Kinderen
alle pijlers
thuismoeders... lui of zorgzaam
zondag 12 juli 2009 om 09:54
zondag 12 juli 2009 om 09:59
quote:Dhelia schreef op 12 juli 2009 @ 09:40:
[...]
en als dat nou het gevolg is van de maatschappelijke druk op vrouwen om te zorgen en mannen om te werken? Is het dan nog steeds een vrije keuze van het gezin? Of is dat een keuze binnen strikte kaders die door de maatschappij meer of minder dwingend zijn opgelegd? En daarmee dus wel degelijk een maatschappelijk debat?
[...]
Nog even los van het feit dat ik die stress zwaar overtrokken vind: ook hiervoor geldt: wat als dit het gevolg is van de maatschappelijke conditionering dat het de verantwoordelijkheid van de vrouw is om die combi te 'dragen'? Hier draagt man 50% van de verantwoordelijkheid, dus als creche belt dat een kind ziek is, kan het net zo goed zijn dat hij dat telefoontje krijgt en zijn werk laat vallen. Scheelt enorm in mijn "stress" maar ja, ik moest wel eerst de juffies 'opvoeden' dat zijn nummer niet voor niets als eerste noodnummer stond...
Oftewel: is die geroemde keuzevrijheid wel zo vrij als de maatschappij je van alle kanten bombardeert met beelden 'hoe het hoort'?
Is het niet een belediging voor de vaders die regelmatig bijspringen op school dat op het briefje op het raam gevraagd wordt om "schoonmaakmoeders"?
Is het niet een beleding voor vrouwen dat mij bij de hypotheekonderhandelingen gevraagd wordt hoeveel uur ik werk, terwijl er bij mijn man automatisch vanuit gegaan wordt dat hij full time werkt?
Ja dat zijn vind ik beledigingen.
Wat doe jij er tegen?
Die keuzevrijheid heb je als je onder
het recht om te werken
valt.
Niet als je onder
de plicht om in je eigen levensonderhoud te kunnen voorzien
valt.
[...]
en als dat nou het gevolg is van de maatschappelijke druk op vrouwen om te zorgen en mannen om te werken? Is het dan nog steeds een vrije keuze van het gezin? Of is dat een keuze binnen strikte kaders die door de maatschappij meer of minder dwingend zijn opgelegd? En daarmee dus wel degelijk een maatschappelijk debat?
[...]
Nog even los van het feit dat ik die stress zwaar overtrokken vind: ook hiervoor geldt: wat als dit het gevolg is van de maatschappelijke conditionering dat het de verantwoordelijkheid van de vrouw is om die combi te 'dragen'? Hier draagt man 50% van de verantwoordelijkheid, dus als creche belt dat een kind ziek is, kan het net zo goed zijn dat hij dat telefoontje krijgt en zijn werk laat vallen. Scheelt enorm in mijn "stress" maar ja, ik moest wel eerst de juffies 'opvoeden' dat zijn nummer niet voor niets als eerste noodnummer stond...
Oftewel: is die geroemde keuzevrijheid wel zo vrij als de maatschappij je van alle kanten bombardeert met beelden 'hoe het hoort'?
Is het niet een belediging voor de vaders die regelmatig bijspringen op school dat op het briefje op het raam gevraagd wordt om "schoonmaakmoeders"?
Is het niet een beleding voor vrouwen dat mij bij de hypotheekonderhandelingen gevraagd wordt hoeveel uur ik werk, terwijl er bij mijn man automatisch vanuit gegaan wordt dat hij full time werkt?
Ja dat zijn vind ik beledigingen.
Wat doe jij er tegen?
Die keuzevrijheid heb je als je onder
het recht om te werken
valt.
Niet als je onder
de plicht om in je eigen levensonderhoud te kunnen voorzien
valt.
zondag 12 juli 2009 om 10:00
Toen ik nog kind was was het heel apart als je moeder werkte. Nu is het weer heel raar als de moeder thuisblijft. Het is maar wat we gewend zijn ook. Toch vind ik het zelf natuurlijker dat de moeder (parttime) thuisblijft, al vind ik het in deze tijd ook normaal dat de vader ook af en toe bijspringt bij het huishouden, zorg voor de kinders, en dat was vroeger niet zo.
Als je er binnen het gezin maar gelukkig mee bent, daar gaat het om. Laat je leven niet regeren door de mening van anderen maar volg je eigen gevoel!
Als je er binnen het gezin maar gelukkig mee bent, daar gaat het om. Laat je leven niet regeren door de mening van anderen maar volg je eigen gevoel!
zondag 12 juli 2009 om 10:00
quote:Sunemom schreef op 11 juli 2009 @ 23:25:
[...]
Dat kan ik me dus gewoon niet voorstellen dat je het dan maar financieel slechter regelt voor je kinderen, omdat je zelf iets perse niet wilt. .Maar een moeder die vrijwillig haar baan opgeeft om thuis te blijven met de kinderen terwijl er geen objectieve noodzaak voor is, verslechtert de financiële toestand van het gezin toch ook? Wat is dan het verschil?
[...]
Dat kan ik me dus gewoon niet voorstellen dat je het dan maar financieel slechter regelt voor je kinderen, omdat je zelf iets perse niet wilt. .Maar een moeder die vrijwillig haar baan opgeeft om thuis te blijven met de kinderen terwijl er geen objectieve noodzaak voor is, verslechtert de financiële toestand van het gezin toch ook? Wat is dan het verschil?
zondag 12 juli 2009 om 10:11
quote:HaagsLoesje schreef op 12 juli 2009 @ 01:32:
[...]
Ja ammehoela Dhelia, waar haal jij in vredesnaam jouw zogenaamde feiten vandaan dat het niet beter is voor de kinderen? Ik vind dit echt onzin wat je uitkraamt!
