Kinderen
alle pijlers
Zwanger afstuderen
woensdag 15 juli 2009 om 10:59
Hallo allemaal,
Ik ga in september aan mijn master antropologie, dus aan het laatste jaar van mijn studie beginnen. Mijn vriend en ik hebben een zeer grote kinderwens en zijn nu serieus aan het overwegen om binnenkort met de pil te stoppen. Als ik er alleen al aan denk word ik helemaal gelukkig.
Het idee is nu om rond september te stoppen met de pil, een maandje te detoxen van de hormonen en dan zwanger proberen te worden. Dit zou inhouden dat ik in ieder geval pas na 1 juli (einde van studie) zou bevallen.
... alleen ik zit met een aantal vragen en dilemma's.
Ten eerste ben ik bang dat ik straks geen baan kan vinden. In deze tijd is het sowieso al lastig een baan te vinden, en als zwangere vrouw/ nieuwe moeder lijkt dit me nog moeilijker. Aan de andere kant lijkt het me juist fijn om in mijn studietijd zwanger te zijn omdat je (vooral aan de uni) niet dagelijks naar school hoeft en veel thuis kan doen.
Heeft iemand van jullie ervaring met een dergelijke situatie?
Weet iemand hoe dat zit met financiële compensaties... mijn studiefinanciering houdt natuurlijk op in Juli en ik heb nu een bijbaantje waarmee ik slechts 300 euro verdien per maand. Mijn vriend werkt fulltime en heeft een behoorlijk riant salaris, maar ik wil eigenlijk niet volledig afhankelijk zijn van hem.
Ik ga in september aan mijn master antropologie, dus aan het laatste jaar van mijn studie beginnen. Mijn vriend en ik hebben een zeer grote kinderwens en zijn nu serieus aan het overwegen om binnenkort met de pil te stoppen. Als ik er alleen al aan denk word ik helemaal gelukkig.
Het idee is nu om rond september te stoppen met de pil, een maandje te detoxen van de hormonen en dan zwanger proberen te worden. Dit zou inhouden dat ik in ieder geval pas na 1 juli (einde van studie) zou bevallen.
... alleen ik zit met een aantal vragen en dilemma's.
Ten eerste ben ik bang dat ik straks geen baan kan vinden. In deze tijd is het sowieso al lastig een baan te vinden, en als zwangere vrouw/ nieuwe moeder lijkt dit me nog moeilijker. Aan de andere kant lijkt het me juist fijn om in mijn studietijd zwanger te zijn omdat je (vooral aan de uni) niet dagelijks naar school hoeft en veel thuis kan doen.
Heeft iemand van jullie ervaring met een dergelijke situatie?
Weet iemand hoe dat zit met financiële compensaties... mijn studiefinanciering houdt natuurlijk op in Juli en ik heb nu een bijbaantje waarmee ik slechts 300 euro verdien per maand. Mijn vriend werkt fulltime en heeft een behoorlijk riant salaris, maar ik wil eigenlijk niet volledig afhankelijk zijn van hem.
woensdag 15 juli 2009 om 11:07
NIET DOEN!
Echt niet. Wacht tot je je studie afhebt.
Ik snap je helemaal, dacht precies hetzelfde en zat in exact dezelfde situatie. En ik werd zwanger in het begin van het schooljaar, toch niet geheel gepland, en moest voor de helft van het schooljaar stoppen, in het begin was ik supermisselijk en deed ik niet zoveel, daarna kreeg ik serieuze complicaties en moest ik bedrust houden. Mijn afstudeermaatje ging gewoon verder en daar ging mijn afstuderen....
We zijn 3 jaar verder en ik heb nóg geen diploma....
Het kán goed gaan, maar waarom zou je het risico nemen?
Een baan had ik overigens redelijk makkelijk gevonden met baby, toen ze 4 maanden oud was.
Dus ik zou écht, écht wachten tot je studie af is of je écht bíjna afgestudeerd bent. Een zwangerschap is heftig en ingrijpend, zelfs als het goed gaat en je hebt al je aandacht nodig voor afstuderen. Die twee dingen combineren zijn niet zo relaxed als het lijkt.
Echt niet. Wacht tot je je studie afhebt.
Ik snap je helemaal, dacht precies hetzelfde en zat in exact dezelfde situatie. En ik werd zwanger in het begin van het schooljaar, toch niet geheel gepland, en moest voor de helft van het schooljaar stoppen, in het begin was ik supermisselijk en deed ik niet zoveel, daarna kreeg ik serieuze complicaties en moest ik bedrust houden. Mijn afstudeermaatje ging gewoon verder en daar ging mijn afstuderen....
