Kinderen
alle pijlers
Het Grote Algemene Pubertopic
dinsdag 30 april 2024 08:13
Hoi lieve ouders,
Ik heb wat rondgeneusd, maar volgens mij bestaat er nog geen topic als dit.
Pubers...ze zijn fantastisch en tegelijkertijd zou je ze het liefst weleens achter het behang willen plakken.
Waar loop jij als ouder(s) tegenaan en hoe los je dit op?
Ik merk dat ik geregeld zoek naar antwoorden. Wie weet kunnen we elkaar hier helpen?
Spui hier alles over onze pubers, of het leuk, lastig of misschien zelfs verdrietig is. Gooi het hier maar neer, maar...wees vooral lief voor elkaar.
Ik heb wat rondgeneusd, maar volgens mij bestaat er nog geen topic als dit.
Pubers...ze zijn fantastisch en tegelijkertijd zou je ze het liefst weleens achter het behang willen plakken.
Waar loop jij als ouder(s) tegenaan en hoe los je dit op?
Ik merk dat ik geregeld zoek naar antwoorden. Wie weet kunnen we elkaar hier helpen?
Spui hier alles over onze pubers, of het leuk, lastig of misschien zelfs verdrietig is. Gooi het hier maar neer, maar...wees vooral lief voor elkaar.
dinsdag 30 april 2024 08:18
TO trapt af.
Hier een gezin van vader, moeder 1 puber en 1 jonger kind.
Puber is een schat van een meid. Doet haar best op school en kleurt niet buiten de lijntjes. Wel een typische puber in de zin van een grote bende in haar kamer (die we laten zolang er geen muizen en ander ongedierte kruipt - was wordt alleen gedaan als het in de wasmand zit en dat gaat goed), 6 keer per dag omkleden, aandelen in de restaurant 'De Gouden Boogjes'
Een aantal keer gevapet (voor de 'loepers' onder ons: de waarheid lijkt nu boven tafel) en ze is heel graag met haar vrienden en vriendinnen en doet het liefst niets meer met ons en al helemaal niet zonder een flink protest. Lichamelijk en verstandelijk lijkt ze ouder dan ze is. Al met al tot nu toe geen klagen maar ik vind het soms wel lastig.
Vooral op dit moment dat ze zoveel in haar eigen bubbel zit waar wij eigenlijk niet meer toe behoren. Ondanks dat ze 's avonds voor het slapen gaan (wat ook steeds later wordt) vaak gezellig komt kletsen en ons veel verteld - maar ook vast veel niet - heb ik weleens het idee de verbinding te verliezen. Wie herkent dit?
Hier een gezin van vader, moeder 1 puber en 1 jonger kind.
Puber is een schat van een meid. Doet haar best op school en kleurt niet buiten de lijntjes. Wel een typische puber in de zin van een grote bende in haar kamer (die we laten zolang er geen muizen en ander ongedierte kruipt - was wordt alleen gedaan als het in de wasmand zit en dat gaat goed), 6 keer per dag omkleden, aandelen in de restaurant 'De Gouden Boogjes'
Een aantal keer gevapet (voor de 'loepers' onder ons: de waarheid lijkt nu boven tafel) en ze is heel graag met haar vrienden en vriendinnen en doet het liefst niets meer met ons en al helemaal niet zonder een flink protest. Lichamelijk en verstandelijk lijkt ze ouder dan ze is. Al met al tot nu toe geen klagen maar ik vind het soms wel lastig.
Vooral op dit moment dat ze zoveel in haar eigen bubbel zit waar wij eigenlijk niet meer toe behoren. Ondanks dat ze 's avonds voor het slapen gaan (wat ook steeds later wordt) vaak gezellig komt kletsen en ons veel verteld - maar ook vast veel niet - heb ik weleens het idee de verbinding te verliezen. Wie herkent dit?
dinsdag 30 april 2024 08:24
Ha Prikkels, wat een leuk topic. Ik doe graag mee! Ik woon samen met 2 pubers en mijn vriend heeft er ook nog 2 dus genoeg van dat type mens in mijn omgeving.
Wat je dochter betreft: ik vind verbinding houden zelf wel belangrijk. Zo te horen is je dochter een social butterfly en dat is heerlijk. Mijn kinderen zijn meer introvert met slechts een paar vrienden, en dus ook nog meer thuis. Maar om verbinding te houden is het misschien toch verstandig regelmatig iets alleen met je dochter te ondernemen? Samen shoppen, naar de film, dat soort dingen. Echt momentjes pakken met haar alleen.
Wat je dochter betreft: ik vind verbinding houden zelf wel belangrijk. Zo te horen is je dochter een social butterfly en dat is heerlijk. Mijn kinderen zijn meer introvert met slechts een paar vrienden, en dus ook nog meer thuis. Maar om verbinding te houden is het misschien toch verstandig regelmatig iets alleen met je dochter te ondernemen? Samen shoppen, naar de film, dat soort dingen. Echt momentjes pakken met haar alleen.
dinsdag 30 april 2024 08:28
dinsdag 30 april 2024 08:30
Hier man, hond en puber. Of nou ja, knul van zeventien inmiddels. Het is een ontzettend braaf kind, met verantwoordelijkheidsgevoel, empathie en gevoel voor humor. Hij heeft een paar moeilijke jaren op medisch gebied achter de rug, die hij ontzettend goed doorstaan heeft, maar die wel wat sporen hebben nagelaten. Het is een beetje een introvert kind, ik herken veel van mezelf in hem. Hij is bezig met een beroepsopleiding, waar het hartstikke lekker gaat, hij doet het goed op school, stage en werk. Het enige waar we ons een beetje zorgen over maken, is dat hij weinig vrienden heeft. Hij heeft niet echt een rijk sociaal leven, en hoewel hij optimistisch van aard is en overal het beste van maakt, heb ik toch het idee dat hij dat zelf ook liever anders zou zien.
dinsdag 30 april 2024 08:49
Leuk topic.