. Onderzoek van een aantal pedagogen, een aantal jaren geleden. Blijkt dat kinderen van werkende moeders lekkerder in hun vel zitten en beter presteren. Heb even snel gegoogled maar de enige link die ik zo snel kan vinden is van het reformatorisch dagblad en die site is dicht op zondag. En verder veel links naar het boek dat die pedagogen hebben geschreven (Werkende moeders hebben gelukkiger kinderen) maar ik zoek nog even verder naar de inhoud.
[...]
Ja ammehoela Dhelia, waar haal jij in vredesnaam jouw zogenaamde feiten vandaan dat het niet beter is voor de kinderen? Ik vind dit echt onzin wat je uitkraamt!
. Onderzoek van een aantal pedagogen, een aantal jaren geleden. Blijkt dat kinderen van werkende moeders lekkerder in hun vel zitten en beter presteren. Heb even snel gegoogled maar de enige link die ik zo snel kan vinden is van het reformatorisch dagblad en die site is dicht op zondag. En verder veel links naar het boek dat die pedagogen hebben geschreven (Werkende moeders hebben gelukkiger kinderen) maar ik zoek nog even verder naar de inhoud.
zondag 12 juli 2009 om 10:17
quote:vinobianco schreef op 12 juli 2009 @ 09:50:
[...]
Ik vind het heel normaal dat een moeder thuis is om voor de kinderen te zorgen. Uit onderzoek is ook gebleken dat kinderen waarvan de moeder thuis was/is gewoon beter functioneren. bij crechekinderen is nogal vaak het drukke gedrag en het aandacht trekken het probleem.
Bron?
Bovendien: waarom moet dan de moeder thuis blijven en niet de vader?
quote:Ben ook oprecht bezorgd of het met die kinderen goed komt qua karakter/opvoeding/gedrag/voeding.
Lief dat je je zorgen maakt om mijn kinderen. Ik kan je verzekeren: het gaat uitstekend met ze.
Ik zie vanuit mijn werk overigens nogal wat ontspoorde kinderen en kan je melden dat die voor het merendeel níet uit de tweeverdienersgezinnen komen...
[...]
Ik vind het heel normaal dat een moeder thuis is om voor de kinderen te zorgen. Uit onderzoek is ook gebleken dat kinderen waarvan de moeder thuis was/is gewoon beter functioneren. bij crechekinderen is nogal vaak het drukke gedrag en het aandacht trekken het probleem.
Bron?
Bovendien: waarom moet dan de moeder thuis blijven en niet de vader?
quote:Ben ook oprecht bezorgd of het met die kinderen goed komt qua karakter/opvoeding/gedrag/voeding.
Lief dat je je zorgen maakt om mijn kinderen. Ik kan je verzekeren: het gaat uitstekend met ze.
Ik zie vanuit mijn werk overigens nogal wat ontspoorde kinderen en kan je melden dat die voor het merendeel níet uit de tweeverdienersgezinnen komen...
zondag 12 juli 2009 om 10:20
quote:kjong schreef op 12 juli 2009 @ 09:59:
[...]
Ja dat zijn vind ik beledigingen.
Wat doe jij er tegen?
.
Juf gevraagd of het gezien het briefje een bezwaar was als er ook vaders kwamen.
Hypotheekadviseur gezegd dat ik 32 uur werkte en dat hij vast vergeten was om te vragen hoeveel mijn man werkte (en trust me, ik ben er héél goed in om dat op een vrij sarcastische manier te zeggen zodat de boodschap heel goed overkomt )
[...]
Ja dat zijn vind ik beledigingen.
Wat doe jij er tegen?
.
Juf gevraagd of het gezien het briefje een bezwaar was als er ook vaders kwamen.
Hypotheekadviseur gezegd dat ik 32 uur werkte en dat hij vast vergeten was om te vragen hoeveel mijn man werkte (en trust me, ik ben er héél goed in om dat op een vrij sarcastische manier te zeggen zodat de boodschap heel goed overkomt )
zondag 12 juli 2009 om 10:23
quote:vinobianco schreef op 12 juli 2009 @ 10:00:
Toen ik nog kind was was het heel apart als je moeder werkte. Nu is het weer heel raar als de moeder thuisblijft. Het is maar wat we gewend zijn ook. Toch vind ik het zelf natuurlijker dat de moeder (parttime) thuisblijft, al vind ik het in deze tijd ook normaal dat de vader ook af en toe bijspringt bij het huishouden, zorg voor de kinders, en dat was vroeger niet zo.
Als je er binnen het gezin maar gelukkig mee bent, daar gaat het om. Laat je leven niet regeren door de mening van anderen maar volg je eigen gevoel!Daar krijg ik nou kippenvel van. 'Natuurlijker' dat de moeder thuisblijft. En de vader die 'af en toe bijspringt'. Zolang dit soort denkbeelden nog rondspookt is er nog een wereld te winnen...
Toen ik nog kind was was het heel apart als je moeder werkte. Nu is het weer heel raar als de moeder thuisblijft. Het is maar wat we gewend zijn ook. Toch vind ik het zelf natuurlijker dat de moeder (parttime) thuisblijft, al vind ik het in deze tijd ook normaal dat de vader ook af en toe bijspringt bij het huishouden, zorg voor de kinders, en dat was vroeger niet zo.
Als je er binnen het gezin maar gelukkig mee bent, daar gaat het om. Laat je leven niet regeren door de mening van anderen maar volg je eigen gevoel!Daar krijg ik nou kippenvel van. 'Natuurlijker' dat de moeder thuisblijft. En de vader die 'af en toe bijspringt'. Zolang dit soort denkbeelden nog rondspookt is er nog een wereld te winnen...
zondag 12 juli 2009 om 10:29
Net even alle 35 paginas doorgelezen (yeah right ) en dan hier mijn mening.
Tuurlijk moet je lekker thuisblijven met de kinderen als dat jouw keuze is en het financieel kan. En uiteraard kan je de werkende draad weer oppikken als je alleenverdienende partner wegvalt.