We zijn 3 jaar verder en ik heb nóg geen diploma....
Het kán goed gaan, maar waarom zou je het risico nemen?
Een baan had ik overigens redelijk makkelijk gevonden met baby, toen ze 4 maanden oud was.
Dus ik zou écht, écht wachten tot je studie af is of je écht bíjna afgestudeerd bent. Een zwangerschap is heftig en ingrijpend, zelfs als het goed gaat en je hebt al je aandacht nodig voor afstuderen. Die twee dingen combineren zijn niet zo relaxed als het lijkt.
woensdag 15 juli 2009 om 11:15
quote:Jennifer84 schreef op 15 juli 2009 @ 10:59:
. Mijn vriend werkt fulltime en heeft een behoorlijk riant salaris, maar ik wil eigenlijk niet volledig afhankelijk zijn van hem.
waarom wacht je dan niet totdat je je bul op zak hebt?? Je neemt het risico dat je je studie wegens zwangerschapsklachten moet afbreken, vertraging oploopt etc.
Het is makkelijker solliciteren met een bul op zak en een baby op je heup dan zonder bul en mét baby, dat kan ik je verzekeren.
Als jij nu zorgt dat je je kwalificaties binnen hebt (je diploma) dan zet je je per definitie al en een sterkere positie én je hebt je kind meer te bieden mocht je vriend om wat voor reden wegvallen.
Natuurlijk is het fantastisch om bij kinderwens zo snel mogelijk te beginnen. Maar waarom zou je het jezelf onnodig moeilijk maken? Kan het écht niet een jaar (wat is een jaar?) wachten?
Misscien word je pas na een jaar zwanger maar ik zou uitgaan van het meest positieve (voor jezelf) en tegelijk meest onhandige (voor je studie) direct zwanger worden.
Ik ben gestopt met anticonceptie met het idee: dat duurt wel even, zeker 6 mnd tot een jaar. Was binnen één maand zwanger..(heel fijn maar schrok me ook te pletter )
. Mijn vriend werkt fulltime en heeft een behoorlijk riant salaris, maar ik wil eigenlijk niet volledig afhankelijk zijn van hem.
waarom wacht je dan niet totdat je je bul op zak hebt?? Je neemt het risico dat je je studie wegens zwangerschapsklachten moet afbreken, vertraging oploopt etc.
Het is makkelijker solliciteren met een bul op zak en een baby op je heup dan zonder bul en mét baby, dat kan ik je verzekeren.
Als jij nu zorgt dat je je kwalificaties binnen hebt (je diploma) dan zet je je per definitie al en een sterkere positie én je hebt je kind meer te bieden mocht je vriend om wat voor reden wegvallen.
Natuurlijk is het fantastisch om bij kinderwens zo snel mogelijk te beginnen. Maar waarom zou je het jezelf onnodig moeilijk maken? Kan het écht niet een jaar (wat is een jaar?) wachten?
Misscien word je pas na een jaar zwanger maar ik zou uitgaan van het meest positieve (voor jezelf) en tegelijk meest onhandige (voor je studie) direct zwanger worden.
Ik ben gestopt met anticonceptie met het idee: dat duurt wel even, zeker 6 mnd tot een jaar. Was binnen één maand zwanger..(heel fijn maar schrok me ook te pletter )
woensdag 15 juli 2009 om 11:30
Een vriendin van me werd in het laatste jaar van haar studie per ongeluk zwanger...Dat is 5 jaar geleden....En ze is vorige week afgestudeerd. En het heeft haar veel bloed, zweet en tranen gekost!
Dus ik zou zeggen; hou je eierstokken nog ff in bedwang...en maak eerst af waar je aan begonnen bent! Is zéér belangrijk voor je toekomst.
Dus ik zou zeggen; hou je eierstokken nog ff in bedwang...en maak eerst af waar je aan begonnen bent! Is zéér belangrijk voor je toekomst.
woensdag 15 juli 2009 om 11:36
Hier ook geen goede ervaringen, niet persoonlijk, maar studiegenootjes en vriendinnen. Zelfs als je zwangerschap zonder al te veel kwaaltjes verloopt, schijnt je hoofd als een vergiet te zijn. Een vriendin van mij had een prima zwangerschap en ze moest alleen nog haar scriptie, waarvoor het onderzoek al was afgerond. Maar ze kon zich echt niet lang genoeg concentreren op het schrijfwerk en was van alles vergeten, het is haar dan ook niet gelukt. De bevalling was gecompliceerd, dus daarna was ze bezig met herstel en niet met de scriptie. Misschien dat ze het in de toekomst nog gaat afronden. Een studiegenoot van mij is echt definitief afgehaakt, omdat het na de komst van het kind niet meer lukte om af te studeren.