Ik lees vooralsnog graag mee.
Mijn 15 jarige is een lieverdje.
Nog erg jong, tot voor kort ook qua uiterlijk.
Maar zoals vandaag neemt zij haar broertje en een vriendje op sleeptouw, heeft een heel arrangementje gedaan met een vriendinnetje dat wat verder weg woont.
We ontmoeten elkaar vanaf 3 punten, de meiden hebben ieder wat jongetjes mee en zo gaan wij dan een activiteit doen.
Heel leuk zo.
Wel merk ik dat ik het wat bijzonder vind dat haar leven nog zo om ons als gezin draait, ik woonde op die leeftijd al op mezelf dus ik vind het leuk maar ook gek om te zien dat een mini-me zo graag thuis zit, met pappa dingen doet en echt fomo heeft als zij wat met vriendinnen doet om thuis niks te missen.
Ook met jonger broertje, die wordt rustig bij van alles betrokken. 'mag broertje ook mee als ik met die en die wat ga doen, heb jij een dagje rust en vragen we ook dat en dat vriendje'
Ik ging nog liever dood dan dat ik met mijn zusje of broertje wat deed met vrienden.
Hele andere generatie.
Jongens bestaan nog niet.
Ook dat was in mijn geval anders
Ik lees vooralsnog graag mee.
Mijn 15 jarige is een lieverdje.
Nog erg jong, tot voor kort ook qua uiterlijk.
Maar zoals vandaag neemt zij haar broertje en een vriendje op sleeptouw, heeft een heel arrangementje gedaan met een vriendinnetje dat wat verder weg woont.
We ontmoeten elkaar vanaf 3 punten, de meiden hebben ieder wat jongetjes mee en zo gaan wij dan een activiteit doen.
Heel leuk zo.
Wel merk ik dat ik het wat bijzonder vind dat haar leven nog zo om ons als gezin draait, ik woonde op die leeftijd al op mezelf dus ik vind het leuk maar ook gek om te zien dat een mini-me zo graag thuis zit, met pappa dingen doet en echt fomo heeft als zij wat met vriendinnen doet om thuis niks te missen.
Ook met jonger broertje, die wordt rustig bij van alles betrokken. 'mag broertje ook mee als ik met die en die wat ga doen, heb jij een dagje rust en vragen we ook dat en dat vriendje'
Ik ging nog liever dood dan dat ik met mijn zusje of broertje wat deed met vrienden.
Hele andere generatie.
Jongens bestaan nog niet.
Ook dat was in mijn geval anders
dinsdag 30 april 2024 09:17
Hee Dames! Leuk dat jullie reageren.
Poe Charlotta, dat is een huis vol hormonen! Allemaal zelfde leeftijd en altijd bij jullie?
Mijn oudste is inderdaad een social butterfly. Hordes vrienden en vriendinnen, die ze graag ziet maar die ook graag bij ons thuis komen. We zijn daar redelijk makkelijk in: ze kunnen mee-eten en er is altijd lekkers voor hen in huis. Maar ook een stukje eigenbelang om zo toch nog een beetje te zien met wie ze omgaat
Ah jufjoke, wat rot dat je zoon medisch gezien het nodige voor zijn kiezen heeft gekregen. Hopelijk is alles nu goed met hem. Wel heel fijn dat hij het zo goed doet op school, werk en stage. Vindt je zoon het zelf vervelend dat hij niet zoveel vrienden heeft of is dat alleen een aanname? Onze jongste is ook meer op zichzelf dan de oudste, maar die geeft aan dat niet erg te vinden.
Dat klinkt echt als een heel lief meisje, Surebaby! Zo betrokken bij jullie en haar broertje en het lijkt me heel fijn dat ze nog zo graag thuis bij jullie is.
Grappig hoe kinderen dan kunnen verschillen he?
Bij ons schaamt ze zich vooral voor mij. Geen idee waarom haha, maar we lachen er maar een beetje om. Wel merken we nu dat zij tegenwoordig veel beter met de jongste klikt dan vroeger. Toen was het altijd ruzie, maar nu gaat dat echt goed. Vooral omdat haar vrienden onze jongste heel leuk vinden in de omgang dus is het minder een luis in de pels voor haar dan dat het vroeger was.
Haha, jongens bestaan nog niet hahah. Nou dat is heel fijn! De ogen van onze puber zitten niet in haar broekzak, maar verder dan een beetje giebelen en snapchatten gaat dat (voor zover we weten) nog niet.
Verbinding zoeken we overigens zeker met haar hoor. We gaan in de meivakantie een dag lekker samen shoppen en ik probeer ook goed naar haar te luisteren en aandacht voor haar te hebben, maar ja, haar leven draait echt om haar telefoon (grr) en vrienden en wij bungelen ergens onderaan.
Poe Charlotta, dat is een huis vol hormonen! Allemaal zelfde leeftijd en altijd bij jullie?
Mijn oudste is inderdaad een social butterfly. Hordes vrienden en vriendinnen, die ze graag ziet maar die ook graag bij ons thuis komen. We zijn daar redelijk makkelijk in: ze kunnen mee-eten en er is altijd lekkers voor hen in huis. Maar ook een stukje eigenbelang om zo toch nog een beetje te zien met wie ze omgaat
Ah jufjoke, wat rot dat je zoon medisch gezien het nodige voor zijn kiezen heeft gekregen. Hopelijk is alles nu goed met hem. Wel heel fijn dat hij het zo goed doet op school, werk en stage. Vindt je zoon het zelf vervelend dat hij niet zoveel vrienden heeft of is dat alleen een aanname? Onze jongste is ook meer op zichzelf dan de oudste, maar die geeft aan dat niet erg te vinden.
