Relaties
alle pijlers
scheiden of leiden
vrijdag 10 juli 2009 om 09:57
ik kom der niet meer uit heel mijn lijf schreeuwt om rust...
Ben nu 7 jaar getrouwd en samen hebben we 2 prachtige kleine dames (6&2)
Uit mijn eerdere huwelijk heb ik 3 geweldige kinderen van (19,18 en 15)..
Voor de buitenwereld zijn we een gezellig en groot maar toch heel knus gezin maar o wat kan een mens een ander voor de gek houden.
Een paar maanden terug stond ik op het punt een scheiding aan te vragen ...ik kan der niet meer tegen..met wie leef ik samen...een oude vent die elke dag ligt te snurken op de bank..iemand die mijn kinderen uit mijn vorige huwelijk niet volledig accepteerd ...iemand die vaak behoorlijk uit zijn bol kan gaan tegen de kleintjes..
Nu heeft mijn dochter van 19 vorig jaar een tweeling gekregen na een ongeplande zwangerschap mijn kleinzoons zijn een deel van mij ik hou zo enorm veel van ze maar het voorrecht om oma te mogen zijn heb ik niet ..
mijn man wil niet naar rotterdam rijden om een dagje op bezoek te gaan...hij vind niet dat ik der moet steunen in de keuze die ze heeft gemaakt door de kinderen te houden en te trouwen met de vader van de jongens...
De sfeer hier in huis is zo kil en zo bot dat mijn dochter van 18 in augustus zal verhuizen en op kamers zal gaan ...
Voel me ongelukkig en gevangen maar als ik zeg dat ik zo niet verder wil zegt hij doodleuk dan rot je maar op...
Waar kan ik heen .... ben mijn famillie kwijt geraakt in de jaren dat we samen zijn omdat ze der moe van werden dat ik hem steeds terug nam als hij het niet zag zitten en zich later bedacht...
Alleen zijn lijkt een droom een genot maar ik kan me kleintjes toch niet hun vader ontnemen.
ik zit vast kom der niet uit ben zo moe
Ben nu 7 jaar getrouwd en samen hebben we 2 prachtige kleine dames (6&2)
Uit mijn eerdere huwelijk heb ik 3 geweldige kinderen van (19,18 en 15)..
Voor de buitenwereld zijn we een gezellig en groot maar toch heel knus gezin maar o wat kan een mens een ander voor de gek houden.
Een paar maanden terug stond ik op het punt een scheiding aan te vragen ...ik kan der niet meer tegen..met wie leef ik samen...een oude vent die elke dag ligt te snurken op de bank..iemand die mijn kinderen uit mijn vorige huwelijk niet volledig accepteerd ...iemand die vaak behoorlijk uit zijn bol kan gaan tegen de kleintjes..
Nu heeft mijn dochter van 19 vorig jaar een tweeling gekregen na een ongeplande zwangerschap mijn kleinzoons zijn een deel van mij ik hou zo enorm veel van ze maar het voorrecht om oma te mogen zijn heb ik niet ..
mijn man wil niet naar rotterdam rijden om een dagje op bezoek te gaan...hij vind niet dat ik der moet steunen in de keuze die ze heeft gemaakt door de kinderen te houden en te trouwen met de vader van de jongens...
De sfeer hier in huis is zo kil en zo bot dat mijn dochter van 18 in augustus zal verhuizen en op kamers zal gaan ...
Voel me ongelukkig en gevangen maar als ik zeg dat ik zo niet verder wil zegt hij doodleuk dan rot je maar op...
Waar kan ik heen .... ben mijn famillie kwijt geraakt in de jaren dat we samen zijn omdat ze der moe van werden dat ik hem steeds terug nam als hij het niet zag zitten en zich later bedacht...
Alleen zijn lijkt een droom een genot maar ik kan me kleintjes toch niet hun vader ontnemen.
ik zit vast kom der niet uit ben zo moe
vrijdag 10 juli 2009 om 11:25
quote:Liv schreef op 10 juli 2009 @ 11:18:
[...]
Nou, misschien omdat je die stap niet zo makkelijk neemt als je samen kinderen hebt?Had TO dit alles niet beter kunnen bedenken vóórdat zij twee kinderen met deze man kreeg? Of moet ik daadwerkelijk aannemen dat hun relatie toen koek en ei was en dat de partner van TO haar eigen kinderen toen wel volledig accepteerde?