Misschien toch even wachten.
Misschien toch even wachten.
woensdag 15 juli 2009 om 11:40
ik raakte zwanger (geheel gepland overigens) toen ik 5 maanden onderweg was in het laatste schooljaar. eindstage aan het afronden en hard bezig met afstudeeronderzoek. ik had dus alles af moeten kunnen voor de bevalling. dat is niet gelukt. dat komt vooral door een zware zwangerschap (9 maanden misselijk met overgeven dus geen energie). máár nu ben ik klaar, mijn zoontje is nu 6 maanden. al met al heb ik dus 5 jaar over mijn studie (van 4 jaar) gedaan. er zijn binnen mijn jaar maar drie of vier mensen die het in de vier jaar gedaan hebben die er voor staat dus met dat ik een zwangerschap erbij had is dit best netjes.
maar goed, ja ik heb dus studievertraging opgelopen maar het hoeft dus niet dat het vier jaar duurt voor je je diploma hebt.
succes met beslissen. een jaartje is ook zo om (ook al lijkt dat nu misschien niet zo...)
maar goed, ja ik heb dus studievertraging opgelopen maar het hoeft dus niet dat het vier jaar duurt voor je je diploma hebt.
succes met beslissen. een jaartje is ook zo om (ook al lijkt dat nu misschien niet zo...)
woensdag 15 juli 2009 om 11:51
Ik ben zwanger begonnen aan mijn studie. Ik heb zeker een heel jaar vertraging opgelopen. Als jij nu zo dicht bij de eindstreep zit zou ik echt nog even wachten met zwanger worden. En ja, misschien is het zelfs wel handig om eerst wat werkervaring op te doen voordat je zwanger gaat worden
Ik zou echt nog even genieten van de vrijheid die je zo nodig hebt tijdens je studie...
Ik zou echt nog even genieten van de vrijheid die je zo nodig hebt tijdens je studie...
woensdag 15 juli 2009 om 11:56
Kan me heel goed voorstellen dat je eierstokken klepperen, maar zou echt nog even wachten, in ieder geval tot wat verder in komend studiejaar, zodat het einde echt in zicht is.
Zelf heb ik in het oude systeem culturele antropologie gestudeerd en ik zat een groot deel van het laatste jaar in het buitenland. Heb jij geen plannen om in het buitenland je onderzoek te doen of is het in het nieuwe systeem veranderd?
Zelf heb ik in het oude systeem culturele antropologie gestudeerd en ik zat een groot deel van het laatste jaar in het buitenland. Heb jij geen plannen om in het buitenland je onderzoek te doen of is het in het nieuwe systeem veranderd?
woensdag 15 juli 2009 om 11:58
Je onderschat áltijd de impact van het krijgen van een baby, ook als je er heel realistisch instaat. Je kunt je namelijk nooit voorstellen hoe het zal zijn, hoe je zwangerschap verloopt, hoe je baby is, hoe jij reageert op het moederschap.
Je kán er fluitend doorheen rollen, na een maand of 4 zwanger worden, geen klachten, geen moeheid, geen stress én je afstuderen kan vlekkeloos verlopen, je kunt er een baby uitpoepen na exact 40 weken, precies 2 maanden nadat je afgestudeerd bent en naadloos overgaan in je rol als moeder. Maar die kans is gewoon héél erg klein.
En dan zit je alsnog thuis mét diploma en een baby zonder baan. Dus dan kun je beter eerste je diploma halen en pas zwanger worden als dat diploma niet meer aan je neus voorbij kan gaan, de pil aan de kant gooien en een baan zoeken.
Je kán er fluitend doorheen rollen, na een maand of 4 zwanger worden, geen klachten, geen moeheid, geen stress én je afstuderen kan vlekkeloos verlopen, je kunt er een baby uitpoepen na exact 40 weken, precies 2 maanden nadat je afgestudeerd bent en naadloos overgaan in je rol als moeder. Maar die kans is gewoon héél erg klein.