Maar voor mij persoonlijk geldt: ik werd hartstikke chaggereinig van het thuismoederen. En ik word hartstikke gelukkig van mijn betaalde, hectische baan.
Tuurlijk moet je lekker thuisblijven met de kinderen als dat jouw keuze is en het financieel kan. En uiteraard kan je de werkende draad weer oppikken als je alleenverdienende partner wegvalt.
Maar voor mij persoonlijk geldt: ik werd hartstikke chaggereinig van het thuismoederen. En ik word hartstikke gelukkig van mijn betaalde, hectische baan.
zondag 12 juli 2009 om 10:31
zondag 12 juli 2009 om 10:41
http://www.vkblog.nl/beri ... oeders_en_zorgende_vaders
Ik denk toch dat er een cultuuromslag moet gaan plaatsvinden, willen vrouwen uberhaupt meer gaan werken.
Ik denk toch dat er een cultuuromslag moet gaan plaatsvinden, willen vrouwen uberhaupt meer gaan werken.
zondag 12 juli 2009 om 10:57
quote:Dhelia schreef op 12 juli 2009 @ 09:40:
[...]
Nog even los van het feit dat ik die stress zwaar overtrokken vind: ook hiervoor geldt: wat als dit het gevolg is van de maatschappelijke conditionering dat het de verantwoordelijkheid van de vrouw is om die combi te 'dragen'? Hier draagt man 50% van de verantwoordelijkheid, dus als creche belt dat een kind ziek is, kan het net zo goed zijn dat hij dat telefoontje krijgt en zijn werk laat vallen. Scheelt enorm in mijn "stress" maar ja, ik moest wel eerst de juffies 'opvoeden' dat zijn nummer niet voor niets als eerste noodnummer stond...
Oftewel: is die geroemde keuzevrijheid wel zo vrij als de maatschappij je van alle kanten bombardeert met beelden 'hoe het hoort'?
Is het niet een belediging voor de vaders die regelmatig bijspringen op school dat op het briefje op het raam gevraagd wordt om "schoonmaakmoeders"?
Is het niet een beleding voor vrouwen dat mij bij de hypotheekonderhandelingen gevraagd wordt hoeveel uur ik werk, terwijl er bij mijn man automatisch vanuit gegaan wordt dat hij full time werkt?
Dat is maar net hoe je het samen regelt natuurlijk. Toen wij beiden nog werkten draaide man overal voor op. Hij bracht de kinderen weg, haalde ze 9 van de 10 keer op en als dochter ziek was bleef hij thuis werken of liet alles uit zijn handen vallen en ging naar huis. Ik eigenlijk nooit. Ik kon geen klas van 30 kinderen laten staan omdat ik voor mijn eigen kind naar huis moest, man's computer en collega's op de zaak waren wat makkelijker ' achter te laten'.
En wij hebben ook een vooruitstrevende school geloof ik die vragen voor allerlei klusjes gewoon ouders ipv specifiek moeders of vaders.
Hypotheken enzo heb ik altijd zelf aangevraagd en geregelt dus met hypotheekadviseurs enzo heb ik niet echt ervaring.
[...]
Nog even los van het feit dat ik die stress zwaar overtrokken vind: ook hiervoor geldt: wat als dit het gevolg is van de maatschappelijke conditionering dat het de verantwoordelijkheid van de vrouw is om die combi te 'dragen'? Hier draagt man 50% van de verantwoordelijkheid, dus als creche belt dat een kind ziek is, kan het net zo goed zijn dat hij dat telefoontje krijgt en zijn werk laat vallen. Scheelt enorm in mijn "stress" maar ja, ik moest wel eerst de juffies 'opvoeden' dat zijn nummer niet voor niets als eerste noodnummer stond...
Oftewel: is die geroemde keuzevrijheid wel zo vrij als de maatschappij je van alle kanten bombardeert met beelden 'hoe het hoort'?
Is het niet een belediging voor de vaders die regelmatig bijspringen op school dat op het briefje op het raam gevraagd wordt om "schoonmaakmoeders"?
Is het niet een beleding voor vrouwen dat mij bij de hypotheekonderhandelingen gevraagd wordt hoeveel uur ik werk, terwijl er bij mijn man automatisch vanuit gegaan wordt dat hij full time werkt?
Dat is maar net hoe je het samen regelt natuurlijk. Toen wij beiden nog werkten draaide man overal voor op. Hij bracht de kinderen weg, haalde ze 9 van de 10 keer op en als dochter ziek was bleef hij thuis werken of liet alles uit zijn handen vallen en ging naar huis. Ik eigenlijk nooit. Ik kon geen klas van 30 kinderen laten staan omdat ik voor mijn eigen kind naar huis moest, man's computer en collega's op de zaak waren wat makkelijker ' achter te laten'.
En wij hebben ook een vooruitstrevende school geloof ik die vragen voor allerlei klusjes gewoon ouders ipv specifiek moeders of vaders.
Hypotheken enzo heb ik altijd zelf aangevraagd en geregelt dus met hypotheekadviseurs enzo heb ik niet echt ervaring.
zondag 12 juli 2009 om 10:58
quote:vinobianco schreef op 12 juli 2009 @ 10:00:
Toen ik nog kind was was het heel apart als je moeder werkte. Nu is het weer heel raar als de moeder thuisblijft. Het is maar wat we gewend zijn ook. Toch vind ik het zelf natuurlijker dat de moeder (parttime) thuisblijft, al vind ik het in deze tijd ook normaal dat de vader ook af en toe bijspringt bij het huishouden, zorg voor de kinders, en dat was vroeger niet zo.
Mijn moeder was/is zo een aparte vrouw.
We komen oorspronkelijk niet uit Nederland, ik stam af van arme mensen waar man en vrouw keihard (betaald) moesten werken en zorgen om hun kinderen groot te brengen.