[...]
Nou, misschien omdat je die stap niet zo makkelijk neemt als je samen kinderen hebt?Had TO dit alles niet beter kunnen bedenken vóórdat zij twee kinderen met deze man kreeg? Of moet ik daadwerkelijk aannemen dat hun relatie toen koek en ei was en dat de partner van TO haar eigen kinderen toen wel volledig accepteerde?
vrijdag 10 juli 2009 om 11:31
quote:dreamer schreef op 10 juli 2009 @ 11:20:
[...]
Als ik de hele dag leed onder m'n huwelijk, dan koos ik uiteindelijk toch echt voor mezelf én m'n kinderen. Ik zie de vraag zo: moet ik gaan scheiden of voor de rest van m'n leven ongelukkig zijn? Nou, dan is er toch maar één antwoord?
Als buitenstaander is dit een logische reactie. Zo denk ik er ook over. Maar als je er midden in zit is het allemaal niet zo logisch. Zo'n situatie sluipt erin en voordat het punt is bereikt van hier en niet verder kan lang duren. Ik vraag me af of TO nu al zover is. Daarnaast speelt er misschien de angst voor een leven alleen, een leven dat opnieuw opgebouwd dient te worden.
TO, alsjeblieft kijk eens naar je kinderen, naar de signalen die ze uitzenden. Alleen voor hun dien je de situatie eigenlijk al te veranderen. Je geeft ze nu het voorbeeld van een vrouw zonder rechten en alleen plichten. Wordt zelfstandig, doe meer je eigen ding. Daar wordt jij gelukkiger van en je kinderen ook.
[...]
Als ik de hele dag leed onder m'n huwelijk, dan koos ik uiteindelijk toch echt voor mezelf én m'n kinderen. Ik zie de vraag zo: moet ik gaan scheiden of voor de rest van m'n leven ongelukkig zijn? Nou, dan is er toch maar één antwoord?
Als buitenstaander is dit een logische reactie. Zo denk ik er ook over. Maar als je er midden in zit is het allemaal niet zo logisch. Zo'n situatie sluipt erin en voordat het punt is bereikt van hier en niet verder kan lang duren. Ik vraag me af of TO nu al zover is. Daarnaast speelt er misschien de angst voor een leven alleen, een leven dat opnieuw opgebouwd dient te worden.
TO, alsjeblieft kijk eens naar je kinderen, naar de signalen die ze uitzenden. Alleen voor hun dien je de situatie eigenlijk al te veranderen. Je geeft ze nu het voorbeeld van een vrouw zonder rechten en alleen plichten. Wordt zelfstandig, doe meer je eigen ding. Daar wordt jij gelukkiger van en je kinderen ook.
vrijdag 10 juli 2009 om 11:34
Ik vind de reacties dat je toch niet alles samen hoeft te doen en dat het toch haar kleinkinderen zijn en niet die van hem wel héél erg simpel. Er zit natuurlijk wel wat meer achter dan dat hij er gewoon geen zin in heeft, hij vindt eigenlijk dat zij ook niet zou moeten gaan omdat hij het niet eens is met de manier waarop die kinderen ter wereld zijn gekomen. Eerlijk gezegd vind ik het behoorlijk schokkend dat die man van mening is dat een oma haar kleinkinderen maar niet zou moeten opzoeken uit protest dat haar dochter ervoor kiest een ongeplande zwangerschap uit te dragen en met de vader te trouwen en daarom niet met haar mee wil gaan. Het gaat niet om hemzelf, het is een soort passief verzet in de hoop dat zij ook niet meer gaat en dat vind ik behoorlijk misselijk.
Verder klinkt hij inderdaad ook niet bijzonder sympathiek, al vraag ik me inderdaad wel af waarom je met een man getrouwd bent die je kinderen niet accepteert. Ik neem tenminste aan dat hij dat toen ook niet deed. Als je kinderen hebt, lijkt me dat toch wel een noodzakelijke voorwaarde.