En dan zit je alsnog thuis mét diploma en een baby zonder baan. Dus dan kun je beter eerste je diploma halen en pas zwanger worden als dat diploma niet meer aan je neus voorbij kan gaan, de pil aan de kant gooien en een baan zoeken.
woensdag 15 juli 2009 om 12:21
Ik denk dat het afhangt van je mat van zelfdiscipline. Uiteindelijk werkt het overgrote deel van de vrouwen gewoon tot aan haar verlof en ik zie niet in waarom studeren moeilijker zou zijn dan werken. Je hebt er alleen wél discipline voor nodig, om je thuis toch in een ritme te dwingen waarin je aan je afstuderen kan werken terwijl je lichaam zo verandert.
je kan het treffen dat je een zware zwangerschap hebt, maar zo groot is die kans nu ook weer niet. vermoeider ben je meestal wel, en misselijk komt zeker in de eerste maanden ook wel voor, maar heel veel vrouwen gaan met die klachten gewoon te werk. Tref je wel een zware zwangerschap, dan kun je altijd nog doen wat je kunt en de rest na de bevalling. Ook vrouwen met een baby werken gewoon weer....
En wat betreft een baan vinden: Je kunt met je vriend afspreken dat mocht je direct na je afstuderen al je bevallingstijd in gaan, dat je bijvoorbeeld een half jaar neemt voor de baby, en dan gaat solliciteren. Je kunt zeggen dat je niet afhankelijk wilt zijn van je vriend, maar je bent behoorlijk afhankelijk van elkaar als je samen een kind gaat krijgen. Zou ik me dus niet te druk om maken, als vriend dat ook niet erg vindt. Je gaat toch geen relatie met elkaar aan, een gezin stichten, om volledig onafhankelijk van elkaar te blijven. je vangt dan samen de ups en downs op.
je kan het treffen dat je een zware zwangerschap hebt, maar zo groot is die kans nu ook weer niet. vermoeider ben je meestal wel, en misselijk komt zeker in de eerste maanden ook wel voor, maar heel veel vrouwen gaan met die klachten gewoon te werk. Tref je wel een zware zwangerschap, dan kun je altijd nog doen wat je kunt en de rest na de bevalling. Ook vrouwen met een baby werken gewoon weer....
En wat betreft een baan vinden: Je kunt met je vriend afspreken dat mocht je direct na je afstuderen al je bevallingstijd in gaan, dat je bijvoorbeeld een half jaar neemt voor de baby, en dan gaat solliciteren. Je kunt zeggen dat je niet afhankelijk wilt zijn van je vriend, maar je bent behoorlijk afhankelijk van elkaar als je samen een kind gaat krijgen. Zou ik me dus niet te druk om maken, als vriend dat ook niet erg vindt. Je gaat toch geen relatie met elkaar aan, een gezin stichten, om volledig onafhankelijk van elkaar te blijven. je vangt dan samen de ups en downs op.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 15 juli 2009 om 12:33
Toch is de combi werk/baby/opvang veel makkelijker dan de combi studie/baby/opvang Poezewoes. Alleen kinderopvang regelen is al een stuk lastiger als je studeert dan wanneer je werkt.
Een baan, daar wordt je verwacht, je krijgt commentaar als je niet kunt, een studie, dat moet je zelf doen, het is geen moeten en er bestaat niet zoiets als ziekmelden. En als ik in mijn omgeving kijk, de vrouwen die zonder moeite een zwangerschap en/of eerste maanden met baby doorliepen zijn zwáár in de minderheid.
Een baan, daar wordt je verwacht, je krijgt commentaar als je niet kunt, een studie, dat moet je zelf doen, het is geen moeten en er bestaat niet zoiets als ziekmelden. En als ik in mijn omgeving kijk, de vrouwen die zonder moeite een zwangerschap en/of eerste maanden met baby doorliepen zijn zwáár in de minderheid.
woensdag 15 juli 2009 om 12:37
Hoi,
Ik heb het wel gedaan. Het verschil was wel dat ik een HBO opleiding volgde en daarnaast een baan had. Ik ben in het 3e jaar zwanger geworden. Mijn zoon is in de zomervakantie geboren, dus toen hoefde ik een aantal weken niet naar school. In totaal heb ik een half jaar studievertraging opgelopen. Op zich valt dit wel mee en was ik nog 1 van de eerste van de klas die afgestudeerd was. Het was zwaar, gelukkig sliep mijn zoon snel door en sliep hij 's avonds ook goed. 's avonds kon ik dus aan mijn studie besteden. Wat wel heel belangrijk is is dat je partner er ook achter staat. Je vraagt namelijk ook veel van hem. Doordat jij veel tijd aan je studie moet besteden, zal je man andere taken op zich moeten nemen.
