal happy. Gewoon omdat ik weer eens besef hoe blij ik met mijn vrouw ben. Dus heb ik haar maar direct gemaild hoeveel ik van haar hou.
Zo zie je maar weer dat mannen soms ook ongelooflijke softies kunnen zijn
Vanmorgen was ik nog hartstikke chagrijnig omdat onze hond het nodig vond om ons om 6 uur wakker te blaffen en omdat onze kat de weg naar de kattenbak weer eens niet kon vinden.
Maar na het lezen van dit topic (en heel veel koffie) werd ik weer helemaal happy. Gewoon omdat ik weer eens besef hoe blij ik met mijn vrouw ben. Dus heb ik haar maar direct gemaild hoeveel ik van haar hou.
Zo zie je maar weer dat mannen soms ook ongelooflijke softies kunnen zijn
donderdag 9 juli 2009 om 11:58
quote:Thyra schreef op 09 juli 2009 @ 09:32:
Rider, je hebt het héél mooi omschreven. Zo sta ik er ook een beetje in. Ik snap ook heel goed wat je zegt over niet kúnnen scheiden. Het is alleen lastig uit te leggen. Denk ook dat dat voor een deel met karakter te maken heeft, ik snap precies wat je bedoelt, maar ik snap ook dat een heleboel mensen níet snappen wat je bedoelt. Ik kan niet eens precies opschrijven hoe ik het ervaar Mooi, ik vind het vaak jammer dat het zo slecht begrepen wordt. Niet voor mezelf, maar ik gun het anderen. Als ik het geploeter zie dat mensen hebben met hun relaties, dat vind ik zo treurig.
Overigens, in een ander topic werd het gegooid op dat wij katholiek getrouwd zijn. Dat is op zich waar, daardoor kunnen we juridisch gezien niet scheiden (wel voor het burgerlijk huwelijk, niet voor het kerkelijk), maar dat is oorzaak en gevolg omkeren. We zijn voor de kerk getrouwd omdat voor ons duidelijk was dat we niet kunnen scheiden. Dat kerkelijk huwelijk was alleen maar de uiterlijke manifestatie van wat innerlijk in onze relatie besloten lag. Maar zoals gezegd, maar héél weinig mensen snappen het, of voelen het aan. Ik ben bang dat mensen die zelf te cynisch geworden zijn, om welke reden dan ook, het gewoon echt niet kunnen snappen.quote:Als uit elkaar gaan geen optie is ga je constructiever met je relatie om denk ik. Ik heb altijd weinig vertrouwen in huwelijken die gesloten worden 'omdat we nu van elkaar houden en we weten niet of we over 10 jaar er nog zo instaan, maar nú voelt het goed en we leven nú dus we trouwen'. Dan heb je het huwelijk niet helemaal goed begrepen in mijn ogen.ik heb relatief veel te maken met stellen die op het punt staan te gaan trouwen, en bespreek met hen dit soort kwesties. En inderdaad, mensen die werkelijk onvoorwaardelijk voor elkaar kiezen zijn extreem zeldzaam. Mij maakt dat niet uit, ik vind mensen echt niet betere of slechtere mensen afhankelijk van de keuzes die ze maken. Maar ik vind het vooral voor die mensen zelf zo jammer. Om maar een rare vergelijking te maken: het is alsof mensen zeggen "doe mij maar wiet, want ik geloof niet dat heroïne echt zo heftig is als ze beweren, wie in heroïne gelooft, steekt zijn kop in het zand". Ja, als je denkt dat wiet het beste is dat je hebben kan, en je bent daar zo gelukkig mee als je denkt dat je maar zijn kan, moet je het vooral daar bij laten. Maar ik weet hoe heroïne is, en ik weet dus wat die mensen zichzelf ontzeggen. (Alles als metafoor, ik heb geen idee hoe heroïne is)quote:En daarvoor had ik 1,5 jaar hetzelfde vriendje.Dat is, volgens mij, ook nog een punt dat helpt bij het goed houden van een (ons) huwelijk: géén eerdere relaties. Ik wéét niet wat ik mis, ik weet niet of een andere vrouw beter kookt, vrolijker is, liever is, lekkerder neukt, etc., simpelweg omdat ik geen vergelijk heb. En ik hoef me ook nooit af te vragen hoe ik af steek tegenover andere mannen, aangezien ook mijn vrouw