Verder klinkt hij inderdaad ook niet bijzonder sympathiek, al vraag ik me inderdaad wel af waarom je met een man getrouwd bent die je kinderen niet accepteert. Ik neem tenminste aan dat hij dat toen ook niet deed. Als je kinderen hebt, lijkt me dat toch wel een noodzakelijke voorwaarde.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 10 juli 2009 om 11:36
Ben ik héél bot als ik zeg:
'begin in een evntuele volgende relatie nou niet wéér aan nog meer kinderen?'
Ja, hè?
Maar dat gevoel komt wel bij me op;
Zoals Wuilles ook al zegt: je hebt al 7 jaar een relatie en hebt zo'n 3 jaar geleden nog (bewust neem ik aan?) gekozen voor je jongste kindje. Was toen alles wel koek en ei? Accepteerde hij je oudste kinderen toen wel, en was hij lief voor jullie eerste kind samen? Dat kan (wat is er dan gebeurd dat hij zo veranderd is?) maar lijkt wel onwaarschijnlijk.
Maar je hebt die 5 kinderen nu, en je hebt dus ook de verantwoordelijkheid om daar zo goed mogelijk mee om te gaan, en verantwoordelijkheid te nemen voor jullie leven je jullie geluk. Dus òf serieus werk maken van deze relatie (therapie?), òf scheiden en op de blaren zitten.
'begin in een evntuele volgende relatie nou niet wéér aan nog meer kinderen?'
Ja, hè?
Maar dat gevoel komt wel bij me op;
Zoals Wuilles ook al zegt: je hebt al 7 jaar een relatie en hebt zo'n 3 jaar geleden nog (bewust neem ik aan?) gekozen voor je jongste kindje. Was toen alles wel koek en ei? Accepteerde hij je oudste kinderen toen wel, en was hij lief voor jullie eerste kind samen? Dat kan (wat is er dan gebeurd dat hij zo veranderd is?) maar lijkt wel onwaarschijnlijk.
Maar je hebt die 5 kinderen nu, en je hebt dus ook de verantwoordelijkheid om daar zo goed mogelijk mee om te gaan, en verantwoordelijkheid te nemen voor jullie leven je jullie geluk. Dus òf serieus werk maken van deze relatie (therapie?), òf scheiden en op de blaren zitten.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
vrijdag 10 juli 2009 om 11:37
Scheiden of lijden... over wiens lijden heb je het dan? Ik lees dat je dochter het huis uit gaat vanwege de 'geweldige' sfeer. Je man accepteert je drie kinderen uit een vorige relatie niet. En dat dus al acht jaar lang.... ik vermoed dat die kinderen daar behoorlijk onder geleden hebben als de situatie is zoals jij hem schetst.
Je hebt door met hem te trouwen, voor de man gekozen in plaats van voor je oudste kinderen. Nu moet je kiezen tussen het belang van je oudste kinderen, of het belang van je jongste kinderen die hun vader uit huis zien gaan als jij besluit te scheiden. Al is het voor hen ook niet bepaald goed te noemen als je man tegen hen uit zijn bol gaat.
En daarbij is er ook nog jouw belang. Je bent ongelukkig in dit huwelijk.
Al met al een complex geheel van belangen. Maar er is iets wat ik je mee zou willen geven:
Kies nu eindelijk een keer voor die oudste kinderen.... nu kan het nog. Kan je ze laten zien dat zij er ook toe doen, dat je hun belangen ook prioriteit geeft. Ik krijg niet de indruk dat hun belang tegengesteld is aan dat van de jongste twee, al is het niet helemaal gelijk.
Ga naar maatschappelijk werk. Ik krijg de indruk dat je zelf niet sterk genoeg bent op dit moment om je prioriteiten helder te krijgen en het roer om te gooien. Daar heb je hulp bij nodig. Je laat je leven nu, dat verander je niet van de één op de andere dag.
Wees niet zo afhankelijk van een relatie. Géén relatie is 100x beter en comfortabeler dan een slechte relatie hebben. En mocht je gaan scheiden, mocht je weer een andere relatie krijgen, dan hoop ik dat je geleerd hebt van deze keer, en de belangen van je kinderen van nu 6 en 2 jaar, wél prioriteit geeft in het wel of niet samenwonen/ trouwen-gebeuren. Zij hebben geen keuze en moeten ook mee-samenwonen/trouwen met die nieuwe man. Aan jou om er voor te zorgen dat dit dan ook in hún belang is, en niet alleen het jouwe.