Of je moeilijker aan een baan kunt komen vraag ik me af. Als je kunt zeggen dat je en een kind hebt gekregen en je diploma hebt behaald dan laat je zien dat je een superinzet hebt en je dwingt op die manier heel veel respect bij mensen af. Dus ik denk dat je ook je voordeel hiermee kunt doen
Ik heb het wel gedaan. Het verschil was wel dat ik een HBO opleiding volgde en daarnaast een baan had. Ik ben in het 3e jaar zwanger geworden. Mijn zoon is in de zomervakantie geboren, dus toen hoefde ik een aantal weken niet naar school. In totaal heb ik een half jaar studievertraging opgelopen. Op zich valt dit wel mee en was ik nog 1 van de eerste van de klas die afgestudeerd was. Het was zwaar, gelukkig sliep mijn zoon snel door en sliep hij 's avonds ook goed. 's avonds kon ik dus aan mijn studie besteden. Wat wel heel belangrijk is is dat je partner er ook achter staat. Je vraagt namelijk ook veel van hem. Doordat jij veel tijd aan je studie moet besteden, zal je man andere taken op zich moeten nemen.
Of je moeilijker aan een baan kunt komen vraag ik me af. Als je kunt zeggen dat je en een kind hebt gekregen en je diploma hebt behaald dan laat je zien dat je een superinzet hebt en je dwingt op die manier heel veel respect bij mensen af. Dus ik denk dat je ook je voordeel hiermee kunt doen
woensdag 15 juli 2009 om 12:37
Hoi,
Ik heb het wel gedaan. Het verschil was wel dat ik een HBO opleiding volgde en daarnaast een baan had. Ik ben in het 3e jaar zwanger geworden. Mijn zoon is in de zomervakantie geboren, dus toen hoefde ik een aantal weken niet naar school. In totaal heb ik een half jaar studievertraging opgelopen. Op zich valt dit wel mee en was ik nog 1 van de eerste van de klas die afgestudeerd was. Het was zwaar, gelukkig sliep mijn zoon snel door en sliep hij 's avonds ook goed. 's avonds kon ik dus aan mijn studie besteden. Wat wel heel belangrijk is is dat je partner er ook achter staat. Je vraagt namelijk ook veel van hem. Doordat jij veel tijd aan je studie moet besteden, zal je man andere taken op zich moeten nemen.
Of je moeilijker aan een baan kunt komen vraag ik me af. Als je kunt zeggen dat je en een kind hebt gekregen en je diploma hebt behaald dan laat je zien dat je een superinzet hebt en je dwingt op die manier heel veel respect bij mensen af. Dus ik denk dat je ook je voordeel hiermee kunt doen
Ik heb het wel gedaan. Het verschil was wel dat ik een HBO opleiding volgde en daarnaast een baan had. Ik ben in het 3e jaar zwanger geworden. Mijn zoon is in de zomervakantie geboren, dus toen hoefde ik een aantal weken niet naar school. In totaal heb ik een half jaar studievertraging opgelopen. Op zich valt dit wel mee en was ik nog 1 van de eerste van de klas die afgestudeerd was. Het was zwaar, gelukkig sliep mijn zoon snel door en sliep hij 's avonds ook goed. 's avonds kon ik dus aan mijn studie besteden. Wat wel heel belangrijk is is dat je partner er ook achter staat. Je vraagt namelijk ook veel van hem. Doordat jij veel tijd aan je studie moet besteden, zal je man andere taken op zich moeten nemen.
Of je moeilijker aan een baan kunt komen vraag ik me af. Als je kunt zeggen dat je en een kind hebt gekregen en je diploma hebt behaald dan laat je zien dat je een superinzet hebt en je dwingt op die manier heel veel respect bij mensen af. Dus ik denk dat je ook je voordeel hiermee kunt doen
woensdag 15 juli 2009 om 12:37
Een en al herkenning. Ik deed namelijk ook antropologie en wilde ook voor mijn afstuderen zwanger raken. Omdat ik vind dat iedereen prima haar eigen keuzes moet maken, zal ik je geen advies geven, maar wel mijn verhaal vertellen. Ik kreeg te maken met een uitzonderlijke samenloop van omstandigheden, waardoor de dingen anders liepen dan ik had gedacht.
Ik heb destijds een jaartje vrij genomen om me te oriënteren op mijn scriptieonderwerp en er vast aan te beginnen, zodat ik in mijn laatste jaar niet in de problemen zou komen. Ondertussen wilde ik graag zwanger worden. En dat lukte heel snel We konden ons geluk niet op. Het leek me een ideale combinatie. Je kan best aan je scriptie schrijven als je zwanger bent of een kleintje hebt en als je dan bent afgestudeerd, zit je in elk geval niet zwanger op je sollicitatiegesprek en is je kind al iets ouder als hij of zij gebruik moet gaan maken van opvang.