Mijn moeder was de fulltimer en ik ben opgevoed door mijn vader, want hij was de thuisblijver. Deed de huishouding, kon geweldig koken. Geen sprake van bijspringen of oppassen dus. Vrijdagmiddag vertrok hij om op zondagmiddag weer thuis te komen, want hij was muzikant. Mijn ouders hebben best commentaar gehad op hun manier van leven.
Wat natuurlijk is, is subjectief.
Toen ik nog kind was was het heel apart als je moeder werkte. Nu is het weer heel raar als de moeder thuisblijft. Het is maar wat we gewend zijn ook. Toch vind ik het zelf natuurlijker dat de moeder (parttime) thuisblijft, al vind ik het in deze tijd ook normaal dat de vader ook af en toe bijspringt bij het huishouden, zorg voor de kinders, en dat was vroeger niet zo.
Mijn moeder was/is zo een aparte vrouw.
We komen oorspronkelijk niet uit Nederland, ik stam af van arme mensen waar man en vrouw keihard (betaald) moesten werken en zorgen om hun kinderen groot te brengen.
Mijn moeder was de fulltimer en ik ben opgevoed door mijn vader, want hij was de thuisblijver. Deed de huishouding, kon geweldig koken. Geen sprake van bijspringen of oppassen dus. Vrijdagmiddag vertrok hij om op zondagmiddag weer thuis te komen, want hij was muzikant. Mijn ouders hebben best commentaar gehad op hun manier van leven.
Wat natuurlijk is, is subjectief.
zondag 12 juli 2009 om 11:05
quote:Dhelia schreef op 12 juli 2009 @ 10:00:
[...]
Maar een moeder die vrijwillig haar baan opgeeft om thuis te blijven met de kinderen terwijl er geen objectieve noodzaak voor is, verslechtert de financiële toestand van het gezin toch ook? Wat is dan het verschil?
Dat ik me ook niet kan voorstellen dat je stopt met werken als er geen goede reden voor is. De uitkeringstrekkende thuisblijfmoeder die de eerste 5 jaar niet hoeft te werken en dat dus ook niet doet die snap ik niet. Maar iedereen die om welke reden dan ook voor de kinderen kiest en thuisblijft zonder daarvoor haar (of zijn) hand bij de staat op te houden die moet het denk ik zo goed mogelijk regelen voor de kinderen. Hier was thuisblijven financieel dus beter te overleven dan beiden 50%, anders hadden we dat gedaan. Man mist zijn thuisdagen nog steeds (na een ruim jaar) en daarom zorgt hij dus ook dat we als gezin ontbijten en dat hij als dochter uit school komt thuis is.Op die manier heeft hij een prima band met de kinderen, wij genoeg inkomen om van te leven en twee kinderen die goed in hun vel zitten. Lijkt mij het belangrijkste.
En door goed contact te houden met mijn vroegere werkomgeving, te blijven studeren, bij te blijven op vakgebied en verzekeringen af te sluiten voor zaken als arbeidsongeschiktheid, mijn pensioengat doordat ik een aantal jaar niet werk en overlijden heb ik de grootste risico's wel afgedekt.
[...]
Maar een moeder die vrijwillig haar baan opgeeft om thuis te blijven met de kinderen terwijl er geen objectieve noodzaak voor is, verslechtert de financiële toestand van het gezin toch ook? Wat is dan het verschil?
Dat ik me ook niet kan voorstellen dat je stopt met werken als er geen goede reden voor is. De uitkeringstrekkende thuisblijfmoeder die de eerste 5 jaar niet hoeft te werken en dat dus ook niet doet die snap ik niet. Maar iedereen die om welke reden dan ook voor de kinderen kiest en thuisblijft zonder daarvoor haar (of zijn) hand bij de staat op te houden die moet het denk ik zo goed mogelijk regelen voor de kinderen. Hier was thuisblijven financieel dus beter te overleven dan beiden 50%, anders hadden we dat gedaan. Man mist zijn thuisdagen nog steeds (na een ruim jaar) en daarom zorgt hij dus ook dat we als gezin ontbijten en dat hij als dochter uit school komt thuis is.Op die manier heeft hij een prima band met de kinderen, wij genoeg inkomen om van te leven en twee kinderen die goed in hun vel zitten. Lijkt mij het belangrijkste.
En door goed contact te houden met mijn vroegere werkomgeving, te blijven studeren, bij te blijven op vakgebied en verzekeringen af te sluiten voor zaken als arbeidsongeschiktheid, mijn pensioengat doordat ik een aantal jaar niet werk en overlijden heb ik de grootste risico's wel afgedekt.
zondag 12 juli 2009 om 11:15
quote:Dhelia schreef op 12 July 2009 @ 10:20:
[...]
Juf gevraagd of het gezien het briefje een bezwaar was als er ook vaders kwamen.
Hypotheekadviseur gezegd dat ik 32 uur werkte en dat hij vast vergeten was om te vragen hoeveel mijn man werkte (en trust me, ik ben er héél goed in om dat op een vrij sarcastische manier te zeggen zodat de boodschap heel goed overkomt )
Goed dat je iets zegt over dit soort achterlijkheid. Nu ik zwanger ben merk ik pas hoe bekrompen er wordt gedacht.
Zo wordt tegen mij gezegd dat ik maar geluk heb met een man die in gelijke mate als ik voor ons kind wil zorgen...
Niemand die het in zijn hoofd haalt om te zeggen dat hij geluk heeft dat hij voor ons kind mag zorgen...
Ik heb een paar weken geleden gehoord dat ik een promotiebeurs heb gekregen, waarop de kansen behoorlijk klein zijn (dus ik blij, trots). Na mijn royale zwangerschapsverlof van ruim 7 maanden kan ik direct bij de universiteit aan de slag. Reacties (naast felicitaties):
- Dus de baby komt eigenlijk een paar jaar te vroeg voor jullie
- Gefeliciteerd hoor, maar denk je dit echt met de opvoeding van de baby te kunnen combineren?
- Moeten jullie nu alweer verhuizen? Goh, dat je dat er allemaal voor over hebt...