Je hebt door met hem te trouwen, voor de man gekozen in plaats van voor je oudste kinderen. Nu moet je kiezen tussen het belang van je oudste kinderen, of het belang van je jongste kinderen die hun vader uit huis zien gaan als jij besluit te scheiden. Al is het voor hen ook niet bepaald goed te noemen als je man tegen hen uit zijn bol gaat.
En daarbij is er ook nog jouw belang. Je bent ongelukkig in dit huwelijk.
Al met al een complex geheel van belangen. Maar er is iets wat ik je mee zou willen geven:
Kies nu eindelijk een keer voor die oudste kinderen.... nu kan het nog. Kan je ze laten zien dat zij er ook toe doen, dat je hun belangen ook prioriteit geeft. Ik krijg niet de indruk dat hun belang tegengesteld is aan dat van de jongste twee, al is het niet helemaal gelijk.
Ga naar maatschappelijk werk. Ik krijg de indruk dat je zelf niet sterk genoeg bent op dit moment om je prioriteiten helder te krijgen en het roer om te gooien. Daar heb je hulp bij nodig. Je laat je leven nu, dat verander je niet van de één op de andere dag.
Wees niet zo afhankelijk van een relatie. Géén relatie is 100x beter en comfortabeler dan een slechte relatie hebben. En mocht je gaan scheiden, mocht je weer een andere relatie krijgen, dan hoop ik dat je geleerd hebt van deze keer, en de belangen van je kinderen van nu 6 en 2 jaar, wél prioriteit geeft in het wel of niet samenwonen/ trouwen-gebeuren. Zij hebben geen keuze en moeten ook mee-samenwonen/trouwen met die nieuwe man. Aan jou om er voor te zorgen dat dit dan ook in hún belang is, en niet alleen het jouwe.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 10 juli 2009 om 11:49
Een paar dingen waarop ik wil reageren:
- je dochter van 18 gaat uit huis. Dat hoeft geen drama te zijn, ik ben zelf ook op die leeftijd uit huis gegaan en daarbij speelde zeker mee dat ik destijds giga botste met mn pa, puberteit enzo. Dat kan later allemaal best weer goedkomen
-je man ligt te snurken op de bank en is oud. Is dit het allerergste aan hem?
-je man accepteert je kinderen niet. En waar ben jij in dit verhaal? En wat versta je onder niet accepteren?
-je man wil niet naar Rotterdam rijden. Er zijn vele wegen naar Rome, en ook naar Rotterdam. Openbaar vervoer, je dochter kan deze kant op komen, en misschien kan je afspreken samen met je ex daarheen te rijden, hij is immers de opa?
Je stelt je wel erg onafhankelijk op. Wordt eens wat minder zielig; wat wil je eigenlijk?
- je dochter van 18 gaat uit huis. Dat hoeft geen drama te zijn, ik ben zelf ook op die leeftijd uit huis gegaan en daarbij speelde zeker mee dat ik destijds giga botste met mn pa, puberteit enzo. Dat kan later allemaal best weer goedkomen
-je man ligt te snurken op de bank en is oud. Is dit het allerergste aan hem?
-je man accepteert je kinderen niet. En waar ben jij in dit verhaal? En wat versta je onder niet accepteren?
-je man wil niet naar Rotterdam rijden. Er zijn vele wegen naar Rome, en ook naar Rotterdam. Openbaar vervoer, je dochter kan deze kant op komen, en misschien kan je afspreken samen met je ex daarheen te rijden, hij is immers de opa?
Je stelt je wel erg onafhankelijk op. Wordt eens wat minder zielig; wat wil je eigenlijk?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
vrijdag 10 juli 2009 om 11:57
Granny Leona,
je zegt het eigenlijk zelf al in je eerste zin:
ik kom der niet meer uit heel mijn lijf schreeuwt om rust...
Het is echt tijd om hulp te zoeken bij het maken van een keuze: scheiden of blijven. Daarnaast heb je vast ook hulp nodig bij de te maken stappen. Vandaar dat ik net als Poezewoes adviseer om naar het Maatschappelijk Werk te gaan.
Veel sterkte!
je zegt het eigenlijk zelf al in je eerste zin:
ik kom der niet meer uit heel mijn lijf schreeuwt om rust...