Het liep alleen anders. Ik had mijn sabbatical van te voren met de decaan doorgesproken, maar ze belde me in december om te vertellen dat ze een fout had gemaakt. Het auditorenfonds waarvan het laatste jaar betaald moest worden, bleek te vervallen als je een jaar studiepauze nam. Ik kon alleen nog aanspraak maken op dat geld als ik me met terugwerkende kracht inschreef vanaf september en mijn scriptie in het resterende half jaar zou schrijven. Omdat ik toen al ruim 5 maanden zwanger was, midden in een verhuizing zat en bovendien hele dagen erg misselijk was, stond mijn hoofd er helemaal niet naar. Ik besloot na de geboorte deeltijd verder te studeren omdat ik naast mijn studie en mijn kind ook zou moeten gaan werken om het allemaal te kunnen betalen. Niet echt wat ik me erbij voor had gesteld dus.
En uiteindelijk werd het afstel. Onze tot dan toe gezonde zoon kreeg toen hij 5 maanden oud was een invalidiserende vorm van epilepsie. De prognoses waren verschrikkelijk. Vanaf dat moment vond ik het natuurlijk veel belangrijker om er voor hem te zijn. Hij is nu twaalf, maakt het naar omstandigheden ontzettend goed en als het zo blijft gaan, hoop ik komend jaar eindelijk te kunnen gaan werken. Geen idee als wat.
Ik heb destijds een jaartje vrij genomen om me te oriënteren op mijn scriptieonderwerp en er vast aan te beginnen, zodat ik in mijn laatste jaar niet in de problemen zou komen. Ondertussen wilde ik graag zwanger worden. En dat lukte heel snel We konden ons geluk niet op. Het leek me een ideale combinatie. Je kan best aan je scriptie schrijven als je zwanger bent of een kleintje hebt en als je dan bent afgestudeerd, zit je in elk geval niet zwanger op je sollicitatiegesprek en is je kind al iets ouder als hij of zij gebruik moet gaan maken van opvang.
Het liep alleen anders. Ik had mijn sabbatical van te voren met de decaan doorgesproken, maar ze belde me in december om te vertellen dat ze een fout had gemaakt. Het auditorenfonds waarvan het laatste jaar betaald moest worden, bleek te vervallen als je een jaar studiepauze nam. Ik kon alleen nog aanspraak maken op dat geld als ik me met terugwerkende kracht inschreef vanaf september en mijn scriptie in het resterende half jaar zou schrijven. Omdat ik toen al ruim 5 maanden zwanger was, midden in een verhuizing zat en bovendien hele dagen erg misselijk was, stond mijn hoofd er helemaal niet naar. Ik besloot na de geboorte deeltijd verder te studeren omdat ik naast mijn studie en mijn kind ook zou moeten gaan werken om het allemaal te kunnen betalen. Niet echt wat ik me erbij voor had gesteld dus.
En uiteindelijk werd het afstel. Onze tot dan toe gezonde zoon kreeg toen hij 5 maanden oud was een invalidiserende vorm van epilepsie. De prognoses waren verschrikkelijk. Vanaf dat moment vond ik het natuurlijk veel belangrijker om er voor hem te zijn. Hij is nu twaalf, maakt het naar omstandigheden ontzettend goed en als het zo blijft gaan, hoop ik komend jaar eindelijk te kunnen gaan werken. Geen idee als wat.
woensdag 15 juli 2009 om 12:55
quote:Thyra schreef op 15 juli 2009 @ 12:33:
Toch is de combi werk/baby/opvang veel makkelijker dan de combi studie/baby/opvang Poezewoes. Alleen kinderopvang regelen is al een stuk lastiger als je studeert dan wanneer je werkt.
Hangt van de mogelijkheden van to zelf af natuurlijk. Misschien heeft ze ouders, schoonouders, of broes/zussen in de buurt die hierin willen helpen.