Dat klinkt echt als een heel lief meisje, Surebaby! Zo betrokken bij jullie en haar broertje en het lijkt me heel fijn dat ze nog zo graag thuis bij jullie is.
Grappig hoe kinderen dan kunnen verschillen he?
Bij ons schaamt ze zich vooral voor mij. Geen idee waarom haha, maar we lachen er maar een beetje om. Wel merken we nu dat zij tegenwoordig veel beter met de jongste klikt dan vroeger. Toen was het altijd ruzie, maar nu gaat dat echt goed. Vooral omdat haar vrienden onze jongste heel leuk vinden in de omgang dus is het minder een luis in de pels voor haar dan dat het vroeger was.
Haha, jongens bestaan nog niet hahah. Nou dat is heel fijn! De ogen van onze puber zitten niet in haar broekzak, maar verder dan een beetje giebelen en snapchatten gaat dat (voor zover we weten) nog niet.
Verbinding zoeken we overigens zeker met haar hoor. We gaan in de meivakantie een dag lekker samen shoppen en ik probeer ook goed naar haar te luisteren en aandacht voor haar te hebben, maar ja, haar leven draait echt om haar telefoon (grr) en vrienden en wij bungelen ergens onderaan.
dinsdag 30 april 2024 09:24
Mijn bijna 14 jarige doet het goed op school en hobby. Het is een type Nerd en gamed graag, kijkt graag fantasy en anime films. Je moet haar bijna verplichten om naar de carnaval en kermis te gaan (en dan is ze uiteindelijk wel blij dat ze is geweest want gezellig!). Ze is geen popiejopie met tig vriendinnen, maar ze heeft er een paar waar ze ontzettend trouw aan is. De schoolkantine wordt niet rijk van haar, wel heeft ze laatst een vriendinnetje getrakteerd op een wafel bij de lokale horeca omdat vriendinnetje jarig was. En zo is ze lief, tikje timide en onzeker maar ze doet het uiteindelijk allemaal wel. De snuffelstage heeft ze zelf geregeld buiten ons netwerk en dat vond ik echt dapper! Af en toe heeft ze van die heerlijke dwarse puberbuien dat ze al begint te mopperen als ik haar naam noem, terwijl ik dan alleen maar wil weten of ze een koek wil... en af en toe moet de hond het ontgelden en krijgt hij de volle laag. Een broertje/zusje heeft ze niet, maar de hond vult die functie van afreageren en kunnen bazen wel in. Ondertussen laat ze hem dan wel braaf uit en vindt ze dat ook leuk om te doen.
dinsdag 30 april 2024 09:33
Leuk topic!
Wij hebben een puber die eigenlijk al puber af is, ze is net 18 geworden. Ze is aan de ene kant vrij soepel door de puberteit gerold, maar toch ook weer niet. Ze heeft erg met zichzelf in de knoop gezeten, o.a. door corona en een pestverleden op de basisschool, maar met hulp is ze nu een stuk sterker en weer meer zichzelf. Dochter is graag bij ons, maar gaat ook lekker op stap met vriendinnen of haar vriend, maar ze is niet echt een stapper of drinker. Heel fijn voor ons, hoeven we ons wat minder zorgen te maken. In de tijd dat ze zich niet fijn voelde was het vaak lastig om de verbinding te houden, maar wanneer die er wel was, was het ook duidelijk dat ze vooral erg met zichzelf worstelde. We hebben altijd aan haar duidelijk gemaakt dat we van haar houden en er voor haar zijn indien nodig. Ze heeft later wel eens uitgesproken hoe blij ze is met ons als ouders, echt een mooi compliment ui de mond van onze puber vond ik dat
We hebben ook nog een puberzoon en die zit er middenin, die is 14. Leuke jongen, slim en met humor, maar ik bots regelmatig met hem (man ook wel, maar ik ben meer thuis). Er gaat niks vanzelf bij hem, tanden poetsen, douchen, deo, huiswerk, alles moeten we hem aan herinneren en dat is soms vreselijk vermoeiend. Hij krijgt nu bijles om te leren plannen voor school en toetsweken en hoe te leren. Er is wel een vermoeden van AD(H)D bij hem, daar is eerder een traject voor gestart waarbij er eerst een focus op school is gelegd en wij/hij later besluit of hij verder wil met dat traject voor een diagnose.