- Ben je eigenlijk wel blij met je zwangerschap?
- Als promovendus kun je toch je tijd flexibel indelen? Dan kun je mooi straks als de baby er is bekijken hoe veel uur je wilt werken... (Ja, dat zal de beursverstrekker/universiteit op prijs stellen, als ik minder dan 40 uur ga werken...) Mijn man kan net als ik thuiswerken en heeft ook enige flexibiliteit in wanneer hij dit doet, maar niemand haalt het in zijn hoofd om zoiets tegen hem te zeggen.
En dan heb ik het nog niet eens over het gelazer dat ik heb gehad op de universiteit, omdat ze er vanuit gingen dat ik minder gemotiveerd zou zijn met een kind
Wordt hier superfel van en ben ook nog nooit zo feministisch geweest als nu . Ik heb nog nooit in de gaten gehad hoeveel achterlijkheid er nog is op dit gebied.
[...]
Juf gevraagd of het gezien het briefje een bezwaar was als er ook vaders kwamen.
Hypotheekadviseur gezegd dat ik 32 uur werkte en dat hij vast vergeten was om te vragen hoeveel mijn man werkte (en trust me, ik ben er héél goed in om dat op een vrij sarcastische manier te zeggen zodat de boodschap heel goed overkomt )
Goed dat je iets zegt over dit soort achterlijkheid. Nu ik zwanger ben merk ik pas hoe bekrompen er wordt gedacht.
Zo wordt tegen mij gezegd dat ik maar geluk heb met een man die in gelijke mate als ik voor ons kind wil zorgen...
Niemand die het in zijn hoofd haalt om te zeggen dat hij geluk heeft dat hij voor ons kind mag zorgen...
Ik heb een paar weken geleden gehoord dat ik een promotiebeurs heb gekregen, waarop de kansen behoorlijk klein zijn (dus ik blij, trots). Na mijn royale zwangerschapsverlof van ruim 7 maanden kan ik direct bij de universiteit aan de slag. Reacties (naast felicitaties):
- Dus de baby komt eigenlijk een paar jaar te vroeg voor jullie
- Gefeliciteerd hoor, maar denk je dit echt met de opvoeding van de baby te kunnen combineren?
- Moeten jullie nu alweer verhuizen? Goh, dat je dat er allemaal voor over hebt...
- Ben je eigenlijk wel blij met je zwangerschap?
- Als promovendus kun je toch je tijd flexibel indelen? Dan kun je mooi straks als de baby er is bekijken hoe veel uur je wilt werken... (Ja, dat zal de beursverstrekker/universiteit op prijs stellen, als ik minder dan 40 uur ga werken...) Mijn man kan net als ik thuiswerken en heeft ook enige flexibiliteit in wanneer hij dit doet, maar niemand haalt het in zijn hoofd om zoiets tegen hem te zeggen.
En dan heb ik het nog niet eens over het gelazer dat ik heb gehad op de universiteit, omdat ze er vanuit gingen dat ik minder gemotiveerd zou zijn met een kind
Wordt hier superfel van en ben ook nog nooit zo feministisch geweest als nu . Ik heb nog nooit in de gaten gehad hoeveel achterlijkheid er nog is op dit gebied.
zondag 12 juli 2009 om 11:16
quote:traincha2 schreef op 12 juli 2009 @ 10:41:
http://www.vkblog.nl/beri ... oeders_en_zorgende_vaders
Ik denk toch dat er een cultuuromslag moet gaan plaatsvinden, willen vrouwen uberhaupt meer gaan werken.
Het stuk heb ik niet gelezen, maar eens met wat je zegt. Ik vind ook dat vrouwen ook niet zo snel genoegen zouden moeten nemen met man kan niet/wil niet/omstandigheden.
Na een paar jaar TBM, ben ik een poos kostwinster geweest. De opvang van ons kind was de verantwoordelijkheid van mijn vriend. Hij heeft er toen voor gekozen om TBV te zijn. Tegenwoordig delen we zorg en werk, zijn allebei ondernemer en kunnen onze uren redelijk op elkaar afstemmen.
http://www.vkblog.nl/beri ... oeders_en_zorgende_vaders
Ik denk toch dat er een cultuuromslag moet gaan plaatsvinden, willen vrouwen uberhaupt meer gaan werken.
Het stuk heb ik niet gelezen, maar eens met wat je zegt. Ik vind ook dat vrouwen ook niet zo snel genoegen zouden moeten nemen met man kan niet/wil niet/omstandigheden.
Na een paar jaar TBM, ben ik een poos kostwinster geweest. De opvang van ons kind was de verantwoordelijkheid van mijn vriend. Hij heeft er toen voor gekozen om TBV te zijn. Tegenwoordig delen we zorg en werk, zijn allebei ondernemer en kunnen onze uren redelijk op elkaar afstemmen.
zondag 12 juli 2009 om 11:19
quote:Sunemom schreef op 12 juli 2009 @ 11:05:
[...]
Dat ik me ook niet kan voorstellen dat je stopt met werken als er geen goede reden voor is. De uitkeringstrekkende thuisblijfmoeder die de eerste 5 jaar niet hoeft te werken en dat dus ook niet doet die snap ik niet. Maar iedereen die om welke reden dan ook voor de kinderen kiest en thuisblijft zonder daarvoor haar (of zijn) hand bij de staat op te houden die moet het denk ik zo goed mogelijk regelen voor de kinderen. Hier was thuisblijven financieel dus beter te overleven dan beiden 50%, anders hadden we dat gedaan. Man mist zijn thuisdagen nog steeds (na een ruim jaar) en daarom zorgt hij dus ook dat we als gezin ontbijten en dat hij als dochter uit school komt thuis is.Op die manier heeft hij een prima band met de kinderen, wij genoeg inkomen om van te leven en twee kinderen die goed in hun vel zitten. Lijkt mij het belangrijkste.