geen vergelijk heeft. Heel rustgevend.quote:Suf, nietwaar? Niet erg hip in ieder geval, je moet toch minstens een aantal mannen/relatie uitproberen om te weten wat je wilt kennelijk en er zijn vast mensen die zeggen dat mijn relatie niet goed kán zijn omdat ik te jong was toen ik eraan begon en te weinig vergelijkingsmateriaal heb.Zoals gezegd, ik heb door mijn werk vrij regelmatig te maken met het onderwerp "relaties", huwelijk, etc. en het valt me keer op keer op dat méér vergelijkingsmateriaal niet zoveel voordeel heeft. Het pas ook in een consumentistische houding: ik ga vergelijken tot ik het beste heb voor mij. Een relatie wordt niet sterker doordat je net die ene perfecte partner hebt gevonden, maar doordat je beiden investeert in elkaar, in de relatie. Het draait er om wat je er, SAMEN!, van wil maken, niet om wat je er maximaal voor jezelf weet uit te halen.quote:Maar als ik van vriendinnen zie en hoor hoe het ook kan, hier lees hoe het ook kan, dan ben ik maar suf en saai, maar ik heb wel mooi de leukste man ter wereld Ik denk dus dat je dat niet hebt. En hij niet de leukste vrouw van de wereld. Jullie hebben beiden een partner gevonden die goed genoeg was, en vervolgens hebben jullie werkelijk voor elkaar gekozen ipv voor jezelf. Ik geloof niet dat een relatie goed is doordat je uit die twee miljard beschikbare mannen/vrouwen net die ene hebt gevonden die voor jou ideaal was. Kortom, je dacht al dat het suf was, ik maak het nog suffer
Rider, je hebt het héél mooi omschreven. Zo sta ik er ook een beetje in. Ik snap ook heel goed wat je zegt over niet kúnnen scheiden. Het is alleen lastig uit te leggen. Denk ook dat dat voor een deel met karakter te maken heeft, ik snap precies wat je bedoelt, maar ik snap ook dat een heleboel mensen níet snappen wat je bedoelt. Ik kan niet eens precies opschrijven hoe ik het ervaar Mooi, ik vind het vaak jammer dat het zo slecht begrepen wordt. Niet voor mezelf, maar ik gun het anderen. Als ik het geploeter zie dat mensen hebben met hun relaties, dat vind ik zo treurig.
Overigens, in een ander topic werd het gegooid op dat wij katholiek getrouwd zijn. Dat is op zich waar, daardoor kunnen we juridisch gezien niet scheiden (wel voor het burgerlijk huwelijk, niet voor het kerkelijk), maar dat is oorzaak en gevolg omkeren. We zijn voor de kerk getrouwd omdat voor ons duidelijk was dat we niet kunnen scheiden. Dat kerkelijk huwelijk was alleen maar de uiterlijke manifestatie van wat innerlijk in onze relatie besloten lag. Maar zoals gezegd, maar héél weinig mensen snappen het, of voelen het aan. Ik ben bang dat mensen die zelf te cynisch geworden zijn, om welke reden dan ook, het gewoon echt niet kunnen snappen.quote:Als uit elkaar gaan geen optie is ga je constructiever met je relatie om denk ik. Ik heb altijd weinig vertrouwen in huwelijken die gesloten worden 'omdat we nu van elkaar houden en we weten niet of we over 10 jaar er nog zo instaan, maar nú voelt het goed en we leven nú dus we trouwen'. Dan heb je het huwelijk niet helemaal goed begrepen in mijn ogen.ik heb relatief veel te maken met stellen die op het punt staan te gaan trouwen, en bespreek met hen dit soort kwesties. En inderdaad, mensen die werkelijk onvoorwaardelijk voor elkaar kiezen zijn extreem zeldzaam. Mij maakt dat niet uit, ik vind mensen echt niet betere of slechtere mensen afhankelijk van de keuzes die ze maken. Maar ik vind het vooral voor die mensen zelf zo jammer. Om maar een rare vergelijking te maken: het is alsof mensen zeggen "doe mij maar wiet, want ik geloof niet dat heroïne echt zo heftig is als ze beweren, wie in heroïne gelooft, steekt zijn kop in het