Wij hebben een puber die eigenlijk al puber af is, ze is net 18 geworden. Ze is aan de ene kant vrij soepel door de puberteit gerold, maar toch ook weer niet. Ze heeft erg met zichzelf in de knoop gezeten, o.a. door corona en een pestverleden op de basisschool, maar met hulp is ze nu een stuk sterker en weer meer zichzelf. Dochter is graag bij ons, maar gaat ook lekker op stap met vriendinnen of haar vriend, maar ze is niet echt een stapper of drinker. Heel fijn voor ons, hoeven we ons wat minder zorgen te maken. In de tijd dat ze zich niet fijn voelde was het vaak lastig om de verbinding te houden, maar wanneer die er wel was, was het ook duidelijk dat ze vooral erg met zichzelf worstelde. We hebben altijd aan haar duidelijk gemaakt dat we van haar houden en er voor haar zijn indien nodig. Ze heeft later wel eens uitgesproken hoe blij ze is met ons als ouders, echt een mooi compliment ui de mond van onze puber vond ik dat
We hebben ook nog een puberzoon en die zit er middenin, die is 14. Leuke jongen, slim en met humor, maar ik bots regelmatig met hem (man ook wel, maar ik ben meer thuis). Er gaat niks vanzelf bij hem, tanden poetsen, douchen, deo, huiswerk, alles moeten we hem aan herinneren en dat is soms vreselijk vermoeiend. Hij krijgt nu bijles om te leren plannen voor school en toetsweken en hoe te leren. Er is wel een vermoeden van AD(H)D bij hem, daar is eerder een traject voor gestart waarbij er eerst een focus op school is gelegd en wij/hij later besluit of hij verder wil met dat traject voor een diagnose.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
dinsdag 30 april 2024 09:35
Wat fijn dat het nu op medisch gebied goed met hem gaat. Ik kan me voorstellen dat je je soms zorgen maakt over hem, misschien ook een uitvloeisel van de afgelopen jaren? Ook voor hem, dat er voor hem misschien geen ruimte was voor veel vrienden ivm zijn medische problemen en het nu lastiger is om dat te veranderen?Jufjoke schreef: ↑30-04-2024 08:30Hier man, hond en puber. Of nou ja, knul van zeventien inmiddels. Het is een ontzettend braaf kind, met verantwoordelijkheidsgevoel, empathie en gevoel voor humor. Hij heeft een paar moeilijke jaren op medisch gebied achter de rug, die hij ontzettend goed doorstaan heeft, maar die wel wat sporen hebben nagelaten. Het is een beetje een introvert kind, ik herken veel van mezelf in hem. Hij is bezig met een beroepsopleiding, waar het hartstikke lekker gaat, hij doet het goed op school, stage en werk. Het enige waar we ons een beetje zorgen over maken, is dat hij weinig vrienden heeft. Hij heeft niet echt een rijk sociaal leven, en hoewel hij optimistisch van aard is en overal het beste van maakt, heb ik toch het idee dat hij dat zelf ook liever anders zou zien.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
dinsdag 30 april 2024 09:36
Klinkt als een leuke meid! Wat lief dat ze haar broertje meeneemt om wat leuks te gaan doen en ook zo graag bij jullie is.Surebaby schreef: ↑30-04-2024 08:49Leuk topic.
Ik lees vooralsnog graag mee.
Mijn 15 jarige is een lieverdje.
Nog erg jong, tot voor kort ook qua uiterlijk.
Maar zoals vandaag neemt zij haar broertje en een vriendje op sleeptouw, heeft een heel arrangementje gedaan met een vriendinnetje dat wat verder weg woont.
We ontmoeten elkaar vanaf 3 punten, de meiden hebben ieder wat jongetjes mee en zo gaan wij dan een activiteit doen.
Heel leuk zo.
Wel merk ik dat ik het wat bijzonder vind dat haar leven nog zo om ons als gezin draait, ik woonde op die leeftijd al op mezelf dus ik vind het leuk maar ook gek om te zien dat een mini-me zo graag thuis zit, met pappa dingen doet en echt fomo heeft als zij wat met vriendinnen doet om thuis niks te missen.
Ook met jonger broertje, die wordt rustig bij van alles betrokken. 'mag broertje ook mee als ik met die en die wat ga doen, heb jij een dagje rust en vragen we ook dat en dat vriendje'
Ik ging nog liever dood dan dat ik met mijn zusje of broertje wat deed met vrienden.
Hele andere generatie.
Jongens bestaan nog niet.
Ook dat was in mijn geval anders
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
dinsdag 30 april 2024 09:38
Hier een superleuke puberzoon (14). Ontzettend sociaal en empathisch. Behulpzaam. Helaas al lange tijd ernstig ziek waardoor hij nauwelijks naar school kan. Juist voor het sociale stuk vind ik dat verontrustend. Hij mist het erg is en dolgelukkig op dagen dat naar school gaan wel lukt. Ik gun hem zo dat hij zou kunnen puberen, zich los kan maken van ons, tegen de stroom in kan zwemmen en zich kan ontwikkelen zoals andere pubers.
Hopelijk kom ik over een paar jaar hier zuchten hoe het met de dan puberdochter gaat omdat die wel de mogelijkheid heeft om zich te ontplooien op een redelijk gangbare manier. Maar dat zien we dan wel, niks zo onvoorstelbaar als het leven.
Hopelijk kom ik over een paar jaar hier zuchten hoe het met de dan puberdochter gaat omdat die wel de mogelijkheid heeft om zich te ontplooien op een redelijk gangbare manier. Maar dat zien we dan wel, niks zo onvoorstelbaar als het leven.
dinsdag 30 april 2024 10:08
Ja, ik denk absoluut dat dit inderdaad de kern is. Toen hij twaalf was, begon het, en toen hij er nog middenin zat, kwam corona. Ik vermoed dat de situatie anders was geweest als deze twee dingen niet gebeurd waren.Juultje schreef: ↑30-04-2024 09:35Wat fijn dat het nu op medisch gebied goed met hem gaat. Ik kan me voorstellen dat je je soms zorgen maakt over hem, misschien ook een uitvloeisel van de afgelopen jaren? Ook voor hem, dat er voor hem misschien geen ruimte was voor veel vrienden ivm zijn medische problemen en het nu lastiger is om dat te veranderen?
dinsdag 30 april 2024 11:04
Wat naar, apiejapie, sterkte voor hem!apiejapie schreef: ↑30-04-2024 09:38Hier een superleuke puberzoon (14). Ontzettend sociaal en empathisch. Behulpzaam. Helaas al lange tijd ernstig ziek waardoor hij nauwelijks naar school kan. Juist voor het sociale stuk vind ik dat verontrustend. Hij mist het erg is en dolgelukkig op dagen dat naar school gaan wel lukt. Ik gun hem zo dat hij zou kunnen puberen, zich los kan maken van ons, tegen de stroom in kan zwemmen en zich kan ontwikkelen zoals andere pubers.