En door goed contact te houden met mijn vroegere werkomgeving, te blijven studeren, bij te blijven op vakgebied en verzekeringen af te sluiten voor zaken als arbeidsongeschiktheid, mijn pensioengat doordat ik een aantal jaar niet werk en overlijden heb ik de grootste risico's wel afgedekt.
Klinkt alsof je het prima hebt geregeld!
Ik vond het alleen wat vreemd dat we in de hele discussie niet 'mogen' zeggen dat het ook schadelijk kan zijn voor kinderen dat een gezin er financieel op achteruit gaat als een moeder thuis blijft. Dan is het verhaal ineens dat er toch meer in het leven is dan geld. Niet per se door jou hoor, maar dat is toch wel de teneur van de reacties van de pro-thuisblijvers.
Terwijl dat argument wél wordt ingezet als iemand aangeeft liever te kiezen voor een 50-50 verdeling dan een 0-100, als de noodzaak zich zou aandienen dat een ouder thuis is, ook al zou dat leiden tot minder gezinsinkomen.
Terwijl een financiële terugval een financiële terugval is, ongeacht de reden. En dus in beide gevallen even schadelijk dan wel irrelevant is.
[...]
Dat ik me ook niet kan voorstellen dat je stopt met werken als er geen goede reden voor is. De uitkeringstrekkende thuisblijfmoeder die de eerste 5 jaar niet hoeft te werken en dat dus ook niet doet die snap ik niet. Maar iedereen die om welke reden dan ook voor de kinderen kiest en thuisblijft zonder daarvoor haar (of zijn) hand bij de staat op te houden die moet het denk ik zo goed mogelijk regelen voor de kinderen. Hier was thuisblijven financieel dus beter te overleven dan beiden 50%, anders hadden we dat gedaan. Man mist zijn thuisdagen nog steeds (na een ruim jaar) en daarom zorgt hij dus ook dat we als gezin ontbijten en dat hij als dochter uit school komt thuis is.Op die manier heeft hij een prima band met de kinderen, wij genoeg inkomen om van te leven en twee kinderen die goed in hun vel zitten. Lijkt mij het belangrijkste.
En door goed contact te houden met mijn vroegere werkomgeving, te blijven studeren, bij te blijven op vakgebied en verzekeringen af te sluiten voor zaken als arbeidsongeschiktheid, mijn pensioengat doordat ik een aantal jaar niet werk en overlijden heb ik de grootste risico's wel afgedekt.
Klinkt alsof je het prima hebt geregeld!
Ik vond het alleen wat vreemd dat we in de hele discussie niet 'mogen' zeggen dat het ook schadelijk kan zijn voor kinderen dat een gezin er financieel op achteruit gaat als een moeder thuis blijft. Dan is het verhaal ineens dat er toch meer in het leven is dan geld. Niet per se door jou hoor, maar dat is toch wel de teneur van de reacties van de pro-thuisblijvers.
Terwijl dat argument wél wordt ingezet als iemand aangeeft liever te kiezen voor een 50-50 verdeling dan een 0-100, als de noodzaak zich zou aandienen dat een ouder thuis is, ook al zou dat leiden tot minder gezinsinkomen.
Terwijl een financiële terugval een financiële terugval is, ongeacht de reden. En dus in beide gevallen even schadelijk dan wel irrelevant is.
zondag 12 juli 2009 om 11:24
quote:Dhelia schreef op 12 juli 2009 @ 11:19:
[...]
Klinkt alsof je het prima hebt geregeld!
Ik vond het alleen wat vreemd dat we in de hele discussie niet 'mogen' zeggen dat het ook schadelijk kan zijn voor kinderen dat een gezin er financieel op achteruit gaat als een moeder thuis blijft. Dan is het verhaal ineens dat er toch meer in het leven is dan geld. Niet per se door jou hoor, maar dat is toch wel de teneur van de reacties van de pro-thuisblijvers.
Terwijl dat argument wél wordt ingezet als iemand aangeeft liever te kiezen voor een 50-50 verdeling dan een 0-100, als de noodzaak zich zou aandienen dat een ouder thuis is, ook al zou dat leiden tot minder gezinsinkomen.
Terwijl een financiële terugval een financiële terugval is, ongeacht de reden. En dus in beide gevallen even schadelijk dan wel irrelevant is.
Maar dat ben ik wel met je eens. Ik vind ook niet dat er dingen zijn die niet gezegd mogen worden. Ik denk alleen als 0-100 er beter uitspringt dan 50-50 dat dat dus de ' beste' oplossing is. Of je moet van die 50-50 ook goed kunnen leven, maar da was hier niet het geval.
Iedere keuze heeft voor en nadelen en bij iedere keuze moet je de risico's voor je gezin zo goed mogelijk afdekken. Zolang je dat doet en je zorgt dat je iets voor jezelf doet (zoal studeren) en je dus niet gaat zitten chegerijnen op je bank dan komt het wel goed en wordt je ook niet saai voor je man e.d.
[...]
Klinkt alsof je het prima hebt geregeld!
Ik vond het alleen wat vreemd dat we in de hele discussie niet 'mogen' zeggen dat het ook schadelijk kan zijn voor kinderen dat een gezin er financieel op achteruit gaat als een moeder thuis blijft. Dan is het verhaal ineens dat er toch meer in het leven is dan geld. Niet per se door jou hoor, maar dat is toch wel de teneur van de reacties van de pro-thuisblijvers.
Terwijl dat argument wél wordt ingezet als iemand aangeeft liever te kiezen voor een 50-50 verdeling dan een 0-100, als de noodzaak zich zou aandienen dat een ouder thuis is, ook al zou dat leiden tot minder gezinsinkomen.
Terwijl een financiële terugval een financiële terugval is, ongeacht de reden. En dus in beide gevallen even schadelijk dan wel irrelevant is.
Maar dat ben ik wel met je eens. Ik vind ook niet dat er dingen zijn die niet gezegd mogen worden. Ik denk alleen als 0-100 er beter uitspringt dan 50-50 dat dat dus de ' beste' oplossing is. Of je moet van die 50-50 ook goed kunnen leven, maar da was hier niet het geval.