Een baan, daar wordt je verwacht, je krijgt commentaar als je niet kunt, een studie, dat moet je zelf doen, het is geen moeten en er bestaat niet zoiets als ziekmelden. En als ik in mijn omgeving kijk, de vrouwen die zonder moeite een zwangerschap en/of eerste maanden met baby doorliepen zijn zwáár in de minderheid.Daarom zeg ik ook dat het zelfdiscipline vraagt. En dan vind ik studeren niet zwaarder dan werken, nee. En de vrouwen die probleemloos werken tot aan hun verlof zijn hier in de meerderheid. Zonder moeite wil ik niet zeggen, want het kost altijd wel extra moeite. Maar moet alles zonder moeite gaan dan? To zal ook wel snappen dat het zwaarder is om zwanger te studeren dan om niet zwanger te studeren. Ik neem aan dat ze dat incalculeert.
Toch is de combi werk/baby/opvang veel makkelijker dan de combi studie/baby/opvang Poezewoes. Alleen kinderopvang regelen is al een stuk lastiger als je studeert dan wanneer je werkt.
Hangt van de mogelijkheden van to zelf af natuurlijk. Misschien heeft ze ouders, schoonouders, of broes/zussen in de buurt die hierin willen helpen.
Een baan, daar wordt je verwacht, je krijgt commentaar als je niet kunt, een studie, dat moet je zelf doen, het is geen moeten en er bestaat niet zoiets als ziekmelden. En als ik in mijn omgeving kijk, de vrouwen die zonder moeite een zwangerschap en/of eerste maanden met baby doorliepen zijn zwáár in de minderheid.Daarom zeg ik ook dat het zelfdiscipline vraagt. En dan vind ik studeren niet zwaarder dan werken, nee. En de vrouwen die probleemloos werken tot aan hun verlof zijn hier in de meerderheid. Zonder moeite wil ik niet zeggen, want het kost altijd wel extra moeite. Maar moet alles zonder moeite gaan dan? To zal ook wel snappen dat het zwaarder is om zwanger te studeren dan om niet zwanger te studeren. Ik neem aan dat ze dat incalculeert.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 15 juli 2009 om 12:58
woensdag 15 juli 2009 om 13:02
woensdag 15 juli 2009 om 13:04
Maar met heel veel soorten werk ben je gewoon klaar als je de deur uit stapt. Met je studie ben je eigenlijk altijd wel een beetje bezig totdat het tentamen gehaald is of het werkstuk afgerond. Ik tenminste.
Maar misschien heb ik wel niet genoeg discipline. Zou heel goed kunnen Ik weet nog heel goed de avonden dat ik iets probeerde door te nemen met een kind aan de tiet.
Heb je al eens met de studentendecaan gesproken? Zij heeft mij toen verteld dat ik in aanmerking zou komen voor zwangerschapsverlof uit een speciaal potje van de universiteit. Er is zelfs een kolfruimte en een mamagroep met maandelijkse bijeenkomsten. Is dit bij jou ook zo? Wat zijn er allemaal voor voorzieningen op jouw universiteit?
Via de IBG kom je nergens voor in aanmerking.
Maar misschien heb ik wel niet genoeg discipline. Zou heel goed kunnen Ik weet nog heel goed de avonden dat ik iets probeerde door te nemen met een kind aan de tiet.
Heb je al eens met de studentendecaan gesproken? Zij heeft mij toen verteld dat ik in aanmerking zou komen voor zwangerschapsverlof uit een speciaal potje van de universiteit. Er is zelfs een kolfruimte en een mamagroep met maandelijkse bijeenkomsten. Is dit bij jou ook zo? Wat zijn er allemaal voor voorzieningen op jouw universiteit?
Via de IBG kom je nergens voor in aanmerking.
woensdag 15 juli 2009 om 13:09
Pfoe hee, ik zou het ook niet doen, denk ik. Ik vond afstuderen het moeilijkst van mijn hele studie. Niet in de zin van moeilijke stof, maar het moeilijkst omdat het veel meer van je eigen inzet afhankelijk is. Zoals Poez zegt, zelfdiscipline. Mijn afstuderen duurde 20 weken. Ik geloof dat ik 18 weken heb gefeest en tussendoor wat aan de scriptie heb gewerkt en 2 weken heb gebuffeld. Van 8 uur 's morgens tot 1 uur 's nachts achter de laptop en typen maar. Dat is onmogelijk met een kind en in mijn geval zou het tijdens een zwangerschap ook onmogelijk zijn geweest. Hersens? Voor mijn gevoel waren die tijdens de zwangerschap uit mijn schedel gelift en ergens op een kastje gelegd. Nu, 1 jaar na de bevalling, beginnen er langzaam maar zeker weer meer stukjes hersen in mijn schedel terecht te komen. Ik zou het dus zeker niet gered hebben.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
woensdag 15 juli 2009 om 13:22
Als je de keuze hebt zou ik het ook niet doen en zou ik zelfs nog even wachten tot je carriere op stoom gekomen is. Ik heb ook antropologie gestudeerd (overigens deed ik ook veldonderzoek in het buitenland, ben jij dat niet van plan?). Ik had overigens wel meteen een baan na afstuderen, maar geen baan die ik geweldig leuk vond. Om die uiteindelijk te krijgen heb ik behoorlijk hard en veel gewerkt (niet van 9 tot 5) en ik ben blij dat ik zo heb kunnen laten zien wat ik kan, want dat heeft me later de mogelijkheid gegeven om te doen wat ik ècht leuk vind. Met een kind was dat minder gemakkelijk gelukt, want dan was ik minder flexibel geweest. De leuke banen liggen voor antropologen niet voor het opscheppen, dus het is fijn als je je kunt onderscheiden.