Hopelijk kom ik over een paar jaar hier zuchten hoe het met de dan puberdochter gaat omdat die wel de mogelijkheid heeft om zich te ontplooien op een redelijk gangbare manier. Maar dat zien we dan wel, niks zo onvoorstelbaar als het leven.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
dinsdag 30 april 2024 11:09
Ik herken dit heel erg. Wij hebben wat nare dingen meegemaakt in de familie, en vlak daarna kwam corona. Tel daarbij op dat mijn dochter na de brugklas van school moest veranderen en voila, je hebt een puber met een depressie en weinig vrienden. Corona was echt de hel voor pubers die om andere reden al kwetsbaar waren hoor!
Inmiddels is ze uit die depressie maar ze is nog steeds timide in vriendschappen. Ik zie gelukkig wel steeds verbetering, dus hopelijk komt het met jouw zoon ook helemaal goed.
dinsdag 30 april 2024 11:24
Ik meld me.
Ik heb een puberdochter van bijna 15. Ze zit behoorlijk met zichzelf in de knoop. Heeft trauma´s waarvoor ze behandeld wordt en daarnaast zijn er vermoedens van ADHD. Zij moet eigenlijk veel aangestuurd worden, maar ze neemt van mij niets aan. Eigenlijk zijn haar antwoorden vooral doe ik niet, wil ik niet en kan ik niet.
Ik heb daarom haar schoolgebeuren losgelaten, want het maakte de sfeer er hier niet beter op. Ik heb echt het idee dat ze ´opgesloten´ zit in haar angsten en onzekerheid.
Ik moet wel zeggen dat het ook een wisselwerking is tussen ons beiden. Ik maak het er zelf ook niet altijd beter op. Het kost me ook veel energie. Van haar therapeut krijg ik vaak te horen ´dat is de puberteit´, maar ik kan de zoveelste zucht, jaaaaa of brutale toon gewoon niet altijd meer hebben. Ze kan nogal licht ontvlambaar zijn. Zelf heeft ze aangegeven dat ze vindt dat ik te streng ben. Terwijl ik al die jaren eigenlijk te inconsequent en onvoorspelbaar ben geweest.
Nou is ze ook heus wel eens te genieten. Ze heeft zo straks boodschappen gehaald met haar 1jarige zusje en is nu een ontbijt aan het maken van de gehaalde boodschappen. Ben benieuwd waar ze mee aankomt.
Ze is bijna jarig en wil dan met haar beste vriendin naar Walibi. Ik hoop dat dat door kan gaan voor haar, want vrienden maken en houden vindt ze heel erg moeilijk.
Ik heb een puberdochter van bijna 15. Ze zit behoorlijk met zichzelf in de knoop. Heeft trauma´s waarvoor ze behandeld wordt en daarnaast zijn er vermoedens van ADHD. Zij moet eigenlijk veel aangestuurd worden, maar ze neemt van mij niets aan. Eigenlijk zijn haar antwoorden vooral doe ik niet, wil ik niet en kan ik niet.
Ik heb daarom haar schoolgebeuren losgelaten, want het maakte de sfeer er hier niet beter op. Ik heb echt het idee dat ze ´opgesloten´ zit in haar angsten en onzekerheid.
Ik moet wel zeggen dat het ook een wisselwerking is tussen ons beiden. Ik maak het er zelf ook niet altijd beter op. Het kost me ook veel energie. Van haar therapeut krijg ik vaak te horen ´dat is de puberteit´, maar ik kan de zoveelste zucht, jaaaaa of brutale toon gewoon niet altijd meer hebben. Ze kan nogal licht ontvlambaar zijn. Zelf heeft ze aangegeven dat ze vindt dat ik te streng ben. Terwijl ik al die jaren eigenlijk te inconsequent en onvoorspelbaar ben geweest.
Nou is ze ook heus wel eens te genieten. Ze heeft zo straks boodschappen gehaald met haar 1jarige zusje en is nu een ontbijt aan het maken van de gehaalde boodschappen. Ben benieuwd waar ze mee aankomt.
Ze is bijna jarig en wil dan met haar beste vriendin naar Walibi. Ik hoop dat dat door kan gaan voor haar, want vrienden maken en houden vindt ze heel erg moeilijk.
dinsdag 30 april 2024 12:04
Ik heb vier kinderen waarvan de laatste twee nu puber zijn 14 en 16 jr. Door de ervaring laat ik veel van mij afglijden, de tijd dat ik dingen afdwong ligt ver achter mij. Alleen de eeuwige troep is een doorn in het oog en mijn jongste liegt af en toe. Dat kan mij afh van mijn eigen mood enorm frustreren. Hun vader is overleden toen ze nog peuters waren. Ik ben dus enig ouder en dat zorgt voor een andere dynamiek in huis. Ik moet altijd opletten dat zij niet voor mij zorgen of mij proberen te ontzien. Pubergedrag is hier positief, ze durven zich af te zetten en mij los te laten. Ik focus vooral op sfeer en onze band en als praten niet lukt kan samen eten wel of knuffelen. We zijn erg hecht. Ik probeer vanuit vertrouwen en waardering op te voeden. Ook al weet ik dat er dan regelmatig een loopje met me wordt genomen. Consequent zijn vind ik zelf heel moeilijk. Streng zijn lukt ook niet echt. Ik vond de pubertijd zelf echt verschrikkelijk.... dat probeer ik ook steeds voor ogen te houden als ze 'moelijk doen'. Mijn verwachtingen laag te houden en vooral veel liefde zonder oordeel te geven. De ene dag lukt het beter dan de andere.