Iedere keuze heeft voor en nadelen en bij iedere keuze moet je de risico's voor je gezin zo goed mogelijk afdekken. Zolang je dat doet en je zorgt dat je iets voor jezelf doet (zoal studeren) en je dus niet gaat zitten chegerijnen op je bank dan komt het wel goed en wordt je ook niet saai voor je man e.d.
zondag 12 juli 2009 om 11:25
quote:Visotsky schreef op 12 juli 2009 @ 11:15:
[...]
Goed dat je iets zegt over dit soort achterlijkheid. Nu ik zwanger ben merk ik pas hoe bekrompen er wordt gedacht.
Zo wordt tegen mij gezegd dat ik maar geluk heb met een man die in gelijke mate als ik voor ons kind wil zorgen...
Niemand die het in zijn hoofd haalt om te zeggen dat hij geluk heeft dat hij voor ons kind mag zorgen...
Ik heb een paar weken geleden gehoord dat ik een promotiebeurs heb gekregen, waarop de kansen behoorlijk klein zijn (dus ik blij, trots). Na mijn royale zwangerschapsverlof van ruim 7 maanden kan ik direct bij de universiteit aan de slag. Reacties (naast felicitaties):
- Dus de baby komt eigenlijk een paar jaar te vroeg voor jullie
- Gefeliciteerd hoor, maar denk je dit echt met de opvoeding van de baby te kunnen combineren?
- Moeten jullie nu alweer verhuizen? Goh, dat je dat er allemaal voor over hebt...
- Ben je eigenlijk wel blij met je zwangerschap?
- Als promovendus kun je toch je tijd flexibel indelen? Dan kun je mooi straks als de baby er is bekijken hoe veel uur je wilt werken... (Ja, dat zal de beursverstrekker/universiteit op prijs stellen, als ik minder dan 40 uur ga werken...) Mijn man kan net als ik thuiswerken en heeft ook enige flexibiliteit in wanneer hij dit doet, maar niemand haalt het in zijn hoofd om zoiets tegen hem te zeggen.
En dan heb ik het nog niet eens over het gelazer dat ik heb gehad op de universiteit, omdat ze er vanuit gingen dat ik minder gemotiveerd zou zijn met een kind
Wordt hier superfel van en ben ook nog nooit zo feministisch geweest als nu . Ik heb nog nooit in de gaten gehad hoeveel achterlijkheid er nog is op dit gebied.
Gefeliciteerd! Zowel met beurs als met zwangerschap
Ik word ook met het verstrijken der jaren steeds feministischer. Heb zelfs een abonnement op Opzij sinds vorig jaar
Gelukkig zie ik ook goede voorbeelden. Hoogzwanger op sollicitatiegesprek geweest waarbij werkgever zich vooral druk maakte over het feit of ik wel langs kon komen en of hij niet beter bij mij kon komen (gesprek was week voor uitgerekende datum, hij vreesde voor zijn vloerbedekking denk ik)
Maar daar staan zo veel voorbeelden tegenover van die geniepige dingetjes die een man/niet-moeder misschien niet eens opvallen. Vragen bijvoorbeeld tijdens sollicitatiegesprekken hoe ik een full time baan wil combineren met kinderen. Dan wordt keer op keer bevestigd dat de werkende vader de regel is en de werkende moeder de uitzondering.
[...]
Goed dat je iets zegt over dit soort achterlijkheid. Nu ik zwanger ben merk ik pas hoe bekrompen er wordt gedacht.
Zo wordt tegen mij gezegd dat ik maar geluk heb met een man die in gelijke mate als ik voor ons kind wil zorgen...
Niemand die het in zijn hoofd haalt om te zeggen dat hij geluk heeft dat hij voor ons kind mag zorgen...
Ik heb een paar weken geleden gehoord dat ik een promotiebeurs heb gekregen, waarop de kansen behoorlijk klein zijn (dus ik blij, trots). Na mijn royale zwangerschapsverlof van ruim 7 maanden kan ik direct bij de universiteit aan de slag. Reacties (naast felicitaties):
- Dus de baby komt eigenlijk een paar jaar te vroeg voor jullie
- Gefeliciteerd hoor, maar denk je dit echt met de opvoeding van de baby te kunnen combineren?
- Moeten jullie nu alweer verhuizen? Goh, dat je dat er allemaal voor over hebt...
- Ben je eigenlijk wel blij met je zwangerschap?
- Als promovendus kun je toch je tijd flexibel indelen? Dan kun je mooi straks als de baby er is bekijken hoe veel uur je wilt werken... (Ja, dat zal de beursverstrekker/universiteit op prijs stellen, als ik minder dan 40 uur ga werken...) Mijn man kan net als ik thuiswerken en heeft ook enige flexibiliteit in wanneer hij dit doet, maar niemand haalt het in zijn hoofd om zoiets tegen hem te zeggen.
En dan heb ik het nog niet eens over het gelazer dat ik heb gehad op de universiteit, omdat ze er vanuit gingen dat ik minder gemotiveerd zou zijn met een kind
Wordt hier superfel van en ben ook nog nooit zo feministisch geweest als nu . Ik heb nog nooit in de gaten gehad hoeveel achterlijkheid er nog is op dit gebied.
Gefeliciteerd! Zowel met beurs als met zwangerschap
Ik word ook met het verstrijken der jaren steeds feministischer. Heb zelfs een abonnement op Opzij sinds vorig jaar
Gelukkig zie ik ook goede voorbeelden. Hoogzwanger op sollicitatiegesprek geweest waarbij werkgever zich vooral druk maakte over het feit of ik wel langs kon komen en of hij niet beter bij mij kon komen (gesprek was week voor uitgerekende datum, hij vreesde voor zijn vloerbedekking denk ik)
Maar daar staan zo veel voorbeelden tegenover van die geniepige dingetjes die een man/niet-moeder misschien niet eens opvallen. Vragen bijvoorbeeld tijdens sollicitatiegesprekken hoe ik een full time baan wil combineren met kinderen. Dan wordt keer op keer bevestigd dat de werkende vader de regel is en de werkende moeder de uitzondering.
zondag 12 juli 2009 om 11:36
quote:Visotsky schreef op 12 juli 2009 @ 11:15:
[...]