zand". Ja, als je denkt dat wiet het beste is dat je hebben kan, en je bent daar zo gelukkig mee als je denkt dat je maar zijn kan, moet je het vooral daar bij laten. Maar ik weet hoe heroïne is, en ik weet dus wat die mensen zichzelf ontzeggen. (Alles als metafoor, ik heb geen idee hoe heroïne is)quote:En daarvoor had ik 1,5 jaar hetzelfde vriendje.Dat is, volgens mij, ook nog een punt dat helpt bij het goed houden van een (ons) huwelijk: géén eerdere relaties. Ik wéét niet wat ik mis, ik weet niet of een andere vrouw beter kookt, vrolijker is, liever is, lekkerder neukt, etc., simpelweg omdat ik geen vergelijk heb. En ik hoef me ook nooit af te vragen hoe ik af steek tegenover andere mannen, aangezien ook mijn vrouw geen vergelijk heeft. Heel rustgevend.quote:Suf, nietwaar? Niet erg hip in ieder geval, je moet toch minstens een aantal mannen/relatie uitproberen om te weten wat je wilt kennelijk en er zijn vast mensen die zeggen dat mijn relatie niet goed kán zijn omdat ik te jong was toen ik eraan begon en te weinig vergelijkingsmateriaal heb.Zoals gezegd, ik heb door mijn werk vrij regelmatig te maken met het onderwerp "relaties", huwelijk, etc. en het valt me keer op keer op dat méér vergelijkingsmateriaal niet zoveel voordeel heeft. Het pas ook in een consumentistische houding: ik ga vergelijken tot ik het beste heb voor mij. Een relatie wordt niet sterker doordat je net die ene perfecte partner hebt gevonden, maar doordat je beiden investeert in elkaar, in de relatie. Het draait er om wat je er, SAMEN!, van wil maken, niet om wat je er maximaal voor jezelf weet uit te halen.quote:Maar als ik van vriendinnen zie en hoor hoe het ook kan, hier lees hoe het ook kan, dan ben ik maar suf en saai, maar ik heb wel mooi de leukste man ter wereld Ik denk dus dat je dat niet hebt. En hij niet de leukste vrouw van de wereld. Jullie hebben beiden een partner gevonden die goed genoeg was, en vervolgens hebben jullie werkelijk voor elkaar gekozen ipv voor jezelf. Ik geloof niet dat een relatie goed is doordat je uit die twee miljard beschikbare mannen/vrouwen net die ene hebt gevonden die voor jou ideaal was. Kortom, je dacht al dat het suf was, ik maak het nog suffer
donderdag 9 juli 2009 om 12:20
Respect en acceptatie van elkaars zwakheden/mindere kanten zijn belangrijk. Blijven praten en ruzies doorbreken met positieve dingen (niet blijven hangen in dingen die geweest zijn en geen eindeloze verwijten).
Liefde is natuurlijk ook heel erg belangrijk. Ik houd gewoon ontzettend veel van mijn man en hij van mij en dat laten we elke dag merken aan elkaar.
Liefde is natuurlijk ook heel erg belangrijk. Ik houd gewoon ontzettend veel van mijn man en hij van mij en dat laten we elke dag merken aan elkaar.
donderdag 9 juli 2009 om 12:23
quote:Thyra schreef op 09 juli 2009 @ 12:20:
Maar doordat ik voor mijn man heb gekozen is hij in mijn ogen wél de meest ideale man ter wereld Dat is het verschil.Precies! Beauty is in the eye of the beholder. Jij KIEST er voor hem als de ideale man te zien, en daarmee IS hij dat ook. Maar wat ik bedoel: hij is dat niet, doordat hij iets extreem uitzonderlijks heeft, maar doordat jij er voor kiest (en vice versa). Het is een keuze, niet iets dat je overkomt.
Maar doordat ik voor mijn man heb gekozen is hij in mijn ogen wél de meest ideale man ter wereld Dat is het verschil.Precies! Beauty is in the eye of the beholder. Jij KIEST er voor hem als de ideale man te zien, en daarmee IS hij dat ook. Maar wat ik bedoel: hij is dat niet, doordat hij iets extreem uitzonderlijks heeft, maar doordat jij er voor kiest (en vice versa). Het is een keuze, niet iets dat je overkomt.