dinsdag 30 april 2024 12:28
Ik vind het, naast zijn ziekte, vooral erg leuk om een puber in huis te hebben. De humor van hem! Hij zou zo het theater in kunnen als cabaretier. Heerlijk. Ook vind ik het fijn om televisieprogramma's met hem te kunnen kijken die ik zelf ook leuk vind. Ben al die kinderprogramma's wel beu (al moet ik zeggen dat ik die niet vaak mee keek/kijk). Daarnaast vind ik het leuk om van puberzoon dingen te leren. Technisch gezin hier, en leuk als hij dan uitlegt aan zijn zusje hoe een turbo van een auto werkt bijv. Maar ook uitspraken als (terwijl ze denken dat ik het niet hoor): "je hoeft bij mama geen smoesjes te verzinnen, die gaan niet werken". Of wanneer hij zegt op te willen passen op zijn zusje zodat man en ik een avondje of weekendje weg kunnen. Heerlijke leeftijd!
dinsdag 30 april 2024 13:00
Wat sneu, ik heb het verhaal van de zoon van jufjoke ook al een tijdje gevolgd en ik vind wel naar klinken hoor, het leven van een puber met nog een extra medisch verhaal.apiejapie schreef: ↑30-04-2024 09:38Hier een superleuke puberzoon (14). Ontzettend sociaal en empathisch. Behulpzaam. Helaas al lange tijd ernstig ziek waardoor hij nauwelijks naar school kan. Juist voor het sociale stuk vind ik dat verontrustend. Hij mist het erg is en dolgelukkig op dagen dat naar school gaan wel lukt. Ik gun hem zo dat hij zou kunnen puberen, zich los kan maken van ons, tegen de stroom in kan zwemmen en zich kan ontwikkelen zoals andere pubers.
Hopelijk kom ik over een paar jaar hier zuchten hoe het met de dan puberdochter gaat omdat die wel de mogelijkheid heeft om zich te ontplooien op een redelijk gangbare manier. Maar dat zien we dan wel, niks zo onvoorstelbaar als het leven.
Ze slaan zich er dapper doorheen maar toch.
dinsdag 30 april 2024 13:04
Mooie insteek. Ik probeer dat ook vast te houden.bridge schreef: ↑30-04-2024 12:04Ik heb vier kinderen waarvan de laatste twee nu puber zijn 14 en 16 jr. Door de ervaring laat ik veel van mij afglijden, de tijd dat ik dingen afdwong ligt ver achter mij. Alleen de eeuwige troep is een doorn in het oog en mijn jongste liegt af en toe. Dat kan mij afh van mijn eigen mood enorm frustreren. Hun vader is overleden toen ze nog peuters waren. Ik ben dus enig ouder en dat zorgt voor een andere dynamiek in huis. Ik moet altijd opletten dat zij niet voor mij zorgen of mij proberen te ontzien. Pubergedrag is hier positief, ze durven zich af te zetten en mij los te laten. Ik focus vooral op sfeer en onze band en als praten niet lukt kan samen eten wel of knuffelen. We zijn erg hecht. Ik probeer vanuit vertrouwen en waardering op te voeden. Ook al weet ik dat er dan regelmatig een loopje met me wordt genomen. Consequent zijn vind ik zelf heel moeilijk. Streng zijn lukt ook niet echt. Ik vond de pubertijd zelf echt verschrikkelijk.... dat probeer ik ook steeds voor ogen te houden als ze 'moelijk doen'. Mijn verwachtingen laag te houden en vooral veel liefde zonder oordeel te geven. De ene dag lukt het beter dan de andere.
Ik heb een heel heftige puberteit gehad en ik probeer dat ook voor ogen te houden. Vooral die rommel pffff het kind is een soort vuil verspreider en niks opruimen ooit.
Maargoed ze is wat andere dingen zo makkelijk dus ik relativeer het maar.
Ik weet nog dat ik diep medelijden met mijn moeder kon hebben 'goh wat sneu dat iemand zich zó druk kan maken om wat rommeltjes', ik vond mijn leven een stuk enerverender haha.
dinsdag 30 april 2024 13:04
Ik heb twee pubers. Meisje van 12 maar fysiek lijkt ze echt al een jaar of 15/16. Hele knappe meid, heeft geen idee wat ze uitstraalt en ze snapt zelf niet waarom ze op straat constant wordt aangesproken door jongens en waarom ze honderden volgverzoeken krijgt op snap en insta van jongens. Maar ze worstelt enorm met haar zelfbeeld. Klasgenoten zijn allemaal zo veel kleiner nog en minder ontwikkeld lichamelijk. Ze zet zich af, vindt de dingen die mijn man en ik zeggen vaak stom en is constant met vriendinnen op pad of aan het bellen en giechelen. Maar een dagje shoppen met mama of iets anders leuks doen, doet ze heel graag en is ook enorm gezellig.