Wordt hier superfel van en ben ook nog nooit zo feministisch geweest als nu . Ik heb nog nooit in de gaten gehad hoeveel achterlijkheid er nog is op dit gebied.
Mijn moeder, zakenvrouw en toevallig ook in het bezit van kinderen, vroeg een lening aan om te investeren in haar zaak en werd echt niet serieus genomen. Jaren later nam de bank zelf contact met haar op, omdat ze gehoord hadden dat ze bij een andere bank een hypotheek had aangevraagd voor haar huis, en niet bij hen. Fijntjes heeft ze de bank gewezen op het feit dat ze alleen zaken doet met instellingen die wel volledig achter haar staan. (We wonen in een dorp)
Weer jaren later. Mijn moeder bood me aan om met haar geld als onderpand iets voor mezelf te beginnen. We hebben contact gehad met franchise-organisaties. Niets geworden, ik heb een paar keer teveel de vraag gehad hoe ik dat met mijn kind zou doen. Ik weiger in zee te gaan met zulke mensen. Zeer onprofessioneel.
[...]
Wordt hier superfel van en ben ook nog nooit zo feministisch geweest als nu . Ik heb nog nooit in de gaten gehad hoeveel achterlijkheid er nog is op dit gebied.
Mijn moeder, zakenvrouw en toevallig ook in het bezit van kinderen, vroeg een lening aan om te investeren in haar zaak en werd echt niet serieus genomen. Jaren later nam de bank zelf contact met haar op, omdat ze gehoord hadden dat ze bij een andere bank een hypotheek had aangevraagd voor haar huis, en niet bij hen. Fijntjes heeft ze de bank gewezen op het feit dat ze alleen zaken doet met instellingen die wel volledig achter haar staan. (We wonen in een dorp)
Weer jaren later. Mijn moeder bood me aan om met haar geld als onderpand iets voor mezelf te beginnen. We hebben contact gehad met franchise-organisaties. Niets geworden, ik heb een paar keer teveel de vraag gehad hoe ik dat met mijn kind zou doen. Ik weiger in zee te gaan met zulke mensen. Zeer onprofessioneel.
zondag 12 juli 2009 om 11:39
Abbonement op de opzij... Check
Vitosky, ik word er platsvervangend chagrijnig van Maar gefeliciteerd!
Ik heb ook heel bewust voor een school gekozen waar bijna alle kinderen naar de BSO gaan (in dezelfde school) waar vrijwel alle kinderen overblijven tussen de middag, waar er vanuit wordt gegaan dat alle ouders werken en er dus níet voor elke scheet een hulp'moeder' wordt gevraagd...
En met solliciteren: heb het 1x gehad tijdens een sollicitatieronde, midden in een groep mensen, dat mij gevraagd werd 'hoe denk je dit te gaan combineren met twee kleine kinderen?' Heb maar geantwoord dat dat een zaak was tussen mij en mijn man en dat ik me afvroeg of ze dat ook gevraagd hadden als mijn man er had gestaan Niet aangenomen overigens....
En toen we beiden onze baan kwijtraakten na de geboorte van kind 2, reacties op mijn man 'oh wat erg, hoe moet dat nu met jullie inkomen? Hopelijk heb je snel wat'.
Reacties op mij: 'oh, wel lekker eigenlijk, nu heb je eindelijk tijd om voor je kindjes te zorgen en je krijgt nog ww ook...'
En dat terwijl we beiden 50% van het inkomen binnen brachten..
Zó ontzettend boos word ik daar van.
Mijn baas geef ik regelmatig op zijn donder Beste man is in de 60, krijgt dan een advocate op bezoek en een vastgoedmeneer. En zegt dan over de advocate 'leuk vrouwtje wel'. Toch maar eens gevraagd of hij die vastgoedmeneer ook een leuk mannetje vond...
Nu verbeterd hij zichzelf... irritante assistent heeft hij ook
Vitosky, ik word er platsvervangend chagrijnig van Maar gefeliciteerd!
Ik heb ook heel bewust voor een school gekozen waar bijna alle kinderen naar de BSO gaan (in dezelfde school) waar vrijwel alle kinderen overblijven tussen de middag, waar er vanuit wordt gegaan dat alle ouders werken en er dus níet voor elke scheet een hulp'moeder' wordt gevraagd...
En met solliciteren: heb het 1x gehad tijdens een sollicitatieronde, midden in een groep mensen, dat mij gevraagd werd 'hoe denk je dit te gaan combineren met twee kleine kinderen?' Heb maar geantwoord dat dat een zaak was tussen mij en mijn man en dat ik me afvroeg of ze dat ook gevraagd hadden als mijn man er had gestaan Niet aangenomen overigens....
En toen we beiden onze baan kwijtraakten na de geboorte van kind 2, reacties op mijn man 'oh wat erg, hoe moet dat nu met jullie inkomen? Hopelijk heb je snel wat'.
Reacties op mij: 'oh, wel lekker eigenlijk, nu heb je eindelijk tijd om voor je kindjes te zorgen en je krijgt nog ww ook...'
En dat terwijl we beiden 50% van het inkomen binnen brachten..
Zó ontzettend boos word ik daar van.
Mijn baas geef ik regelmatig op zijn donder Beste man is in de 60, krijgt dan een advocate op bezoek en een vastgoedmeneer. En zegt dan over de advocate 'leuk vrouwtje wel'. Toch maar eens gevraagd of hij die vastgoedmeneer ook een leuk mannetje vond...
Nu verbeterd hij zichzelf... irritante assistent heeft hij ook
