Brief vanuit mijn hart

Hallo meiden, deze brief heb ik geschreven aan mijn vriendje die ik nog niet zo lang ken.. Ik vind het best lastig allemaal en wil graag jullie mening.

Heb de mail net gestuurd maar twijfel enorm of het wel een slimme zet was...





Hi,



Ondertussen al een aantal keer begonnen met deze mail te schrijven, ja het begin is altijd lastig.. Ik schrijf je maar omdat ik schrijven altijd makkelijker vind dan praten zeker als het over je gevoel gaat... Schrijven doe ik altijd met en vanuit mijn hart...



Je weet hoe leuk ik je vind en hoevaak ik aan je denk... Voor mij ben je echt mijn match en een top vent.. Je bent op een moment in mijn leven gekomen waar ik niet op had gerekend.



Ik heb je verteld dat ik best een moeilijke relatie gehad heb waarin ik behoorlijk gekwetst en vernederd ben geweest... In deze relatie is alles mij ontnomen zoals mijn vrienden, eigenwaarde en zelfrespect. Nou ja uiteindelijk heb ik het zelf ook toegestaan dus de schuld bij hem leggen is ook niet eerlijk..



Heel lang heb ik iedereen die toenadering tot mij zocht afgewezen, zo heb ik genoeg mensen leren kennen ook om weer vriendschappen op te kunnen bouwen maar ik hield uiteindelijk vaak de bood af omdat ik bang was toch weer gekwetst te worden... Met andere woorden mensen mochten vooral niet de echte ik zien want dan zou het misschien wel tegen vallen.. Dus kon ik maar beter alleen en gelukkig met mezelf zijn..



Vlak voordat ik jou leerde kennen merkte ik dat ik beetje bij beetje weer open kon staan voor nieuwe mensen... Maar toch merk ik dat het best moeilijk is om echte vriendschappen aan te gaan... Mensen kennen vaak hun vrienden al jaren.



Nu ik jou ken merk ik eigenlijk pas hoe klein mijn wereldje is en kan wat dat betreft stik jaloers op je zijn... Jij kent veel mensen en je hebt vrienden die voor je door het vuur gaan... Je zit nooit alleen en hebt een druk sociaal leven... Dan denk ik wat heb ik nou een paar oppervlakkige vriendschappen en zit vaak alleen en wat zou je daar wel niet van denken... Wat dat betreft ben ik echt heel erg jaloers op je en wil me niet te veel opdringen want jouw vrienden zijn jouw vrienden en daar hoef ik niet bij te hangen omdat ik zo weinig heb... Ik schaam me er gewoon voor dan denk ik, ik ben toch een leuke, spontane meid waarom heb ik niet gewoon een leuke vrienden groep met wie je lol kunt maken



Als ik bij je ben voel ik me zo super goed maar op sommige denk momenten zoals nu heb ik het er het best lastig mee en dan loop ik maar te denken en te denken.. en is zo veel makkelijker om die enorme muur om me heen weer op te trekken zodat ik niks hoef te voelen en wil ik het liefst mijn kop in het zand steken... Terwijl ik echt wel weet hoe leuk, lief en aantrekkelijk je me vind...



Ik besef maar al te goed wat voor een geweldige vent jij bent en ik mag met jou in mijn handjes knijpen... Dat doe ik dagelijks





Groet Tries

Lieve muis,



Ik ken jullie relatie en de strekking van de brief niet... Jij hebt je open durven stellen... Hoeveel pijn het ook doet jij hebt de eer aan jezelf gehouden en jij mag trots op jezelf zijn!!!

Ja naar 6 jaar kan ik eindelijk tegen mezelf zeggen dat ik er ook mag zijn en dat ik trots ben op de persoon die ik ben...



Natuurlijk schiet jij er niks mee op en je voelt je rot... niet heel erg vreemd...

Lieve muis



je verdient beter en dat ga je ook krijgen... Maar vraag me toch af wat voor L*L het is, hoelang kende je hem al?

dat is enorm balen lieve muis... Maar je verdient nooit minder dan iemand die niet voor 200% voor je gaat...

je niet lief heeft, respecteert en jou waardeerd om de persoon die jij bent!!