Zoon van bijna 15 worstelt enorm met zichzelf. Is uitgevallen van school na een traumatische gebeurtenis met zijn ex-vriendin, die hem daarna is gaan stalken en vals beschuldigen van allerlei vreselijke dingen. Hij is depressief geworden, suïcidaal, heeft een angststoornis, pijnstoornis en ptss ontwikkeld door haar. Zit nu sinds januari thuis, is zijn vriendengroep verloren hierdoor en zijn leven is totaal veranderd. Van een sociaal kind met een vriendengroep, school, bijbaantje en veel sporten is het nu een jongen die thuis zit en misschien eens per 6 weken een keer iemand ziet. Verder gamet hij en gaat hij heel soms met mij of mijn man iets doen. Verder veel therapie, medicatie etc. Binnenkort start dagbesteding en hopelijk na de zomer naar een andere school, een nieuwe start maken. En dan hopen dat er geen psycho meiden hem opnieuw kapot maken.
Ze zijn met elkaar wel lief, gaan soms ook samen naar de bios of spelen samen met de hond. Maken weinig ruzie. Gelukkig hebben ze allebei een hekel aan roken en vapen, hopelijk blijft dat zo!
Zoon van bijna 15 worstelt enorm met zichzelf. Is uitgevallen van school na een traumatische gebeurtenis met zijn ex-vriendin, die hem daarna is gaan stalken en vals beschuldigen van allerlei vreselijke dingen. Hij is depressief geworden, suïcidaal, heeft een angststoornis, pijnstoornis en ptss ontwikkeld door haar. Zit nu sinds januari thuis, is zijn vriendengroep verloren hierdoor en zijn leven is totaal veranderd. Van een sociaal kind met een vriendengroep, school, bijbaantje en veel sporten is het nu een jongen die thuis zit en misschien eens per 6 weken een keer iemand ziet. Verder gamet hij en gaat hij heel soms met mij of mijn man iets doen. Verder veel therapie, medicatie etc. Binnenkort start dagbesteding en hopelijk na de zomer naar een andere school, een nieuwe start maken. En dan hopen dat er geen psycho meiden hem opnieuw kapot maken.
Ze zijn met elkaar wel lief, gaan soms ook samen naar de bios of spelen samen met de hond. Maken weinig ruzie. Gelukkig hebben ze allebei een hekel aan roken en vapen, hopelijk blijft dat zo!
dinsdag 30 april 2024 13:12
Dat niks aannemen herken ik wel. Zodra ik mijn mond opendoe om wat te zeggen is het al niet waar haha. Jahaaaaa ik weet het wel, is een befaamde uitspraak van haar. Zij heeft (gediagnosticeerd) ADHD maar met medicatie gaat dit best heel goed, alleen als het uitgewerkt is is ze vaak explosiever en moeilijker te benaderen, dus dat wat jij zegt herken ik. Lief zeg dat ze voor haar kleine zusje ontbijt gemaakt heeft.Bambam schreef: ↑30-04-2024 11:24Ik meld me.
Ik heb een puberdochter van bijna 15. Ze zit behoorlijk met zichzelf in de knoop. Heeft trauma´s waarvoor ze behandeld wordt en daarnaast zijn er vermoedens van ADHD. Zij moet eigenlijk veel aangestuurd worden, maar ze neemt van mij niets aan. Eigenlijk zijn haar antwoorden vooral doe ik niet, wil ik niet en kan ik niet.
Ik heb daarom haar schoolgebeuren losgelaten, want het maakte de sfeer er hier niet beter op. Ik heb echt het idee dat ze ´opgesloten´ zit in haar angsten en onzekerheid.
Ik moet wel zeggen dat het ook een wisselwerking is tussen ons beiden. Ik maak het er zelf ook niet altijd beter op. Het kost me ook veel energie. Van haar therapeut krijg ik vaak te horen ´dat is de puberteit´, maar ik kan de zoveelste zucht, jaaaaa of brutale toon gewoon niet altijd meer hebben. Ze kan nogal licht ontvlambaar zijn. Zelf heeft ze aangegeven dat ze vindt dat ik te streng ben. Terwijl ik al die jaren eigenlijk te inconsequent en onvoorspelbaar ben geweest.
Nou is ze ook heus wel eens te genieten. Ze heeft zo straks boodschappen gehaald met haar 1jarige zusje en is nu een ontbijt aan het maken van de gehaalde boodschappen. Ben benieuwd waar ze mee aankomt.
Ze is bijna jarig en wil dan met haar beste vriendin naar Walibi. Ik hoop dat dat door kan gaan voor haar, want vrienden maken en houden vindt ze heel erg moeilijk.
Dat zal best eens zwaar zijn voor jou om alles in je eentje te doen, en zeker met pubers. Liegen is hier wel bekend. Bij ons weten over redelijk onschuldige dingen maar ik merk wel dat het wat met me doet, ook al schijnt het normaal te zijn bij pubers omdat ze zich los willen wringen van ons. Goed zeg, die focus op de sfeer en de band. Vinden wij ook erg belangrijk. Hahaha, ja dat loopje met je nemen klinkt bekend. Maar ach...bridge schreef: ↑30-04-2024 12:04Ik heb vier kinderen waarvan de laatste twee nu puber zijn 14 en 16 jr. Door de ervaring laat ik veel van mij afglijden, de tijd dat ik dingen afdwong ligt ver achter mij. Alleen de eeuwige troep is een doorn in het oog en mijn jongste liegt af en toe. Dat kan mij afh van mijn eigen mood enorm frustreren. Hun vader is overleden toen ze nog peuters waren. Ik ben dus enig ouder en dat zorgt voor een andere dynamiek in huis. Ik moet altijd opletten dat zij niet voor mij zorgen of mij proberen te ontzien. Pubergedrag is hier positief, ze durven zich af te zetten en mij los te laten. Ik focus vooral op sfeer en onze band en als praten niet lukt kan samen eten wel of knuffelen. We zijn erg hecht. Ik probeer vanuit vertrouwen en waardering op te voeden. Ook al weet ik dat er dan regelmatig een loopje met me wordt genomen. Consequent zijn vind ik zelf heel moeilijk. Streng zijn lukt ook niet echt. Ik vond de pubertijd zelf echt verschrikkelijk.... dat probeer ik ook steeds voor ogen te houden als ze 'moelijk doen'. Mijn verwachtingen laag te houden en vooral veel liefde zonder oordeel te geven. De ene dag lukt het beter dan de andere.