Het is echt tijd om hulp te zoeken bij het maken van een keuze: scheiden of blijven. Daarnaast heb je vast ook hulp nodig bij de te maken stappen. Vandaar dat ik net als Poezewoes adviseer om naar het Maatschappelijk Werk te gaan.
Veel sterkte!
vrijdag 10 juli 2009 om 12:28
quote:Caro127 schreef op 10 juli 2009 @ 11:53:
Tja, wat zou ik zeggen.. Ik had het wel geweten. Zou maar op mijn eigen benen gaan staan. En misschien wel een woning in de buurt van Rotterdam gaan zoeken. Maar ja... wie ben ik!Zo makkelijk vind je in de buurt van Rotterdam geen woning,in bijv 1 woonplaats buiten Rotterdam hebben ze een "grote schoonmaak "gehouden zodat veel bewoners daar moesten weg trekken omdat ze gewoon te weinig woningen nog hebben die een beetje betaalbaar is, en dat wat betaalbaar is daar zijn rijen mensen voor ingeschreven, daarbij zou ze dan weer afhankelijk zijn van haar dochter want zo makkelijk krijg je daar geen contact met andere mensen en moet je maar net aan de mentaliteit daar kunnen wennen, er is niks mis mee om met de trein te reizen,daar gaat niemand dood van.
Tja, wat zou ik zeggen.. Ik had het wel geweten. Zou maar op mijn eigen benen gaan staan. En misschien wel een woning in de buurt van Rotterdam gaan zoeken. Maar ja... wie ben ik!Zo makkelijk vind je in de buurt van Rotterdam geen woning,in bijv 1 woonplaats buiten Rotterdam hebben ze een "grote schoonmaak "gehouden zodat veel bewoners daar moesten weg trekken omdat ze gewoon te weinig woningen nog hebben die een beetje betaalbaar is, en dat wat betaalbaar is daar zijn rijen mensen voor ingeschreven, daarbij zou ze dan weer afhankelijk zijn van haar dochter want zo makkelijk krijg je daar geen contact met andere mensen en moet je maar net aan de mentaliteit daar kunnen wennen, er is niks mis mee om met de trein te reizen,daar gaat niemand dood van.
vrijdag 10 juli 2009 om 13:05
Vraag mij af of TO nog terugkomt om te reageren. Heb hele goede reacties voorbij zien komen, waarvan ik hoop dat TO er goed over nadenkt. Tis te simpel om haar man overal de schuld van te geven. Zij was er de afgelopen jaren toch zeker ook bij? Hoop dat ze nu eindelijk eens voor zichzelf of eigenlijk dit x voor haar KINDEREN kiest en misschien dus wat minder voor zichzelf. Die weg zal niet makkelijk zijn, maar het leven voor haar kleine kinderen die worden uitgescholden door paps ook niet. Echt zielig...
vrijdag 10 juli 2009 om 13:33
quote:Dahlia74 schreef op 10 juli 2009 @ 11:31:
[...]
Als buitenstaander is dit een logische reactie. Zo denk ik er ook over. Maar als je er midden in zit is het allemaal niet zo logisch. Zo'n situatie sluipt erin en voordat het punt is bereikt van hier en niet verder kan lang duren. Ik vraag me af of TO nu al zover is. Daarnaast speelt er misschien de angst voor een leven alleen, een leven dat opnieuw opgebouwd dient te worden.
TO, alsjeblieft kijk eens naar je kinderen, naar de signalen die ze uitzenden. Alleen voor hun dien je de situatie eigenlijk al te veranderen. Je geeft ze nu het voorbeeld van een vrouw zonder rechten en alleen plichten. Wordt zelfstandig, doe meer je eigen ding. Daar wordt jij gelukkiger van en je kinderen ook.
Ik weet gedeeltelijk wel waar ik het over heb. Ik ben ooit mishandeld in een relatie en ja.. dat ging geleidelijk en hij bedoelde het niet zo. Ik had ook geen kinderen met die man, maar ik ben er wél weggegaan!
TO geeft hier al heel duidelijk aan dat ze niet gelukkig is. Ze zegt dat ze niet weet wat ze moet, maar ik denk eigenlijk dat ze heel goed weet wat ze moet. Ze moet alleen die stap zetten en hier toegeven dat het zo niet (langer) gaat, is de eerste stap.
Succes TO!