Ik denk dat de combi kind studeren ook wel erg zwaar is, vooral als je nog niet hebt gewerkt. Ik ben op een gegeven moment een fulltime studie naast mijn meer dan fulltime baan gaan doen en haalde de propadeuse gewoon in een jaar. Ik studeerde veel gedisciplineerder en geroutineerder dan toen ik fulltime studeerde. Als je werkt is het gemakkelijker om gedisciplineerd te zijn, want je bent op kantoor, je hebt deadlines, je komt in de problemen als je niet opschiet etc.
Verder denk ik dat als je meent dat je niet afhankelijk wilt worden van je vriend en je wilt dat jouw en zijn werk straks even belangrijk is in jullie relatie, het slim is om even te wachten totdat jij ook een redelijk inkomen hebt. Je vriend heeft al een voorsprong, en als het verschil in inkomen tussen jullie erg groot is (starterssalarisen zijn vaak niet zo hoog, maar de eerste paar jaar stijgt het vaak wel vrij snel als je hard werkt), is het verleidelijk om zijn werk voor te laten gaan als één van beiden bijvoorbeeld minder moet gaan werken om bij het kind te zijn en in andere situaties.
Maar goed, het blijft natuurlijk je eigen afweging. Voor de één is je volledig kunnen ontplooien in je werk ook belangrijker dan voor de ander (voor mij is het dus heel belangrijk )
Ik denk dat de combi kind studeren ook wel erg zwaar is, vooral als je nog niet hebt gewerkt. Ik ben op een gegeven moment een fulltime studie naast mijn meer dan fulltime baan gaan doen en haalde de propadeuse gewoon in een jaar. Ik studeerde veel gedisciplineerder en geroutineerder dan toen ik fulltime studeerde. Als je werkt is het gemakkelijker om gedisciplineerd te zijn, want je bent op kantoor, je hebt deadlines, je komt in de problemen als je niet opschiet etc.
Verder denk ik dat als je meent dat je niet afhankelijk wilt worden van je vriend en je wilt dat jouw en zijn werk straks even belangrijk is in jullie relatie, het slim is om even te wachten totdat jij ook een redelijk inkomen hebt. Je vriend heeft al een voorsprong, en als het verschil in inkomen tussen jullie erg groot is (starterssalarisen zijn vaak niet zo hoog, maar de eerste paar jaar stijgt het vaak wel vrij snel als je hard werkt), is het verleidelijk om zijn werk voor te laten gaan als één van beiden bijvoorbeeld minder moet gaan werken om bij het kind te zijn en in andere situaties.
Maar goed, het blijft natuurlijk je eigen afweging. Voor de één is je volledig kunnen ontplooien in je werk ook belangrijker dan voor de ander (voor mij is het dus heel belangrijk )
woensdag 15 juli 2009 om 13:22
Het kán ook wel, maar je neemt een enorm risico. Een diploma is iets wat niemand je meer afneemt en dan neem je zo vlak voor het halen van je diploma zo'n grote en allesbepalende beslissing waarvan de uitkomst niet te voorspellen is.
En probleemloos doorwerken tot het verlof? Misschien ken ik lastige mensen ofzo, maar ik ken eigenlijk meer mensen die aangepaste werkzaamheden moesten doen, in de ziektewet kwamen of anderszins niet doorwerkten tot aan de 36 weken.....
Ze zijn er wel, maar in het echt ken ik er maar 1.
En probleemloos doorwerken tot het verlof? Misschien ken ik lastige mensen ofzo, maar ik ken eigenlijk meer mensen die aangepaste werkzaamheden moesten doen, in de ziektewet kwamen of anderszins niet doorwerkten tot aan de 36 weken.....
Ze zijn er wel, maar in het echt ken ik er maar 1.