Ah wat fijn dat jullie het zo fijn hebben samen en dat jullie een gezamenlijke interesse hebben die jullie bindt.apiejapie schreef: ↑30-04-2024 12:28Ik vind het, naast zijn ziekte, vooral erg leuk om een puber in huis te hebben. De humor van hem! Hij zou zo het theater in kunnen als cabaretier. Heerlijk. Ook vind ik het fijn om televisieprogramma's met hem te kunnen kijken die ik zelf ook leuk vind. Ben al die kinderprogramma's wel beu (al moet ik zeggen dat ik die niet vaak mee keek/kijk). Daarnaast vind ik het leuk om van puberzoon dingen te leren. Technisch gezin hier, en leuk als hij dan uitlegt aan zijn zusje hoe een turbo van een auto werkt bijv. Maar ook uitspraken als (terwijl ze denken dat ik het niet hoor): "je hoeft bij mama geen smoesjes te verzinnen, die gaan niet werken". Of wanneer hij zegt op te willen passen op zijn zusje zodat man en ik een avondje of weekendje weg kunnen. Heerlijke leeftijd!
Enorm lief ook dat hij op zijn zusje wil oppassen.
Man en kinderen hier houden erg van voetbal. De oudste gaat graag met haar vader naar voetbal en man traint de jongste.
Ik vind het hebben van een puber soms moeilijk en het maakt me onzeker (herkenbaar?) maar buiten dat om geniet ik intens van haar ontwikkeling en haar ontdekkingstocht. Ze is geweldig lief en leuk en we zijn zo trots. Maar ook het feit dat ze ineens een eigen mening en visie hebben op zaken en dat je écht gesprekken met ze kan voeren. Heel fijn. Laatst hadden we een gesprekje over school, over een uitglijder die ze gemaakt had en toen legde ik haar uit dat ze van ons geen 10 hoeft te halen maar dat ze soms wel iets harder eraan kan trekken. En toen zei ze: gelukkig zijn jullie echt de moeilijkste en de slechtste niet. Dat kwam zo uit haar hart.
dinsdag 30 april 2024 13:15
Ohh Lente wat een heftig verhaal zeg. Vreselijk! Wat zul je je daar ook rot door voelen. Dikke knuffel!Lente19251003- schreef: ↑30-04-2024 13:04Ik heb twee pubers. Meisje van 12 maar fysiek lijkt ze echt al een jaar of 15/16. Hele knappe meid, heeft geen idee wat ze uitstraalt en ze snapt zelf niet waarom ze op straat constant wordt aangesproken door jongens en waarom ze honderden volgverzoeken krijgt op snap en insta van jongens. Maar ze worstelt enorm met haar zelfbeeld. Klasgenoten zijn allemaal zo veel kleiner nog en minder ontwikkeld lichamelijk. Ze zet zich af, vindt de dingen die mijn man en ik zeggen vaak stom en is constant met vriendinnen op pad of aan het bellen en giechelen. Maar een dagje shoppen met mama of iets anders leuks doen, doet ze heel graag en is ook enorm gezellig.
Zoon van bijna 15 worstelt enorm met zichzelf. Is uitgevallen van school na een traumatische gebeurtenis met zijn ex-vriendin, die hem daarna is gaan stalken en vals beschuldigen van allerlei vreselijke dingen. Hij is depressief geworden, suïcidaal, heeft een angststoornis, pijnstoornis en ptss ontwikkeld door haar. Zit nu sinds januari thuis, is zijn vriendengroep verloren hierdoor en zijn leven is totaal veranderd. Van een sociaal kind met een vriendengroep, school, bijbaantje en veel sporten is het nu een jongen die thuis zit en misschien eens per 6 weken een keer iemand ziet. Verder gamet hij en gaat hij heel soms met mij of mijn man iets doen. Verder veel therapie, medicatie etc. Binnenkort start dagbesteding en hopelijk na de zomer naar een andere school, een nieuwe start maken. En dan hopen dat er geen psycho meiden hem opnieuw kapot maken.
Ze zijn met elkaar wel lief, gaan soms ook samen naar de bios of spelen samen met de hond. Maken weinig ruzie. Gelukkig hebben ze allebei een hekel aan roken en vapen, hopelijk blijft dat zo!
Wat zou het fijn zijn als hij na de zomer een nieuwe start kon maken.
dinsdag 30 april 2024 13:16
Ach lente wat een verhaal van je zoon!
Ik vind het wat dat betreft een kwetsbare leeftijd. Niet alleen wat henzelf betreft maar ook interactie met anderen.
Ik merk dat mijn kind dat soort verhalen ook hoort en zich daarom afsluit. Heel selectief wie ze toelaat.
Dat meisje zal heus wel gezien worden om wie ze is uiteindelijk, helemaal als men je zoon leert kennen.
Ik vind het wat dat betreft een kwetsbare leeftijd. Niet alleen wat henzelf betreft maar ook interactie met anderen.
Ik merk dat mijn kind dat soort verhalen ook hoort en zich daarom afsluit. Heel selectief wie ze toelaat.
Dat meisje zal heus wel gezien worden om wie ze is uiteindelijk, helemaal als men je zoon leert kennen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