Het leven kan zo mooi zijn (en het oma zijn ook, heb ik me laten vertellen ), zoek dat op!
[...]
Als buitenstaander is dit een logische reactie. Zo denk ik er ook over. Maar als je er midden in zit is het allemaal niet zo logisch. Zo'n situatie sluipt erin en voordat het punt is bereikt van hier en niet verder kan lang duren. Ik vraag me af of TO nu al zover is. Daarnaast speelt er misschien de angst voor een leven alleen, een leven dat opnieuw opgebouwd dient te worden.
TO, alsjeblieft kijk eens naar je kinderen, naar de signalen die ze uitzenden. Alleen voor hun dien je de situatie eigenlijk al te veranderen. Je geeft ze nu het voorbeeld van een vrouw zonder rechten en alleen plichten. Wordt zelfstandig, doe meer je eigen ding. Daar wordt jij gelukkiger van en je kinderen ook.
Ik weet gedeeltelijk wel waar ik het over heb. Ik ben ooit mishandeld in een relatie en ja.. dat ging geleidelijk en hij bedoelde het niet zo. Ik had ook geen kinderen met die man, maar ik ben er wél weggegaan!
TO geeft hier al heel duidelijk aan dat ze niet gelukkig is. Ze zegt dat ze niet weet wat ze moet, maar ik denk eigenlijk dat ze heel goed weet wat ze moet. Ze moet alleen die stap zetten en hier toegeven dat het zo niet (langer) gaat, is de eerste stap.
Succes TO!
Het leven kan zo mooi zijn (en het oma zijn ook, heb ik me laten vertellen ), zoek dat op!
Later is nu
vrijdag 10 juli 2009 om 20:25
Ohw, dus als ik het goed begrijp moet ik meerdere topics volgen om een compleet beeld te krijgen?
Beetje jammer.
zijn verschillende mensen geweest hier die de moeite hebben genomen om een bijdrage te leveren en dan vind ik het een beetje flauw dat TO verschillende topics opent en vervolgens niet meer reageert.
Beetje jammer.
zijn verschillende mensen geweest hier die de moeite hebben genomen om een bijdrage te leveren en dan vind ik het een beetje flauw dat TO verschillende topics opent en vervolgens niet meer reageert.
vrijdag 10 juli 2009 om 21:22
Granny,
Wat rot dat je je zo voelt. Ja je komt erg afhankelijk en slachtofferig over en daarom zit je ook in deze situatie denk ik.
Alleen jij kunt er verandering in brengen!
Hoeft niet vandaag, morgen.
Word sterker, bouw je eigen leven uit, kweek kracht en zelfvertrouwen uit het plan wat je voor de toekomst voor jou en je kinderen en kleinkinderen maakt. Schuif het niet voor je uit. Begin het te visualiseren en voer het stapje voor stapje uit.
Bij elk stapje kom je dichter bij die betere toekomst.
Heb je geen baan? Zoek er een! Geen passende diplopma? Kijk wat je zou willen doen en wat haalbaar is en informeer naar je mogelijkheden!
Heb je geen rijbewijs? Ga lessen volgen!
Probeer je hoofd niet te laten hangen maar kies voor het geluk. Maak je plan met de daarbij behorende stappen en begin!
Things can only get better, veel sterkte meid en vooral succes!
Wat rot dat je je zo voelt. Ja je komt erg afhankelijk en slachtofferig over en daarom zit je ook in deze situatie denk ik.
Alleen jij kunt er verandering in brengen!
Hoeft niet vandaag, morgen.
Word sterker, bouw je eigen leven uit, kweek kracht en zelfvertrouwen uit het plan wat je voor de toekomst voor jou en je kinderen en kleinkinderen maakt. Schuif het niet voor je uit. Begin het te visualiseren en voer het stapje voor stapje uit.
Bij elk stapje kom je dichter bij die betere toekomst.
Heb je geen baan? Zoek er een! Geen passende diplopma? Kijk wat je zou willen doen en wat haalbaar is en informeer naar je mogelijkheden!
Heb je geen rijbewijs? Ga lessen volgen!
Probeer je hoofd niet te laten hangen maar kies voor het geluk. Maak je plan met de daarbij behorende stappen en begin!
Things can only get better, veel sterkte meid en vooral succes!
zondag 12 juli 2009 om 17:48
